De vijfde etappe was meteen ook de langste uit deze Tour, de afstand tussen startplaats Cholet en aankomstplaats Châteauroux bedroeg 232 km. Slechts enkele kilometers na aanvang stapte Juan Mauricio Soler (Barloworld), bergkoning uit 2007, uit deze Tour. De Colombiaan was in de eerste etappe al ten val gekomen en had sindsdien meer en meer tijd verloren. Hij kampt met een polblessure.
Lilian Jégou (La Française des Jeux), de allereerste aanvaller in deze Tour, zette na 11 km aan. Zijn landgenoten Florent Brard (Cofidis) en nationaal kampioen van Frankrijk Nicolas Vogondy (Agritubel) sloten bij hem aan. De drie waren vertrokken voor een marathonontsnapping. Vogondy passeerde onderweg voorbij de zetel van zijn sponsor Agritubel, het feit dat een mannetje van dat team op kop reed zal hen uiteraard tevreden hebben gestemd en ook de gele trui die Feillu gisteren mocht dragen zal de sponsor meer dan gelukkig hebben gemaakt. Nadat de vluchters maandag in Nantes zich misrekend hadden en de onstnapte Dumoulin (Cofidis) had mogen zegevieren, liep de voorsprong van de drie slechts op tot boven de 6 minuten. Gerolsteiner, de ploeg van gele trui Schumacher, controleerde.
Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne) kwam ten val in deze etappe, maar kwam er gelukkig vanaf met enkele schaafwonden.
Naarmate de streep naderde zetten de ploegen Crédit Agricole en Team Columbia ook een paar mannen vooraan in het peloton om het koptrio tijdig bij de lurven te grijpen. 15 km van het einde kwam daar dan de hulp van Liquigas en van de Belg Jurgen Van De Walle (QuickStep) bij. In volle finale waren er nog twee valpartijen: Aurélien Passeron (Saunier Duval) knalde tegen een toeschouwer en even later ging Heinrich Haussler (Gerolsteiner) tegen de vlakte. De schade viel gelukkig mee. Ondertussen waren voorin de vluchters nog steeds niet gegrepen. Op 1,3 km van de meet demarreerde Frans kampioen Vogondy. Achter hem werden Brard en Jégou overspoeld door het peloton. Vogondy zette door en het leek erop dat de sprinters weer niet zouden spurten voor de eerste plaats, maar toch. In de laatste 75 meter kon Vogondy niet meer stand houden, het spurtende peloton raasde hem voorbij.
De Brit Cavendish (Team Colombia) was duidelijk de sterkste van het pak. Zijn ploegmaten hadden al knap voorbereidend werk geleverd, ook groene trui Kirchen. De Luxemburger pakte geen punten voor de groene trui en moet die afstaan aan de Noor Thor Hushovd (Crédit Agricole), ook Oscar Freire (Rabobank) stak hem voorbij. Gert Steegmans eindigde pas als 12de, hij was te vroeg in de wind gekomen en had een sprint in de sprint moeten rijden. Zabel (Milram) en Freire (Rabobank) kwamen als het ware gelijktijdig over de streep, de fotofinish kende Freire de tweede plaats toe.
Vandaag komen de renners aan op Super-Besse, een klim van 2de categorie.
De drie vluchters v.l.n.r.: Brard, Vogondy en Jégou
Een beeld van onderweg
Cavendish (l), Freire (m) en Zabel (r) sprinten om de zege
Op de vierde dag van deze Tour moesten de renners een individuele tijdrit afleggen van 29,5 km in en rond Cholet. Onze landgenoot Leif Hoste (Silence-Lotto) kwam jammerlijk ten val, laten we hopen dat de schade beperkt blijft. Ook voor Stijn Devolder (QuickStep), die de voorbije dagen wat ziekjes was geweest, verliep de tijdrit niet vlekkeloos, hij moest van fiets wisselen. Devolder keek desalniettemin tevreden terug op de etappe. Hij zou uiteindelijk 15de worden op 1'18". En er was nog een knappe prestatie van een Belg. Maxime Monfort (Cofidis) finishte als 16de op 1'24". Wim Vansevenant (Silence-Lotto) mag eveneens tevreden terugblikken op deze tijdrit aangezien hij erin is geslaagd de rode lantaarn bij zich te houden.
Wereldkampioen Fabian Cancellara (CSC) was een favoriet voor de dagzege. De Zwitser kon echter de eerste plaats niet wegkapen, hij zou 5de eindigen op 33". Een andere tijdritspecialist, David Millar (Garmin), deed beter dan Cancellara en werd 3de. Hij was 18" trager dan de winnaar.
Dan even onder de loep nemen hoe de klassementsrijders het er van afbrachten. Menchov (Rabobank) die in etappe 3 nog 38" verloor op zijn naaste concurrenten zette een zeer goede prestatie neer, hij was slechts 1 luttele seconde trager dan Cancellara en bezette zo de 6de plaats. Topfavoriet in deze Tour Cadel Evans (Silence-Lotto) reed de tijdrit op zijn fameuze fiets Dean met een kostenplaatje van 1 miljoen euro. Dit juweeltje legde de Australiër zeker geen windeieren, hij zou een 4de plaats uit de brand slepen. Hij was 27" trager dan de nummer één. Deze mooie uitslag werd nog overtroffen door de achterstand die Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne) kreeg aangesmeerd. El imbatido verloor 1'07" op Evans. Cunego (Lampre) staat na de tijdrit 59" meer achter op Evans en ook de broertjes Schleck (CSC) vergrootten hun achterstand: bij Andy was dat 1'02" extra en voor Fränk 1'47". Kim Kirchen (Team Columbia) deed dan weer beter dan Evans met een tweede plaats op 18".
De winnaar van de dag was de Duitser Stefan Schumacher (Gerolsteiner). Hij houdt aan deze zege ook de gele trui over die hij overneemt van Feillu (Agritubel). Schumacher is geen onbesproken figuur: vorige winter werd bij een alcoholcontrole aangetoond dat hij ook amfetamines in het bloed had, sportief kon hij echter niet gestraft worden. Patrick Lefèvre haalde dit verhaal enkele weken geleden dan ook aan om er bij de Tourdirectie op aan te dringen Tom Boonen (QuickStep), nadat hij betrapt was op het gebruik van cocaïne, toch te laten starten. De Tourbazen weken echter niet. Schumacher staat in het algemeen klassement 12" voor op Kirchen en Millar. Evans staat vierde op 21". Silence-Lotto is eigenlijk tevreden dat ze niet hoeven rond te rijden met de druk van de gele trui.
De derde etappe in deze Tour situeerde zich tussen Saint-Malo en Nantes over een afstand van 208 km. Op voorhand werd al volop gespeculeerd over een massasprint. Aan kilometer 0 begonnen vier renners aan een vlucht: de Fransen Dumoulin (Cofidis) en Feillu (Agritubel), de Italiaan Longo Borghini (Barloworld) en de Amerikaan Frischkorn (Garmin). De anderen zouden hen nooit meer terugzien. Hun voorsprong liep uit tot boven de 15 minuten en zakte nadien tot 5 à 6 minuten op 30 km van de streep. Toen pas zetten Team Columbia en QuickStep zich op de kop. Het mocht echter niet baten, de vier inhalen zat er niet meer in. Toch gebeurden nog enkele belangrijke wapenfeiten. Er ontstond een breuk in het peloton door het kopwerk en de stevige wind, enkele grote namen werden het slachtoffer: Menchov (Rabobank), Ricco (Saunier Duval), Kreuziger (Liquigas) en Moreau (Agritubel) waren op achtervolgen aangewezen. Het verlies op de klassementsrijders bedroeg 38" voor Menchov, Ricco en Kreuziger, voor Moreau was dat zelfs 2'52". Dit voorval betekent ongetwijfeld een zware tik voor de Rabobankploeg, zeker als je bedenkt dat de Tour van vorig jaar maar met 23" verloren werd door Evans (Silence-Lotto).
