MARCHE D'APRES-MIDI DES MAUVES ET BLANCS / LESGLOBE-TROTTERS / AWIRS FLEMALLE. 26/01/2008.
MARCHE DAPRES-MIDI DES MAUVES ET BLANCS
LES GLOBE-TROTTERS.
AWIRS-FLEMALLE.
Awirs een deelgemeente van Flemalle. Met prachtige gebouwen, we komen langs het Chateau dAigremont werd gebouwd tussen 1717 en 1725 door Mathias Clercx, kanunnik van de Luikse kathedrale Saint-Lambert. Het kasteel is een mooi voorbeeld van kasteelarchitectuur uit het begin van de 18de eeuw in deze streek. Meer dan twee eeuwen lang was het in handen van dezelfde familie. Nu is het eigendom van de Association royale des demeurs historiques.
De naburige hoeve, opgetrokken in kalksteen uit de streek, werd gebouwd boven op de resten van een oude vesting, die verschillende keren werd verwoest en waar de oorsprong teruggaat tot de 10de eeuw. Wij zien het kasteel op de rots, eerst de hoeve eb dan de voorkant. Gewoon prachtig. Op de heuvel tegenover het vertrek ligt nog een prachtig kasteel, spijtig dat we niet weten hoe dit heet.
We wandelen verder en wandelen door het mooie landschap. Langs de voormalige steengroeven. We dalen af en komen in het dorp langs een prachtig kapelleke en in de school is controle, na een hapje en drankje wandelen we verder.
Komen aan Tchafornis, het Parc des Tchafornis dat in 1994 opgesteld werd, in de voormalige steengroeve, bijzonder is de rechte wand van verschillende stenen waar fossielen op te zien zijn, het park is mooi aangelegd en voorzien van borden met uitleg en aan de wand is een wandelpad aangelegd waardoor je heel duidelijk de fossielen kunt waarnemen. Deze oude steengroeve is nu een bijzonder mooi wandel en leerpark.
De huizen uit lokale steen zijn een juweeltje van bouwkunst. We wandelen verder langs de steengroeve met een zicht op het kasteel dAigremont, nog een stukje langs de mooie natuur en we hebben een pracht van een wandeling achter de rug.
WANDELEN IN BRUSTEM / OKRA BORGLOON / BRUSTEM 21/01/2008
WANDELEN IN BRUSTEM.
OKRA BORGLOON.
BRUSTEM.
We vertrekken met de wandeling in Brustem centrum. Onze eerste stop is de burcht van Brustem. Lodewijk I, graaf van Loon, bouwde omstreeks 1170 in Brustem een sterke achthoekige toren en voorzag die van een garnizoen. Tegelijkertijd werden de kerk en het kerkhof door een grote wal versterkt.
Brustem kreeg in 1170 stadsrechten van de Loonse graaf maar door de concurrentie van Sint-Truiden werd Brustem nooit een belangrijk centrum. De burcht van Brustem speelde wel weer een rol op 28 oktober 1467 tijdens de slag bij Brustem, die door Karel de Stoute tegen de Luikenaars werd geleverd, onder de muren van de sterkte waarin de Luikse ambachten zich verschanst hadden. In 1489 werd zij echter stormende hand ingenomen en geslecht door de hertog van Saksen. Het trotse bouwwerk verviel steeds meer in de volgende decennia. Van de burchttoren op een steile motte gebouwd, blijft nog de helft over. De voorburcht is volledig verdwenen.
De aarden wal en omgrachting zijn alleen nog aan de noordkant aanwezig. De ruïne wordt thans in stand gehouden door de vereniging De Burchtwacht. We wandelen verder en genieten van de mooie gebouwen, de grote hoeve en de kapel, nu word onze wandeling geheel anders we wandelen de velden in. Hier weer en plantage en dan weer een hoogstamboomgaard.
We komen ook langs de plantage met het hagelkanon. Rond deze kanonnen is er veel herrie. Bij mogelijke hagel worden om de 5-7sec schokgolven de lucht ingeschoten tot op 15.000meter waar ze zich mengen met de koude lucht en daardoor de hagel omvormen in water. Dit is de simpele uitleg. Het is natuurlijk wat ingewikkelder dan dat. Maar ze maken wel een donderend geluid, men moet de hagelwolken voor zijn en de kanonnen moeten 20 minuten op voorhand aangezet worden. Het is altijd een afwegen tussen de economische voordelen en de overlast voor de buren. In de omgeving van Brustem/Rijkel staan een paar van deze hagelkanonnen. Wij wandelen terug naar Brustem centrum, waar we samen de wandeling afsluiten.
Janneke Aerts verdient een straatnaam in Borgloon. Hij heeft mij van de Duitsers gered.
Zestig jaar lang zweeg Simon Gronowski (76) over zijn verleden. Maar donderdag deed hij zijn boekje open voor de leerlingen van het Atheneum in Borgloon, opdat zij de oorlog nooit zouden vergeten. Of de dappere Aerts zijn straat krijgt, is niet zeker. Maar voor het overige mag het gelukkige Pools-Joodse ketje van weleer op beide oren slapen. De leerlingen van Borgloon zullen Simon nooit vergeten.
Simon Gronowski was negen in 1940. Een gelukkig kind, uit een gelukkig gezin. Mijn vader was een Pool, mijn moeder een Litouwse. Ze waren naar België gekomen, op zoek naar wat geluk en op de vlucht voor de jodenhaat en armoe. Het waren de sans papiers van die tijd. Hier hebben ze gevonden wat ze zochten. Mijn vader had een winkeltje met lederwaren in Etterbeek. De zaken liepen gesmeerd.
