Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
aan ons... zoals iedere gepensioneerde had ik een boordevolle agenda de laatste weken.. allez agenda is veel gezegd maar wel chiquer dan "den almenak"....
neen niets te maken met het bezoek van obama, niemand heeft hem toch gezien, de buren van het kerkhof in waregem werden achter hun rolluiken vastgehouden, vergaarputten dichtgelast... de rode duivels hebben mijn sympathie doch volg ik de berichten maar met één
oor, spijtig dat stromae (maestro) maar in één taal zingt... zijn kleding lijn is niet voor mij bestemd !!!....uiteraard ...
gepraat met mijn buurvrouw heb ik ook niet want die zit sinds weken gekluisterd aan haar tv... volgt cancelarra.. ronde van dit en van dat.. ja, naar tom bonen vraag ik niet meer want zijn seizoen zal weeral voorbij zijn, eens gaan winnen in oman en de klus is weeral klaar.... met de verkiezingen ben ik ook niet bezig geweest, alles is
toch al in kannen en kruiken !!!!..
wat dan wel... maar vergeten jullie niet dat het zonneke veel heeft geschenen en ik op mijn terras heb gezeten tussen al mijn plantjes,
paasbloemen, narcissen... alles veel te vroeg maar wat een weelde...ook nog een nieuwe parasol aangeschaft....
boeken verslonden... voor de eerste x hollandaise saus gemaakt...
flan taart gebakken (dank U jeroen) ,samen met onze kleindochter cluedo(aanrader) heb gespeeld...en verloren ...
de pot van een bamboeplant tegen mijn neus heb gekregen en veertien
dagen met een blauwe snor ( van neus t/m lippen ) heb rondgelopen..
kortelings melde de pers een diefstal...een dame had dringend vervoer nodig en nam een eenzame, werkloze, fiets mee op uitstap...
tijd om na te denken hadden ze niet... wel werden ze goede maatjes..
de bloemetjes op het stuur gluurden fier naar de voetgangers.. de pedalen blij met de krachtige aandrijving...
in alle eerlijkheid werden ze dan ook royaal beloond met enkele euro's onder het zadel en een briefje met excuses aan de eigenaar..
een belletje ging rinkelen toen ik dit las, samen met onze oudste, 25tal j. terug, hebben wij een soortelijk voorval meegemaakt ...
op stap ..zij in een afstandse rollwagen..hertstellend van een operatie, been van onder tot boven in de gips , gemakkelijk was anders maar toch genoten we van dit uitje...
maar de voorste bandjes zagen het anders, liever luie dan moe... en gaven er de brui aan ...
daar stonden we te midden van een wandelende massa die ons geen blik gunde ...
hadden we nu maar een fietspomp !!... mijn dochter geparkeerd... ik op zoek naar een rijwiel met bijbehoren... en daar stond mijn redder tegen een boom... in een handomdraai was ze van mij en spurte als een dief in de nacht terug...
helaas er was geen oppompen aan .... er bleef ons enkel nog de terugweg te nemen.... met een invalidewagen die zelf gehanvend was...
en alleen op de twee achterste wielen reed ...ik had moeite met het evenwicht te behouden en S gipsbeen hoog in de lucht kon voor een ambulant kunstwerk doorgaan...
Mijn verhaaltje zal misschien wat banaal overkomen maar bij mij blijft het levendig ...
begin de jaren 1960.. is er in ons dorp geen lift te bespeuren ..
ja, in de grootstad met zijn innovation, la bourse, au bon marché; galeries anspach.... daar hadden we sinds lang kennis gemaakt met de glazen kooien, in eik of sierlijk bewerkt ijzer.
de liftdame of heer, in uniform, witte hadschoenen, begroete je vriendelijk, vroeg naar welke verdieping...
terwijl je voeten in het tapijt wegzakten startte ze de hendel van het
koperen besturingspaneel.. traag kreeg je een 180°zicht over het droompaleis.
een georganiseerde bijenkorf, iedere rayon had zijn verkoopster, netjes met witte bloes, zwarte rok, kousen met naad, schoenen met hieltjes., krullen, rode lippen en nagels.... spraken enkel "français"..
wij waren les flamins /les paysannes de la campagne... maar niet
voor lang meer... want menigmaal spraken we "ineens" geen français meer en moesten ze op zoek gaan naar iemand die nederlands sprak.
we konden het achteraf echter niet laten te pronken met onze kennis van de taal van molière !!!
tot daar onze ervaringen met de liften ..in een rock en roll tijdperk...
de dag dat ik begon te werken is dit euvel veranderd...
als jongste bediende mocht ik mijn kunnen uitproberen bij een firma uit frankrijk die exclusieve zijden stoffen in ons land aan de vrouw/man bracht ...
