22E MAASGALMTOCHT.

WC DE MAASGALM.

ELSLOO.

Elsloo ligt op een steilrand langs het Maasdal. Het Julianakanaal en parallel daaraan de Maas vormen de westkant. De Dorpsstraat loopt steil omhoog tot ruim 70 meter. Hoewel de omgeving in noordelijke (Stein) en oostelijke (Beek) richting grotendeels volgebouwd is, is de omgeving in zuidelijke richting bijzonder mooi. Hier ligt het kasteelpark van Kasteel Elsloo met de Slakbeek en de Hemelbeek, een heemtuin, vijvers, een theekoepel, exotische bomen, ornamenten en dergelijke. Er zijn aanzienlijke hoogteverschillen en vanaf de hoogte heeft men uitzicht over het Maasdal en het Kempens Plateau en de terrils aan de Belgische zijde van de Maas. Het park gaat geleidelijk over in het Bunderbos, een hellingbos waar de Hemelbeek ontspringt, en via een moerasgebied in noordelijke richting naar het park stroomt om vervolgens in de Maas uit te monden. We starten met onze wandeling in het centrum tegenover de kerk. Eertijds stond de Sint-Augustinuskerk centraal in het dorp. De toren die boven de Maasvallei uitsteekt is een herkenningspunt in de omgeving. De oorspronkelijke kerk dateerde uit 1459, maar was in het begin van de 19e eeuw dusdanig vervallen dat ze moest worden afgebroken. De huidige kerk werd in 1848 gebouwd in neoclassicistische stijl. Dan komen we het oude gedeelte van het dorp. Het oorspronkelijke Elsloo ligt in het zuidwestelijk deel van de huidige plaats. Deze oude kern is ondanks de sterke groei van het dorp toch in min of meer oorspronkelijke staat bewaard gebleven en heeft sinds 1971 de status van beschermd dorpsgezicht. Delen van het oude dorp zijn door de aanleg van het Julianakanaal verdwenen. Via een steile helling, de Maasberg, belandt men vanaf de kerk bij het lager gelegen kanaal. Het best bewaarde deel van het dorp heet Op de Berg, waar onder andere het 17e-eeuwse Schippershuis staat, sinds 1960 het streekmuseum van Elsloo. Een groot aantal historische boerderijen en woonhuizen, vooral aan de Dorpsstraat en aan Op de Berg. Wat verder komen we aan het kasteelpark van Elsloo. Het huidige Kasteel Elsloo bestaat uit de economiegebouwen van een 17e eeuws (niet meer bestaand) landhuis. Bij dit kasteel werd aan het begin van de 19e eeuw een Engels landschapspark aangelegd. Oorspronkelijke elementen als vergezichten, hellingen, slingerende paden, waterpartijen en bijzondere bomen zijn hier nog aanwezig. Het park staat als geheel onder bescherming van Monumentenzorg. Het park gaat over in het Elserbos en het landschap Catsop. We wandelen het kasteeldomein op en komen aan de Medammerweide. De Slakbeek is een enkele honderden meters lange beek die ontspringt op de Medammerweid en uitkomt in de Hemelbeek. De Slakbeek stroomt door het verlengde van een droogdal. Toen in de Medammerweide een zwembad werd aangelegd, werd het dal van de Slakbeek aangetast en verkort. Het zwembad is intussen opgeheven. Ter hoogte van het Kasteel Elsloo staat de Slakmolen op de Slakbeek. Vervolgens loopt de Slakbeek onder het kasteel door om in de kasteelvijver uit te komen, die ook door de Hemelbeek gevoed wordt. We wandelen door het prachtige park en komen zo aan Terhagen. Aan het einde van de 19de eeuw was er in Terhagen een klein fabriekje waar ze van dierenbotten knoopjes maakten voor hemden en broeken. In de volksmond werd Terhagen ook wel “Aan ’t Knaupes” genoemd. Als we over de spoorweg wandelen valt de brug op deze is geheel samengevoegd met klinknagels een monument op zijn eigen. We wandelen verder en we komen aan het “Armsterveld”. De naam van het gebied is afkomstig van het woord Armenveld, hier konden vroeger arme inwoners van het dorp een stukje grond krijgen van de gemeente om iets voor hun eigen gebruik te verbouwen. Ook hier staat een herinneringskruis omdat hier ooit een ernstig ongeval gebeurde en het kruis hen eraan herinnerde dat men hier heel goed moesten oppassen. We wandelen verder door de velden en kome zo in Moorveld. Waar de rust en controlepost is, na de rust weer verder en vlug wandelen we weer in de vrije natuur. Zo komen we terug op het domein van het kasteel van Elsloo. We gaan langs een kolonie van reigers, die nu broeden en we zien de jongen reigers op de nesten zitten, wat is dit prachtig om te zien. We komen aan de Hemelbeek waar bevers zitten weer verder en het kasteel van Elsloo komt in het zicht. Het kasteel is de voortzetting van een complex van een vroegere brouwerij met een inpandige watermolen en een hoeve met schuren en stallen, gelegen halverwege de Maasberg. Met uitzondering van het brouwhuis omvat het huidige kasteelcomplex dezelfde delen. Het brouwhuis werd in de 17e eeuw omgebouwd tot woonhuis maar werd na enkele branden niet meer herbouwd. Het kasteel bestaat uit een rechthoekig gebouw, waar de watermolen (Slakmolen) in is opgenomen en in latere tijden de ronde inpandige toren is bijgebouwd. Direct naast het kasteel bevindt zich een botanische tuin. De watermolen” Slakmolen” deze korenmolen is een bovenslagmolen die vroeger behoorde bij het kasteel Elsloo. In 1553 gaf de toenmalige Heer van Elsloo opdracht tot de bouw van deze molen, als vervanger van zijn andere twee molens, de Scharrenmolen en de Materbergmolen. Doordat de Maas haar loop verlegde, werden zowel het oude kasteel als een van de vroegere molens, de Scharmolen, bedreigd. De Scharrenmolen werd in 1576 door Spaanse troepen vernield en de Materbergmolen raakte in verval. In 1713 werd de Slakmolen geheel vernieuwd. De banmolen vormde een belangrijke bron van inkomsten voor de Heer van Elsloo. In de Franse Tijd kwam de molen in particuliere handen. De slakmolen bleef tot 1924 in bedrijf en raakte daarna in verval. Toen in de jaren 1984-1986 de kasteelgebouwen werden gerestaureerd, kwam ook de molenrestauratie tot stand. In 1988 werd begonnen met de restauratie, waarbij ook de molenvijver opnieuw werd aangelegd. De molen is eigendom van de gemeente Stein en is van maart tot september 2 dagen per maand te bezoeken; de rest van het jaar eenmaal per maand. We wandelen over het kasteelplein en na enkele honderden meters komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling in Elsloo.

40E MARCHE DES CORSAIRES.

LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SPA.

SART-LEZ-SPA.

