Onze wandeling vertrekt in Geulle in het centrum. We verlaten Geulle en komen aan de watermolen. Molen van Hulsen gelegen op de Molenbeek heeft een lange geschiedenis. Gedurende bijna drie eeuwen werd deze watermolen, samen met de Bovenste Molen, Kasteel Geulle en een groot aantal landgoederen vererfd in adellijke families.

In de jaren 1878-1879 werd de Onderste Molen afgebroken en herbouwd, waarna tevens hier een boerenbedrijf gevestigd was. Tot 1960 is de molen commercieel gebruikt. We wandelen het molenpad op dat achter de molen loopt en langs de vergaarvijver. We wandelen verder met toch een paar mooie vergezichten als we de Snijdersberg op wandelen. Hier het panorama op het Maasdal en het dorpje Hulsen, wat verder het Julianakanaal en wat verder de Maas. Aan de overkant van de Maas ligt België met het Kempisch plateau. Nu wandelen verder door het bos en het is klimmen en dalen.

Wel mooi en de natuur is prachtig. We komen in Broekhoven door het bos waar de bodem bedekt is met Daslook. Spijtig dat foto’s geen geuren kunnen geven want de geur van daslook is zeer sterk en geur naar look. We wandelen verder langs de Hussenberg en de Snijdersberg waar we Moorveld binnen wandelen.

Enkele boerderijen en wat huizen verder komen we in Meerssen. Dan verder langs Moerveld en Geulle door het Oostbroek met een heel groot gedeelte bos dan komen we in Brommelen een eind langs de spoorweg langs een reeënweide en dan komen we weer terug aan ons vertrek een prachtige wandeling met veel natuur en wat historische gebouwen.

Andrimont is een deelgemeente van Dison die zijn naam ontleende aan de beek die doorheen de gemeente stroomt. Tot in de 18de eeuw was het niet veel meer dan een bescheiden gehucht. In 1735 slaagden ambachtslui erin om textiel te spinnen van opmerkelijke kwaliteit. Deze nijverheid bleef zich gedurende de hele 19de eeuw ontwikkelen, maar evenmin als Verviers kon Dison weerstand bieden aan de crisis waardoor het na de Tweede Wereldoorlog werd getroffen.

Onze wandeling laat ons nog verschillende gebouwen uit deze rijke periode zien. We wandelen door Andrimont en komen zo aan de rue Sous le Chateau met een prachtige kasteelhoeve en aan het kasteel van Ardrimont spijtig dat we maar de achterkant kunnen zien gelegen in een prachtige omgeving. We komen in Dison met zijn kerk en zijn bijzonder kerkhof, eindelijk het oude kerkhof rond de kerk met zijn bijzonder toegang met hardstenen zuilen met jaartelling 1768 en een overdekte gang met oude grafzerken. We wandelen even rond de kerk en komen aan de pomp voor de kerk.

Het is een prachtig plein, we wandelen het dorp uit en krijgen prachtige zichten over het golvend landschap. Het is hier nog altijd “Het Land van Herve” met zijn prachtig zichten en zijn weilanden. Nog altijd komen we langs prachtige oude weidebarrier die er verlaten bijstaan hopelijk worden deze kleine historische erfgoed bewaard. We wandelen nu in Wooz een gehucht met veel weilanden. We wandelen nu in het Bois Mignon. Mooi om door te wandelen. Hier is de natuur bijzonder mooi met zijn golvend landschap nu wandelen we terug naar Andrimont terug langs de kerk en het plein.

Dan wandelen we het park van het kasteel binnen. Het kasteel “Chateau d’Andrimont” gelegen in het “Park d’Ottomont” nu eigendom van de gemeente. Het is wel een mooi kasteel en park. In een wapensteen staat de vermelding 1814-1896 Mont-Clotilde.

Wij verlaten het park en komen terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

BERTRANGE-LUX. 

Onze tweede wandeling in Luxemburg is in Bertrange. Even buiten de hoofdstad. Een landelijke omgeving waar we wandelen. Eerst een stukje door de velden en weilanden tot we in het centrum van Strassen komen in het park is onze controle en rustpost.

Na de rust weer verder en we verlaten Strassen. En wandelen nu een heel eind door de bossen. Mooie zichten hebben we maar het weer zit weer tegen, regen en wind. Na een heel eindje door de bossen komen we terug in Bertrage. In rue du Mamer een prachtige hoeve met ingebouwde kapel, heel mooi. Dan wat verder het kasteel met twee hoektorens dat nu dienst doet voor verschillende verenigingen.

Weer wat verder komen we aan het oudste gedeelte van de stad op het plein de fontein met hoenderen heeft iets te maken met de geschiedenis van het stadje, hier ook het kasteel van Bertrange en de kerk die we even binnen lopen. En dan komen we terug aan ons vertrek. Een mooie landelijke wandeling alleen spijtig van het regenweer.

