Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
mevrouw mistroostig heeft sinds gisteren haar valies genomen, dus heb ik terug volle moed.
laat ik beginnen met jullie allemaal een fijne dag toe te wensen.
al 2 december, nu ben ik al te laat met het uitpakken van mijn kerstspullen, moet er toch echt werk van maken want op 2 januari moet alles hier buiten. ik hoor jullie al zeggen, ze houd toch niet van gewoontes, wel voor dat kerstgedoe wel. ik kan er ten volle van genieten maar na de feesten heb ik er mééééér dan genoeg van.
vandaag kan ik er nog niet aan beginnen, want met al dat niets doen moet ik nog 2kg appelen schillen voor compote, een raapselder behandelen en in de diepvries opbergen.
ons mauriske maakt het mij hier niet gemakkelijk, om de haverklap gooit hij mij der uit, en achter mijn tekst kan ik fluiten. neem mijn voorzorgen met "klad versie" maar toch is hij mij te rap af, zal maar rustig blijven.
ik ga mijn werk beginnen, want ik blijf gepest worden..
ik heb je nog niet eerder durven schrijven, want ik ben diep verlegen, ja, zo de manier dat men je behandeld. je mag nog wel met de boot komen, op het balkon wuiven naar iedereen, maar dan stopt men je in een hoekje om ons, de kleine kindjes, te ontvangen; mijn mama verteld dat vroeger een hele verdieping in de winkel omgetoverd werd, met vele pieten en elfjes en zo ? en dat er treintjes in de uitstalramen rondreden, en nog vanalles, en mooie verlichting en muziek, met veel volk die allemaal keken...
ze zegt ook dat jij de eerste appelsienen bracht uit je mooie boomgaard vanwaar je woont in spanje. maar ik eet toch gans het jaar door appelsienen...en speculaas, en de pasta van speculaas dan waar was die ?
ik heb haar horen fluisteren met haar vriendin, dat je van zekere mensen niet meer mag komen en dat de kerstman met zijn rendieren, je weet wel die van de vrieskou, met zijn toeters en bellen, naar ons zou komen. maar waar ga jij dan, en je schimmel en al je pieten?
zeg sinterklaas er zijn kinderen die vertellen dat jij niet bestaat, en dat ze dikwijls veel met de auto meemogen naar een soort sint winkel "droomland"of zoiets en hun mama of papa zomaar vanalles koopt. zelfs als ze niet braaf zijn geweest. heb zelf al kinderen gezien, verkleed als sint met baard, die liepen door de supermarkt, en weet je wa ze deden met de mijter een vuurwapen, pangpang...
ons mama en papa zeggen dat jij altijd al vele vele kinderen blij gemaakt heb, en dat zij je nooit zullen vergeten, maar ik ook niet...
mijn schoen staat op dezelfde plaats, met vanalles in
ooit was mijn grootste droom naar china te gaan, maar deze is stilaan een nachtmerrie geworden, de comsumptie maatschappij viert er hoogtij ten koste van de cultuur.
deze reizen zijn nu toegankelijk, maar wat zou ik er ervaren ,? je stapt uit het vliegtuig en je ziet niet verder dan je neus door de smog, neemt een taxi, haalt je beste chinees boven en je krijgt totale radio stilte, kan nog begrijpen dat ze geen engels willen spreken, maar toch...
de hotels zijn allemaal mastotons op westers model, de kamers kunnen zich evengoed in new-york, parijs of londen bevinden, dan maar je ingebouwde klok op beijing zetten.
per fiets zou ik mij niet durven verplaatsen op deze banen met veelvuldige rijvakken, de zware duitse en andere bolides zijn de keizers van de weg, de riksja's verbannen naar de eeuwige jachtvelden. de hutongs zijn mac do 's geworden...
de stalletjes met eten worden verdrongen door een explosie van fast food, de beroemde "peking eend" resultaat van jaren traditie, gegaard in speciale ovens... komt nu uit de groot keuken, opgewarmd in een micro oven... mis je je favoriete supermarkt om de hoek, geen nood, carrefour en makro wachten op je, vergeet je klantenkaart niet. kan je je vierwieler niet missen, spring toch even binnen bij cardoen.