Het vroegere plattelandsleven toonde niet graag zijn rijkdommen, als men die al had. Er zijn slechts enkele monumenten, die ons herinneren aan het verleden van deze dorpjes en hun vaak nogal roerig verleden. Ze zijn beslist de moeite waard om te ontdekken, zoals de versterkte kerktoren van Sart, zijn romaanse doopvonten, de prachtige maagd uitgesneden in hout in de kapel van Wayai; „lès Hôts Egrés” op de markt van Sart, een uniek huis, daterend uit de 17e eeuw. Ook een bezoekje waard zijn het oude gerechtsgebouw en de perrons van Surister en Sart met vrijheidssymbool; voorheen misschien meer een symbool van trouw aan het Luikse Prinsdom van het oude regime. Tot op heden speelt het plattelandsleven hier nog een actieve rol. Een vijftigtal landerijen geven nog altijd aan deze gemeente zijn aspect van weidelandschappen, wat typerend is voor de Ardennen, landschappen die de boeren door de eeuwen heen geschapen hebben, met struikgewas, afgewisseld door weilanden. Een wandeling door de dorpjes en gehuchten of een wandeling over het marktplein van Sart, om ons een kijkje te laten nemen in het typisch ardenner plattelandsleven of om een aantal prachtige huizen te bekijken van vroeger. Huizen, die aangepast zijn aan het hedendaagse leven, met liefde gerestaureerd en gebouwd met stenen uit de omgeving, met lage plafonds en kleine raampjes, vaak voorzien van balken en houtwerk met traditioneel ijzerbeslag. De inwoners, trots op hun verleden en hun tradities. Woonplekjes, in de verschillende dorpjes en gehuchten, die met liefde in stand worden gehouden.

MEITOCHT.

DE VRIENDENKRING KORTIJS.

MONTENAKEN.

Vandaag naar Montenaken voor deelname aan een organisatie van wandelclub De Vriendenkring Kortijs. Montenaken is een deelgemeente van Gingelom in de regio Haspengouw. We gaan van start vanuit het cultuurhuis Den Dries, het blijkt een omgebouwde kapel te zijn uit 1645. Sinds 2005 spreken we niet meer van een kapel. De terugval van het aantal trouwe kerkgangers en de inkrimping van de beschikbare dorpspastoors is hier niet vreemd aan. De kapel die sinds enige tijd niet meer werd gebruikt voor misvieringen werd ter beschikking gesteld van de plaatselijke bevolking en het verenigingsleven. Door het inrichten van de kapel als cultuurhuis werd aan het onbruik geraakte religieus patrimonium een socio-culturele bestemming gegeven. Sinds de ontmanteling van de kapel heeft men de klok als aandenken van het vroegere bedehuis, centraal in het cultuurhuis opgehangen. We gaan van start en worden onmiddellijk door de vallei van de Molenbeek gestuurd. We wandelen door een open akkerbouwlandschap in het droog Haspengouw. We komen langs een eenzame gelegen veldkapel “Snyerskapel” genaamd. Zij heeft haar naam te danken aan de familie Snyers. Eeuwen geleden werd op die plaats, een jonknaam te paard door rovers overvallen en zwaar toegetakeld. Als dankbetoon voor de goede afloop van dit verschrikkelijk incident werd deze veldkapel hier gebouwd. We blijven door het open landschap lopen en worden in de richting van Vorsen gestuurd. We komen langs een prachtige kasteelboerderij we zijn in Kortijs. Een graswegel brengt ons naar de drie Tomben, een Gallo-Romeinse tumili of grafheuvel. In 1862 werden de tombes opgegraven. In de noordelijke heuvel vonden ze crematieresten van een vroegere brandstapel. In de middelste heuvel vonden ze een grafkelder met niet minder dan 42 voorwerpen waaronder een paarsgekleurd flesje in de vorm van een druiventros. De zuidelijke heuvel was leeg. Wat verder komen we aan onze controlepost, even bijkomen en wat vrienden ontmoeten en dan weer op weg voor het tweede gedeelte van onze wandeling. We blijven tussen de enorme akkervelden lopen. We komen terug langs de tumili. We zijn nu aan de “Twee Tommen” Vroeger waren er honderden tumili in heel Haspengouw. Nu zijn er nog een vijftien tal over. We blijven door het twee-tombenveld lopen naar een smalle graswegel langs de slingerende Molenbeek die ons terugbrengt naar de startlocatie. Prachtige Landelijke tocht door het landschap vol tumuli.

SAFF WANDELDAG.

AVIAT ST TRUIDEN.

BRUSTEM.

Voor onze midweekse wandeling trekken we vandaag naar Sint-Truiden. Om deel te nemen aan de Saff Walk een organisatie van wandelclub Aviat Sint-Truiden. Starten deden we vanuit één van de hangars op de Campus Saffraanberg. Bij onze aankomst was er al veel volk aanwezig. Dit had er mee te maken dat er buiten de wandeling, nog twee andere evenementen plaats vonden. Een evenement voor wielertoeristen en een voor motorrijders. Er staan wat vliegtuigen tentoon gesteld en een helikopter. Van de gelegenheid gebruiken om enkele foto’s te maken. De wandelaars hadden de ruime keuze aan afstanden van 5 tot 28 km. Na de nodige inschrijfformaliteiten, gaan we van start. Volgens de weervoorspellingen zou het rond de 29° worden en neem daarbij het glooiende landschap voor ogen, kiezen we voor 12km. Stappend onder een stralende zon brengt een smal paadje ons buiten het militairdomein. We stappen in de richting van Groot Gelmen, langs prachtige gaanvelden en tussen de vele fruitboomplantages. We passeren het natuurgebied Overbroek-Egoven, een vrij moerassig gebied. Een smal pittig paadje voert ons omhoog en uit het dal. Boven gekomen stappen we tussen een kersenplantage. We stappen over heuvelachtige veldwegen, en bereiken de rustpost in Groot Gelmen. We wandelen verder via smalle heuvelachtige paadjes, met vanop de heuvelruggen prachtige vergezichten over de omgeving. Dit is puur wandelplezier. Na rustpauze vangen we de terugtocht aan. Dit is meer dan genieten. Verder stappend over prachtige rustige veldwegen en tussen weidse graanvelden, een streling voor het oog. Ondertussen is de temperatuur flink opgelopen en is het puffen geblazen. De Saffraanberg komt in ’t zicht. Einde van een geslaagde wandeling rond Saffraanberg en het Haspengouwse landschap. Dikke proficiat aan de organisatie voor dit geslaagde evenement.

MARCHE DE PRINTEMPS.

FORTS MARCHEURS EMBOURG.

EMBOURG – CHAUDFONTAINE.

Embourg ligt in de buitenwijken van Luik. Dit is een geweldige "dorp" rustig en aangenaam met zijn kleine wegen en rustige wijken als je eenmaal de belangrijkste wegen verlaten hebt. Ze worden Embourien(ne)s genoemd, ze worden al spottend soms " Embourgeois (es )" genoemd. Deze tweede term komt van het feit dat de bevolking van Embourg als vrij eenvoudig word aanzien. Het verhaal stelt dat Ambiorix leider van de Eburonen zijn woonplaats zou gehad hebben in Embourg. Ambiorix zo gehecht aan vrijheid, aarzelde niet om de legioenen van aanvallen Caesar. Een kleine fontein nu verdwenen was aan hem gewijd in het dorp. Vandaag staat er op de Place Ambiorix een beeld van hem. Wij wandelen het dorp uit en we komen zo aan de ingang aan het fort. Fort Embourg is een van de twaalf forten rond Luik opgericht voor de verdediging van de Belgische stad Luik in de late negentiende eeuw op initiatief van Belgische generaal Henri Alexis Brialmont. Het fort stamt uit 1888. Bij de toegang naar het fort staat een Tankmonument. Spijtig dat we niet tot de ingang gaan met de wandeling en we gaan verder door een prachtige wandelweg we dalen af door het bos, het is het eerste stuk van de wandeling die ons door het bos brengt. Dan komen we aan een prachtige kasteelhoeve en het kasteel weer spijtig dat we van het kasteel geen foto kunnen maken het ligt verscholen achter een hoge muur. Verder door het bos en zo komen we aan de rivier, we volgen deze een heel eind en het is aangenaam om er langs te lopen er is van alles te zien, eenden met hun jongen zwemmen door het water. We komen aan “Ferme des 3 Roses” Kasteelhoeve van 3 Rozen . XVII, voormalig eigendom van de provoost van de kerk van St. Jean Baptiste, de heren van Embourg. Van 1147 tot 1794. Het wapenschild geeft datum 1630 en heeft een rode omgekeerde V en 3 roezen. Wat verder met onze wandeling en we komen terug aan ons vertrek waar een prachtige wandeling eindigt.

