LANDSCHAPSWANDELING: VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN. / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN / GREENSPOT GROOTLOON 01/03/2011
LANDSCHAPSWANDELING: VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
GREENSPOT GROOTLOON.
Het verborgen leven in de boomgaard. Talrijke hoogstamboomgaarden, dikwijls met hagen omzoomd: kan een decor nog idyllischer zijn? Door de aanwezigheid van diverse poelen werd de ideale leefomgeving geschapen voor allerlei amfibieën. Zelfs de zeldzame vroedmeesterpad, waarvan het manneke de eitjes meedraagt op de rug kunnen we op de wandeling tegen komen.
Natuurpunt, de provincie Limburg en de stad Borgloon verwierven dankzij de ruilverkaveling Grootloon zon 40ha hoogstamboomgaarden. Door een aangepaste beheer creeren zij in deze boomgaarden de perfecte omstandigheden voor de typische dier- en plantensoortern die er graag huizen. De omzoming van de boomgaarden met hagen maakt het landschapsbeeld er alleen maar mooier op. Grote delen van deze wandeling lopen precies op de grens tussen Vochtig- en Droog Haspengouw. Het leemplateau van Midden-België en de zandleemstreek vloeien hier naadloos in elkaar over. In de contactzone kreeg de erosie vrij spel.
Getuige daarvan zijn de beekdalen, droogdalen en de holle wegen die diepe, duidelijke zichtbare sporen trekken door het landschap. Het uiteindelijke resultaat is een landschap dat voortdurend op en neer golft, met op de heuveltoppen schitterende vergezichten. Hier wandel we vandaag. We wandelen verder door het prachtige landschap en komen aan het Manshovenbos en de Manshovenhof. Het is een prachtig geheel en we wandelen naar Heksbos.
We komen langs de nieuwe aangelegde spaarbekken en dan verder door de velden en het bos, gezellig wandelen door de Haspengouwse natuur. Wij wandelen verder naar Broekom met zijn grote Haspengouwse hoeven. De laatste hand word gelegd aan de werken van de ruilverkaveling. Nog wat rustbanken en tafels wat het wandelen langs de Romeinse Heerbaan nog aangenamer maakt. Wij klimmen nu de Heerweg op en wandelen nu terug richting Borgloon de kerk komt al in zicht. Nu steken we steenweg over en wandelen door de Motvallei met zijn kasteel de Mot.
Nog langs de wijngaard Padonck van de Boomgaardenstichting, nog een eind langs de Graaf en dan draaien we het centrum in langs de kanunnikenhuizen , het Speelhof en dan langs de Markt met het Stadhuis en zo komen we terug op Klappoel waar de wandeling vertrekt. De Greenspot kun je zoveel als je wil bewandelen en toch is iedere keer weer anders, het blijft mooi.
RANDO- ROUVROY / LE FOYER DE L'AUDRY / ROUVRAY SUR AUDRY 27/02/2011
RANDO-ROUVROY.
LE FOYER DE LAUDRY.
ROUVROY SUR AUDRY.
Rouvroy sur Audry is een klein dorpje in de Franse Ardennen in de streek van Champagne-Ardenne. Een kleine 600 inwoners telt het dorpje, het riviertje Audry vloeid door het dorp.
Het is gelegen in het parc naturel régional de l'Avesnois het is omgeven door heuvels. Het is een prachtige wandeling met weidse vergezichten weilanden en akkers wisselen. Ook het bos is de moeite waard met vele speciale bomen er is zelfs een sentier Botanique waar je zeldzame orchideeën kunt vinden. Spijtig voor de orchideeën is het nog wat vroeg.
We blijven wandelen door het prachtige landschap en heel dikwijls wandelen we door de weilanden waardoor we prachtige zichten krijgen over het landschap. Het is wel een golvend landschap en we moeten geregeld over de heuvels klimmen. Van op de heuvel hebben we een prachtig zicht op versterkte kerk van Servion, Rouvray sur Audry heeft twee kerken en de versterkte kerk van Servion is nu niet meer in gebruik als kerk maar als cultureel centrum.
Het is wel prachtig gelegen. Van ver is het juist een kasteeltje met twee ronde torens, maar als we dichter bij komen zie je wel dat het een kerk is. Het oude kerkhof ligt er ook nog. Wij volgen de route terug naar het dorp met zijn mooie typische huizen en zijn wasplaats. Zo komen we terug in het centrum, op de hoek van de straat staat een oude stoommachine.
Mooi om te zien, dan komen we terug op onze vertrekplaats. Een mooie wandeling in een idyllisch dorpje. Na de wandeling zien we wegwijzers naar LEchelle met zijn kerk en kasteel. Wij gaan eens kijken naar deze gebouwen. Midden in het dorp staat het kasteel en de kerk wat verder staat de oude wasplaats. Wij wandelen even door het dorpje om wat fotos te maken. Zo hebben we een prachtige wandeldag in de Franse Ardennen achter de rug.
30E MARCHE DES PETITS PAS / LES PETITS PAS FUMALOIS / BRAIVES 26/02/2011.
30E MARCHE DES PETITS PAS.
LES PETITS PAS FUMALOIS.
BRAIVES.
Braives ligt in het prachtige natuurpark Vallei van de Burdinale en de Mehaigne deze bevat verschillende prachtige dorpjes waar je vele prachtige gebouwen en natuur kunt ontdekken. Avennes, Braives, Ciplet, Fallais, Fumal, Latinne, Tourinne en Ville-en-hesbaye maken deel uit van het natuurpark. Vandaag wandelen we door een paar van deze prachtige dorpen, Latinne is het eerste waar we door gaan.
Met zijn prachtige boerderijen, het dorp dat zich onderaan de helling bevindt, volgt de loop van de Mehaigne de kleine driehoek die gevormd wordt door "les Golettes" is een rustige hoek. Hij dankt zijn roem aan de prehistorie. Wij wandelen verder en komen in Fallais. Het dorp met verschillende oude huizen, de voormalige spoorweg en het kasteel van Fallais. We hebben eerst controle en dan wandelen we een heel eind op de Lign 127 Spoorlijn 127 was een Belgische spoorlijn die Landen verbond met Statte (bij Hoei).