Voorin streden de vier vluchters om de ritzege. 1,5 km van de streep zette Dumoulin aan, Frischkorn en Feillu konden terugkeren, Longo Borghini was verslagen. Onmiddellijk trok Feillu door, hij was al zeker van de gele trui. In de laatste meters spurtte Dumoulin nog op en over Feillu. Het was dus dubbel feest voor de Fransen: de ritzege voor Dumoulin en geel voor Feillu. Frischkorn werd voor deze marathonontsnapping beloond met de prijs voor de strijdlust.
2'03" later arriveerde dan ook het eerste peloton in Nantes. Het was Robbie McEwen (Silence-Lotto) die de sprint won voor Zabel (Milram) en Freire (Rabobank).
Ook in deze rit waren er weer tal van valpartijen, het zwaarste slachtoffer was Gomez (Saunier Duval) die tegen een verkeersbord aanknalde en het bekken en de heup blesseerde. Na Duclos-Lasalle (Cofidis) op dag 1 is dit de tweede renner die de Tour verlaat. Gomez kende al pech eerder dit seizoen toen hij in de Ronde van Vlaanderen door een wegversmalling een zware val maakte.
De vierde rit is een tijdrit. Het wordt uitkijken naar de prestatie van onze Stijn Devolder (QuickStep).
De vier vluchters v.l.n.r.: Feillu, Frischkorn, Longo Borghini en Dumoulin
De tweede rit in deze Tour startte in Auray en eindigde 164,5 km later in Saint-Brieuc. Er lagen onderweg 3 klimmetjes van 4de categorie en één van 3de. Juan Mauricio Soler (Barloworld) die gisteren in de finale ten val was gekomen zette ook vandaag zijn tocht verder ondanks een polsblessure en de Columbiaan verloor meer dan 7 minuten waardoor hij in het eindklassement al 10'22" achterstand heeft.
Al gauw na het startsein reden drie renners weg: Fischer (Liquigas), Wegmann (Gerolsteiner) en Sylvain Chavanel (Cofidis). Heel lang zou hun vlucht echter niet duren aangezien Bouygues Télécom zich op kop van het peloton zette en jacht maakte op het drietal. De vluchters werden niet veel later dan ook bij de kraag gevat. Chavanel bleef paraat op de voorposten van het peloton en spurtte voor de bergprijs waarna hij doortrok met Voeckler (Bouygues Télécom) in zijn wiel. Voeckler kon dankzij deze vlucht punten bijsprokkelen voor de bolletjestrui. Onderweg lagen ook tussenspurten, Gilbert (La Française des jeux) die in het groen mocht rijden als 2de in het puntenklassment kon onderweg 1 punt grijpen.
Op zo'n 70 km van Saint-Brieuc besloten ploegmaten Moreau en Le Lay van Agritubel naar de twee koplopers toe te rijden wat betekende dat ze een gat van ongeveer 3 minuten dienden dicht te rijden. Het duo slaagde na 13 km in hun opdracht. In de slotkilometers zouden ze echter alle vier worden ingelopen door het peloton. Cancellara (CSC) zette aan op iets meer dan 1 km van de meet, maar het mocht niet baten. Ook Steegmans of Gilbert zouden niet winnen doordat ze voet aan grond moesten zetten door een valpartij. Het was de sterke Noor Thor Hushovd (Crédit Agricole) die met de bloemen ging lopen. Kirchen (Team Columbia) finishte als tweede en neemt de groene trui over van Valverde (Caisse d'Epargne) die in het geel blijft.
Deze middag omstreeks tien over twaalf werd in Brest de 95ste Tour de France op gang geschoten, 180 renners begonnen aan een drie weken lange tocht richting Parijs. Voor het eerst in 41 jaar werd niet aangevangen met een proloog, maar met een rit in lijn. De eerste etappe ging zoals gezegd van start in Brest en de meet lag in Plumelec na ongeveer 197 km. Enkele kilometers nadat Tourbaas Christian Prudhomme de officiële start had afgekondigd demarreerde de Fransman Lilian Jégou (La Française des Jeux) als allereerste in deze editie. Hij kreeg 7 gezellen mee: zijn landgenoten Augé (Cofidis), Voeckler (Bouygues Télécom) en Lequatre (Agritubel), de Spanjaarden Arrieta (AG2R), De La Fuente (Saunier Duval) en Perez (Euskaltel) en ten slotte ook nog de Duitser Schröder (Milram). Het peloton liet begaan en de vluchters kregen een voorsprong van meer dan 8 minuten.
Bij de bevoorrading verloor deze Tour al een eerste renner: de Fransman Hervé Duclos-Lasalle (Cofidis) kreeg een eetzakje in het wiel waardoor hij tegen de grond smakte en z'n pols brak. Ook de Belg Johan Vansummeren (Silence-Lotto) kende al pech op z'n eerste dag, hij vloog door de ruit van de volgwagen van Team Columbia (tot voor kort nog High Road). Vansummeren was enkel gewond aan de rechterknieholte en zette de weg verder, het is afwachten hoe hij zich morgen zal voelen. Dit waren niet de enige valpartijen onderweg, onder andere Popovych (Silence-Lotto), Duits kampioen Wegmann (Gerolsteiner) en Florencio (Bouygues Télécom) maakte kennis met de Franse bodem.
Voorin trachtte Augé 36 km voor de streep zijn medevluchters te slim af te zijn, maar zij waren allen nog fris genoeg om hem terug bij te halen. Enkel Schröder had het even moeilijk. De voorsprong van de 8 bedroeg toen nog iets meer dan 1'20". De La Fuente en Jégou beslisten toen dat het hun moment was om ten aanval te trekken, zij konden stand houden tot 7 km van Plumelec.
De laatste 2 kilometer moesten de renners nog over een nijdige klim namelijk de Côte de Cadoual. Schumacher (Gerolsteiner) kon een voorsprong nemen, toch was zijn kloof niet groot genoeg voor de ritzege. Kim Kirchen (Team Columbia) reed hem voorbij. De Luxemburger werd op zijn beurt overtroffen door een ontketende Valverde (Caisse d'Epargne). Onze jarige landgenoot Philippe Gilbert (La Française des Jeux) strandde op de tweede plaats. De Waal mag morgen echter wel rondrijden in de groene trui aangezien Valverde al de gele trui om zijn middel zal dragen. Misschien kan Gilbert die gele trui morgen veroveren van de Spanjaard, hij moet één seconde inhalen. Wel even opmerken dat er dit jaar geen bonificatieseconden worden uitgedeeld noch onderweg noch aan de streep. Daardoor is de einduitslag van de eerste rit meteen ook het huidige algemeen klassement.
Vandaag stonden ook al vier klimmetjes van 4de categorie op het programma en dankzij de vlucht is het Voeckler die morgen van start mag gaan in de bollen. Ricco (Saunier Duval) mag de witte trui aantrekken als beste jongere. Jégou kreeg van de jury de prijs van de strijdlust.
Nog dit. De winnaar van de bergprijs vorig jaar en 11de in het eindklassement, Juan Mauricio Soler (Barloworld), verloor vandaag 3'04" door een val in de finale.
BelgaSport: de Festina Tour, een ronde achter tralies
Terugblik op de Festina Tour
Overmorgen staat Belgasport in het teken van de Tour de France 1998 die volledig overschaduwd werd door dopingperikelen. Maandag om 22u10 op Canvas: De Festina Tour, een ronde achter tralies.
Hier vind u meer uitleg over de inhoud van het programma:
Juli 1998: de renners in de Tour de France zetten de voet aan de grond. Bijna definitief. Nooit eerder hing de toekomst van La Grande Boucle zo aan een zijden draadje. Nooit eerder heeft Tourbaas Jean-Marie Leblanc zo moeten vechten voor het voortbestaan van zijn Ronde. En dat allemaal als gevolg van wat aanvankelijk een fait divers leek: de aanhouding van de Belgische Festina-verzorger Willy Voet aan de Frans-Belgische grens.
Twee dagen voor de tourstart in Dublin vinden douaniers in de wagen van Willy Voet een halve apotheek. Groeihormoon, testosteron en vooral 200 dosissen Epo, een middel dat de renners gebruiken om de zuurstofopname in hun bloed te verbeteren. Het drieletterwoord zal de wielerwereld nog jaren beheersen. De Tour 1998 krijgt vele namen: de Epo tour, de doping tour, de zwarte tour, de Festina-tour
In het oog van de storm staan twee Belgen: Willy Voet, de persoonlijke verzorger van Richard Virenque, en Eric Rijckaert, de ploegarts van Festina.