28E MARCHE DE SEMAINE DES LONGS PIEDS.

LES LONGS PIEDS ANTHEITOIS.

WANZE-HUY.

We vertrekken in Longpré tegenover de steengroeve, deze word nog steeds uitgebaat en word gebruikt om oude gebouwen te restaureren en daarom belangrijk om open te blijven, je ziet goed hoe de grote blokken uit de rotsen gehouwen worden. Dat de groeve belangrijk is en geweest is zie je aan de vele huizen en boerderijen die opgetrokken zijn in die steen. We wandelen verder door het prachtig golvend landschap in het dal ligt een grote hoeve, spijtig dat we ze alleen van verre kunnen zien, weer verder met onze tocht. Dan komen we aan een bijzonder domein. Een grote vierkante toren met bijgebouwen maar prachtig gelegen in een mooie omgeving met vijvers en prachtig aangelegde tuinen. Tegenover de grote steengroeve. Weer verder een eind door het bos en op een openplek de controlepost. We gaan vandaag voor de 12km. En we wandelen verder door de prachtige natuur, wat verder ligt een prachtige hoeve en even later komen we er voorbij. Een grote kasteelhoeve met een ronde toren wat en prachtig gebouw. Ook in dit dorpje weer prachtige huizen in lokale steen. Dan wandelen we door het dal met hoge groene heuvels en hier en daar en huis en boerderij. Dan wandelen langs de rivier het is een prachtig stukje natuur en de hoge rotsen steken er boven uit. Dan weer verder we komen nu weer door de grote steengroeve waar een heel stuk terug aan de natuur gegeven is en waar verschillende soorten van dieren en planten voorkomen. We wandelen verder en komen in Moha. Het dorp ligt deels in de vallei van de Mehaigne en deels op het plateau tussen Mehaigne en Maas, in een vrij sterk golvend en op sommige plaatsen rotsachtig landschap. Moha maakt deel uit van het Natuurpark van de Valleien van de Burdinale en de Mehaigne. In Moha werd al sinds de 14e eeuw zilver en lood ontgonnen. Later kwam deze industrie in verval, maar van 1848 tot 1854 werd er in het dorp opnieuw lood gedolven. Vanaf het einde van de 18e eeuw bestonden er te Moha in de vallei van de Mehaigne ook enkele steengroeven. Op het einde van de 19e eeuw werden plannen ontwikkeld voor een meer intensieve uitbating van deze groeven en werd de site uitgebreid met een steenzagerij en een kalkoven. In het verleden werd te Moha eveneens steenkool ontgonnen. De laatste mijnen, beheerd door "Espérance et Envoy", overleefden tot kort na de Tweede Wereldoorlog. We komen aan het kasteel van Moha of Sint-Gertrudiskasteel, het kasteel was een hoogteburcht en ligt ten noorden van Moha op een rotspunt. In 1031 wordt het kasteel voor het eerst genoemd. Het werd gebouwd ter bescherming tegen binnenvallende Noormannen. Gedurende eeuwen verwisselen de eigenaren en word het kasteel veroverd en in 1376 belegeren de opstandige inwoners van Hoei het kasteel. Dat werd het begin van het verval. Ze werd een kazerne en in de loop van de zeventiende eeuw werd ze verlaten. Omstreeks 1890 kocht de Belgische staat de ruïne en gebruikte deze als steengroeve voor gebouwen in de omgeving. Sinds 1981 wordt de ruïne opgeknapt. En is er een bezoekerscentrum aan gebouwd. Bijzonder is dat er op de rotsen aan de noordkant van het kasteel kan geklommen worden. Er bevinden zich vooral 4de- en 5degraads routes en de rotsen zijn ongeveer 18m hoog. Wij moeten verder met onze wandeling en verlaten Moha. Wat verder door de mooie natuur om zo weer op ons vertrek aan te komen, wat een mooie wandeling veel natuur en prachtige gebouwen en niet te vergeten het Kasteel van Moha.

NATUURPARK VAN DE VALLEIEN VAN DE BURDINALE EN DE MEHAIGNE.

Het natuurpark van de Valleien van de Burdinale en de Mehaigne strekt zich uit over de gemeentes Braives, Burdinne, Héron en Wanze in de provincie Luik. Het omvat 23 dorpen over 11.000 hectare beschermde groene ruimte. Het natuurpark van de valleien van Burdinale en Mehaigne, is gelegen in Haspengouw, in de driehoek gevormd door de steden Huy, Andenne en Hannut. De rivieren waar het zijn naam aan ontleent, Burdinale en Mehaigne met twee zeer gevarieerde valleien, met interessante landschappen en mooie en goed bewaarde dorpen. het is het ontmoetingspunt tussen het plateau van Hesbaye en de oevers van de Maas. Deze eigenaardigheid biedt ons bosecosystemen van valleien in wetlands en weiden aan de ene kant, en de uitgestrekte landbouwgebieden van Haspengouw aan de andere kant.

PINKSTERWANDELING.

WSC MAGAN MECHELEN.

MECHELEN. NL.

Mechelen ontstond oostelijk van de plaats waar de Mechelderbeek in de Geul uitmondt. De kern ligt op ongeveer 110 meter hoogte op de helling naar het Plateau van Vijlen, in het Geuldal. Door het dorp stroomt de Mechelderbeek deels langs de Hoofdstraat. Ten westen van Mechelen rijst het Plateau van Crapoel op met daarop de bossen Schweibergerbos, Dunnenbos en Wagelerbos. In zuidoosten liggen, op het Plateau van Vijlen, de Vijlenerbossen. Wij vertrekken met onze wandeling tegenover het Heerenhof, dat ruim 800 jaar geleden is begonnen met een boerenhof die door de Johanitters werd omgebouwd tot commanderij. Een aantal eeuwen later werd het een kasteelhoeve tot halverwege de jaren tachtig. Toen werd het gebouw, na een grootscheepse renovatie het bestuurscentrum van de gemeente Wittem. Wij wandelen nu Mechelen uit maar komen langs verschillende prachtige vakwerkhuizen en dan wandelen we de natuur binnen. Langs de beek en velden genieten van het mooie zonnige weer en de prachtige natuur. Tot we aan het volgende dorpje komen hier is de tijd blijven staan alle huizen zijn in vakwerk hoe prachtig dit is. Het is verwonderlijk hoeveel aandacht hier aan deze huizen geschonken word en hoe alles bewaard gebleven is en nu een belangrijk deel van de streek uitmaakt. Ook de verschillende wegkruizen zijn prachtig bewaard al zijn erbij die meer dan honderd jaar zijn. Wat een zorg er word besteed om het erfgoed te bewaren. Na het dorpje weer de mooie natuur in. Wat klimmen en dalen in dit golvend landschap geeft ons verschillende prachtige zichten en de vakwerkhuizen in de verte zijn parels in het landschap. Weer verder en komen in het volgende dorpje. We komen aan het riviertje Schaeberggrub en wat verder komen we aan onze controlepost bij de boerderij van de familie Vanderheijden, tussen de koeien, de huisweide en stal is onze rustpost, gezellig in de koeienstal met de koeien op de achtergrond. We verlaten de controlepost en wandelen verder, dan komen we door gehuchten die luisteren naar namen als Dal Bissen, Elzet, Bommerig en Hurpesch. Onze tocht breng ons langs beken, markante huizen en bijzondere plekjes. Wat verder komen we op één van de mooiste plekjes van de wandeling even rusten op het bankje en genieten van het uitzicht. Achter ons Grindgroeve Bissen. In de oude groeve zijn de oudste afzettingen van de Maas ontsloten. Het in deze groeve ontsloten mengsel van zand, grind en stenen is vanuit het zuiden door de Maas aangevoerd. Overal waar dit grind dicht onder het oppervlak voorkomt, heeft men dit in het verleden afgegraven. Deze groeve is een voorbeeld van een dergelijke afgraving. Onder het grindpakket komt een dik pakket verwerkingsleem voor dat is ontstaan door oplossing van het onderliggende kalksteenpakket. We bevinden ons hier op het bijna hoogste punt van de Meiënberg. Deze plek is bijzonder geschikt voor de Hazelmuis en word speciaal hiervoor beheert. Na een stevige klim zijn we boven op het plateau. En nu begint de afdaling naar Mechelen. Terug langs verschillende prachtige panden bereiken we onze eindstop. Een prachtige wandeling in het mooie Nederlandse Zuid-Limburg.