De lijn was van 1875 tot 1963 in gebruik en 33,6 km lang. Op 22 november 1875 werd de lijn geopend door de spoorwegmaatschappij "Hesbaye-Condroz", geëxploiteerd door de Belgische Staatsspoorwegen, die de spoorlijn in 1900 overnamen. Op 29 september 1963 werd het reizigersverkeer op deze lijn opgeheven. Enkele maanden later werd het baanvak Landen - Hannuit buiten dienst gesteld. Op 15 oktober 1981 werd ook het baanvak Hannuit - Moha buiten dienst gesteld. Tussen Moha en Statte is er nog een beperkte goederendienst naar de steengroeve en kalkoven van Carmeuse in Moha. De spoorlijn werd enkelsporig aangelegd en werd nooit geëlektrificeerd. De snelheid was beperkt tot 60 km/u. Omwille van het strategische belang van de spoorlijn zijn de rails tussen Landen en Moha blijven liggen, tot ze in 1992 werden opgebroken. De aanwezige bedding werd gebruikt voor een ondergrondse hoogspanningsleiding tussen Tihange en Avernas voor de voeding van HSL 2 tussen Leuven en Ans. Daarna werd bovenop deze bedding een RAVeL fiets- en wandelpad aangelegd.
Wij wandelen verder en komen aan het Kasteel van Pitet.Geheel gevormd door gebouwen van de XVIIe en XVIIIe eeuw en een vierkante renaissanceboerderij uit de Maasstreek die in de XIXe eeuw omgebouwd werd tot het prachtige park waar vooral de laan met haagbeuken opvalt. De oude smederij. Het is een geklasseerd gebouw dat dateert van de XVIIIe eeuw zoals blijkt uit het jaartal 1749 dat gebeiteld is op de latei van de ingang. Dit kleine gebouw uit plaatselijke steen met zijn leien dak is een bevoorrechte getuige en is bijna intact gebleven met de loop der tijd. De Plantentuin van Pitet wil een overzicht geven van de planten in onze streken. U vindt meer dan 250 plantensoorten in deze oude groentetuin omgeven door muren die deel uitmaken van de kasteel-boerderij van Pitet. Deze gebouwen maken deel uit van een historische geheel.
Wij wandelen nu verder en komen terug op Ligne 127 en komen langs het Kasteel van Fallais. De geschiedenis van het kasteel is meeslepend en de verhalen laten niemand onverschillig. De kroniek van het kasteel noemt de namen van de hertogen van Beaufort, van Karel de Stoute, Lodewijk XI, Lodewijk XIV, die daar allemaal verbleven hebben. In 1465 namen de Luikenaars die zich achter de Franse koning Lodewijk XI hadden geschaard tegen de hertog van Bourgondië het kasteel in. Maar vanaf december moesten ze het teruggeven: Karel de Stoute schaft de Luikse privileges af en gaat over tot een repressie. Fallais wordt het decor voor de plundering van Luik (Sac de Liège). Tijdens zijn verblijf van 3 tot 9 juni 1675 laat Lodewijk XIV de zogezegde Toren van Bourgondië en de Toren Grignard afbreken. Het kasteel dat een grote vierhoek is met aan elke hoek een uitspringende ronde toren levert inspiratie voor een middeleeuws fort temidden van een vlakte. Het kasteel werd hoofdzakelijk gebouwd in de loop van de XIVe, XVIe en XVIIIe eeuw. In 1937 vernielde een brand de noordelijke vleugel, die sindsdien heropgebouwd is.
Tegenover het kasteel ligt de molen, prachtig. We gaan verder langs de spoorweg en komen zo terug in Braives, langs huis Moes XVII en XVIIIe eeuw het was een landsheerlijke taverne. De Banale molen uit 1759 ligt verder dan het kasteel van Braives. Dit kasteeltje, dat zich in het midden van een park vol bomen bevindt dat doorkruist wordt door de Mehaigne, werd gebouwd rond 1720-1725 op de plaats van een oud fort uit de XIVe eeuw. Een poort sluit het voorplein dat omgeven is door bijgebouwen die vier paviljoenen vormen die gebouwd zijn in de tweede helft van de XVIIIe eeuw. Jean-Philippe-Joseph, baron van Woot de Tinlot, huwde na het overlijden van zijn eerste vrouw, in 1763 met Anna-Marie de Naussau-Corry en renoveerde het kasteel.
Wij wandelen verder en wat verder zijn we aan het einde van deze prachtige wandeling in een bijzonder mooi natuurpark.
Nietelbroeken ligt in de mooie en ecologisch waardevolle Mombeekvallei op het raakpunt van Diepenbeek, Kortessem en Hasselt. De hier bijna onbebouwde gebleven vallei is landschappelijk bijzonder gaaf gebleven. Ook de plantengroei op de zeldzame onbemeste graslanden is er zeer bijzonder, samen met het bos met zijn kwelzones en talloze voorjaarsplanten.
De Mombeek schuurde na de laatste ijstijden de vallei in de Nietelbroeken uit. Nog steeds is deze beek van grote waarde voor haar vallei. Ze zorgt er ondermeer voor dat de omliggende weilanden bezaaid zijn met waterminnende voorjaarsbloeiers, zoals knolsteenbreek en heelblaadjes. Centraal in het gebied ligt het vroegere jachtbos van Kasteel Mombeek. Dit bos heeft een grote natuurwaarde. Reeën dartelen graag door het bos en ook de havik is een trouwe bezoeker. Maar ook op de grond is er veel mooiste bezichtigen. Door het opwellend grondwater vind je hier opvallende planten, zoals éénbes en reuzenpaardenstaart. Wij wandelen van aan het vertrek door de Nietelbroeken en komen dan de achterzijde van het kasteel Mombeek. Mombeek, ten zuiden van Hasselt gelegen, langs de beek van die naam, was ongetwijfeld in vroegere eeuwen een belangrijk en uitgebreid leengoed, te oordelen naar de hoge waardigheid van de baanderheren van Hasselt, door de bezitters van Mombeek van vader op zoon bekleed.
Als baanderheer voerden zij het bevel over de strijdkrachten van de stad en droegen de Banier. Die waardigheid verdween evenwel tamelijk vroeg toen de stad meer zelfstandigheid kreeg en tot volledig ontwikkeling kwam. Mombeek was een Loons leen met een uitgestrekt domein waarop Willem van Mombeek het klooster van Henegauw stichtte. Het kasteel zelf, een leen van Kortessem en een achterleen van Loon, was omgeven met vijvers en weiden. In 1565 had het domein Mombeek een oppervlakte van 113 bunder. De eerste heer van Mombeek was Geraard die vermeld wordt in 1147 en wiens zoon in het huwelijk trad met de dochter van de graaf van Loon. In de 16de en 17de eeuw waren het beroerde tijden voor Mombeek. Wegens een erfeniskwestie moest Godfried van Mombeek het beleg slaan voor zijn eigen kasteel en met de hulp van de Hasseltse Rederijkers kon hij het gewapenderhand innemen. In 1676 werd het kasteel opnieuw het toneel van gewelddaden, waarbij enkele doden vielen, toen Jan Renerus de Geloes het met de heren van Mombeek aan de stok had betreffende een vereffening van schulden. Hierbij kwam Mombeek in handen van de familie de Geloes, die er in het bezit van bleef tot in 1728 Jan de Geloes kinderloos stierf en de bezittingen overmaakte aan zijn neven Vrerix. Enkele jaren later werd de familie Vannes eigenaar.
