Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
sommige appeltjes zijn het grondig beu nog aan de takken te hangen en laten zich in het vochtige gras vallen...zonder bluts of buil gaat dit niet... ze schikken zich in hun lot en hopen uitverkoren te worden om te veranderen in een loepzuivere, heldere" gelee de pommes" .
dit alles om gewoon te zeggen dat er van oudsher "gelee" gemaakt wordt in onze familie.... ja de boomgaard was gul en mijn grootvader wilde van geen enkele verspilling weten... ( je kent het gezegde wel .... in den oorlog... hij had er dan nog twee meegemaakt ) mijn grootmoeder;moeder, tantes, allen kenden ze de kunst om deze delicatesse in bokalen te krijgen.... enkel mijn schoonzus weet nog de juiste werkwijze...
vorig week bracht schoonzoon D een vracht stoofappelen binnen ,... voor appelmoes.... voor de winter... en opeens wist ik het.. van deze lieverdjes zou ik DE geliefde goudgele gelei maken...
het recept zou ik vlug aan "belle soeur" vragen en binnen enkele uren zouden de gevulde potjes staan glunderen !!!..
maar belle soeur was nergens te bereiken..., geen nood dan maar internet !!! en, ik was vertrokken,... fruit grondig wassen, in stukjes,met schel en klokhuis in de grote pot ... bekertje water... vuurtje aan...wachten op een homogene massa
geen probleem !!!!
nu alles in een neteldoek om het sap op te vangen...
maar daar zat ik met een droge materie.. juist goed om de eerste steen van een bejaardentehuis te leggen... ik bespaar jullie de veldslag die ik voerde met alle mogelijke hulpmiddelen om toch maar sap uit die neteldoek te krijgen.... gul deelde ik de massa met de vuilnisbak ....van het overblijvend miskooksel maakte ik enkele potjes appelmoesconfituur ...!!! ... enkele dagen later.... er lagen nog altijd enkele kgs fruit te verwerken... schoonzus lief had een spoedcursus "gelee maken" tel; uitgelegd.... fier het familierecept te kennen vertelde ik het wijd en breed aan mijn wederhelft...
om nog verder te kokkerellen had ik geen tijd want de toneel repetities zijn op kruissnelheid (zat.en zond.as opvoering) dus vraag ik mijn commis er appelmoes van te maken....hij zag het wel in keulen donderen .... alles enkele malen uitgelegd... dat kon geen probleem zijn en stelde me gerust... vanavond heb je lekkere compot...
moe maar ontspannen kwam ik thuis en moest onmiddellijk mee naar de keuken .... verveeld heft mijn lieverd het deksel van de grote pot op ...IK DENK NIET DAT DIT COMPOT IS... wat zag ik...... TOT AAN DE BOORD EEN WATERIGE MASSA....HELEMAAL WAT IK NODIG .HAD...DIT ZOU EEN MAKKIE WORDEN... DOOR DE KAASDOEK... RUSTIG LATEN UITDRUPPEN....HET SAP MET SUIKER LATEN KOKEN...... en zo gebeurde het .. ... maar de pluim gaat naar mijn keukenprins die natuurlijk van alles had opgevangen...
't is weer, en nog tot maandag vollen bak daar aan de jan van rijswijcklaan... volg gewoon de massa... laat je mee naar kassa sleuren.... betaal 9.... en het feest kan beginnen... want eigenlijk is het een vlaamse kermis... en klein overzicht....
jeroen mag niet ontbreken en heeft alvast zijn zoontje meegebracht...
ruby wax- ambassadrice met depressie en master in de mind fulness-wilde absoluut haar kennis overbrengen...
rob vanaudenhoven verdient beter dan een boekje over moppen te promoten..
axl peleman kwam op zijn gitaar tokkelen terwijl hij liedjes in de wereldtaal (!) zong
voor nina de man geen idool of xfactor meer.. maar yoga
Sergio herman over zijn inspiraties en bronnen- creaties
inspirerend ... reclame voor het boek " vrouwen en bier" VRT s taaltelefoon : op zoek naar woorden die je niet elke dag gebruikt maar wel indruk maken
lesley an poppe hoef ik niet te vermelden, die is overal van de partij....
