Niederweis is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van het district Bitburg-Prüm. Wij vertrekken met de wandeling in het centrum van het dorpje met grote boerderijen en een prachtige kerk.
Voor we het dorp verlaten komen we aan het Schloss van Niederweis het kleine barokke schloss werd door Frans Eduart Anton Baron von der Heyden gebouwd. Spijtig dat alle documenten van het schloss verdwenen zijn bij de dood van de laatste baron en daardoor is weinig bekend over de oorsprong van het schloss. Het wapenschild boven op het fronton is een van de weinige getuigen over de geschiedenis van het schloss. Het jaartal 1751 is een van de weinige getuigen over de oorsprong van het kasteel.
De laatste baron von der Heyden stierf in 1840 en liet zijn gehele vermogen over aan de overheid. Het Schloss werd verschillende keren verpacht en kwam in erbarmelijke toe stand te komen en verloor zijn oorspronkelijk karakter. Gelukkig in 2005 kocht men het kasteel en men restaureerde het met veel zorg. Terug in oorspronkelijke toestand. Nu is het terug een juweeltje van barokke bouwkunst. Wij wandelen de kleine rivier over en komen zo in het bos. Prachtige bossen en prachtige omgeving.
Het natuurpark Südeifel is een juweeltje van natuur. Met machtige rotsformatie en diepe kloven maar wel prachtige zichten over de vallei gewoon adembenemend mooi.
We komen dan wat later aan Panzerwerk katzenkopf De van 1937 tot 1939 gebouwde bunker "Katzenkopf" is de meest noordelijke en vandaag de dag enige "B-Werk" bunker van de voormalige "Westwall" die in Duitsland te bezichtigen is. Hierin is vanaf 1979 in drie toegankelijke verdiepingen het Westwallmuseum ingericht met een interessant overzicht van fotodocumentatie en wapens.
In 1947 werd de bovenste verdieping door de toenmalige Franse bezettingsmacht vernield en aansluitend dichtgestort. Na een reünie van het voormalig Infanterie Regiment 39 uit Düsseldorf begon de vrijwillige brandweer van Irrel in juli 1976 de bedolven bunker bloot te leggen en voor bezichtigingen in te richten. Op de omhoog rijzende betonresten werd een herdenkingsmonument opgericht voor de meer dan 4000 gevallenen en vermisten van het 39. Regiment Fuseliers uit Düsseldorf.
Ter bescherming van de Duitse Westgrens werd vanaf 1936 (officieel vanaf 1938) een beschermingslinie gebouwd, bestaande uit bunkers, tankgrachten, loopgraven en prikkeldraadversperringen. Deze linie strekte zich uit het noorden van de Nederrijn tot in het zuiden onder Bazel over een lengte van 630km en kreeg in de loop van de bouwperiode de naam "Westwall". In deze "Westwall" waren 22000 bunkers en andere voor de bouwwerken gepland. Uiteindelijk werden ongeveer 14800 bunkers en bouwwerken gebouwd, waaronder 32 gepantserde onderkomens van het type "Baustärke B" (d.w.z. tot een dikte van 2m). Op de bovenste verdiepingen was in totaal plaats voor 45 kamers van uiteenlopende oppervlakte. Hier waren verblijven voor de 84 manschappen, wachtlokalen, gevechts- en waarnemingsposten, ziekenverblijf, toiletten en waslokaal, munitieopslagplaatsen voor 5cm granaten en mitrailleurmunitie, opslagruimte voor de voorraden, keuken, telefooncentrale en stroomcentrale ondergebracht. In de stroomcentrale zorgden 2 diesel- aggregaten voor de noodzakelijke stroom voor de meer dan 60 lucht- en waterpompmotoren, de elektrische verwarming en de verlichting.
Twee naar zes zijden gerichte pantsertorens met ieder 2 MG 34 mitrailleurs waren samen met de vestingvlammenwerper en de machinegranaatwerper bedoeld voor de rondom-verdediging. Een artillerie- en infanterie-waarnemingstoren dienden voor de waarneming rondom en de vuurleiding. In het onderste gangenstelsel bevinden zich 2 grote gangen met een totale lengte van 138 Meter. In de bronkamer naast dit gangenstelsel bevindt zich een put met een diepte van 180 Meter. De van 1937 tot 1939 gebouwde bunker "Katzenkopf" is de meest noordelijke en vandaag de dag de enige "B-Werk" bunker van de voormalige "Westwall" die in Duitsland te bezichtigen is. Hierin is vanaf 1979 in drie toegankelijke verdiepingen het Westwallmuseum ingericht met een interessant overzicht van fotodocumentatie en wapens.
Wij wandelen verder en komen zo terug aan het Schloss wij gaan even een bezoekje brengen aan het kasteel omgeving in het café kunnen we genieten van de eigen gebrande koffie en een lekker stukje taart.
Wij keren terug naar ons vertrekpunt een pracht van een wandeling, wat verder langs de terugweg komen aan de Romeinse Villa Otrang. Hier stoppen we even om dit monument te bezoeken. De Romeinen hebben in de streek van Trier tal van grote bedrijven opgericht villa bij Otrang was een landbouwbedrijf met herenhuis.