Auf dem Mullerthal Trail. Quer durch die felsen & schluchten der kleinen Luxemburger Schweiz. Pinsteren is de tijd van het jaar dat in “Grand Duche de Luxembourg” de wandelingen in Beaufort doorgaan. Zaterdag en maandag is het wandelen in Beaufort. De wandeling zaterdag is er eentje door de weide omgeving van Beaufort. Een pracht van een wandeling door bossen en vanop de hoogte hebben we een prachtig panorama over Bigelbach.

Gewoon prachtig een boerderij met bloeiende hoogstambomen en groene weilanden in het dal. De weide omgeving met bossen wat is dit prachtig en dank zij de zon is het werkelijke een bijzonder zicht. Het kerkje en de huizen in het dal wat een zicht. Wij wandelen verder en gaan dan het bos in. Hier is het gewoon prachtig om te wandelen. Op de open plekken waar bloemen bloeien komen we onze eerste citroenvlinders tegen. Wat is dat toch fijn. We wandelen verder langs de Kummel en komen zo terug in Beaufort. We komen langs het kasteel. Wat een prachtige gelegenheid om het kasteel te bezoeken, met onze inschrijvingskaart kunnen we Gratis het kasteel bezoeken. 

De geschiedenis van het ontstaan van Beaufort is ietwat ingewikkeld. Volgens een oorkonde werd de heer van Beaufort Wauthier de Wiltz et Beaufort in het jaar 1192 als eerste bewoner vermeld. Tegelijkertijd werd ook de bouw van de kernburcht op het eind van de 12e eeuw vermeld. De bouw van de burcht kan men twee hoofdstukken onderscheiden, hetgeen vooral zichtbaar is aan de binnenhof van de burcht. Hier vindt men duidelijk sporen van een romaanse en een gotische bouwfase.

Toen de heren van Beaufort in de 14e eeuw aan de mannelijke zijde uitstierven, kwam het complex in 1348 in het bezit van Adelheid van Beaufort en haar echtgenoot Wilhelm von Orley. Hun nakomeling Johann von Orly werd beschuldigd van vertrouwensbreuk tegen zijn landsheer, waarna keizer Maximiliaan I de burcht en het heerschap Beaufort confisqueerde en het aan een andere leenheer gaf. Door een huwelijk kwam het in de 16e eeuw uiteindelijk in het bezit van Bernard von Velbrück en vervolgens via zijn nicht werd Gaspard de Heu de eigenaar. In de strijd van de Nederlanden voor onafhankelijkheid van Spanje ondersteunde de Heu de prins Maurits van Oranje waardoor hij door de Spanjaarden in de gevangenis belandde. Hij werd aangeklaagd voor verraad en ketterij en schuldig bevonden, waarna hij in 1593 in het openbaar werd terechtgesteld. De burcht werd vervolgens door Spanjaarden namens koning Filips II van Spanje in beslag genomen en vervolgens beleend aan de graaf Peter Ernst I van Mansfeld.

Aan het einde van de 1630er jaren was de heerlijkheid Beaufort door de Dertigjarige Oorlog dusdanig door schulden belast dat de burcht openbaar verkocht moest worden Op 27 november 1639 verwierf de gouverneur van de provincie Luxemburg Jean de Beck het eigendomsrecht met al haar hauteurs, juridictions, noms droits et actions, biens censes et revenus et Grallem et toutes ses appartenances et dépendances. Hij bouwde 15 meter boven de huidige ruïne een tweede slot in renaissancestijl, dat hij gebruikte als zijn nieuwe residentie. De voltooiing van het nieuwe slot beleefde hij echter niet meer door zijn vroegtijdig overlijden. Zijn zoon Georg zorgde voor de verdere bouw. Aangezien de oude burcht voortaan niet meer bewoond werd door de familie, raakte deze in de loop van de volgende eeuw in verval. Pas in 1928 braken er weer betere tijden aan voor de inmiddels in een ruïne veranderde burcht, toen deze werd aangekocht door Edmond Linckels. Linckels liet het puin uit de burcht verwijderen en maakte deze toegankelijk voor bezoekers. 

 Wij gaan door het kasteel en genieten van de prachtige beelden in en rond het kasteel, genieten van de zon op de binnenplaats. En nemen ruim de tijd om het kasteel te bezoeken. Na het bezoek wandelen we terug naar ons startlokaal. Maandag komen we de tweede wandeling hier doen. Op de terugweg kunnen we even stoppen in NIEDERWEIS.

Schloss Niederweis: Dit juweeltje werd gebouwd door Franz Anton Baron Eduard von der Heyden. Aangezien slechts een paar documenten over de geschiedenis van het kasteel bestaan, kan over de leeftijd en geschiedenis van de gebouwen niet veel meer gezegd worden. Het wapen van de voormalige Heren van Niederweis boven de trappen van de hoofdingang met de sluitsteen met het jaar 1751, zijn een van de weinige getuigenissen over de tijd van de bouw van het kasteel. Franz Eduard Anton von der Heyden is geboren op 11/01/1693 in Niederweis. Hij maakte op jonge leeftijd carrière en was voorzitter van de Provinciale Raad van Luxemburg, de hoogste ambtenaar van de Luxemburger land.