voor of tegen.... ?ieder zijn ding.... diegene die nog afzakken naar A wens ik een aangenaam bezoek....
fier als een gieter verkondig ik al gans de week geen hinder te ondervinden bij de uur verandering... dacht ik..... god zij dank slaap ik, wel is waar weinig maar goed en inslapen is geen probleem ( zonder pillen ).... doch iedere nacht rond de klok van 3 U heb ik een plaspauze... niets bijzonders zullen jullie zeggen was het niet dat het nu 4 U geworden is... ?... mijn biologische klok is TOCH nog niet aangepast !!!!! 't is maar een vaststelling !!!!
16 oktober 2013 DROOG !!!!..... vandaag was ik vast van plan het rustig aan te doen... ik zou kennis maken met de personages van een nieuw boek ...een reis in de tijd ... 19deeuw... californie.. familie epos... (608 blz - kleine tekst) 't is altijd afwachten... ook al zijn de recensies lovend...
maar waar ik niet op gerekend had was DE ZON !!!...
willen of niet dat zou travakken worden .... mijn motivatie hing sinds enkele dagen aan de haak ... noodgedwongen getooit met short, handschoenen en crocs zette ik de automatische piloot aan... de hulp van mijn wederhelft was goud waard !!!
nog eens de warboel beschrijven zou mij te veel zijn... maar het is ons gelukt... wat de plantjes betreft.... !!!! de bloembollen moeten nog even op een nieuwe lading teelaarde moeten wachten...maar dat kan zonder veel vuil te maken....
15 oktober 2013 REGEN.... is goed voor de plantjes juist.... maar dan moeten ze wel IN DE GROND VAN DE BLOEMBAKKEN ZITTEN...en niet in een potje van plastiek....!!!
iedereen zal het er mee eens zijn.....er is/was geen buitenkomen aan,.... allé toch niet om plantjes op een terras te planten !!!
met een lading winterplantjes, tientallen bloembollen, en 2 zakken potgrond kwamen we vorige donderdag thuis... ik zou er wat mooie 's van maken dit jaar... we zitten er toch gans de dag op te koekeloeren dus... aan de slag was de boodschap . alles belande op het terras ...
vandaag dinsdag STAAT DE LADING ER NOG....
de watersluizen werken op maximum, geen doorkomen aan, de wind slaat je adem af... moest mijn laarzen en regenjas aantrekken om de zakken met bloembollen veilig binnen te brengen ... moesten gedroogd worden... anderzijds bleef de potgrond van de kranige plantjes droog....dan maar in volle "drach"ze water geven !!!!
zo moet die van mij er ongeveer uitgezien hebben...zelfs de kleur!!!
na rijp beraad besloot mijn moeder dat ik toch ook een lange broek mocht dragen... ik spreek over de jaren eind vijftig.. de vakantie in Blankenberge zal er ook wel toe bijgedragen hebben...samen trokken we naar de welbekende "Kerkstraat"...wat wikken en wegen...en zij koos, ja zo was dat in die tijd, voor een piratenbroek... ik was al blij een "broek" te krijgen...al was het dan nog maar een halve....!!
de stoffen van toen waren nog niet wat ze nu zijn en met dat soort model had je altijd een accordeon ter hoogte van de knieplooi... ook geen zicht!!!! je strijkijzer in aanslag hebben was dus de boodschap...
en daar stond ik dan, .. want ja onmiddellijk de aanwinst aantrekken was geen uitzondering...eens buiten voelde ik me door iedereen bekeken... de vriendinnen zagen dat het goed was en stormden naar hun moeders "mag ik er ook een aub .. "
23 september 2013 one line shoppen..... toch een beetje gevaarlijk om 24/24 te kunnen shoppen... discipline is de boodschap ... want de aankopen zijn zo gebeurd....en de geldbeugel leeg !!! dus ....
ik heb met deze manier een goede ervaring, zelden of nooit moet ik iets terugsturen....,het neemt tijd om de diverse sides af te lopen,te wikken en te wegen ....kijken of je je budget niet overschreden hebt..... alles kan je kopen,... de goede "adresjes" worden uitgewisseld...de tamtam gaat gretig onder vriendinnen... met een klik kunnen ze de inhoud van je winkelwagentje keuren ... advies geven !!!