De eerste Romeinse kolonisten vestigden er zich in de eerste eeuw na Christus. De villa werd herhaaldelijk vergroot en telde uiteindelijk 66 vertrekken en drie badinstallaties met verschillende vloer verwarmingssystemen. Tijdens de volksverhuizing werd het landhuis omstreeks 400 na Chr. verwoest. In 1838 liet Friedrich Wilhelm IV van Pruissen de nieuw ontdekte ruïne uitgraven. De blootgelegde resten en de voorwerpen werden zorgvuldig opgeborgen - een vroeg voorbeeld van monumentenredding en bescherming (Denkmalschutz) in Duitsland. In vier vertrekken zijn de prachtige mozaïekvloeren bewaard gebleven. Wondermooi zijn de dierenafbeeldingen: roofdieren die hun prooi door versierde bogen jagen, terwijl een kraanvogel een slang verslindt. Zulk een woonluxe moet geenszins onderdoen voor die van de rijke bovenlaag van de bevolking in de hoofdstad Rome.
INTERNATIONALE WANDERUNG / WANDERCLUB BUTGENBACH / BUTGENBACH 17/05/2009.
INTERNATIONALE WANDERUNG
WANDERCLUB BUTGENBACH.
BUTGENBACH.
Butgenbach is een gemeente in provincie Luik in het Duitstalig oostelijk deel van het land. In 1932 werd er een dam gebouwd in de Warchevallei. Het meer van Butgenbach werd geboren en groeide uit tot een stuwmeer van 120ha en de voornaamste toeristische trekpleister van de gemeente. Van 1200-1214 was het gebied eigendom van de Graven van Luxembourg en vervolgens door huwelijk van het hertogdom Limburg.
In de loop der tijd ging Butgenbach achtereenvolgens naar de graven van Vianden en het Huis Nassau. In 1795 werd Butgenbach door de Fransen en in 1815 werd het Pruisisch grondgebied. In 1920 werd Butgenbach conform het Verdrag van Versailles aan België afgestaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het grondgebied samen met Eupen-Malmedy aan het Duitse Rijk gehecht, in de winter van 1944 was hier de Slag om de Ardennen en in 1945 kwam Butgenbach weer onder bestuur van België. Een interessante weetje is dat de Nederlandse koningin Beatrix de Adellijke titel Vrouwe van Butgenbach. Zover wat info onze wandeling is weer prachtig om en rond het Meer van Butgenbach. Natuur op zijn best.
Met prachtige zichten over het uitgestrekte meer. We wandelen Wirtzfeld binnen met zijn typische huizen breuksteen met rode baksteen rond de venster en deuren. De rode bakstenen steken fel af tegen de breuksteen stukken zijn nog in vakwerk die wit gekalkt zijn. We komen in het natuurreservaat de Holzwarche, vroeger hooi weilanden en later verwilderd. Nu probeer men de natuur te herstellen en men heeft er ook prachtig wandelpaden in aangelegd zodat ieder kan genieten van de prachtige natuur.
Zo komen we terug aan het Meer wij wandelen nog verder genieten van de prachtige zichten over het Meer. Zo komen we terug aan ons vertrekpunt, prachtige wandeling.
SENTIERS ARDENNAIS / MARCHEURS DE LA MASBLETTE / MASBOURG 16/05/2006.
SENTIERS ARDENNAIS
MARCHEURS DE LA MASBLETTE.
MASBOURG.
Masbourg ligt in het dal van de Masblette, een zijriviertje van de Lomme. Hoog boven het dal ligt het gehucht Mormont. Wij wandelen vandaag in het dal van de Masblette, prachtige omgeving.
Wij genieten van de wandeling en komen zo dadelijk aan het domein van Fourneau. In het hart van de Ardense bossen, ontsluiert het domein van Fourneau Saint-Michel zijn rijkdom. Het hergroepeert het geheel van de Provinciale musea van Luxemburg: het Musée du Fer et de la Métallurgie ancienne (het Museum van het IJzer en van de oude Metaalnijverheid), het Musée de la Vie rurale en Wallonie (het Museum van het Landelijke Leven in Wallonië) en het Musée de lhistoire de la forêt dArdenne (het Museum van de Geschiedenis van het Ardense Bos).
Temidden van een zeer prachtig natuur in het dal van de Masblette. De wandeling door het domein brengt ons langs negen gehuchten die ons kennis laten maken met de traditionele landelijke architecteur, woningen, boerderijen, kapel, school en schuren.
Een echte verkenningstocht over bospaden. We verlaten het museum en steken de Masblette over en klimmen zo terug naar ons vertrekpunt. Een pracht van een wandeling in een bijzonder mooie omgeving. Het museum is zeker de moeite om nog eens te gaan bezoeken.
Kasteel Mariagaarde ligt in het centrum van Hoepertingen, tegenover de Vedastuskerk. Hoepertingen is een deelgemeente van Borgloon en ligt op de verbindingsweg tussen Tongeren en Sint-Truiden. Kasteel Hoepertingen was ooit een versterkte middeleeuwse burcht.
De oudste vermelding over deze leenheerlijkheid gaat terug tot 1150. In de 17de en de 18de eeuw werd het kasteel verbouwd tot een prachtig adellijk herenhuis op het platteland. Hiervan zijn nog historische sporen bewaard zoals: de kasteelhal, de kardinaalszaal en de huiskapel. Van 1930 tot 1985 werd de kasteelhoeve weer verbouwd, ditmaal tot meisjesinternaat met de naam Sint-Maria Instituut. In 1929 kochten de zusters Annuntiaten van Heverlee het kasteel van Karel de Moffarts en maakten er een landelijke huishoudschool met een internaat van. Nog steeds wordt een deel van het kasteel bewoond door Zusters Annuntiaten van Heverlee.
