De Loonse Heerlijkheid Jesseren was achtereenvolgens in het bezit van diverse adellijke families van Heers, van Jesseren, Cannarts en van dn Creeft. waardoor er een verbrokkeling van het grondgebied optrad. De middeleeuwse burcht van de heren van Jesseren stond op een heuveltje achter de kerk. Op het grondgebied van de gemeenten situeerden zich verder het Loons cijnshof Berg, het Loons leen Hofrijs en het niet nader genoemde Luiks laathof.Vanaf 1547 kwam Jesseren onverdeeld in de macht van het geslacht van Heers.Vanaf 1557 kwam het grafaschap Heers toe aan Baron N.E. de Stockem, zijn nakomelingen droegen tot aan het Ancien Regime de titel van Heren van Jesseren.Door het Franse bestuur werd Jesseren een zelfstandige gemeente en dit bleef zo tot in 1970. Toen werd Jesseren met Overrepen tot de gemeente Kolmont versmolten, deze gemeente is geen lang leven beschoren en in 1977 word Jesseren een deelgemeente van Borgloon.
Jesseren is een straatdorp, in 1723 werd de kerk gebouwd in vroeg-classicistische stijl en 1919 werden de zijbeuken gebouwd.
Het sobere interieur waar de geschilderde kruisweg van de Luikse schilder M. Aubé hang en het verzorgde kerkje is aangenaam om te zien.
Een ander gebouw is het kasteeltje met vierkante toren en het stationsplein met het enige bewaard gebleven station in de fusie Borgloon.
Aan het station van Jesseren vestigde zich de "Grande Siroperie Limbourgeoise" spijtig veel is er niet van overgebleven alleen een vage naam op de gevel van het gebouw.
Jesseren is ook een landbouwdorp met vele indrukwekkende vierkantshoeven en boerderijen.
De spoorwegzate is fietspad geworden en brengt de fietser door het prachtige Haspengouwse landschap.
Voor de tweede keer strijkt ARTUATUCA-Festival van Vlaanderen neer in onze gemeente Borgloon. Op 7,8,9 en 14,15,16 juli is het FEEST IN DE STAD. Deze editie van het kunsten-erfgoed-festival focus zich voornamelijk op het stroopfabriek.
De Loonse stroopfabriek verteld door vroegere arbeiders is het onderwerp van de toneelvoorstelling 'STROOP' gebracht door Queeste.
Doorlopend is er een wijktentoonstelling met verhalen en foto's van omwoondende, vroeger en nu. Een fototentoonstelling over het station en het treinverkeer anno 1900.
Aardig dorp in de Oostkantons, aan de noordrand van het Hertogenwoud. Gelegen aan de voet van de Hoge Venen. Het schilderachtige pottenbakkersdorpje ligt op slechts op enkele kilometer van Aken. Raeren werd bekend door zijn pottenbakkers, die er sinds de 14de eeuw hun handwerk uitoefenden en in de 16de en 17de eeuw internationaal beroemd werden.
Hun producten zijn sinds 1963 in de burcht Raeren tentoongesteld. In deze burcht werd een pottenbakkerijmuseum ingericht dat in zijn soort uniek is. Na de teloorgang van de pottenbakkerij waren de Raerense steenhouwers, die de rijke blauwsteenvoorraad van hun streek te gelde maakten en ver over de grenzen van Raeren een uitstekende faam hadden.
Ook nu nog getuigen tal van blauwsteenhuizen, waterburchten en kapelletjes in verschillende gehuchten van het dorp, evenals de St Niklaaskerk van hun perfectie.
De burcht van Raeren, de oorspronkelijke donjon uit het einde van de veertiende eeuw kwam in 1583 in het bezit van Philips van Lomont, die de woonvleugel vergrootte en de torens toevoegde. Hij bouwde ook de weermuren en de twee dienstvleugels.
Nu ziet de burcht er uit als een berde rechthoek, vanaf de weg ziet men eerst het imposante logies gedeelte, de woonvleugel met torentjes, nog gedeeltelijk omgeven door grachten. Over een stenen brug verleent een portaal toegang tot het binnenhof. We bezoeken het museum met honderden potten de gehele geschiedenis van het pottenbakken van Raeren word verteld.