ook de vervelende of zware aankopen kan je thuis laten leveren...
natuurlijk gaat er niets boven het slenteren langs de winkels, doelloos ergens binnen gaan, voelen ...ruiken, de aanbieding die je onmogelijk kunt laten liggen ...een zalig koffietje tussenin ...
maar je moet je beperkingen kunnen toegeven... mij hoor je niet klagen !!!!
ja ik ben aan het lijnen.... beter gezegd mijn michelin bandjes aan het wegwerken ...
stoppen met roken....., heb ik gedaan...... niet onder druk van de wereldverbeteraars... maar het begon mij te vervelen...te beperken in doen en laten...achteraf gezien was het geen prestatie....ik voelde me vrij....
maar om de hoek loerde, onverbiddelijk ,een massa kilo's die huisvesting zochten... ze vroegen zelf geen zoetigheden !!! 't was heel moeilijk ze te aanvaarden,... na een tijdje stop je de weegschaal achter slot en grendel.. en denkt "ne mens moet toch iets hebben"....
maar weer ben ik beperkt in mijn mobiliteit, DE KNIEEN zuchten onder al dat gewicht, in ruil voor minder belast beloven ze zich beter te gedragen.... wist ik natuurlijk al lang..
half augustus werd het mij teveel, tijd om aan een evenwichtig dieet te beginnen... dank zij mijn motivatie heb ik hier absoluut geen moeite mee .... er zijn al 5 kgtjes gevlucht .....
opgeruimd staat netjes heb ik altijd gehoord.... wel alles wat mee op vakantie is geweest staat of hangt terug ... graag heb ik mijn kasten netjes maar als ik niet ingrijp is het daar binnenkort revolutie.... de zomer spullen rillen van de kou de winterkleren roepen om bevrijding uit hun "boxen".. dus kan Bibi aan de grote wisseltruc beginnen.... neen niet met enthousiasme want dan is het hier, " le bordel complet"..
zoals iedere vrouw heb ik "niets om te dragen" maar 2x per jaar stel ik het tegenovergestelde vast.... wat nog niet wil zeggen dat ik alles draag !!!...
't is dan wikken en wegen.. . eigenlijk is het wel leuk die dozen open te maken.... je ziet maatjes terug... met andere herbeleef je die lange oneindige,ellendige winter .. die belanden sito presto in de grijze zak... maar een ding staat vast, de blijvers moeten, na hun zomerslaap OPGEFRIST WORDEN...
als een dief in de nacht is de zomer langs de achterdeur gaan lopen.... onaangekondigd omarmde de herfst ons aan de voordeur ...komt er een" indian summer "...??
de gewoontes en verplichtingen worden terug opgenomen..
de herfst heeft ook zijn goede kanten.....
-jeroen is terug ... piet zit in frankrijk en aast op een ster, geen "' en wat hebben we geleerd ?" meer.... voor de liefhebbers " de slimste mens "... thuis zoekt een dader.. de kampioenen vervoegen even het vrt archief....met astrid worden we miljonair;... en wie zoekt kan hier of daar een fijne uitzending op de kop tikken...
-gezellig binnen zitten... met een boek... zachte muziek... wat kaarsjes.. schemerlampen....een open aard..de geur van brandend hout.. een plaid op de voetjes..
-toneel en culturele activiteiten gaan van start
- een boswandeling... het geluid van ritselende bladeren.... kastanjes poffen ....
en binnen goed ANDERHALVE maand is het herfstverlof...
momenteel ....PARNASSIA - JOSHA ZWAAN 97 blz gelezen van de 375 - ga het zeker uitlezen ....
