Bij het opruimen op zolder botste ik op oude schoolboeken en viel mijn " lodderig oog" op een schoolversie van Wutheringh Heights. Daarin vond ik een stukje poezie in 1847door Emilie Brontë geschreven maar nog steeds tijdsloos..... Ik dacht er nog aan om de bijhorende muziek van Kate Bush erbij te zetten maar besloot dan maar jullie oortjes niet teveel te pijnigen. Ik wil toch niet dat jullie gaan lopen hé??....
Hij is meer zoals ik dan ikzelf Zijn ziel en die van mij zijn hetzelfde Als alles verdwijnt maar hij blijft bestaan, dan kan ook ik nog bestaan. Als alles bleef en hij verdween, dan werd de wereld een vreemde. Hij is altijd in mijn gedachten niet om mezelf te behagen maar als deel van mezelf.
Meer heb ik vandaag niet te vertellen. De spreuk was niet zo moeilijk denk ik: Al draagt de aap een gouden ring , het is en blijft een lelijk ding! Amor Fati is er steeds als de kippen bij en tussen haakjes onderschat nooit de inventiviteit van de vrouwen !!!. Musje wist het ook want of het nu een pad of een aap is, dat lelijk ding kan overal op slaan!!! Dat vond Lipske ook!!En we krijgen steeds nieuwe puzzelaars, want Hetty zag hem ook!!Maar Bojako steekt er met kop en schouder bovenuit wat de originaliteit betreft. Bojako we want more!! Proberen we de volgende?
H . . Z . . N . T E . K . . E . E N . I E . . W E . L . . K . . N . N . R . G . N !
Ik wil jullie niet jaloers maken maar dit is onze aardbeienoogst. Ze zijn heel lekker en zoet want gerijpt aan het struikje. Zoals jullie zien, zitten de " pissebedden" er ook aan maar dat moet je erbij nemen. We eten zo'n tweetal weken dagelijks zo'n portie. De rest, meestal kleine dienen dan voor confituur of om aardbeienmoes te maken om op ijscrème te eten. Het werd dus tijd dat ik de diepvries eens controleerde THEA heeft mij op dat idee gebracht. Binnenkort kom mijn ventje weer met van alles en nog wat af en we hebben nog niet alle ingevroren groenten van vorig jaar verwerkt!! Dat is het probleem als je zelf een moestuin aanlegt, dat je altijd teveel hebt. De kinderen genieten ook wel mee van de oogst en voor de rest maken we de buren content! Ik zag nog 2 porties boontjes en wat knolserder. De tomaten kan ik pureren om tomatensoep te maken en de soepgroenten vormen geen probleem want die oogst is er nog niet direct. Ik had nog 1 aarbeiencoulis maar die heb ik bij de verse rabarber gedaan samen met abrikoos en sinaaasappelreepjes ( van de peul) en ... daarvan confituur gemaakt!! Heerlijk!!! Sorry heren dat dit een eetprogramma lijkt maar dat is waarmee ik mij vandaag bezig hield!! Bij zo'n weer moet je het binnenshuis zoeken !!!!
Ik moet doorgaan met die spreuken want ik kijk elke dag op hoe inventief de dames zijn met nieuwe spreuken hé Lipske?? Maar Thea het was wel enigszins anders Wij zeggen: Voor iemand de kastanjes uit het vuur rapen!! Dat wisten Bojako en Amor Fati en Lipske wel; Hier dan maar de volgende:
. L . R A . . T . . N . A . . E . . . U D . N . I . G, H . T . . . N B . . . F T . E . L . L I . . D . . G.
Engels hebben we al gehad , waarom geen mondje Frans? Moet ook kunnen niet? Daar gaan we:
Ga uw gang Allez votre corridor De auto's snorren door de straat Les autos moustachent dans la rue. Ik ben weg. Je suis chemin. Iemand om zeep brengen. Porter quelqu'un de savon. Trap niet op die hoop. N' escalier pas sur l' espoir. Zij is week. Elle est semaine. Snap je? Snappez vous? Dat is om zijn kas op te fretten. Ça c'est pour bouffer son armoire. Echtgenoot.( ote) Vraiment profité(é). Een doodlopende straat. Une rue coulante morte. Het ligt aan mij. Cela couche à moi. Ik hang de gek uit. Je pends l'imbécile dehors. Ik heb er geen zin meer in. Je n'ai plus de phrase. Kamerjas Chambre manteau. Rond halfacht. Autour demi huit. Ondergoed. Sous bien. 't Is om zeep. C'est pour savon. We gaan ne gang. Nous allons un corridor. Ik werp een blik uit het raam. Je jette un conserve par la fenêtre.
En na die inspanning eventjes relaxen bij een goede mop: Er zitten drie poezen zich te pletter te drinken aan de bar, omdat ze geen werk meer hebben: 1e poes : Ik zou graag bij Stabilac werken: 's morgens melk, 's middags melk, 's avonds melk. 2e poes : Ik zou liever bij Whiskas werken: 's morgens Whiskas, 's middags Whiskas, 's avonds Whiskas. 3e poes : Ik wil bij Jupiler gaan werken ... De andere 2 poezen : Hoezo, Jupiler? 3e poes : Wel, 's morgens ne kater, 's middags ne kater en 's avonds ne kater!
Voilà eind van de les!
Maar ik heb ook bijgeleerd . Dank Amor Fati en Thea voor de wetenschappelijke naam voor mijn " apenverdriet"!!! Araucaria araucana . Stupido/ Ludovikus en Bojako spreken eerder over een apenboom of slangenden alhoewel Alfons daar nog nooit van gehoord heeft. Pazke zegt het nog eens anders nl " Een apentreiter" Iedereen wist dat de spreuk was" het is geen katje was om zonderhandschoenen aan te pakken. Blijkbaar is Bojako nog nooit zo'n exemplaar tegengekomen!!
Volgende spreuk past wel niet bij het seizoen maar toch...
. OOR . E . . N D . E . A . . A . . E . U . . . E . . . U . . A . E . !
Hebben jullie ook van het mooie weer genoten? Zo zou het een paar maanden na elkaar moeten zijn niet? Terwijl ik het gras aan het afrijden was , viel mij opeens iets op wat ik tot nog toe niet had bemerkt. Er staan een boom in onze voortuin. Ik noem hem " ons Apenverdriet" want dit is de enige boom waar een aap niet in klimt omwille van zijn stekelige takken.. Door de gemene stekels kunnen de apen de zaden namelijk niet pakken. Ze moeten wachten tot ze beneden liggen. De natuurlijke omgeving van die boom zou de Andes zijn. Bestaat er nu een wetenschappelijke naam voor die boom of is Apenverdriet de juiste naam? Ik weet het niet. Wie het wel weet graag een reactie. Ik zet hem hier even naast dan weten jullie welke boom ik bedoel!
Maar wat er nu zo speciaal is aan ons Apenverdriet ,dat bemerkte ik nu pas. Hij heeft een soort " dennenappels" heel bovenaan in de top. Ik herinner mij niet dat ik dat ooit zag bij dit soort bomen, maar ik kijk natuurlijk ook niet altijd tot boven in de top ervan. Ik stond die ontdekking te bewonderen en ... telkens als er een windje langs kwam ,zag ik stuifmeel uit die " vrucht" ontsnappen! Allé het boeide mij zodanig dat ik er mijn buurvrouw bij riep. Zij had het ook nog niet gezien. Blijkt dat je pas na 25 jaar weet of het een mannetjes -of een vrouwtjesboom is. Die boom staat hier ook zo'n 30 jaar, .maar nu weten we het!
Raar hé, zou het dan toch waar zijn als men zegt :" ze hebben ogen maar ze zien niet".. Hoe kan je nu daar naastkijken? Moet er zondag de kleinzoon even op attent maken.
Het spreekwoord was nu niet zo moeilijk hé. Amor Fati, Thea en Hotlipkse vonden het toch. Bojako joer proveurb is verrie nais toe!!!: Musje kwam ook even langs, maar we begrijpen dat je hoofd nu niet staat naar puzzelen. . Wie s nachts uit vissen gaat, moet overdag zijn netten drogen ! m.a.w. Wie te veel heeft gedronken is de volgende dag niets waard.
De volgende is eenvoudig
. E . . . . E E . . A T . E . . . O . . E R . A . . . C . O . N E . A . . . E . A . . E . !
The bad man made his breakfast. De badman maakte zijn broek vast. He had a careful mother. Hij had een kar vol modder. He was brave in the war. Hij was braaf in de war There was a lawyer in the room. Er was een luier in de kamer. Do you need a ticket, Jack? Doe je niet een tikkie gek? The girl with the soft eyes. De kerel met het softijs. What do you mean? Wat doe je, Mien? The play is not fair. De plee is niet ver. No parking here! Niet het park in, heren! She made the noise. Ze meet de neus. There is a long way. Er is een long weg.
En wat denk je hiervan?
De evolutie van de mens
En ook dat nog:
Een tv-hersteller komt 's morgens doodmoe op zijn werk toe. "Wat scheelt er", vraagt een collega. "Gisteravond werd ik opgebeld door een bejaard echtpaar", antwoordt de man, "Ze hadden een probleem met hun beeldscherm en ik moest het onmiddellijk komen herstellen. Ze wilden hun favoriete programma niet missen. Heb ik toch minstens 3 uur moeten zoeken om het probleem te vinden!" "En wat was het dan precies", vraagt zijn collega nieuwsgierig. "Ze hadden per ongeluk elkaars bril opgezet."