MARCHE DES LURSONS.

LES LURSONS DE LA REID.

LA REID.

La Reid een deelgemeente van Theux. Het dorpscentrum van La Reid ligt ruim vijf kilometer ten zuiden van het centrum van Theux. In het noorden van de deelgemeente ligt nog het dorp Becco, in het zuiden de dorpen en gehuchten Desnié, Winamplanche en Vert-Buisson. We wandelen vlug door de prachtige omgeving, velden weilanden tot we aan de “La Chapelle du Bon Aire” komen. Deze kapel maakte deel uit van het “Domaine de Hautregard”. De kapel van de Bon Air. Deze privékapel was oorspronkelijk verbonden aan het oude landgoed Hautregard werd gebouwd in ruwe kalk- en zandsteen in het begin van de 17e eeuw. (1671) Het dak is gemaakt van leien, het voorste gedeelte wordt bedekt door een klein torentje met een klok en waarop een haan en een kruis in ijzerwerk. Het interieur van het gebouw zou mooi zijn geweest; in de vorm van een langwerpige vierhoek, is dit bescheiden gebouw versierd met een schilderij en beelden gemaakt van hout of gips. Tegenover de kapel de “Ferme de la chapel” hier woonde van 1920-1945 Marie Rachel Bouffa, deze dame heeft gedurende de oorlog 1940-45 haar huis ter beschikking gesteld als toevluchtoord voor het geheime leger en gaf onderdak aan een Joodse familie , tot de Gestapo haar arresteerde en haar naar het vernietigingskamp Ravensbrück waar ze gefusilleerd werd op 01/02/1945. We wandelen een eindje verder en komen aan een domein “château des Hauts-Marais”. Het Château du Haut-Marais. werd gebouwd in 1620 op een modderig en woestijnachtige plateau, waardoor mensen zeiden: "In Haut-Maret dansten de makrales (heksen)". Gerenoveerd (Lodewijk XI-stijl) in 1770 en verkocht aan Michel Nys in 1878. Het werd opnieuw verkocht in 1908 en het werd herbouwd in Lodewijk XVI-stijl en het werd in 1948 gekocht door de OCMW's van Verviers die er een kuurcentrum "Home Gobert" installeerden. Eindelijk werd het in 1989 eigendom van de Provincie Luik, die het gebruikt voor onderwijs. Wij mogen vandaag hier onze rustpost hebben, een prachtige gebouw met de kasteelhoeve en een prachtig park ervoor waar we kunnen genieten van de rust en omgeving. Na de controle en rust gaan we weer verder langs de bomendreef die ons naar de “Charmille du Haut-Marais” brengen. De haagbeuklaan van Haut-Maret (Charmille du Haut-Marais) is een doorgang met langs beide kanten haagbeuken die gesnoeid werden tot een prieel van 573 meter lang. De dreef werd genaamd naar het nabijgelegen landgoed, "château des Hauts-Marais". Toen de industrieel J.R. Nys er zich kwam vestigen, liet hij de laan met haagbeuken aanplanten in 1885. Met zijn 573 m lengte en zijn 4700 haagbeuken, waarvan 60 à 70% ouder zijn dan 100 jaar, is de laan met haagbeuken de langste van Europa. Ze is geklasseerd als monument en als site sedert 12 december 1979 en werd gerestaureerd in 1985. Ze bevindt zich in La Reid, deelgemeente van Theux, tussen Chemin de Quarreux en Rue Hautregard. De dreef is enkel toegankelijk te voet of per fiets, van zonsopgang tot zonsondergang. Weer verder met onze tocht door de velden en langs weilanden komen we in Vert Buisson. Dit prachtige dorp wordt gekenmerkt door de lokale materialen die worden gebruikt om de huizen en boerderijen te bouwen, waardoor het gehucht een prachtige eenheid van toon. Dit Ardense dorp omgeven door bossen ligt op een hoogte van 420 m nabij de bron van Ninglinspo. We wandelen nu verder door de prachtige omgeving en worden getrakteerd op prachtige vergezichten en de wondermooie natuur, genieten doen we hier wel. Zoveel afwisseling en zoveel verschillende zichten mooier kan net niet zijn, nog even verder door het bos en dan komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling en hoeveel mooie dingen hebben we hier kunnen bekijken een dikke proficiat aan de wandelclub van La Reid.

34e MARCHE DES GAUFRES.

LES MARCHEURS DES ECHOS DE LA MEHAIGNE.

HANNUT.

Wij vertrekken met onze wandeling dicht bij het Château Snyers.

Het Château Snyers, ook wel Château de la Valette genoemd, werd gebouwd, in 1791, door markies Jean-Claude-Bernardin de la Valette en zijn vrouw Marie-Catherine-Théodore de Kettenis op de plaats van een ouder kasteel dat vernietigd werd in 1635. Het werd gebouwd in baksteen, bekroond met spitse torens en geflankeerd door een prachtig park dat met een dreef verbonden is met het nabijgelegen klooster van de Clarissen. In de 19de eeuw werden heel wat wijzigingen aangebracht aan het Château Snyers en verkreeg het zijn huidige voorkomen. Het kasteel is vernoemd naar notaris Jean-Charles Snyers, die meer dan zes decennia het kasteel bewoonde.

Langs het kasteel en we komen aan het klooster van de Clarissen en wat verder komen we in Villers-le-Peuplier. We wandelen door de velden en weilanden en we komen op de RAVeL Ligne 127. We wandelen een eind over de oude spoorweg en komen langs een oude boerderij “Ferme du Pont” en dan wandelen we langs de vijver, een mooie plek waar je rustig kunt wandelen en even halt houden om de watervogels te bekijken. Wij moeten weer verder en komen zo in Crehen. Hier hebben we controle en rustpost in het rusthuis van Loriers. Het is een oud gebouw en zal binnenkort gesloten worden en wat het in de toekomst mee gaat gebeuren is niet zeker. Wij weer op de route. Nog een heel eind door de velden en weilanden en zo komen we terug in Hannut. Een mooie wandeling met veel verschillende mooie gebouwen en natuur.

