Vrijdag vertrokken we voor een drietal dagen Ardennen met de dochter en co en haar schoonfamilie.We waren aan ons jaarlijks tripje toe dat omwille van de school korter was dan andere jaren. Langer zou echter ook geen optie geweest zijn door alle problemen met ons hummeltje. We vreesden al dat ook de weergoden zouden tegenwerken want de weermannen voorspelden niets goeds. Het weer viel uiteindelijk relatief goed mee, enkel in de nacht van zaterdag op zondag heeft het serieus geregend maar daar hadden we geen last van. Het was een heel andere historie met ons glutenkindje! Jongens toch, ik kon niet vermoeden dat het zo moeilijk zou zijn temeer omdat we een paar keren gingen uiteten en zij dus uit de boot viel! We hebben dan maar een babymaaltijd meegenomen en laten opwarmen want die zijn altijd glutenvrij. De mama, oma en bomma waren allemaal glutenvrij gaan shoppen en ieder had zijn voorraad mee. Ik had ook al een glutenvrij brood gebakken in de hoop dat ze dat toch zou lusten. Het is een regelrecht afgang geweest op alle gebied.Niet alleen moet ze zich aanpassen aan de voeding , al haar favorietjes zijn taboe, broerlief moet mee komedie spelen - ach arme het ventje van amper 6- en ze is dan ook al maanden heel moeilijk wat eten betreft. Momenteel heeft ze ook nog eens heel veel last van haar knietje door de reuma ( het vochtig/kil weer speelt zeker een rol) en is daardoor ook humeurig, haar weerstand en reserve is momenteel 0,0.. ze valt zo in slaap waar ze zit. We hebben al opgemerkt dat een opstoot samengaat met eetproblemen. We vermoeden dat ze meer pijn heeft dan we beseffen en dat ze daardoor helemaal van streek geraakt. Ik hoor het graag zeggen.. dat komt wel in orde en doe dit of dat .. Iedereen weet hoe het moet maar je moet er eerst een paar dagen mee samen leven om te weten wat het is om qua eten om te schakelen bij een peutertje van 3 dat al voordien eetproblemen! had! Als daar niet dringend verandering ik komt dan vrees ik nog grotere problemen. Op een week tijd verloor ze nog maar eens 200 gr!
Allé, wat een ontspannen weekend moest worden, werd overschaduwd door die eet-en gezondheidsproblemen van onze Kit waar niemand momenteel een antwoord voor heeft, zelfs oma niet die anders nogal rap van aanpakken weet. We hebben geprobeerd er toch nog iets van te maken maar voor de dochter en schoonzoon is het einde van de tunnel nog niet in zicht!! Het zal veel tijd vragen om hun gezinnetje terug gereorganiseerd te krijgen en weer gezellige dingen te ontdekken die ze met zijn viertjes kunnen doen zonder dat eten, reuma of gluten stokken in de wielen steken. Hun reisplannen voor de zomer liggen ook overhoop want op hotel gaan met Kitiara is momenteel een probleem, zeker als je het dieet zo strikt moet volgen zoals zij opgelegd is!. Je zou bijna denken... hadden ze die onderzoeken maar nooit gedaan. Ze at voordien nog iets maar nu niets meer. Omwille van die gluten intolerantie nam ze van haar " oude" voeding niets op, zegden de dokters maar zoals het nu verloopt ook niet!! Persoonlijk zou ik als laatste strohalm naar een homeopaat gaan, maar na al die onderzoeken en het geloop, zien ze het niet zitten om nog eens opnieuw te beginnen en... voor je die stap zet moet je erin geloven dat homeopathie helpt want de oplossing wordt ook niet in één twee drie gepresenteerd! Alsof het allemaal nog niet genoeg is , kreeg ik deze avond het bericht dat bij hun hondje een Jack Russel van zo'n 10 jaar maandag een gezwel wordt weggenomen. Nog een zorg erbij.. hun beker is de laatste maanden niet enkel vol maar loopt behoorlijk over!!
Gelukkig leven er hier op de blog zoveel mensen mee met ons kleintje en krijg ik langs alle kanten adressen en suggesties van glutenvrije winkels of producten doorgestuurd. Heel, heel erg bedankt. We testen alles uit in de hoop eindelijk ergens een patroon te vinden dat goed en voedzaam is voor haar! Het wordt aankopen en proberen en bijhouden of weggooien want eerlijk.. ik ben absoluut niet moeilijk wat eten betreft maar sommige glutenvrije dingen zijn echt smakeloos of niet te eten!! Een volwassene moet zich al aanpassen laat staan een kleintje met eetproblemen en dan nog eens reumapijnen erboven op!! Ik hoop en duim dat ik hier over een paar weken mag schrijven dat het eindelijk bergop gaat met onze Kit ipv omgekeerd! We missen haar lachje en enthousiasme en speelsheid....want zeg eens zelf... zou je dat ook niet missen.... Mensen met een gezond kind in huis hebben 1000 wensen, mensen met een ziek kind slechts één!! We rekenen op die ene wens voor ons schatje hier!
Op de laatste blogmeeting, zaten Ludovikus en ik te kijken hoe een vogel opeens verdween in de holte van een boom. Dat deed bij mij een belletje rinkelen : In mei leggen alle vogels een ei.
Spreekwoorden en gezegdes, men moet ze met een korreltje zout nemen. Veel vogel denken er al niet meer aan om in mei nog een ei te leggen. Daar is het in voor sommigen al veel te laat voor. In de maand mei hebben de vogels wel iets anders aan hun kop.
De jonge vogels die in maart of april uit het ei zijn gekomen, zitten intussen al volop in hun puberteit. En je weet hoe dat gaat met puberende jeugd. Ze zijn jong en ze willen wat.
De éne wil uitvliegen, ook al is ie daar nog niet rijp voor. Een tweede lonkt reeds naar het andere geslacht. Een derde is nukkig en dwars en blijft de hele dag lui in het nest liggen, terwijl vader en moeder hun nikkel aan het afdraaien zijn.
Er is er ook altijd wel ééntje bij dat waaghalzende toeren uithaalt en zelfs niet bang is voor een fototoestel.
En dan is er soms nog een nakomertje dat zich nog gewillig laat voederen en voortdurend aan moeders pluimen hangt.
Vogels hebben het niet onder de markt in de maand mei. De opvoeding van de jonge vogels vergt heel wat van hun energie.
Straks wordt het zomer en dan zoeken de jonge vogels hun eigen weg in het bos of in de tuin. Dan blijven moeder en vader vogel alleen achter, terwijl hun kroost druk in de weer is met vliegen in de lucht en het verkennen van de wereld, waarna ze 's avonds lekker gaan stoeien in een haag.
Maar éénmaal de zomer voorbij is en de bladeren van de bomen zullen vallen, dan komen de jonge vogels hun ouders nog wel eens opzoeken. Wie weet zijn pa en ma een mooie wintervoorraad aan het aanleggen, waarvan ze eventueel ook een graantje zouden kunnen meepikken ? En wanneer de eerste vrieskou komt, leiden pa-vogel en ma-vogel hun kroost naar het vette voedsel dat de mensen in hun tuin achterlaten, niet zonder enig risico, want mensen zijn gevaarlijk. En die katten die bij hen wonen, zijn zo mogelijk nog gevaarlijker! Maar vader en moeder houden een oogje in het zeil. Ook al zijn de kleintjes intussen groot geworden, de zorg is er niet minder om.