't was al " PARIS" wat de klok sloeg... de walhalla van de "couture" was neergestreken rond de" avenue louise.... PARIS had dan ook voor een "appartement art nouveau" gekozen in deze omgeving.
de arrogantie was troef bij de enkele bezoekers in "couture kleding"hun zware parfum kon tientallen kippen van hun stokje laten vallen...
als ze toevalig bij le "fournisseur" kwamen verspielden ze hun klanken enkel aan madame G.... ( la directrice) .... de paniek was op zijn top toen een collega een overschotje spruitjes soldaat had gemaakt..en de geur bezit van "l'appartement" had genomen...
verbannen in een donkere keuken zat de pre-pensioengerechtigde bode françois, verkleed als portier van de savoy...!!!, te wachten
op de biedende " GARCON ...... het klienteel kende hem enkel onder de naam " le garçon ".. als een dief in de nacht verdween hij in weer en wind...
ook ik kreeg mijn dagelijkse portie... faites pas si faites pas ça !!...
toch was ik er graag gezien, "la petite" noemden ze me...
maar wat niemand wist... ik had daar een speelkameraadje...DE LIFT..
iedere kans was goed om wat te gaan " liften"... van boven naar onder en ....
door de evenementen in congo moest ik de plaats ruimen voor
"la nièce de madam G , la malheureuse, elle vient travailler ici "...
sommige gebeurtenissen in een familie worden generaties, hier de vijfde, doorverteld... maar toch blijft het voor de nazaten altijd wat abstract..
tot ik vorige week deze fotos onder ogen kreeg.. het kleine huisje achter links is de spilfiguur van een tragikomische voorval meer dan
een eeuw geleden...
mijn grootouders emigreerden ... weg van familie vrienden.. hun huisje .. door zijn ijver, kunnen en doorzettingsvermogen werd hem gevraagd mee een nieuwe weverij op te starten te alsemberg ...
hij kon goed lezen maar is altijd fonetisch blijven schrijven. een indrukwekkende verschijning,streng maar rechtvaardig, grote snor en baard.. "den baard" waar dan ook zijn bijnaam , even met de hand op de kaak vrijven en iedereen wist dat hij in aantocht was !...
met reeds enkele bengels namen ze hun intrek in het grote mooie huis waarover ze mochten beschikken.. er zouden nog vele kleintjes bijkomen.. enkele werden engeltjes...
naast het huisje was er een grote poort die het immense fabrieks terrein afsloot ( later overgenomen door volvo) maw een tuin was er niet rechtstreeks, doch langs het hoekhuisje om lag er wat verder een groententuin...
de hoekkruidenier was een graag geziene figuur, zijn winkeltje netjes,deurtje altijd open.. eventjes uitkijken voor de drie trapjes en je stond wat lager op een glimmende vloer geurend naar bruine zeep.
alles stond of lag op of onder bulk uitgestald.. groenten, aardappelen, bloem, groen zeep, boter petroleum, eieren, kaaswielen, emmertjes pekelharing...
dat hofje van eden moest onderhouden worden, het beekje zorgde voor wat irrigatie, de regelmatige bemesting met de opbrengst van n°100..
doch dit ging niet zo gemakkelijk..
je moest sterk zijn om de kruiwagen met vat, boordevol gevuld met beer en disceet afgedekt met een jutte zak , te vervoeren op geen fluweelzacht stratendek...
nijdige kinderkoppen vochten schurend, knarsend met het ijzeren wiel.. het vergde consentratie.. maar hij hield vol.. had voor hetere vuren gestaan...
meter per meter... en nu draaien ... de bronweg in...
en daar ging het mis... te kort.. te ver genomen... de lading geraakte uit evenwicht... geen bijsturen aan... in het deurgat kieperde het vat haar inhoud de trapjes af... een vloedgolf beer overspoelde alles en nog wat....
het vervolg laat ik aan jullie verbeelding over... maar het zijn altijd goede buren gebleven ....
natuurlijk was er de expositie... en juist die mocht gezien worden.. maar wat had er zich allemaal afgespeeld in de coullissen... bloed ,zweet, en tranen bij de kinderen... overspannen moeders...
maar als de laatste ann de meulemeester in spe huppelend de speelplaats verliet veronderstel ik dat er een wervelwind van opluchting de school omarmde..