Na een grondige modernisering in 1987 veranderde niet alleen de naam van Sint-Maria Instituut in Kasteel Mariagaarde vzw, maar ook de functie. Kasteel Mariagaarde biedt momenteel mogelijkheden voor: vorming, bezinning, streekverkenning, kunstbeoefening en cultuurtoerisme. Door de historische verbondenheid met dorp en streek, door zijn historische architectuur, door een veelzijdig gamma van hedendaagse initiatieven en door de eenvoudige maar verzorgde huisstijl is Kasteel Mariagaarde een uniek bezinnings- en cursushuis.
Vandaag is het Dag van het Park met de openstelling van het park met zijn bijzondere bomen, zijn prachtig zicht op het kasteel en de onlangs vernieuwe vijvers. De schoolkinderen van Hoepertingen hebben hun visie op liefde in het park met werkstukjes tentoongesteld.
Trouwfoto's van verliefde koppels die door de jaren heeen het kasteel als lokatie kozen voor hun trouwfoto's hangen verspreid in het park. Dit alles kon bezocht worden als ook de prachtige inkomhal van het kasteel waar de tafef gedekt staat voor het huwelijk van De Sluse-Boileau. De Gouden loper brengt je naar de bruidswagen en het park.
Ook de biologische tuin van Zuster Marieke is te bezoeken, met wat geluk treft je haar aan in het haar tuintje.
Op deze prachtige meidag wandelen we in Kanne, zeker een van de mooiere dorpen van Haspengouw. We wandelen langs het Kanaal en gaan zo naar Sint-Pietersberg en Plateau van Caestert.
De Sint-Pietersberg vormt een acht kilometer lang plateau, dat zich uitstrekt van Maastricht tot het Waalse Visé. Het Plateau van Caestert is het Belgische deel van de berg en ligt gedeeltelijk op het grondgebied van Riemst. De verlaten groten zijn een trekpleister voor vleermuizen en de kalkflora trekt heel wat insecten en vlinders aan. Het is een uniek gebied met waardevolle fauna en flora. Prachtig om hier te wandelen temidden van de prachtige natuur. Dat hier een vlinderparadijs is kunnen we ondervinden we komen wel een paar mooie exemplaren tegen.
We wandelen nu richting Maastricht en tegenover ons zien we het kasteel van Neercanne. We stappen de weg over en klimmen de patersberg op met de bekende wijngaard op de helling. Boven gekomen hebben een mooi panorama op de stad Maastricht.
We wandelen verder en komen terug aan het kanaal en stekken de nieuwe voorlopige brug over het kanaal. De bunker staat op stelten te wachten op de nieuwe brug. We wandelen verder en genieten van de prachtige omgeving dalen terug af naar Kanne. Een prachtige zonnige dag en een aangename wandeling.
Leudelange is een rustig dorpje, gelegen op enkele kilometers van de hoofdstad langs de autoweg naar Esch-sur-Alzette. Ten zuiden van het dorp ligt het uitgestrekte Bois de Leudelange.
Wij wandelen door het dorp met zijn kerk en zijn mooie huizen. Dan komen we in het bos van Leudelange. Hier is het prachtig wandelen en genieten van de omgeving. De zon staat aan de blauwe hemel, het is prachtig. Als we uit het bos komen hebben we prachtige zichten over het uitgestrekte landschap. Controlepost midden in het bos. Dan verder door het bos en de velden. De velden met koolzaad staan als grote gele vlakken in het landschap en geeft alles een mooi uitzicht.
Verder langs de bosrand en door de weilanden gewoon prachtig, zo komen we terug in Leudelange. We hebben nog wat tijd en gaan naar het nabij gelegen Esch-sur-Alzette. Dit is de tweede grootste stad van het land, vroeger het centrum van de mijnbouw. Men komt nog wel wat sporen van de mijnbouw tegen in het landschap. Toen de mijnbouw stilviel kwamen de staalverwerkende industrie.
Verschillende grote huizen verwijzen naar deze tijd, maar veel andere historische gebouwen bezit Esch-sur Alzette niet. Van het 17de eeuwse kasteel van de familie Berwart blijft alleen de toegangspoort over. Wegens zijn overwegende industriële verleden is het interessant voor liefhebbers van industriële archeologie om de stad te bezoeken, verspreid over de stad staan een aantal oude machines, een locomotief en dergelijk opgesteld waardoor een soort openluchtmuseum wordt gevormd. Zo eindigt een mooie wandeling door de stad en in Luxemburg.
BLOESMTOCHT / DE LOONSE TSJAFFELEERS / BORGLOON 25/04/2009.
BLOESEMTOCHT
DE LOONSE TSJAFFELEERS.
BORGLOON.
We wandelen vandaag in Borgloon, al wonen we hier al heel ons leven, toch kunnen we nog genieten van het landschap. Wij wandelen naar de Bolderberg om een gedeelte van de Katarakt wandeling te doen.