Maar stilletjes hopen ma-vogel en pa-vogel dat, wanneer de lange winter weer voorbij zal zijn en de prille lente terug de kop opsteekt, er dan "kleinkind vogeltjes" zullen komen...
Goh, wat zullen oma-vogel en opa-vogel fier zijn ! En wanneer die "kleinkind vogeltjes" op hun beurt kleine vogeltjes zullen hebben, dan zullen oma-vogel en opa-vogel hun bekjes tussen hun veren stoppen, tevreden de oogjes sluiten en zachtjes indommelen...
Ja, het gaat snel in de natuur, zoals het snel gaat in een mensenleven. Een ei in mei ? Nee hoor, dat verhaal is al lang achterhaald.
Luc heeft het boek " Hoe word ik baas in huis ?" gekocht. Hij leest het in één ruk uit en stormt daarna de keuken binnen. Hij gaat dreigend voor zijn vrouw staan en zegt: " Van nu af aan is mijn wil wet! Vanavond zal je lekker koken voor mij en daarna zal je het bad laten vollopen zodat ik mij kan ontspannen. Je wast mijn rug, droogt me af en masseert mijn handen en voeten. En als je daarmee klaar bent, mag je eens raden wie me dan zal aankleden en mijn haren kammen...." " De begrafenisondernemer? antwoordt zijn vrouw.
Ik lig op bed en ik denk aan jou. Hoe je onverwachts langs kwam gisteren.
En hoe graag ik je wel niet zou vastpakken en fijn knijpen.
Wat er gisterennacht gebeurde in bed kan ik maar niet vergeten. Ik voel mijn lichaam nog steeds daar waar je me aanraakte.
Je kwam uit het niets en met je gulzige mond ging je schaamteloos over mijn lichaam. Je maakte me helemaal gek.
Uiteindelijk viel ik in slaap, en toen ik wakker werd was je weg. Ik zocht nog naar je, maar tevergeefs.
Mijn lichaam vertoont vaag tekenen van je enthousiasme, waardoor het nog moeilijker is om je te vergeten. Vannacht zal ik echter wakker blijven en je opwachten. Rot mug!
Zoals de meesten onder jullie geef ook ik toe dat het goed is dat we de diagnose kennen maar of dat de zaak eenvoudiger maakt? In huis en familiekring kan mits wat zoeken en uitproberen een mouw aangepast worden wat het glutenvrij eten betreft, maar eenmaal buitenhuis? Je kan zo'n kind toch niet sociaal isoleren omwille van het feit dat ze niets " alledaags" mag eten, ze kan nu al niet alles meedoen omwille van die reuma. Als die gluten affaire haar nu ook nog eens " anders" maakt, dan zal ze toch sterk in haar schoentjes moeten staan om haar plaatsje op te eisen en het zal op termijn veel discipline vragen om de regels consequent te volgen. Er komt veel meer bij kijken dan zo op het eerste zicht, zeker omdat ze nog zo klein is! Tot die bedenking zijn we al na één dag gekomen.
Vandaag loopt er een heel ongelukkig kindje rond , zelfs haar zonnig lachje is verdwenen. De dochter heeft het haar proberen uit te leggen waarom ze anders moet eten want ze begrijpt haar situatie redelijk goed maar eten was al 2 jaar een probleem en na vandaag belooft het niets goeds!. De geur van het brood is al voldoende om er niet van te eten. De koekjes wil ze niet proeven, de glutenvrije spaghetti die de mama gemaakt heeft, raakt ze niet aan. Ze heeft enkel 5 "crakotjes" ( ook glutenvrij) met goeie boter binnen op een ganse dag. In het ziekenhuis hadden ze gezegd:" Over een paar maanden hebben jullie een ander kind". Als dat zo blijft, inderdaad een humeurig, triestig en ondervoed kindje..... We hebben het gevreesd want eten is de laatste twee jaar al een martelgang bij haar! Straks mogen we hier én dochter én kleindochter oppeppen!! Iedereen heeft de oplossing maar je moet ervoor staan om te weten dat het niet zo simpel is zeker niet bij een kleintje met een heel sterk willetje!
Ik was er nochtans vol moed ingevlogen. Bojako kent mij blijkbaar al heel goed ( smile) want inderdaad ik ben gisterenmorgen direct in gang geschoten om in de buurt op zoek te gaan naar winkels waar glutenvrije koekjes, brood enz. verkocht werden. Ik viel toch wel bijna op mijn gat als ik de prijzen zag van glutenvrij spul! Minstens dubbel zo duur! Ik vond bloem om zelf glutenvrij brood te bakken en betaalde maar even 4,95 euro voor 1kg! Daarvoor koop ik 5kg gewone bloem om zelf brood te bakken. Ook de koekjes liggen dubbel in prijs en het is nog maar de vraag of Kitiara die zal lusten want de dame in de dieet/bio winkel zei dat het wel even aanpassen is aan de smaak! Maar er zijn altijd lieve blogmensen met het hart op de juiste plaats. Zo ééntje is Thea ( de link naar haar blog vind je onder mijn favorieten) Zij stuurde mij een recept door om zelf glutenvrije koekjes te bakken en dat zal oma zeker doen zodra ik de juiste bloem op de kop kan tikken!. Het is dan nog af te wachten of onze Kit die zal lusten!! En na het telefoontje met de dochter zakt de moed mij ook in de schoenen!
Maar ik vond toch iets lekkers hoop ik nl een reepje chocolade van amper 10cm en een halve cm dik ... 0,95 euro. Niet te geloven!! Ik vond ook bloem om pannenkoekjes te maken en chapelure om zelf kroketten te maken of iets te paneren als ze eens bij ons komen want als je eens nagaat , er zitten bijna overal gluten in. Ijsjes kunnen zolang ze maar niet met koekjes geserveerd worden, trouwens ik heb voor de ijsjes ook al een oplossing. Alleen glutenvrije snoepjes heb ik nog niet gevonden maar ik ben ook nog maar in buurtwinkels ( colruyt, carrefour en Delhaize) gaan zien en in de biowinkel zag ik geen snoepjes! Ik ben op zoek naar een glutenvrije zaak in de buurt, die moeten er toch ook zijn en daar zal het aanbod wel groter zijn. En zie het was alsof Thea mijn gedachten las want ze stuurde mij een link door naar een site waar je winkels in de buurt kan opzoeken. Er zijn er 2 binnen een straal van 15 km hier! Bedankt Thea!!
Ik hoorde van de dochter dat ze om te starten terug zou overschakelen naar de klaargemaakte maaltijden voor baby's mocht iets anders niet lukken. Blijkbaar zijn die altijd glutenvrij en dan zal ze geleidelijk aan op zelfgemaakte maaltijden overschakelen want Kitiara moet gewoon weer leren eten. Het wordt iets van lange adem, zoveel is duidelijk!!
Wat we hoopten dat het niet zou zijn is het toch ...
Onze Kit heeft volledige glutenintolerantie!
Gluten zijn in principe onschuldige stoffen, niet-giftig en voedzaam, maar sommige mensen reageren toch zeer heftig op deze gluten. Het afweersysteem van deze mensen herkent de gluten als gevaarlijk en er zal een immunologische en ontstekingsreactie ontstaan. Dat is wat er bij ons kleindochtertje gebeurt.