38E MARCHE POPULAIRE INTERNATIONALE.

CLIPP-PURE.

PURE.

Onze laatste dag Frankrijk sluiten we af met een wandeling in Pure. Een klein dorpje in de Franse Ardennen. Vertrek midden in het dorpje. Midden door het dorp vloeit er een beek en aan de rechtse zijde staan de mooiste gebouwen, de school, het oorlogsmonument en de kerk. Een paar oude boerderijen en dan wandelen we de velden in. Verschillende oude gebouwen staan leeg, de dorpen lopen stilaan leeg en de oude mooie gebouwen vervallen stilaan, heel spijtig. We wandelen door de weilanden waar rode koeien staan, koeien en kalveren van verschillende ouderdom samen op de weide zo mooi om hen hier zo te zien. Voor ons in het dal de prachtige kerk van Clemency. Wat later komen we in het dorpje wat een prachtig dorpje met mooi gebouwen en veel groen. Dan weer verder komen we in Matton. We komen langs een nogal vervallen boerderij, wat moet dit een indrukwekkend geheel geweest zijn, met een molen en grote stallingen. Toch spijtig dat zulke indrukwekkende gebouwen stilaan vervallen en zo verdwijnen een stukje geschiedenis an het dorp dat verdwijnt. Wat verder staat de openbare wasplek. In elk dorp staat deze nog en op vele plaatsen zijn ze in ere hersteld. Weer verder met onze tocht door het volgende mooie dorpje langs de kerk en een paar mooie boerderijen en dan wat verder komt Pure weer in zicht waar deze mooie wandeling eindigt. Het weer zit vandaag niet mee miezerig en bewolkt. We hebben genoten van onze 5 daagse vakantie in Frankrijk met 3 mooie wandelingen. Een bezoek aan Reims en niet te vergeten Charleville. Ons bezoek aan Lavaux Sainte-Anne niet te vergeten.

PARCOURS DE HAYBES.

MAISON DES RANDONNEES.

HAYBES.

De Franse Ardennen: Kenmerkend voor de Franse Ardennen zijn de heuvels, de Maas die er vanuit het zuiden verder naar België stroomt en de bossen. Het deel van Frankrijk langs de Maas, waarin de Franse Ardennen liggen, heet de pointe de Givet. De Maas ligt er in een scherp dal. De grootste plaatsen van de Franse Ardennen, vanuit het noorden Givet, Fumay, Revin en Monthermé, liggen aan de Maas. Tot aan Charleville-Mézières groeien op de hellingen aan beide kanten van de Maas bossen. Naar het zuiden liggen er van de Maas af in het gebied meer open delen land. Haybes is een dorp in de pointe de Givet. Haybes ligt in de Franse Ardennen, op de rechteroever van de Maas. Vandaag doen we een PW in Haybes. We vertrekken aan het Maison des Randonnees. Het huis van de wandelaars. Hier kunnen we kiezen uit 3 afstanden, wij kiezen voor de 15kilometer iedere afstand heeft een andere kleur van afpeiling wat het gemakkelijk maakt om te volgen. We verlaten het vertrek en wandelen al dadelijk het bos in en komen langs de “Moulin Labotte” een prachtige gebouw nu een hotel, wij wandelen verder het bos in. We blijven de hele tijd wandelen we door het bos en komen zo op een punt waar we en prachtig zicht hebben op de stad. Wij wandelen terug naar ons vertrek en gaan dan even langs de Maas wandelen. Prachtige huizen staan hier en ook hier weer vele oude foto’s van het dorp naar aanleiding van 100 jaar einde WOI. We komen eerst langs de Brasserie Hayboise; een lokale brouwerij die het bier van de streek brouwt. De brouwerij is ondergebracht in een prachtig oud huis langs de Maas. Dan komen we aan de hoofdstraat van het dorp met de kerk en gemeentehuis, hier hangen vele foto’s vanuit 1914 toen de Duitsers het dorp binnen vielen. Op 21 augustus 1914 kwamen de Duitse troepen hier binnen vallen en zij verwoesten 600 huizen en ze vermoorden 60 inwoners. Deze streek heeft veel gelden onder de inval van de Duitse troepen, de vele oude foto’s in het dorp laten de verwoestingen goed zien. Een trieste episode uit de geschiedenis die nu herdacht wordt. Wij wandelen voorbij het stadhuis en komen langs de vroegere brouwerij Thiry. Een bijzonder en opvallend gebouw. Dan gaan we verder langs de kerk ook hier weer foto’s van de verwoesting door de Duitsers. Zo komen we terug aan ons vertrek, nog even de wandelwinkel bezoeken en dan gaan we weer op weg naar onze volgende bestemming. Nog even stoppen aan het oorlogsmonument. Dan verder we komen in Montherme waar we nog even stoppen en rond het stadje wandelen en dan terug naar Charleville.

Bezoek aan het Fort Ayvelles

Het Fort van Ayvelles ook wel Fort Dubois-Crancé genoemd, werd gebouwd als militair vestingwerk en was klaar in 1878. Het fort was gebouwd dichtbij Charleville-Mézières en moest de vallei van de Maas controleren. Vanaf 1899, was het in status verlaagd door de komst van nieuwe explosieven waar het metselwerk niet tegen bestand was. In augustus 1914 was het fort door een matige bewapening niet in staat om zich te verdedigen. Het fort werd door de Duitsers ingenomen en zij bleven daar tot 1918. Het fort is inmiddels gerestaureerd en u kunt een bezoek brengen aan o.a. het buskruithuis, de kazematten en de uitkijkposten van dit 19e eeuwse vestingwerk van de militaire architect Séré de Rivière. Het bezoek brengt u terug in de tijdsperiode 1870 tot 1918. U kunt er ook wandelingen maken en het vestingwerk van buiten bezichtigen. Het heeft een park met 37 ha. bos.

20E MARCHE POPULAIRE INTERNATIONALE.

UNION SPORTIVE DES CHEMINOTS.

NOUVION SUR MEUSE.

MARCHE DU CENTENAIRE SUR LES PAS DES POILUS. Wandeling van de 100 verjaardag van de laatste gevechten WOI.