De oorlog veranderde daar in het begin niets aan. Er kwamen ook veel Duitse soldaten over de vloer. Ik vond het best aardige jongens. Toen mijn ouders te horen kregen dat ze zich moesten laten registreren als Jood, aarzelden ze niet lang. Het is om jullie beter te kunnen helpen, hadden de Duitsers gezegd.
Daarna begon de nachtmerrie. De radios werden in beslag genomen. De deuren van de winkel moesten dicht. Vader Gronowski werd opgenomen in het ziekenhuis en net toen werden Simon, zijn moeder en zus opgepakt. Het was negen uur. Moeder had koffie gezet en mijn zus had mijn boterhammen met confituur gesmeerd. Toen stond er plots een man van de Gestapo in de kamer te tieren: Papieren!
In april 43 werden Simon en zijn moeder, samen met honderden andere Joden, homoseksuelen, gehandicapten en kunstenaars op de beestenwagen richting Auschwitz gezet. Wat in de trein en daarna gebeurde, valt te lezen in een boek dat daarover is verschenen. Ik heb mijn ma en zus nooit meer gezien. Ik weet het, het is geen origineel verhaal, zegt hij bijna verontschuldigend. Miljoenen mensen hebben het meegemaakt. Origineel of niet, de leerlingen van het Atheneum hingen aan Simons lippen en hielden niet op met vragen over hoe hij ontsnapte en hoe Janneke Aerts, een brave familievader uit Berlingen-Borgloon, hem tegen de Duitsers heeft beschermd, nadat hij uit de trein was gesprongen en gevlucht.
Dat verhaal wordt één van de 25 bijdrages in een boek van het Davidsfonds, dat verschijnt op de 60ste verjaardag van het Universele Verdrag van de Rechten van de Mens. Hoe belangrijk dat verdrag wel is, werd duidelijk aan het einde van Simons betoog. Of zoals leerling Thiry Vandersmissen het verwoordt: Jongeren zouden blij moeten zijn dat ze in deze tijd leven. Schrijf dat zo maar op.
Gunter WILLEKENS Het Belang van Limburg 01/02/2008.
Romeinse sporen in de schaduw van een middeleeuwse stadje.
STADHUIS EN KANUNIEKENHUIS
We vertrekken met de wandeling aan het stadhuis van Borgloon. Langs de middeleeuwse burcht. We komen langs het Speelhof met het Kanuniekenhuis. Dan wandelen we langs de Graaf de middeleeuwse omwalling van het gravenstadje. Spijtig dat alleen de contouren van de omwalling bewaard gebleven zijn. We komen aan de Mot vallei, met het motkasteel en de wijngaarden, hier hebben we een prachtig zicht op de Motvallei.
DE GRAAF EN KASTEEL DE MOT
We dalen af en klimmen dan terug en steken de steenweg over. Nu wandelen we naar Bollenberg. Het golvend landschap, de weilanden en de plantage hier is het volop Katarakt landschap. We komen aan de perenweide waar bij de opname van d e serie de kersentoren stond, de eigenaar heeft de toren afgebroken, Katarakt wandelaars zijn niet welkom op zijn eigendom. Een mooi stukje erfgoed is hier verloren gegaan.
MOTVALLEI
PANORAMA OP BORGLOON
Wij bevinden ons nu in het natuurgebied Bollenberg en komen zo op de Romeinse Kassei, de weg die gedurende 2.000 jaar een belangrijke rol speelde in Haspengouw. Nu is het een van de mooiste fiets- en wandelwegen die we kennen met prachtige gebouwen in de onmiddellijke omgeving. We wandelen de hoogstam kersenweide in waar de rustbank ons uitnodigt om even te verpozen in dit prachtige landschap. We vervolgen onze weg en hebben een prachtig zicht op het kerkje van Grootloon.
RUSTBANK KERSENWEIDE
KERKJE GROOTLOON
Het golvend landschap met fruitplantages en helling bossen en akkers is speciaal en pooi, we wandelen over het golvend landschap en genieten van de vergezichten die ons ten deel vallen. Nog een panoramisch zicht op het gravenstadje met de kerktoren als opvallend herkenningspunt.
Nu dalen we af en komen uiteindelijk terug aan de steenweg die we terug overstekken. We klimmen langs de Oude berg en passeren nog een paar mooie oude huizen. Zo komen we terug aan het stadhuis. Al de vier Katarakt wandelingen hebben we gedaan en elke wandeling heeft zijn charme en zijn bijzondere mooie zichten, zeker een aanrader.
LANDSCHAPWANDELING ALDEN BIESEN / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN. 07/02/2008
LANDSCHAPWANDELING ALDEN BIESEN.
LANDCOMMANDERIJ ALDEN BIESEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
Enige tijd geleden deed Regionaal Landschap Haspengouw een oproep naar Greenspotters. Om de wandelingen van het Regionaal Landschap te controleren.
Als wandelfanaten vonden Christiane en ikzelf dat dit wel iets voor ons zou zijn, om de wandelingen te controleren, het is een goed idee om de wandelingen up to date te houden en problemen te verhelpen waardoor de wandelaars die na ons komen er ook volop van kunnen genieten. Vandaag worden de Greensspotters uitgenodigd voor de nieuwjaarsreceptie. Hoe kan een receptie voor Greenspotters beter beginnen met een fikse wandeling.