Vrij snel wordt duidelijk dat er binnen de Festinawielerploeg een georganiseerde vorm van doping bestaat. Om te voorkomen dat de renners zich doodspuiten met eender wat, zo houden alle betrokken vol.
Willy Voet en Eric Rijckaert beleven de Ronde achter de tralies van een Franse gevangenis. Eric Rijckaert blijft zelfs meer dan 100 dagen opgesloten en zal zijn hechtenis nooit meer te boven komen. Nog tijdens zijn gevangenschap ontdekt hij op een toevallig gemaakte röntgenfoto een gezwel op zijn longen. Eric Rijckaert sterft net na het beëindigen van het Festinaproces, in 2000.
Enkele maanden geleden ontdekte zijn weduwe, Mieke Rijckaert, de dagboeken die haar man bijhield in de gevangenis van het Franse Douai. Die dagboeken vormen de ruggengraat van de Festina Tour, Een Ronde Achter Tralies. Maar niet alleen het leven van Mieke Rijckaert veranderde voorgoed na de Tour van 98. Bruno Roussel, toenmalig ploegleider van Festina, runt vandaag een immobiliënkantoor in Bretagne en blikt voor het eerst sinds 98 uitgebreid terug op zijn Tour de Merde. En terwijl Jean-Marie Leblanc en Willy Voet hun littekens tellen, zet ex-Festina-renner Armin Meier nog even de puntjes op de i: Alleen als ze toen alle betrokken renners levenslang hadden geschorst, zou het wielrennen vandaag wezenlijk veranderd zijn.
Een documentaire van Kristof Pitteurs, Bart Matthys en Hans Vandeweghe
De Jongh bezorgt QuickStep succes in openingsweekend
Traditiegetrouw stond op de tweede dag van het Belgische openingsweekend Kuurne-Brussel-Kuurne op het programma. Voor enkele renners was het een ongeluksdag, want zij gingen tegen de vlakte. Onder de slachtoffers waren Hansen (Team High Road) en Dockx (Silence-Lotto), zij werden afgevoerd naar het ziekenhuis. Ook wereldkampioen Bettini (QuickStep) maakte kennis met de Belgische bodem en hield het voor bekeken, hij kwam er echter van af met wat oppervlakkige schade.
Tot op 70 km reden vijf renners voorop: Cozza (Slipstream), Goss (CSC), Quinziato (Liquigas) en de Belgen Pauwels (Topsport Vlaanderen) en De Vocht (Silence-Lotto). Doordat QuickStep op de Oude Kwaremont het tempo fel opdreef kon een 25 tal renners de vluchters vervoegen. In de kopgroep zat de gehele QuickStep ploeg: Boonen, Steegmans, Devolder, De Jongh, Tosatto, Van De Walle en Wynants. Achterin kwam er geen georganiseerde achtervolging, waardoor al gauw duidelijk werd dat deze groep de finale zou rijden. Eén van de afwezigen was Nuyens (Cofidis) die gisteren natuurlijk een sterke wedstrijd heeft gereden.
Vooraan viel de groep op ongeveer 50 km voor het einde uiteen door waaiervorming. Negen mannen vielen zo weg uit de kopgroep, één van hen was Hushovd (Crédit Agricole). Voor Hoste zag het er enige tijd eveneens somber uit, maar de Belg kon doorzetten en terugkeren. Er bevonden zich dus nog 21 mannen op kop. Naast de zeven van QuickStep en Hoste waren de aanwezigen Willems (Liquigas), Quinziato (Liquigas), Franzoi (Liquigas), Flecha (Rabobank), Langeveld (Rabobank), Goss (CSC), Kroon (CSC), Traksel (P3 Transfer), Guesdon (La Française des Jeux), Mengin (La Française des Jeux), Bozic (Cycle Collstrop), Jalabert (Agritubel) en Amorison (Landbouwkrediet).
In Kuurne dienden de renners nog twee plaatselijke ronden van 11 km af te haspelen. In de eerste ronde smakte Jalabert tegen de grond toch reed hij de wedstrijd uit, zij het met geschaafde vingers en elleboog. Vlak voor het ingaan van de slotronde vuurde Flecha een eerste pijl af. Lang duurde het echter niet voor de anderen terug naast hem reden. Willems deed enkele pogingen om zijn kompanen achter zich te laten, maar telkens kreeg hij Devolder in het wiel die steevast gevolgd werd door ploegmaat Steegmans en even later ook door de andere vluchters. Met nog 6 km voor de boeg sprong Hoste als een duiveltje uit een doosje van achteren uit weg. Hij sprokkelde een mooie voorsprong bij elkaar, maar toch... In de achtergrond was daar alweer Devolder, die moest echter even passen en Steegmans zette dan maar solo door tot bij Hoste. De ploegmaat van Boonen nam niet over. Nadat eerst Willems en Langeveld waren teruggkeerd, bracht Kroon de rest naar voor. Op 3 km voor de streep plaatste Langeveld, gevolgd door zijn landgenoot De Jongh, de beslissende demarrage. De Jongh zette zich niet op kop, alweer vanwege de factor Boonen. Langeveld liet het niet aan zijn hart komen en trok door tot aan de eindmeet waar hij geklopt werd door De Jongh. Goss plaatste zich voor de laatste trede van het podium. De Jongh won voor de tweede maal in Kuurne.
Omstreeks half twaalf werd aan het SMAK in Gent het Belgische wegseizoen op gang geschoten. Het parcours van de Omloop Het Volk onderging enkele wijzigingen waarvoor onder andere Peter Van Petegem, adjunct-koersdirecteur, verantwoordelijk is. Een andere nieuwigheid is de aankomstplaats: Gent. Meer bepaald de Charles de Kerckhovelaan waar vorig jaar eveneens de streep lag van de Touretappe.
Slecht nieuws voor Silence-Lotto, want na 18km hield Robbie McEwen het voor bekeken. Jammer voor de Australiër, hopelijk recupereert hij snel met het oog op Milaan-Sanremo over enkele weken.
6 leiders kleurden het begin van de wedstrijd: Kuchinski (Liquigas), Minard (Cofidis), Gérard (La Française des Jeux), Boucher (Landbouwkrediet), Friedman (Slipstream) en Krivtsov (AG2R). De renners van QuickStep manifesteerden zich op de eerste rij van het peloton. Op de Kruisberg, iets meer dan 60 km van de streep, zette wereldkampioen Bettini (QuickStep) zich op kop en trok fors door, even later viel hij terug, maar kersvers ploegmaat Devolder nam knap over. Hierop brak het peloton in twee.
De daaropvolgende heuvel was de Taaienberg. Vooraan moest Boucher zijn vijf strijdmakkers laten gaan. In het peloton sloegen Devolder, Roelandts (Silence-Lotto) en Cancellara (CSC) een kloofje, niet veel later kon een twintigtal man echter weer aansluiten. Op de kasseien van Etikhove was het aan Sentjens (Silence-Lotto) en Bonnet (Crédit Agricole) om zich even in de kijker te rijden, maar ook zij sloegen geen definitief gat.
Dat was wel het geval voor Philippe Gilbert (La Française des Jeux) die op de Eikenberg alle remmen losgooide. Nick Nuyens (Cofidis) volgde in zijn spoor, maar staakte de strijd waardoor Gilbert alleen de volgende 50 km tegemoet reed. Ista (Agritubel) probeerde in de strook na de Eikenberg nog tevergeefs naar Gilbert toe te rijden.
Friedman moest voorin de rol lossen tijdens de beklimming van de Molenberg. Daar reed Gilbert voorbij Boucher en bevond zich op 1'48" van de koplopers, zijn naaste achtervolgers kwamen ongeveer 1 minuut achter. Dat waren Kuyckx (Landbouwkrediet), Johansen (CSC), en Jalabert (Agritubel). Zij zouden nog het gezelschap krijgen van Nuyens, Cancellara, Hushovd (Crédit Agricole) en Hoste (Silence-Lotto).
