wat nu tussen de soep en de aardappelen gebeurd, was vroeger wel een ganse expeditie. gemeentelijke zwembaden stonden niet in de begroting, in de stad waren we al eens geweest, daar schoof het dak zelf open, voor preutse dames waren er manloze dagen. maar tijdens de grote vakantie gingen we, eenmaal,en voor gans de dag, naar het provinciaal domein van huizingen, 

op de bus waren we niet alleen, een volksverhuis; vol verwachtingen vertelden de kinderen wat ze allemaal gingen beleven, wat er tussen de boterhammetjes zat, of ze ook een ijsje of frisco kregen, hadden ze een thermos bij of mochten ze een chocomelk kopen ?

eens uit de bus, beladen met pak en zak, stond ons een fikse wandeling naar boven te wachten, oog voor de mooie beplanting,
de vijvers, het kasteel en de vele dieren hadden we niet, het water wachtte.....

de dame met de ticketjes kon nauwelijks volgen,  al vlug had iedereen zich een plaatsje toegeeigend, wij zaten altijd op de helling, onder de hoge bomen, kwestie van een algemeen overzicht te hebben, het zwembad trok natuurlijk al onze aandacht, het glinsterend turquoise water liet zich opwarmen door de zon,op de gevel van het badhuis pronkte een reuze grote horloge, het terras met rieten zeteltjes had niet bijzonder veel bijval.

van pootje baden was er zeker nog geen sprake, eerst onze badpakken aan, naar binnen een hokje uitzoeken, kleding in ijzeren mandje, en gewapend met een plaatje aan een koortje
renden we huppelend terug... eerst eten was de boodschap,
de chocomelk stond al te wachten.
heerlijk!!! die boterhammen met eitjes,maar de moed zonk in
onze voeten toen we te horen kregen " en nu 2 u rusten" voor de vertering; al de plagen van egypte zouden we
over ons krijgen als we nu in 't water gingen....

we konden enkel kijken naar de sierlijke sprongen af de springplank, het gejoel in het water en naar de GROTE KLOK
aan de muur, spelen durfden we haast niet, schrik om te laat te zijn.

een ijsje of frisco vroegen we niet..... en zo gingen we klokslag
2U het water in......

gabrielle