neem je zondagse kleren mee, want de mao pakjes zijn al lang uit de mode, de upperclass veegt je van de trottoir met hun, ter plaatse gekochte, haute couture kleding . het culturele erfgoed is er ook niet beter op geworden, de eeuwenoude tradities liggen overhoop. bezoek je de verboden stad, of andere bezienwaardigheden, dan doe je best oordopjes in, het lawaai is oorverdovend, de megafoons roepen tegen elkaar op, en je moet geluk hebben iets tussen die massa te kunnen zien. ben je op de "chinese muur" gaan kruipen, die is heel moeilijk te bewandelen, dan kun je een oorkonde krijgen bij de wacht torentjes, kwestie van op de hoogte te zijn ....
sinds 20j een enorme explosie, akkoord, maar was er daar niemand die de identiteit van het land kon behouden? gabrielle
de lucht heeft weeral zijn grijze gordijnen naar beneden gelaten, en ik zit hier maar te niksen voor mijn "mauriske", dat is de naam van mijn pcke. hij is de enige (buiten mijn lieve genoot) die mij boeit tegenwoordig, maar ja inspiratie heb ik ook al niet, dus zal 't vandaag een magere blog worden.
wat ik wil doen, is LEZEN, ik zit helemaal in de sfeer, toevallig vond ik in mijn bibliotheek, tussen de gelezen boeken ,een boek van pearl buck " de chinese aarde " al de boeken die ik doorgewandeld heb staan apart, maar deze zal er tussen geglipt zijn
deze schrijfster was een van mijn favorieten in mijn jonge jaren,met het boek "oostenwind, westenwind" heeft ze ,over 50j, mijn intresse gewekt voor alles wat met china te maken heeft, van confucius, de oude dynastien, de opiumoorlog, de mysterieuze verboden stad, de boxers opstand, mao, de lange mars, de culturele revolutie....zoveel spannende uren,...
je kan je dus wel voorstellen dat bij het vinden van dit juweltje, mijn lethargie verdween; dus nu ga ik lezen....
.../...eerst probeerden we voor een langere periode,en buiten de drukte, een appartement te huren, zo gingen we voor twee maanden naar spanje, prachtige lokatie, zéér ruim terras, alles wat ons hartje kon wensen, maar toch misten we iets, en eigenlijk ben ik daar beginnen schrijven, mijn laptopje had het hard te verduren met het verwerken van mijn brieven ,deze waren de weerspiegeling van onze belevenissen en mijn observaties van op de vele terrasjes.( zouden best passen op deze blog, misschien duiken ze hier nog eens op...) de spaanse taal zijn we niet machtig en niet spontaan kunnen praten met andere mensen is voor mij een groot min punt. we zijn dan enkele malen naar nice geweest, lange periodes aan zee... maar al die verhuis begon zwaar te wegen, boodschappen, was en plas, eten maken enz... 't werd zowat of we waren thuis...
en dus zouden we eens "op hotel" proberen. de goede fee is ons gunstig want sinds de crisis zijn de "sterren hotels " bereikbaar voor de gewone mens, arrangementen liggen voor het grijpen, en denk niet dat je daar als minderwaardig wordt behandeld, n neen ze doen de beste kamers voor je open, serveren je de fijnste gerechten aan tafel, een ontbijtbuffet om verlegen van te worden.
en zo gaan we meermaals per jaar met enkel één klein valiesje op ontdekking. nooit langer dan een dag of vier.
op je pctje maak je je keuze, een ervaring op zich, keuze zat; overal kan je binnenwandelen van standaard kamer tot luxe suite, en dit alles "in solden", en zo heb je alles al gezien voor je vertrek. wij hebben nog nooit een onaangename verrassing gehad bij aankomst.
zo waren we meermaals in normandie, friesland, zeeland, keulen, nederlands limburg met oa maastricht, de ardennen, tongeren, in cadzand hebben we ons hart verloren, bepaalde hotels staan pal in de duinen, je hoeft je schoenen maar aan te trekken en het pad te volgen, met knieen die liever thuis blijven is dit wel een meevaller .
de grote vrijheid van een eigen huisje heb je natuurlijk niet, toch altijd wat ongedwongen stijf doen; 's avonds wat meer "opgetut", maar dat kan ook zijn charme hebben, en alles word wel voor je gedaan, ... meestal zijn de salons uitnodigend, kamers met terras, of als je geluk hebt een suite.... (want soms krijg je zelf een up grade)
geen gezeur meer met valiezen....