Glutenintolerantie is een onvermogen om gluten te verteren, een eiwit dat voorkomt in tarwe, rogge, haver en gerst. Normaal worden deze eiwitten in de darm afgebroken, maar bij glutenintolerantie is dat niet het geval en ontstaat gisting en beschadiging van het slijmvlies van de dunne darm. Daardoor kan de darm zijn werk niet goed meer doen waardoor een slechte opname van de bouwstoffen uit het voedsel kan ontstaan. Het lichaam heeft deze bouwstoffen nodig om normaal te kunnen functioneren en bij kinderen tevens om te groeien. Door gluten raakt de darmwand geïrriteerd en beschadigd.
Bij ons kleindochtertje is haar darm(slijmvlies) ook beschadigd en daar moet ze mee leren leven!
De meest kenmerkende symptomen zijn: overmatige ontlasting en/of opstopping (constipatie) gewichtsverlies
groeiachterstand (vooral bij jonge kinderen) een opgezette buik ( nu weten we van waar dat buikje komt hoewel ze mager is) winderigheid ( daar kan ze ook wat van) bloedarmoede
gebrek aan eetlust ( het zit dus niet enkel in haar koppeke) braken lusteloosheid en slaperigheid ( ze gaat nog steeds halve dagen naar school want heeft haar namiddagdutje nog nodig) botontkalking (osteoporose) moeten we proberen te voorkomen!
sterke stemmingswisselingen : ze kan soms ook onverklaarbaar humeurig zijn
Dus alle symptomen waren er maar we kenden ze niet!. Ze moet dringend bijkomen want ze heeft ijzer en vitamientjes nodig om tegen haar reuma te vechten, maar ze eet haast niets en dan nog fout, dus neem ze ook niets op!
Wat mag ze niet eten? Alle voeding met gluten zoals:
tarwe, rogge, haver, gerst, kleefrijst, brood, knäckebrood, pasta, bami, muesli, koek, koekjes, beschuit, seitan, etc.etc., verder spelt, semolina, kamut, triticale, couscous, bulgar, gort, mout, maltose (moutsuiker), bier, tarwekiemen, MSG (ve-tsin), tarwezetmeel, paneermeel (gebakken vis, patat) en alle producten die ook maar kleine hoeveelheden gluten bevatten zoals "gemodificeerd tarwezetmeel", dranken gemaakt van granen of melk ...
En het lijstje is blijkbaar nog langer
Wat kan ze eten? Rijst (en rijstbloem, mihoen), wilde rijst, amaranth, gierst, quinoa, boekweit, lijnzaad, maïs en bonen (kleine hoeveelheden), sorghum, aziatische mungbonen vermicelli, sojaproducten als bonen, tamari, sojamelk, sojavla (alle zonder tarwe!), rijstwafels (broodvervanger) en noten, zoete aardappelen, agar-agar, gelatine, johannesbroodpitmeel, verder alle fruit, groenten en aardappelen, yam, tapioca. Biologische producten hebben altijd de voorkeur. Sommige mensen, vooral diegenen die vermagerd zijn of bovengenoemde symptomen hebben, hebben baat bij het eten van vlees, vooral rundvlees, vis en eieren. Begin daar maar eens mee bij een kindje dat niets eet, vlees , vis en eieren stuiten steevast op een njet bij onze Kit. Het zit ook wat in haar koppeke!!!
Misschien denken jullie zoals zovelen .. daar kan mee geleefd worden er zijn er nog velen die glutenvrij moeten eten. Maar we spreken hier over een kindje van drie! Hoe leg je haar uit dat ze op verjaardagsfeestjes niets mag eten? Dat grote broer zon koekje of ijsje mag en zij niet? Dat als er uitgedeeld wordt in de klas zij niets mag aannemen? Dat even binnenspringen om een frietje te eten wat kinderen zo heerlijk vinden niet kan tenzij het Mac Cain frietjes zijn die enkel in frituurvet gebakken zijn waar niets anders in gebakken is. Zoute chipjes kunnen maar geen met paprika enz. Pudding mag maar enkel Imperial. Nootjes mag maar enkel met zout niet met een korstje errond .En zo gaat het verder. Ik krijg de lijst wel door en dan kan ik ook gaan winkelen en elk product nagaan of het juiste label er op staat. Als je op reis bent en op hotel zit, wat moet zij dan eten?
Dat zijn de eerste bedenkingen die nu door ons hoofd gaan en we zullen met nog veel meer situaties geconfronteerd worden want ze moet het dieet strikt volgen!
Onze dochter en schoonzoon moeten nu alles eens op een rij zetten en zelf bekomen en op zoek gaan naar een glutenvrije winkel in de buurt en hoe ze hun wereldje - dat op zijn kop staat - weer normaal kunnen leiden.
Volgende maand hebben we hier een etentje gepland om de verjaardag van de beide schoonkinderen te vieren ( beiden in mei jarig dus gaat in één feest door) . Wat moet ik met de snackjes doen en het eten zonder dat ze zich teveel anders voelt dan de 5 andere kleinkinderen?
Het wordt dus voor iedereen aanpassen en desnoods glutenvrije snackjes eten ..Maar wat als zij ergens op bezoek moeten ?
De stukjes die ze van de dikke darm hebben weggenomen , duiden op niets speciaals. De problemen zitten in haar dunne darm en je kan niet zonder hé..?
En alsof het allemaal nog niet genoeg is, heeft ze sinds gisteren terug een opflakkering van de reuma met een pijnlijk en opgezwollen knietje tot gevolg. Dat hangt natuurlijk samen met haar slecht eten en foute voeding waardoor ze geen of onvoldoende stoffen in het bloed heeft om haar immuniteit op te trekken... Een straatje zonder einde....
En zeggen dat ze zo schattig lief is en altijd zonnig en blij ( tenzij ze pijn heeft natuurlijk).Hopelijk verliest ze haar stralend lachje niet als ze telkens een neen hoort.
Het zou niet mogen en mocht het mogelijk zijn ik nam zo meteen haar handicap over.
We zijn hier allemaal wat overdonderd en murm door de diagnose want zoals die reuma zit ze er voor haar leven aan vast!! Twee keer levenslang, het is niet eerlijk, een kind verdient dat nooit!!
Wanneer we over tortelduifjes spreken dan denken we aan een verliefd koppeltje. Maar er bestaan ook echte tortelduifjes...
Het begint met het feit dat je Pa en Ma Tortel al een tijdje bezig ziet en hoort!
Hun lokkend gekoer is niet uit de lucht te denken en hun dartel gedans hoog in de kruinen van de bomen overstemt het zachte lente briesje! En dan wordt het opeens druk. Met takjes in de snavel vliegen ze tot hoog in de spar van de tuin waar ze hun nestje bouwen. Een takje links, takje rechts, takje in het midden, daarna ei tussen de dij'tjes en....broeden maar. Alleen het kabaal dat ze daarna maken, ik heb daar fantasieën over.
Pa tortel is een forse kerel zonder staart, waarschijnlijk net ontsnapt aan de poes van de buren, dus een komisch rond geval, dat op niet al te sierlijke wijze van tak naar tak fladdert.
Ma zit meestal op het ei en is een redelijk mooie duif.