Twee Schotten verlaten hun stamkroeg na een stevige borrel. Terwijl ze over straat zwalken, roept de ene: 'Wat gek, ik zie alles dubbel!' Waarop de andere Schot gelijk zijn portemonnee pakt en een bankbiljet van een pond geeft met de woorden: 'Hier heb je de twee pond terug die ik van je geleend heb!'
De vorige spreuk was inderdaad niet alledaags, maar ja de gewone kennen we als onze broekzak hé. Maar Amor Fati, Thea en Bojako deden toch maar weer een inspanning en Bojako maakte er opnieuw een eigen komische versie van !! Maar hoe was het nu juist? Een jaartje ouder in het zijn , is net als goede wijn!
Iets eenvoudiger?
W . . ' S . A . H . S U . T . I. . E N . A A . , M . . T . V E . . A G . I J . . E T . . N . R . G . . !
Een rustige dag na de invasie van gisteren. Intussen staan de ramen er weer bij om " op en door " te kijken. Mijn wonderblade overtreft alle gewone rubberaftrekkers!! Voor de rest geprobeerd " die verdomde rug" weer wat te ontlasten en klaar te stomen om volgende zondag voor de tweede shift klaar te staan, want dan zijn de " 4 heemskinderen " hier terug!!!! Vaderdag verliep kalm. De dochter zit in Z. Frankrijk en kwam er met een telefoontje van af!!!!!De zoon is niet iemand die zich met al die " feesten" erg inlaat. Trouwens 19 maart was hij er al bij dus.....ik heb de "papa" dan maar even verwend, hoewel ...hij is toch mijn papa niet hé??? Vorige vrijdag was het hier " bradderie" " en dan staat er altijd een oliebollen kraam ook smoutebollen genoemd. Mijn ventje kan geen kermis of foor of welk evenement voorbijgaan waar ze oliebollen verkopen. Dus hebben we ons vrijdag tussen de buien door gewaagd aan een wandeling naar het dorp en vandaag even tot daar gefietst voor nog een portie. Nu kan hij er weer een tijdje tegen.
SMAKELIJK!
Kort maar bondig dus vandaag. Alleen Amor Fatideed mij twijfelen of ik al dan niet zou stoppen met de speuken. Ongelooflijk welke info je van hem krijgt bij elke spreuk. Alleen al daarom en natuurlijk ook voor Thea en co die zo hun best doen om de oplossing te vinden, heb ik mij laten verleiden en ga ik dus toch nog even door. En dat wil wat zeggen want normaal kom ik niet terug op wat ik besloten heb! Maar mijn nieuwsgierigheid naar meer is groter dan ..... Dus Amor Fati, ga je de uitdaging aan??
Wel hier eerst de oplossing van de vorige spreuk. Rood haar en elzenhout zijn niet op goede grond gebouwd!!
Maar wie vindt de volgende:
E . . . A . . T . E . U D . . . . H . . . I J . , . . N . T A . . G . E . E W . . N!
Na een drukke dag met veel kinderplezier en - verdriet nog eventjes relaxen op mijn blogje! De 4 van de zoon waren hier vandaag! Gelukkig werd het weer in de namiddag beter zodat ze konden buitenspelen want met 4 constant binnen dat is wat van het goede teveel. Ik had eergisteren een lumineus idee: ik gaf mijn ramen een beurt!!! Vanavond leek het alsof ze al weken niet gepoetst waren..Ik las bij Paz dat ze vingertjes niet erg vond. Ik ook niet, maar vingertjes en snoetjes van 4...ik kan je verzekeren dat het geen zicht is. Mijn " lieve vechtgenoot" heeft daar een oplossing voor ( een typisch mannelijke!!) "Ramen dienen om erdoor te kijken en niet erop", is zijn motto! Het ongeluk is dat zelfs al kijk ik er door ik toch die plekken zie Het zal weer iets eigen zijn aan ons vrouwen zeker?? Wij hebben zo van die " instincten" die er gewoon zijn!! Had het er vandaag nog over met de dochter. Wanneer ze op de slaapkamer van hun zoontje komen dan mogen ze lawaai maken maar hij slaapt door. En ik kan dat beamen want ik " betrapte" mijn half bedde eens toen hij aan het boren was in de kamer naast de kleinzoons slaapkamer . In paniek ging ik zien en ... dat ventje lag rustig te slapen. Maar gaan ze op de kamer van het kleindochtertje dan hoort ze het wel en is direct wakker. Typisch " vrouwelijk" want we kennen dat allemaal dat we bij de eerste kik van ons kinderen of kleinkinderen ' s nachts wakker worden. En die mannen...die horen niets zien niets en " ronken" rustig verder. Akkoord dames??? Maar dat zal nog zo'n verschil in de seksen zijn dus ... geen polemiek!! Maar ik was over ramen zemen bezig , denk ik?? Toeval wil dat ik deze week op de markt een demonstratie zag van een ideaal systeem om snel en efficient ramen te kuisen. Was eerst sceptisch en vroeg aan die verkoper of ik het mocht proberen. Dat mocht en ... ik liet mij gaan. .. Heb het al uitgeprobeerd en het is echt een fantastisch systeem. Heb zelfs mijn buurvrouw al overtuigd om het ook aan te schaffen. Dus ik ga er geen drama van maken dat ik mijn werk moet opnieuw doen. Trouwens de 4 zijn hier volgende zondag terug .. vandaar de vraag " kuis ik ze of kuis ik ze niet?"... Maar ik ken mezelf en het zal wel het tweede zijn Verder rijkt mijn schrijfmomentje niet.
Nog even naar de quiz . Amor Fati en Thea hadden het goed gezien Beter het hoofd in de regen dan de voeten nat! En Amor Fati bedankt voor de info, je ziet er komt nog van alles op ons af als we lang mogen leven!! De moeilijkste heb ik tot laatst bewaard. Is niet zo bekend:
R . . D . A . R . . E . Z . N . . U T . . J N . I . T . P G . . D E . R . . D G . B . U . D !!
dat je 's avonds fysisch moe gaat slapen maar je " bovenkamer" nog niet is stilgevallen en dat precies dan de beste " blogverhaaltjes" geboren worden.? Je denkt aan iets, de gedachten borrelen omhoog ,de juiste intonatie en verwoording vloeien zo uit je herinnering, je kan er uren aan verder breien als je het wenst. Dit is het wat je op je blog wil zetten!! Dan kan je twee dingen doen, onmiddellijk de warme armen van Morpheus verlaten en snel acher je PCke gaan zitten en de inspiratie loslaten of...alles opslaan op je " harde schijf" in de hoop dat je het de volgende dag nog intact kan ervan afhalen!!! Maar ramp o ramp dat is in de meeste gevallen niet zo want de nacht heeft virussen gestuurd naar je interne schijf en wat er de volgende dag van overblijft , zijn flarden en vage woorden, maar niet meer de juiste toon van toen.... Op zo'n momenten denk ik dan: " Er zou iets moeten bestaan dat je kan aansluiten op je grijze massa om de woorden en ideeën die spontaan opborrelen op te slaan zodat ze bewaard blijven tot wanneer je ze wil gebruiken. Zou dat niet uniek zijn? Dan kan je lekker blijven fantaseren in de warmte van je bed . Ik zie het al zo voor me!! We hebben twee perfecte aansluitingspunten in ons hoofd : onze oren!!. Als daarin nu eens een memory stick paste en die ontvangt via het trommelvlies de gedachten..... Geef die stick nog een mooie design en dan kan die nog perfect als oordopje dienen ook. Twee vliegen in éen klap zou ik zeggen. See the picture??? Maar er zou natuurlijk ook een negatieve kant aan vastzitten. Dat ding zou ook alle negatieven gevoelens, frustraties, geheimen, donkere gedachten of zelfs verscholen passies die door je brein spoken vastleggen en je eigenste ik zou nooit meer van jezelf zijn. Dat willen we toch ook niet hé?, Dus, we houden het maar zoals het is zeker, zalig dromen en hopen dat alles de volgende dag nog behoorlijk terugkomt. Maar geloof me over een paar decenia zal er altijd wel éen of andere wijze pipo zijn die probeert om onze diepste "ik" in slaaptoestand te connecteren aan een machientje! Maar dan zijn wij er al lang niet meer... wat een hele geruststelling is!!!! Of slaat mijn fantasie zelfs over dag op hol?? Ik zocht ook een plastische voorstelling van hoe het zou kunnen. Wat te denken van ons koppeke al slapend geconnecteerd aan ???
Of het kan ook zo ....
maar dat lijkt mij wat pijnlijk en roept de herinnering op aan de ijzerwinkel die ze ons als kind op het hoofd zetten zodat we de volgende dag mooie , lange "bellen " hadden. Kennen jullie dat nog , die krulspelden die langs alle kanten duwden en pijn deden en ons haar dat ingewreven was met bier? De lok moest stevig zijn!!Wat een toestanden!! Dan nog liever mijn fantasieën, zijn minder pijnlijk!
Nog even naar de quiz. Op het einde van de week houd ik er mee op... Dus nog even een paar goeie bedenken. Stupido en Amor Fati vonden ook :" Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan."
En wat denken ze hiervan?
B . T . R . E . H O . . D . . D . R . G . . D . N . E V . E . . N N . T !