De laatste Baron von der Heyden, Clemens Wenceslaus overleed in 1840 ongehuwd. Hij liet zijn hele fortuin aan het district Bitburg voor de opvoeding van weeskinderen en de zorg voor ouderen. Kasteel Niederweis werd meerdere malen gehuurd en zo verloor het door de jaren heen zijn oorspronkelijke karakter. Pas in 2005 kwam het kasteel weer tot leven. Familie Schneider verwierf het juweel en begon op een liefdevolle en gedetailleerd werk het te restaureren tot wat het ooit was. Wij bezoeken het kasteel en gaan zeker een kijkje nemen in het Koffiemuseum.

Waar het aangenaam is te vertoeven en om de lekkere zelf gebrande koffie en de home make vlaaien te proeven. Een bijzondere plek om te genieten en een kijkje te nemen in de geschiedenis. We verlaten Niederweis en keren terug naar Irrel waar we naar Sudeifelbrennerie gaan om even te kijken en er een maaltijd te nuttigen. Het prachtige weer weerhoud ons om naar de vakantiewoning te gaan en maken nog een rondwandeling in Irrel. We wandelen naar het Westwallmuseum. PANZERWERK KATZENKOPF. De van 1937 tot 1939 gebouwde bunker „Katzenkopf“ is de meest noordelijke en vandaag de enige bunker van de voormalige „Westwall“ die te bezichtigen is. Vandaag is het gesloten maar we kunnen er rustig rondwandelen.

We wandelen door de prachtige natuur, vlinders en orchideeën en dan komen we aan de Irreler wasserfällen is eigenlijk niet helemaal correct. Het zijn stroomversnellingen en geen watervallen die van enorme hoogten komen, desondanks is deze wandeling zeer de moeite waard we wandelen verder en komen terug in Irrel waar we onze avond afsluiten met een Schöfferhofer Wiezen.

Maandag 20 mei 2013. 

De wandeling vandaag is een wandeling door de rotsenformaties met woorden moeilijk te beschrijven maar de pracht van deze wandeling met zijn meters hoge rotsen de brugjes over het riviertje de diepe kloven gewoon te mooi voor woorden. De wandeling in Beaufort is telkens weer een topper ook dit jaar weer. Wij kijken al uit naar de volgende editie.

We willen als eerste reisdoel vandaag naar de Liboruskapel in Ernzen en de daar onder liggende kluis. We komen aan het ERNZERHOF waar we de auto kunnen parkeren spijtig dat het gesloten is.

Het is het voormalige kloostergoed van Echternach. We volgen de bewegwijzering naar de Liboriuskapel. Steile trappen leiden naar de kapel boven de vallei van Sauer. Van het platform in de voorkant van de kapel is er een prachtig uitzicht over de romantische Echternach, de oudste stad van het Groothertogdom Luxemburg. De kapel werd gebouwd ter ere van St. Liborius (bisschop van LeMans), en in 1680 werd ze voor het eerst genoemd. In het begin van deze eeuw werd op dezelfde plaats een nieuwe kapel gebouwd, maar tegen het einde van de 2de Tweede Wereldoorlog werd ze verwoest. In 1951 werd ze her opgebouwd op dezelfde plaats, de derde kapel die er nu nog staat. Prachtige zichten op Echternach spijtig dat het regent en er hangt een mist over het dal. We dalen nu een eind af naar de kluis. Sinds het einde van de 16e Eeuw bewoonde monniken het klooster van Echternach, en kluizenaars woonden in de rots uitgehouwen kluis onder de kapel. Nog steeds zichtbaar zijn de overblijfselen van drie kamers, deuren, trappen en ramen en nissen en een wijwatervat bij de ingang. Ze bewerkten de bijbehorende kleine tuin en een wijngaard. Toen keizer Jozef II in 1783 de contemplatieve orden had ingetrokken, verliet de laatste van hen de rots kluis. We kijken wat rond en genieten van de prachtige omgeving.

Wat verder wandelen we langs de Irreler Mühle de oude watermolen nu een hotel. We wandelen nu terug naar Irrel om in de Sudeifelbrennerei een lekkere maaltijd te nuttigen. Zo eindigt onze eerste dag van onze wandelvakantie in Irrel

VOERENDAAL meet in totaal 3142 hectaren en ligt in het groene landschap tussen Heerlen, Valkenburg, Simpelveld, Gulpen-Wittem en Nuth. De gemeente met zijn 5 Kerkdorpen heeft een lange geschiedenis. Reeds in de Romeinse tijd was Voerendaal bewoond. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de resten die zijn aangetroffen van een bad gebouw, tempeltjes en een vijver.

