Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
in ieder van ons schuilt een keukenprinses of prinsesje, en met jeroen als mentor moet dat lukken, zojuist heb ik kalfslever met sjalotjes in madeire gemaakt, beste te doen... niet alles van zijn dagelijkse kost spreekt mij aan, maar gerechten die je soms jaar en dag maakt worden wat aangepast, zoals mijn sjalotjes die ik stoofde met een bouillonblokje, een paar drupjes oxo en tabasco, wel die verspreiden nu de heerlijke geur van wijnazijn en portugese nectar.
maar ik wijk af, die keukenprinses in mij is niet perfect en heeft een serieuze steek laten vallen,ik heb de bereiding van een flan taart in een pakje gekocht !!! alsook de brokkeldeeg.
maar ik bekijk het anders, "patisserie bereiden" is helemaal wat anders en zoals de zelfgekroonde koning piet zegt " alles haarfijn afwegen"
punt één : mijn keuken is praktisch maar te klein twee : het werkblad beperkt drie : kan dus niet gaan smossen met bloem, eieren en melk zonder alles met taart beslag te behangen vier : HEB DAAR GEEN ZIN IN
in het grootwarenhuis viel mijn oog toevallig op HET PAKJE MET INHOUD om een flan taart te maken, 't keek mij zo uitnodigend aan dat ik niet kon weerstaan het in mijn karretje te laten glijden in gezelschap van een bodem, thuis had ik de melk.
wel lieve blogmaatjes, het is een topper geworden, geen zware half droge massa op een stuk brood. de beste flan die ik ooit at kwam van bij een bakker in de stad van witse, zo ver hoef ik niet meer te gaan, want deze is even lekker.
de lucht grijs, mistig, gesloten alsof ze sereen, bemoederend de engeltjes, de zielen wil beschermen rust, vrede schenken ze verwelkomen in een eeuwigdurende omhelzing
op de cadans van huilende klokken even samengesmolten verbonden, weerloos geraakt in onze diepste wortels
ouders, geliefden, families,hulpverleners de gemeenschap allen in diepe rouw......
zoals gewoonte las ik ook vanmorgen,als eerst, de krant on line.. onmiddelijk besefte ik welke ramp zich had voltrokken...
met geen woorden kan je dit tragisch ongeluk beschrijven..
het leven van die jonge levenslustige pubers plotseling in volle bloei afgebroken, samen met hun begeleiders van hun geliefden ontnomen, de anderen zwaar belast door het trauma....
momenteel vliegen de families naar het Alpenland, dat ze met de kracht van de liefde voor elkaar, en de steun van de hulpverleners, deze zware beproeving tegemoet kunnen gaan.
voor de families, kennissen, maar ook wij zijn diep getroffen, deze dag zal in ons geheugen gegrift blijven.
met een serenade roepen de vogeltjes iedere dag wat vroeger het daglicht op het appel
warme zonnstralen ontsnappen uit het grjze kleed en wekken gretig de natuur
met zijn allen, groot en klein, jong en oud, hebben we haar vandaag verwelkomt, tuindeuren werden opengegooid, de planten ontdaan van hun winterjas, tuinmeubelen en bbq nagezien,auto's staan terug te blinken, de winterbaby's ontdekten hun wandelwagentje en lieten zich wiegen. de tuin centra's deden gouden zaken, 't was aanschuiven aan de kassa, geel was de hoofdtoon, ook de tuinkruiden gingen gretig over de toonbank, er werd gedacht aan de voeding voor gras en plant. de geraniums bleven, als muurbloempjes achter en begrepen niet dat ze nog moesten wachten tot de drie ijsheiligen hun opwachting hadden gemaakt.
......nu begin ik mij toch echt zorgen te maken, onze waalse excelenties hebben nog altijd geen "porte documents", geef toe dat klinkt wel mooier dan "kazak", ze willen het maar niet leren zich iets degelijks aan te schaffen,
als ze geen delvaux of hermes krijgen, waarom consulteren ze dan de wekelijkse reklame bladeren niet die in de bus vallen.... de aanbiedingen in dat genre mogen er best zijn.
ze blijven maar als muilezels uit hun zware bolides, trouwens van wie zijn die ?, strompelen.. een halve meter dossiers voorop, dat vraagt inspanning, zeker voor de vrouwelijke ministers ,..gerokt ,handtas, lees paardenzak, aan de schouders bengelend. ik vraag me af , gezien de omvang, of daar soms prei en selder en andere in zit om het kabinet tijdens de nachtelijke uren van verse soep te voorzien ?...
misschien zijn het maar show dossiers, vorige week...het regende, de journalisten als natte kiekens, wachten al uren.. en daar komt zijne excellentie op zijn dooie gemakje aangewandeld, chauffeur was als "stevooi", regenmantel open, zonder regenscherm, maar wel met een halve meter papieren... had die dan niet door dat alles klets nat aan het worden was... kan me al inbeelden hoe die vergadering verlopen is...