het was een titanen werk
de zuster van dienst... beter gezegd een "souk " schreed binnen ... tafelkleren met voorbedrukte motieven
een regenboog DMC garen, thee doeken, alle benodigdheden om smyrna kussens en tapijten te maken ...ea
vingertjes gingen omhoog.. zuster ikik dit.. en mijn mama heeft gezegd
dat...
degenen die van thuis niets mochten bestellen volgden dit handeltje met lede ogen (ikke, tante Y zou wel smyrna tapijten laten maken in haar school !..) ...
met dit alles kon je nog geen feestzaal versieren ondanks de vrachten bloemen die we moesten meebrengen (liefst lelies...) de oudere meisjes van de naad maakten kleding, en degene die een bestelling plaatste mocht de cat walk op...
in de klassen tikten de priemen twee aan twee of met vier om het vlugst... los, vast,.. witte wol veranderde in grijze...
broddelen.. een steek of een halve rij laten vallen.. in de vinger geprikt.. draad uit de naald.. geen nood.... aanschuiven bij de zuster..
en zo veranderden onze lelijke eendjes in witte zwanen... dankzij de gouden handen van de bruiden van OLH ,de mama's, de dozen remy martin en het ballet van strijkijzers ...
eind goed alles goed... de preau, feest-zang-lichtbeelden-toneel-turnzaal veranderde in een schatkamer en met rode kaakjes verwelkomde moeder overste de notabelen....
VOOR DE LIEVE MENSEN DIE ERIN GEINTRESSEERD ZIJN...
IK GEEF ER DE BRUI NIET AAN...
IK BLIJF TROUW.
sinds 10 februari, was het hier blogstilte, ik die altijd wel wat te vertellen heb...
was OOK gaan rondneuzen op facebook,... heb enkele dorpsgenoten, jeugdvrienden teruggevonden, wat herrineringen op gehaald...van 60/65j terug..oude fotos ontvangen... mijn dialect geoefend...
maar toch is het NIET echt mijn ding ...
dus PUNTANDERELIJN is terug
't is weeral laat 1U ga toch nog even op bezoek bij mijn "vrienden"
van de maffia die chicago onveilig maakten in de jaren 20/30....
enkele weken terug werden,op school, de "EHBO" lessen uit de doeken gedaan... met verve namen de kinderen de dikke syllabus in ontvangst ...
volgens eigen zeggen vonden ze dit nu toch een stap naar erkenning...
niet meer weggestuurd worden als er iets gebeurde...handelen, initiatief nemen...
de juf zette haar beste beentje voor om haar materie boeiend te maken,... foto's van brandwonden deden de ronde... tot een leerling het niet meer aankon en dreigde tegen de vlakte te gaan ....
maar hier was onze juf niet op voorzien, theorie goed maar de praktijk..!?
't was dan ook licht paniekerig dat ze een verkenner naar het schoolhoofd stuurde om zelf doelloos met het slachtoffer de gang op te sjouwen..
geen stand daar kan ik niet over oordelen, wil ik ook niet...toch stel ik bepaalde zaken vast... bv op gebied van onderwijs... ik was heel secptisch bij al die uitstapjes met de klas ... toch ben ik met reuze stappen teruggekeerd toen ik ontdekte hoe groot de pedagogische waarden hiervan zijn... weg vanonder de kerktoren.. the sky is the limit... hun rugzak gevuld met kennis waarvan wij geen vermoeden hadden op die leeftijd !!! alles gericht om de algemene ontwikkeling te bevorderen, te ontplooien ,interesses te kweken..
hun taal is duidelijk, vlot, ..
't zijn natuurlijk geen nerds, we moeten hun jeugdige idealen repecteren, hun eigenheid, hun muziek, ipod, smsjes, videospelletje enz, enz...
maar er zijn normen en waarden die NIET veranderen, oa
ORDE..NETHEID
en die zijn ver zoek in de school waar ik regelmatig kom..
de klaslokalen zijn veredelde vuilnisbelten, de speelplaats/footbalveld een modderpoel,voor kikkers is het er te druk...na schooltijd rennen de kinderen met volle blaas het eerste beste, gereinigd en hygiensch, toilet binnen...
liggen, hangen, staan... op of voor de bank is normaal..
kladpapier is ten grave gedragen, alles onmiddelijk " in 't proper "
is het verkeerd, doorstrepen .. nog eens, en nog eens... kan geen kwaad, de juf zal wel ergens het juiste of foute antwoord vinden...de schriften en boeken met ezelsoren vieren hoogtij.... alles mag op dat gebied niets moet...
de leerkrachten doen hetzelfde... volgens de kinderen,... een afgeborstelde CEO kan je de directeur zeker niet noemen....
er is natuurlijk de gulden middenweg... maar die is moeilijk te bewandelen... toch !!!
wel ja ook ik ben er nog maar eens voor gezwicht... een goed ding, ik weet het absoluut niet!...