Een stuk langs de Romeinse heerbaan met bloeiende bomen. Hier hebben we een prachtig panorama op Grootloon en zijn kerkje. We wandelen terug naar het centrum van Borgloon, even de Graetkapel binnen om naar de tentoonstelling te kijken, dan weer verder langs de Stationsstraat en de stoomstroopfabriek ook hier even binnen om de familie Bleus een bezoekje te brengen. Van de gelegenheid gebruik makend om nog wat fotos te maken van de oude Machines. Hopelijk worden deze binnenkort gerestaureerd. Ook even de onlangs geopende streekwinkel bezoeken met streekproducten.
Dan wandelen we het oude fruitspoor op, nu fietsroute naar de abdij van Colen. Op de website van het Fruitmuseum staat het als volgt Weggedoken in het heuvelend Haspengouwse landschap midden in de fruitstreek straalt de Abdij "Mariënlof" vrede en rust uit. In de loop der jaren is ze een vaste waarde geworden in Zuid-Limburg. Oorspronkelijk gesticht voor en bewoond door de Kruisheren, opgeheven met de Franse Revolutie, wordt de Abdij sedert 1822 bewoond door de cisterciënzerzusters, als voortzetting van de Abdij Woutersbrakel in Waals-Brabant. Het cisterciënzerideaal werd er hoog gehouden en nog steeds beleeft. Mariënlof, mensen komen en gaan, mensen om de schatten te bewonderen, mensen om te bidden, mensen met hun vragen en problemen, mensen om één of meerdere dagen te genieten van de rust en de stilte. Allen welkom, allen opgenomen in het dagelijks gebedsritme van de zusters."
Wij wandelen het erf op en kijken nog wat rond en genieten van het panorama over de Colenvallei. Tegenover de abdij aan de andere zijde ligt de wijngaard van Colenberg. De laatste jaren komen er steeds weer nieuwe wijngaarden bij en met succes. Wij wandelen nu terug naar Borgloon en eindigen zo een aangename wandeling.
Vandaag wandelen we in Floing, in de Franse Ardennen, vertrek in het centrum van het dorpje en dadelijk klimmen we achter het kasteel naar de militaire begraafplaatsen. Een klein kerkhof met kruisen die de verschillende eenheden vertegenwoordigen evenals enkele kruisen voor officieren van hogere rang, ook alweer uit de Pruisische oorlog van 1870.
In de 19de eeuw werd er wat grafwaarde betreft blijkbaar nog een onderscheid gemaakt in rang van eer. Er was hier een massagraf waarin zowat 3000 lichamen werden begraven van zowel Franse als Duitse soldaten, wat verder klimmen we omhoog om alweer een oorlogskerkhof te bereiken. Dit maal kwamen de soldaten om in de oorlog tussen 1940 1945. We vergeten voor even de oorlog van 1870 voor een andere, die van 1940 toen de Franse Voor- Ardennen weeral het strijdtoneel van verschrikkelijke taferelen werden. Op 12 mei 1940 staken de eerste Duitse eenheden de Belgisch/Franse grens over.
De Fransen hadden hun eerste verdedigingslinie vooral gebouwd op de linkeroever van de Maas, omdat een rivier nu eenmaal een betere verdedigingslinie vormt dan een grillige landsgrens. Dorpen zoals Floing waren dus snel ingenomen. De Fransen hadden alle bruggen over de Maas in de weide omgeving rond Sedan zelf opgeblazen. Gesteund door luchtaanvallen kon het Duitse leger al snel een bruggenhoofd over de Maas vormen en de hoogte van Marfée innemen. De volgende dagen zouden er regelmatig zware gevechten plaats vinden, er werd gevochten voor elk dorp.
Dat resulteerde in vele dodenakkers (soms meer dan 100 graven), ook in dorpen zoals Mont-Dieu, Grandes Armoises, Oches, Saint Pierremont, Chémery-sur-Bar, Bulson, Na de oorlog werden sommige lichamen overgebracht naar de woonplaats van de gesneuvelden. In 1962 werd besloten tot een hergroepering van de tientallen kleine oorlogskerkhoven in de Ardennen en Voorardennen. Zo werd hier in Floing een nationale necropool ingericht. Er zijn hier zon 2200 lichamen begraven. Opmerkelijk is ook een apart stuk met enkel gesneuvelden van moslim origine (266), voornamelijk afkomstig uit het destijds koloniale Marokko en Algerije. We wandelen verder en klimmen over hetzelfde asfaltwegje omhoog en komt zo aan het volgende oorlogsmonument.
Bij het monument des braves gens zijn we weer in de oorlog van 1870 beland. Dit monument is in de eerste plaats ter herdenking aan de veldslagen en de gesneuvelden op het veld van eer van cavalerie-eenheden in het algemeen en het korps Afrikaanse jagers in het bijzonder. Ook de slag van de divisie Marguerite wordt hier nogmaals herdacht. Het grootste monument Les Braves Gens werd met grootse plechtigheden ingehuldigd in 1910, amper een paar jaren voor er weer wrede gevechten zouden plaatsvinden. Les Braves Gens betekent niet de brave mensen, maar moedige mannen, de uitspraak werd vreemd genoeg ontlokt uit de mond van de Pruisische keizer Wilhelm I toen deze van op de hoogtes rond de bossen van de Marfée vernam dat de Fransen alsnog in een wanhoopspoging probeerden om de Pruisische omsingeling te doorbreken op het plateau van Floing. Je kan zijn uitspraak een beetje vergelijken met de uitspraak van de Romeinse keizer Cesar, dat de Belgen de dappersten aller Galliërs zijn. In de eerste helft van de 20ste eeuw bestond hier tussen Floing en Illy door de vele dodenakkers en de heroïsche verhalen een soort oorlogstoerisme. We zijn nu op dat beruchte plateau tussen Floing en Illy aangekomen en zo verder dwars over het slagveld van 1870.