waar is die alles overheersende geur van het branden van koffiebonen ? iedereen in de buurt kon meegenieten...
onze keukens gonzen van bedrijvigheid, alles word gewikt en gewogen om een optimaal gerecht te serveren... maar wat doen we met de koffiebonen !!! waarom staat er geen chef op en leert zijn volk lekkere koffie zetten ?
weg met de patjes, koffiecapsules, de verpakkingen in de koelkast voor een optimale geur , de grands crus, de supersonische machientjes, de koffie boutiques-bars met als moto " een zinnelijke totaal beleving in de wereld van de koffie",wedstrijden om de mooiste presentatie... de koffie clubs die voor je zorgen, je defect toestel in de boutique afgeven is uit den boze, neen een chauffeur komt het wel halen en geeft je er eentje ter vervanging.. gedaan met dit alles ik wil die alles overheersende geur van weleer terug ...
de koffiemolen tovert de blinkende bonen om tot minuscule bruine pareltjes, de waterketel fluit het startsein van de delicate operatie, op de rand van de koffiepot de ijzeren ring met katoenen beursje aangenaaid, hieruit zal de goden drank druppelen, heel traag ..heel sterk ... resultaat van de symbiose., een etherische geur omarmd de atmosfeer, ook de smaakpupillen worden wakker en verlangen naar voldoening..
dit edele vocht drink je zwart, met volle melk, of met suiker... mijn voorkeur gaat naar zwart met een wolkje melk, en suikertje, in een middelmatig bolvormig kopje (met schoteltje) van dondergroen hotelporselein met gouden randje..
28 FEBRUARI 2012 WITTE JASSEN...... het witte jassen syndroom. ook last van.? wel ik wel... niet dat ik een doetje ben, heb een hoge pijngrens, en van spuiten val ik niet flauw , maar van een bloeddrukmeter en dokter ben ik bang... de witte jassen zijn nu wel verdwenen, maar schrik niet ...
bij ons thuis, och 't was goed bedoeld, maar ze dachten dat kinderen de waarheid niet moesten weten en het ging dan als volgt :
" kort na de oorlog was het de gewoonte, de amandelen van de kinderen te verwijderen, men ging daarom niet naar het ziekenhuis maar een bevoegd persoon kwam bij de huisarts en daar was het verzameling geblazen . zo een "evenement" werd ook in onze familie georganiseerd. enkele taxis gemobiliseerd, de nodige dekens, voor de terugkeer, en alles werd ingeladen.
mij was verteld dat ik een fantatische dag ging beleven, we gingen naar de kermis en alle neefjes en nichtjes gingen mee.. niet moeilijk dat ik huppelend meeging. groot was mijn verwondering bij het zien van die witte jassen.. maar de choroform deed vlug zijn werk.. eenmaal thuis was er inderdaad ijskreem maar ... slikken was wat anders... en er waren complicaties ... de basis was gelegd... ik was geen 5j.
en zo zou ik nog kunnen verder vertellen... reeds op jonge leeftijd nam ik de beslissing nooit tegen mijn kinderen over een dokters bezoek of wat dan ook te liegen... en ik heb mijn woord gehouden.
ONZE UITSTAP .... het is zover, we kunnen terug een stapje in de wereld zetten, maar 3dagen tussen 14 en 15 u, hebben we nog huisarrest van de kiné.
onze vierwieler had er de brij aangegeven na vier weken stilstand, alle fut was eruit. schoonzoon I bracht kabels voor de nodige voeding gedurende 24u. en schoonzoon II liet hem wat km eten, kwestie van op krachten te komen.
maar waar zouden we gaan, wandelen is nog beperkt, 't winkelcentrum te druk ...te warm...
eureka.... we zouden naar de kringloopwinkel gaan, alles onder een dak en parking ervoor, zetels en stoelen à volonté, zitbanken voor de rekken met boeken, je kan al zittend kiezen.... we gaan al jaren naar de kringloop en hebben er al vrachten boeken buiten gehaald... geen oude versleten exemplaren, soms nieuw of amper gelezen, een zeer degelijke keuze, van mooi ingebonden ,grote klassiekers,hedendaagse literatuur,levenbeschrijvingen tot romans "a l'eau de rose ",
soms stel je de vraag, in godsnaam waarom doen de mensen dit weg?
er word hard gewerkt aan het imago van deze winkels, vroeger was alles zowat "neergezet". nu krijg je het gevoel in een winkel rond te wandelen. zaterdag kregen we een uitnodiging voor een "nocturne" met vernissage, een kunstenaar ging er zijn werken tentoonstellen...