Om op de vraag van Lipske te antwoorden, neen ik zit niet meer op hete kolen en mijn g..tteke is niet verbrand . Gisterenavond samen met Pazke naar de Vlaamse Opera geweest in Antwerpen om naar een uitvoering van Wagner ( Götterdämmerung) te gaan zien!!! 't Was prachtig !! De muziek was enig maar dat wisten we zowiezo. Ik zag even op tegen de 5u lage uitvoering want biebieke kan moeilijk zolang stilzitten , maar met 2 tussenpauzes viel dat enorm mee. En voor de rest zorgden de acteurs zelf met hun prachtige vertolking!! De moderne aanpak van het stuk verraste ons wat maar was verfrissend origineel en viel best in de smaak. We hadden beiden een enorme bewondering voor de acteurs die zo'n stuk moeten memoriseren zowel qua tekst ( Duits) als muziek. Chapeau!! Ben blij dat Paske mij meegevraagd heeft want heb genoten!! Dus toen we even na 11u 's avonds thuis kwamen, heb ik nog nagenoten en ben dus niet meer op het blogske gekomen. Hiermee bedoel ik niet dat het hier ook niet aangenaam kan zijn maar ja ... jullie begrijpen het wel denk ik. Verder is het hier weer ontzettend druk en de inspiratie wat zoek. Maar ik ben aan het broeden op het volgende ei maar dat vraagt nogal wat voorbereidend werk met inscannen en zo en momenteel zijn er andere prioriteieten dus....lieve mensen dit was het dan.
Nog even naar het quizke gaan.
Iedereen heeft het geraden dat OP HETE KOLEN ZITTEN, niet alles is!!Dus een bank vooruit en een kus van de juf he Huismusje!! zij was er naar gewoonte weer eerst bij was maar ook Lipske, Amor Fati, Stupido en Thea hadden het juist Dan maar weer op naar de volgende en zonder bijbedoelingen hoor!!!!
. L . . . . . J N . S I . . E . A . , . S . E . . J . . E . D . N . . . A . !!!
We worden de laatste weken regelmatig met dramatische beelden en berichtgevingen over aardbevingen geconfronteerd. Het is niet verwonderlijk dat juist nu weer overal aardbevingen voorkomen. Als je het opvolgt dan zal je zien dat er twee periodes in het jaar zijn waarin aardbevingen " normaal" zijn nl rond mei en rond oktober. Omdat wij het ook meegemaakt hebben , zocht ik indertijd info op. Er zal wel een veel wetenschappelijker uitleg bestaan maar dit is wat ik mij nog herinner van school en de plaatselijke kranten. De aardkorst is geen vaste massa , hoewel je dat zou denken, maar eerder een elastische korst die drijft op de levende binnenkern van de aarde. In het midden van de Atlantische en de Stille oceaan loopt een breuk en daar komt de aarde omhoog met als gevolg dat de oceaanplaten aan het schuiven gaan , beetje bij beetje zoals een vinger die je over een tafelblad schuift. Op een bepaald moment zal je vinger opspringen door de kracht die je erop zet, wel hetzelfde gebeurt met die oceaanplaat. Daar is dan het episch centrum van een beving. Door de kracht van de schok, bots de schuivende plaat nu tegen de plaat van het vastenland ipv eronderdoor te schuiven. De hevigheid van die botsing wordt weergegeven door de schaal van Richter. Hoe hoger het cijfer, hoe erger de beving. Het gaat niet procentueel omhoog maar logaritmisch waardoor een beving van 5 op de schaal, schade betekent, 6 verwoesting en ravage maar 7 en meer totale vernieling Waarom in bepaalde periodes van het jaar meer aardbevingen voorkomen dan in andere periodes? Het zou te maken hebben met de maximale doorgang van de zon op dat moment. Aarde, zon en maan hebben wel degelijk een invloed op elkaar anders zouden we niet steeds op dezelfde afstand van mekaar blijven draaien. Als die zon nu wat dichter langskomt ( en dat gebeurt rond mei en oktober)dan heeft dat blijkbaar een invloed op de aarde en zouden alzo meer kansen op bevingen ontstaan. Dit als eenvoudige uitleg. We vinden het erg als we de beelden zien, maar je moet het meegemaakt hebben om je er een idee van te vormen en dat is ons overkomen!!!. We verbleven al een paar maanden in Lima, hoofdstad van Peru en woonden op de 7e verdieping van een appartementsgebouw. Wij, dat was mijn ventje, onze zoon van 2jaar en ikzelf. Peru ligt aan de Stille oceaan en heeft vaker te kampen met aardbevingen omdat het land op het breukvlak van continentale platen ligt. Het was de 3e oktober 1974 om 9.15u in de morgen. Mijn ventje was al vertrokken naar het werk.De zoon was rustig aan het spelen in een kamer naast de keuken en ikzelf was aan het opruimen. We hadden vast tapijt in de living. Ik had geen stofzuiger maar wel een rolletje waarmee je ook een tapijt kan schoonmaken, alleen vraagt het wat meer kracht en beweging. Terwijl ik bezig was, vond ik dat ik toch precies met nogal veel " zwier " bezig was. De deinende beweging van die tapijtreiniger werd heviger en heviger. Ik keek verwonderd naar ons groot raam dat aan het rammelen ging en hoorde ook een enorme bons in de kinderkamer en tot mijn ontzetting ging ons wandmeubel, dat nochtans groot was en zwaar geladen, aan het wandelen. . De schuifdeurtjes vlogen er uit en een rommelend geluid vulde de kamer.Het was precies alsof een warme tocht door de living trok. Ik wist niet wat me overkwam tot ik in de gang het woord " Terremoto" wat zoveel is als aardbeving hoorde roepen. We hadden in Venezuela al eens een lichte beving meegemaakt, maar voor we het beseften was het al voorbij . Het was maar een temblor geweest want amper 4 op de schaal van Richter. Toen ik dus het woord terremoto hoorde , wist ik meteen dat het serieus was. Je kan je niet voorstellen hoe snel een mens in een reflex handelt!! Hoewel ik 7maanden zwanger was van de dochter en ik in werkkledij stond en de zoon nog in pyjama rondliep, heb ik instinctmatig de kleine uit de kamer gesleurd, de sleutels van het appartement gepakt en met de zoon onder de armen gekneld, ben ik naar buiten gerend. Dat instinkt om leven in en rond je te beschermen geeft je een adrenalinestoot!!! Ik hoorde ramen naar beneden komen en de paniek in het gebouw was enorm. Instinctmatig vloog ik langs de trap naar de beneden. Iemand riep nog dat ik de lift niet mocht gebruiken want dat is het eerste wat uitvalt bij een aardbeving.Sommige mensen riepen me toe om bij hen te schuilen onder de deurpost. Blijkt dat dit het stevigste gedeelte van een gebouw is .Maar ik dacht maar aan éen ding : " Mijn zoontje en de baby in mijn buik te beschermen en daarom zo snel mogelijk buiten te geraken"!! Ik donderde de trap af , vloog af en toe tegen de leuning of de muur zodanig stond het gebouw te trillen. Ik was juist de laatste treden aan het afrennen , stenen vlogen uit de muur, toen de aardbeving ophield. Precies 3 min en 12 sec en met een hevigheid van 6,3 op de schaal van Richter had die beving geduurd. Dat was precies de tijd geweest die ik nodig had om met de zoon onder mijn armen gekneld en met mijn tonnetje via de trappen van 7 hoog beneden te geraken. Je kan je niet voorstellen hoe lang 3min in zon omstandigheden duren.!! Beneden was de paniek enorm. Mensen stonden te huilen en te roepen, sommigen half naakt anderen kwamen juist uit het bad of het bed. Er volgden nogal snel naschokken en ik was ten einde raad. Daar stond ik met een huilende kleine zonder warme kleren aan en op blote voetjes.( oktober is mistig en fris in Lima). Ik durfde niet meer naar binnen te gaan en vroeg me angstig af hoe het met Tony zou zijn? Ik wist dat zijn kantoor ook in een hoog gebouw lag . Was hij veilig, zou hij ons kunnen bereiken.? Ik wilde enkel maar dat hij bij ons was. Geen 8 min later kwam hij er al aan. Toen de aardbeving begon, hadden zijn Peruaanse collegas geroepen dat hij direct naar huis moest vertrekken want dat hij er anders niet meer zou geraken. Ze wisten dat ik zwanger was en dat in veel gevallen vrouwen vroeger bevallen na zon ervaring vandaar..Tony is dan wellicht even snel als ik naar beneden gedonderd, in de auto gesprongen en naar huis geracet . Hoewel van dat racen zal niet veel in huis zijn gekomen !. Omdat de electriciteit in zon geval uitvalt, was het verkeer binnen de kortste keren een chaos. Iedereen wilde naar huis, de verkeerslichten werkten niet meer, brokstokken vielen naar beneden. Hij vertelde achteraf dat hij zoiets nog nooit gezien had. De bussen en autos dansten over het wegdek dat in een brede sinusbeweging voortbewoog. Kan je je voorstellen een betonnen weg die govend beweegt!! Maar dat was niet het enige onnatuurlijke fenomeen. Mijn eerste verwondering boven in ons appartement was ook dat alle wetten en alles wat we geleerd hadden nu tegengesproken werd. Normaal bewegen wij tov de dingen maar nu was alles in beweging tov mij Een beangstigende ervaring. Toen Tony aankwam, zijn we huilend van opluchting in mekaars armen gevlogen , blij dat we alle 4 ongedeerd waren maar