Als liefde is

voorbij

de grenzen van gemis

slaap ik me weg

uit dromerij

word ik wakker

gekust

door een realiteit

die mij zijn waarheid heet

Met open hart

hoe je ook

over mij denkt

trouw aan

mijn eigen verhaal

blijf ik dansen

op blote voeten

honger ik naar

een hoofdstuk verder

wild en hartstochtelijk

als het wit krimpt

mijn taal wordt afgebroken

door onzekerheid

zit ik naakt te kijken

hoe het zwart

mijn werkelijkheid bedreigt

wanneer wij samen
in dromen overnachten
en de wereld 
met elkaars toverkracht
zacht weten in te kleuren

wordt ook ons leven overdag
een steeds weer beleven
van een sprookje
waarin liefdevolle woorden
de hoofdrol spelen

Zekerheid

Harde woorden

leg ik naast me neer

wanneer de lach

van een kind

me laat inzien

dat ik wel degelijk

mezelf mag zijn

omdat de herinnering

erger is

dan het gebeuren

wiegt ze

de enige onschuldige

van dit verhaal

midden geborgenheid

in een diepe slaap

na verkenning
van ruimte 
en omgeving

tracht ik 
dat wat nog 
moet groeien

niet met woorden
maar met handen
vol overgave

tussen de expressie
van warm leven 
neer te zetten

hou op

met het luisteren

naar fluisteringen

leef leven mee

hoe kan eeuwigheid

je bij de hand nemen

als je de hemel niet weet

wat betekent bloeien

naar het licht toe groeien

als niemand haar

langs de weg ziet staan

laat ze dan maar

in beschutting

van schaduwen

eigen dromen bewaren

een wondere wereld

het leven

een bewegen dat

om vleugels vraagt

even tot de hemel

begerig weer

in mijn verbeelding

gingen ze groeien

om als uitvergrote droom

zichtbaar te worden

een speels wondere

werkelijkheid

die mijn verwondering

vandaag laat zijn

verlang naar

die er voor mij is

voor wie ik kan zijn

hecht

na het besef dat

het geen zin heeft

om midden rumoer

verder te leven

volgt een langdurige stilte

die rust verhoopt

net zo lang

tot onvermoede hartstocht

met oneindig veel verwachtingen

zich tracht door te zetten

om als tedere verwezenlijking

uitgepakt te worden

los van vergankelijkheid

handen vol liefde weet

fantaseer je

niet langer in een wereld

waar dromen zweven

wat ben je met een illusie

dat je leven leidt

waar emoties deinen

in onwerkelijkheid

als je samenzijn

nooit als realiteit

kunt beleven

de zachtheid

van warm verlangen

zit zo diep

verbloemd

in haar hart

dat het nooit

de dag zal vinden

laat ze diepwortelend

in eigen aard

zichzelf verheffen

tussen hemel

en aarde

hun schoonheid geven

ons leren

zonder beperking

te leven

In hun werveling

wanneer ik zie
hoe ze in hun werveling
leven en dood nabootsen

laat ik ogen
het beleven stelen
om in mijn hart
vast te houden

wind

waait me

in de stilte

van het nadenken

tot de zon

op mijn gezicht

met duiding van beleven

mijn ogen laat twinkelen

vol van het mens zijn

In een oase

van wonderlijke verwezenlijking

waar de ziel

het hart over reikt

met de verste verte

van leven

binnen handbereik

ontdekt men zijn regenboog

zong hij eens

een zomers lied

koude snijdt

nu winterdiep

zo tergend traag

hij verglijdt

in winterslaap

die verademing draagt