Niet veel later kom je voorbij een wegkruis ter ere van de divisiecommandant van de Franse troepen we wandelen verder en genieten van de prachtige natuur. Telkens als we op het einde van de klim komen krijgen we een prachtig panorama over de Franse Ardennen. We dalen af en voorons ligt het dorpje Givonne. Een prachtige dorpje met veel bloemperken en een mooi pleintje waar de controlepost is. De kerk en de school zijn bijzondere bouwwerken die in de zon nog een mooier uitzicht krijgen, al de huizen en gebouwen in lichtbruine steen is wel mooi.
We klimmen weer uit het dorp om op de hoogvlakte te komen met prachtige zichten over het landschap, even wandelen we op de grens met Sedan, en keren dan terug naar Floing. Een pracht van een wandeling. We nemen de tijd om ook nog even naar Sedan te gaan om een stadswandeling te maken, naar het Fort en de prachtige gebouwen in de stad.
De burcht van Sedan, gebouwd rond 1424, is de grootste burcht van Europa met een oppervlakte van maar liefst 35 000 m². Omwille van haar strategische positie aan de grens van het oosten van Frankrijk, werd de burcht constant uitgebreid, versterkt en gemoderniseerd door de machtige La Marck, de hertogen van Bouillon en de soevereinprinsen van Sedan.
De stad kan ook terugblikken op een rijke industriële textielgeschiedenis en lakennijverheid. Uit deze periode resten het huis van Gros Chiens en de Dijonval over, die getuigen van het glorieuze verleden van de stad, die nu geklasseerd werd als Kunst- en geschiedenisstad. Hier sluiten we een prachtige dag Franse Ardennen mee af.
GRANDE MARCHE INT. / STAVELOT MARCHE CLUB / STAVELOT 18/04/2009
GRANDE MARCHE INT.
STAVELOT MARCHE CLUB.
STAVELOT.
De historische stad : steegjes, huizen, plaatsen, fonteinen en de 18de- eeuwse Abdij vertellen een contrastrijk verleden.
Stavelot en het water : sinds altijd heeft het water ritme gegeven aan het stadje met de Amblève en zijn oude brug, de fonteinen en zijn wasplaatsen, zijn vijvers waar de herinnering aan de 19de- eeuwse leerlooierijen zich weerspiegelt. We wandelen door de steegjes met prachtige vakwerkhuizen, iedere hoek heeft weer een andere verrassing in petto. Gewoon mooi. We komen aan de Sint Sebastiaanskerk.
Wij kunnen vandaag binnen een kijkje gaan nemen naar de schat van de Sint Sebastiaanskerk : Meesterwerken van de Mosan Kunst, de Schrijn van Sint Remacle en de Relikwiebuste van de heilige Poppon zijn bewaard in de parochiale kerk alsook zijn buitengewone 19de eeuwse orgels. Wij bezoeken de kerk en de kerkschatten. Terug buitenen verder door de stad we komen aan de Abdij van Stavelot. Wij wandelen over het domein en kunnen zo zien hoe prachtig dit allemaal is. Wat verder en komen aan het museum van de karnaval groep les Blanc-Moussis ook hier lopen we even binnen en dan begint de klim naar de bossen, we krijgen hier een prachtig zicht op Stavelot en de abdij.
We wandelen verder en komen in La Vaulx Richard met prachtige vakwerkhoeves. We genieten van de prachtige omgeving en de bossen, de dorpen en de gebouwen. We komen terug in Stavelot een mooie en aangename stad.
Een pracht van een wandeling, maar ja dit is altijd zo in Stavelot een prachtige club die altijd hun best doen om ons de mooiste plekjes van de streek te laten zien, bedankt Marche Club Stavelot.
BLOEITOCHT waar de tv serie KATARAKT werd opgenomen.
STROOPLEKKERS BORGLOON.
BORGLOON.
April is de bloesemmaand in Haspengouw. De Strooplekkers treffen het vandaag, warm zonnig weer en vol op bloesem. Wij wandelen mee en genieten van al het moois. Wij wandelen naar Bollenberg, gelegen op de Kataraktroute.
De bloei is optimaal en prachtige, vooral de hoogstamboomgaarden geven een speciaal effect aan de omgeving. Vanaf de steenweg hebben we een prachtig zicht op de oude centrum van Borgloon met kerk en kanunnikenhuizen. De vallei van de Mot ligt tussen ons en staat vol op in bloei. Dan wandelen we Bollenberg op een natuurparadijs voor wandelaars. De zichten over het Haspengouwse landschap zijn adembenemend.
Wij komen aan de Romeinse Kassei die bijna een rechte lijnt trekt door het landschap. Prachtig om te zien. Wij wandelen terug richting Borgloon centrum. Maar wij draaien af naar Hendrieken Voort. Op de heuvel ligt het kasteel van de Hulsberg met zijn de voet de bloemende boomgaard. Het kasteel Hulsberg is van op afstand te zien en bijna op heel de wandeling blijft ze onze metgezel.