Op enkele tientallen meters van de burcht ligt nog een ander kasteel dat evenzeer onze aandacht trekt, met name het Huis Raeren. Deze donjon was zonder twijfel de oorspronkelijke zetel van de vijftiende eeuw in het bezit van de familie Van Bastonge.
Een lid van deze familie liet het huidige kasteel bouwen. Door grachten omgeven behoudt de donjon aan de buitenzijde nog grotendeels zijn oorspronkelijke gedaante. Alleen het dak en sommige vensters zijn in de achttiende eeuw gewijzigd.
Aan de drie gevels bemerkt men ook kantelen die het niveau van de dakrand werden dichtgemaakt. De gezellige omgeving van de kastelen, de taverne en de aangelegde parking de blauwstenen huizen alles tezamen een prachtig geheel, het valt mij nu op dat de boerderij aan het kasteel van Raeren nog altijd gebruikt wordt als landbouwbedrijf.
Het kasteel van Raeren en de omgeving zijn een bezoek meer dan waard.
WANDERUNG RUND UM HAUSET / MICKY-MÃUSE HAUSET 25/06/2006
INTERNATIONALE WANDERUNG RUND UM HAUSET.
MICKY-MÄUSE HAUSET.
HAUSET.
Hauset is een dorpje aan de Geul, deel van de gemeente Raeren. Het wordt door midden gesneden door de Geul. Een prachtige wandelgebied in het Aachener Wald.
Grote boerderijen en kastelen, landschapen om van te dromen. Dat is het wandelmenu van vandaag. We komen langs de ruïne van burg Raaf een 11de eeuwse slottoren.
Dan de St Rochuskapel 1722 met een kruis in draad van de scheidingslijn tussen Oost en West Duitsland. Ook zien we hier de prachtige 17de en 18de eeuwse panden en boerderijen.
We wandelen verder en komen in het dorpje Eynatten, een juweeltje van bouwkunst verschillende prachtige gebouwen en kastelen, beschermde monumenten. Vooral het Huis Amstenrath is een juweeltje spijtig dat we geen duidelijke foto hebben kunnen maken.Dit door grachten omgeven kasteel wordt ook Herrenhaus of Kleines Haus genoemd.
We wandelen door het dorpje en genieten van de mooie huizen en kastelen, dikwijls gebouwd met grachten omgeven. Het dorpje Eynatten is een museum op zijn eigen. Prachtige huizen, boerderijen en gezellige straatje met groene hoekjes waar je rustig kunt genieten van al het moois.
Tijd hebben we genoeg en we genieten van al het moois. We keren terug naar Hauset, passeren door een privé weg waar we langs de oude watermolen op de Geul en de paardenboerderij.
Op de hoek van de weg staat de volgende kapel-1899- de zoveelste vandaag. We gaan even binnenkijken de deur staat open, we schrikken even als we er een lijkkist zien staan, het is hier blijkbaar de gewoonte om de overledenen van het dorp in de kapel te zetten en zo kunnen de dorpelingen afscheid gaan nemen.
Wat verder staat een prachtige boerderij uit 1692 de onderbouw in steen en de verdieping in vakwerk. Nog wat verder en we komen aan ons eindpunt. Een aangename en leerzame wandeling.
Wandelen in Haspengouw op een zonnige zomerdag door de velden waar de graangewassen stilaan beginnen te rijpen, waardoor het landschap meer kleur krijgt, hier zijn nog uitgestrekte open vlakten die alleen onderbroken worden door wat bomen, licht golvend landschap.
In Overrepen staan nog verschillende grote vierkantshoeven die getuigen zijn van de vroegere rijkdom van Haspengouw.
Nu zijn vele van deze boerderijen omgebouwd tot woning voor verschillende gezinnen of dienen als vakantiewoning. We wandelen Schabos binnen hier staan honderden vakantiehuisjes, het is wel aangenaam om hier door te wandelen en het is heuvelachtig met nu en dan eens stevige klim. We verlaten Sint-Huibrechts-Hern en wandelen Neerrepen binnen.