Nadat Krivtsov op de kasseien van de Paddestraat had moeten lossen, lieten Minard en Kuchinsky ook Gérard achter op de kasseistrook van de Lippenhovestraat. Ondertussen liep Gilbert steeds meer en meer in op het kopduo. 27 km voor het einde reed hij tot bij Krivstsov, Friedman en Gérard. Die stond zijn ploegmakker gedurende 5 km bij. Daarna was Gilbert weer solo. Op dat moment kwam het groepje Nuyens-Hoste opzetten en naderde tot op een halve minuut toen Gilbert de twee leiders bijhaalde. Onze landgenoot liet het niet aan zijn hart komen en bleef alleen fors doorzetten en triomfeerde op de Charles de Kerckhovelaan. Het is de tweede keer dat hij de Omloop op zijn naam schrijft. Nuyens eindigde op een mooie tweede plaats en Hushovd bekleedde het laatste schavotje.
Enkele weken terug zond Canvas in de reeks Belga Sport een documentaire uit over Frank Vandenbroucke waarin teruggekeken werd op het seizoen '99. Nu maandag staat Bernard Hinault centraal, er wordt gefocust op zijn rampjaar 1980.
Luik-Bastenaken-Luik van 1980 is wellicht de meest dramatische voorjaarsklassieker aller tijden. Toen de renners s morgens uit Luik vertrokken, leek er weinig aan de hand: er vielen wat regendruppels uit de grijze lucht en de matige noordoostenwind trok aan. Tot het weer na dertig kilometer dramatisch omsloeg en Luik-Bastenaken-Luik de allure van een overlevingstocht kreeg. Bernard Hinault, de uitgesproken patron van het peloton, greep de ongewone omstandigheden (sneeuw, gure zijwind) aan om zich de legende in te rijden. Met nog ruim tachtig kilometer te gaan liet hij zijn laatste metgezellen in de steek en richtte, aldus toenmalig Raleigh-ploegleider Peter Post, een ware slachtpartij aan. Slechts eenentwintig renners haalden de finish. Hennie Kuiper, de nummer twee, had bijna tien minuten achterstand op de ontketende Fransman. Kuiper: Die dag greep Hinault zijn tegenstanders zo bij de keel dat aan het einde iedereen op sterven na dood was.
Luik-Bastenaken-Luik was voor Hinault nog maar de aanhef van wat een memorabel seizoen moest worden. Hij wou niet alleen in één jaar Giro en Tour winnen, maar zich in eigen land ook tot wereldkampioen laten kronen. Aangezien Hinault zich nog nooit op zelfoverschatting had laten betrappen, kon de tegenstand niet anders dan berusten. Maar, was hij in de Ardennen nog meester over de elementen, in de Tour werd Hinault plots met zijn eigen feilbaarheid geconfronteerd. Na een week, gedomineerd door tegenwind en slagregens, dwong een hardnekkige tendinitis het ontembare monster tot opgave. Als een dief in de nacht verdween gele trui Hinault uit de Tourkaravaan. Ploegleider Cyrille Guimard: Voor het eerst in zijn carrière verloor Bernard de controle over de omstandigheden, waardoor zijn legendarisch zelfvertrouwen verkruimelde.
Belga Sport reconstrueert het annus memorabilis van een onverzettelijke Breton die genadeloos was voor tegenstanders, maar er ook niet voor terug deinsde als stakingsleider van het peloton op te treden wanneer renners door hebzuchtige organisatoren om de tuin waren geleid.
Een documentaire van Guillaume Graux en Luc Kempen .
Beste wielerfans, ik wil jullie bij deze graag warm maken voor de documentaire over Frank Vandenbroucke die Canvas aanstaande maandag uitzendt. In dit programma trekt men samen met VDB terug naar Avila waar hij in de Vuelta van 1999 een rit won. Naast wielersucces, door er twee ritten te winnen, zorgde die bewuste Vuelta ook voor een grote wending in het privéleven van VDB. Hij liep er Sarah Pinacci tegen het lijf, de Italiaanse schone waarmee hij een jaar later in het huwelijksbootje zou stappen. Langzaamaan ging het echter bergaf met Vandenbroucke. Vanwaar die plotse ommekeer? In deze docu gaat men op zoek naar een antwoord. Er zullen getuigenissen zijn van onder andere Nico Mattan, Michele Bartoli en Lieven Maesschalck.
Maandag om 22.10 op Canvas: Frank Vandenbroucke, Gevallen voor Sarah.
In Stuttgart werd vandaag het WK wielrennen op de weg gereden. De voorbije weken werd het sportieve vrijwel volledig op de achtergrond geplaatst vanwege de absurde beslisingen en uitspraken van de Duitse organisatie. Zo was Eddy Merckx niet welkom omdat hij tijdens zijn carrière van verboden middelen had geproefd en de deelname van Alejandro Valverde, Allan Davis en Paolo Bettini werd aangevochten. Het trio kon echter door gerechterlijke stappen te ondernemen toch van start gaan.
Er stond vandaag één man minder aan de start dan gepland. De Portugees José Rodrigues bleek na een gezondheidscontrole een te hoge hematocrietwaarde te hebben en moet twee weken aan de kant blijven. Onze negen Belgen stonden wel paraat: Mario Aerts, Stijn Devolder, Philippe Gilbert, Björn Leukemans, Maxime Monfort, Greg Van Avermaet, Jurgen Van Goolen, Johan Van Summeren en Frederik Willems.
Om halfelf werd het startschot gegeven. De allereerste aanvaller was de Kroaat Kiserlovski. Hij kreeg het gezelschap van de Slovaak Bronis en de Rus Kolesnikov. Al in de tweede ronde zat hun vlucht erop. Maar Kolesnikov wilde het niet bij die ene poging houden en reed naar het nieuwe kopduo Augé (Fra) en Perez Arango (Col) toe. De Rus werd geplaagd door enkele lekke banden, maar zijn kompanen wachtten hem telkens rustig op. De voorgift die het peloton hen had gegeven liet dat toe.
In de vijfde ronde sleurde Tonti (Ita) aan de kop op de eerste helling, de Herdweg, en zijn landgenoot Bruseghin deed dat op de tweede helling, de Birkenkopf. Door het tempo de hoogte in te jagen kwam er een einde aan de vlucht van de drie koplopers. Een nieuwe kopgroep van zo'n 40 man werd gevormd. Daarbij zaten ook drie landgenoten: Aerts, Van Avermaet en Devolder. Voigt (Dui), Hushovd (Noo), Hincapie (Am), Cunego (Ita), Bertolini (Ita), Flecha (Spa) waren ook van de partij. De Oekraïner Pidgorny koos het hazenpad en zette een solo op. In de achtergrond waren het de Nederlanders die al het werk verrichtten ondanks de aanwezigheid van Tankink en Gesink bij de koplopers. Blijkbaar zetten ze alles op Boogerd. Hun harde werk werd beloond. De grote groep werd gegrepen. Even later kwam er ook aan het verhaal van Pidgorny een einde.
Onder impuls van Voigt en Bertolini kwam een omvangrijke kopgroep tot stand. Alweer waren de Belgen goed vertegenwoordigd met Devolder, Gilbert en Van Summeren. Andere namen: Ballan (Ita), Burghardt (Dui), Flecha (Spa), Kroon (Ned), Cunego (Ita) en Kirchen (Lux). In het peloton was het alweer Nederland dat de achtervolging leidde. Na een paar rondes werden ze afgelost door de Australische ploeg. Langzaamaan dunde de kopgroep uit, ook voor Devolder en Van Summeren was het vooraan te lastig.
Vlak voor het ingaan van de twaalfde ronde was er een hergroepering. Terwijl het WK er voor Devolder en Willems al opzat, ging Van Goolen mee in de aanval. Ver geraakte hij echter niet.