met de angst hoe het nu verder moest. Niemand waagde het om direct terug binnen te gaan. De naschokken volgden mekaar op en we hadden alleen maar ons armen om mekaar te steunen. Na zon uur werd het relatief kalm en is Tony dan toch snel naar boven gelopen om wat kleren voor mij en de kleine te halen zodat we de rest van de dag buiten konden doorbrengen. Normaal is oktober een kille, mistige periode in Lima dus konden we onmogelijk een ganse dag rondlopen met de schaarse kleren die we aan hadden. Wij waren niet de enigen die buiten bleven. De mensen die éen verdieping onder ons woonden, waren Peruanen die een paar jaar ervoor hun hebben en houden verloren hadden bij een grote aardbeving in het binnenland ( het gebergte). Ze waren uit schrik naar Lima gekomen en maakten nu een tweede keer zoiets traumatisch mee. Het was een familie met 3 kinderen en die hebben een ganse week van pure schrik buiten geleefd, overdag in het park en s nachts in de auto. Zo diep zat de angst erin. Wij hebben die dag wat rondgekeken naar de ravage alom Het meest beangstigende was het feit dat de zee zich zon 100m teruggetrokken had en er van dan af aan een groter strand was. Duizenden kwamen kijken naar die gril van de natuur. Het kwam omdat het episch centrum zon 80 km ver in zee lag!. Naderhand viel de schade relatief mee als je rekening hield met de hevigheid en de duur van de beving omdat in Lima de gebouwen gebouwd zijn om zware aarbevingen te doorstaan. Tegen de avond keerden we doodop terug naar ons appartement. We zagen daar dat stoelen omver lagen, boeken uit de verplaatste boekenkast gevallen waren en dat de bons die ik gehoord had, veroorzaakt was door een bed dat naar beneden gevallen was. In de kinderkamer hadden wij twee éenpersoonbedjes die in een kast omhoog geklapt konden worden. Omdat de zoon nog te klein was voor zon bed, waren ze niet opengesteld maar door de schok was 1 bed losgekomen en neergedonderd. Wat een geluk dat de kleine op dat moment daar niet aan het spelen was !!!! Onze eerste nacht sliepen we niet goed. Bij de minste beving , zaten we recht in bed en als het wat erger werd, sprong Tony het bed uit om de kleine te halen en stonden we onder de deurpost te wachten tot het over was. Nog veel dagen daarna waren er af en toe natrillingen. Wij wisten nu wat het betekende en dat het nodig was om zo een tweede zware beving te voorkomen. De aarde moest terug in evenwicht geraken!.We herkenden nu ook al de voortekenen zoals een soort gerommel dat opstijgt voorafgegaan door een warmtegevoel. In onze living stond ook een heel grote plant, zeker 1,5m hoog en telkens als die begon te trillen , wisten we hoever het was. Dat die aardbeving een serieuze impakt gehad had, bleek maanden later. We kwamen rond juni in verlof en sliepen bij mijn schoonouders. Die woonden langs een grote baan waar veel zwaar transport voorbij kwam dat naar de autostrade reed. Toen we daar de eerste nacht sliepen en het huis wat daverde van de camions, zaten we weer rechtop en was onze eerste reactie temblor tot we beseften dat we in België waren .. Juist rond die periode draaide men de film Earthquake een kaskraker. Of we mee gingen zien , vroegen onze vrienden?? Voor geen geld ter wereld!! Wij moesten die kick niet , de ervaring lag nog te dichtbij!! Bij mijn eerste bezoek aan de genecoloog zei hij dat hij mij min of meer vroeger verwacht had na die aardbeving omdat veel vrouwen vroeger bevallen door de schrik of emotie of Blijkbaar zat ons dochtertje goed vastgemets in mijn buikje. Twee maanden na de beving werd ze geboren. Goddank had ze er niets aan overgehouden!! Dus als wij die beelden zien en de berichten van de recente aardbevingen lezen of horen , dan komen al die ervaringen en angsten van toen weer boven. Je krijgt dat blijkbaar nooit meer uit je systeem.!!
ZO ZAG DE KUST ERUIT VOOR DE AARDBEVING Stel je die waterlijn nu eens voor zo'n .100m.. verder in zee en die bleef daar permanent!!!! Niet te verwonderen dat duizenden mensen kwamen zien!!
En nu ons spreekwoord. Amor Fati, Lipske en Thea zijn het er mee eens: Haastige spoed , is zelden goed of Haast en spoed , is zelden goed, het doet et niet toe hoor Lipske!!
En wat vinden jullie van het volgende?: O P . E . E . O . . N . I . T E .!!
De meesten onder jullie kennen een mondje Engels niet? Probeer dan eens het volgende telezen!! Gewoon lezen, niet ontleden!!
Aoccdrnig to a rscheearch at Cmabrigde Uinervtisy, it deosn't mttaer in waht oredr the ltteers in a wrod are, the olny iprmoatnt tihng is taht the frist and lsat ltteer be at the rghit pclae. The rset can be a tatol mses and you can sitll raed it wouthit a porbelm. Tihs is bcuseae the huamn mnid deos not raed ervey lteter by istlef, but the wrod as a wlohe. Fcuknig amzanig huh?
Niet te geloven hoe raar onze hersenen werken niet? Want normaal moest daar staan:
According to a research at Cambridge University, it doesn't matter in what order the letters in a word are, the only important thing is that the first and last letter be at the right place. The rest can be a total mess and you can still read it without a problem. This is because the human mind doesn't read every letter by itself, but the word as a whole. Fucking amazing huh?
Heb vandaag een paar uurtjes dia's ingescand om later te gebruiken als ik over ons buitenlands verblijf vertel. Heb nog heel wat laders te doen, dit wordt een werk van lange adem, niet dat ik ze allemaal op de blog kan zetten maar op die manier leg ik ze vast voor ons voor het geval de dia's verkleurd geraken ( wat al een beetje gebeurd is!!!).
Ik heb de indruk dat iedereen het vorige spreekwoord : Het hazenpad kiezen, letterlijk genomen heeft want alleen Thea, Amor fati en nu zie ik ook nog Huismusje gaven het juiste antwoord!! Proberen we het toch nog eens?. H . . . T I . . . P . . D . . . E . D . N . O E . !
Zoals jullie al en paar dagen zien, heb ik eindelijk een persoonlijke kleur gevonden voor mijn blog waarmee ik behoorlijk tevreden ben. Die standaardkleur wijzigen naar een eigen keuze duurde wel even want ik heb er veel uitgeprobeerd!!! Nu wil ik nog iets bijleren. Ik zie regelmatig bij andere blogs dat in hun " rubriekje" soms een link gelegd wordt naar een andere blog en die kan je bezoeken door eenvoudig op de naam van de blog in de tekst te klikken. Handig is dat om zo bezoekers naar andere blogs te leiden. Maar kan iemand mij zeggen hoe je dat doet? Ik veronderstel in brontekst en daar een url code neerzetten, maar weet niet hoe of waar dat op te halen. Wie geeft mij een tip? Naar aanleiding van de reactie van Thea voeg ik er snel iets bij; Het gaat niet om links naar blog( als favorieten, die heb ik al aan de linkerkant van mijn blog staan) het gaat wel om links in de tekst zoals bij de laatste reflectie van Troubadoerke bv .Ze zette midden haar tekst " HIER" in het rood en als je daarop klikt kom je bij haar link uit. Sommigen doen dat ook met namen van blogs. Zo leer ik stapsvoets bij, een mens is nooit te oud hé? Verder niet veel te vertellen want was een drukke dag met het schilderen van de binnenmuren van de garage vooraleer ze hier een gasketel installeren! Zie dat er nog spatjes op mijn armen zitten, zal dat even moeten rechtzetten!! Onze spreuk van gisteren? Voor iemand in de bres springen.
Amor Fati was er natuurlijk zeker van en toonde zelfs dat het letterlijk kan. Thea twijfelde omdat ze de spreuk niet ken(?) maar het was juist hoor! Bojako kon toch niet slapen dus puzzelde ze mee . Ik vreesde bijna dat ze zou geschreven hebben: Voor iemand uit zijn vel springen"!!! Musje zegt dat ze niet veel tijd heeft , puzzelde natuurlijk juist maar weinig tijd om 1u20u 's nachts ...leg dat eens uit!!!!haha Hotlipske deed het in 2 keer en dat fotootje was koddig hoor!!!
Bijna aan het einde van de weg gekomen, kijk ik nog even om. Ik aarzel nog vooraleer de hoogste top te bestijgen. Ik ben weer dat kind dat iets moois verwacht, als straks het morgenlicht over de heuvels valt. De blijdschap van de verwachting is te groot voor een mensenhart, ik ben bevreesd voor een te groot geluk. Daarom kijk ik nog even om naar het verleden, niet zonder schroom, maar met het gevoel dat het leven een boeiend gevecht was waarvoor ik dankbaar moet zijn, want het heeft zin gehad. ( Pieter G Buckinx)
Ik botste per toeval op deze bedenking en vond het de moeite om hier neer te zetten want ooit komen we allen aan het einde van de weg ........
Vandaag naar ons ma geweest. Ze doet haar best om op haar eigen benen te staan in de geborgenheid van haar huis, maar het wordt moeilijk!
Even kijken wie de vorige spreuk vond: Waar het hart vol van is, loopt de mond van over.