IN DE WACHTKAMER... dossier Tobias - annet de jong pas op mijn dochter ! Louise candish bruidsjurk - pierre lemaitre vrijspraak maar toch levenslang - ilse jansen
ik kan jullie gerust stellen we zijn met volle teugen aan het genieten van een wel verdiende vakantie, alles is in orde gekomen.... heb mijn hoofdkwartier opgesteld op het ruime terras...de zee op 150 m....container schepen doorklieven de blauwe horizon ... glijden traag maar zeker naar hun bestemming... witte zeilbootjes dobberen lui op het watervlak... krijsende meeuwen op zoek naar wat lekkers cirkelen boven een vermoeide vissersboot.... naarstige fietsers verkennen de duinen...enkele zonnekloppers stappen gepakt en gezakt naar het strand.... maar de moedigste onder allen , genieten van een aperitief in de rieten salons met kussens... die ze straks ruilen voor een lunch onder de immense parasols....
voor ons te vroeg voor een apero ...
te midden deze levendige postkaart ga ik nu mijn beste vriend erbij halen....PORSELEIN -Bettina Drion (roman over verzwegen oorlogsverleden)
vrijdag ll ... onze valiezen gepakt... iedereen content... want wij gingen voor 14 d. naar C... de kinderen gingen mee voor een verlengd week end... het apart en kamers sinds maanden gereserveerd... maar het gerinkel van de tel; kwam ons storen.... oudste dochter in het ziekenhuis... dokters denken aan nierkolieken...de nodige onderzoeken scan, bloed etc( alle waarden ok )... baxter... lichte beterschap mocht naar huis... stuurde ons allemaal naar zee in de veronderstelling dat het nu gauw over zou gaan....
doch hevige pijnen kwamen terug opzetten...opnieuw naar spoed... medicijnen cocktails hielpen niet... en de uren kropen voorbij...dokters van verschillende disciplines kwamen erbij deden hun werk en onderzoeken.... niets te vinden.... enfin om een lang verhaal kort te maken, en op advies, via via, van een bevriende prof/chirurg, zullen ze vrijdag een kleine ingreep uitvoeren, de pijn, die momenteel onderdrukt is met zware pijnstillers, zou dan moeten verdwijnen ....
een fantastische vakantie is het nog niet helemaal geweest, maar de aanwezigheid en steun van onze jongste, de toewijding van de chef kok, en de jeugd uitstraling van de kleindochter hebben heel veel goed gemaakt en samen hebben we er toch het beste van gemaakt....
mobistar zal wel goede zaken gedaan hebben, .... en skype was ook altijd paraat....
het smeulend vuurtje om een auto te kopen kwam eind jaren 1950 terug tot leven....
een rijbewijs hoefde toen niet.. vader bestuurde alleen zijn 125 ccke... en zijn rijgedrag was eerder afgestemd op beleefdheid dan op de weg code.....
mijn broer kon met een tractor rijden.... ... de wetsdienaars hadden de autosleutels van de nonkel voor enkele weken in bewaring genomen, en zo werd mijn broer van de ene dag op de andere tot zijn privé chauffeur gebombardeerd .....
de zoon was dus... de "ideale" instructeur voor zijn vader ...
de opleiding vlotte met haken en ogen, vader was eigenwijs.... het beestje moest doen wat HIJ wilde... reageerde de versnellingspook, aan het stuur, niet vlug genoeg, wel dan had hij prijs.... tot op de dag dat hij hem als een dirigeer stokje in zijn hand hield ....!!!
eens hij zonder "schokskes" kon vertrekken was het hek van de dam... volle gaz, klaar om op te stijgen... en zijn pijpje stoomde als een fabrieksschouw...
maar het "salon" op wielen had een gouden tijd bij ons... veel moest hij niet doen... afstand woon/werk minimaal... supermarkten waren er nog niet, of te dicht bij de voorstad... het drukke verkeer vormde een barrière voor de versgebakken chauffeur.. op zondagmorgen ,helemaal opgekalfaterd, reden we samen naar de mis van 9u.
maar stilaan werd hij onmisbaar, mijn broer was er als de kippen bij om zijn lief te gaan bezoeken .... ikzelf wilde ook achter het stuur.. en vrij vlug gingen moeder en dochter de winkels afschuimen in het naburig stadje... voor lekker gebak hadden we ook onze adresjes... moeder wist altijd wel een betere kapper te vinden...de dorpsgrenzen waren open....