In 1859 was Gustaaf Vannes-Justine Van der Straeten in staat het kasteel te restaureren en liet het omringen door sierlijke tuinen, die volgens het plan van Genera aangelegd werden. Het huidige gebouw dateert uit de 19de eeuw, is een symmetrisch opgebouwd wit bepleisterd kasteel, waarvan het balkon op de eerste verdieping door vier hoge zuilen wordt gesteund; er is een driehoekige fronton met halfrond venster. De dakgevel is versierd met kapellen, schouwen en bekroond met een smeedijzeren versiering. De kasteelhoeve ligt links voor het kasteel. Wij wandelen verder door het natuurgebied en komen aan de Nietelbroek hoeve uit 1931. Nu zijn we vlug terug op onze vetrekplaats.
De wandeling door het natuurgebied is 5 kilometer lang en kan het hel jaar door bewandelt worden, maar het is belangrijk dat je goed waterdicht schoeisel aan het in de winter periode.
Kamp Vught was tijdens de Tweede Wereldoorlog het enige SS-concentratiekamp buiten Duitsland en het door Duitsland geannexeerde gebied. De SS had behoefte aan ruimte omdat de doorgangskampen in Amersfoort en Westerbork de toenemende stroom gevangenen niet meer konden verwerken.
In tegenstelling tot andere buitenlandse kampen werd kamp Vught opgezet naar het model van andere kampen in nazi-Duitsland. Het kamp viel ook rechtstreeks onder commando van het SS-hoofdkantoor in Berlijn. In 1942 werd begonnen met de bouw van Konzentrationslager Herzogenbusch, zoals Kamp Vught officieel heette. Toen de eerste uitgehongerde en afgebeulde gevangenen in januari 1943 uit Amersfoort aankwamen, was het kamp nog niet af. Dat mochten de gevangenen zelf afbouwen. De miserabele omstandigheden kostten in de eerste maanden al enige honderden mensen het leven. In totaal werden ruim 31.000 mensen tussen januari 1943 en september 1944 korte of langere tijd opgesloten in het kamp. Naast 12.000 joden zaten in Vught onder meer politieke gevangenen, verzetsstrijders, Sinti en Roma ('zigeuners'), Jehovah's Getuigen, zwervers, zwarthandelaren, criminelen en gijzelaars. Van hen vonden zeker 749 kinderen, vrouwen en mannen in het kamp de dood door honger, ziekte en mishandeling.
Van hen werden 329 gevangenen geëxecuteerd op de fusilladeplaats even buiten het kamp. Elke gevangene kreeg een gekleurde driehoek op zijn of haar gevangenenpak. Joodse gevangenen kregen een gele driehoek, politieke gevangenen en verzetsstrijders een rode, misdadigers een groene, en de 'criminelen' (illegale slachters en zwarthandelaren) een zwarte driehoek. In andere landen: homoseksuelen een roze, Sinti en Roma een bruine driehoek.De belangrijkste functie van de concentratiekampen was de systematische onderdrukking van alle bevolkingsgroepen die als tegenstander van het regime werden aangewezen. Daarnaast werd in de latere oorlogsjaren het ondersteunen van de Duitse (oorlogs-)industrie steeds belangrijker. Kamp Vught beschikte daarom onder meer over een vliegtuigsloperij en werkplaatsen van Philips, waar producten als knijpkatten en radios werden gemaakt. De vliegtuigwrakken werden per trein aangevoerd, over een spoorlijn die doorliep tot in het kamp. De fundering van deze spoorlijn is nog zichtbaar in de gracht, rechts van de gereconstrueerde barak. De directie van Philips besloot pas tot instelling van de werkplaats na lange aarzeling. Het lukte de Philips-leiding de situatie van de gevangenen die er werkten aanzienlijk te verbeteren, maar uiteindelijk kon het transport van de joden onder hen niet worden voorkomen. Veel gevangenen werden vanuit Vught naar vernietigingskampen op transport gezet. Dat gold met name voor de joodse gevangenen.
Berucht zijn bijvoorbeeld de twee 'kindertransporten. Op zaterdag 5 juni 1943 wordt bekend gemaakt dat alle joodse kinderen weg moeten uit het kamp. Op 6 juni vertrekken de kinderen van 0 tot 3 met hun moeder. De volgende dag de oudere kinderen van 4 tot 16 met hun vader of moeder. Er wordt gezegd dat de kinderen naar een speciaal kinderkamp in de buurt zullen gaan. Maar de treinen gaan naar het doorgangskamp Westerbork. Ten minste 1269 joodse kinderen uit kamp Vught werden via Westerbork gedeporteerd naar Sobibor in Polen. Daar zijn ze vrijwel direct na aankomst om het leven gebracht. Op het terrein van Nationaal Monument Kamp Vught herinnert het Kindergedenkteken aan deze transporten.
De transporten worden jaarlijks in juni herdacht. In 1986 is de stichting Nationaal Monument Kamp Vught opgericht. Dankzij de inspanningen van de stichting kon op een klein gedeelte van het voormalige kampterrein een Nationaal Monument worden gerealiseerd. Nationaal Monument Kamp Vught is op 18 april 1990 opengesteld voor het publiek door H.M. Koningin Beatrix. NM Kamp Vught is in 2002 grondig vernieuwd en gerenoveerd. Er is een nieuw herinneringscentrum gebouwd en het kampterrein is zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Het vernieuwde kamp Vught is op 25 oktober 2002 officieel geopend door prins Bernhard, samen met de twaalfjarige Jade Kagie uit Vught. Zo werd gesymboliseerd dat het nationaal monument ook steeds vaker wordt bezocht door jongeren.
Op deze historisch beladen plek houdt het NM Kamp Vught de herinnering levend aan de geschiedenis van het kamp en de slachtoffers. In woord en beeld worden ook actuele vormen van vooroordelen, discriminatie en racisme getoond. Zo wordt tastbaar hoe persoonlijke keuzes van individuele mensen ook nu nog kunnen leiden tot onderdrukking of uitsluiting van anderen in de samenleving.
HERDENKINGSTOCHT TOINE VANDERSPICKEN. / DE SCHOVERIK / DIEPENBEEK 20/02/2011
HERDENKINGSTOCHT TOINE VANDERSPICKEN.
DE SCHOVERIK.
DIEPENBEEK.
De nieuw opgerichte gemeentelijke sportraad, beslist tijdens een vergadering in 1980 in Diepenbeek een sport tweedaagse in te richten. Toine Vanderspickken, toen sportconsulent, opteert voor een wandel- en fietstocht doorheen de gemeente, onder het motto "Sport voor allen" . Tussen de ca. 40 wandelaars vindt Toine enkele personen bereid hem maandelijks te helpen een wandeltocht in te richten. Een reuze start.