Huismusje uiteraard en Amor Fati is er ook altijd bij. Hotlipske en Thea beaamden de spreuk ook, dus we gaan naar de volgende
V . . R . . M . N . . N . E B . . S . P . I . . E N!
Ik heb het al gezegd dat mijn grootvader een schat was. Ik hield ontzettend veel van hem, hij was mijn tweede pa met wie ik een betere band had dan met mijn echte pa die de strenge man was in ons leven, die werkte voor ons maar geen tijd had om met ons te spelen. Hij was een stadsjongen die nu in een dorp op den buiten beland was. Zou hij zich hier ooit echt thuis gevoeld hebben, vraag ik mij nu af?? Mijn grootvader was diegene met wie ik optrok en die mijn kinderfantasieën hielp verwezenlijken.. en toch heb ik hem vaak geplaagd zoals die keer toen hij zijn scheerpotje bijna op zijn hoofd kreeg!! In die tijd schoren de mannen zich nog met een scheermes maar eerst moesten ze zich goed inzepen. Als ik in de buurt van mijn grootvader kwam ( ik vond het altijd boeiend om hem bezig te zien en keek angstig toe of hij zich niet zou snijden..) kreeg ik altijd een lik van de dikke zeepkwast tegen mijn gezicht. Ik zou het hem dus eens betaald zetten. Daarom vulde ik zijn aluminium bekertje met water en zette het op de buitendeur van de veranda die op een kier stond Dan was het wachten tot mijn grootvader zou binnenkomen en dan het water op zijn hoofd zou krijgen . Maar mijn grootmoeder was de eerste en ze kreeg het water over haar schoon kapsel!!!! Toeval wil dat mijn grootvader het zag gebeuren, hij aan de ene kant van de deur en ik aan de andere kant Wij konden erom lachen, alleen had ik de verkeerde persoon uitgekozen want mijn grootmoeder vond het alles behalve plezant.We zijn dan alle twee maar een ganse dag uit haar buurt gebleven. Ik vraag me nu nog steeds af of peter ook zo zou gelachen hebben, had hij dat water over zich gekregen??? En toch ik hoop dat hij besefte dat ik enorm van hem hield. Maar toen werd er nog niet zo geknuffeld als nu. Als ik zie welke knuffeldiertjes onze kleinkinderen zijn en hoe we er samen van genieten dan wenste ik maar dat ik met mijn grootvader ook zo vaak geknuffeld had!! Maar verder dan gezellig op zijn schoot zitten en samen kaart leggen ging de intimiteit niet.. Dat ik nu van muziek houd en mezelf erop betrap dat ik loop te zingen of te neurieën dank ik aan ons ma. Hoewel ze het niet gemakkelijk had als werkende vrouw met 4 kinderen die 6 tot 10 jaar verschilden in leeftijd, heb ik haar altijd weten zingen. Die oude schlagers van toen kennen we alle 4 nog en die hebben bij familiebijeenkomsten vaak tot hilarische samengezangen geleid!!! De onderwerpen van de schlagers toen waren meestal alledaagse gebeurtenissen, meisjes die hun lange haren afknipten ( een schande), vergaan van schepen, een moord enz Trouwens mijn eerste publieke optreden was ook met een liedje. Telkens als we met vrienden , familie of buren bijeenkwamen, werd ik boven op een tafel gezet om als 3 jarige Aan het strand stil en verlaten te zingen.. Ik heb er veel chokoladerepen aan overgehouden . Mijn grootouders hadden ook een radio met platendraaier waar je 10, 78 toerenplaten ineens kon opleggen. Als we moesten meehelpen met het aannaaien van knopen dan kon ik me enkel met het rotjobke verzoenen als de platen van Mario Lanza of Rudy Schuricke of operette muziek gespeeld werden .Ik hield van die muziek en dan neurieden we allemaal mee, een vergane herinnering die me nu wat weemoedig maakt. In onze buurt was er ook een boerderij. Daar gingen we regelmatig verse melk halen of zelfgemaakte boter. Dat was toen nog eens melk!!. Als je die gekookt had dan lag er een dik vel room op de melk en daarvoor maakten we toen ruzie zodat we om beurt het vel kregen om op te eten. Zalig, zou ik het nu nog lusten??? Wedden van wel maar waar vind je dat nog??? W gingen die melk gaan halen in een grote kan. Langs de boomgaard en de akkers hadden wij een prive wegje tot aan de boerderij. In de zomer was het wel eng om s avonds langs de tarwevelden naar de boerderij te gaan. Dan zette ik het meestal op een lopen in het doorgaan want wie weet wat er allemaal uit die graanvelden kon tevoorschijn komen!!! Het terugkeren ging langzamer want met een volle kan lukte het lopen niet. Meestal nam ik dan een zaklamp mee en die diende meer om achter mij te lichten dan voor mij!! Waarom ik dacht dat het gevaar van achteren kon komen ipv van vooraan is mij niet duidelijk, haha. Niet dat ik zon bang ding was maar als ik al eens iets uitgestoken had, zei mijn grootvader altijd dat Pietje beu !! mij zou komen pakken en waar kon die zich beter verschuilen dan in de korenvelden!!.... Ik heb al gezegd dat ons graan gedorst werd met dat van de boer. Zon dorsmachine lokte meestal veel kijkers want dat was toen een hele renovatie. Ik heb de boer nog weten dorsen met dorsvlegels. Het was boeiend om die mannen bezig te zien. Meestal stonden ze met 4 gespierde bonken in een bloot bovenlijf te kloppen op het graan op de grond maar dan in een ritme waarin ieder na elkaar aan de beurt kwam. Nooit sloegen ze verkeerd of raakten ze mekaar, de harmonie waarmee ze dat werk deden ..daar heb ik uren staan naar kijken. Tot de machine haar intrede deed. Dan kwam de ganse buurt kijken. De strohalmen gingen er langs boven in, het graan werd in zakken opgevangen , het kaf werd op een hoop gespoten en de rest van het stro werd tot pakken gebonden. Een wonder was dat toen en welk een tijd werd er uitgespaard voor de boer. Wij als kinderen stonden dan in die stapel kaf te springen tot we overal vol zaten van dat zootje . Het kroop in ons oren, onze neus, onze schoenen ( ben er ooit eens één in verloren!!) en in ons broekje. Toen kon je als kind nog onbezorgd je kleren uittrekken om je van het kaf te ontdoen. De groten lachte erom en deden verder en wij vonden het zalig om in ons blootje in het kaf te ravotten. Waar kan dat nu nog zonder dat er problemen van komen???? Het was ook op die boerderij dat we zagen hoe de koeien gemolken werden. Als we te dicht in de buurt van de koe of de boer kwamen dan spoot hij met de speen een straal melk naar ons tot we het uitgierden van het lachen. Ik was regelmatig op de boerderij want er woonde daar een dochtertje van mijn leeftijd .Daarom mocht ik af en toe mee met boer en kar naar het veld . We waren nogal wat fier toen we naast de boer op de kar mochten zitten en heel soms de teugels van het paard mochten vasthouden. Dat was een hele eer!!!! Ook de grachten rond de weiden boden een zee aan verrassingen. Wij zochten er dikkopjes ( kikkers in spé) en probeerden die in bokalen op te kweken, we legden hindernissen aan in de gracht om zo de scheepvaart ( van onze papieren bootjes) wat spannender te maken. De hagen rond de tuinen waren ook niet veilig voor ons. In de meimaand stonden wij vroeger op om meikevers te vangen. Ze hadden allemaal een naam volgens hun uitzicht en kleur. We staken ze dan in luciferdoosjes met een groen blaadje erbij om ze dan op de gepaste tijd met een draad aan hun pootje te laten rondvliegen en te genieten van hun zoemend geluid (eigenlijk wel erg voor het beestje en we zouden nu zeker Gaja op de hals krijgen!!) Nu gaan de kinderen lopen als ze al in de verte een kever bespeuren!!! Op zo'n 300m van thuis was er ook een bos en daar gingen we braambessen plukken. Als kind stak ik die in de zakjes van mijn short. Wist ik veel dat die plekken er nooit meer uitgingen!! Later werden wij met een emmertje het bos ingestuurd. Die bessen samen met rabarber leverden zalige confituur op. Maar de afsluiter van de dag was s avonds als wij in het bad moesten. Wij hadden toen nog geen badkamer dus stond er overdag een groot, gegalvaniseerd ( dank voor de tip Amor Fati) bassin met water gevuld op te warmen in de zon. Mijn oudste zus moest niet elke dag in het bad, een rap kattenwasje volstond bij haar. Bij mij was het altijd een serieuze schrobbeurt met overtollig wat zeep erbij die dan nog eens behoorlijk in de ogen prikte ,maar daarna blonk ik gelijk een spiegel Nu lijkt het wel of wij enkel in de zomerperiode buiten speelden. Ook de winter had zijn charme, maar de dagen waren dan veel te kort om na school nog te ravotten, tenzij in de weekends en de winter vakanties. Wij hebben gegleden en geschaatst op bevroren grachten en overgelopen weiden. Sneeuwmannen gemaakt die groter waren dan wijzelf ( met hulp van wie anders dan peter!!) En zo kan ik nog dagen verder gaan, want de herinneringen blijven maar boven komen. Als ik het zo allemaal bekijk dan heb ik een prachtige, gelukkige kindertijd gehad. Ik was zon beetje een kleine Pallieter die leefde van de dag in de openheid van de natuur! Begrijpen jullie nu dat die kostschool een serieuze beknotting was van mijn vrijheid en dat ik mij in het begin voelde als een vogeltje waarvan men de vleugeltjes afgeknipt had.. tenzij jullie ook vinden dat er wat moest gedaan worden om van die kwajongen een deftig meisje te maken ??? Of ze daarin geslaagd zijn, laat ik in het midden. . Herinneringen , een ode aan mijn lieve grootvader.