je kan de twee formules niet vergelijken !!! allebei tof
door een kapote draad in de kelder heeft belgacom mij het zwijgen opgelegd, internet en telefoon zo dood als een pier. maar ik kan terug alle register open trekken. ingesloten door een mist die je niet verder dan je neus laat kijken gaat een mens eens in zijn bovenkamer rommelen, wat nadenken en ik kwam tot het volgende:
Op verlof gaan : huurhuisje, appartement of hotel ? (deel I ) een huurhuis, appatement of hotel, wel het heeft allebei zijn voor-en nadelen, tot over vijf jaar dachten we er niet aan voor een vakantie "op hotel" te gaan.
jaren gingen we, op appartement, naar zee met de kinderen, later kwamen de schoon"zonen" erbij en trokken naar de provence. huurden een gerestaureerde geiten boerderij met alles der op en der aan, het was enig, groots, wijds; iedereen was er vrij, was er met eigen auto, deed wat... onze INGEBEELDE werkvrouw "stanske" nam de rest voor haar rekening.
er werd gekookt in de buiten keuken, alles was er, de "chef" moest zich niet afzonderen en kon mee genieten van het zicht op de luberon, terwijl anderen in het water plonsten, luie in een zetel lagen te lezen, of buurten met de ezel gaston en gispsy het witte paard, mona en lisa de honden die hun territorium bewaakten en achter de kippen van monsieur flanel (vanel) zaten. maw het was la douce france...
maar de kinderen, logisch,wilden hun wereld verruimen, amélie werd schoolplichtig, voor ons beiden was deze "mas" te groot en na 12x verlof hebben we de sleutel aan de enorme vijgenboom gehangen, ik kon het niet laten een scheutje mee te nemen, vijf jaar later werpt hij zijn schaduw over het terras van onze jongste,en voorziet ons rijkelijk van zijn vruchten (vorige week nog chutney gemaakt)... en zo werdt dat hoofdstuk afgesloten... en stapten we over naar "op hotel" gaan, maar dat is voor later.
JA 't is zover ik laat jullie live mee genieten, ze zijn ons bed aan het installeren. matrassen zijn naar boven geraakt met de lift, maar de lattenbodem moet met handenkracht naar de vierde verdieping komen. heb de mannen een sterke koffie beloofd.
daar we het groot zien van 1.40 cm naar 1.80 cm moeten wel alle linnen vervangen. straks op koopjacht, geen probleem voor mij,ben weg van dekovertrekken en lakens dus...
mijn bedstory is hier ten einde, bedankt voor de aandacht.
ons draaiboek is uit, alles dat we voorzien hadden is gebeurd,de venster van de slaapkamer wagewijd open om de geur van "nieuw" buiten te jagen. alles staat terug op zijn plaats en wacht vol ongeduld op de nieuwe aanwinst.
zoals voorspeld heeft mijn fixer de tapijt helemaal alleen gelegd, kastjes terug gezet enz.. wel op handen en voeten en een rug volgesmeerd met voltaren , maar het is hem gelukt.!!! schoonzoon I kon gisterenavond onmiddelijk naar huis na zijn werktaak en hoefde niet te helpen... schoonzoon II had voor de nieuwe witte overgordijnen gezorgd,deze zijn voorgemaakt, dus dochter I hoeft maar een boordje te stikken morgen. en klaar is kees.
deze morgen de linnen kast terug in geladen en de living een degelijk uitzicht terug gegeven, maar ik strompelde met lakens, handoeken, tafelkleren richting kamer en met een rug klaar om in twee te breken.. mijn wederhelft heeft het zwaarste werk gedaan en ik heb het meeste last...
nu nog een nachtje kamperen en morgen om 9U gaat de bel..
zondag de kast nog.... geen probleem die komt juist naast de inkom, dus deur open en kast binnen...
heb het toch zegegd dat ik hier met een fameuze klusser zit, weet niet van ophouden...
wij zijn op schema, momenteel zit ik wel met kleppen naast mijn ogen om zo min mogelijk te zien van de "desordre ordonné"
de nieuwe tapijt is geleverd, de oude opgebroken, de afval, in grijze zakken staat te wachten op transport...