Bij het ingaan van de voorlaatste ronde hield ook Van Summeren het voor bekeken. De Rus Kolobnev en de Italiaan Rebellin kleurden deze ronde door op kop te rijden. Iedereen liet het werk over aan Spanje om hen bij te halen. In de laatste ronde zette zelfs Valverde al zijn krachten in om Freire de kans te bieden wereldkampioen te worden. Op de Herdweg reden Wegmann (Dui), Boogerd (Ned), Elmiger (Zwi) en Leukemans naar Rebellin en Kolobnev. Even later sloten Schumacher (Dui), Pozzato (Ita), Bettini (Ita), Evans (Aus), Kroon (Ned), Dekker (Ned), Sanchez (Spa), Fränk Schleck (Lux) en Gilbert aan. Er was geen cohesie en dus besloot Sanchez de anderen even aan te zetten tot actie. Daarna was het Boogerd die de anderen op sleeptouw nam. Ondertussen dikte de voorsprong op het peloton aan. Vooraan kon Bettini een kloof slaan. Schleck en Schumacher waren de eersten om die te dichten. Enkele meters verder volgden ook Evans en Kolobnev. Op de Birkenkopf probeerde Bettini zijn medevluchters achter zich te laten, maar ze konden terugkeren. De vijf spurtten voor de wereldtitel. Kolobnev zette aan en maakte een sterke indruk, toch kon Bettini er nog over. Hij volgt zichzelf dus op. Na aankomst vloeiden de tranen rijkelijk bij de Italiaan. Kolobnev legde beslag op het zilver en Schumacher op brons. Gilbert werd knap achtste en Leukemans dertiende. De Belgen mogen zeker en vast tevreden zijn over hun WK. Gezien de jeugdigheid van deze ploeg wachten er ons nog mooie tijden.
Bettini won de sprint
Hij volgt zichzelf op als wereldkampioen
Het podium (v.l.n.r.): Kolobnev (Rus) behaalde zilver, Bettini (Ita) goud en Schumacher (Dui) brons
Ik stop m'n loopbaan aan het einde van dit seizoen. Dat is wat Peter Van Petegem (QuickStep) afgelopen vrijdag te vertellen had op een persconferentie vlak na de tweede rit in de Eneco Tour. Naar eigen zeggen liep de Peet al een hele tijd rond met het idee een punt achter zijn carrière te zetten, een gesprek met teammanager Patrick Lefèvre enkele dagen terug hielp hem de knoop definitief door te hakken. Voor Van Petegem was het moeilijkste aan deze beslissing het feit al na één jaar te moeten stoppen bij QuickStep. Maar stoppen na een carrière van 16 jaar is niet vreemd, ik heb immers geen zin in het jaar teveel.
Wanneer bij Van Petegem gepeild wordt naar het mooiste moment uit zijn loopbaan pikt hij er zijn eerste Ronde van Vlaanderen, in '99, en zijn overwinning in Parijs-Roubaix, in 2003, uit. In datzelfde jaar won hij zeven dagen eerder voor de tweede keer Vlaanderens Mooiste en droeg hij de Wereldbekertrui. De Zwarte van Brakel vindt het jammer dat een wereldtitel op zijn palmares ontbreekt, maar is uiteraard meer dan tevreden met zijn zilveren en bronzen medaille, respectievelijk in '98 na Camenzind en in 2003 na Astarloza en Valverde.
Wat bij Van Petegem ook nog lang in het geheugen gegrift zal blijven zijn de slotkilometers van het WK 2005 in Madrid toen hij samen met Mario Aerts berewerk verrichtte om Tom Boonen naar de wereldtitel te loodsen.
Als aan Van Petegem gevraagd wordt hoe we hem moeten herrinneren antwoordt hij het volgende: Als iemand met een moeilijk karakter die gedreven trainde en er stond als het moest.
Na zijn afscheid vertrekt Van Petegem op reis en zal hij rustig bekijken wat hij gaat doen. Ik wil het liefst in de wielersport blijven. Het is 16 jaar lang mijn dada geweest dus kan ik dat maar beter verlengen. Jongeren op een lijn krijgen is altijd m'n beste kwaliteit gebleken in alle ploegen waarin ik gereden heb. Misschien moet ik iets in de richting van de jeugd zoeken. Hieraan wilde Patrick Lefèvre het volgende toevoegen: Zonder de onverkwikkelijke affaire met Het Laatste Nieuws (zie Zware beschuldigingen aan het adres van Lefèvre) was de geboorte van een continentale ploeg al een feit geweest. Van Petegem en Baguet zouden er de ideale roergangers van geweest zijn. Dat plan van een miljoen euro zit nu in de koelkast, maar zeg nooit nooit in het leven.
De Grote Prijs Briek Schotte in het West-Vlaamse Desselgem op 11 september wordt de allerlaatste koers van Peter Van Petegem, ook zijn ploegmaat Serge Baguet zal daar een punt zetten achter zijn carrière.
Steekkaart Peter Van Petegem
Geboortedatum: 18 januari 1970
Bijnamen: De Peet, De Zwarte van Brakel
Ploegen:
1992: PDM
1993: Lotto
1994: Trident
1995-1999: TVM
2000: Farm Frites
2001: Mercury en Collstrop
2002-2004:Lotto
2005-2006: Davitamon-Lotto
2007: QuickStep-Innergetic
Belangrijkste overwinningen:
1994: Scheldeprijs
1997: Omloop Het Volk
1998: Omloop Het Volk, Kampioenschap van Vlaanderen
1999: E3 Prijs, Driedaagse De Panne, Ronde van Vlaanderen
2001: Kuurne-Brussel-Kuurne, GP Isbergues
2002: Omloop Het Volk, Driedaagse De Panne
2003: Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix
Van Petegem won in totaal 38 koersen.
Foto's:
In 1999 won Van Petegem voor het eerst de Ronde van Vlaanderen
Hij was opnieuw de beste in Vlaanderens Mooiste in 2003
Een week later won hij Parijs-Roubaix
Op vrijdag 24 augustus 2007 kondigde Van Petegem zijn afscheid aan
Amper na 12km wedstrijd was de vlucht van de dag al gevormd. Het ging om Luke Roberts (CSC), Gerben Löwik (Rabobank) en Floris Goesinnen (Skil-Shimano). Ze zouden met hun drieën op kop kunnen blijven tot 18,5km van de meet. Daarna moest het peloton nog over de Waseberg. Duits kampioen Fabian Wegmann (Gerolsteiner) sleurde aan de kop. Er ontstonden breuken in het peloton. Toch was er niet veel later een hergroepering. In volle finale gingen Simon Gerrans (AG2R) en Vladimir Gusev (Discovery Channel) er samen vandoor, maar ook zij werden ingehaald. De renners stevenden dus af op een massasprint. Zonder McEwen (Predictor-Lotto) en Tom Boonen (QuickStep) die uit de koers waren gestapt. Rabobank leidde alles in goede banen voor Oscar Freire totdat Alessandro Ballan (Lampre) het tempo de hoogte introk. Er onstond een kloof die niet meer gedicht zou worden. Wat begon als het aantrekken van de spurt voor ploegmaat Bennati resulteerde in een eigen zege. Ballan stak de armen al vrij vroeg de lucht in, waardoor Freire nog gevaarlijk dicht kwam.
U merkt het, het was een weinig spectaculaire editie op sportief vlak, wel waren er heel wat valpartijen. Het begon al vroeg in de race. Eén van de eerste slachtoffers was Gorka Verdgo (Euskaltel) die een sleutelbeen brak. In de slotfase viel ook Tom Boonen (QuickStep) letterlijk weg. Hij bezeerde zijn linkerelleboog en rechterknie, maar de schade bleef beperkt. Boonen stapte wel uit de wedstrijd. En ook in de laatste 2 kilometer, in volle voorbereiding voor de massasprint, smakten nog drie renners tegen het asfalt. Onder hen Claudio Corioni (Lampre).
Gisteren vond in het Oost-Vlaamse Maldegem het Belgisch kampioenschap tijdrijden plaats. De profs moesten twee ronden van 22,5km afleggen. Er stond slechts 16 man aan de start. Ze begonnen eraan omstreeks kwart over vijf. Topfavoriet voor de titel was thuisrijder Leif Hoste (Predictor-Lotto) die zichzelf kon opvolgen als titelhouder.