Wie heeft er zijn beste beentje voorgezet? Huismusje natuurlijk en Amor Fati en Stupido. Cientje, Hotlips en Bojako zetten ook hun beste beentje voor.
Gaan ze met het volgende ook akkoord?
W . . R . . T . A . T V . . . A N I . , . O O . . . E M . . D V . . . V . R!
Het viel dan uiteindelijk nog mee met het weer. In de voormiddag kregen we een flinke regenbui maar daarna bleef het droog en de temperatuur viel best mee. We besloten dan toch maar om dat glaasje op de jarigen buiten te drinken. De twee kleinzoontjes hadden mekaar direkt gevonden tot grote frustratie van grote zus die anders de speelkameraad is van broerlief. De tweeling peddelde op hun trapfietsjes rustig achter de oudsten en de jongste liet even horen dat ze er ook nog was maar was daarna uitgeteld en deed een dutje. Het was druk maar voor geen geld wil je dat missen. Onze tuin echoode weer van kinderstemmetjes en hun gejoel en gelach ( soms geween als ze weer eens te ontstuimig waren). Opa was druk in de weer met het vuur en de BBQ, oma pendelde tussen de groten en de kleinen en de mama's en papa's hadden ondereen heel wat te vertellen, een gezellige drukte dus. We hebben wel wijselijk binnen gegeten om niet verrast te worden. Terwijl we knusjes aan tafel zaten, zei de oudste kleinzoon opeens: " Oma, jij bent de liefste oma van heel de wereld!". Mijn tikkertje sloeg een slag over bij zoveel kinderliefde. " Dat vindt oma heel lief jongen", zei ik " en je krijgt van mij een dikke knuffel"! " En ook een ijsje oma?..... Die lieve kinderlijke spontaniteit ontlokte hier wel gelach, maar we begrepen mekaar de kleinzoon en ik! Wij hebben hier " de hongerigen gespijzigd en de " dorstigen gelaafd"!! en toen ze later op de avond éen na een terug vertrokken ,werd er flink wat afgeknuffeld. Wij kunnen weer een hele tijd teren op al die zachte kusjes en lieve knuffels van kleine armpjes rond de nek. Slaapwel en tot de volgende keer en 5 paar kinderarmpjes wuifden tot ze ons niet meer zagen. Moe? Ja, maar daar gaat niets boven.
Weinig zoeklustigen die " Door het oog van de naald kruipen", maar Amor Fati en Hotlipske geven niet op!!
Misschien doen er meer het volgende:
Z I . . . E . T E . E E .T . E V . . R . E . T. E . .
Zoals gezegd, mijn leven speelde zich buiten af waar er zoveel te beleven viel. En omdat ik niet kon stilzitten ( nu zouden ze van mij een ADHDertje gemaakt hebben) liep dat spelen niet altijd goed af, maar dat hoort er dan bij zeker? Ik had een fiets gekregen zo éen met trappers die bleven draaien ( met een vaste pion zeiden we toen!!). Dus vonden we daar niets beter op dan met het ene been op een van de trappers te staan en dan zo op en neer te bewegen zonder de ander trapper aan te raken. Hopelijk volgen jullie. Om je evenwicht niet te verliezen moest je daarvoor wel snelheid hebben. Dus toen ik op zekere dag weer aan het racen was , miste ik de bocht en kwam pardoes in de gracht terecht en botste met mijn hoofd op de stenen afboording van de tuin aan de andere kant van de gracht. Gevolg een groot gat in mijn voorhoofd , zes haakjes erin ( toen werd zon wonde nog niet genaaid) en for ever and ever een litteken op mij voorfaçade Je zou denken dat ik het daarna wat rustiger zou doen maar neen hoor diezelfde zomer , ik had een short aan en een bloesje, ben ik in volle vaart terug in een gracht maar nu met hoge netels gevallen. Ik kan je verzekeren dat dit niet de plezantste ervaring was. Ik stond zo onder de bobbels en verging zo van de jeuk dat ik s avond met wat koorts vroeg het bed invloog. Als driejarige was ik eens mijn zus gevolgd. Zij stond te kijken naar de buurjongens die in de gracht kikkers probeerden te vangen. Hoe het gebeurd is, weet ik niet maar blijkbaar stond ik opeens ook in die gracht maar dan in de rioolpijp die de twee kanten van de weg verbond Om de een of ander reden kon ik noch vooruit noch achteruit en viel ik steeds in de modder. Het was een buurman die de kinderen hoorde roepen en toesnelde. Hij heeft me uit die netelige situatie gered.. Het schijnt dat enkel mijn ogen nog wit waren en al de rest onder de modder zat. Toen hij mij dan bij ons ma deponeerde was zij natuurlijk verschrikkelijk geschrokken maar toen ze zag dat alles ok was kreeg ze ter plaatse een lachbui zo komisch moet ik eruit gezien hebben. (Mijn grootvader begreep maar niet waarom ons ma zo lachtte). Maar het had anders kunnen uitdraaien en dan zat ik hier wellicht niet alles opnieuw te beleven .Maar dat alles nam niet weg dat ons pa mijn poepeke s avonds eens goed verwarmde .. Waarom ik dat allemaal vertel omdat de kinderen van vandaag met al hun gesofistikeerd speelgoed in mijn ogen niet altijd beter af zijn. Ik moet zeker niet terugkomen om te spelen .. De zomers waren een droomspeeltuin.. Als het te heet was kon ik uren onder een boom zitten met een boek en een rabarber in de hand en dan maar smullen ( was nog goed voor de dorst ook!! ) De weiden gaven ons de ruimte om te voetballen en geloof mij ik deed niet onder voor de jongens. De lege akkervelden waren onze reuzezandbak waar we naar hartewens in bouwden en konden crossen. De bomen, vooral de wilgen rond de weide, waren onze wigwam waarin we als volbloed indianen huisden. Met een pluim van de kippen van de buren in ons haar en strepen van rood krijt op ons gezicht waren we echte indiaantjes. We ,dat was ons clubje, 4 meisjes en 3 jongens. Er was er altijd wel eentje met een lumineus idee. Ooit waren we aan het voetballen op een patattenveld toen de bal in de weide ernaast vloog. Geen probleem ik zou die wel halen de koeien stonden toch rustig te grazen!!,. Dus dook ik onder "de pinnekes draad "op zoek naar de bal tot ik opeens geroep hoorde: Pas op een stier!! Nooit ben ik zo snel uit een weide gevlucht en heb ik het record van onder de pinnekensdraad duiken zeker gebroken. We hadden de bal terug maar ik bleef achter met een ferme haak in mijn broek, een serieuze schram op mijn arm en been, mijn sandaaltjes en voeten onder de koeiendrek, maar de stier was te laat Dat was echter zon serieuze adrenalinestoot geweest dat ik in t vervolg twee keer uitkeek vooraleer ik de weide indook!!!! Naast de boomgaard waar ik soms zat te lezen ,was een andere geliefdkoosde plek de tarwe- opper van mijn grootvader. Elk jaar werd er tarwe gezaaid en als het oogsttijd was dan maaide mijn grootvader met een zeis de tarwe en bonden mijn grootmoeder , ons ma en mijn grootvader de tarwe tot bundels. Die werden dan in kegelvorm te drogen gezet en later gestapeld in afwachting dat een dorsmachine naar een boerderij in de buurt kwam die dan ook ons graan mee verwerkte. Als het te heet was om te ravotten of ik wilde even wegdromen dan ging ik boven op de opper liggen ( nu ik eraan denk niet zonder gevaar stel dat die omver viel !!) en dan maar staren naar de staalblauwe lucht of figuren zoeken in de wolken Dat heeft me als kind altijd gefascineerd.Wat je daar allemaal in zag!! Toen kwam de tijd dat ik niet meer naar de wolken keek wegens te druk en .. nu betrap ik mezelf erop dat ik weer aan het zoeken ben naar figuren in de schuivende wolkenmassa. Het is zalig om samen met de kleinzoon of - dochter de verbeelding los te laten!!Een aanrader!!
Nu de oplossing van het spreekwoord. Amor Fati gaf weer een sprekend beeld van het spreekwoord : Zich voelen al een vis op het droge Huismusje, Stupido en Hotlipske wisten het ook en Bojako zorgde voor een goeie variant!!
Maar vinden jullie ook het volgende? D . . R . E . . . G . A . . E N . . L . K . . I . E .