Maar na een tijdje begint ze gillend te koeren en ik denk dat het iets in de aard is van: " Zeg ouwe schuinsmarcheerder, zou jij ook niet eens op de kids in wording gaan zitten?
Ik heb kramp in mijn poten en een deuk in de buik. Bovendien knort mijn maag en heb ik dringend een pedicure nodig".
Vanaf het dak aan de overkant klinkt het dan vrolijk: "Koekoeeeeeeeeeee, koekoeeee ,jij moest toch zonodig kinderen?
Ik wilde nog wat vrijheid, maar nee, jij dreef je zin door, koekoeeeeee."
Maar goed, na een paar minuten komt pa dan, niet al te sierlijk, aangevlogen. Ma neemt de vleugels en Pa nestelt zich over het nageslacht in wording.
Meestal is Ma niet zo lang weg.
Straks als de jongen uit zijn gekomen, wordt het opletten geblazen, want de eksters en kraaien liggen al op gluurhoogte. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat er nog zoveel tortels zijn?
Ik " pen" er maar wat op los want de spanning om te horen wat het resultaat van de onderzoeken van ons hummeltje is , laat zich voelen! Nog een fijne lentedag al is de zon even wat minder van de partij maar een spatje is/was zeker welkom voor de tuin!
Ik las bij Ani iets over Verkademeisjes en wist niet goed waarover het ging. Uiteindelijk vond ik bij Loewiesa waar het allemaal rond draaide. De link naar beide blogs vinden jullie hier onder favorieten en dames ... bedankt voor de inspiratie!
Ik citeer hier een paar zinnen uit Loewiesa's logje om mijn logje duidelijk te maken. "Verkade bestaat 125 jaar. Deze koekjesfabrikant was een van de eerste werkgevers die vrouwen in dienst nam. De lokale bevolking bekeek deze werkende vrouwen met schuine, argwanend ogen en de reputatie van de Verkade werkneemsters was dan ook snel gemaakt, het zouden sletten zijn die zich niet gedroegen zoals het hoorde".
Het moet moed en lef gevraagd hebben om in een mannenwereld van die tijd tegen de stroom in te gaan zeker als je weet wat er toen aan de meisjes geleerd werd.
Ik geef jullie hier een paar citaten uit een huishoudkundeles van toen.... Een goede raad dames.. leg de deegrol buiten het bereik en sta er op dat manlief je nu beter even niet voor de voeten loopt..
Les 1: Breng orde op zaken.... Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis voor je man thuiskomt. Leg de rondslingerende schoolboeken, speelgoed en papieren op hun plaats en neem nog vlug even het stof af! Breng het geluid op een minimum niveau... Schakel bij zijn aankomst de wasmachine, de droogkast of de stofzuiger uit. Probeer de kinderen kalm te krijgen. Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon je bereidheid om hem te bevallen!
Les 2: Luister naar je man... Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wil vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hém eerst spreken, zijn onderwerpen kunnen belangrijker zijn dan die van jou!!
Les 3: Maak dat het eten klaar is ... Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terug keert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem hebt gedacht en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuis komen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke warme verwelkoming.
Les 4: Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt... Klaag nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft. Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Installeer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar. Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid. Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas Als je man vraagt om te helpen, wijs zijn voorstel af want hij zou zich kunnen verplicht voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk. ( Mijn deegrol begon bijna te smeken om in actie te komen ). Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interesse punten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.
Uiteindelijk de avond. Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten. Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen. Niettegenstaande de vrouwelijke hygiëne een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is zonder uitdagend te zijn. Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaap. Wat de intieme relaties betreft met je man, het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren. Als je man minder normale handelingen voorstelt,gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. ( Hier lag ik slap als ik eraan denk dat dat ongenoegen in stilzwijgen moest gebeuren! Jongens, jongens dat lukt bij mij enkel als ze mij muilbanden.. Voor diegenen die dat niet kennen dat is zo'n masker voor de mond van de hond om hem koest te houden!!) Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haarverzorging. Nu mag je de wekker zetten om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt.
Ik weet niet goed hoe mijn gemoedstoestand te omschrijven toen ik dat hier las. Het schommelde tussen gieren en hevig protest maar het gieren had duidelijk de bovenhand omdat ik mezelf " een beetje" ken en weet hoe ik zou gereageerd hebben tijden die lessen!!
Ik kom ook uit een tijd waar de wil van ons pa zijn wet was en dat wisten we allemaal, ma inclus. Maar als full time werkende vrouw ( zelfstandige kapster) heeft ze op haar manier haar plaats opgeëist in zijn mannenwereld. Zij was "ons Verkademeisje". En ons pa... hij krijgt toch krediet hoor want hij was diegene die er op stond dat we verder studeerden en een diploma behaalden. Ook hier hadden we niet veel keuze. Maar dat heb ik hem nooit kwalijk genomen!
Ik hoop hier een paar pittige reacties te krijgen en zit nu al te snuiven als ik aan bepaalde blogvriendinnen denk!!
Vandaag verwent men alle moeders En dat is ook verdiend. Maar toch wil ik even denken en ook wat aandacht schenken aan die vrouwen zonder kinderen. Dat mag ons niet verhinderen ook zij hadden moeder kunnen zijn even goed. Het zit in iedere vrouw haar aders en haar bloed.
Alleen het lot heeft het zo bepaald dat sommigen het moederschap niet hebben gehaald. Ook diegene die terug hebben moeten geven, een ongeboren leven. Voor haar doet het extra pijn om kinderloos, een moeder te zijn. Ook moeders die door overmacht hun kind te grave hebben gebracht.
Daarom wil ik even zeggen Ik wil voor jullie ook een bloempje leggen.
Als ik hier de reacties lees op die "weer" of "wier" of likdoorn van Mus dan vind ik dat mijn doel bereikt is, communicatie losweken, want daar is het bij het bloggen toch allemaal om te doen niet? Mij interesseert het niet hoeveel mensen mijn blog bezoeken , dat cijfer zegt niets als je enkel een paar nietszeggende buttons als reactie op jouw logje krijgt en je ziet dat je de "tigtigste" in de rij bent met dezelfde reactie. Liever drie bezoekers en drie reacties dan 50 nietszeggende... Mijn bedoeling is om via mijn blog de lezer op de één of andere manier aan te spreken of te interesseren en meningen te delen want daar schrijf je toch voor? Voor sommigen is een blog gewoon een medium om eigen creativiteit via PPssen, foto's, reiservaring, gedichten .. te delen. Voor anderen een manier om het leven van elke dag, eigen levensbeschouwingen van zich af te schrijven al kan zelf de meest extraverte al eens stilvallen. We zijn niet gemaakt om als enkeling en kluizenaar onze dagen hier te verslijten. We zijn het enige " levende wezen" dat dat extraatje gekregen heeft : de taal van de communicatie en het meevoelen met anderen. Als je dan gewoon tegen de muren praat dan geef je het uiteindelijk op maar soms kan één enkele reactie of bezoekje jou die nodige duw geven om gewoon verder te gaan zoals je bezig bent en te genieten van wat het leven biedt. Als je de moeite neemt om elke blog die je bezoekt te lezen dan zal je de persoon achter het logje ontdekken en ieder heeft wat te bieden op zijn of haar manier en geloof me soms is het logje van een ander de start van een nieuwe inspiratiegolf bij jezelf. Jullie reacties waren vandaag mijn inspiratie die eventjes een duwtje nodig had. Ik wens jullie allemaal een zonnige zaterdag en hoop dat jullie genieten van die mooie lentedag die we weer eens samen mogen delen!