vader werd een redelijk goede "driver", weer ging hij naar zee met zijn vrouwtje, de ardennen, kwam ons bezoeken in A en dit tot hij ons plotseling achterliet in 1999 op de ouderdom van 88j. zijn uitstappen en verblijven aan zee noteerde hij, 65x had hij de drukte van de autostrade overwonnen om te gaan genieten van een welverdiende rust...
zijn laatste maat staat nog op stal, mijn broer zaliger liet hem enkele jaren geleden restaureren....
zijn commentaar op de stijgende benzineprijs :
oh ! maar ik voel dat niet... ik tank toch altijd voor 100.-bef ( 2.50)
alvast een fijne 15 augustus, aan alle maria's en in het antwerpse en ten lande de moederkens die niet aan de beurt waren in mei...
wel ik heb een hersenspinsel die ik met jullie wil delen ...
waarom laten we onze kinderen niet zelf kiezen wanneer ze hun moeder willen eren...DE MEESTEN DOEN DIT AL GANS HET JAAR !!!!! zou het er niet veel spontaner aan toe gaan ???WEG MET DE COMMERCIE...DE DRUKDOENERIJ.....
allemaal voor 100% enkele uren, een halve of ganse dag... met de moemoe, de marraine, de boma, de maa... ALS MIDDELPUNT.. iedereen blij ontspannen.... HAAR aan het woord laten.... LUISTEREN... geen spijt om de gemiste koers, match, bbq, city trip....
tradities mogen soms doorbroken worden..... aangepast aan de tijd... maar zijn daarom niet minder waardevol......
5 augustus 2013 de OMEGA MOTO 125 CC VAN MIJN VADER
begin de jaren 1950 waren we thuis de trotse eigenaars van een moto omega 125 cc... donker rood..
de straten werden bij mondjes maat wat drukker door auto's.. ook mijn ouders speelden met het idee een citroen traction avant te kopen.... er werd gewikt en gewogen... een grote uitgave... ze beslisten het maar niet te doen en maakten ons om 2u 's nachts wakker .... onze trouwe gemotoriseerde tweewieler mocht in dienst blijven . we waren best tevreden met ons 125 ccke, vader verdiende onze boterhammetjes op een steenworp van huis...
de hond vatte post bij de deur als vader in aantocht was en ja enkele min. later hoorden we het gekende geluid...
de klimmende terugweg van school was dikwijls een makkie van op het passagierszitje...
feilloos hield ik mijn evenwicht met een zware witte rieten mand, met deksel, ... inhoud 100 tot max.102 eieren, de beenhouwer was maar al te blij dat zijn voorraad weer eens aangevuld was.. nooit is er ook maar ééntje stukgegaan...maar meestal bracht ik ze op eigen kracht, soms naar het volgende dorp... heel wat stappen met zo een vracht.. . moeder moest op doktersadvies, wegens rugproblemen, forfait geven ... maar ja ze was jong, met vakantie aan zee.. en als haar liefste op bezoek kwam met zijn 125 cc waren er de ballades langs de kustweg... met veel jolijt snorden ze samen op een dag haar medische raadsheer voorbij....en die was ook niet blind....
mijn oudere broer vrij als een vogel... bromde maar rond... won een gymcana op de dorpsbraderij... stak een sigaret peuk in zijn borstzakje... de wind wakkerde het stinkstokje tot leven...prompt ontwikkelde er zich een rooksliert over de schouders van de tiener... thuis kon hij uitleggen waarom die afgelijnde krater de plaats van zijn "pochetzakje" had ingenomen....
de reiskriebbels begonnen te knagen bij mijn vader...liefdevol verwittigde hij mijn moeder "meisje je zal er moeten aan wennen maar samen met onze zoon ga ik enkele uitstappen plannen"... hij droomde weg langs de boorden van de rijn ea...
en zo vertrokken ze op een dag naar de diepe groene wouden van de ardennen om nonkel pierre,Remdeptorist te gaan bezoeken.... vol vertrouwen , gedreven door de reismicrobe slikten ze iedere km die hen dichter bij het einddoel bracht... de religieuze gemeenschap zorgde voor een warm onthaald en een zeer stevig... vet... avondmaal overgoten met gerstenat ....hetgeen de welverdiende nachtrust niet bevorderde.... moe.. met een baksteen in de maag sleepten ze zich, met geveinsde interesse , de volgende dag door....de heimwee naar ons was groot... de reismicrobe klein, diplomatisch hebben ze, zonder de regels der beleefdheid te overtreden, bedankt voor al de goede zorgen... beladen met nog enkele kg vers geplukte "champignons" maar vooral met zware migraine en ogen klaar om uit de kassen te springen verlieten ze het hemelse oord...