We komen aan de Binkelhoeve, de imposante vierkantshoeve vind je aan de rand van het dorp in de ongerepte Haspengouwse natuur, de rustig gelegen kasteelhoeve van 1756, deze monumentale hoeve behoorde vroeger tot het kasteel van Neerrepen. Het is nog één van de weinige bedrijven waar alle stallen binnen het vierkant van de vierkantshoeve zijn gelegen. Deze nog actieve hoeve met rundvee en akkerbouw en verschillende neerhofdieren, ook hebben ze vakantie appartementen.
De toegangspoort heeft een prachtig fronton en onder de poort wonen een 30 tal zwaluwen, die er een drukte van belang maken alle nesten hebben jongen en het is een schouwspel om het aan en af vliegen gade te slaan.
Vanop de koer van de boerderij kun je het kasteel zien, maar wat verder is er een privé weg naar het kasteel en we vragen aan de eigenaar of we een foto mogen maken van het kasteel, heel vriendelijk laat hij ons de toegangsweg afwandelen om een foto van het kasteel te maken.
Het kasteel omvat een toren uit 1592 en een classicistisch woonhuis. Op de toren kan men het Wapenschild van Lambert van Repen, de vermoedelijke bouwheer van het kasteel terugvinden. We komen nu aan de St Lutgeruskerk, tegenover in de gildezaal is controle. We wandelen terug het dorp binnen en gaan langs een tuin waar een stoomlocomotief staat. We proberen er een foto van te maken.
We wandelen door de holle weg en komen zo terug in Overrepen.
Vandaag is het Open Tuinweekend en de tuin van de Familie Houbrechts-Wouters is ook open en de wandelaars zijn er hartelijk welkom. We worden met open armen ontvangen door de gastvrouw en worden deskundig rondgeleid in deze prachtige tuin. De verzameling van daglelies mag er zijn. Een fijne en aangename tuin. Zo komen we terug aan de kerk en hier eindigt onze wandeling met de Tongerse Wandelvrienden.
De tuin van de Familie Houbrechts-Wouters kan iedere zondag van juli bezocht worden. Inlichtingen www.daglelies-online.be.
Toen de Franse revolutie een einde maakte aan het Ancien Régime werden alle privileges en titels van steden afgeschaft. Borgloon verloor ook zijn stadstitel. Het duurde tot 19 juli 1985 bij Koninklijk Besluit toen kreeg de fusiegemeente Borgloon zijn titel van stad terug. Bij de inhuldiging van het gerestaureerde stadhuis op 10 september 2000 werd het nieuwe perron van Loon onthuld.
Het ranke monument van vier meter hoog, vlak tegenover het stadhuis van Loon, boogt op een eeuwenoud verleden. In de Luikse steden gold het perron als merkteken van de vrijheidszin en de democratie. Het was het zinnebeeld bij uitstek van de stedelijke vrijheden.
Perron te Luik
De tien " goede" Loonse steden kregen gaandeweg van de Loonse graven hun stadsrechten en richtten dan hun perron op,in navolging van het voorbeeld te Luik.Historici zijn het er alleszins over eens dat Loon en Hasselt voor 1200 onder de Loonse steden gerekend worden. Uit latere bronnen blijkt dat er vier poorten toegang verleenden tot de stad: de Keulerpoort; de Graethempoort; de Wellerpoort en de Steenerpoort of Tongersepoort. De markt was het hart van de stad en het knooppunt tussen de poorten. Daar stond het perron in het centrum van de markt vlak tegenover het stadhuis 't sgrevenhuys. In de stadsrekening van 1619 noteerde de Loonse historicus J.Daris dat er 12 florijnen betaald werden "pour mettre la croix sur le perron. Ce perron trouvait au milieu du marché". Op een plattegrond van 1732 kun je duidelijk het perron zien. De symboliek van het perron kan als volgt beschreven worden: de trappen drukken de verhevenheid uit tussen de spreker en de toehoorders.
De stoere zuil vertegenwoordigt de maatschappij en is het teken van macht, gezag en heerschappij. In navolging van het Luikse perron, dat in 1478 vernield werd, hebben bepaalde perrons de ring ook gekopieerd waarmee de zuil samengehouden werd. De bekroning van de zuil bestaat uit een pijnappel en een kruis.