PS Na het lezen van de reactie van Fjak@ deze commentaar... Ik heb niets tegen buttons ( inderdaad sommigen maken er hun werk van) zolang er ook een persoonlijke reactie bij staat. Het zijn die sites die bezoekers ronselen om het meest en die absoluut niet lezen wat er in die blogs staat en dan zoiets neerpennen als: "mooi geschreven ik heb ervan genoten " op een logje over afsterven. Daar valt toch je broek van af zeker?
Mus heeft het op haar blog over de pijn van een likdoorn of in de volksmond beter gekend als een eksteroog. Dat was voor mij voldoende om even te gaan zien waar of hoe men aan die naam gekomen is. Met dank aan Mus voor de inspiratie.
Het woord eksteroog (ook exteroog) is meer een verbastering van het Duitse (of eigenlijk Nederfrankisch/ Rijnlandse) Elsterauge en het daaraan verwante Skandinavische Hästeröge en Elsteröge.
Maar hoe zijn ze daar op gekomen? Soms ontstaan woorden zomaar opeens, al is het deel oog voor een rond plekje niet zo gek bedacht. De term eksteroog werd al gebruikt in de 14e eeuw. In die tijd was er sprake van veel bijgeloof. Eksters werden beschouwd als ongeluksvogels en zouden zelfs het weer kunnen voorspellen. Wanneer ze luidruchtiger dan gewoonlijk waren, was er slecht weer op komst. Mogelijk dat in die tijd de ekster metaforisch ( beeldspraak) in verband werd gebracht met de pijnlijke eeltverdikking waarin soms een zwart pitje zit dat lijkt op het oog ven een ekster. Bovendien kan de eeltverdikking lelijk steken als er slecht weer op komst is waardoor de link kan verklaard worden. Niet voor niets hoor je wel eens zeggen: Mijn eksterogen steken = er komt slecht weer.
En het bijgeloof gaat nog verder. Volgens een Waalse en Franse sage had de ekster eerst een prachtig verenkleed, maar toen de vogel de gekruisigde Jezus had bespot, werd hij vervloekt en kregen zijn veren de kleuren van de rouw. Eksters werden van oudsher al beschouwd als ongeluksvogels, verkondigers van dood en rampzaligheid.
En zo kom ik bij een volgend intrigerend onderwerp: bijgeloof! Eerst even gaan zien wat er precies onder bijgeloof bedoeld wordt.
Bijgeloof is het geloof of de overtuiging dat er bovennatuurlijke krachten in het spel zijn die van invloed kunnen zijn op toekomstige ontwikkelingen en dat bepaalde handelingen deze krachten kunnen neutraliseren, oproepen of bijsturen. Meestal heeft het betrekking op het verwerven van geluk en het afweren van ongeluk. Bijgeloof heeft vaak betrekking op voorwerpen en symbolen. In het verleden speelde het een belangrijke rol in het dagelijks leven. Strikt genomen blijkt het erg lastig om onderscheid te kunnen maken is tussen geloof en bijgeloof.
Na deze theoretische boterham even concreter .. Zo hebben we populair bijgeloof in de vorm van
Getallen / ongeluksgetal 13
Eén van de bekendste voorbeelden van bijgeloof is de betekenis van het getal 13, algemeen bekend als ongeluksgetal. Sommige hotels en ziekenhuizen hebben geen dertiende kamer of dertiende verdieping en in vliegtuigen ontbreekt vaak de 13e rij stoelen: na verdieping, kamer of rij 12 komt nummer 14. Als de dertiende dag van de maand op een vrijdag valt, wordt dit aangeduid als ongeluksdag. Een verklaring voor 13 als ongeluksgetal is het volgende: aan het Laatste Avondmaal zaten dertien personen, waaronder Judas, de verrader van Jezus. Een oudere verklaring zegt dat het getal dertien niet in het twaalftallige stelsel paste. De Romeinen zagen in het getal een symbool van dood, verwoesting en ongeluk. Een verklaring ligt in de Egyptische kalender; vijf toegevoegde (ongeluks)dagen samen vormen de dertiende maand. Het was een ongelukkige periode, omdat het Nijlwater op zijn allerlaagste peil stond, wat insectenplagen meebracht die zich samen met de koude noordenwind verplaatsten.
Maar bijgeloof hoeft niet altijd negatief gezien te worden.
Zo brengt een hoefijzer bv geluk!
Een hoefijzer zou beschermen en geluk brengen Volgens het bijgeloof verdubbelt het aldus verkregen geluk, als het hoefijzer boven een deur gespijkerd wordt. Als de opening naar boven wordt gehangen, wordt het geluk als het ware opgevangen, als de opening echter naar beneden hangt loopt het geluk uit de opening en trekt het hoefijzer ongeluk aan. Ironisch genoeg zijn er ook landen waar het hoefijzer juist met de opening naar beneden moet worden opgehangen, zodat het ongeluk eruit loopt. Als men een hoefijzer vindt, behoort het over de linkerschouder geworpen te worden, nadat de betreffende persoon een wens heeft uitgesproken. Daarna moet men doorlopen zonder om te kijken. Vroeger hingen mensen vaak hoefijzers boven de deuren om betoveringen af te weren en te voorkomen dat toverfeeën de pasgeboren baby zou ontvoeren. Men geloofde dat heksen en feeën bovennatuurlijke overlevenden van lang geleden waren. In die tijd kende men nog geen ijzer, en daarom zouden heksen en feeën bang zijn voor het materiaal. De vorm van een hoefijzer doet denken aan de halve-maanvorm, die bij vele volkeren symbool stond voor welvaart en geluk. Onder andere Admiraal Nelson spijkerde een hoefijzer aan de mast van zijn vlaggenschip "Victory". Eén van de oudste verhalen waarin de bijzondere eigenschappen van het hoefijzer worden beschreven is de legende van Sint Dunstan, een Engelse bisschop die leefde in de tiende eeuw. Hij was niet alleen een groot geleerde, maar ook musicus en edelsmid. Op zekere dag kwam de duivel bij de bisschop langs en vroeg hem zijn hoeven te beslaan. Dunstan zag meteen wie hij voor zich had, bond de duivel vast, zette één van zijn tangen op de neusgaten van de duivel en dwong hem zo te beloven dat hij nooit een huis zou binnengaan waar een hoefijzer aanwezig was. Er bestaan afbeeldingen van Sint Dunstan waarop hij de duivel met zijn tang bij de neus heeft. Dit verhaal is waarschijnlijk de oorsprong van het gezegde iemand bij de neus nemen.
Dat volstaat voor vandaag, maar ik neem jullie zeker op tijd en stond nog eens mee in de wereld van bijgeloof over geluk en ongeluk!
De lente is in het land.
We kunnen dit al een tijdje vaststellen aan de mooie temperaturen. En dan is er nog een variante op " Love is in the air", dat jullie allemaal wel kennen. En of dat klopt!
Het was de laatste weken overal een kakofonie van vogelgeluiden en kikkergekwaak.
De merel zong zijn hartje uit het lijfje voor zijn aanbedene, de mezen twieterden links en rechts en vlogen de nestkastjes in en uit met bekjes vol strootjes.