of jullie er nu blij mee zijn laat ik in het midden... maar ik hoop dat iedereen er vandaag "fris" doorgeraakt.... de dagtaken zijn hier tot een minimum gezakt... maar met argus ogen bekijken we het weerstation....want zij is onze pijler om het hier koel te houden.... een dagtaak !!!!
de eerste dagen heb je er geen erg in, bent slordig met alles open of dicht te laten met als resultaat 37° ...in je leefruimtes... maar ja wij zijn ook geen zuiderlingen die weten hoe het moet, die gelukkig zijn in een donker huis...alles potdicht... ik ben er geen voorstander van, heb geen lucht.... maar ja het is kiezen of delen..... dus ben ik dezer dagen de mobiele THERMOSTAAT... buiten het warmste gedeelte van de dag (10-16u) goochel ik de andere uren met gordijnen... vensters... luchtcirculatie ...en heb het hier redelijk aangenaam gemaakt met 25°... wie zegt dat een tuin zuid moet gericht zijn heeft het niet altijd bij het rechte eind... wij zijn oh zo blij er koelte te vinden.... zo gezegd zo gedaan ......
valiezen zijn het minst van onze bekommernissen als we op reis gaan.. waar je ze ook aanschaft.. ze zijn allen praktisch, licht hanteerbaar, kleurrijk.. voor iedere portemonnaie... enfin juweeltjes om te pronken ...
maar dat is niet altijd zo geweest .... vroeger had mijnheer pastoor er eentje nodig .. ging ieder jaar gratis mee op bedevaart, met zijn kudde naar Lourdes... meer dan een paternoster, brevier een doos tabak snuif en grote zakdoeken kon er niet in....
die van tante nonneke maakte deel uit van haar uitzet, samen met een chaperonne mocht ze al eens naar haar ouders... bij haar terugkeer was de kartonnen doos met handvat gevuld met allerlei materiële en vooral geldige giften van ouders, familie en vrienden.... tot grote vreugde van moeder overste die alles gracieus in ontvangst nam voor de gemeenschap..in ruil voor enkele weesgegroetjes...
degenen die het zich konden permitteren, vooruitziend waren schaften een exemplaar aan "voor als er iets gebeurd" de ziekhuisvalies... met japon/pyjama.. handdoek.. was handje.. zeep.... 1 flesje 4711
naar gelang de mensen wat mobieler werden was het bijna een status symbool... wie er geen had die leende er eentje... de trotse eigenaars loodsten je dan naar hun slaapkamer... om het pronkstuk van de kleerkast te nemen....
nog altijd vraag ik mij af waarom die valies juist daar moest liggen ??? toch geen zicht.... of onbewust "inpakken en wegwezen"
pas getrouwd, eigenaars van een derde hands kevertje gingen we voor een maand naar spanje... via via kregen we een echte hutkoffer....zou beeldig staan op de impérial van onze lichtblauwe kever
het natuurleder had zwaar geleden onder de vele reizen.... loodzwaar.. van ons kreeg hij een likje verf... zo fier als een dubbele gieter tuften we als landverhuizers langs de autostrade... een super vakantie was het .... maar we moesten nog terug... 1300 km ... met alles hadden we rekening gehouden behalve met ons oud versleten trouw ijzeren paard.... hij gaf het niet op... het zuchten en puffen vonden we normaal, gaven hem wat water en drukten de gaspedaal wat dieper ... en zo doorkruisten we la douce france bij maanlicht ....
het kevertje was bij thuiskomst serieus ziek en de dokter presenteerde ons een gepeperde rekening voor een week garage verblijf...
de hutkoffer verhuisde naar de zolder waar hij nog steeds staat... een stukje antiek nauw aan ons hart...
degelijke valiezen deden hun intrede... altijd maar lichter...
