langs wolkentoppen als een ademtocht

rondom rond in ochtendrood

breek je bij mij binnen

licht in licht

los van wat mij bindt

ontstijg ik beperking voorbij

je helemaal verkoesterend

wijl één enkel vlinder

honing tracht te puren

uit een roze rode begoocheling

bloeiende munt me aanmaant

de blaadjes te plukken vooraleer

ze wegkwijnen onder de grond

mijn berk zich met gezichtsverlies

bezig is aan te kleden

in herfstig geel

talrijke geruchten uit de notenboom

verloren raken in

het hoge droge gras

raak ik helemaal zomer kwijt

de zon nog op mijn gezicht

door mijn ervaren

schrijf ik hen vandaag

nog steeds bloeiend neer

een beetje verwilderd weliswaar

door herfstige verandering die overal

zelfs in mijn gedachten heerst

maar toch vertrouw ik mijn hart die

me vertelt dat ze ooit weer zullen vlammen

als ze door een nieuwe zon worden gewekt

God schept niet zomaar

er is een wel gegronde reden

die ik liefde heet

met aanwezigheid mijn diepe stilte kleurt