We zagen koolmeesjes driftig rondvliegen en
een wild paringsdansje uitvoeren.
Af en toe zweeft er ook een duif voorbij, een tak in de bek, die hij dan veelzeggend ergens deponeert,
met zon blik van "kijk eens naar mij". Er staan reeds volop bladeren aan de bomen, bloesems her en der. Ook het gras is sinds een tijdje terug volop aan het groeien.
Fauna en flora herleven. Ik ben met camera de tuin ingetrokken om
de eerste hommel vast te leggen die wat in mijn eerste bloemen
zat te snuisteren. En zo kan ik door gaan...
Dat de lente in het land is, had laatst ook als gevolg dat op zon
zon overgoten dag een " devote man" aanbelde met enkel
stichtende folders in zijn hand en op zijn gelaat die pedante glimlach
van iemand die de blijde boodschap komt verkondigen op een wijze
dat men er zwaarmoedig van wordt. Geloof jij dat al deze mooie dingen die je ziet de natuur,
de bloemen, de bomen er zo maar gekomen zijn door bv. evolutie? Geloof jij niet eerder in het woord van God?
en hierbij keek hij veelzeggend naar een boekje
dat hij angstvallig tussen zijn vingers geklemd hield
en wees omstandig naar de planten in mijn tuin, met wijzende vinger
alsof hij er zelf voor gezorgd had.
Hierna stak hij verder van wal op het toontje van één van mijn vroegere lagereschoolnonnen,
die hun oude lessen nog eens willen debiteren en jou op het goede pad willen brengen.
En dat op zon mooie dag! Ik keek de man enigszins schuin aan en trachtte argumenten te verzamelen
om zijn ideeën te ontkrachten.
De essentie van het geloof is nu echter dat men het moet geloven,
argumenten hebben hier geen kracht van wet.
Ach, waarom zou ik mij hier op zo'n mooie dag in een discussie gooien? Ik bekeek hem met montere blik en antwoordde: Op zon mooie dag ga ik verder werken in mijn tuin, genieten van de bloemen en de bomen evolutie of niet. Ik stel dus voor dat je elders zielen van de duisternis gaat redden. Die zijn we weer voor een paar maanden kwijt.
Nogal een geluk dat hij mij nu niet treft want mijn gemoedsstemming en mijn kop/borstvalling zijn niet van die aard om poeslief te zijn!!
Voor wie het wil weten.. de resultaten van de onderzoeken van ons kleintje worden volgende dinsdag besproken. Momenteel blijft het bij een probleem in de dikke darm!
Uit een eerste onderzoek is gebleken dat er een probleem is in de dikke darm en hebben ze een stukje weggenomen voor onderzoek. Vandaag volgt een bijkomend onderzoek van de dunne darm...Als het contrasterend papje niet lukt via de normale weg wordt het weer een sonde!.. Och arme! Later op de dag werd ook nog besloten om meteen ook nog een echografie uit te voeren. Dus om 8u45 vervolgt de historie. We zijn echt benieuwd wat we daarna te horen krijgen? Maar misschien wil men op zeker spelen en alles grondig onderzoeken? Grote broer was vandaag nog ziekjes maar kon niet bij oma want die ligt zelf geveld. Gelukkig is er nog een oma die kan inspringen! Het mag stilaan stoppen met ons kleintje en ze is zo moedig, de lieve schat!!
Gisteren moest ons hummeltje binnen in het Universitair ziekenhuis van Leuven omdat ze vandaag onder narcose een gastroscopie en coloscopie moet ondergaan. Naast haar reuma heeft ze al anderhalf jaar eetproblemen en alle oplossingen zijn opgebruikt. Men wil nu eerst zien of er ergens in de darmen/maag of slokdarm een probleem is dat die eetstoornis kan verklaren voor men nog maar eens een andere oplossing uitzoekt. De dochter had gevraagd om tijdens die narcose ook de cortisonespuit toe te dienen in knie en enkeltje zodat ze maar één narcose moest hebben maar ziekenhuisafdelingen zijn blijkbaar ook contactgestoord vrees ik, want dat was helemaal niet in te passen in de regeling. Daarom moet ons kleintje de 31ste nog eens binnen om nogmaals onder narcose die dringende spuiten tegen haar reuma te krijgen want de ontsteking zet zich verder en veroorzaakt groeiproblemen! Gisteren tegen 9u moesten ze al in Leuven zijn en kiest grote broer toch wel die dag uit om ziek te worden zeker! Gedurende de nacht kreeg hij koorts en gaf een beetje over zodat er 's morgens zorgen waren over twee bengels! Rond 10u staken ze dan een sonde via de neus in het maagje van ons hummeltje... heel de kliniek stond op stelten en ze heeft stemvolume als het er op aankomt. De nodige papieren om toestemming te geven voor de narcose kregen ze dan ook nog eens onder de neus geduwd, alsof je een keuze hebt! Rond 10u30 kreeg ik al een smske dat ze het beiden al niet meer zagen zitten want dat onze Kit de ganse dag en nacht ( tot middernacht) met die sonde moet rondlopen!! Het drankje dat je normaal moet opdrinken om de darmen de ledigen krijg je bij zo'n kindje niet verkocht daarom gebeurt dat via die sonde rechtstreeks in de maag! Blijkbaar was onze Kit verdrietig en kwaad en moest ze om de haverklap kokhalzen...Als dat zo doorgaat met al die doktersbezoeken en ziekenhuizen dan houdt ons kleintje er nog een trauma aan over! We zullen hier vandaag dus met gekruiste vingers rondlopen en vooral met een "zeer hart" want waarom al die ellende bij zo'n klein kindje? Nu maar te hopen dat er op de één of andere manier toch een verklaring gevonden wordt voor haar eetprobleem maar vooral een oplossing! Maar blijkbaar kan het nog een 10 dagen duren voor de foto's bekeken en bestudeerd zijn tenzij er natuurlijk een directe zichtbare verklaring gevonden werd, wordt vervolgd!
Heb jij ooit al van de Walpurgisnacht gehoord? Ik las erover op een kalenderblaadje en ging op zoek naar meer info. Dat is wat ik samengevat erover vond.
Volgens een oude legende is de nacht die voorafgaat aan 1 mei, de Walpurgisnacht, waarop heksen op hun bezems door de lucht vliegen en elkaar ontmoeten rond een groot vuur. Uitkijken dus!
Eeuwenlang bleef de angst voor de heksen bestaan, daarom werden alle bezems in de nacht van 30 april op 1 mei verstopt en de geitenbokken opgesloten, want dat waren immers de geliefde rijdieren van de heksen. Op de voordeur en de luiken van de huizen werd een kruis geschilderd om zich te beschermen tegen de heksen en in de vooravond liepen de boeren met fakkels en trommels door het dorp om ze te verjagen.
Tijdens de Walpurgisnacht komen de heksen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn om op bezemstelen, kattenstaarten, rieken, dorsvlegels of ongeacht welk ander vervoermiddel dat ze onderweg aantreffen door de lucht te suizen.
Maar de Walpurgisnacht wordt ook nog gelinkt aan het Sjamanisme.