Het weer was gisteren zeer wisselvallig en er viel ook regen uit de lucht. Toch kon dit Hoste niet tegenhouden om voluit te gaan. Halfweg koers had hij al een mooie voorsprong bijeen gereden. Jurgen Van den Broeck (Predictor-Lotto) volgde op 49" en Philippe Gilbert (La Française des Jeux) volgde op iets meer dan een minuut. Gilbert was maar één minuut vroeger dan Hoste gestart en was dus ingelopen. Ook Hostes ploegmaat Dominique Cornu zou datzelfde lot moeten ondergaan.
Aan Hoste was duidelijk niets te toen, hij was gewoon de sterkste. Na 2001 en 2006 is het al zijn derde driekleur in het tijdrijden. Gilbert, die op het laatste stuk nog uit de bocht ging, werd knap en eerder onverwacht tweede op 1'35" en Jurgen Van den Broeck behaalde het brons op 1'53" van Hoste. Sébastien Rosseler (QuickStep) viel net naast het podium met een achterstand van 2'09". Dominique Cornu (Predictor-Lotto) bezette de vijfde plaats op 2'14". Bert Roesems (Predictor-Lotto), die het BK won in 2004, werd pas achtste.
Het podium (v.l.n.r.): Gilbert wint het zilver, Hoste het goud en Van den Broeck het brons
Discovery Channel stopt na dit seizoen met sponsoring. Aangezien er geen vervanging werd gevonden, is men genoodzaakt het team op te doeken. Op de vraag hoe het komt dat een topploeg als Discovery geen nieuwe sponsor vindt, gaf ploegmanager Johan Bruyneel volgend antwoord: De huidige situatie in het wielrennen was telkens de spelbreker. De instabiliteit speelt ons parten. Dan bedoel ik niet alleen de dopingverhalen, maar ook de wankele structuren (Pro Tour, ruzie ASO en UCI). Dit hield mogelijke investeerders van het kaliber dat wij zoeken tegen. Dit collectieve onstlag betekent dat niet alleen renners op straat zullen staan, maar bijvoorbeeld ook verzorgers en mecaniciens. Bruyneel liet weten dat hij die mensen zal aanprijzen bij andere ploegen. De Belg had ook nog ander nieuws te melden. Ook hij trekt zich terug. Na zeven keer de Tour te hebben gewonnen met Lance Armstrong (1999-2005) wilde hij nog één keer La Grande Boucle winnen met één van zijn renners. Dit jaar lukte dat dus met Alberto Contador. Dit wil echter niet zeggen dat Bruyneel op zijn lauweren gaat rusten, hij is bezig een boek te schrijven en wil jongeren opleiden in de VS.
Stijn Devolder: Dit is geen verrassing, maar leuk is anders. Dit is een ramp voor de sport. Ik denk vooral aan de mensen die op straat komen te staan en geen nieuw werk zullen vinden zoals mecaniciens en verzorgers. Er liggen zestig werknemrs buiten, dat is een fabriek die sluit. Aan mijn vierjarig verblijf bij deze ploeg heb ik schitterende herinneringen. Ik sta al ver in de onderhandelingen. De kans is groot dat het een Belgisch team wordt.
Alberto Contador: Dit is een verrassing voor mij. Ik wil er pas later commentaar bij geven.
Dirk Demol (ploegleider): Tijdens de Tour had Johan me verteld dat hij voor zichzelf een andere rol zag weggelegd, zoiets als Patrick Lefèvre bij QuickStep. Ik zou een rang opschuiven en de sportieve lijnen uitzetten. Het zegt wel veel over het wielrennen als een ploeg die alles wint geen nieuwe sponsor kan vinden. Maar ook al zitten we nu in een donkere tunnel, onze sport heeft wel degelijk een toekomst. Geef ons nog een jaar of twee.
- Gisteren raakte bekend dat Andrei Kashechkin (Astana) op 1 augustus betrapt werd op het gebruik van bloeddoping. Tijdens een verblijf in Turkije kreeg de Kazach onverwacht het bezoek van dopingcontroleurs die een bloedstaal wilden afnemen. Uit dat staal bleek dat Kashechkin een homologe bloedtransfusie had ondergaan, wat betekent dat hij bloed van een donor met dezelfde resusfactor en bloedgroep kreeg ingespoten. Astana schorste de renner in afwachting van het resultaat van de tegenexpertise. Als die ook positief is, wat meer dan waarschijnlijk het geval zal zijn, volgt het ontslag van Kashechkin. Dat zal dan al de vierde renner van Astana zijn dat door het team onslagen wordt dit seizoen. De eerste was Matthias Kessler. Op de vooravond van de Waalse Pijl moest hij een urinestaal afgeven waaruit nadien bleek dat het een teveel aan testosteron bevatte. Later werd ook Eddy Mazzoleni de laan uitgestuurd vanwege zijn betrokkenheid in de Oil-for-Drug-affaire. De derde in het rijtje is Alexander Vinokourov die tijdens de Tour twee keer betrapt werd op bloeddoping. Astana laat weten dat de positieve test van Kashechkin de geloofwaardigheid van het team op de helling zet, maar dat het een stimulans is om de draconishe maatregelen verder te zetten.
- Het wereldantidopingagentschap (WADA) heeft een onderzoek geopend naar Alberto Contador (Discovery Channel). De Duitse dopingjager Werner Franke diende een dossier in waarin verboden producten vermeld staan die Contador zou hebben gebruikt en andere zaken die hem zouden linken aan Fuentes. Vorig jaar mocht Contador niet starten in de Tour omdat zijn naam vermeld stond op de klantenlijst van dopingdokter Eufemiano Fuentes, later pleitte de UCI hem vrij. Zijn naam zou enkele opgedoken zijn omdat Fuentes wel eens trainingsschema's opstelde voor hem. Contador is de beschuldigingen aan zijn adres meer dan beu en zal morgen in Madrid een communiqué voorlezen. De aanwezige journalisten mogen wel geen vragen stellen aangezien het geen persconferentie is. De organisatie van de Cyclassics Hamburg liet weten dat het Contador niet aan de start wil omdat ze geen deelnemers willen die op de klantenlijst van Fuentes stonden. Dit is echter geen streep door de rekening van de Tourwinnaar, want zijn deelname was toch niet zeker.
- Voormalig zeilcoach Henri van der Aat zal bij Rabobank voorlopig de taken van ex-manager Theo De Rooij op zich nemen. Die nam enkele dagen terug ontslag in de nasleep van de heisa rond Michael Rasmussen. Van der Aat was al coördinator bij Rabobank. Hij hoopt rust en stabiliteit te scheppen. Ondertussen probeert men de zaak rond Rasmussen helemaal uit te klaren. De Deen zelf blijft niet bij de pakken zitten en kwam maandag aan de start van het criterium van Charlottenlund. In zijn thuisland blijken velen nog achter hem te staan. Rasmussen kwam aan de start in een trui zonder publiciteit, aangezien hij nog geen ploeg heeft, maar de kleur was wel opvallend. Het was namelijk een gele trui. Nu reed hij dus rond zonder team, maar naar eigen zeggen zou dat binnenkort wel eens kunnen veranderen. Benieuwd welke ploeg bereid is hem in dienst te nemen. De afgelopen dagen deed het gerucht de ronde dat Rasmussen in 2002, toen hij voor CSC reed, abnormale bloedwaarden had laten optekenen. De ploeg ontkent dat er sprake was van dopinggebruik en zegt dat ze Rasmussen enkel uit de ploeg wilden omdat hij een eenzaat was.
- Na Alexander Vinokourov (ex-Astana) en Christian Moreni (ex-Cofidis) is ook Iban Mayo (Saunier Duval) betrapt op het gebruik van doping tijdens de voorbije Tour de France. Mayo eindigde tweede na Rasmussen (Rabobank) in de achtste rit en werd zestiende in het eindklassement. Op de tweede rustdag kreeg hij bezoek van controleurs. Uit de stalen die zijn meegenomen blijkt nu dat hij epo had gebruikt. Saunier Duval schorst zijn renner voorlopig. De Spanjaard werd ook in de Giro van dit jaar al beschuldigd van dopinggebruik, maar legde een medisch attest voor om de verhoogde waarde aan testosteron te rechtvaardigen.