In 1981 vindt clublid Maria Houbrights een geschikte clubnaam : "DE SCHOVERIK". DE SCHOVERIK of vuurman deed zich voor als een grote vlam, die 's nachts over de velden ronddwaalde als een dolende man. Wie bij die verschijning zou gefloten hebben , werd door een Schoverik achtervolgd, en in huis gevlucht zijnde achter de gesloten deur, kwam er een zware slag... 's Morgens zag men dan de omtrek van een hand in het hout der deur gebrand. Dit jaar bestaat de wandelclub 30 jaar een feestjaar dus. De wandeling vertrekt op Rooierheide. Wat ons veel natuur zal geven. Vooral De maten zal ons bevallen. Het 300 ha. grote natuurgebied De Maten is gelegen in de vallei van de Stiemerbeek, op de rand van het Kempisch plateau, en strekt zich uit over het sterk verstedelijkt gebied tussen Genk, Hasselt en Diepenbeek.
De Maten is sinds 1975 een erkend natuurgebied en beschermd landschap. De beschermingsprocedure van het gebied startte reeds in 1956 en hiermee is het één van de oudste erkende natuurgebieden in Vlaanderen. De Maten is bovendien een vogelrichtlijngebied waar ook de Europese Habitatrichtlijn van toepassing is. Het woord maten is verwant met het Engelse woord meadows, wat weilanden betekent. Nergens anders bevinden zich zoveel typisch Kempische natuurelementen zo dicht bij elkaar. Vijvers met rietkragen, broekbossen, ruigten, natte en droge heide, moerassige veengebieden, hei schrale graslanden en duinen maken het één van de merkwaardigste natuurgebieden van Vlaanderen. Het gebied is belangrijk voor de vogels die hier broeden; zo is het bv. een van de weinige plaatsen in Vlaanderen waar de roerdomp en de woudaapje nog tot broeden komen. Voor de trekvogels is het reservaat een belangrijke pleisterplaats om op krachten te komen op hun tocht naar het zuiden of het noorden. Ook vinden we er de rugstreeppad, welke de geadopteerde soort is voor Genk. Veel van de aanwezige plant- en diersoorten staan echter onder zware druk; sommige staan zelfs op de rode lijst omdat ze met uitsterven bedreigd zijn in Vlaanderen. We komen ook langs de vogelkijkwand: Het Diepenbeeks deel van het natuurgebied De Maten is het hele jaar open voor bezoekers. Natuurpunt doet er alles aan om deze bezoekers een fantastische natuurervaring te bezorgen, maar dan liefst zonder het gebied te zeer te belasten.
Om vogels tijdens de broedperiode en in de wintermaanden voldoende rust te bieden, werd er in de periode november - december 2008 een vogelkijkwand gebouwd aan de zuidoosthoek van de Augustijnenweyer. Door de beschutting van deze wand kan je de vogels van dichtbij beloeren, zonder dat deze hierdoor extra verstoord worden - een duidelijke meerwaarde dus voor zowel de wandelaars als natuur! Onze wandeling met de Schoverik was weer een top; met heel veel dank aan de vele vrijwilligers die zich belangloos inzetten om de duizenden wandelaars te bedienen.
33E MARCHE INTERNATIONAL / LI DJOYEUSE ETINTE TRASENSTER / BANNEUX-LOUVEIGNE. 19/02/2011.
33E MARCHE INTERNATIONAL.
LI DJOYEUSE ETINTE TRASENSTER.
BANNEUX-LOUVEIGNE.
Banneux word ook wel Banneux Notre-Dame genoemd is een dorp bij Louveigné in de gemeente Sprimont.Het ligt tussen Luik en Spa. Banneux is een bekend Mariabedevaartsoord. Het bedevaartsoord ontstond nadat de twaalfjarige Mariette Beco (25 maart 1921) verklaarde dat Maria haar tussen 15 januari en 2 maart 1933 acht keer was verschenen en dat Maria zich toen de Vierge des Pauvres ("Maagd van de Armen") had genoemd.
Ook zou zij om de bouw van een kapel gevraagd hebben; deze werd nog in hetzelfde jaar op de plaats van de Mariaverschijningen, de voortuin van het huis van de familie Beco, gebouwd en ingezegend. Haar verklaringen werden tussen 1935 en 1937 door een bisschoppelijke commissie onderzocht. Vanaf 1948 bouwde men aan een basiliek. Op 19 maart 1942 gaf bisschop Kerkhofs van Luik toestemming tot de verering van Onze-Lieve-Vrouw van Banneux en op 22 augustus 1949 bevestigde hij het bovennatuurlijk karakter van de verschijningen, waarna in 1952 de erkenning door het Vaticaan volgde. Beco trad later in het huwelijk en leidde een eenvoudig familiaal leven. Banneux groeide uit tot een drukbezocht bedevaartsoord. Het wordt jaarlijks door zo'n 700.000 pelgrims bezocht[1]. Er bevindt zich een bron, die door Maria aan Mariette getoond zou zijn, waaraan een geneeskrachtige werking wordt toegeschreven. In 1985 werd Banneux bezocht door Paus Johannes Paulus II.
De wandeling brengt ons door een prachtig stukje natuur dat ons naar Trooz, een dorpje aan de Vesder. Wij wandelen aan de buitenzijde van het dorp waar prachtige zichten zijn over de omgeving. Wij wandelen eigenlijk boven Trooz en hebben een prachtig zicht op het dorp. Er staan prachtige huizen gebouwd met lokale steen, eigenlijk is het bijzonder te zien hoe deze gebouwen samensmelten met de omgeving. Wij wandelen weer verder en komen aan de spoorweg met de tunnel van Fraipont die in 1841 in de berg uitgegraven werd. Het is een monument op zijn eigen. Hier passeert ook de Thalys Parijs-Keulen.
Wij verlaten het dorp en klimmen de prachtige natuur in, hier wandelen tussen de rotsen het is alsof ze van beton gegoten zijn. Nu word het klimmen door de bossen wat ons prachtige zichten oplevert aan het kruisbeeld. We komen aan Bois de Colonheid we wandelen door de prachtige omgeving en komen zo terug in Banneux. We hebben controle in Chateau de Chaityfontaine met zijn boerderij met vakantie verblijven.
Nog even wandelen we een stukje langs de grote weg om dan naar het heiligdom van Banneux te wandelen, wij door het domein en steken de parking over waarna we terug op ons vertrek komen. Een mooie en aangename wandeling die we eindje samen met Jak en Mia gewandeld hebben.