Wij krijgen de primeur om de Landschapswandeling Alden Biesen in te wandelen met de deskundige uitleg van Christel Cornelissen die de aanleg begeleid heeft. Vertrek aan de parking van Alden Biesen. We wandelen langs de Franse tuin met een prachtig zicht op de landcommanderij. We steken de weg over en wandelen het kleine natuurreservaat binnen.
Door de beemd, langs de vallei over het houten pad, op deze wandeling heb je telkens een zicht op de landcommanderij, langs 100 jarige boomgaarden en langs het Engelse park van het kasteel. Op de heuvelrug zien we de kasteelhoeve eigenlijk de rentmeesterwoning. Mooi is het wel langs de weilanden met hoogstambomen en afgehaagd met meidoornhagen, zoals het eens was voor de prikkeldraad zijn weg vond naar onze streken.
Tussen de bomen zien we het Apostelhuis opdagen, nog een stukje langs de weg en we staan aan de ingang van het Apostelhuis. Eigenlijk hebben we veel geluk vandaag een fijne zonnige dag en als het zonneke op onze knokken kan schijnen doet dat deugd. Samen gaan we het Apostelhuis binnen waar een fijne receptie op ons wacht. Wij maken kennis met de andere Greenspotters.
We worden vergast met een paar gedichten van de Haspengouwse Fruitdichter. Boudewijn Knevels leest er enkele van zijn gedichten.
Het stukje Romeinse weg aan de Helshoven kapel herberg een stukje geschiedenis dat niet zo prettig is. Een stukje uit Het Belang van Limburg Langs een oude Romeinse weg in Gotem: (Borgloon) en niet ver van de kapel van Helshoven - een bekend en druk bezocht bedevaartsoord ter ere van Maria, koningin van de blijde vrede-- staat een galg. Het is een constructie van eiken balken met een galg, die om en bij de drie meter hoog is en dateert uit 1982.
In de omgeving staan wat bomen en struiken in terrasvorm. Het is een groen en vooral vredig oord voor wandelaars en picknickers, die er even komen verpozen aan tafels en banken. Toeristen uit alle hoeken van het land maken niet enkel kennis met het leemrijke, het golvende en het fruitige Haspengouw. Ook en vooral doet de galg hen herinneren aan een luguber verleden. In 1493 - bijna 500 jaar geleden - werden er de eerste boeven opgeknoopt. Ze kwamen uit het naburige Rijkel, nadien volgden nog vele andere outlaws en rovers. Destijds spraken koningen, rondreizende rechtbanken en schepenbanken de doodstraf - veelal ophanging aan de galg - uit onder een stokoude linde. En niet ver daar vandaan stond de galg, waar de beul de strop rond de nek van de ter dood veroordeelde deed. Van in de vroege middeleeuwen tot aan de Franse lijd vonden boeven, moordenaars, deserteurs en tal van andere kleine en grote criminelen de dood aan de galg.
LAATSTE KLUIZENAAR
HOOGSTAM BOOMGAARD
In onze contreien kregen vooral vele Bokkenrijders - ze maakten deel uit van een roversbende uit de 18de eeuw - een koord om de nek. Allen werden opgehangen aan een eikenhouten galg, die veelal op een berg in een uithoek van een dorp of een gehucht stond. In de steden lagen de galgenvelden buiten de stadswallen. Ook heksen bengelden hoog aan een galg. Niet veel, maar het kwam voor. Veruit de meeste heksen stierven een erg pijnlijke dood op de brandstapel. Die met mutsaarden eveneens in een uithoek van het dorp of op een heuvel werd aangestoken. Zowel de galgen als de plaatsen waar heksen werden verbrand, werden door de mensen angstvallig gemeden. Dood boezemde de mensen angst in. Rond die plaatsen ontstonden ook de spookverhalen en dwaalden er 's nachts lichtjes rond. Vandaag neemt een meerderheid van de mensen dergelijke verhalen niet meer au serieus.
ROMEINSE HEERBAAN
KAPEL HELSHOVEN
TJENNE DE HEKS
Sinds Napoleon spreekt de galg niet meer. Ook in Limburg zijn vele sporen door de tand-des-tijds uitgewist. Met uitzondering van sommige straatnamen, die nog verwijzen naar het bestaan van de galgen. En ook in een aantal plaatsnamen komt de samenstelling met «galg» nog voor: Galgenberg, Galgenveld, Galgenbos en Galgendries. De galg in Helshoven en de heuvel er rond is het enige tot nu toe gerestaureerde galgenveld van de provincie.
TSJENNEBOOM
PANORAMA OP BORGLOON
KASTEEL HULSBERG
De man achter de reconstructie van de galg en de herwaardering van nog vele andere bezienswaardigheden in en rond Helshoven is de Assumptionist Arsène Martens. die momenteel verblijft in het Sint-Aloyisiusinstituut te Zepperen. Er gaat bijna geen dag voorbij of broeder Arséne loopt effen langs. Van het galgenveld naar de Tjenneberg, dat op een kruispunt ligt van de vier gemeentes Voort, Gotem, Mettekoven en Hoepertingen. En het gaat erg bergop. Met zijn 92 meter het hoogste punt in Midden-Haspengouw. Een kleine zilveren abeel met wat struiken er omheen sieren samen met een rustbank de heuveltop.