In de nabijheid van de huidige hoeve Ten Hove zijn zelfs de resten aangetroffen van een heuse Romeinse villa. Wij wandelen vandaag vanuit Kunrade. De term schilderachtig gaat zeker op voor de dorpskern Kunrade met zijn typische lintbebouwing. Gelegen op de grens van Parkstad Limburg en het Zuid-Limburgse Heuvelland weet Kunrade als geen ander het beste uit twee ‘werelden’ te combineren. Schitterende panorama’s en aandacht voor traditie maken van onze wandeling een ware ontdekkingstocht.

Vooral de bijzondere steen die hier gevonden en gebruikt word geef de gebouwen een speciale uitstraling. “ Kunradersteen” we komen langs de groeve. De Kunradersteengroeve bestaat sinds 1902. Aanvankelijk als kalkbranderij en steengroeve, nadien als handelsbedrijf in natuursteen. Wij zijn als handelsonderneming actief bezig sinds 2003 met o.a. het bewerken en verhandelen van gebruikte Kunradersteen, afkomstig uit sloopprojecten. 

Na de groeve wandelen we de natuur in met weidse zichten en veel groen, mooi nom te wandelen. Ons volgende dorp is Ubachsberg, ligt op het Plateau van Ubachsberg ten zuiden van de plaats Voerendaal. Ten noorden van Ubachsberg ligt het natuurgebied Kunderberg. Ten zuiden van de Kunderberg liggen de Putberg en de Keverberg. Hier wandelen we meestal door het groene landschap niet te verwonderen dat hier verschillende natuurgebieden liggen. Gewoon prachtig weer wandelen we verder. Dan komen we in het prachtige dorpje Colmont. Eigenlijk is Colmont geen dorp maar een buurtschap van Ubachsberg. Teld Colmont 30 huizen en boerderijen met ca. 80 inwoners. Een aantal van deze huizen zijn opgetrokken uit Kunradersteen. Aan een T-splitsing staat een bidkapel, opgetrokken in kunradersteen. Ze is in 1946 gebouwd uit dankbaarheid dat het gehucht geweldloos bevrijd werd in de Tweede Wereldoorlog. De kapel is gewijd aan de heilige Cornelius. De buurtschap ligt in het overgangsgebied tussen de Duitse Eifel en de Belgische Ardennen.

De omgeving is ook rijk aan natuurgebieden zoals de Vrouwenheide, de Kunderberg en de Putberg. Hier liggen ook resten van kalkovens. Nu verlaten we Colmont en wandelen de weg Hooggats af naar Winthagen. De bewoning in Winthagen is ontstaan vanuit de pachthoeve Winthagerhof. De hoeve wordt reeds vermeld in 1448. De huidige Winthagerhof dateert uit 1721 . Samen met Overste FUREDALL en de Heggenleenhof (Op Gen Hek) was het een onder- en achterleen van Walraff Theodoor, Baron van Schellaard van Obbendorff, vrijheere van de Herrschaft Schinnen (1528). Bij het dorp zijn de resten van zes oude kalkovens gevonden. Deze zijn te zien langs de weg van Kunrade naar Winthagen. Winthagen heeft een beschermd dorpsgezicht. Een aantal woningen is opgeknapt in een stijl die past binnen het beschermd dorpsgezicht en ze ogen prachtig. Een gezellig dorpje om even door te wandelen.

Het kapelletje van Winthagen is gebouwd in 1955 en gewijd aan Maria Sterre der Zee. Zowel het ex- als het interieur zijn van Kunradersteen. Het Mariabeeld is gemaakt door de beeldhouwer Jean Weerts. In de buurt staat ook een gietijzeren wegkruis en een oude waterpomp. Wat verder komen we aan de kasteelhoeve van Winthagen en dan nog even verder en we wandelen weer Kunrade binnen langs “Op Gen Hek” en dan komen we terug op ons vertrekpunt. Een mooie en aangename wandeling met prachtige erfgoed en natuur.

De zes dorpjes die van deze gemeente deel uitmaken, liggen netjes op een rij naast elkaar langs de Geer, die hier enkele van de bekoorlijkste plekjes.

Wij wandelen eerst een eindje langs de Geer en dan genieten we van de prachtige omgeving en natuur. We wandelen het veld in met zijn akkers en velden. De akkers met gele bloemen steken af tegen de groene velden. Spijtig dat het weer wat tegen zit regen en zwaar bewolkt. We komen onze vrienden Fleron en Josefine tegen en wandelen samen met hen de rest van het parkoers. Dan komen we in Wonck, hier controle en rust post in de mergelgroten.

Na de controle komen we terug uit de grot en gelukkig de zon schijnt waardoor het geheel nog mooier word. Wat een prachtige zicht over het landschap. De zon schijnt maar even en donkere wolken komen over het landschap. Wel mooi om te zien de donkere wolken en de gele bloemen. Nog een eind door het mergellandschap en dan komen we terug aan ons vertrekpunt. Een korte maar mooie wandeling alleen spijtig dat het weer tegenvalt.