37e MARCHE DU FORT DE BATTICE / MARCHEURS DU FORT DE BATTICE / BATTICE 13/02/2011
37e MARCHE DU FORT DE BATTICE.
MARCHEURS DU FORT DE BATTICE.
BATTICE.
Vertrek in het centrum van Battice en het eerste gebouw dat we tegen komen is het stadhuis. Gebouwd in 1716 en tussen 1790 en 1794 het zogenaamde Hof van Justitie van Herve. Na 1880 vervangen door een ruimer gebouw maar afbrand door de Duitsers in augustus 1914. In 1923 werd heropgebouwd in het huidige vorm.
Wij wandelen Battice uit om dan te gaan wandelen in het Land van Herve. Het Land van Herve is gekenmerkt door groene weiden afgezoomd met hagen. De hagen zijn stilaan uit het landschap aan het verdwijnen maar hadden de bedoeling dat het vee zich hierachter kon verschuilen tegen het gure weer. Je ziet ook dat er heel wat boomgaarden zijn. Meteen weet je al waarom Hervekaas, mousserende cider, peren- en appelstroop de streekspecialiteiten zijn.
Ook de zo typische huizen uit het Land van Herve komen we nog veel tegen. Rode bakstenen met hard stenen omlijsting rond de deuren en ramen. Prachtige gebouwen komen we tegen voormalige boerderijen en herenwoningen. Kapellen en waterputten sieren de wegen langs de wandelroute. Het is altijd fijn als je mooie dingen ziet op de wandeling.
Wij wandelen verder en komen zo in Chaineux lopen door het dorp en langs het kasteel van Chaineux. De hele straat is een bouwkundig erfgoed. We komen zo aan de 18de eeuwse Chapelle Sainte Agathe. Wij wandelen verder en gaan zo naar Manaihant. Ook hier weer door het prachtige landschap van het Land van Herve. Wij wandelen door het landschap en de prachtige typische gebouwen. Zo komen we terug aan in Battice waar onze mooie wandeling eindigt.
MARCHE DES CRAYAS / LES CRAYAS DU THIRY / NISMES 12/02/2011.
MARCHE DES CRAYAS.
LES CRAYAS DU THIRY.
NISMES.
De Viroin-Fagnestreek is een bosrijk en heuvelachtige streek, met enkele rivieren die aan de stadjes en dorpen een onweerstaanbare charme verlenen.
De moderne tijd lijkt aan deze streek voorbijgegaan te zijn. De boerendorpen, gelegen temidden van bossen en weilanden, leven op het ritme van de seizoenen en van het werk op het veld. Virion-Fagnes is dus in de eerste plaats synoniem voor overdadige, alomtegenwoordige natuur met merkwaardige plaatsen zoals de Fondry des Chiens te Nismes. Na de wandeling gaan we deze merkwaardige plek bezoeken. De wandeling vertrekt in Nismes, dit duizend jaar oude dorp werd gebouw rondom een feodaal versterkt kasreel, waarvan nog maar enkele sporen overblijven. Het Maison des Baillis (baljuwhuis) dat de oude wijk van Avignon domineert, herbergt het Musée Régional.
Wij wandelen door het dorpje Nismes; het dorpje van de drie valleien. Leau Noire, leau Blanche en de Virion zijn de drie rivieren die hier door vloeien. Wij komen aan het kasteel met prachtige park, Le chateau Licot-Matricolo doet nu dienst als gemeentehuis en is gelegen in een prachtig park met verschillende vijvers. Gewoon prachtig. Wij wandelen verder en komen op de site het middeleeuws kasteel (het kasteel MOUSTY), de "Oude Kerk St. Lambert"(1606) die gebouwd werd op de site van het kasteel. Op de site van het oude kasteel dat verwoest werd in 1554 tijdens de oorlogen van Karel V, de ruïnes van de parochiekerk (1606), zijn versterkte begraafplaats en een kleine ronde toren. Wat verder komen we aan het Baljuwhuis en dan wandelen we het komen in het Forêt Communale de Virionval.
Hier de natuur op zijn best. Wij wandelen door de prachtige natuur en na een tijdje komen we terug in Nismes. Hier eindigt een prachtige wandeling; wij willen toch even naar de Fondry des chiens in de 15de eeuw werd de vallei tot verboden gebied verklaart door een verordening van de prins-bisschop van Luik. Op grond van de gevaren die mens en dier bedreigden: honderden diepe holen die Fondrys werden genoemd.
Deze grotten die van boven open zijn, werden uitgehold door de werking van het regenwater en van de enorme ijsmassas uit de ijstijd. Als geologisch curiosum zijn ze uniek. Het is wel indrukwekkend om deze hollen te zien en erin te kunnen rond wandelen. Zo eindigt een prachtige dag in deze prachtige streek.
LANDSCHAPSWANDELING RULLINGEN / PARELS IN HET GROEN / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN / RULLINGEN-BORGLOON 08/02/2011.
LANDSCHAPSWANDELING RULLINGEN.
PARELS IN T GROEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
RULLINGEN-BORGLOON.
Deze landschapswandeling kon ook kastelen wandeling genoemd worden. Ze vertrekt op het Provinciaal domein Rullingen. Het kasteel van Rullingen ligt in het hart van Haspengouw, in het Land van Loon, omringd door bronsgroen eikenhout. Kortom Limburg op zijn best.
Het prachtige landschap, waarin de weiden en velden langzaam op en neer glooien, straalt rust uit. Alles spreekt van vruchtbaarheid en onbekommerd leven. In deze schitterende omgeving ligt het domein van Rullingen. Aan de horizon tekenen zich de kerktorens van enkele ingedommelde dorpjes af. Het charmante stadje Borgloon ligt slechts een middeleeuwse boogscheut ver. Het kasteel van Rullingen kende een rijk gevuld verleden. In de Middeleeuwen, tijdens de heerschappij van de Graven van Loon en het Prinsbisdom Luik, stond er op deze plaats een "mottoor" of torenburcht. De gewelfde kelders en de onderbouw van het huidige kasteel zouden nog resteren uit die tijd. In de versterkte toren bevond zich een waterput die toeliet lange belegeringen te doorstaan. Deze bron voorziet ook nu nog het kasteel van eigen water.