- Astana, het team dat tot voor kort onderdak bood aan dopingzondaar Alexander Vinokourov, besliste om in augustus aan geen enkele Pro Tour-wedstrijd deel te nemen. In september willen ze de draad weer oppakken door van start te gaan in de Vuelta. Aan de Tour van Astana kwam vroeger dan verwacht een einde nadat Vinokourov betrapt werd op bloeddoping. Astana vertrok toen op algemene aanvraag uit de Tour. Zoals bekend bleek zowel uit bloedstalen na de 13de als de 15de rit, die Vinokourov beiden won, dat hij een homologe bloedtransfusie had ondergaan. Dat wil zeggen dat hij bloed kreeg van iemand met dezelfde bloedgroep en resusfactor. Toen dat bekend raakte, staken de geruchten de kop op dat Vino's donor wel een keer zijn bloedeigen vader zou kunnen zijn. Hij was voor het eerst in de Tour samen met zijn vrouw. Hoewel uit de tegenexpertise van het staal uit de 13de rit blijkt dat het resultaat van het A-staal correct was, blijft Vino zijn onschuld staande houden. Als gevolg van die tegenexpertise die een bevestiging gaf van Vinokourovs oplichterij zette Astana zijn sterrenner aan de deur. Het geloof in Vino blijft wel groot in Kazachstan. De Kazachen geloven dat het feit dat hun landgenoot en nationale held positief testte op bloeddoping te wijten is aan de gevolgen van zijn val in de vijfde rit. Dat is ook de mening van de Kazachse wielerbond en de minister van sport. Volgens hen is het nemen van doping beneden alle waardigheid van hun wielerheld.
- Patrik Sinkewitz (ex-T-Mobile) liet vandaag weten geen tegenexpertise te willen van zijn positieve plas op 8 juni. Hij testte toen positief op testosteron. Dit werd wereldkundig gemaakt een dag nadat Sinkewitz noodgedwongen de Tour had moeten verlaten na een val na de achtste rit. De Duitser gaf nu toe dat hij zich op 7 juni insmeerde met een zalf om zijn testosterongehalte te doen stijgen. Hij geeft toe dat het een zeer domme zet was. T-Mobile onstloeg hem onmiddellijk.
- Op 8 augustus moet Christian Moreni verschijnen voor het Italiaans Olympisch Comité (CONI). Moreni werd na de elfde etappe in de Tour betrapt op het gebruik van testosteron.
- De Duitse dopingjager Werner Franke noemde de Tourzege van Alberto Contador (Discovery Channel) de grootste oplichting uit de sportgeschiedenis. Volgens hem stond de jonge Spanjaard wel degelijk op de klantenlijst van dokter Fuentes, maar werd die geschrapt in ruil voor informatie. Volgens Franke behandelde Contador zich met insulinepreparaten, HMG-Lepori om het testosterongehalte te verhogen en TGN een geneesmiddel tegen astma. Franke wees eerder al met de vinger naar Ullrich. Hij beweerde te weten dat er geld van Ullrichs rekening op die van Fuentes was gestort.
Omstreeks halftwee begonnen de renners aan de allerlaatste rit van deze 94ste Tour de France. In het geneutraliseerde stuk tussen officieuze en officiële start mochten de fotografen naar hartelust kiekjes trekken van de truien: Juan Mauricio Soler (Barloworld) in de bollen, Tom Boonen (QuickStep) in het groen, Amets Txurrruka (Euskaltel) in het wit aangezien de nummer 1 en 2 in dat klassement (Contador en Soler)al een trui aanhadden en tot slot natuurlijk Contador in het geel. Daarna was er tijd om rustig te keuvelen. Er was geen gekdoenerij op Fabian Wegmann (Gerolsteiner) na die even een masker van Bart Simpson op zijn hoofd zette. En blijkbaar waren ze bij Discovery Channel zeker dat Cadel Evans (Predictor-Lotto) niets meer zou proberen, want er werd al geklonken op de eindzege. Of dat met champagne was, is niet duidelijk. Later zou blijken dat ongerustheid ook voor niets nodig had geweest. Evans probeerde op geen enkel moment zijn achterstand van 23" te verkleinen. Dit is het op één na kleinste verschil ooit na de Tour van '89 toen Greg LeMond won met amper 8" voorsprong op Laurent Fignon. Nog even dit: zonder bonificatieseconden zou het verschil tussen Contador en Evans slechts 3" zijn geweest.
Zoals gebruikelijk reed het peloton in groep naar Parijs. Het waren vooral mannen van Quick Step en Predictor-Lotto die op kop fietsten. En Gert Steegmans (Quick Step) deed dat duidelijk met een doel, want op de twee enige hellinkjes van de dag, de Côte de Saint-Rémy-les-Chevreuse (4de cat.) en de Côte de Châteaufort (4de cat.), kwam hij telkens als eerste boven en graaide zo nog wat extra cash mee. Op het parcours lagen twee tussenspurten. Boonen stuurde met Barredo en De Jongh twee mannetjes voorop om punten weg te pakken aan de eerste tussenspurt. De enige die hen nog voorbijstak was Lilian Jégou (La Française des Jeux).
Even voor het binnenrijden van Parijs zetten de Discoveryrenners zich op kop. George Hincapie, Amerikaans kampioen en superknecht, mocht als eerste de Champs-Elysées opdraaien en over de eindmeet passeren. Na zeven keer Armstrong was dit al de achtste keer dat Hincapie met de gele man in zijn team in Parijs arriveerde. Er moesten vervolgens 8 plaatselijke rondjes van 6,5km gereden worden.
De eerste aanvaller was Freddy Bichot (Agritubel). Achter hem viel het niet stil en hij werd ingelopen door de achtervolgende meute. Nadien onstond een kopgroep van 10: Christian Knees (Milram), Mickael Delage (La Française des Jeux), Juan Antonio Flecha (Rabobank), Simon Gerrans (AG2R), Alessandro Ballan (Lampre), Ronny Scholz (Gerolsteiner), Anthony Charteau (Crédit Agricole), Murilo Fischer (Liquigas), José Ivan Gutierrez en Nicola Portal (Caisse d'Epargne). Zouden deze mannen een massasprint kunnen ontlopen?
Barloworld wilde er alles aan doen om Robert Hunter de rit te laten winnen en nog een laatste gooi te doen naar het groen. Ondanks het mooi opgezette treintje bleef de voorsporng van de 10 hangen boven de 30". Goed nieuws voor Boonen was dat de kopgroep ondertussen voorbij de tussensprint passeerde en niemand van zijn concurrenten punten kon inlopen. Op drie ronden van het einde stak Crédit Agricole een handje toe in het achtervolgingswerk. Blijkbaar was hun vertrouwen in Hushovd groter dan het geloof in Charteau.
In de voorlaatste ronde viel de cohesie vooraan weg. Gutierrez en Flecha voerden nog een wanhoopspoging uit, maar het mocht niet baten. Bij het ingaan van de slotronde werden ze ingehaald. De Lampres zetten zich in stelling. Boonen zocht een plaatsje achter Hunter en Zabel, want de groene trui was van groter belang dan de ritzege. Voor de overwinning kwam hij dan ook niet in aanmerking. De laatste ritzege in deze Tour was voor Daniele Bennati (Lampre). Na ritwinst vorige donderdag staat zijn teller dus op twee.
Daarna was het tijd voor de ceremonie. Met de Arc de Triomphe als achtergrond mochten alle laureaten hun trofeeën en truien in ontvangst nemen. Onder hen natuurlijk Tom Boonen. Het is geleden van 1988 dat een Belg de groene trui won. Toen was die eer voor Eddy Planckaert weggelegd. Amets Txurruka kreeg de prijs voor de meeste strijdlust en mocht daardoor ook mee op het podium. Dat deed hij in het wit, blijkbaar kon hij geen afscheid nemen van die trui. Maar voor alle duidelijkheid: Contador is de beste jongere in deze Tour.