Zoals al gezegd verkoos en verkies ik nog steeds de buitenlucht. Dat ravotten liet natuurlijk zijn sporen na. Het was zelfs zo erg dat klanten tegen ons ma zegden dat ze niet meer zo fier was met haar jongste als met de oudste. Ons ma vond probeerde uit te leggen hoe de vork aan de steel zat en dat het niet aan haar lag s Morgens trokken we beiden nette kleren aan.Tegen s avonds zag mijn zus er nog even proper uit, ikzelf zag er tegen de middag al zwart uit of onder de schrammen van tussen de braambessen struiken te zitten of ergens in te vallen !!!! Mijn haren hingen dan meestal verward langs mijn gezicht en mijn strikjes zagen er niet uit. Ik had eigenlijk liever twee gevlochten staartjes zonder strikjes want die dienden toch maar om door de jongens opengetrokken te worden!!!( Maar mijn zus speelde niet met jongens.) Het was dan ook niet moeilijk dat ik als klein kind van sinterklaas een zwarte satijnen barbeteuse kreeg ( klinkt dat satijn vertouwd Pazke?) dan was dat minder snel vuil Vraag me niet naar de precieze naam voor dat ding het was zon "poefbroekje " met borstlapje eraan voor kleintjes Alleen op zondagvoormiddag mocht ik niet buiten spelen. Dan moest ik er netjes uitzien want dat was een super drukke dag bij ons. Wij woonden naast mijn grootouders. De twee huizen waren met verandas achteraan met elkaar verbonden en de tussendeur stond meestal open. We liepen dus steeds van het ene huis in het andere temeer omdat mijn ma haar kapsterssalon altijd in haar ouderlijke thuis gebleven is. Mijn grootouders en ons ma hadden het op zondag steeds druk met mensen die naar de hoogmis gingen en vooraf nog even een boodschappenlijstje binnenbrachten. Na de mis zouden ze dan de voorraad voor een ganse week afhalen! Ook voor ons ma was de zondagvoormiddag heel druk, want de vrouwtjes wilden nog rap even gekapt worden om dan in de namiddag te kunnen flaneren.!! Daarom werden we nogal jong ingeschakeld om mee te helpen in de winkel. Dat vond ik niet erg ,eerder plezant. Aan de kaasmachine of afwegen van eten mocht ik niet komen wegens te jong. Mijn zus die 6 jaar ouder was wel, maar er bleef genoeg te doen dat wel mocht. Vooral snoep verkopen was mijn favoriete ding. 4 snoepjes in het zakje , éen in het mondje .. Ik volg Ludovicus met zijn snoepenverhaal goed hoor, ik heb me er ook vaak aan bezondigd. Zo had ik dan weer iets om te gaan biechten!!!!! Ik wist ook wanneer ik in de winkel moest zijn. We hadden een goede timing wanneer de mis uit was en hoelang het dan nog zou duren voor de kerkgangers terug waren om hun bestelling op te halen. Sommigen waren op zondag heel royaal vooral de mannen als ze eerst nog snel een pintje gedronken hadden en soms gaven ze een halve frank omdat we hielpen om de zakken op de fiets of éen enkele keer in de auto te laden. Dus was het vechten om de juiste personen te bedienen!!!! Want zoals iedereen weet zakgeld was een luxe in die tijd. Maar wij hadden nog een kans om dat zakgeld aan te dikken. Wanneer de schoolreis in het vooruitzicht was, kregen wij van ons grootmoeder 5 centiemen voor elke knoop die we aannaaiden aan de kleren die ze gemaakt had. We hielden daar dus rekening mee om de weken ervoor niet te ijverig te zijn zodat we op het einde nog heel wat te naaien hadden en zo wat bijverdienden voor de schoolreis.( want veel zakgeld kregen we niet mee). Werken was bij ons schering en inslag ,ik heb het nooit anders geweten. Er viel altijd wel wat te doen. Mijn grootouders hadden rond hun huis twee behoorlijke stukken grond liggen. Op het ene stuk werden aardappelen gekweekt , op het ander tarwe en op een zijperceel groenten. Omdat ik toch altijd buiten was , werd ik veel ingeschakeld om mee te helpen. Mijn oudere zus, de poppemie, was wellicht slimmer , die maakte zich nooit vuil en moest dan ook niet meehelpen, ze zou wel naaien of braafjes binnen bezig zijn en boeken lezen. Ikzelf heb ook boeken verslonden maar dan meestal s avonds juist voor we gingen slapen, dan viel ik stil in een hoekje en hoorden noch zagen ze me!!! In de zomer mochten we in bed nog altijd wat blijven lezen met ons raam open zodat de kamer opfriste. Als ik kattenkwaad uitgehaald had, dan was de ergste straf naar bed zonder boek en rolluiken naar beneden. Maar in de zomer lag het lezen een beetje stil. In de winterperiode haalde ik ruimschoots mijn schade in. Trouwens de dorpsbibliotheek kon toch mij tempo van lezen niet volgen. Binnen de kortste keren waren al de nieuwe kinder- en jeugdboeken verslonden s Zomers zaten mijn ouders en de buren vaak gezellig buiten te praten of een kaartje te leggen. Daar werden dan moppen verteld of andere verhalen die niet voor kinderoortjes bestemd waren. Vaak zat ik dan met de rolluiken op kiertjes te luisteren of ik iets kon opvangen, tot ze beneden plots in de gaten hadden dat daarboven iemand luistervinkje speelde. Dan kwam ons pa naar boven en kon ik niet snel genoeg in bed duiken en doen alsof ik sliep Zou hij het nooit doorgehad hebben??? Ik denk het wel want aan zijn strenge ogen ontsnapte niets maar soms liet hij het niet blijken.
Maar ik had het over het meehelpen met mijn grootvader. Ik heb patatten geraapt tot ze me de oren uitkwamen.Tegen de tijd dat wij opstonden , had mijn grootvader al voor hij naar het werk vertrok zon 10tal rijen patatten uitgedaan ( van zo'n 15m lang)en die moesten opgeraapt worden voor we mochten spelen. . En het was niet zomaar rapen. Neen de grote moesten in de ene mand de kleintjes in de andere en de patatten die gestoken waren door de riek in de emmer . Als kind is het eerst plezant maar na een tijdje hangt dat rapen je de voeten uit!!! Wij begonnen vaak met twee te rapen maar na een smoes was mijn zus riebedebie en kon ik het verder alleen klaren. Gelukkig had ik veel speelkamaraadjes die wel af en toe meehielpen zodat ik vlugger kon meespelen. Maar ja, na een tijdje waren ze dat ook beu . Ooit ben ik eens zo kwaad geweest dat ik niet mocht gaan spelen maar eerst moest rapen dat ik over de middag en put maakte en daar loof op legde. Dus toen mijn grootvader , de riek op de schouder en de klak op het hoofd met grote klompenstappen in de namiddag het land weer opstapte, hoorde ik daar plots een litanie die niet voor kinderoortjes bestemd was want de arme mag lag met de neus op de grond, de klak een paar meter verder , de klompen in de put en de riek (gelukkig) naast hem!!! Geen zicht maar lang heeft mijn lachen niet geduurd. Ik denk dat dit de enige keer geweest is dat ik het op een lopen gezet heb met mijn grootvader achter mij aan. Hij was nochtans een koekengoede man , had altijd een karamel of snoep op zak en we mochten er altijd eentje hebben. Hij was het die onze schommels aan de boomtakken hing en onze vliegers maakte of onze bikkels uit de fietsenketting haalde, of onze fiets repareerde, en toch . Bad me ,ik heb hem zo vaak geplaagd. Lieve, arme peter, maar ik was ook steeds bij en rond hem. Ik was de kleinzoon die ze niet hadden ( ons pa was er nochtans heilig van overtuigd dat ik een zoon zou worden voortgaande op de voetbalmatchen die ik speelde in ons mas buik). Ik haalde dan ook de streken uit die ze van zon manneke hadden kunnen verwachten!!!! Daardoor had ik dan ook een totaal andere band met hem dan met mijn grootmoeder. Die wilde van mij teveel een meisje maken dat er altijd netjes bijliep en schoon in huis bleef en waar je mee kon pronken in de winkel of in het kapperssalon zoals ze met mijn zus deed. Mijn zus was er wel bij toen als afsluiter van de patattenoogst mijn grootmoeder s avonds op de buizestoof ofte de Leuvense stoof pannenkoeken bakte. Hoge stapels lagen dan op ons te wachten en bij de geur alleen al kwijlde je weg!!! Dat was het moment dat ik mij terug met die patattenbedoening kon verzoenen. Meestal kwamen dan de vriendjes en vriendinnetjes die af en toe meegeholpen hadden mee eten , vandaar dat meter zog grote stapels moest bakken. Wij aten die pannenkoeken dan met boter en veel bruine suiker of van die donkere zoete stroop erop. Ik lik nu nog mijn vingers af als ik eraan denk. Lichtmis was ook zon moment van pannenkoekenbak, dus niet alleen de zomer was culinair een hoogtepunt voor ons kinderen. ( wordt vervolgd)
< body> En nu ons spreekwoord: Amor Fati en Huismusje hadden het spreekwoord gezien: De poten onderiemands stoel zagen . We voegen er nog eentje aan toe: Z . C . V . . L . N . L . E . . V . . . . H . T . . O G . !
Het was mij het dagje wel vandaag. Vanmorgen rap nog iets gebakken om de laatste cursusles te kunnen afsluiten bij een tasje koffie of thee en natuurlijk een gebak. In de namiddag dan de cursus en als ik terug thuis kwam rond 17 u nog rap de laatste plankjes afschuren want ik haat het als een werk half gedaan blijft liggen. Ik heb precies geteld 109 plankjes geschuurd. "Waarom dat nu allemaal vandaag moest" , vroeg mijn ventje... Kent hij mij dan nog niet na al die jaren?? Als ik aan iets begint, dat is het " vollen bak". Zo was het vroeger als kind ook en dat bracht mij bij mijn kinderjaren.