Vanuit Hendrieken wandelen we verder door het mooie landschap en wandelen richting Colen met zijn abdij, dit prachtige gebouw is zeker een bezoekje waard ook hier bevind zich het Fruitstreekmuseum. Wij wandelen over de Fruitlijn richting Kerniel. De fruitlijn is de oude spoorweg die nu fietspad en wandelweg is.
Wij verlaten de oude spoorwegzate en klimmen op naar het abdij Colen en daar wandelen we terug naar Borgloon en naar het College waar we vertrokken zijn en pracht van een wandeling.
MARCHE INT.DE WAREMME / LES AMIS DU TUMULUS / WAREMME 12/04/2009.
MARCHE INT. DE WAREMME
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
Borgworm (Frans: Waremme, Waals: Wareme) is een stad in de provincie Luik, bij de grens met Belgisch Limburg. Worm was een van de 23 Goede Steden van het prinsbisdom Luik. De naam Worm is de vroegere naam van het riviertje de Jeker. Het is uitgegroeid tot een gezellige Waalse stad.
Wij wandelen naar Bettincourt (Bettenhoven in het Nederlands) ligt op 2 kilometer ten noordwesten van de stadskern van Waremme aan de taalgrens. De bewoning situeert zich voornamelijk in de dichtbebouwde dorpskom, die tussen de weg van Borgworm naar Gingelom ligt. Ten noorden van de dorpskom is Bettincourt nog volledig agrarisch met akkerbouw- en veeteelt bedrijven.
De Rue des Quatre fermmes waar 4 grote vierkantshoeves staan die in de XVIII de en XIX de eeuw gebouwd zijn, het is hier gewoonweg prachtig landelijk. We wandelen verder en komen in Oleye, in het Nederlands Liek, ligt in Droog-Haspengouw en is een landbouwdorp dat zich ontwikkeld heeft tot een woondorp. Ten noorden van de dorpskom is er nog akkerbouw. Maar het centrum is prachtig in orde gesteld, de oude school, nadien nog even Brouwerij Oleye en nu prachtig gerestaureerd. De Ferme Paix-Dieu was de voormalige abdijhoeve van de abdij van Paix-Dieu te Bodegnée. De ingangspoort dateert van de 17de eeuw. Prachtig gelegen.
Nog even langs de oude watermolen en we keren naar Waremme terug. Een fijne en aangename wandeling.
MARCHE DE LA TOUFFAYE / LES MARCHEURS DE LA ZOLETTE / LAMORTEAU 11/04/2009
MARCHE DE LA TOUFFAYE
LES MARCHEURS DE LA ZOLETTE.
LAMORTEAU.
Lamorteau is een plaats in de Belgische provincie Luxemburg en een sinds de gemeentelijke herindeling van 1977 in het arrondissement Virton een deelgemeente van Rouvroy. Het dorp ligt in het dal van de Ton op 800 meter van de grens met Frankrijk bij Écouviez.
Al heel vlug steken we de Franse grens over en komen in Ecouviez, wandelen door het dorpje met kerk en langs het beekje de Ton dat het dorp in twee snijdt, langs het voormalige station en dan wandelen we over de oude spoorwegzate naar een prachtig route door velden en weilanden. We wandelen langs het kerkhof van Velosnes het volgende dorpje, hier weer prachtige huizen uit de 18de en 19de eeuw, boven elke deurpost staat de bouwdatum, de kerk is gebouwd in 1761.
Prachtige is het om hier te wandelen. Dan wandelen we het dorpje uit en voor ons ligt België, wij dalen en steken de grens over en komen in het zuidelijkste Belgische dorp. Daarmee wordt het prachtige dorp Torgny, 574 ha groot, ruim 200 inwoners rijk, bedoeld. Het ligt te zonnen in het uiterst zuidelijke hoekje van de provincie Luxemburg, dat als een schiereilandje in Frankrijk dringt.
Het is tegenwoordig een deelgemeente van Rouvroy. De dorpskern van Torgny is een ware optocht van 18de- en 19de-eeuwse panden. Geen enkel recent bouwsel verstoort er de harmonie. Je vindt er een vijftigtal gebouwen, gedateerd tussen 1741 en 1882, een neoklassieke wasplaats, oude muren, een bescheiden kerk gewijd aan Sint-Maarten en op sommige plaatsen een fraai dakenspel, want in Torgny draagt een aantal daken nog steeds ronde, Romeinse pannen.
In de omgeving liggen enkele wijngaarden en een merkwaardig natuurreservaat (een gewezen steengroeve) met voor ons land erg zeldzame planten en dieren. We wandelen uit het dorp en komen aan de Kapel van de hermitage uit 1730. Hier woont nog altijd een zuster als kluizenaar.
Dan wandelen we het reservaat Raymond Mayne binnen gewoon prachtig om hier te wandelen. Door het bos met veel voorjaarsbloemen, dan komen we terug in Lamorteau ook hier weer de mooie lichtbruine huizen we steken de Ton over en komen aan het station van Lamorteau waar de wandeling startte. Een geweldig mooie wandeling in een mooie en aangename omgeving.