In 1640 werd het huidige kasteel gebouwd in Maaslandse Renaissancestijl. Barokinvloeden vindt men nog terug in de frontons boven de datumsteen, de ingangsdeuren en de vensters. De brug uit smeedwerk, de lantaarnpaaltjes en de zwanen op het water van de slotgracht zijn van latere datum. Een ander opmerkelijk detail is de zonnewijzer. Na een brand in 1920 werd het kasteel tussen 1921 en 1935 gerestaureerd door architect P. Langerock uit Leuven, die al naam gemaakt had door verschillende andere geslaagde kasteelrenovaties. De bij het kasteel horende Haspengouwse hoeve werd onder andere door zijn toedoen vervangen door een Franse geometrische tuin. Het domein kende al verschillende eigenaars. Van de families Hulsburg en de Voordt ging het in de 18 e eeuw over naar Baron de Zeegraede en zijn afstammelingen. In 1910 werd het kasteel en zijn omgeving eigendom van de familie Pangaert d'Opdorp. Op dit ogenblik maakt het domein deel uit van het historische erfgoed van de Provincie Limburg. De Provincie Limburg heeft op de terreinen rond het kasteel een arboretum en een fructuarium aangelegd. Naast een wetenschappelijk interessante verzameling houtgewassen vinden we er 142 verschillende hoogstamfruitvariëteiten. In mei 2005 werd een nieuwe wijngaard aangelegd van 1,3 hectare bestaande uit 6000 wijnranken (5km). Vijf variëteiten werden aangeplant waaronder: 2000 Pinot blanc, 3000 Tokay Pinot gris, 200 Kerner, 200 Riesling, 600 Pinot noir. Tevens verblijven er twee Friese merries in de weide achter het kasteel. Het domein beslaat door deze uitbreiding ongeveer 16 hectare.
Wij verlaten het domein en wandelen langs de Rullingenbeek het golvend landschap in. Voor ons staat een eenzame boerderij midden in het veld, het is zeker een van de mooiste plekjes. Wij draaien dan de holleweg in die naar het Kasteel van de Klee leidt. En ons naar Kuttekoven brengt. Kuttekoven werd voor het eerste vermeld in 1213 als Cuttinchoven. Het was een Loons dorp dat behoorde tot het rechtsgebied van de schepenbank van Graethem die op zijn beurt een buitenbank was van Borgloon. Het patronaat en de inning van de meeste tienden behoorden aanvankelijk toe aan de graaf van Loon maar deze gingen in 1232 over in de handen van de abdij van Herkenrode die later meer dan de helft van het grondgebied van Kuttekoven in haar bezit zou hebben. Hoeve en oud-kasteel De Klee. Oorspronkelijk was dit een hoeve uit de 17e eeuw en behoorde ze toe aan de abdij van Herkenrode. In de 19e eeuw werd de hoeve uitgebouwd tot een kasteel met herenhoeve. Het eclectisch kasteel De Klee uit 1904-1907. Het kasteel werd grotendeels vernield door een brand in 1933 maar werd daarna volledig gerestaureerd.
Zowel de kasteelhoeve en het kasteel zijn goed zichbaar van op de openbare weg. Wij wandelen verder en gaan nu richting Tivolie. Tivolie was eens een belangrijke hoeve en een merkteken op de weg van Borgloon naar Wellen. Vandaag is er niet meer zoveel van over alleen het woonhuis dat nog altijd de Tivoli draagt. Wij wandelen verder en hebben nog een mooi zicht op het Kasteel de Klee, dan komen de schouwen van de twee siroopfabrieken in zicht. De schouw van de stoomstroopfabriek is onlangs gerestaureerd en is prachtig om te zien, de andere schouw van het stroopfabriek Meekers staat er nu verwaarloosd bij. Nu komen we aan de spoorwegzate die ons terug naar Kuttekoven brengt.
Wij gaan de trappen op en wandelen nu over de spoorwegberm, welke hier een stuk hoger ligt dan de omgeving waardoor we een prachtig zicht hebben op Kuttekoven. Aan taverne de Klee verlaten we de spoorweg en wandelen dan verder richting Pegelveld, waar we de spoorweg over steken en naar het natuurgebied de Meersbeemden wandelen, langs de Herk en de Nieuwe molen komen we terug richting Rullingen.
Nog even tussen een Holleweg en langs de wijngaarde van het kasteel en zo wandelen we de dreef van het kasteel op. Hier eindigt onze Greenspot wandeling Rullingen.
PANNEKOEKENTOCHT / DE SCHOVERIK DIEPENBEEK / DIEPENBEEK 07/02/2011.
PANNEKOEKENTOCHT.
DE SCHOVERIK DIEPENBEEK.
DIEPENBEEK.
Een mooie winterdag, met een schitterende blauwe hemel en de zon die ons pad verlicht wat wil je nog meer. We vertrekken met de wandeling en gaan zo langs de vele vakwerkhuizen die Diepenbeek rijk is, het is nog altijd bijzonder dat zo vele hier bewaard gebleven zijn, en ook dat de meeste grondig gerestaureerd zijn.
We wandelen voorbij grote Vierkants hoeven met vakwerk en komen dan aan de Luimertingenmolen, aan de Luimertingenstraat in Kortessem, werd al in 1293 vermeld. Tot in 1945 werd in de watermolen aan de samenloop van de Mombeek en de Winterbeek met waterkracht gemalen, waarna een dieselmotor tot in 1963 de taak overnam. Het onderslagrad en het sluiswerk zijn verdwenen. Het vroegere molenhuis, uitgevoerd in vakwerk, is omgebouwd tot woonhuis. In 2008 werd de Luimertingenmolen beschermd als monument.
We wandelen verder en wandelen richting Kortessem en komen langs het Kasteel Printhagen. Het kasteel van Printhagen ligt aan de Printhagendreef in Kortessem. Het kasteel was de zetel van de gelijknamige middeleeuwse heerlijkheid die in 1247 voor het eerst vermeld werd, en is representatief voor de 17de-eeuwse Maasstijl. De bakstenen gevels zijn afgewerkt met speklagen, hoekkettingen, hoekblokken en kloosterkozijnen in mergelzandsteen. Opvallend is het hoge en spitse tentdak, bekroond met een polygonaal torentje. Met uitzondering van de zolderverdieping werden de kruisramen ca. 1760 verbouwd tot classicistische steekboogvensters in een arduinen omlijsting. De hoevegebouwen dateren uit de 17de en 18de eeuw. Het complex heeft een U-vormig grondplan met een monumentaal poortgebouw dat geflankeerd wordt door een dienstgebouw met torentje (rechts) en het woonhuis met stallingen (links). De buitengevels van de neerhofgebouwen hebben een eerder gesloten uitzicht: de muuropeningen blijven tot spletige luchtgaten beperkt. Aan de erf zijde van het poortgebouw bevindt zich een duiventil: een bewijs van welstand en macht. In 1986 werden het kasteel en het hoevecompex beschermd als monument en dorpsgezicht. De vakwerkschuur aan de overkant van de Printhagendreef is sinds 2008 beschermd. Momenteel wordt de kasteelhoeve gerenoveerd.