NAAR METTEKOVEN
Centraal staat er ook een bordje niet een herinnering aan «Tjenne» of «Jenne», bijgenaamd de heks van Mettekoven. De naam zou verwijzen naar een Johanna of Anna Machiels, die van hekserij werd beschuldigd. Na een proces van ruim twee jaar werd «Tjenne de heks» in 1667 levend verbrand. Ze zou de verpersoonlijking zijn geweest van allerlei boze machten. Ook zou ze heel wat kwaaie daden op haar kerfstok hebben gehad of destijds jong en oud ertoe aangezet. De doodstraf werd uitgesproken aan de voet van een reuzelinde. Een goeie 100 meter beneden de Tjenneberg en de verbranding vond dan op de top plaats. Sindsdien wordt in de overlevering en geschriften gesproken over de «Tjenneboom» (de eerste). Hoe reusachtig die boom was? In een nummer van het tijdschrift «Limburgse Volkskunde» (1888-1889) schrijft Jules Frère: «De omtrek van de linde was 5,60 meter en vier personen konden makkelijk in één der spleten staan. Het takkengestel was sterk ontwikkeld en had een doorsnede van 16 meter». Eind vorige eeuw stierf de reuzelinde van ouderdom en in de nabijheid schoot een populier wortel, die dan de naam van Tjenneboom (de tweede) droeg. Hij bleef niet verstoken van onheil. Of had Tjenne de heks daar de hand in? Het leek alsof haar geest er nog rondzwierf. In volle groei werd hij geteisterd door een orkaan. Hij overleefde de aanslag.
METTEKOVEN
STASVELD
Vóór de invasie van de Duitsers in de tweede wereldoorlog gebruikte het Belgische leger de heuvel - toch een ideale uitkijkpost over een groot deel van de provincie - als verkenningspunt, met een telefooninstallatie in de onmiddellijke nabijheid. Ook de Duitsers en de Amerikanen maakten gebruik van de gunstige ligging van de Tjenneheuvel. De Amerikanen sloegen bijna een jaar lang hun tenten op onder de hoorn. De dag nadat ze in de zomer van '45 wegtrokken sloeg de bliksem in de populier. Van de kruin tot de wortel werd de stam opengereten. Vijftien jaar later werd de zwaargehavende boom, zoals «Tjenne de heks» - oh, speling van het noodlot -, levend verbrand. Na de blikseminslag gingen kinderen uit Helshoven en omgeving spelen in de holle boomstam. Ze haalden allerlei kattenkwaad uit en gingen ook een vuurtje stoken. De populier ging in de vlammen op. Alleen de stronk bleef nog overeind. Kinderen hebben van de eens zo statige boom een reus op lemen voeten gemaakt. En op een mooie woensdag lag dan ook de stronk tegen de, grond. Hij kwam neer in een tarweveld. Tjenneboom twee was dood. Niet getreurd. Tien jaar later verrees een derde boom uit zijn as. Door toedoen van de ijverige broeder Arséne Martens, burgemeester Vrancken van Gotem, en tal van notabelen uit Borgloon. SintTruiden en de rest van de provincie werd een jonge witte populier geplant.
STASVELD
Vandaag is de abeel een uit de kluiten gewassen populier, die opnieuw de naam «Tjenneboom» draagt. Tot nu toe is hij gespaard gebleven van de bliksem of enig andere natuurramp. Misschien is de toom van «Tjenne de heks» geluwd en heeft haar ziel in de kleffe leemgrond eindelijk rust gevonden. Bij het aanplanten van de derde Tjenneboom op 22 april 1970 schreef de voormalige conservator van Bokrijk Jozef Weyns een korte spreuk, die nog altijd op een bord langs de boom prijkt: «Opnieuw geplant door Vrancken's hand, waar 'k eeuwen overschouw ons vruchtbaar Haspengouw». Inderdaad, de Tjenneheuvel en de vele boomgaarden er rond zijn het hart van de fruitstreek in Haspengouw. Vanop de heuvel kijken we ook naar het golvende landschap en hebben er een ongelooflijk mooi panorama. Bij goed weer en een open, blauwe hemel tellen we er een 15-tal kerktorens. Het zijn bakens in het landschap. Zelfs de steenstorten van de mijnen van Waterschei, Winterslag, Zwartberg, Houthalen en Beringen zijn goed zichtbaar. Een betere uitkijk over de streek is er niet. De laatste blik die de heksen op de brandstapel en de boeven aan de galg met zich meenamen naar de eeuwigheid was alleszins de moeite. Uit Het Belang van Limburg van 2 Augustus 1991 door Xavier Lenaers.
HOEVE HELSHOVEN
De Katarakt wandeling van Helshoven vertrekt aan de kapel van Helshoven. We wandelen over de Romeinse weg richting Tjenneboom. We klimmen door het prachtige landschap achterom kijkend naar de kapel. Zo komen we aan het monument van Tjenne de heks, dit vervangt het oude plaket en werd geplaatst bij de herinrichting van de verkavelingwerken. Wat verder staat Tjenneboom. Het panorama is uniek in de streek een prachtig zicht op het graven stadje Borgloon, kasteel de Hulsberg. Hier verlaten we de Romeinse heerbaan en wandelen naar Mettekoven. Een prachtig uitzicht op het dorpje Mettekoven, een echt grand-cru landschap, met golvende akkers langs een smal pad met bessenstruiken, een holle weg dan komen we in Mettekoven, langs de grote vierkantshoeve en dan het natuurgebied Stasveld binnen vanop de uitkijktoren hebben we prachtig beeld van het golvend landschap en wat verder door de kersenweide dan zakken we af naar de Romeinse heerbaan en zien terug de Kapel van Helshoven.