De pijnappel zou het symbool zijn van de verzamelde gemeenschap en de schubben duiden op de afzonderlijke leden. Het kruis verwijst naar de geestelijke macht van de prins-bisschap te Luik.
In 2005 ging de gevangenis van Tongeren dicht. Vanaf nu kun je een kijkje nemen achter de tralies.
De gevangenis van Tongeren word een museum. In 1844 werden hier voor het eerst in de Belgische geschiedenis gevangenen in een strafinrichting met afzonderlijke cellen ondergebracht.
Tot april 2005 was deze gevangenis permanent in gebruik, met de opening van de nieuwe gevangenis in Hasselt kwam er een einde aan de rol van de gevangenis in Tongeren.
Aan de hand van intervieuws, filmbeelden, foto's en documenten tonen ons het leven in de gevangenis.
Met de tijdelijke openstelling van de voormalige gevangenis van Tongeren geeft het provinciebestuur van Limburg ons een alternatief aanbied.
De gevangenis van Tongeren is de oudste gevangenis van België. Ze werd gebouwd op de plaats van een voormalig minderbroederklooster. tijdens ons bezoek kunnen we alle cellen en gangen bezoeken en de wandeling volgen.
Alles geeft ons een eng gevoel. Dit is de eerste keer dat we een gevangenis bezoeken en we hopen dat we nooit hoeven te verblijven.
We hebben nog wat tijd en gaan eens kijken naar het pas gerestaureerde Munthuis waar de tentoonstelling "de geboorte van een stad" is.
Het prachtige 16de eeuws laat Gotisch burgerhuis met de munttoren aan de achterzijde en aangelegde tuin, gewoon prachtig. we komen ook langs het Spaans huis in vakwerkbouw eind 16de -17de eeuw.
MARCHE DE JOUR / LES CULS DE JATTE DU MAUGE / NATOYE 18/06/2006.
MARCHE DE JOUR
LES CULS DE JATTE DU MAUGE.
NATOYE.
Natoye een rare naam, een deelgemeente van Hamois. Hamois telt nog een groot aantal kastelen, getuigen van het feit dat het in deze streek goed vertoeven was.
Op de wandeling zien we het kasteel van Mouffrin waar we langs wandelen, gelegen in een indrukwekkend landgoed met grote bossen en veel landbouwgronden, ook de grote boerderij is indrukwekkend.
Een dreef van meer dan een kilometer, we wandelen bijna 15 minuten van het begin tot aan het kasteel.
Vroeger moest dit een indrukwekkend kasteel geweest zijn. De toegangsweg met aan weerzijden blauwe stenen palen vanaf de weg naar de boerderij en dan naar het kasteel. Nu wat verwaarloost.
De boerderij gelegen op een heuvel in, drukwekkend groot aan de overzijde op de heuvel ligt het prachtige kasteel van Mouffrin, met zijn vier ronde torens prachtig!
We wandelen het bos in met prachtige statige bomen, hier en daar een riviertje dat onze weg kruist. Gewoon prachtig. Het weidse golvend landschap met hier en daar een grote boerderij en de dorpjes verscholen in het groen, prachtig.
De stilte en de rust die je hier kunt ervaren maken het genot nog groter, we zijn niet gehaast om deze prachtige streek te doorkruizen. We komen in Braibant hier aan het station waar de chemin de fer du Bocq doorkomt de toeristische trein van Ciney naar Spontin, die de prachtige streek lat verkennen, hier klimmen we het bos van Ciney in. Een serieuze klim door een prachtig landschap met een betoverend zicht over de streek. De machtige boerderijen vertellen over de grandeur van de streek en laten ons zien hoe rijk de streek wel was.
We komen nu aan de spoorweg die het landschap in twee deelt, aan de overzijde ligt het dorpje Schaltin met zijn indrukwekkende kasteelboerderij met twee vierkante torens.
We wandelen de laatste kilometer door de velden naar het dorp.
We komen nog langs een prachtige veldkapel dan klimmen we de laatste klim en komen terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling.
INT. WANDERUNG / MARSCH CLUB EUPEN / EUPEN 17/06/2006
INTERNATIONALE WANDERUNG.
MARSCH CLUB EUPEN V.O.G.
EUPEN.