't is namelijk de derde maal dat ik aansluit...familie, kennisen en verre familie werden "vriend" .... tot ik de bomen tussen
het bos niet meer zag !!! met een click verschenen een verzameling goedaardige wezens en bedolvenden me onder een massa samengevoegde lettertjes. een invasie ......dus bye bye FB
maar ja, ik zie hier ,met lede ogen ,de blogjes verdwijnen of met mondjes maat opduiken ( chapo aan de blijvers !!).... iedereen naar FB
en ja ook ik maak er terug deel van... maar met een ZEER beperkt aantal "vrienden" .....maar 't is zo oppervlakkig...
sport volg ik vanuit de verte, maar willen of niet dagelijks is er een portie tennis of football op tv... andere disciplines komen gewoon niet aan de bak...
ik kijk dus wel met andere ogen dan de geintresseerden ... de journaliste van dienst, duidelijk met foutieve kledingadviseur(se), verteld haar ding..
is het nu winbledon, laurent garros.. grasmat of gravel 't zijn, altijd dezelfden die spelen.... ok.. 'k weet het...wereldtop... uren aan een stuk..en dan dat gekreun !!!
waar zijn kevin met de pet en melissa met de string ? ook zij presteren en zouden al eens graag op buis komen ....
nu krijg ik zeker de fanaten op mijn dak...
neem nu het betreden van de "court" .... sleuren met een soort hutkoffer op de rug van nek tot knieholtes, handdoek en raket kunnen er niet meer bij... moeten die kleedkamers volledig ontruimd zijn ?
dat is nogal een verhuis... ver is het toch niet... trouwens er staat een team "woud be justine of r.federer" in het gelid om de ballen terug te brengen.... die kunnen toch eventjes bijspringen als er iets vergeten is ..
wat zou er in die noodkid steken ? enkele ballen, een fleske aquiarius, ne zakdoek, ne propore zakdoek, stift , een pak portretkes voor de fans ?
oh ja reflex spray.... toch niet want er staat een half ziekenhuis klaar in de coulissen...
och ik zal het toch niet te weten komen.. of toch misschien ...
onze buurman , met pensioen,tennist ook en zeult met dezelfde balast... maar ja hij is wel van een ander kaliber !!!
Of we het nu fijn vinden of niet maar blijkbaar is de derde maandag van januari uitgeroepen tot "bleu monday" de triestigste maandag van het jaar.....
op basis van de volgende feiten : de feesten goed of slecht zijn voorbij en geen vooruitzicht - hetzelfde met de verlof dagen - de bankrekening volledig geplunderd geen extra's te verwachten -de evaluatie gesprekken komen eraan - de goede voornemens beginnen al te slabakken - de weegschaal blijft koppig - de solden doen het niet ,te warm - de gasboetes vieren hoogtij ....
en om dit alles te bevestigen werden we maandag nog door een grijs vochtig deken omwikkeld !!!!
is dit nodig ? het zijn feiten ....maar waarom geen
HAPPY MONDAY ter ere van de fijne mooie dingen die er OOK NOG ZIJN en waar we aleens durven overkijken !!!!
22 januari 2014...... en eindelijk is het me geluk een terug foto op mijn blog te zetten.... ik ga niet vertellen dat het dagelijks een gevecht is geweest... maar dit beestje heeft zijn kuren... verstopt teksten... verkleind de letters tot speldekopjes...IK GUN HET HEM NIET ALLES OP TE NOEMEN.....
deze foto heeft er niets mee te maken, maar mocht het jullie interesseren dit zijn de sering kids tijdens onze voorstelling KOPVOETERS ...
zo de deuren van 2013 zijn definitief gesloten....
.... deze morgen stonden de dagelijkse gewoontes, met verlof tot asmaandag, aan de deur... mochten ze aub vandaag niet terug komen ..!!! .
en of ze mochten.. ik heb ze omarmd om ze 355 dagen niet meer los te laten.... samen hebben we de kerstboom en consoorten de deur uit gewerkt, genoeg is genoeg, 't was goed maar nu staat mijn neus naar de lente ....
die is natuurlijk nog ver zullen zeggen , maar zijn de dagen al niet aan het lengen..ja ja al 12 dagen.... dus...
och ik weet het er komt nog een zware dobber die ons tot maart in zijn greep kan houden...
