Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
dit zou HET WE worden !!! zon.. shoppen... een etentje... vrijdag begonnen we met een uitstapje naar putte om onze reserve pijnstillers wat aan te vullen, opmerkelijk goedkoper, de verplaatsing waard...
onze dochters hadden een toffe kwaliteit outlet gevonden en waren woensdag elk met een vracht kleding thuis gekomen,.. de tamtam liet weten onze kans ook te wagen....
gisteren gingen we op prospectie ...en stapten beladen de winkel uit.... om alles wat te laten bezinken beslisten we even buiten de stad te rijden .... zonnetje... terrasje... wijntje...!!
ons ijzeren paard had hier blijkbaar geen zin in en zadelde ons op met een lekke band... nieuwe auto's hebben geen reserve wiel meer ( de onze toch niet).. wel een doosje met alles om van het wrak, voor enkele kms, een nieuw exemplaar te maken , en ook een aansluiting bij touring !!! - wat een hulp zeg !!!
daar stonden we, zaterdagmiddag 15 U... bandencentrale dicht...een andere garage kon ons volgende vrijdag helpen !!!
eens het oplapwerk verricht zijn we braaf naar huis gereden...gedaan met tralalire... en vandaag zitten we hier op ons terras gekluisterd ....zelf eten maken...
morgen naar de garage... en dan hopelijk een stapje in de wereld ......
28 mei 2013 GELUKKIG GEZIN..... .... jaren 1940/1950 ...ik zag mijn grootmoeder regelmatig naar een doosje grijpen zo groot als en pakje lucifers vol met kunstig geplooide witte papiertjes gevuld met het witte poeder dat een nieuwe mens van je maakte... weg met de pijn, vermoeidheid... DE POEDERS VAN DR MANN...
goed of slecht... ik weet het niet, maar ik weet wel wat we nu slikken...!!!
de winter was voor niemand zo best... maar mijn echtgenoot heeft, onbewust voor proefkonijn gespeeld. na de zware bypass operatie kreeg hij een halve apotheek te slikken... met alle gevolgen van dien... spierkrampen... vermoedens van parkinson.. zeer zware vermoeidheid...enz... ten einde raad kwamen we ZELF tot ontdekking dat dit alles bijwerkingen waren van de medicatie... nu staat alles op punt, met nog twee blijvers... hij voelt zich prima ...
ook ik lag strijk vandaag.. sinds jaar en dag slik ik een pilletje...geen problemen.... tot... de dokter op het lumineuze idee kwam om de wet op de letter te volgen en mij met een generisch middel op te zadelen... trouw nam ik sinds vorige week mijn dosis... stilaan kreeg ik wat verschijnselen waarvan ik niet direct de oorzaak zag...
deze morgen viel mijn euro..... die pillen... unaniem... dokter en apotheker " zou kunnen " !!! en mijn oud maatje is terug ....
ik verval in herhaling... gisteren zou onze nieuwe floor hostess alles weer laten blinken ....
netjes op tijd, beleefd, mooi... koele gietzwarte kijkers, geaccentueerd door een hoofddoek, scanden het interieur ...
voor de zoveelste maal speelde ik gids... maar mijn woorden spatten uiteen in haar oorschelp....
4uurtjes poetsen... neen dat ging niet.. haar kinderen, drie dan maar... moest er wel rekening mee houden dat ze niet veel zou kunnen verrichten !?.. keukenvloer nat maken !!! schuren... waar moest ze dan met dat water !!!????... keukenvenster lappen... azijn gebruikte ze niet, chemisch spul... trouwens daar had ze geen tijd voor...
we hebben haar ons rijk overgedragen en zijn wijselijk in de polyvalente kamer gaan zitten... ons totaal negerend is ze dan wat gaan frommelen in de slaapkamer,badkamer, wc... de stofzuiger gunde ze geen blik...
de wijzers van de klok naderden in snel tempo de eindmeet....
nu moest IK maar kiezen...ofwel de keuken of de living poetsen... de keuken.. al kloppend en schurend met de zuigborstel heeft ze de grond nog proberen stofvrij te maken....
resultaat ...strepen en krassen op het parket.... lelijke mist op onze geboende tafel...ALLE kastjes in de keuken stonden vol grote strepen en cirkels.. idem micro ..oven.. het geborsteld staal .... de marmer in de badkamer... och!!!
en dit alles voor de prijs van drie dienstcheques...
veel woorden heb ik niet gebruikt...op neutrale toon.. maar ze zal het best begrepen hebben....en een negatieve evaluatie aan haar coach liet niet op zich wachten...
was het een schuld dat we moesten inlossen... of huilden ze om ons vertrek ?