Tijdens de Walpurgisnacht wordt de Germaanse godin Freya vereerd. Eén van haar bijnamen is Vrouwe Valburgia (of Walburgia). Zij is de godin van de liefde, de seksualiteit en van de Volva's (of Wolwa's). Volgens de mythologie rijdt zij in een zilveren rijtuig, dat getrokken wordt door een zwarte en een witte kat. De kat is het aan haar gewijde dier. Daarom werden heksen vaak met een zwarte kat voorgesteld. De witte kat lieten de Christenen voor het gemak maar weg. De kat symboliseert sensualiteit. De witte kat staat voor de mannelijke seksualiteit, de zwarte voor de vrouwelijke.
In de Walpurgisnacht vierde men een groot feest met volledige seksuele vrijheid. Meisjes lieten zich tijdens deze nacht ontmaagden. De volgende dag richtte men een meiboom op als symbool van de vruchtbaarheid. Hierom werd gedanst door jonge mannen en vrouwen.
De naam van de maand mei komt van meiden. Een meid was vroeger een jonge vrouw, die nog maagd was. In de Walpurgisnacht offerden de meiden hun maagdelijkheid aan de godin Freya. Ze lieten zich door een willekeurige man ontmaagden. Hun maagdenbloed zou voor vruchtbaarheid en een grote oogst zorgen. Tegen mei trokken alle jonge mannen, maagden, oude mannen en vrouwen 's nachts de bossen of bergen in en vierden de gehele nacht feest. 's Ochtends kwamen ze terug met een meiboom. ... Van meer dan honderd maagden die 's nachts de bossen introkken, keerden minder dan een derde als maagd terug.
Een scheurkalender is toch handig niet, zo geraak ik aan een logje ! Nu nog mijn bezem zoeken!
Afscheid nemen is iets om te haten. Afscheid nemen is iets kostbaars achter laten. Afscheid nemen is iets wat je heel diep raakt. Afscheid nemen is iets wat je van binnen kapot maakt.
Mensen komen en gaan, vroeg of laat. En heel even weet je met jezelf geen raad. Mensen waar je nog lang mee wou leven die al 45 jaren met jouw leven zijn verweven. Die leegte die maakt me nu zo verward, maar maatje,je leeft verder in mijn hart.
Vandaag had ik één van die dagen, u kent ze wel, één van die dagen waarop je alles in vraag stelt. Heb jij dat ook wel eens? Jullie denken misschien dat ik altijd vrolijk ben en meestal ben ik dat ook wel, maar net als jullie is niets menselijks mij vreemd.
Waarom moet een mens zijn bed uit als hij of zij er 's avonds ook weer in moet? Waarom ben ik nu al zo druk bezig in de bloementuin als die over een paar weken toch weer aan een beurt toe is?. Waarom stap ik 's morgens onder de douche als ik er de volgende dag toch weer onder moet?
Het zijn de dingen die we steeds herhalen zonder een stap verder te komen, lijkt het. Maar nu komt het fnuikende, we gaan wel steeds een stapje verder, elke dag een stapje dichter naar dat eindpunt. Jullie merken het al, dit is niet mijn dag. We weten allemaal dat we op een dag gaan, maar we weten niet wanneer. Het grote geheim des levens. Ik zou willen weten of ik oud word, maar niet hoé oud. Er is een mooi gezegde dat zegt:Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn. Ga daar maar eens over nadenken, het is zo tegenstrijdig als wat, net zo tegenstrijdig als het leven. Dat hebben we in onze intieme vriendenkring deze week ervaren!
Het spookbeeld van het ouder worden is voor mij dat ik hulpbehoevend kan worden, dat ik mijn eigen billen niet meer af kan vegen, dat ik gevoerd moet worden, dat ze tegen me gaan praten alsof ik een randdebiel ben en dat dan ik in zon tehuis zit met van die oudjes die allemaal een vaste plaats aan tafel hebben. En dan, dat ze je maanden later nog kwaad aankijken omdat je per ongeluk op één van hun stoelen ging zitten en zo hun kleine wereldje hebt verstoord. Dat je wegens de bezuinigingen nog maar één keer per maand gedoucht kan worden of erger nog dat je er gewoon bijloopt zonder te beseffen wat je hier nog doet omdat je hoofd het niet meer vat..
Je hebt mensen die zeggen:Ik ga opnieuw beginnen,dat is leuk geprobeerd maar het kan niet. We kunnen hoogstens zeggen: Vanaf nu ga ik het anders doen, maar dat valt ook niet mee, want hoe moet dat dan?
Als je wakker wordt en je er altijd uit gaat, moet je dan ineens in je bed blijven liggen? Als je bruinbrood lekker vind moet je dan ineens wit gaan eten? Als je iedere dag onder de douche gaat moet je dat dan ineens niet meer doen.? Als je stikt van verdriet is dat dan de volgende dag plotseling over omdat je tegen jezelf hebt gezegd:Vanaf nu ga ik het anders doen.
Volgens mij is het een te optimistische gedachte, gedreven door de wens om gelukkig te zijn, hoewel, we moeten het wel proberen natuurlijk. Als we het opgeven, hebben we bij voorbaat al verloren.
Hallo, ben je er nog, of heb je intussen vertwijfeld naar een glas, een sigaret of een ander afrodisium gegrepen na het lezen van deze realiteit? Niet erg hoor, het is gewoon mijn dag niet, maar dat gaat wel voorbij..
Vrijdag is het de begrafenis van nog maar eens een lieve West Vlaamse vriendin. Dat is de tweede uit mijn/onze vriendenkring die in zo'n 3j tijd te vroeg uit dit leven gerukt is. Zij kwam om op Witte Donderdag in een auto-ongeluk ( aangereden op de fiets door een vrachtwagen, dode hoek accident!) en was amper 69 j oud! Nu schiet er nog ééntje over van de tijd van toen!
Je hebt vrienden en je hebt boezemvrienden, mensen die jouw hart raken. Zo ééntje was Rita. Na al die jaren buitenland en niettegenstaande we niet in elkaars buurt wonen, bleef de band heel close. Ze was mijn mateke waar ik zo gezellig kon mee praten en we konden alles aan mekaar kwijt "en direct" of via de telefoon. Zij was het die ons zo vaak opving na het zoveelste bezoekje aan ons ma in het ziekenhuis een paar jaar geleden. We lopen er hier beiden al een ganse week wat verloren bij. Wat moet het niet zijn voor haar man? T kent haar al van toen hij nog thuis woonde want ze is de vrouw van zijn vriend uit vroegere jaren. Ik heb haar leren kennen toen we verkeerden en het klikte meteen tussen ons. Niet dat we elkaars deur plat liepen, maar we wisten wat we aan elkaar hadden en de deur stond steeds langs beide kanten open! Nu is ze weg, zomaar zonder reden, het leven is niet eerlijk Ze vormden een " stevig, close koppel" zij en haar man. Ze waren in jan. verhuisd naar een prachtige villa in een ander dorp maar dichter in de buurt van één van de zonen. Ze hadden nog zoveel plannen want ze zouden het huis volledig moderniseren. We hebben nog geopperd: " Zouden jullie daar nu nog wel aan beginnen, trammeke 7 staat voor de deur en jullie eigen huis is nu volledig af, beantwoordt aan alle eisen en verwachtingen, jullie hebben een grote tuin, een rustige buurt.. waarom nog zo'n karwei op de schouders nemen"? Maar ze zijn beiden nog heel actief en zagen de uitdaging wel zitten want stilvallen staat niet in hun woordenschat! En zie, zomaar terwijl ze met de fiets naar de dansles ging waar ze elke donderdagnamiddag zo van genoot, werd haar lint doorgeknipt, zonder genade. Een gezonde, dynamische , joviale en optimistische vrouw, graag gezien en zo behulpzaam wordt zo maar uit het leven gerukt. Ik zal je missen maatje, jouw plaats zal leeg blijven want zo'n vriendschappen ontstaan niet meer op onze leeftijd, zoiets groeit jaar na jaar. Ik mag er niet aan denken wat er nu met haar man moet gebeuren! Momenteel is hij gebroken en weet hij ook niet hoe het nu verder moet. Ze zouden over 2 jaar hun 50 jaar huwelijk vieren en waren nu al iets speciaals aan het bedenken! Het is hen niet gegund!