maar ik tel zo..... met 15 augustus is voor mij de zomer gedaan en begin ik stilaan te "herfsten" en neem min of meer vrede met de donkere maanden... maar nu begin ik terug naar meer licht te hopen !!!!
is het met 1 maart geen meteorologische lente ????...
vandaag is het hier rustig en we maken er een gezellige kerstdag van, feesten hebben we gisterenavond gedaan bij onze oudste... .
verzamelen geblazen om 17u, vroeg zullen jullie zeggen... niet... want het
is al donker en meer moet er niet zijn om onmidelijk de kerstsfeer binnen te stappen ,
de kaarsen ,in schotels,lieten zich niet afschrikken door de striemende regen, hun goudgele gloed drong zich tussen de grote ronde buxussen...
en ja, iedereen druppelde, letterlijk en figuurlijk binnen...
de tafel was mooi gedekt...de pakjes al op voorhand afgegeven lagen ongeduldig te wachten. .de glazen werden gevuld...de hapjes deden de ronde ...
stilaan tijd om aan de pakjes te beginnen... want die lagen er bij de vleet .... om een lang verhaal kort te maken kan ik zeggen het was de MAX... iedereen was super blij...
het eten was voortreffelijk en allen hadden we een gevoel van warme
samenhorigheid...
de bestelde taxi was stipt op tijd om het volkje naar huis te brengen..
dan maar zonder foto... ik vertik het nog verder mijn tijd te verprutsen
met dit geknuggel... heb wel belangrijker zaken te doen oa reageren op de koopperikelen van natoken...
wie heeft het niet mee gemaakt .... boekdelen kunnen er geschreven worden....
het WINKELEN begint nogthans heerlijk en vol goede moed, een beetje opgetut, lichte maquillage, een wolkje dure parfum...je exclusive handtas.... enfin een vlotte verschijning met een tikkeltje excetrieke kleding...
een goede raad wil je dit gevoel behouden ga dan geen winkel binnen !!!!
in de grote ketens krijg ik het benauwd... er is zoveel... aanschuiven aan de pashokjes.. terug op zoektocht... en na enkele stripsteases terug bezweet buiten...
een deel van je pluimen ben je dan al verloren... opgefrist naar het grof geschut....met wat geluk laten ze je wat met rust.... nu kan ik vlug beslissen maar soms krijg je een vliegenvanger op je rug geplakt....!!!!
en die weten wat je nodig hebt.... !!!!! meestal willen aan een totale foute metamorfose beginnen .... enz ... enz..
je stopt alles en gaat naar buiten met de moed in je schoenen... die doen plotseling pijn ; je parfum is gaan vliegen, aan je excentrieke kleding heb je laks,... extra aan je maatje meer ...
maar je hebt nog je centen....iets waar sommige winkelsjuffertjes aan twijfelen....
dus voor mij E-MAIL SHOPPEN
met een hoop kussentjes om me heen ....favoriete muziek op de achtergrond, koffietje of wat fris...., heb mijn vaste adresjes, ontdek er nieuwe... tijd en vermoeidheid geen probleem...aangekochte goederen terugsturen geen probleem ( heb al veel besteld en 2x iets teruggestuurd).... belgie, frankrijk, duitsland, italie ea....
niet dat ik tegen vernieuwing ben ...maar trop is te veel en te veel is trop...wat heb ik daar nu aan dat deze achtergrond roze, blauw of appelzeegroen is...
- al mijn documenten in word en excel mijn verdwenen !!! gelukkig heb ik alles afgedrukt en is ht archief op mijn blog niet verdwenen...
-met mijn oud e mail adres is niets meer aan te vangen... gelukkig hadden we er nog eentje op mijn naam... maar ik spaar jullie de détails
om alles en iederen te verwittigen !!!
- regelmatig krijg ik tel. vanuit verre landen met melding dat mijn pcje gaat crachen... maar om ons te vangen moeten ze vroeger opstaan... heb ook klacht bij ECOPS moeten neerleggen ....
fotos op mijn blogje zetten weigerd hij ...en dat geeft me stress
(en zo vervoeg ik het grootste deel van de belgen !!!)
wil ik het vak "nieuwe berichten"te gebruiken moet ik eerst even mijn bovenkamer stofvrij maken om dan vlotjes EN ONTSPANNEN je berichtjes te ventileren...
soms moet ik een reaktie opschrijven op een volledig zwart vlak...heb nu wel blindelings leren typen, maar ik zag nog altijd op het blad
wat ik geschreven had ....hier is het op de "pifometre"...'t zal dus niet altijd duidelijk zijn....
....uiteraard ...
..
achteraf echter niet laten te pronken met onze kennis van de taal van molière !!!