Nouvion-sur-Meuse is een gemeente in het Franse departement Ardennes, de plaats maakt deel uit van het arrondissement Charleville-Mézières. Vandaag een wandeling die in het teken staat van 100 jaar einde oorlog. Bij de inschrijving krijgen we een mooie brochure met wat uitleg, maar ook alles op en rond de wandeling staat in het teken van deze herdenking. Aan het vertrek hangen verschillende oude foto’s en verhalen van uit die tijd. We vertrekken met onze wandeling en een Franse soldaat wijst ons de weg. Wij kiezen voor de 15km. Door het dorp langs de kerk waar de eerste oude foto’s op het parkoers hangen. Ze vertellen het verhaal van de kerk ”L'Église Notre Dame de l'Assomption” in die tijd. Deze foto’s laten zien hoe mooi de kerk was voor de oorlog, deze streek heeft veel geleden gedurende de oorlog. We wandelen het dorp uit langs het gemeentehuis en de locomotief BB 12000 als eerbetoon aan de spoorwegwerkers. We steken de brug van de Maas over en komen zo in Dom-Le-Mesnil. Een prachtig golvend landschap aan de brug hangen foto’s van hoe soldaten de Maas overstaken. Weer verder met onze wandeling langs de Maas en wat verder komen we aan de sluis van Dom-le-Mesnil. Het is eigenlijk een oude sluis voor kleine boten, dan wat verder en we komen zo terug aan de Maas op het eilandje ligt een prachtige oude hoeve maar zo te zien is ze verlaten, wat je hier veel ziet in de streek. We wandelen verder door het veld en langs de weilanden en komen zo in het dorp. Hier ook weer de Franse soldaat die ons de weg wijst. Langs de school en de openbare wasplaats en langs het kerkhof. Wij nemen even de tijd om naar het grafperk van gesneuvelde soldaten te gaan kijken. Dan weer verder een eind door het bos en we klimmen naar het “point de vue de la cote de dom” een observatiepost die tot 1940 gebruikt werd en gebouwd in 1936. Hier boven op de bunker heb je en prachtig zicht op het lager gelegen landschap. Wat een zicht gewoon prachtig om even te blijven staan en rond te kijken en het landschap te bewonderen. Ook van hieruit een prachtige zicht op de Maas die kronkelend door het landschap slingert. Dan weer verder klimmend en dalen met geregeld prachtige zichten over het landschap. We dalen af naar Boutancourt. Langs het kasteel met boerderij en molen vandaag is het een vakantiehuis met een grote vijver. Hier hebben we onze tweede controlepost. Dan wandelen we weer het bos in en kijken nog eens achterom naar dit prachtige domein. Dan weer verder. Ook hier weer de openbare wasplaats, de school en kasteel wel mooie en prachtige gebouwen. We wandelen weer verder en komen in ons volgende dorp Flize. We komen in het centrum en hier liggen een groep mooi gebouwen, de ”Mairie” gemeentehuis, de kerk en het oorlogsmonument. Achter het gemeentehuis staat het kasteel van Flize. Een statig kasteel met ronde torens die op een ommuurde binnenplaats staat. De gele steen waaruit het gebouwd is maakt het allemaal nog zoveel prachtiger. Zoals vele huizen hier in de streek trouwens. We komen nu an de Maas en wat verder voor de grote brug is de laatste controlepost. We kome zo aan de achterzijde van het kasteel. We steken de Maas over. En gaan de laatste kilometers aanvatten. We komen terug aan de eerste brug die overstaken en wandelen Nouvion binnen waar we deze wel bijzonder mooie wandeling afsluiten.

BEZOEK AAN HET KASTEEL, DE 3 MUSEA EN DE TUINEN CHATEAU LAVAUX SAINTE-ANNE.

LAVAUX-SAINTE-ANNE.

Slenteren door het kasteel geeft de vrije loop aan de echo's van de eeuwen, wij stellen u voor om de geschiedenis in ons chateau te leven, ingedeeld in het uitzonderlijke erfgoed van Wallonië. Een reis terug in de tijd van de kelders naar de kerker! Zo word het kasteel van Lavaux genoemd in de reclame van het kasteel en het is zeker niet overdreven. We wandelen door de 32 gemeubileerde en gedecoreerde kamers die tijdens het bezoek 3 thema's onthullen:

Het Museum van het Leven van de Heren van Lavaux in de 17e eeuw, zoals ze toen in hun weelderige huis woonden.

De kelders presenteren het typische plattelandsleven in Famenne met de gebruikelijke voorwerpen uit einde 19e.

Op de eerste verdieping bevindt zich het Museum van Natuur en Jacht met een indrukwekkende verzameling opgezette dieren die de rijkdom van de natuur in Famenne laat zien.

MUSEUM VOOR NATUUR EN JACHT

Van seizoen tot seizoen toont de natuur haar charmes in de bossen en op het platteland, in de buurt van rivieren en vijvers. Op de eerste verdieping van het kasteel geeft een indrukwekkende verzameling knuffelbeesten een glimp van de grote verscheidenheid van de Famenne-fauna. De jacht was een groot deel van de activiteiten van de heren van Lavaux: de ruimte die aan hem is gewijd, vertelt je alles over zijn geschiedenis, zijn folklore en het spelbeheer. Een stuk is nu gewijd aan de valkerij dankzij de Club Marie de Bourgogne. Falconry staat op de lijst van UNESCO in 2010 als immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid.

WANDELING VAN DE VIJVERS.

Het wetland bestaat uit de vijver, het moeras en de weide. Deze ecologische zone is gereconstrueerd om een ecosysteem te creëren dat typerend is voor de Famenne-landschappen zoals ze waren in de late 19e en vroege 20e eeuw. Hier is de kleine plek voor planten, insecten en vogels, die bijdraagt aan het behoud van deze kwetsbare soorten die steeds meer ontbreken en toch essentiële rollen hebben. Het bezoek aan het kasteel de tuinen en het park is bijzonder leuk om te verkennen, wij nemen ruim de tijd om het kasteel te bezoeken.

44E INTERNATIONALE VOLKSWANDERUNG.

WANDERCLUB AMEL.

MEDELL.

De dorpsnaam "Medell" wordt voor het eerst genoemd in de 14e eeuw. Het dorp werd gebouwd op een drinkplaats, waar mensen en dieren zichzelf konden voorzien van water. Vandaag draagt deze plaats de straatnaam "Am Pesch". Daar werd ter nagedachtenis aan deze drinkplaats een watertrog in blauwe hardsteen gebouwd. Zelfs vandaag de dag nemen de boeren water voor de vee-drinkers op deze plaats, natuurlijk met elektrische pomp en waterton. Het dorp ligt in de natuur, omringd door haar en straalt een vredige rust die zeker zal bijdragen aan onze ontspanning. Beboste paden nodigen u uit voor mooie wandelingen. We wandelen veel door de bossen met veel afwisseling. We komen in Wallerode het Geibertbachtal. We wandelen door het bos en de vallei wat prachtig is en komen zo aan de rustpost op een bijzondere plek “ Eremitage Kohlkaul” de plek waar vroeger een kluis stond vandaag hebben ze er een gedenkplek van gemaakt en de fundamenten terug zichtbaar gemaakt, het is een plek waar je rustig kunt genieten van de omgeving. Na de rust weer verder we blijven wandelen in dit prachtige bosgebied. Zo komen we terug aan ons vertrek. Veel kun je niet vertellen van een wandeling die meestal door het bos gaat maar dit wil niet zeggen dat het geen prachtige wandeling was.

MARCHE DU 40E ANNIVERSAIRE.

LA SAVATE MARCHINOISE.

MARCHIN.