Het landschap van Marchin, een plaatsje aan de rand van het Congroz-plateau, ten zuiden van Huy, werd gevormd door de bedding van de zes beken die de Hoyoux voeden.

In de ver uit elkaar gelegen gehuchten geven oude boerderijen uit de 16de -18de eeuw, kapellen en molens de kans om kennis te maken met de verscheidenheid van bouwmaterialen. Het vertrek van onze wandeling op het Place de Belle Maison geeft al een indruk van de verschillende bouwwijzen in de streek, de kerk van Marchin “Sint Hubertuskerk” uit 1844 is nog uitzonderlijk open en we kunnen even een kijkje nemen. Dan steken we het grasperk over en vertrekken we voor onze wandeling. De natuur ontwaakt uit zijn winterslaap en de fruitbomen staan in bloei. Wat een pracht als de natuur ontwaakt.

We wandelen verder en komen zo in Bellegrade, hier verschillende huizen uit lokale steengroeven, ook een groot wit kasteel gelegen in een prachtig park. We wandelen verder komen in Ronheuville (Fleron) hier prachtige gebouwen een grote hoeve met toren en prachtige gebouwen. Uitgestrekte velden en weilanden zijn ons deel. We komen in het “Bois Mavelin” en Bertranfontaine een heuvel op 240 meter. Nog wat verder en we zijn in Solieres.

Dan keren we terug naar ons vertrekpunt Marchin. Als we beneden aan de klim naar het park aanvatten staat voor ons het kasteel Marchin. Chateau Belle-Maison uit de XVIII e eeuw en de aanpalende Vierkantshoeve uit de XVe eeuw. Nu klimmen we terug naar ons vertrekpunt een pracht van een wandeling in een zalige lente zon.

In vogelvlucht zullen we U alvast laten genieten van onze Mei-Bloesemtocht, die ons door het prachtige dal van de Geul, en niet te vergeten de mooie bossen van Vijlen zullen voeren. Alle afstanden, passeren de Martinuskerk.

Dit indrukwekkende Godshuis is gebouwd rond 1860 en ligt 192,5 meter boven ANP. Vanuit de verre omgeving torent ze uit boven een gemeenschap, die op allerlei gebied actief is. En zoals het spreekwoord zegt: “hoge bomen vangen veel wind”; is dit ook op dit monument van toepassing. De weersinvloeden geselen het gebouw en de toren; onderhoud is ten alle tijden geboden. Hierna duiken we in het landschap omlaag en zien aan de rechterzijde de resten, van wat eens, een trotse cementfabriek was.

Het was trouwens de eerste cementfabriek van Limburg. In de bodem zat het “Gulpens krijt” en dat leverde een uitstekende grondstof voor de cement-industrie. We lopen verder tussen een wijnplantage door naar het Rotterbos. Even daarna bereiken we de 1ste rust in de “schuur” van Staatsbosbeheer. We wandelen door het Vijlenerbos naar het Geuldal. Hier bevindt zich de “Heimansgroeve” genoemd naar de natuurpedagoog, Eli Heimans, die hier in 1911 de eerste fossielen uit de steenkooltijd ontdekte. Wat verder komen we langs de Cottessergroeve.

Wat verder komen we aan de boomgaard Bellet, wat prachtige zichten op de vakwerkhuizen die hier temidden van het groen staan, deze boomgaard is ook een prachtig oude hoogstambomen die in bloei staan we wandelen door de boomgaard vergezeld van de geuren van de bloesems gewoon genieten van al de pracht. We komen aan de vakwerkhoeve Bervesj weer een pracht van een vakwerkhoeve. We komen in de vallei van Cottesserbeek en de Berversbergbeek.

Weer een eindje verder en komen aan de vakwerkhoeve Termoere. We komen nu ij het dorpje Cottessen wat een prachtige vakwerkhuizen krijgen we hier te zien, is genieten. Nog een heel eind door de prachtige omgeving en dan komt de kerk van Vijlen in zicht en nog even en we zijn terug in het clubhuis ons vertrekpunt.

Wat een prachtige wandeling. Wat een lieve wandelvrienden het is voor ons een wandelfeest.

Het internationale 5-sterren wandelgebied Sint-Pietersberg telt 20 prachtige landschapswandelingen, tussen de Jeker en de Maas.

Deze wandelingen starten aan 7 infoplaatsen, verspreid over het grensgebied van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Aan elke vertrekplaats heb je de keuze uit 3 of 4 routes van verschillende lengte. De kortste wandeling is 2,8 km, de langste 13,5 km. De creatieve wandelaar kan de routes combineren tot een langere, zelfs meerdaagse tocht. De wandelroutes zijn in beide richtingen bewegwijzerd met symbolen op houten palen. De bewegwijzering is uniform, of je nu in Nederland, Vlaanderen of Wallonië wandelt. Waar nodig is er gepaste infrastructuur aangebracht om het gebied van de Sint-Pietersberg toegankelijk te maken: bruggen, trappen, afsluitingen, leuningen, poortjes,... De bewegwijzering en de infrastructuur worden regelmatig gecontroleerd en hersteld.