sinds dinsdagmiddag kregen we stilaan last van wispelturige weergoden.... lucht en zee verloren hun tinten... brachten elkaars hoofd op hol en vermengden zich in een kille omarming.... ook de regen stuurde een aanzienlijke delegatie : gieten- pijpstelen - baksten- bij bakken - oude wijven - miezeren - motregen... iedereen wilde meedoen .... en de wind zag dat het goed was.... geen fietsers, wandelaars, joggers allen in eigen schelp... strand en duinen verlaten....
vrijdagmiddag keerden we terug naar A... toch hebben we een tiental dagen met volle teugen van de zeelucht kunnen smullen...en 14 d genoten van een gezellig en aangenaam onderkomen .....
Nu wil ik de mensen niet kwetsen die hun liefde voor hun viervoeter zover drijven maar voor mij is dit te veel....
vanuit mijn beschutte uitkijk post kan ik alles goed observeren...
met moeite krijgen twee al wat oudere dames de kinderwagen door het zand... duidelijk opgelucht bereiken ze het pad ... maar geen getreuzel ,hun eerste zorg.... heeft hun lieverdje deze tocht overleefd.....de sportiefste verdwijnt half onder de kap terwijl de andere wat onwennig knikt....alles kits... en zo fier als twee gieters met verlof vangen ze hun wandeling aan... vertederd kijk ik ze naderen....
tot mijn verbazing kijk ik niet op een boeleke maar op een dik kussen, zit een lief klein wit hondje, ...eindelijk mocht cesareke er even uit... zijn behoeften waren vlug gedaan en hij mocht nog even de pootjes strekken...maar de wind was te fel en hij belandde vlug onder zijn deken... !!!!
net als het piepkuikentje dat zich door het schelpje wringt zo probeert de zon de grijze wolken te verdringen...
mag ik jullie voorstellen : onze stormparaplu... sinds jaar en dag woont hij in onze auto...heeft een rustig leven.... eenmaal gebruikt bij aankoop om ons te beschermen van uitermate boze weergoden hierboven...
mijn altijd voorziende wederhelft had hem nu maar eens gelucht en op het terras gezet.... daar zou hij wel de duur van het verlof blijven staan... zien jullie het plaatje al : wij met onze vier lastpotten, twee rollators en daarboven een stormparalu....
maar de mooie rambo had er danig genoeg van ..daagde de wind uit om een rondje ....zijn "moment de gloire"..zijn verlossing en pakte zijn biezen...
wij waren ons natuurlijk van niets bewust.... tot er gisteren iemand van onze lieverds riep "oh, kijk hier groeien paraplu's in de duinen".... en daar stond onze sylvester netjes in het zand ....voor onze neus ....trouw,fier, ongeschonden ....
de dag na gisteren.... ZON...WIND... KOUD.... MOOI...
OF jullie mij geloven of niet... 't is hier heerlijk ....BINNEN.... zon zee en vriezekou ... al stukken beter dan deze morgen...dan hadden we er nog grijze lucht bij
de laatste wintermode trekt ten strijde... sjaals, handschoenen ,mutsen,anoraks, skipakjes, boots..
enkel de elektrische fietsen durven het gevecht aan met de wind en paraderen als pauwen door de duinen...
maar JA vandaag is het wel moederdag... maar er komen ook nog andere eerwaarden op bezoek : 11 mei heilige marmertus 12 mei heilige pankratius 13 mei heilige servatius 14 mei heilge bonifatius en als de emminenties uitgevroren zijn kan op 15 mei "koude sophie" nog op bezoek komen....
wees allen welkom...maar op 16 mei staat de TGV klaar voor siberie.... en zoals eerder gezegd en geschreven.... het kan ons allemaal niet deren.....we voelen ons hier prima...
even de lieverds geruststellen ... hier in cadzand is het een super chaotische, gezellige, drukte... vooral nu de twee "schoonzonen " samen aan het kokkerellen zijn ... tussen haakjes de jongste heeft zijn strepen al verdiend als hobby kok en speelt voor "chef".. de oudste zeer verdienstelijk als "dagelijkse kost" kok... dus vanavond smullen met allure...met alles derop en deraan.. er kan en mag een glaasje meer gedronken worden.. iedereen gaat... net als gisterenavond zijn eigen stulpje opzoeken.... en wij kunnen in alle rust bekomen van al dat jong geweld...
maar alles zal opgeruimd zijn.... vuile borden en pannen zullen zachtjes een nachtje doorbrengen bij de ijzeren butler die ze zal klaarstomen voor een lekker ontbijt...
