|
na de donkere jaren een plaatsje te hebben gegeven, werd er
begonen met wat verdere kontrijen te bezoeken.
samen met een oom en tante, de gelukkige bezitters van een auto, hadden we de kust al bezocht; duidelijk verwond, bunkers, dichtgemetste ramen, dijk en strand met hindernissen bezaaid.
er werd daar hard gewerkt aan de metamorfose, en thuis werden plannen gesmeed om voor een maand naar blankenberge te gaan.
mijn moeder en tante gingen een dagje op prospectie en ons onderkomen was geregeld.
onze bagage werd opgeborgen in een ijzeren groene reiskist
en per spoor verzonden.
eens aangekomen in ons kraak proper, doch spartiaans bemeubeld appartement, kon de leut voor de 4 kinderen beginnen. de reiskisten stonden al op de moeders te wachten.
er moesten natuurlijk wat boodshappen gedaan worden, de supermarkten waren de oceaan nog niet overgestoken en van overvloed was er geen sprake, maar toch herinner ik me de "petit gervais", de flessen yoghurt, de verse rog en "sollekes"overgoten met gesmolten boter.
's anderendaags gingen we eindelijk naar het strand, eerst mochten we ons gereedschap uitkiezen in een van de overvolle
"toeristen" winkels, een grote en kleine schop,rood of blauw,
een ijzeren emmertje, een zeefje en een gezamelijk netje om
visjes te vangen.
waar zouden we neerstrijken, bij marcel, of jeanne, of marie,
allen stonden ze klaar, met witte schort om ons te verwennen.
tussen witte canvas zeilen stonden de ligstoelen uitnodigend op de volwassenen te wachten, drie of vier kabinetjes op wielen, nodigden de dames uit hun stadskledij te verwisselen voor een badpak, enkele maakten daar gretig gebruik van, maar bijna niemand had zo een exemplaar, geen marie-jo of silhouette in die tijd.
de kinderen liepen rond in zelf gebreide creaties, 't mijne was donkerbruin met een groen bootje.
enig nadeel, als je uit het water kwam hing hij tot op je tenen.
de twee stoelen werden voor gans de dag gehuurd, na het middagmaal gingen,we als prinsen kinderen, terug naar onze zandkastelen.
nu was er meer animatie, de man met de zware zak vol leesgenot deed zijn ronde en riep met volle stem:
libelle, rijk der vrouw, soir illustré, 't laatste nieuws,le soir....
nooit kregen we "een boule de l'yzer" te zwaar,gretig zag ik de andere genieten en worstelen met de overvloed aan pudding.
ook de fotograaf was constant op zoek naar slachtoffers, zijn houten ezel stond te grazen op de dijk. op een prikbord, voor zijn winkel ,hingen de kiekjes te glunderen. geen verplichting tot koop, maar wie kon er aan weerstaan ,?
verder mochten we al eens een fietsje of karretje huren om de dijk te verkennen en bij het ijssalon "in de pingouin"
,(nog steeds open) waren we trouwe klanten.
tijdens de korte vakantie van de kostwinners maakten we uitstappen, zo ook naar de speeltuin van "moeder siska "
en sluis...
't was mooi, nooit zullen we dit vergeten...
gabrielle
|