Wij wandelen en controleren vandaag de i3. Kanne groen een dikke 5km. Tussen de Jeker en de Maas verrijst het kalkplateau van de Sint-Pietersberg. De hellingen bestaan uit een afwisseling van graslanden, akkers en hellingsbossen, die begroeid zijn met kalkminnende plantensoorten. De gaten en spelonken zijn een veilige schuil- en overwinteringplaats voor vogels, zoogdieren en insecten. Onder de oppervlakte van de Sint-Pietersberg ligt een doolhof van ruim 60 km. gangen waar honderden vleermuizen een veilige winterslaapplaats vinden.

Natuurmonumenten streeft ernaar de waardevolle kalkgraslanden en heischrale graslanden te herstellen en uit te breiden. In Nederland is er nog maar 20 ha. kalkgrasland, waarvan ruim 5 ha. op de Sint-Pietersberg. Er groeien zeldzame planten als kalketrip, kaardebol en wilde marjolein. In 2004 werd de bijenorchis gezien, een orchidee die sinds 1900 hier niet meer voorkwam. Om de toestand van de kalkgraslanden optimaal te houden graast er een kudde mergellandschapen. We wandelen nu door het dorpje en klimmen de Tiendeberg op.

Op de site van “Sint Pietersberg” word de Tiendeberg als volgt beschreven ” De permanente graslanden op de steile hellingen van de Tiendeberg behoren tot de oudste van Vlaanderen. Al in de Middeleeuwen gebruikten de bewoners van Kanne deze hellingen als gemeenschappelijke weide. Op de graslanden liet men nauwelijks bomen of struiken groeien om de grasproductie optimaal te houden. Hierdoor ontstond een warmer (micro)klimaat, ideaal voor de schrale en warmt minnende vegetatie en de bijhorende fauna. De bodem van de Tiendeberg is heel uitzonderlijk. Op de hellingen komen kalk, geel zand, grind en leem aan de oppervlakte. Als water en vuur botsen deze kalkrijke en zure bodems, elk met hun typische planten. Dit zorgt het hele groeiseizoen lang voor een unieke bloemenzee. Om het open karakter in stand te houden worden schapen en geiten ingezet. Het resultaat mag er zijn: zeldzame planten en dieren doen het erg goed en iedereen kan genieten van de weidse vergezichten.” Wij genieten van de prachtige wandeling.

We doen de controle op de palen en bewegwijzering en zo kunnen de wandelaars die na ons komen ook genieten van een zorgeloze wandeling. We komen terug in Kanne waar onze wandeling eindigt.

De gemeente Simpelveld is gelegen tussen Parkstad en het Heuvelland, en wordt ook wel de “Poort van het Mergelland” genoemd.

Simpelveld en Bocholtz kennen een rijke geschiedenis, daterend uit de Romeinse tijd. Dit komt ook terug in de diverse opgravingen de afgelopen tijd. Te denken valt aan de sarcofagen van Simpelveld en Bocholtz en de daarbij gevonden voorwerpen, als ook de Romeinse villa van Vlengendaal. Ook de moderne geschiedenis is duidelijk te zien: de vele monumentale gebouwen, grote hoeves en kasteel De Bongard maken deze gemeente tot een bezienswaardigheid.

Met trots presenteert de gemeente Simpelveld zich als de poort van het Mergelland. Vanaf hier kunt u met de nostalgische stoomtrein de omgeving bewonderen over de enige "berg"spoorweg die Nederland rijk is. De Stichting Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij heeft zich voor het behoud van de lijn ingezet. Volgens het rittenschema stoomt deze trein met Zweedse locomotieven door Zuid-Limburg. Onze wandeling vertrekt niet ver van het station van Simpelveld en als we de sporen willen oversteken gaan de slagbomen naar beneden en kunnen we genieten van de aankomst van de stoomtrein. We wachten tot de slagbomen openen en dan zetten we onze weg verder en we wandelen de Sint Nicolaasbergweg op met huizen met een stenen onderbouw en de boven verdieping uit vakwerkhuis. Wel mooi om te zien.

Langs de Oude molenweg en langs een grote bakstenen hoeve die in het wit geschilderd is. We komen aan de oude molen en nemen de tijd om dit oude gebouw eens te bekijken en het waterrad bevind zich in een overdekte gebouwtje aan het molenhuis. Wij kunnen het toch eens bekijken. Dan klimmen we een eind door een veldweg veel straten hebben bergweg in hun naam. We klimmen de Raffelsbergweg op. Mooie natuur hier en zo komen we in het dorpje Bosschenhuizen, is een buurtschap in de gemeente Simpelveld. Het gehucht ligt tussen Simpelveld en Trintelen. In de buurt ligt de Klingeleberg (195 meter).