Op het plein voor de kapel staan twee prachtige hoeven. Om de prachtige wandeling af te sluiten gaan we in de De Kluizenaar een lekker pannenkoek met Loonse stroop eten.
Kastelendorp, met 4 kastelen heeft een dubbel entiteit, voorvloeiend uit het middeleeuws verleden, tot op heden gaaf bewaart. Het vroegere Gorsleeuw een typische kasteeldorp en het straatgehucht Opleeuw. Wij vertrekken met de wandeling in Opleeuw.
We wandelen hier in het heuvelachtig gebied, de overgangszone tussen Droog en Vochtig Haspengouw. Hier en daar staan nog oude huisje in vakwerk welke prachtig gerestaureerd zijn. We dalen af en wandelen naar het centrum van Gorsleeuw, zo komen aan het prachtige dorpsplein met de Sint Martinuskerk, het kasteel van Gors, de kasteelhoeve met bakoven en de paardenrijschool. Deze site is prachtig om te bezoeken.
KASTEEL VAN GORS
Gors-Opleeuw doet mee aan de wedstrijd Mooiste dorp van Vlaanderen met zijn vier kastelen en prachtige kasteelhoeven maakt ze wel kans om dit te winnen. Wij wandelen verder en komen aan het brongebied van het zachtglooiend zijdalletje van de Molenbeek, dit vormt het landschappelijk decor van het kasteel van Opleeuw. We komen voor de kasteelsite waar je eigenaardige golvingen in het landschap ziet de voormalige kasteelvijver met het eilandje zijn duidelijk te zien. Wat verder zien we de ommuurde kasteeltuin.
KASTEEL VAN OPLEEUW
Hier is nu de bekende wijngaard van Gors-Opleeuw. Zo komen we aan het kasteel van Opleeuw. Dit gebouw in neorococo-stijl (1874) wat slechts 1/3 van het oorspronkelijk gebouw is. Ten westen van het kasteel de twee parallelle vleugels van de kasteelhoeve en het boswachterhuisje. In de straatgevel van de rechtse vleugel is een zonnewijzer verwerkt. Wat verder staat de Mariakapel. Nog wat klimmen, wij kijken nog even achterom om te genieten van het prachtige zicht op het kasteel.
WINTERWANDERUNG / MARSCHFREUNDE KELMIS / KELMIS - LA CALAMINNE 20/01/2008.
36E WINTERWANDERUNG
MARSCHFREUNDE KELMIS
KELMIS/ LA CALAMINE
Kenmerkend voor deze vriendelijke gemeente in het hart van de Drielandenhoek is de grote menigvuldigheid van de natuur.
WATERMOLEN MORSENET
Een verrukkelijk landschap ligt aan de voeten van de wandelaar: het Hoge Veen, het Hertogenbos in 't zuiden, in 't noorden en oosten het Pruisbos en in het westen het Herver Heuvelland. We wandelen door het prachtige Geuldal. De Geul is 58 kilometer lang en het totale verval bedraagt ongeveer 250 meter. Vroegere kanalisaties worden weer opgeheven, zodat de rivier weer in haar oude loop komt te liggen. De rivier meandert zo weer als vanouds door het prachtige landschap.
Zo wandelen we naar Morsenet, een gezellig bruggetje over de rivier de Geul is het eerste, dat je ziet als je bij Moresnet aankomt. Vrijwel direct zie je ook een hoog spoorwegtraject en een groot toeristenbord.Dit alles maakt, dat je stopt en gelijk je fototoestel pakt. Het toeristenbord van de Belgische spoorwegen. Daarop staat in drie talen de geschiedenis van het viaduct. Het werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door de Duitsers gebouwd. In 1940, tijdens de aftocht, vernielden de Belgen het viaduct gedeeltelijk en bouwden de Duitsers het weer op. In 1944, toen de Duitsers vertrokken, vernielden zij op hun beurt het viaduct weer. De Belgen bouwden het op en in 1948 was het klaar. Het viaduct is 1.107 meter lang en tussen de 23 en 52 meter hoog.
VIADUCT MORSENET
MUSEUM MORSENET
Wat verder staat het museum van Morsenet met een aandenken aan de oude brug, de brug werd enkele jaren geleden volledig hernieuwd. We komen langs Foulerie 1726-1860 deze molen stopte zijn activiteit in 1972 nu word er door de turbine stroom opgewekt. We wandelen de zijstraat in en een stevige klim staat er voor onze voeten. We komen langs het Chateau de Bempt met zijn toren in bruine steen. Een stevige klim en we hebben een prachtig zicht op het viaduct.
MUSEUM MORSENET
CHATEAU DE BEMPT
We wandelen door het bos en komen aan het goed van Kasteel Eyneburg te Hergenrath. Het is één van de weinige kastelen van het hertogdom Limburg dat op een heuvel gebouwd is in plaats van in een dal. Men beschermde zich door middel van kunstmatig aangelegde grachten.
DOMEIN EYNEBURG
Eynebourg bepaalt het landschap van de linker Geuloever. Men kan kasteel Eynebourg, door zijn hoge ligging en vanwege de ronde toren met slanke spits, van zeer ver zien. In 1960 (nog), was het kasteel, als gevolg van het afbreken van een brug tijdens de Tweede Wereldoorlog slechts toegankelijk via de tweede weg. Deze weg takt zich af op de weg naar Aken op het uiterste noordoostelijke puntje van de bebouwde kom van La Calamine (Kelmis). Deze afslag loopt naar Hergenrath. Op de weg over de heuvel die voor dit dorp ligt, moet men rechts afslaan, een smalle holle weg in.