Nu wandelen we naar de Nietelbroeken. De Nietelbroeken wordt gedomineerd door de Mombeek. De vallei is er vrij breed en kenmerkt zich door schitterende gras- en hooilanden. "Verborgen Moois" in Nietelbroeken. Verborgen Moois zijn speciale stekjes en plekjes in Haspengouw en Voeren die de aandacht van het publiek verdienen. In Nietelbroeken gidst een natuurwandeling van 5 km je rond in het hartje van vochtig Haspengouw. Dit natte gebied situeert zich op de grens van Hasselt, Kortessem en Diepenbeek. In het noordelijk gedeelte wandelen we door het vroegere jachtbos van het Kasteel Mombeek. Wij wandelen door het natuurgebied en komen langs de hoeve Nietelbroek.
Na de restauratie
Er voor
Daarna een eind langs de beek en dan komen we aan Kasteel de Fauconval, dit werd gebouwd in 1860, in de typische Haspengouwse stijl van een kasteelhoeve. Zijn naam dankt het aan de eerste bewoners, de familie de Fauconval. In de aanpalende grafkapel liggen verschillende leden van die familie begraven. Het kasteel wordt momenteel gebruikt door het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren. Het werd enkele tijd terug gerestaureerd en kreeg zijn okkerkleur. In het kasteelpark (1,5 ha), dat voortaan door het Regionaal Landschap Haspengouw zal onderhouden worden, treft men een aantal zeer zeldzame boomsoorten aan, waaronder een Cinko Biloba. Dan wandelen we terug naar ons vertrek. Een prachtige wandeling op een mooie zonnige winterdag.
70 INTERNATIONALE WINTERWANDERUNG / AMICALE DES MARCHEURS KAYL / TETANGE. LUX. 06/02/2011
70. INTERNATIONALE WINTERWANDERUNG.
AMICALE DES MARCHEURS KAYL.
TETANGE. LUX.
Het land van de Rode Aarde is een van de interessantste streken van het groothertogdom. De eens zo bloeiende staalindustrie, die hier in de 19de eeuw welstand bracht, heeft overal sporen nagelaten, zowel in het landschap als bij de bevolking. Verschillende sporen in het "Minett" landschap wijzen erop dat de Kelten en de Romeinen al de kunst beheersten om ijzer te maken. Het duurt echter tot 1838 vooraleer men zich werkelijk bewust wordt van de schatten die in deze rode grond sluimeren. Dan weerklinkt het startschot in het land van de Rode Aarde. De methode om staal te produceren van de Engelsen Thomas en Gilchrist, waarbij de fosfor uit het ruwe ijzer onttrokken wordt, zorgt voor een voortdurende groei van de staalindustrie. Zij brengt welstand aan het ganse land en lokt werkkrachten uit heel Europa naar Luxemburg. Bij het begin van de wereldcrisis in de staalindustrie in 1975 valt de ontginning van ijzererts terug, en in het begin van de jaren tachtig van vorige eeuw stopt men alle activiteiten in de groeven van dan af neemt de natuur de overhand en ontstaan bijzondere landschappen en de natuur krijgt er een tweede kans. In dit prachtige landschap wandelen we vandaag.
We vertrekken met de wandeling in Tetange in het voormalige schoenfabriek. Gebouwd tussen 1912 en 1917, deze fabriek geproduceerd voornamelijk slob kousen en werkschoenen en had zich gespecialiseerd in schoeisel met een metalen tip onontbeerlijk voor vele mijn- werkers en arbeiders in de staalindustrie. De daling van de staal zorgt ervoor dat de schoenfabriek moet stoppen. Het sluit haar deuren in 1966, in 1973 toen de gemeente ervoor koos om het te transformeren en te herstellen en te exploiteren voor culturele doeleinden. Vandaag is het een prachtig gebouw. Hier vertrekt onze wandeling, al heel vlug wandelen we naar de voormalige mijngronden waar het landschap heel grillig is door toedoen van de mens. Maar de natuur herstelt zich hier en het is een prachtig parkoers om te bewandelen.
We komen in Kayl, we ontdekken te midden de bossen en rode heuvels het topje van een toren. Het is het teken van een bijzonder monument, gebouwd om alle mijnwerkers te herdenken die hun leven verloren bij de uitoefening van hun werk "Alle Biergaarbechter den Eisen herzlechste Dank u ", wat betekent:" Om al onze mijnwerkers een hartelijke dank u." is gegraveerd in de hoeksteen. Op 8 september 1957 werd dit imposante werk ingehuldigd. Op de binnenplaats, het graf van een mijnwerker vormt de kern van dit monument. De grafsteen draagt de volgende opdracht: " e'er jaar Dank den daperen Bierléit van 'go'wen Blutt heeft Liewen Sir Familgen Hemecht jaar ", wat betekent:" Eer en dank aan de dappere mijnwerkers die hun bloed en leven gaven voor hun gezinnen en hun thuisland .
"Dit hof wordt omgeven door hoge muren van een paar meter, met een vaste 26 tafelen in leisteen van Martelange. 19 tafels zijn gegraveerd met meer dan 1.400 namen van de slachtoffers van de mijnen. Op de andere tafels zijn taferelen uit het leven van de mijnwerkers vereeuwigd. Kostbare stenen beelden, gemaakt door kunstenaar George Klein Kaylois verfraaien de weelderige trap die leidt naar de binnenplaats Op het hoogtepunt van de berg is een prachtig toren gebouwd met een hoogte van 41 voet, bekroont met een kruis. Vanop het platform hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving en op de rode "Brucherberg" We kunnen bijna niets zien, want hier probeert de natuur zich te herstellen.
Een zicht over de vallei van de Kayl, grote open vlakte tot Bettembourg en Roeserbann. De Industriezone Dudelange-Bettembourg is bijna voor de deur en strekt zich uit tot de Mont St. John. De site van dit monument werd uitgeroepen tot " Nationaal Monument voor Mijnwerkers" in maart 1978 en het onderhoud en bewaren van de site zijn bewust geaccepteerd door het volk. Wij wandelen verder door de prachtige natuur om dan weer terug in Tetange te komen. Een pracht van een wandeling waar de natuur de bovenhand haalt op het industrieel verleden, maar toch word dit industrieel erfgoed goed bewaard en worden de mensen die de rijkdom naar hier brachten niet vergeten.
Vandaag zijn er verschillende sites bewaard waar ijzererts gedolven werd, deze zijn te bezoeken moeten zeker eens wat langer in deze prachtige streek blijven om wat van dit uitzonderlijk erfgoed te bezoeken.
Beste blogvrienden.
Al een paar dagen veel problmen met PC en geen bezoekjes kunnen afleggen.
PC gaat binnen voor reparatie, zal nog enkele dagen afwezig zijn op de blogs.
Toch bedankt voor de vele bezoekjes en kom heel binnenkort terug op bezoek.