vakantie of niet, afwas is er altijd... je neemt het wat van de gemakkelijke kant... ga eens op resto... maar toch ontsnap je er niet aan... tot nu heb ik het kunnen rekken maar.... deze morgen wekte ik mijn afwas butler dan toch uit zijn slaap .... maar hij bleef zo dood als een pier... geen lampje ging aan... alle topjes nagezien ... hier en daar eens op gewreven... stopkontakt zat goed!!!.. nog eens dicht/open...wat wachten... gebruiksaanwijzing bestudeerd... rien de knots... tot mijn toeverlaat de bergruimte opendeed en vaststelde dat er nu geen licht was... en gisteren wel.... eureka... geen electriciteit !!!
na een belletje aan de receptie was de euvel vlug opgelost !!!
en stilaan komt deze postkaart tot leven... de werkende joggers hebben hun best al gedaan... eenzaam... is dit echt genieten ? velen geven de indruk een bovennatuurlijke inspanning te leveren...
enkele trouwe viervoetertjes worden langs het duinenpad gesleurd...
de senioren genieten van een uitgebreid ontbijt...
de fietsen staan nog op stal....de wandelschoenen wachten geduldig....
de zon ziet dat het goed is.. de wind heeft vrijaf..
2 mei 2013 TWEE WEEKJES WEG..... ..... eerste verdieping (volledig)
vanaf zaterdag (alsgodbelieft) gaan we van dit genieten, of het nu pijpenstelen regent of onze terrassen veranderen in hoogovens.... het maakt ons allemaal niet uit... we zullen aan zee zijn... wegens de vier spelbrekers die we meesleuren is het ons moeilijk lange wandelingen te maken... geen nood, een hard pad kronkelt zich door de duinen die ons omringen... slenterend tussen het overheersend helmgras enerzijds en anderzijds de schurende branding op de gouden zandparels zullen we hongerig van de zilte zeelucht smullen....
maar we zijn er nog niet, ik moet morgen nog door een marteling...DE VALIEZEN MAKEN....(allez gedeeltelijk, mijn wederhelft helpt) alles is gewassen en gestreken.... lijsten zijn opgemaakt.... afpunten... uit de kast nemen... en klaar leggen..meer moet ik niet doen....
mij best,gelieve tijdens deze werkzaamheden, mij niet te storen of aan te spreken... naar het schijnt ben ik nogal "kort van stof dan "!!!!
en luiden de meimaand in...feest van de arbeid vandaag.... de zon is op het appel... zou God dan toch socialist zijn...? ook de Mariamaand... zijn de bedevaarten van weleer naar scherpenheuvel, halle... lourdes nog een must ,? tijd voor de lente- en communiefeesten...peperdure asperges...de nonkel kan weer fonkelen aan de feesttafel met de tot op de draad versleten moppen... maar ik denk dat daar ook de tabletten, ipads ea zijn plaats hebben ingenomen... fijne 1 MEI...
29 APRIL 2013 WAAR IS DAT FEESTJE ????..... de moed zakt mij in de schoenen... 't is koud !!!! de lucht is grijs!!! verwarming opgezadeld met overuren.... de plantjes op het terras werken zich te pletter.... wat krijgen ze terug... een waterzon en schrale wind... de winterkleren zijn opgeborgen maar worden teruggeroepen.... gisteren namiddag zou ik toch proberen wat van de zon te snoepen... met dikke trui en plaid installeerde ik me... stapte mijn boek in.... mengde me met de personages die alles op alles zetten om een belangrijk archief te bemachtigen in de koude en mistige britse hoofdstad.... maar dit was GEEN fictie meer ik zat daar echt met koude voeten en handen.... het was hopeloos, de zon kon haar kat en muis spel met wind en wolken alleen spelen.. deuren dicht ... een tas warme melk bracht soelaas.....
nu het zonnetje eindelijk af en toe eens van achter de hoek komt kijken is het hoogtijd het terras een zomers uitzicht aan te meten.... de arme viooltjes moeten plaats ruimen... maanden waren ze een kleurenpalet tussen de dorre takken en bladeren van de gelukzaligen die zich een winterslaap konden permitteren...
er komt beweging..opzij...opzij..opzij .... de peterselie en munt vermengen zich... de laurier kijkt neer op de lavablaadjes... anderen zijn nog ondergedoken...
zaterdag bezoek aan ons favoriet tuincentrum... graag zie ik de plantjes ontpoppen...dus geen "kant en klaar" bloemenbak
zondag was het " rampdag", want enkel wie een terras heeft weet wat een ravage zakken potgrond daarop aanrichten!!! bakken vullen... bijvullen...de grond wat omwoelen,lucht geven... met verse aarde mengen.... en vooral geen ruppel water gebruiken !!!!... voor er gestofzuigd is !!!!anders.....