Deze weg loopt door een romantische rotsachtige en beboste engte, steekt vervolgens de geul over. Door deze prachtige weg dalen we af naar Kelmis. Nog langs de grote vijver en de grote baan over en terug naar het centrum. Door het park dat herinnerd aan de mijnbouw. Zo komen we terug aan in Kelmis. Een prachtige aangename wandeling met veel afwissseling.
34 MARCHE INT. DES PANTOUFLARDS / LES PANTOUFLARDS DE VILLERS L'EVEQUE / VILLERS L'EVEQUE 19/01/2008
34e MARCHE INT. DES PANTOUFLARDS
LES PANTOUFLARDS DE VILLERS-LEVEQUE.
VILLERS LEVEQUE.
Villers-l'Evêque is een Haspengouws landbouw- en woondorp in het westen van de gemeente Awans. Het is een landbouwgemeente met grote boerderijen.
We wandelen door de straten van Villers LEveque de ene grote boerderij na de andere. Het zijn toch prachtige gebouwen, met groet inrijpoorten, dikwijls zijn het vierkantshoeves. We zijn hier dan ook in het Waalse Haspengouw. We wandelen naar Xhendremael en Othee, beide landbouwdorpjes.
Othee is hier gekend voor de strijd van 23 september 1408 met Overwinning van de prins-bisschop van Luik en zijn Bourgondische bondgenoten. Voor de rest komen we boerderijen, landerijen en akkers. Zo komen we terug in Villers LEveque.
We wandelen langs het Perron van Villers LEveque beschermt als monument in 1937. Een perron is een stenen zuil met daarop een bol (pijnappel) en een kruis. Het is een symbool van vrijheid en autonomie. De oorsprong is duister en waarschijnlijk heidens. Waarschijnlijk was het de markering van de plaats waar recht werd gesproken.
Deze perrons zijn uitsluitend te vinden in plaatsen die behoorden tot het Prinsbisdom Luik. Zo eindigt onze korte wandeling, wij moeten ons klaar maken voor ons jaarlijks clubfeest bij onze wandelclub De Schoverik.
Het kastelendorp Hoepertingen is ontstaan als een leenheerlijkheid, tot 1250 afhankelijk van het Graafschap Loon, nadien van Heeswijk in Noord-Brabant.
KASTEEL MARIAGAARDEN
Omstreeks 1620 bouwde Willem de Schaerenberg de middeleeuwse burcht uit tot een Maaslands waterkasteel met een imposant neerhof. Ook in het dorp zijn nog bouwsporen van Willem te vinden, nl. het paenhuis op de hoek van Hoepertingenstraat en de Langstraat, en ook het vol marmeren familie altaar in de Sint Jobskapel. In 1763 liet Jan Ferdinant de Sluse het herenhuis vernieuwen in de Frans-classicitische modestijl van toen. De tuingevel, de kasteelhal met Italiaans stucwerk, de kardinaalszaal met een schouwschilderij van Martin Aube (1763) en de kasteelkapel zijn gaaf bewaard.
PAENHUIS
KAOK
Sinds 1985 bied het kasteel Mariagaarde in een prachtig kader gastvrij onderdak voor groepen en culturele activiteiten, het word nog altijd bewoond door zusters Annuntiaten van Heverlee. Het park welke open is geeft een prachtig zicht op het kasteel. Het poort gebouw werd bewaard maar het neerhof verdween. De wandeling vertrekt hier en dan komen we aan het paenhuis welkt tot 1795 dienst deed als gerechtshof ervoor stond stenen zetel of Kaok genoemd in Hoepertingen. Tot 1897 stond hier op het kruispunt deze stenen zetel, door de smalle doorgang werd de zetel aangereden door een mestkar met vier paarden en om ze los te krijgen moest de steen stuk geslagen worden. De kaak was een schandpaal dat in het Ancien Regime gebruik als strafinstrument. De veroordeelde werd aan de schandpaal vastgemaakt en door het publiek bespot. De meeste schandpalen verdwenen bij de Franse inval van 1792-1794, maar in ons land bleef de schandpaalstraf bestaan tot 1865.
Na dit stukje historie wandelen we het prachtige Haspengouwse landschap te gemoed, tussen de laagstam plantage met verre zichten over het landschap. Na een prachtige wandeling door de velden komen we terug in Hoepertingen langs de grote boerderij en terug aan het kasteel. Een prachtige wandeling.
MARCHE DE LA CITADELLE / LES SPITANTS DE NAMUR / NAMUR 13/01/2008
30E MARCHE DE LA CITADELLE
LES SPITANTS DE NAMUR.
NAMUR.
Namen de poort tot de Ardennen is een bekoorlijke stad boordevol prettige verrassingen.
HET ARSENAL
STE THERESE KAPEL.
We vertrekken met de wandeling in het Arsenal gebouwd door Vauban in 1692, een voorbeeld van militaire bouwkunst in Louis XIV stijl. Het diende als wapendepot van het leger en de Rijkswacht. Prachtig gerestaureerd met een uniek dakgebinte. We verlaten het Arsenal,en wandelen naar de Citadel voorbij het standbeeld van de gesneuvelden en dan beginnen we de klim naar de Citadel.