Contador vierde al onderweg
Bennati won de massasprint
Tom Boonen mag het groen mee naar huis nemen
V.l.n.r.: Soler pakt de bollen, Boonen het groen, Contador het geel en Txurruka de strijdlust
Het podium (v.l.n.r.): Evans is 2de, Contador wint en Leipheimer is 3de
Rit 20 Marcoussis - Paris (Champs-Elysées) (146km)
Nog 146km op de fiets en de Tour de France zit er op voor de renners. Marcoussis kreeg de allerlaatste startplaats van deze editie toegewezen. Elk jaar vindt hier en in andere gemeenten in de buurt het Carnaval de Bineau plaats. Dit feest is opgedragen aan Jean-Martial Bineau. Hij was een minister in de eerste helft van de 19de eeuw en is berucht vanwege enkele maatregelen die het volk niet ten goede kwamen. Gedurende het hele jaar zijn vele inwoners bezig met de voorbereidingen van de grote dag. Er is dan een grote parade door de hele gemeente die af en toe onderbroken wordt om de dorst te lessen. Het hoogtepunt is de rituele verbranding van een pop die Bineau voorstelt.
Vanuit Marcoussis wordt de tocht verdergezet richting Franse hoofdstad. Ongetwijfeld zal er buiten de gebruikelijke fratsen van de renners niet veel gebeuren. Na 85,5km zullen ze Parijs binnenrijden, koers zetten naar de Place de la Concorde en vervolgens de Champs Elysées oprijden. Daarna moeten er acht plaatselijke rondjes gereden worden van 6,5km. Sinds 1975 ligt de aankomstplaats van de laatste rit steevast op de Champs-Elysées. De allereerste winnaar hier was Walter Godefroot. Vanaf 1905 tot en met 1967 lag de eindstreep van de Tour elk jaar in het Parc des Princes. Doordat het Tourcircus echter elk jaar steeds groter werd besloot men uit te wijken naar Vincennes even buiten Parijs. In 1975 gaf de toenmalige Parijse burgemeester Jacques Chirac de toestemming om de slotrit te laten eindigen op de Champs-Elysées.
Veelal liep de etappe met aankomst op de Champs-Elysées uit op een massasprint, maar toch mochten ook vrijbuiters hier al zegevieren. Zo won Vinokourov hier in 2005. Een nog straffer voorbeeld is dat van Bernard Hinault. Zowel in '79 als in '82 won hij in hartje Parijs in het geel. In '79 won hij de spurt voor Joop Zoetemelk die eveneens tweede was in het algemeen klassement. Dit kan misschien een inspiratie zijn voor Cadel Evans (Predictor-Lotto) om toch te proberen de gele trui te pakken.
Waar veel Belgen naar uitkijken is het moment dat Tom Boonen (QuickStep) de groene trui mag aantrekken op het eindpodium. Zijn voorsprong op Robert Hunter (Barloworld) en Erik Zabel (Milram) bedraagt respectievelijk 24 en 28 punten. Onderweg zijn aan de twee tussenspurten telkens 6,4 en 2 punten te sprokkelen. Aan de aankomst is dat 35,30, 26, 24, 22, 20, 19 en zo verder tot één. Het kan dus nog dat Boonen de trui verliest, maar zoals hij de voorbije weken heeft bewezen is hij van dit drietal de sterkste spurter.
Op de voorlaatste dag van deze Tour stond nog een tijdrit van 55,5km op het programma. Onze landgenoot Wim Vansevenant (Predictor-Lotto) mocht als rode lantaarn de spits afbijten. En hij verdedigde zijn laatste stek met verve. Even later was het de beurt aan een andere Belg: Leif Hoste (Predictor-Lotto). Hij reed een uitstekende tijdrit. Lange tijd stond hij op een eerste plaats met 7" voorsprong op wereldkampioen tijdrijden Fabian Cancellara (CSC). Uiteindelijk zou hij 9de worden op 2'48" van de winnaar. David Millar (Saunier Duval), ook een tijdrijdspecialist, kende bij zijn vertrek van het startpodium pech. Zijn achterband viel namelijk helemaal uiteen. Hij verloor daardoor kostbare tijd en mocht een mooie prestatie vergeten. Sébastien Rosseler (QuickStep) zette alweer een zeer goede prestatie neer door 18de te worden met een achterstand van 3'46".
De eerste die beter deed dan Hoste was George Hincapie (Discovery Channel). Hij was 15" sneller. De Amerikaan was echter nog maar net aan het bekomen van de inspanning toen José Ivan Gutierrez (Caisse d'Epargne), Spaans kampioen in deze discipline, over de meet reed en zijn tijd verbeterde met 6". Vladimir Karpets, een ploegmaat van Gutierrez, reed een knappe tijdrit en stak hem voorbij met 31".
Ondertussen was ook de top 10 van het klassement al onderweg. Na 17,5km was Levi Leipheimer (Discovery Channel) de beste voor Cadel Evans (Predictor-Lotto) en Alberto Contador (Discovery Channel). Evans stond op 14" en Contador op 36". Dat betekende dat Evans nog 1'28" achterstand had op Contador in het algemeen klassement. Leipheimer volgde op 45" van Evans.
Bij het tweede tussenpunt, dat was aangebracht na 35km wedstrijd, had Leipheimer nog steeds de beste tijd. Evans was alweer tweede, deze keer op 35". Leipheimer stond daardoor op nog maar 24" van de Australiër. Contador was een beetje teruggezakt en kwam uit op een vijfde plaats op 1'29". Dat betekende dat Evans naderde tot op 56".
Het derde en laatste tussenpunt lag op 5,4km van de aankomst. Zoals verwacht bekleedde Leipheimer ook daar de eerste plaats voor Evans. Die had een achterstand van 51" wat wilde zeggen dat hij maar 8" voorsprong meer had op Leipheimer in het algemeen klassement. De vijfde plaats was alweer voor Contador. Zijn achterstand bedroeg 2'09". Zijn voorsprong op Evans was dus gezakt naar 32".
Toen Leipheimer over de streep reed was het dus nog afwachten wat de definitieve verschillen tussen de top 3 zouden zijn. Voor de rest van de top 10 was duidelijk dat er geen grote verschuivingen waren, op één na. Juan Mauricio Soler (Barloworld), die aan de tijdrit begonnen was als negende, was weggezakt naar de elfde plaats. Dat was goed nieuws voor Oscar Pereiro (Caisse d'Epargne) die de Tour zal afsluiten op een tiende plaats. Mikel Astarloza (Euskaltel) steeg naar de negende stek.
Na Leipheimer moest eerst nog Carlos Sastre (CSC) binnenkomen, want die had de Amerikaan onderweg ingehaald. Maar toen kwam Evans over de streep op 50" van Leipheimer. Die zou hij dus alleszins achter zich houden. De vraag was wat het verschil zou zijn met Contador. Net als bij de laatste twee tussenpunten strandde de jonge Spanjaard op de vijfde plaats. Zijn achterstand op zijn ploegmaat bedroeg 2'18" en op Evans dus 1'28" wat betekende dat hij zijn gele trui met 23" voorsprong had kunnen behouden. Dat wist hij en na de streep volgde de ontlading. Blijkbaar is hij er gerust in dat niemand hem op de laatste dag nog zal bedreigen.
23" verschil tussen de nummer één en twee in de Tour de France is het op één na kleinste verschil ooit na de legendarische Tour van '89. Toen snoepte Greg LeMond op de laatste dag de gele trui af van Laurent Fignon en won hij de Tour met slechts 8" voorsprong. Dat gebeurde dus op de slotdag van de Tour, maar nu rest er de renners nog één volle dag. Toch geldt er nog steeds een erecode die zegt dat de gele trui de laatste dag niet meer aangevallen wordt. Maar het verschil is echter zeer klein. Er volgen morgen nog twee tussenspurten waar bonificatieseconden te rapen zijn en ook aan de streep is dat het geval. En een verrassingsuitval is ook altijd mogelijk. Blijkbaar is dat zelfs nog geen optie. De vraag is vanaf wanneer het verschil wel klein genoeg is om tijdens de slotrit nog een laatste gooi te doen naar de gele trui. Moet dat dan 15" zijn, 10" of nog minder? Aangezien de gele trui toch nog steeds een symbool blijft waarvoor in de loop van de geschiedenis al heroïsche gevechten zijn geleverd, verdient deze toch de eer om er tot op de laatste meter voor te vechten?
Leif Hoste werd knap 9de
Evans strandt op 23" van Contador in het algemeen klassement
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