Vrijdag nemen we dus definitief afscheid en daarna gaan we weer verder een stukje armer en leger want een echte vriend( in) verliezen dat is niet zomaar te vervangen. Onze dochter zei: " Ik kan het niet genoeg herhalen ma, geniet van elke dag, doe wat je graag doet, profiteer van het leven, nu kan het nog , wat morgen komt, weet je niet". Dat zullen we dan ook proberen te doen maar eerst moet ik toch even de tijd nemen om ook die bladzijde om te keren.... Het afscheid wordt geen vaarwel en tot weerzien ..want ik twijfel teveel aan wat er na dit leven volgt! Ik vrees voor het grote " niets" zoals met elk leven hier op aarde dat doodgaat. Maar ik ben wel dankbaar dat zij al die jaren in mijn leven was, mijn lieve ,West Vlaamse vriendin!
Ik sta in het station. Straks vertrek ik naar de jaarlijkse bijeenkomst van de klasgenoten van toen! Naast mij is een vrouw druk aan het bellen. Een man met een mobieltje aan het oor komt mijn richting uit. Hij heeft het niet over de kust, zoals de vrouw naast mij, maar over de kansen van die 'superdeal'. Ze ijsberen beiden om mij heen en proberen boven elkaar uit te komen. Ik lijk wel een prooi, omringd door haaien. Ik geeuw eens en staar wat voor mij uit. Dan zie ik uit mijn ooghoek een jongen in flink tempo naderen. Hij draagt een oordopje en luistert waarschijnlijk punk beeld ik mij zo in. Vlak bij mij krabt hij aan z'n borst en zegt hij: Hey Ik ken hem niet, maar zeg uit beleefdheid Hey terug. Zo ben ik nou eenmaal opgevoed.Hij kijkt mij aan en trekt een raar gezicht. Dan praat hij verder in wat zijn headset blijkt. Ik voel mij een beetje dom en kijk snel een andere kant op. Door mijn gedachten over wat er net is gebeurd, merk ik niet dat er twee meisjes naast mij staan. Eén kijkt mij aan en vraagt: Speel jij niet gitaar ? Dat is natuurlijk ook niet voor mij bedoeld, want dit is de gsm-zone. Ik kijk haar een seconde aan en zwijg wijselijk..
Nee, met die mobieltjes zijn we allemaal zo goed bereikbaar, maar een praatje maken lijkt soms alleen nog voor contactgestoorde mensen weggelegd... Ben benieuwd hoe het er in de trein aan toe gaat....
Leve de moderne technologie. Met een online ticket op zak moet ik niet meer aanschuiven aan de loketten. De trein is stipt op tijd en ik zie de kans om aan het raam te gaan zitten.Voor mij zit een meisje van zo'n 16 (?), dopjes in de oren , Ipod om de hals en de blik op half zeven! Naast mij een kereltje van zo'n 14 maar voor de rest heel solidair met het meisje voor hem. Een Engelse dame vraagt aan het meisje: "Is this seat free"? Geen reactie, dus laat de dame zich vallen, GSM komt boven en het SMSsen kan beginnen! In deze "no comment " zone laat ik mij dragen door het deinen van de trein , oogskes toe en snaveltje dicht. Die treinstilte wordt enkel onderbroken door de monotone stem die de haltes aankondigt. Ik troost mij met de gedachte dat ik straks zal overrompeld worden door Babylonische toestanden als iedereen weer door en boven mekaar aan het vertellen gaat!
Kroniek van geen contactgestoorden...
" Hé , daar zie, ge zitre ook geroakt en hoe ist? Ge verandert gie nie..., loat u moa voaln...." En zo gaat het over en weer tot iedereen er is. En alsof er geen jaar tussen geweest is, wordt het weer een drukte van je welste waar iedereen " probeert" aan het woord te komen!! De bijeenkomst is zoals naar gewoonte weer heel gemoedelijk, misschien " iets luidruchtig" maar we vlogen niet buiten Amor Fati ...Een heel vooruitziende persoon had ervoor gezorgd dat we een tafeltje exclusief voor ons alleen ( allé 15 alleen!!) hadden in de tuin van het reataurant! Praise the Lord!! Raar hoe snel we die " band van toen" weer terug opnemen en de gesprekken nooit één moment stilvallen....
Rond 17u houden de meesten het voor " gehoord". De volgende afspraak ligt weeral vast. Volgend jaar maken we Ieper onveilig. De tramrit naar Gent Sint Pieters is juist lang genoeg om nog snel de laatste grappen te vertellen...Ik weet niet of er veel afkeurende blikken waren toen daar zomaar een 6tal vrouwen gierend de tram verlieten. Het heeft deugd gedaan na een paar moeilijke dagen hier door een sterfgeval in de vriendenkring. Maar daar heb ik het nog wel over!
De treinrit terug was druk, druk en nog eens druk. Sommigen kwamen reeds terug van de kust en zagen er pijnlijk rood uit. Anderen waren weer klaar om de eindrush van het schooljaar te beginnen! Voor één keer heb ik mij ook bij de "contactgestoorden" gevoegd want voor vandaag is het "wellekes" geweest!
En de rit met de bus van het Station van Antwerpen naar huis toe, vraag je? Dat was terug de GSM zone of de Ipod zone en van beide kon ik " mee genieten"!!
Tweede Paasdag staat weer voor de deur en zo ook onze jaarlijkse bijeenkomst van de klasgenoten van de humaniora. We zijn al 46 jaar afgestudeerd en nog steeds komen we jaarlijks bijeen met hetzelfde groepje ( zo'n 15 ) zonder echtgenoten. Ik kijk er weer al naar uit hoewel we allemaal zo verschillend geworden zijn. Een paar verloren ook al hun man, een kleinkind, een broer of zus.. overleefden kanker , één enkele niet.. hebben een echtscheiding achter de rug, kampen met problemen met kleinkinderen.. ieder heeft haar eigen verhaal en we luisteren, voelen mee en intussen genieten we van een gezellig etentje ergens in een restaurant! Dit jaar is Gent de uitgekozen plaats. Ieder jaar organiseert iemand anders de samenkomst zodat de locatie steeds verandert. Normaal is het ergens in West Vlaanderen omdat de meesten daar zijn blijven hangen zodat het voor mij telkens een hele trip is maar ik heb het er echt voor over! Dit jaar probeer ik het eens met de trein en de tram.. afwachten of ik daarna enthousiast zal zijn over het openbaar vervoer! Maar wat ik nu al zeker weet: het wordt weer zo'n fijne babbeldag waar onze tongen meer zullen werken dan onze handen.
)