INGANG NAAR DE CITADEL
ONDERAARDSE GANGEN
We komen aan de Chapelle Ste Thérése. En dan verder klimmen tot op de top van de Citadel. Een uitgestrekte domein, dat door de eeuwen heen uitgebreid. Het kasteel van de Graven van Namen is het oudste gebouw daarna werd de Mediane gebouwd het ondergrondse fort. In de 17de eeuw werd de Terra Nova gebouwd met nieuwe omwalling en onderaardse gangen, kazematten, kruitmagazijnen en kazerne. In de 19de eeuw werd het Fort van Orange bijgebouwd. In 1893 geeft Koning Leopold II een deel van de gronden van het fort aan de stad Namen om er een plein op te bouwen de Esplanade.
Wij wandelen door het fort, onderaardse gangen met prachtige zichten op de stad met zijn vele kerken. Met zichten op de Maas en de Samber. Beneden in de stad zijn de gebouwen van de Waalse gemeenschap. We komen onze vrienden Andre en Marleen tegen en maken een babbel om wat bij te praten. De controle in het fort en dan weer door de onderaardse gangen dalen we af naar de stad. Uit zijn tweeduizendjarige geschiedenis heeft Namen merkwaardige staaltjes van religieuze en burgerlijke architectuur bewaard: burgerhuizen in baksteen en arduinsteen uit het begin van de 17de eeuw; enkele fraaie herenhuizen, het voormalige bisschoppelijke paleis uit 1740 zijn enkele van de prachtige gebouwen in de stad. Een bijzonder mooi plekje is aan de samenvloeiing van de Maas en de Samber hier kijkt koning Albert I van op zijn paard over beide rivieren.
Als we terug naar het Arsenal wandelen kijken we nog eens naar het indrukwekkend geheel van de citadel hoog boven op de rots. Een prachtige wandeling in Namen ook dank zij het mooie weer, de helder blauwe lucht over het landschap met een lekker zonnetje, wat moet je nog meer hebben op een zondag.
De wereld van Katarakt begint op het Truiens Begijnhof waar een gloednieuw onthaalcentrum rond de serie is geopend. We kunnen achter de schermen kijken, ontdekken het wondere Haspengouwse fruitlandschap. Je ontdekt er gezellige plekjes uit de serie.
BEGIJNHOF
De plek voor het onthaalcentrum is wel goed gekozen. Te midden in het Truiers begijnhof. In de begijnhofkerk ontdek je een stukje bijzonder werelderfgoed. In Sint-Truiden werd reeds dadelijk na de stichting van het begijnhof (1258) met de bouw van de kerk begonnen.
Het kerkgebouw in zijn huidige vorm is het resultaat van verschillende bouwfasen. Rond 1300 werd de laatste bouwfase afgewerkt. Maar binnen ontdekt je nog een grotere schat, de muurschilderingen. De muurschilderingen dateren van 1300 tot het begin van de 17de eeuw. Bij de intrede van de Barok werden de schilderijen over pleistert en verscholen achter het meubilair. In 1860 werden de schilderijen herontdekt.
Sinds 1981 is de begijnhofkerk in gebruik als provinciaal Museum voor religieuze Kunst. De muurschilderijen zijn gratis te bekijken. Een wandeling rond het begijnhof levert mooie beelden op. Ook de grote boerderij binnen het begijnhof is een bezoekje waard. In het Torenhuisje bevind zich het Katarakt infopunt. Een wandeling in de buurt van het begijnhof en ook het park en Speelhof zijn een bezoekje waard.
MARCHE DE LA CHOUFFE / FORTS MARCHEURS EMBOURG / EMBOURG 12/01/2008.
MARCHE DE LA CHOUFFE
FORTS MARCHEURS EMBOURG.
EMBOURG / CHAUDFONTAINE.
Embourg ligt in het gebied tussen Maas en Ourthe wat afgeschermd van het industriegebied van Luik. Een van de weinige gebieden waar de industrie niet zo prominent aanwezig is, te danken aan de nabijheid van Chaudfontaine waar het bronwater op flessen gedaan word. Onze wandeling brengt ons naar de mooiste plekjes met prachtige zichten.
Wij wandelen op de beboste hellingen van de Maas en Ourthe. We komen in Sauheid met een prachtig zicht op de beboste heuvels van de Ourthe. We wandelen langs de Mehaigne een zijrivier van de Maas. Gewoon prachtige omgeving om in te wandelen. We komen in het dorp waar controlepost is. We wandelen door het park, het kasteel op de heuvel en dan dalen we af naar de school waar controle is. Het kasteel doet nu dienst als gemeentehuis.
We wandelen na de controle het dorp binnen, wat winkels en in het grote gebouw tegenover het park zijn winkels en diensten gevestigd. Het was vroeger een groot herenhuis met kasteel allure. We dalen het dorp af en komen zo langs de Chapelle St Therese en dan komen we terug aan in het College du Sartay. Ook dit is een prachtig gebouw, gebouwd in kasteel stijl. Zo eindigt een prachtige wandeldag.
MARCHE DES ETRENNES / LES PIMPONS DE GEMBLOUX / SAUVENIERE 06/01/2008.
24e MARCHE DES ETRENNES
LES PIMPONS DE GEMBLOUX.
SAUVENIERE.