Wij wandelen vandaag de Keukenhofwandeling, wat een prachtige streek is dit dan wel. Eerst wandelen we door Lisse met zijn mooie huizen. Als je Lisse zegt denk je meestal aan Keukenhof, maar is veel meer te zien dan dat, we maken kennis met de mooiste gebouwen van het dorp, wat verder wandelen we door de prachtige bloemvelden toch prachtig. We komen aan het bos en het kasteel van keukenhof ook dit is prachtig, maar het mooiste is natuurlijk de wandeling door het domein keukenhof. De prachtige bloemperken gewoon mooi, moeilijk om te beschrijven, het is en blijft een hele gebeurtenis al heb je het al meerdere keren gezien. Wij blijven van de wandeling genieten. Door het grote aantal foto's heb ik een diareeks geplaats geniet ervan.
Mettekoven, een Haspengouwse deelgemeente van Heers. Gelegen in een landelijke omgeving. Vertrek van de wandeling aan het nieuw aangelegde dorpsplein, de kerk en de grote boerderijen zijn het centrum van Mettekoven.
Wij wandelen het centrum uit en gaan door de holle weg gewoon mooi, langs de bloeiende bomen, nog steeds is het een voorrecht om in deze mooie streek te mogen wonen en te wandelen, ieder jaar weer worden we op een bloesemboeket getrakteerd. Wij wandelen door de velden en krijgen een mooi zicht op Voort en Borgloon. Borgloon gelegen op de heuvel is goed zichtbaar van op de Romeinse heerbaan. Voort met zijn kasteel en kasteelhoeve is een parel aan de kroon van Borgloon.
De wandeling brengt ons door het natuurreservaat waar het aangenaam is om te wandelen. Zo komen we terug op de Romeinse heerbaan en aan het monument van Tjenne de heks. Heks Tjenne werd in 1667 levend verbrand. Langs de Romeinse kassei (Mettekoven) is onlangs een standbeeld geplaatst dat de verbranding van Tjenne symboliseert. Het beeld is een stil protest tegen iedere vorm van onverdraagzaamheid.
We volgen de Romeinse kassei tot in Helshoven aan de kapel, als we de Romeinse weg afdalen naar Helshoven komt de kapel in beeld. Helshoven enkele woningen en een paar grote Haspengouwse vierkanthoeves, maar de kapel is het middelpunt van Helshoven duizenden bezoekers brengen een bezoek aan deze prachtige kapel.
In de boerderij tegenover worden hoeveproducten verkocht, mooi verzorgt en met een vriendelijk woord bedient de gastvrouw de bezoekers, ook word hier de beroemde stroop van Loon verkocht. Wij wandelen verder en komen zo aan de Galg, de plaats waarde veroordeelden berecht en terecht gesteld werden. Nu is het een rustige plek langs de Romeinse kassei waar de wandelaars en fietsers kunnen picknicken.
Wat verder komen we aan in Gelmen, waar de onlangs gerestaureerde afspanning De Zwaan en het kasteel de Grote motte te zien zijn. Ook hier weer grote vierkanthoeven met grote inrijpoorten. Sommige van deze boerderijen vertonen de allure van een kasteel, het zijn dan ook grote herenboerderijen. Nog wat verder wandelen en we komen aan de mergelwand van Gelinden, hier worden prachtige fossielen gevonden.
In het natuurwettenschappelijk museum in Brussel worden verschillende fossielen van Gelinden tentoongesteld. Wij wandelen verder en wandelen een laatste keer door het natuurreservaat en komen zo aan de watermolen van Mettekoven en zo het einde van een prachtige wandeling.
Noorbeek wordt terecht het meest traditierijke dorpje van Zuid-Limburg genoemd. Historisch zijn het dorpsplein (d'r Pley), het 13e eeuwse kerkje, devotiekapel van de patrones Heilige Brigida en de stokoude plataan. Noorbeek is tevens rijk aan wegkruisen. We tellen er zo'n 60. Alle kruisen zijn verschillend qua achtergrond, betekenis, bouw en uitstraling.
Verscholen tussen de heuvels in de vallei van de beek de Noor, biedt Noorbeek de wandelaar een zeer verrassende panorama's.Wij wandelen er zó de prachtige Belgische Voerstreek binnen. Tradities herleven in het schilderachtige Noorbeek tijdens het planten van de Brigida-den. En wist u dat er in Noorbeek nog op de ouderwetse manier stroop gemaakt wordt? Zeker het proeven waard! Een stukje volkdevotie mag hier ook niet ontbreken, daarom het volgende verhaal; In 1634 brak er een in Noorbeek en omgeving een veepest uit. De boeren vreesden voor hun vee en kwamen massaal naar de kerk van Noorbeek, om daar te bidden. De boeren beden tot de heilige St. Brigida* om de veepest te beëindigen. Hun gebeden werden verhoord en het vee was verlost. [* St.Brigida : Patrones van de kerk in Noorbeek. Zij was een Ierse non, die veel met dieren omging en in de 4de eeuw leefde. Zij werd heilig verklaard en werd de beschermheilige van het gehoornd vee.] Uit dank voor haar gebaar, spraken de boeren af, dat zij elk jaar een den zouden halen, ter ere van haar. Dit geschiede zo en wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gedaan.