Aan De Ling staat een kapel gewijd aan het Heilig Hart, gebouwd uit Kunradersteen in 1958. Veel van de gebouwen zijn gebouwd met Kunradersteen wat een mooi zicht is in de omgeving. Dan komen we aan de kapel. Wat verder hebben we een prachtig zicht op de ”Op de Vrouwenheide” molen, deze molen oorspronkelijk van 1858 hersteld in 1958 en een laatste keer in 1989. Vandaag is deze molen maalvaardig. De beltmolen ligt op een hoogte van 216meter op de Mingelsberg in Ubachtsberg. We volgen de route en komen dan voorbij de molen. We zijn nu in Mingelsberg en Ubachtberg.

We komen aan de “Bernardushoeve” een grote hoeve in Kunradersteen vandaag een restaurant, we nemen even een pauze in deze hoeve het is een verrassing hoe mooi deze hoeve is en wat er allemaal te zien is. Na een pauze met een prachtig zicht op de omgeving wandelen we verder en komen zo in Tintelen. Dit is een klein dorpje maar het is een museum van vakwerkhuizen en huizen in Kunradersteen, gewoon prachtig! Nu wandelen we langs een veldweg en dalen af wat een prachtige zichten en het is hier aangenaam om te wandelen. We dalen af naar Eys. Ook hier weer prachtige huizen. We dalen nog een eind verder en we horen de stoomfluit van de trein, is toch altijd speciaal de stoomtrein dondert boven ons door en we zien hem voorbij stomen.

We komen zo aan het “Landgoed Goedenraad”. Net ten oosten van Overeys ligt Landgoed Goedenraad. Het bestaat uit een kasteel met boerderij en tuin, een majestueus beukenbos op een helling en enkele graslanden bij de Eyserbeek. Stroomopwaarts ligt bij Simpelveld het Bulkemsbroek. De gezamenlijke oppervlakte van de gebieden is 50 ha. Er liggen verspreid eigendommen langs de Eyserbeek, in en bij het Eyserbos en bij de gehuchten Piepert en Trintelen. De geschiedenis van Goedenraad gaat terug tot het begin van de 14e eeuw: al in 1343 stond er een groot landhuis, een zogenaamd Blockhuis. Het huidige kasteel is in 1777 gebouwd, waarschijnlijk op de plaats van het oude landhuis. Naast het kasteel zelf ligt in de poortgebouwen een oude boerderij, die uit 1764 stamt. In 1971 kocht dr. J.M. van Susante, destijds voorzitter van Het Limburgs Landschap, het toen nogal vervallen kasteel en omliggende gronden. Meteen werd met de restauratie van de gebouwen gestart. Later verkreeg Het Limburgs Landschap de gebouwen en gronden. Het is een prachtig geheel. Wij wandelen weer verder, komen weer aan de Miljoenenlijn en historische "Schienenbus" (panoramatrein) komt voorbij. Nog even en we zijn terug aan ons vertrek.

Wat een prachtige wandeling hebben we hier gemaakt en wat mooie gebouwen, hoeven en kastelen hebben we gezien en ook de stoomtrein gewoon een prachtige wandeling. We hebben nog wat tijd over en gaan het station even bezoeken. 

In de meimaand lijkt het bij de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij in Simpelveld wel of de tijd een eeuw heeft stilgestaan. De stationschef, die boven in het imposante stationsgebouw van Simpelveld, zijn woning heeft, opent rond de klok van 9 uur de voordeur van het station.

Momenteel hoor je nog alleen de vroege vogels vrolijk kwetteren, voor de rest heerst nog een serene rust rondom de perrons en de sporen. Dat zal weldra veranderen als de grote stoomtrein het station zal binnen komen denderen. Met de Nostalgiedagen lijkt het rondom het station van Simpelveld wel of de tijd 100 jaar stil heeft gestaan. Op alle dagen dat de museumspoorlijn in bedrijf is tussen 1 en 20 mei voert ZLSM u mee naar de gloriedagen van de stoomtrein, de tijden waarin verre reizen nog niet voor iedereen weggelegd waren.

Stap in de stoomtrein en ga mee terug naar de dagen van weleer. Ontmoet reizigers van rond de eeuwwisseling van de vorige eeuw en beleef wat er in die tijd op een grensstation allemaal te beleven viel. Het imposante stationsgebouw van Simpelveld, dat dateert uit 1910, is de thuisbasis van de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij.

Wanneer we gaan wandelen in de Eifel is de Narzissenroute (de Narcissen Route) een aanrader. Het is een kortere rondtoer die prima voor vrijwel iedereen te lopen is. De Narzissenroute kan het gehele jaar gelopen worden maar in het voorjaar is het zeker een absolute aanrader.