Onze wandeling vertrekt vandaag aan het “Belle-Maison Square” Dit enorme plein wordt geflankeerd door de mooiste gebouwen: de Sint-Hubertus kerk, neo-gotische gebouw van de 19e eeuw; de kiosk, de gemeentelijke administratie en het onvermijdelijke Cafe de la Place. Een drève met meerdere honderdjarige taxus leidt van het plein naar het kasteel van Belle-Maison, de thuisbasis van de klassieke stijl van het begin van de 18ste eeuw. Gebouwd met baksteen en hardsteen, daardoor heeft het kasteel zeer regelmatige gevels onder een " Mansarde dak". We vertrekken met de wandeling en al vlug zijn we uit het dorpje en trekken de natuur in. Het is een prachtige dag met zon en blauwe hemel, wat wil je nog meer. We wandelen langs velden en weilanden en de gele velden met koolzaad brengen veel kleur in het landschap zeker als je een golvend landschap heb gelijk hier. Mooi is het wel en weer verder met onze wandeling. De huizen in grijze natuursteen zijn parels in het landschap en vele zijn rondom beplant met bloemen en hoe mooi is het niet als je gevel begroeid is met blauwe regen die nu volop in bloei staat en zijn heerlijk geur verspreid. Dit is genieten en ons tempo zakt en we nemen ruim de tijd om dit alles in ons op te nemen. Verder tussen de weilanden en de koeien en op de grachten kom je de gele brem tegen die nu ook in volle bloei staat wat is de natuur toch prachtig als je het wil zien. Klimmen en dalen over slingerden wegjes door het mooie landschap, genieten af en toe eens achterom kijkend en zo wandelen we verder. Wat ook altijd fijn is dat je wandelvrienden tegen komt en dat er tijd gemaakt word voor een babbel en knuffel, Waalse wandelvrienden zijn echte vrienden en door de jaren heen hebben we er vele leren kennen en telkens weer is het een blij weerzien. Ook dit is wandelsport, vrienden ontmoeten en van elkaars gezelschap genieten. We wandelen verder en komen in Marchin. Het stijlvolle dorpskerk van Grand Marchin met gedraaide torenspits, hersteld in 2005 na een blikseminslag in 2001. De oorsprong van de kerk gaat terug tot de 11de eeuw. Tegen de restanten van een romaanse toren werd later een gotisch kerkje gebouwd dat half 19de eeuw werd gerestaureerd en vergroot. De kerk van Marchin overkijkt een typisch Condroz-landschap. Het gebouw is met haar gedraaide torenspits best fotogeniek. In de kerkmuren zijn enkele 16de en 17de eeuwse grafzerken ingemetseld. Je zou het niet zeggen maar dit is het oude centrum van de gemeente Marchin, die bestaat uit een pak dorpen en gehuchten (waaronder Modave) die in en rond de vallei van de Hoyoux zijn gelegen. In dit mooie dorpje nog verschillende grote oude huizen en boerderijen het is er prachtig om te wandelen. Dan wandelen we langs de kerk en dalen het bos in veel afwisseling hier en weer de gele kleuren in het veld, dan komen we aan een indrukwekkende grote hoeve met gebouwen weerzijde van de weg, we klimmen weer een eind verder en krijgen een prachtig panorama op de kerk en dorpje Marchin. Hier zie je duidelijk de gedraaide kerktoren. Verder weer en we komen langs boerderijen met een hoektoren. Langs de weilanden met koeien en de velden. Wat later komen we terug aan het plein waar we vertrokken zijn. Wat een mooie wandeling. Genoten van onze tocht door de land van Marchin.

1e MARCHE.

LES PIEDS MONTOIS.

DISON.

Reeds in de Romeinse tijd werd het gebied van Dison bewoond. Er liep een heerbaan van Verviers over dit gebied naar het Plateau van Herve, en er werd een muntschat gevonden met Romeins geld van 231-268. Ook de Franken waren in het gebied aanwezig. Dison werd voor het eerst vermeld in 1268. Geleidelijk werd het bos gerooid en daarvoor in de plaats kwamen weilanden. Tot in de 18e eeuw was de landbouw vrijwel het enige bestaansmiddel. Daarna werd de lakenindustrie van belang. Er verschenen fabrieken en woonhuizen. Het wapenschild van Dison refereert aan de wolindustrie. Vandaag is het een afwisselend landschap van weilanden en bos. We komen nu voorbij een huis met gedenkplaats voor de helden van de oorlog. De Eerste en Tweede Wereldoorlog gingen niet ongemerkt aan de plaats voorbij, waarvan de inwoners weerstand boden aan de bezetter. Op 9 september 1944 werd Dison bevrijd door Amerikaanse troepen. We wandelen het dorpje uit en komen zo weer in het golvend landschap zo typische voor het Land van Herve. De weilanden afgezoomd met hagen, juist een lappendeken van weilanden door hagen gescheiden, het is telkens weer een mooie beeld als je over het land van Herve kijkt. De koeien die vreedzaam liggen te genieten van hun maaltijd in groep tezamen, toch mooi om te bekijken. We wandelen verder en komen zo in het centrum van Dison en we wandelen het park binnen. Langs het kasteel en hier is er controlepost. Kasteel van Ottomont en zijn park zijn te bzichtigen en je kunt in het park rondwandelen. Het is een grote villa, gebouwd in 1909. Kenmerkend is de houten balustrade die vanaf het balkon om een groot deel van het huis loopt. Er is een donjon-achtige toren op rechthoekig grondplan, gedekt met een schilddak, en de voorgevel is geflankeerd door twee open hoektorentjes. De eigenaars waren achtereenvolgens de families Duesberg en Houben. De laatste familie leverde de lederen aandrijfriemen voor de stoommachines in de textielfabrieken van Verviers. Ook de familie Duesberg was actief in de textielindustrie, terwijl de musicus Steve Houben een telg is van genoemde familie Houben. De Engelse tuin die de villa omringt is tegenwoordig een gemeentelijk park. Bijzonder mooi in het park is de doorgang onder de hagen. Een veel voorkomende - la charmille genoemd in het frans- Het prieel is een aanplant van bomen, geplant in een dubbele rij, zodat wanneer de bomen groeien, ze een doorgang vormen die op een metalen structuur rust. In vele parken van kastelen in het Waalse komen deze nog voor, het was voor de edel vrouwen in te wandelen zonder dat hun huid donker werd, een donkere –bruine- huid was een teken dat je arm was en op het veld moest werken. Na de controle komt voor mij het mooiste stuk van de wandeling met diepe dalen en stevige heuvels om te beklimmen met als beloning prachtige vergezichten. Zo weer verder komen we in het volgende dorpje met een prachtige kerk met een grafstenen galerij waar al de oude grafstenen tentoongesteld staan, hier aan de kerk is de controlepost, na de rust weer verder met onze prachtige wandeling. Weer het fel heuvelend landschap met een paar pittige klimmen. En zo komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling een dikke proficiat aan de club voor deze mooie boeiende wandeling.

42E MARCHE INTERNATIONALE DES VERT EN BLANC.

CERCLE MARCHEURS VERT ET BLANC STEMBERT.

HEVREMONT-VILLAGE.

We vertrekken met onze wandeling in Hevremont-village. In het dorp staat de Sint-Franciscus van Assisikapel van 1802. We wandelen door de mooie omgeving veel weilanden en herkennen duidelijk de kenmerken van het Land van Herve, weilanden omring door hagen. Een puzzel van weilanden en hagen geven het landschap een uitzonderlijke uiterlijk. We wandelen verder en komen zo langs de “La Chapelle de Halloux” er staat een inscriptie dat de kapel geraakt werd door een granaat op 11 november 1944 in een gevecht van de Amerikanen en Duitsers. De kapel werd later hersteld en staat nu in al zijn glorie op een prachtige plek. Wij wandelen verder. In de verte zien we Limbourg liggen de daken van kasteel en kerk komen boven de bomen uit. Dan weer verder en we krijgen een mooi beeld van de kerk van Limbourg. We komen zo in Goë. We wandelen het dorp binnen en zien de kerk voor ons, deze kerktoren is een van de gedraaide torens. Er is een vereniging van gedraaid torens in Europa. We gaan voorbij de kerk en het kerkhof hier een ereveld voor de oud-strijders. Verschillende huizen in grijze steen mooi is het wel. Zo wandelen we nu weer een eind langs weilanden met koeien en mooie zichten en dan wandelen we het bos in. Dan komen we in Foyr. Hier weer prachtige huizen uit lokale steen en een paar zijn omgeven door hoge beukenhagen. Dan komen we weer terug in het dorp van ons vertrek. Wat een prachtige wandeling in het Land van Herve.