Noorbeek is zeker een prachtig dorp met nog vele en bijzonder goed onderhouden vakwerkhuizen, liefdevol verzorgt en de omgeving eveneens, het is prachtig door de straten te wandelen en deze parels te mogen bekijken. Wij wandelen het Noordal binnen waar ingrijpende werken plaatsvinden om de natuur zijn oorspronkelijk uitzicht terug te geven, honderden meters hagen worden aangeplant. Zo kunnen we door de prachtige vallei van de Noorbeek wandelen.
We steken de grens met België over en komen in Sint-Maartensvoeren. Prachtig is het ook hier weer langs het kerkhof met graven van Engelse piloten en dan klimmen we weer een heel eind met een prachtig panorama op Sint Maartensvoeren en de spoorwegbrug. Wat verder geklommen en we hebben een prachtig zicht op het kasteel van Mheer.
Dan komen we langs een prachtige hoeve met Brahma kippen, grote struise kippen met veren tot op hun poten, heel mooi om te bekijken. We dalen terug af naar Noorbeek en de kerk komt in zicht en spoedig zijn we terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling is het zeker geworden, genoten van al het moois dat we onderweg tegen gekomen zijn.
MARCHE PRINTANIERE DES STCHOUMFS / LES HERMALLIS / HERMALLE-SOUS-HUY. 28/03/2009.
MARCHE PRINTANIERE DES STCHROUMFS.
LES HERMALLIS .
HERMALLE-SOUS-HUY.
Het kasteel met zijn slotgrachten en zijn monumentale toegankelijke hoeve is omgeven door elegante huizen uit de 17de en 18de eeuw -De "ferme Castrale Deze vierkante gesloten hoeve, met een geplaveid en met bloemen beplant binnenplein - waar de kinderen in alle rust kunnen spelen -, dateert hoofdzakelijk uit de 17de en 18de eeuwen. Het hoofdgebouw - ten noorden -, heeft een torenportaal vroeger door een valbrug beschermd, dat lang de hoofdtoegang tot het kasteel was.
Deze toren heeft een gebogen poort en een stufstenen cartouche uit 1642. Een van de mooiste schuren in de provincie Luik (17 m. hoog, 14 m. breed., 32 m. lang) met drie niveau's (= begane grond, 1ste "balkon", 2e "balkon"), en met een door een gelijkzijdige spitsboog begrensde dakgebint, vormt de zuidervleugel. Onder de twee verdiepingen van de schuur, kan men twee schitterende zalen met kruisbogengewelven op en zware vloerbalken bewonderen. Deze zalen worden door Paris-Match de "kapittelzalen van de Ferme castrale" genoemd. Hier vertrekt onze wandeling in het midden van het dorp, prachtige huizen en het kasteel. Het kasteel was in zijn glorie tijden een indrukwekkend geheel bewijs ervan is de oude gravure.
Wij wandelen even rond het kasteel en de kerk en dan verlaten we de dorpskern, en wandelen langs prachtige veldwegen de natuur te gemoed. We klimmen een heel eind en komen dan boven waar we een prachtig panorama hebben op de omgeving, dan wandelen we het bos binnen ook hier aangenaam om te wandelen. Voor ons duikt Tour Malherbe op een versterkte hoeve met donjon uit de 16-17de eeuw.
Weer klimmen we uit het dal en kijken nog even om naar de versterkte hoeve en volgen we een tijdje het dal met mooie zichten weilanden en de heuvels bebost. Na een tijdje klimmen komen we tussen de rotsen en wandelen rustig verder en genieten van de prachtige natuur. Zo komen we in Ombret, ook hier weer de mooie ardeense huizen klein en tegen de heuvelrug aangebouwd als bescherming tegen de winterse koude. We komen dan in het natuurreservaat Les Landes DOmbret hier kunnen we genieten van al het moois dat een bos je te bieden heeft, wat lente bloemen en het beginnende groen van de bomen, na een tijdje verlaten we het bos en komen zo terug richting Hermalle inde verte zien we de abdij van Flone, deze werd tijdens de 9de eeuw gesticht door drie ridder-monniken, op een domein dat de bisschop van Luik hen had gegeven. Het ligt aan de monding van de Flône-beek in de Maas.
Oorspronkelijk woonden er reguliere kanunniken van de orde van de heilige Augustinus, tot het klooster werd verheven tot abdij in 1139. Om in haar levensonderhoud te voorzien kocht de abdij een groot domein met bijbehorende rechten. Daar kwamen al snel rechten bij op bossen en op de visserij in de Maas en later ook nog mijnbouwrechten. Flône bezat boerderijen in Richemont (boven Amay), Hottine (tegenover de abdij, op de andere oever) en in de streek van la Kérité (boven Flône). In 1568 werd het klooster geplunderd en afgebrand, toen de troepen van de Prins van Oranje er passeerden. Tijdens de Franse Revolutie werd de abdij opgeheven en belandden de eigendommen in particulier bezit. In 1921 werd dit de hoofdzetel van de Dames van het Christelijk Onderwijs. En tot op de dag vandaag is het een onderwijsinstelling gebleven, de prachtige gebouwen zijn eveneens bewaard.
We wandelen weer een eind verder en komen in Hottine een gehuchtje waar de prachtige 18de eeuwse boerderij de Hottine staat, dan wandleen we nog even langs de velden en komen de torens van het kasteel van Hermalle in het zicht. We eindigen een prachtige wandeling in Hermalle-sous-Huy.