Schönefeld bij Eupen de gedroomde plek om een wandeling te doen. We vertrekken in de sporthal van het Belgische leger, aan de rand van Osthertogenwald. Het immense Hertogenwald gelegen in de Hoge Venen vormen ongetwijfeld het dichtst bij ons het oerlandschap in noordwest Europa.
We wandelen het Osthertogenwald in en we volgen het bosleerpad die door de boswachters uitgezet is en door Foxy de vos verteld wordt.
Op geregelde afstanden zijn info borden geplaatst en op een zeer eenvoudige maar leerrijke wijze uitgelegd en wel in de drie landstalen. We volgen de route van Foxy en komen aan de Weser Talsperre die op 9/02/1950 ingehuldigd werd.
Op het riviertje de Vesder (Weser) even buiten Eupen is de een enorme 63 meter hoge stuwdam, waarachter zich het grootste stuwmeer van België bevindt. Het is een prachtige zicht vanop de dam aan ene kant de grote wateroppervlakte en de andere zijde de 63 meter diepe vallei van de Weser.
We verlaten de dam en keren terug het bos in met prachtige zichten op het landschap. We genieten van het landschap met veel afwisseling dan weer een stukje in het bos en dan aan de rand met groene weilanden. Een natuurwandeling met prachtige stukken bos. De bloemen bloeien volop en wat wij de koeientetten noemen zijn open aan bloeien mooi!
We komen terug naar het vertrekpunt en verlaten Hasenell en wandelen Schönefeld binnen.
We houden nog even halt aan het Tierpark met zijn papegaaien. Het is prachtig wat ze hier gemaakt hebben kooien met verschillende soorten papagaaien.
Vele soorten kun je hier bewonderen. Een extra wat je op deze wandeling kan meenemen. Een prachtige wandeling in een aangename omgeving.
Prachtige wandeldag, zon en blauwe hemel, wat een feest. Vandaag wandelen we in Mürringen, bij Büllingen, Het wandelparadijs bij uitstek. Hier kom je wandelen om van de natuur te genieten het natuurpark Hautes-Fagnes-Eifel.
We wandelen uit Mürringen langs de kerk naar het dorpje Losheimengraben, een typische Ardeens dorpje met veel natuur, de hagen staan in bloei en het zicht is prachtig het groen met de witte bloemen van de haag. De blauwe hemel geeft alles nog een mooier beeld.
De bloemen langs de wegen geven alles nog een mooier beeld. De verscheidenheid van veldbloemen is een lust voor het oog. We wandelen door de bossen en genieten van de zang van de vogels de kleur van de veel voorkomende vlinders. We wandelen in de vallei van een kronkelend riviertje met vissen, Jefke neemt een frisse duik in het koele water. De vissen zwemmen schichtig weg. Het Holzwarche natuurgebied is een prachtig gebied.
In april staat de vallei vol met wilde narissen en nu is het groene oase. Geregeld komen we kapelletjes tegen met een beeld van Onze Lieve vrouw tegen. Aangezien we hier in het Duitstalig deel van Belgie zijn is alles in het Duits. unsere liebe Frau vom Walde
We komen op de controlepost midden in het bos, aangenaam langs de koelte van het riviertje. Aangenaam om te zitten en onze jonge wandelvrienden van Lanaken zijn er ook, al een hele tijd elkaar niet gezien maar nu eindelijk weer. Het is fijn om vrienden te zien en even met elkaar te praten. Ze vertellen ons dat de lus van 7,5 kilometer zeker de moeite is. We nemen afscheid van Erik en Ruth, zij gaan de laatste kilometers tegemoet en wij vangen de lus aan.
Wat een prachtige streek is dit wel de natuur op zijn best. De wandeling gaat vlug voorbij, wat klimmen, wat dalen en genieten van alles wat er te zien is. De Holzwarche stroomt door zijn vallei en op een kleine oppervlakte komen meer dan 100 verschillende soorten planten voor, maar ook de verscheidenheid van vogels, libellen en vlinders is gewoon buitengewoon, grote vlakten staan vol met wolgras een mooi zicht maar ook de gele brem komt nog veel voor, het is een kleurenpalet dat zo aangenaam is om te zien. Ook waren hier verschillende steengroeven en de littekens van hun bestaan zijn nog altijd te zien.
