Schittert eigenheid

de enkele stenen
die tussen onkruid

hun langzaam leven uiten

bewonder ik

om hun

subtiele diversiteit

één raakt mij

ten volle met zijn eigenheid

koesterend heb ik

hem in mijn hand genomen

Wintermagie


zuivere kristallen
dekken de wereld toe
in ongereptheid

betoveren in witte schijn
het leven met
verheven fantasieën

laten het vrij vliegen
naar extase
een ogenblik toe

Midwinter

Met de stroming mee


Wetende dat de stroming
van leven
harten verbindt

laat ik woorden
wervelend kleuren vormen
in hoogte verderdrijven

tot jij windschermend
de inhoud vat
en aanvoelend illustreert

De herinnering blijft


In een slaap dieper dan een droom
treedt zij binnen
in wolk en schimmenrijk

Aarden rest alleen stof
als zacht vloeiende herinnering
door de wind verspreidt

Bloemen blijvend laat leven

Jouw hand in mijn hand


Valt vandaag de nacht grauw
morgen zal de zon
donkerrood ondergaan

en de bijna wollige sterren
zullen mij een
heldere ochtend voorspellen

waar ik in een blauwe waas
van kou jouw warme hand vasthou

Heb de Sint ontvoerd


met de doodskopvlag
in de mast
van mijn snelle kotter
zet ik de achtervolging in

enter zijn schip
drijf de pieten
over de valreep in zee
en neem hem mee

voor nog geen kist
vol chocola laat ik hem vrij
de Sint is en blijft
alleen van mij

Als een illusie mij staande houdt


Als de wereld
iedere nacht zwart kijkt
en haar stilte haalt mij
uit vergetelheid

mij terugsleurt naar het verleden
waar schaduwen een spel
met mij spelen
en het hart geselen

dan nog blijf ik verder hopen
eens te mogen slapen
in de schaduw
van een andere eeuwigheid

Maanlicht dwalend


Zilverkleurige manestralen
bezielen eindelijk onze dromen
met hartvoelende
romantische impulsen

ze laten ons genieten
van de stromingen van leven
zo vaak voelend
maar zo moeilijk te benoemen

Een zucht naar tederheid


Laat mij vrij vliegen
op de adem van de wind
naar een oase vol tederheid

waar liefkozingen meer
ontroeren dan woorden
en mij laten leven

in een samenzijn
waaruit ik liefde zal oogsten
en weer in mezelf kan geloven

Stilte lokt



Leg mijn pen neer
en wacht tot woorden komen

die mij de chaos in mijn lijf
laten beschrijven

zodat ik mij eindelijk kan
verzoenen met de tijd

mij steeds dichter brengt
bij onbewoonbaarheid

Laat mij jouw schim dromen


Neem me mee
jij zoete herinnering

zelfs al rijt het
mijn hart open

geef me jouw beeld
heel even

dan laat ik
jou zachtjes terugglijden

blijf ik alleen
in het heden

Een stil verdriet


Haar blik stuurt
koud en treurend licht
de wereld in

verlinkt een hart
gepantserd in
een stil verdriet

en niemand
die het waagt
haar eindeloos

kille dagen
te doorbreken en haar
wat warmte te geven

Het lied van morgen


Nog voor het landschap
stilte wintert

brengt het ruisen
van de wind mij
reeds het lied van morgen

waarbij zoenende regenvlagen
mij dieper dan woorden
mijn inhoud vertellen

en de tuinen
van een nieuwe lente
rijkelijk bevloeien

Omhels


Zweef en speel
een wolkenspel

wentel mij
in zilveren stralen

reik naar
bleke sterrenpracht

geniet ongrijpbare
maanvulkanen

voel, zie en
geniet in ijle vlucht

 het mooie
in het leven

Samen nesten


Zullen zij samen
na een korte vlucht
bij diep zomerblauw

in tedere warmte
snavels bij elkaar
rondjes draaiend nesten

en later pronkend
pluimen spreiden
teder vonkend
 

Wakend dromen


Je glimlacht zacht
in diepe droom
je verlangen

wentel mij
in jouw schijn
en omarm het koesterend

terwijl ik verder mijmer
in jouw droomwereld
over mijn eigen zijn

Een telkens weer genieten



Zullen wij afscheid nemen
jou laten wegdrijven
op de wind

genoten van de kleuren
die je nu zachtjes bruin
laat treuren

verlang naar
dwarrelend wit
en fonkelend licht

Het  stilt leven


Het blikte vluchtig
in mijn hart

gaf en ontnam mij leven
alleen de naaktheid is gebleven

een verstilde koude schreeuw
wankelt jaren verder

gekelderd verdriet
verbergt mijn lied