in tegenstelling tot wat we 's morgens dachten ging het vlot...
sinds vrijdag, poetsdag, zat ik met een dilemma...ging ik verder met deze floorhostess ???? bij nader inzicht was het hier helemaal niet zo netjes als ik dacht...ze had dan wel de boel op stelten gezet... maar dagdagelijkse dingen gewoon niet aangeraakt !!!... vandaag zou ze terugkomen... .
de deadline naderde met snelle schreden, mijn stress schakelde naar een hogere versnelling en bezorgde mij een slaaploze nacht... met een vriendelijk, maar duidelijk, telefoontje naar haar coach zette ik het contact met onze poetsdame stop...
18 april 2013 AFWACHTEN.... kom even terug op het positief sollicitatie gesprek van vorige vrijdag....
of ik " la perle rare" gevonden heb ?... DAT BLIJFT AFWACHTEN.... gisteren,ruim op tijd , stapte onze dame binnen, verzorgde kleding,alhoewel meer gepast voor een middagje koffieklets met de vriendinnen.. temeer ze haar juwelenkistje geplunderd had.. het volledige assortiment .. oorringen, halssnoer, armband horloge, ring... alles rijkelijk versierd door echte nepdiamanten... ik ging haar voor naar de dressing,daar kon ze zich gemakkelijk en discreet omkleden indien nodig... (zoals al haar voorgangsters)... ze parkeerde er enkel haar handtas en mantel...
maar.. ze hoefde helemaal niets te veranderen... dit was haar werkplunje.. tot en met de grove schapenwollen knielaarzen...ook weigerde ze de chirugische handschoentjes... daar kon ze niet mee werken ...
met een glimlach absorbeerde ze de opdrachten... want lief is ze... organiseren en chronoligsch werken zijn haar onbekend... ik liet haar vrij de boel op stelten zetten... ze was overal tegelijk bezig... maar oppervlakkig...de stofzuiger had de tijd niet om op kracht te komen en hijgde als een jogger op houten klompen... om de wals van de natte dweil niet te belemmeren werden kleine zeteltjes, bijzettafels,stoelen kussens enz...enz... op tafel of in de lederen zetel gekieperd !!!...
toch slaagde ze erin op het einde van haar shift alles netjes terug op hun plaats te zetten....
zeker niet alledaags bij onbekenden gaan poetsen... ze mag terugkomen.... maar gedaan met de grote chaos.... alles zal ordentelijk gebeuren....
de soap gaat verder..... wel het interimkantoor heeft terug contact opgenomen en straks komt er een dame "solliciteren"... nu is dat eigenlijk niet zo een slecht idee, 't is misschien maar beter voor beide partijen....
jaren en jaren was maria onze parel... nog van de oude stempel...ging dienen vanaf haar 14j en was zo een lopende poetsencyclopedie geworden.... opneemvod met belgische vlag, natuurlijke zeemvellen stofvodden, bruine zeep,soda, azijn, amoniak... schuur-,keer-, ruwe keerborstel, halvemaan op lange stok, mop.. drie emmers bij het lappen van de vensters, 1 met een sopje, 1met spoelwater, 1 voor het zeemvel.... hetzelfde als ze de stenen vloer begon te schuren.... bijtijds werden marmeren schouwen en vensterbanken geschminkt met een laagje boenwas... de elec. boender kreeg geen gelegenheid zijn kunnen te demonstreren om het parket te laten glimmen.... daar had ze haar eigen manier voor "dikke wollen sokken om haar voeten"...
maar de jaren maakten er ons maria niet jonger op, noodgedwongen en met pijn in het hart namen we afscheid... en dan begon de poppenkast...
ik hoop van harte dat er zich straks een sympathieke dame aammeld....
zal het nu toch eens lukken... maar de natuur is erg terughoudend ....wekenlang gegeseld door wind en regen.. forsythia's, waarmee ik ons interieur zo vroeg mogelijk opvrolijk, tonen schuchter wat gele stipjes... de hartjes van de meiklokjes zitten nog in de warme schoot van moeder de aarde, zullen ze rinkelen op 1 mei ? de viooltjes op het terras hebben de winter overwonnen,met ongeduld wacht ik de kleine boompjes te kunnen verlossen van hun winter plunje ... de tym en laurier vrij te laten ademen, de andere kruiden aan de zon te offeren... misschien....misschien...
de dag na gisteren.... ZON...WIND... KOUD.... MOOI...
.