Herinneringen!! We spreken zo gemakkelijk van schatten op zolder maar heb je er ooit al eens bij stil gestaan dat er ook schatten in de kelder kunnen verstopt zitten? Ik weet het,dat is nu niet bepaald de gezelligste plaats om te blijven hangen maar de ervaring leerde ons dat je daar ook soms rariteiten kan terugvinden!! Bij mijn schoonouders hebben we bij het opruimen van het huis in de kelder 4 piepschuimen koppen gevonden die mijn schoonvader gebruikte om zijn haarstukjes op te verluchten!! Het leidde tot hilarische toestanden want elke kop kreeg een naam en ze bleven maar komen . Ook aan de weckpotten kwam maar geen einde. Ze stonden langs alle kanten vol of leeg en brachten de herinnering boven aan al het lekkers dat er toen in bewaard werd. Hoe het komt dat ik daar nu aan denk, weet ik ook niet. We zeggen steeds tegen de kinderen, je moet niet blijven stilstaan bij het verleden maar vooruit kijken. Waarom blik ik nu zelf terug in het verleden? Misschien omdat te ver vooruit denken wat afschrikt, want ouder worden kan soms onaangename verrassingen in petto hebben. Toen ik een tijd terug mijn lagere schooljaren herbeleefde, kwamen zoveel andere vergeten herinneringen terug boven. Wat heb ik toch heerlijke kinderjaren gehad. Als ik nu de kinderen bezig zie met hun technische vernufjes en speeltjes, dan vind ik het zo spijtig dat er zoveel uit onze tijd verloren gegaan is. Buiten dat was onze speeltuin en daar vind ik tot op heden nog het best mijn draai. Steek mij niet in de stad ik zou er niet aarden. Uiteraard geldt dat niet voor iedereen maar de stad met zijn drukte en gebrek aan ruimte is niet aan mij besteed. Als kind leefde ik buiten, op straat, langs de velden en in de bomen. Mijn grootouders hadden een grote boomgaard met veel fruitbomen. Elke zomer zat ik met mijn grootvader ergens op de takken fruit te plukken. Je wil de emmers kersen, pruimen, appelen en peren die ik geplukt heb niet tellen. Maar dat was geen straf, het was zalig daar op een van die stevige takken te zitten turen met een sappige peer of pruim in de hand of met de kersen die aan mijn oor bengelden en waarvan er voor elk handvol in de emmer een paar in de mond verdwenen!!! In de bomen klimmen en van daaruit de " wereld" beleven en gadeslaan, dat was éen van mijn lievelingsspelletjes.En als er dan nog eens volop fruit in de buurt was...... Bij ons thuis was de zomertijd een heel drukke tijd. Er werd dan volop fruit en groenten ingelegd in steriliseerpotten.( weckpotten ). Mijn grootouders kweekten ook elk jaar een varkentje en dat werd dan ten gepaste tijde geslacht en daarvan werden dan hespen gerookt en paté gemaakt en worst gedraaid en vooral kop , hoofdvlees heet dat bij ons, gemaakt. Daarvoor werd eerst het vlees in stukken gesneden, dan moest het van de benen gehaald worden en daarna gekookt. Daar werd dan vleesgelei bijgevoegd om alles samen te houden en alles werd dan in grote, glazen potten gesteriliseerd. Dat was vlees om je duimen van af te likken en dat samen met kleine aardappels in hun frakske gekookt heerlijk was dat. We hadden ook van die grote stenen kruiken daar werd dan spek in gepekeld. Bloedworst werd door de slager gemaakt. Ik heb gans dat proces meegemaakt , een unieke herinnering en drukke tijden .. Dat brengt mij bij wat mijn grootmoeder ooit vertelde. Gedurende de oorlog werd veel vlees in stenen potten "opgelegd".Frigo's bestonden toen nog niet. Ooit moesten ze schuilen bij een bomaanval in de tweede wereldoorlog. Ze waren met zijn allen in de kelder gevlucht. Bleek achteraf dat éen van de vrouwen juist op dat moment ongesteld was ;; Gevolg al de stenen potten met opgelegd vlees waren slecht!!! Een fabeltje?? Neen hoor. Ik heb het ook aan de lijve ondervonden dat die bepaalde periode van de maand een mens soms parten kan spelen. Je moest me dan niet vragen om mayonaise te maken. Ooit had ik een buurvrouw in het buitenland die dat maar flauwe praat vond . OK, zei ik de eerst volgende keer dat het zover is, maak jij mayonaise en ik zal erbij komen, we zullen zien! Dat hebben we dan ook uitgeprobeerd. Ze was volop bezig om een mooie, gladde mayonaise te maken tot ik erbij kwam . Nog geen minuut later begon dat brijtje te schiften en vloog ik terug buiten. Wat moest bewezen worden!!!! Mijn grootouders hadden een winkel, deels kruidenierszaak en deels kleerwinkel Een rare combinatie???? Mijn grootmoeder was nogal handig met naald en draad en had zo al eens voor klanten iets gerepareerd en van t een kwam het andere en zo begon ze alledaagse kleren te maken. Toen we klein waren en ons ma druk bezig was ( kapster) werden mijn oudere zus en ik bij grootmoeder boven op de tafel gezet met een lapje om ons bezig te houden. Mijn oudste zus kon daar uren zitten, mij hebben ze er twee keer opgezet en twee keer donderde ik binnen de kortste keren naar beneden ..Gevolg ik mocht weer lekker rondlopen . Stilzitten was dus niet aan mij besteed en is dat nog steeds niet hahaha!!!( wordt vervolgd)
En als afsluiter wisten Huismusje, Amor Fati en Hotlips dat : De liefde niet van éen kant kan komen. Het volgende kan je best niet letterlijk uitvoeren.!
D E . . T . N O . . E . I . . A N . . . T O . L . A G . . ! Het volgende kan je best niet letterlijk opnemen!!
Kreeg van Ludovikus een tip om alles mooi onder elkaar te zetten zodat ik in de toekomst een deftige reactie kan geven bij Bojako en dat moet ik natuurlijk uittesten. Daarom vandaag een relaasje in puntjes!!!! "
Heb vandaag nog maar weer eens plankjes geschuurd.
Omdat het niet vooruit ging, hebben we een schuurmachientje ingeschakeld.
Mijn vingertjes kunnen nu eindelijk wat gespaard worden.
Nu geen zere vingertjes meer maar ik vrees dat ik "forsballen" krijg want er moet nogal wat kracht gezet worden op dat ding, is geen strijkijzer zei Tony toen ik met een gentle touch begon!!
Nog 25 plankjes te doen en dan kan ik sappen.
Straks even checken of dit experiment hier geslaagd is;
Om af te sluiten nog iets proberen
Van een knappe tafel kan je niet eten
Dat hadden Bojako en Musje direct gezien al verkozen ze "schone" , maar what's in a word...
Amor Fati en Thea wisten het ook en een nieuwkomer Stupido gokte ook correct. Even verwarring bij de laatste reactie, ik vermoed van Lipske ( ze gokte ook op schoon ) maar onder de reactie stond " geschreven door Stupido"., en die had pas gereageerd. Wie was het nu?
Nu gaan we naar het volgend spreekwoord.
Rara. Een waarheid als een koe!
D . L. . . . E . A . . I E . . A . E . . K . . . K . . E . !!
Zo ongeveer zat ik er vanavond bij . Weer teveel hooi op mijn vork willen nemen. Na het bezoek van de kindjes twee weken na elkaar, moesten de ramen dringend een beurt krijgen. Ze zijn wel schattig die vingertjes en die snoetjes maar niet op de vensters!!! Ik had gisterenavond al rabarber met gedroogde abrikozen en sinaasappelreepjes ( pel) op suiker klaar gezet om de eerste confituur te maken...Dus dat stond ook nog te wachten. Ventje reed intussen onze gazon af maar de voorkant is voor mij omwille van de bloemenstruiken( als er dan een tak je af is heeft biebie het gedaan!!.) Kwam datzelfde ventje ook nog met het idee om de plankjes van de buitenluifel opnieuw te sappen. Die waren eraf genomen omwille van het plaatsen van een zonnescherm. Maar eerst moesten die geschuurd worden. Zo'n kleine 100 plankjes van 1m lang afschuren, begin er maar aan!!. Het was dus een jobke voor ons beiden en nu heb ik bijna geen vingertjes meer om te typen. En ze zijn nog niet allemaal geschuurd Wat een moeder lijden kan (om dan nog niet van de vader te spreken, krijg ik dan meestal als antwoord haha!). Maar allé het houdt ons fit en gezond zeker? Zoonlief was in de buurt en wipte even binnen en ...zag dat het goed was 'k Zal goed slapen vannacht ! Dus als je hoort dat er vannacht ergens iemand serieus aan het proberen is om door een houtblok te geraken, dan denk je maar aan mij ....snurk, snurk...
Jullie lezen het , veel onzin, geen pit meer voor iets anders .... Even zien wie het wist dat : Wie bij de hond slaapt zijn vlooien krijgt!! Amor Fati als eerste en Bojako en Hotlips kenden dat ook, Thea had die spreuk nog nooit gehoord... Hebben de hondjes in Nederland dan geen vlooien misschien?
Op naar de volgende, simpel dus Bojako je hebt ruimschoots de tijd!
V . . E . . K . A . P E . . F . L K . . . E N I . T . T . N !
)
){kind=icon}
. Weer teveel hooi op mijn vork willen nemen. 
){kind=link}
){kind=link}