De natuur heeft ze heroverd maar ze zijn en blijven voor altijd zichtbaar in het landschap. Zo wandelen we de Holzwarche nog eenmaal over en klimmen uit het bos naar Mürringen toe. Stilaan zien we de kerk en daar is de aankomst.
Een prachtige zonnige wandeling in een ongewoon prachtige omgeving wat wil een mens nog meer.
MA'S ROZENTUINTJE. De rozentijd breek weer aan en in de tuin van ma begint het kleurenfeest stilaan opgang te komen. Graag geef ik een kijkje naar de rozen die nu open zijn, binnen een paar dagen zal de kleurenpracht nog veel meer zijn en zal de rozenbloei volop open bloeien.
De laatste tijd is er van alles te doen rond de oude stroopfabriek van Wijnants aan het stationsplein in Borgloon.
Deze vroegere stroopfabriek van Borgloon is aangekocht door de gemeente Borgloon om er een Fruitcentrum in te vestigen. Het stroopfabriek is dicht sinds 1988.
Het oudste gedeelte dateert al van in 1878. De gemeente heeft onderhandelingen gevoerd met de familie Bleus van Vrolingen waar men al zes generatie stroop stookt, en men vandaag al de gekende stroop van Vrolingen kan krijgen.
In het voormalige stroopfabriek van Borgloon zal opnieuw stroop gemaakt worden volgen het oude Loonse recept met appels, peren en suikerbieten.
In het oude stroopfabriek staan nog vele toestelen van de stroopfabrikatie. Er zal zeker vijf jaar duren voor alleer de ganse restauratie een feit is, maar het stoken van de stroop zal veel vlugger kunnen.
Als inwoner van Borgloon kunnen we alleen maar blij zijn dat een waardevol project opnieuw opgestart word en dat we onze naam van Strooplekkers alle eer aan kunnen doen. We zullen weer echte Loonse stroop kunnen eten.
Het Fruitstreekmuseum zal ook een onderkomen vinden in de voormalige stroopfabriek. Een stukje industriël erfgoed komt terug tot leven.
Gelukkig is de technieker van Telenet langs gekomen om onze modem te vervangen,nu kunnen we terug bloggen. Maar eerst gaan we een wandeling maken met ons Jefke. Dikwijls gaan we verweg om een wandeling te maken maar vergeten dikwijls hoe mooi het in eigen dorp of stad wel is. De laatste jaren komen er meer en meer veldbloemen bij op de bermen van onze wegen en dit geeft een prachtig zicht, wat is er aangenamer om de straat op te wandelen omgeven door prachtige bloemen.
De vallei van Kuttekoven is het jaar rond een prachtige wandelplek, maar nu dat de hele vallei zich in duizende tinten groen kleurt wat kan er mooier zijn.
En natuurlijk het zonneke die lekker schijnt op onze toch al ouder wordende knoken wat een heerlijk gevoel.
De pracht van de natuur een schilderij van Gods hand wat moeten we nog meer hebben, bezeffen goed hoe goed wij het nog hebben, van elkaar genieten in de prachtige natuur samen met Jefke, kan door de hele rijkdom van de wereld niet vervangen worden.
Onze Jefke geniet van zijn wandeling, spelend in het pas gemaaid gras.
Enkele weken geleden stonden de kersenlaren nog in bloei, nu beginnen de vroege soorten al te kleuren, en de spreeuwen weten het ook al.
Genieten van de natuur, de rijkdom van ons allen die niks kost alleen vraag de Meester van de schepping dat wij ze goed zouden beheren.
Onwilligkeurig moet ik denken aan het liedje van Louis Neefs, Laat ons Bloem. Zorg dragen voor onze erfenis zodat wij ze op onze beurt weer kunnen doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen, soms is het raar welke gedachten er in je opkomen als je langs Gods wegen wandeld.
In een boek van 1983 staat over het kasteel van Sombreffe het volgende dat prachtige beschermde, maar tot ruines vervallen XIIIde eeuws bouwsel kan ons alleen maar verbazen Nu 20 jaar later staat het kasteel er in al zijn glorie. Met zijn torens, zijn muren, duidelijk is het militaire belang van dit kasteel te zien.