LENTETOCHT.

VZW DE HEIKABOUTERS.

AS.

We vertrekken met onze wandeling en vlug komen we aan een mooie oude molen “’t Mieleke”

In 1717 bouwde de gemeente een nieuwe molen, stroomopwaarts van de Oude Molen. Deze molen, ’t Mieleke genoemd, is van het onderslagtype. Dat betekent dat het water onder het rad door stroomt. Tot 1956 was ‘t Mieleke bewoond en in 1987 kwam het ter beschikking van de heemkundige en culturele vereniging “Sint-Aldegondiskring”. Vandaag kan je in ’t Mieleke het heemkundig museum bezoeken. Het pittoreske parkje dat de molen met het molenhuis verbindt, is de ideale plaats voor een zomerse picknick aan het water.

En dan gaan we de bossen in een prachtige plek om te wandelen. We zijn hier bij het Nationaal Park hoge Kempen. Het wandelgebied bij uitstek. In As hebben we uitgestrekte bossen, akkers, hellingen Kempens plateau, Bosbeekvallei. Prachtige om door et wandelen. In het bos komen we op de plek waar in de oorlog een vliegtuig is neergestort. Een monument herinnerd aan het moedige gedrag van de piloot Penry Guy die door aan boord te blijven de andere 6 bemanningsleden zich konden redden. Het gebeurde op 21/06/1944. De Lancaster III LM580 DK-L stortte hier neer. Dan komen we terug aan ons vertrek. Wij zijn hier maar een goede 500 meter van het station van As verwijderd en wij hebben dit nog nooit bezocht daarom nu de tijd nemen om eens langs te gaan en wat rond te kijken.

Toegangspoort tot het Nationaal Park Hoge Kempen

Station As, een van de zes toegangspoorten tot het Nationaal Park Hoge Kempen, is de poort van het wiel. Een weerspiegeling van de wielen van de duizenden fietsers die hier elk jaar een tussenstop maken tijdens één van hun fietstochten. Jarenlang speelde Station As een centrale rol in de steenkoolontginning in deze streek, want van hieruit vertrokken de vele mijnwerkers en kolenwagens naar de nabijgelegen mijnen in Eisden, Waterschei en Winterslag. Nu vind je in een gerestaureerde trein het smalste bezoekersonthaal van het Nationaal Park. Hier ontvang je alle informatie over een wandeling of fietstocht in het Nationaal Park, of over andere toeristische attracties in de omgeving. Even verder op de site vind je een 31 meter hoge uitkijktoren. Dit is een replica van de boortoren waarmee André Dumont de eerste steenkool in Limburg ontdekte. Als je de toren beklimt heb je een weids zicht over de stations site en het omliggende Nationaal Park. Het voormalige stationnetje van As is nu een gezellige taverne, waar je de sfeer van weleer nog steeds kan opsnuiven. Het perron doet dienst als terras. We beklimmen de 31 meter hoge uitkijktoren en genieten van de prachtige zichten, we zitten hier boven de kruinen van de bomen en hebben een mooi zicht op het station en zijn omgeving. Was best de moeite om eens langs te komen. Zo eindigt een mooie dag in As.

MARCHE DE JOUR. – MEMORIAL ANNE-MARIE LIZIN.

MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.

BEN-AHIN.

De wandeling vertrekt in “la Ferme de l’abbaye” de boerderij van het kasteel van de abdij van Soliéres. Wat een prachtige plek om te vertrekken en wat een indrukwekkende gebouwen.

Het kasteel van de abdij van Solières.

Het kreeg de bijnaam 'Heureux Abri' (gelukkige toevlucht) en maakt deel uit van een domein dat de zetel was van een onafhankelijke en gemengde gemeenschap van de monniken van Saint Augustin (van 1230 tot 1261) en de zusters van Saint Bernard (van +/- 1230 tot het einde van de 18e eeuw). Het gaf onderdak aan een instituut voor mensen met een fysieke of mentale handicap. Het gebouw werd opgetrokken in de 17e eeuw op de lokatie van een van de vleugels van het oude klooster en een eeuw later verbouwd tot kasteel. Het biedt het uitzicht van een classicistische constructie met twee verdiepingen en een hoge onderbouw. De gevel kreeg een uitbouw waarvan de centrale travee, met rocaille motieven, er uit springt. Een fronton versierd met vlechtwerk en de wapens van de familie Desoer, een mansardedak, en een campanile met een koepel bekronen het geheel. De uiterste traveeën onderscheiden zich op dezelfde manier. Vlakbij verrijst een vierkantshoeve uit de 17e en 18e eeuw. Zij bestaat uit een hoofdgebouw dat de twee binnenpleinen scheidt, die met elkaar verbonden zijn door een barok portaal. Drie veestallen en een schuur vormen twee van de vleugels van de vierkantshoeve. Een gebouw met een monumentaal portaal en twee bijgebouwen sluiten de binnenpleinen af. In het park staat een eenzame ronde toren. Waarschijnlijk was het in de 17e eeuw een duiventoren. De molen wordt vermeld vanaf 1262. Hij werd herbouwd in de 17e en 18e eeuw en bleef in werking tot 1935. Hij heeft een rad waarvan de bewaard gebleven machinerie in werking werd gesteld de aanvoer van water uit de vijver van het kasteel. Geklasseerd als monument en site (directe omgeving) op 18 december 1984.

We verlaten de boerderij en wandelen dadelijk de prachtige natuur in, een eindje langs weilanden en dan een prachtige dreef binnen die ons bij het jachtchalet brengt. Dan weer verder en we komen in Henimont. Langs velden met koolraap die nu prachtig geel staan en kleuren groet delen van de velden zo komen we in Soliéres. We komen aan de oude tramstation van Soliéres. In 1907 word het spoor aangelegd van Lovegnée tot Ohey met een halte in Somiéres. Bij de Duitse bezetting in 1917 breken de Duitse bezetter de sporen op voor het metaal na de oorlog in 1921 word het spoor heraangelegd, maar bij de volgende oorlog in 1943 breken de Duitsers opnieuw de sporen op voor het metaal. Het gemeentebestuur beslist in 1950 om de lijn op te doeken en et vervangen door een buslijn. Vandaag herinnerd een plakkaat op het oude station aan dit verhaal. In het dorp staan verschillende prachtige oude gebouwen en boerderijen wat prachtig. We komen aan de Cense Soliéres. Dit is een oud herenhuis reeds vermeld in geschriften uit de xiv e eeuw. De Cense de Solières is te vinden in de geschriften onder verschillende namen, zoals herenboerderij , herenhuis Solières , huis van Bailli en kasteelhoeve . Het gebouw is momenteel eigendom van de familie Surlemont gedurende drie generaties. Een indrukwekkend gebouw. Wat verder hebben we de rustpost. Nu maken we een lus over de oude tramlijn en zo het bos in. En dan terug het dorp binnen we zien de cence opnieuw liggen en in het dorp zien we onze eerste zwaluwen van het jaar wat prachtig toch dat onze vrienden terug zijn. Zo komen we terug op onze rustplek. Dan terug naar ons vertrek, we wandelen door het bos en komen nog langs een bron met kapel en dan wandelen we langs de watermolen van het kasteel. Wat een prachtige wandeling hebben we hier gedaan. Genoten van de omgeving en van de prachtige gebouwen met een stuk geschiedenis.