De oude streek was dikwijls het toneel van oorlogen en invallen. Gelukkig treft men er nog enkele getuigen aan van dit roemrijke verleden, zoals kastelen, versterkte hoeven, windmolens en eeuwen oude kapellen. Op onze wandeling komen we deze wel tegen.
De streek bestaat hoofdzakelijk uit rustige landbouwdorpje, Thorembais-Saint Trond, Grand Leez en Lonzee passeren we op de wandeling. Zij vormen een harmonisch geheel met de heuvels die met meidoornhagen begroeid zijn. Men kan heerlijk wandelen in de valleien, door de bossen, over de heuvels en langs de akkers. Langs wegen met kasseien, met wilgenbomen erlangs en dan naar een de grote hoeve gewoon prachtig. Door het mooie landschap genietend van de omgeving, van dorpje naar dorpje van de ene mooie plek naar de andere. Op de weg van Thorembais-Saint Trond naar Grand Leez komen we langs het kasteel voorbij.
KASTEEL THOREMBAIS-SAINT TROND
MOLEN GRAND LEEZ
We klimmen naar Grand Leez en we komen de eerste windmolen tegen op de grens van Grand Leez, spijtig dat de wieken verdwenen zijn maar voor de rest is ze prachtig gerestaureerd. In de verte zien we de Moulin Defrenne, die zijn wieken hoog boven het centrum van Grand-Leez uitsteekt.
MOULIN DEFRENNE
De Moulin Defrenne, genoemd naar de eigenaars-molenaars, is de laatste complete windmolen van de provincie Namen. Hij werd gebouwd in 1830 door het echtpaar Sevrin-Henrion en kwam later in het bezit van de molenaarsfamilie Defrenne. De molen brandde uit in 1900. Al vrij vroeg deed men een beroep op een stoommachine om bij windloosheid toch te kunnen malen. Deze werd vervangen door gas. Sinds 1929 werd elektrisch gemalen. Toch hield de familie Defrenne de windmolen steeds in ere. Op 17 oktober 1962 geraakte de molen beschermd als monument. De familie Loise-Defrenne zag wat in de toeristische ontsluiting van de molen. In het vroegere molenhuis werd een gezellige taverne ingericht, waar men het "molenbrood" kan kopen. Op zondagnamiddagen worden maaldemonstraties gehouden.
GEMEENTEHUIS GRAND LEEZ
FERME DE LEGILLON
We wandelen door het kleine centrum van Grand Leez. Dan vervolgen we onze weg langs prachtige boerderijen en komen zo aan Ferme de Legillon 1756 en een bijzondere kapel. Wat verder komen we in Lonzée met het kasteel met hoeve Schouwenburg met een grote vijver. Dan komen we langs de derde windmolen van de wandeling in Sauveniere, ook hier zijn de wieken verdwenen. Zo komen we terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling in deze landelijke omgeving.
Haspengouw in de ban van Katarakt, Katarakt koekjes, Katarakt vlaaien maar ook wandelen en fietsroutes. Uit de 4 Katarakt wandelingen kiezen we de wandeling in Groot Gelmen een deelgemeente van St Truiden.
DE ZWAAN
We vertrekken aan de kerk van Groot Gelmen met onze wandeling. Met onze rug naar de kerk gekeerd wandelen we recht door naar de voor ons liggende kersen weide. Van hieruit is het parkoers bewegwijzerd we volgen de blauwe bol. Rechts ligt: De Zwaan Limburgse oudste dorpsherberg, onlangs nog volledig gerestaureerd. In de straat naar de kersen weide zien we ook nog twee Haspengouwse vierkantshoeven, deze zullen we meer tegenkomen op onze wandeling. Aan de ingang van de kersenweide hebben ze een nieuw wandelpad aangelegd waardoor we langs de kersenweide kunnen klimmen een stevige klim naar de top van de heuvel.
We dalen een beetje en wandelen de ruilverkaveling op waar we een prachtig zicht hebben op het golvend Haspengouws landschap. We wandelen nu naar Klein Gelmen door het kleinen dorpje en dan klimmen we langs een klein maar steil padje de heuvelrug op het is hier behoorlijk steil. We passeren verschillende plantages en boomgaarden, ook hier weer een oude kersen hoogstamweide. Nu dalen we af door een holle weg die nu natuurreservaat geworden is en de wanden zijn in mergel. Hier komt de mergellaag aan de oppervlakte.
In Gelmen hebben we ook nog een mergelwand waar fossielen gevonden worden. Nu keren we terug richting Groot Gelmen en we zien de kerk al voor ons nog even langs de hoogstam kersen en plantage. Zo komen we terug aan de kerk. Niet ver van de kerk ligt het kasteel De La Motte
Boogfriezen onder kantelen, neptorentjes op de hoeken, steunberen, schietgaten en de typische Engelse waterlijsten boven de kleine vensters. Van de oudste toestand resten nu aan de oostkant nog de poortboog met uitsparing voor de ophaalbrug en de dichtgemetselde spleten voor de houten bomen waaraan de brugkettingen hingen. Onder twee vensters met omlijsting in Maaskalksteen prijkt het alliantiewapen van het paar de Herckenrode-dUdekem, gedragen door twee wildemannen en gejaartekend A° 1792 een heel bijzonder ogende kasteel met de eeuwen oude bron van de Motte. In het prachtige park kan je rustig rondwandelen heb je prachtige zichten op het kasteel. Je kunt er een lekker koffie gaan drinken of iets gaan eten. Een prachtig kasteel in een uitzonderlijke omgeving.