Gebouwd als verdediging in de oorlog tussen de hertog van Brabant en de graaf van Namen.Belangrijk is de bewaring van de donjon in het midden van het complex. Een tweede donjon werd iets meer naar het noorden gebouwd.
Gelukkig is het kasteel en de omgeving geklasseerd in 1971 omdat het een van de belangrijkste feodale kastelen van Wallonië is.in 1982 is het gekocht door Docteur Geerts en hij heeft de restauratie aangevangen met het prachtige resultaat van vandaag.
CHATEAU FEODAL DE CORRY-LE-CHATEAU.
Het feodale kasteel, dat in 1270 werd gebouwd, maakte deel uit van de verdedigingsgordel die de hertogen van Brabant hadden aangelegd om zich te beschermen tegen de graven van Namen.
Sinds begin van de 19de eeuw is het kasteel eigendom van de Markiezen van Trazegnies.
Het strenge uiterlijke van het kasteel, dat steeds intact is gebleven, contrasteert sterk met het verfijnde interieur.
We hebben het geluk dat vandaag het kasteel toegankelijk is en we laten ons door de gids het ganse verhaal vertellen. Het interieur is zeker de moeite en de rondleiding duurt een 1 ½ uur.
We hebben een prachtige dag met de wandeling in Ligny, het bezoek aan het kasteel van Sombreffe en ook het kasteel van Corry-le-Chateau.
MARCHE DES 3 PROVINCES/ LES MARCHEURS DU SAMOURAI / LIGNY /05/06/2006.
28e MARCHE DES 3 PROVINCES .
LES MARCHEURS DU SAMOURAI.
LIGNY.
Vandaag opnieuw een wandeling tussen Samber en Maas we gaan wandelen in Ligny. Bekend om de Slag om Ligny we zullen vandaag verschillende plaatsen zien die een rol gespeeld hebben in de strijd tussen het Pruisische leger en de Franse legers onder Napoleon.
De Slag bij Ligny werd uit gevochten op 16 juni 1815. Het was Napoleons laatste overwinning. De slag bij Ligny is door de twee dagen later plaats vindende Slag van Waterloo relatief onbekend gebleven. Toch is de slag voor het verloop van de campagne van beslissende betekenis geweest. De slag was ook ongemeen bloedig. De troepen waden aan het eind in de straten van Ligny door een kniehoge smurrie van modder, mensen- en paardenvlees. In dit dorpje wandelen we vandaag, onze eerste halte is de Ferme den Haut. Deze hoeve met indrukwekkende duivenpoort uit 1733 en die nog sporen draagt van geweer- en kanonkogels.
De Keizer kwam hier op de avond van de 16de juni 1815 binnen. De andere hoeve den Bas was de laatste Pruisische verzetsbolwerk. We komen ook langs het monument voor Napoleon dat bestaat uit een stuk geschut dat in 1811 in Douai is gegoten. Het eerste weekend van juni word in Ligny de slag van Ligny herdacht met militaire optochten.
Dat ze de Keizer hier nog hoogachten zie je aan de Franse vlaggen die aan de ramen hangen.
We wandelen door het dorp en op verschillende plaatsen staan plakkaten met uitleg over de slag bij Ligny. Eigenlijk hebben we het mooiste gedeelte gemist gisteren hadden de militaire marsen plaats met originele uniformen van de Franse en Pruisische legers. De wandeling is een onderdeel van de jaarlijkse vieringen van de Slag bij Ligny. Wij wandelen door het slagveld en komen aan de Dréve de lescaille welke leid naar een prachtig gebouw, wij zien er maar weinig van. We wandelen verder en komen in Ste-Adele met de kapel en de bron, waar je nog altijd water kunt drinken en meenemen.
In de verte zien we ook nog het Chateau de Sombreffe een indrukwekkend geheel. Straks zullen we even langs rijden om het te bezoeken. Deze streek heeft prachtige gebouwen uit een rijk verleden, maar ook de natuur is hier prachtig. Een tapijt van veldbloemen kleuren de bermen.
Zo komen we terug aan in Ligny, we hadden graag het museum van Napoleon willen bezoeken maar het was gesloten. Een prachtige en aangename wandeling.