kan toch niet helpen, dus de keuken opgezocht en gans de morgen aan het kokkerellen geweest, van bospaddestoelen naar een ardeens gebraadje, appelcompote, om in te vriezen voor dochter II.. amélie eet dat als vieruurtje..
het moet lekker geroken hebben, de mannen die de tapijt leverden vroegen of ze mochten blijven eten;
voor deze middag had ik voor een verassing, "spek met appeltjes', kennen jullie dat ? sinds enkele generaties heel hoog aangeschreven bij ons allemaal, behalve bij mijn klusjesman... amélie had het zelf nog nooit gegeten, ze was er weg van... opvolging verzekerd!!
zoals verwacht was ik na al die keuken toestanden gekraakt en heb mijn zetel moeten opzoeken.
maar een aperitiefje hebben we wel verdiend, en dat ga ik zo klaar maken...
met twee ruggen en vier knieen "en compote" hebben we wel een extraatje verdient; we hebben ons een nieuw bed gekocht met alles der op en der aan kunnen electrisch de juiste houding instellen., en nu maar hopen 's morgens zo fris als een hoentje wakker te worden.
naar de winkel gaan is één, maar om je aankoop te kunnen bewonderen in je kamer is twee.. voor het bed zelf hoeven we ons geen zorgen te maken maar... als je dan nog eens nieuw vast tapijt wilt, veranderd de zaak; daar bovenop brengt ons dochter I en schoon"zoon I" zondag een antieke linnen kast die dienst komt doen in onze living.
volgen jullie nog ? begin wel wat te stressen ...
we hebben hier een gans draaiboek af te werken deze week. gisteren waren de twee tafeltjes, verankerd in de muur, aan de beurt, gelukkig was ons amélie (9j)hier om de vijzen los te krijgen,als een houten klaas gaf mijn liefste aanwijzingen die prompt werden uitgevoerd door vlugge vingertjes en soepele bewegingen, ik stond erbij met het fototoestel, dit vertederend tafereel moest vast gelegd worden.
vanavond komen ons jongste, schoon"zoon l"en II, en een buurjongen het oude bed verhuizen naar de logeerkamer bij dochter II, kan nog jaren dienst doen.
morgen word de tapijt geleverd, de oude op gebroken, onze jongste met haar bezig bijtje komt helpen, ik maak de linnenkast leeg.. waar ga ik dat allemaal leggen, in de kleine dressing is nog plaats maar niet genoeg... en ik die absoluut niet tegen rommel kan; zal mijn ogen maar dicht doen zeker !!!!
schoon"zoon I" komt donderdagavond de tapijt leggen, maar mijn wederhelft kennende zal dit wel grotendeels gefixt zijn.
vrijdag terug alles op zijn plaats, ja maar dan kennen jullie mij nog niet, ik wil het uitzicht van de kamer veranderen. de muren laat ik zo (bruinig) op de grond komt zwart tapijt, de deuren en plinten zijn wit ook de meubeltjes , met rieten mandjes, een zwart "kristallen" lees plastiek ,lustertje terug ophangen, witte dekovertrekken, en nieuwe witte overgordijnen.
zaterdag komt dan het bed, zondag de kast..
tot zaterdag kamperen we in de living.... ben niet van plan nog vlug iets te veranderen....
en je krijgt totale radio stilte, kan nog begrijpen dat ze geen engels willen spreken, maar toch...
.../...eerst probeerden we voor een langere periode,en buiten de drukte, een appartement te huren, zo gingen we voor twee maanden naar spanje, prachtige lokatie, zéér ruim terras, alles wat ons hartje kon wensen, maar toch misten we iets, en eigenlijk ben ik daar beginnen schrijven, mijn laptopje had het hard te verduren met het verwerken van mijn brieven ,deze waren de weerspiegeling van onze belevenissen en mijn observaties van op de vele terrasjes.( zouden best passen op deze blog, misschien duiken ze hier nog eens op...)
en dus zouden we eens "op hotel" proberen. de goede fee is ons gunstig want sinds de crisis zijn de 
neen ze doen de beste kamers voor je open, serveren je de fijnste gerechten aan tafel, een ontbijtbuffet om verlegen van te worden.