Dan staan de ontelbare wilde narcissen in bloei en loopt u door een “gele zee” van bloemen, een prachtige ervaring. De Narzissenroute is een partnerweg van de Eifelsteig en de wandelroute start en eindigt bij het plaatsje Höfen aan de rand van het Nationaal Park Eifel. Wanneer we de Narzissenroute gaan wandelen beginnen we bij één van de “toegangspoorten” van het Nationaal Park Eifel, Nationalparktor Höfen. Hier vangt de schitterende wandeltocht aan en we kunnen genieten van de mooie natuur en het prachtige landschap in dit gedeelte van de Eifel. In het natuurbeschermingsgebied Perlenbachtal en Fuhrtsbachtal is het prachtig wandelen. Wat de Narzissenroute zo bijzonder maakt blijkt eigenlijk wanneer u de wandeling in het voorjaar gaat maken (eind maart t/m mei).

Dan gaan de ontelbare wilde narcissen in dit gebied bloeien en wandelt u door een schitterende gele bloemenzee, zo ver u kunt kijken. Een prachtige belevenis die jaarlijks vele natuurliefhebbers trekt. De Narcissenroute is een absolute aanrader om te wandelen, zeker in het voorjaar. De route is prima voor de meeste mensen te wandelen en er zitten niet al te veel stijgingen of afdalingen in. Wij starten met de wandeling in Höfen en dalen af naar de Höfener Mühle, gelegen tussen Höfen en Kalterherberg.

De tien of vijftien kilometer lange route leidt ons door de prachtige dalen van de Perlen- en de Fuhrtsbach. De hellingen zijn grotendeels beplant met Fijnsparren, maar op de dalbodem liggen fraaie graslanden waar in het vroege voorjaar tienduizenden Wilde narcissen groeien. Later in het jaar groeien op de bergweitjes allerlei bijzondere kruiden en vliegen in de graslanden in het dal allerlei bijzondere dagvlinders. In dit gebied is werkelijk van alles te beleven en je kunt er steeds weer nieuwe ontdekkingen doen.

Na korte tijd bereiken we het punt waar Perlen- en Fuhrtsbach samenvloeien. We volgen nu laatstgenoemde beek stroomopwaarts tot we een stenen brug bereiken. In het dal staan de narcissen te bloeien een prachtig zicht. We volgen de route en komen dan terug in Höfen waar we een bezoekje brengen aan het bezoekerscentrum.

En we maken ook nog een rondje door het dorp met zijn vakwerkhuizen we sluiten onze dag af met een drink in de cafetaria van het bezoekerscentrum.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Höfen-Monschau

In april worden de duizenden fruitbomen – met de belofte van een rijke oogst – gigantische bloesemboeketten. Niet alle bloesems bloeien tegelijkertijd; dat is afhankelijk van het soort fruit, maar binnen de fruitsoorten ook verschillend van ras tot ras. De kleur van de bloesems is een hulpmiddel om de aard van het fruit vast te stellen: perenbomen dragen witte bloesems terwijl bij appelbomen de kleur varieert van wit tot roze.

Ook de boomstam kan helpen om de aard van het fruit vast te stellen: appelbomen hebben een eerder gladde stam terwijl de stam van een perenboom eerder een “craquelé” uitzicht toont. De meest geteelde fruitrassen zijn Jonagold (appels) en Conférence (peren). Ook andere fruitsoorten worden in Haspengouw veelvuldig geteeld: aardbeien, kersen, pruimen, diverse bessen, … Niet ten onrechte mag Borgloon “parel van Haspengouw” genoemd worden. Dit eeuwenoude stadje vormt één gemeente samen met een twaalftal dorpen, hier en daar verborgen in het omgevende landschap. In dat bijzonder mooie en aangename Haspengouwse landschap kun je het ganse jaar door genieten van een wandeling.

Natuurlijke vormen de periodes van bloesems en rijp fruit hoogtepunten, op andere tijdstippen heb je dan weer een beter zicht op de karakteristieke vormen van zowel de fruitbomen als die van het landschap. Vandaag is het genieten van de prachtige bloesem die dit jaar wat later zijn als normaal maar zeker niet minder spectaculair. Vooral de hoogstamboomgaarden zijn een juweel in het landschap. De kersenbomen met hun grote kruin vol met bloesem zijn bijzonder om te bwonderen en elk jaar weer worden we verrast door de pracht van bloesems.

Al zien we dat nu al bijna 60 jaar toch is het telkens weer genieten, maar in de loop van de jaren kwamen er meer en meer plantage bij en stilaan verdwijnen de hoogstam. Een hoogstamboomgaard met koeien die onder de bomen grazen afgeboord met hagen worden elk jaar zeldzamer. Een stukje erfgoed dat verdwijnt als men niet spoedig ingrijpt. Onze wandeling brengt ons naar Kerniel met het klooster en het kunstwerk.

Heel mooi hier en langs het fruitspoor terug naar Borgloon en langs de Stationsbuurt met Stoomstroopfabriek. Zo komen we in het centrum van Borgloon en terug naar ons startplaats. Een mooie en aangename wandeling in onze thuisbasis. We kunnen zeker genieten van al de bloesem en zeker ook het hele jaar van onze prachtige Haspengouw.