Wandelgroetjes uit Borgloon
Johnny
39E MARCHE DE LA BERWINNE / LES PEDESTRIANS DE CLERMONT SUR BERWINNE. / CLERMONT SUR BERWINNE. 05/02/2011
39E MARCHE DE LA BERWINNE.
LES PEDESTRIANS DE CLERMONT SUR BERWINNE.
CLERMONT SUR BERWINNE.
Als je Clermont binnen rijdt duikt de 17de eeuwse kerk op en je heb een prachtig zicht op Clermont. De place de la Halle is als een eeuwenlange openluchtles van verschillende bouwstijlen.
De meest voorkomend element, in verschillende vormen, zijn baksteen en de steen inde omlijstingen en hoekverankeringen. De decoratieve leisteen mag evenmin niet vergeten worden. De huizen zijn elegant en het geheel vormt een zeer harmonisch geheel. Wij vertrekken met onze wandeling langs de kerk en komen aan de achterkant van het kasteel van Clermont.
De enige overblijfselen van het kasteel van Clermont zijn de verdedigingstoren en de toegangspoort met het grote gewelf. Het gebeeldhouwde wapenschild boven de poort draagt het jaar 1635 en de wapens van de twee grote families die het dorp hebben gedomineerd, de familie Scheiffard de Mérode en de familie Welkenhuysen, voorouders van de familie de Mérode. Wij wandelen de vallei in en komen aan de Herenboerderij van Aguesse. Dit gebouw in renaissance-Maasstijl omvat achterin een woongedeelte en een binnenplein, waarvan de toegang verdedigd wordt door een toren met schietgaten.
De Aguesse wat in het Waals ekster betekent en de spotnaam was van de oude eigenaar, waakt als weerhaan over het kasteel. We wandelen verder en gaan dan via de Ravel Ligne 38 richting Thimister. We wandelen nu op de Chemin des échaliers Een 'échalier' is volgens het woordenboek 'een hulpmiddel om over een heg te komen'. Hier in het land van Verviers is 'chemin des échaliers' vertaald als 'Hagenpad', correcter zou dus zijn 'Hekjespad'. Het is een bijzonder fijn initiatief, paden die maximaal gebruik maken van publiek doorgangsrecht in door hagen omzoomde weiden. Soms is het een beetje een sport om het volgende hekje in de weide te vinden, maar door dit initiatief blijven deze oude paadjes toegankelijk vandaag. De doorgangen zijn gemaakt in witte ijzeren doorkijk poorten waardoor je kunt wandelen. Prachtig eigenlijk.
We verlaten Ligne 38 op het punt Thier des Oies nog 700 meter en we zijn in Thimister. Maar eerst nog een tijdje langs de beek. Dan komt Thimister in het zicht. Hier hebben we onze eerste keer controle. Controlepost in een grote hal die gevuld is met militair materiaal. Het is wel even rond kijken naar de verschillende kasten. Na de controle maken we een lus, we dalen Thimister af en wandelen terug Lign38 op richting Battice, we komen langs de bunker van het fort en dan komen we aan de ingang van het fort.
Nog wat verder komen we aan het domaine de l Erable en de eeuwen oude kapel, nu keren we terug naar Thimister, langs het prachtige gebouw van Cider Ruwet en door het centrum van het dorp om dan terug op onze controlepost te komen, dan wandelen we terug naar Clermont, het is fijn om te zien dat de aanduidingen op de spoorwegzate behouden zijn en zelf zijn ze gerestaureerd.
Waardoor het spoorverleden goed behouden word; wij komen langs het oude station van Thimister, en draaien dan af richting Clermont, al vlug komt het dorp in zicht en wandelen we langs het kasteel en de kerk zo terug naar het vertrek. Een pracht wandeling is het weer geworden in Clermont.
39E MARCHE INT. HOEGNE ET VESDRE. / HOEGNE ET VESDRE / PEPINSTER 30/01/2011
39E MARCHE INT. HOEGNE ET VESDRE.
HOEGNE ET VESDRE.
PEPINSTER.
We wandelen door het dorp richting Soiron, langs het kasteeltje en door de natuur met een prachtig dal; dan komen we in Soiron, met zijn schitterende kasteel, ligt te midden de heuvels, velden en boomgaarden die afwisselend met doorlevende hagen en groepjes bomen zijn afgezoomd.
Bij de traditionele woningen, die zoals vaker in het Land van Herve in de Maaslandse renaissancestijl zijn gebouwd, heeft men gebruik gemaakt van baksteen, zandsteen en kalksteen voor de omlijsting van deuren en ramen. Wij wandelen verder en komen zo aan het kasteel van Sclassin: Zoals vrij talrijke kastelen uit de regio, is ook die van Sclassin van benaming veranderd. Men noemde het in het begin "Kasteel van Thier".
Het werd, daarna, " Sclassin" gedoopt omdat Marie van Haultepenne, de weduwe van de eerste eigenaar, Christian III van Woestenraedt, dame van Sclassin was van de seigneurie van Luxemburg en zij deze kwalificatie had behouden . Volgens een gewoonte toendertijd, werd de naam naar het kasteel overgedragen en dit tot vandaag. Dit mooie gebouw, dat op de plaats van een boerderij werd gebouwd, moet het bestaan echter te danken hebben aan de uiterste stand van verval van het oude kasteel van Sclassin in de tweede helft van 16° eeuw: Christian III van Woestenraedt die het op dit ogenblik bezat, besloot de bouw van een comfortabelere woonplaats en het kasteel van Sclassin in 1587.
Het is een lange ruwbouw van slechts één verdieping, heeft twee zijvleugels daartegenover , die met een leien dak met eenvoudige helling, iets minder hoog dan de vleugels van het hoofdgebouw, is getooid. De vensters, met kleine ruiten, zijn minder groot op de verdieping dan van het gelijkvloers en hun duidelijke Louis XV stijl ,de aanpassingen gedaan in de 18° eeuw bewijst, ten gevolge van een brand die het volledige centraal deel vernietigde. De toegangsdeur word door drie of vier lagen in steen voorafgegaan en bezetten het centrum van dit meetkundige geheel; zij is voorzien van een balkon in gesmeed ijzer. Dan weer verder en we komen in Wegnez.
Wandelen door de prachtige natuur en genieten van de omgeving. Het prachtige golvend landschap met nu weer een stukje weide en dan weer wat bos. We wandelen verder en komen zo in Drolenval, hier prachtige valleien met stevige hellingen. Weer verder door het mooie landschap met de typische huizen in natuursteen.
Dan komen we terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling met veel prachtige zichten en vele typische huizen, boerderijen en kastelen. Vooral Soiron Een van de mooiste dorpen van Wallonie is de moeite om eens apart te bezoeken.
