Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
Ik ben een man en woon in LANDEN (België) en mijn beroep is gepensioneerde , slapen, goed eten en drinken..
Ik ben geboren op 04/06/1944 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wielersport en tafeltennis, geschiedenis, reisverhalen, chansons, humor..
C'est plein d'Uylenspiegel Et de ses cousins Et d'arrière-cousins De Breughel l'Ancien
Le plat pays qui est le mien.
Tous les chemins qui mènent à Rome Portent les amours des amants déçus et les mensonges des anges déchus.
Pelgrim
Wat zich gaande voltrekt in de ziel van de pelgrim is niet een toenemend verlangen naar het bereiken van zijn reisdoel, niet het vinden van het heilige aan het einde van zijn bedevaart, maar zijn overgave aan de ruimte, aan de kiezels op zijn pad, zijn besef van niet-weten, zijn afdalen in de leegte.
Zijn benen worden zijn vrienden, de regen zijn lijden, zijn angst wordt gericht naar de honden langs de weg, het vele legt hij af en hij rust in het Ene. Al trekkend komt hij nergens, voortgaande bereikt hij niets, maar zijn vreugde neemt toe om een bloem en een krekel, om een groet en een onderdak.
Zijn reisdoel en zijn thuis vloeien samen aan de horizon, hemel en aarde vinden elkaar op het kruispunt van zijn hart. Het heilige verdicht zich in de dieren en de dingen. Zijn aankomst ligt verborgen in de wijsheid van het Zijn.
Catharina Visser
De Weg.
In de verte gaat een pelgrim, eenzaam over het pad. Met een blik voorwaarts, eindeloos turen naar het pad. Het pad dat hem leidt, de wind die hem begeleidt. Samen èèn met de natuur, de geur,het geluid en omgeving. Daar toont de schepping hem, nederig dat het pad van zand zo hard als steen is. Soms ook warm,koud en nat. De pelgrim stapt over het harde pad, met als enige vriend zijn schaduw. Samen op hun weg.
When we got to the sea at the end of the world We sat down on the beach at sunset We knew why we had done it To know our lives less important than just one grain of sand.
En camino de Santiago Sur le chemin de St Jacques Iba una alma peregrina Allait une âme pérégrine Una noca tan obscura Une nuit si obscure Que ni una estrella lucia ; Que ne brillait aucune étoile ;
Le patron de toutes les filles C'est le saint Jacques des Bourdons; Le patron de tous les garçons C'est le saint Jacques des Coquilles. Nous pouvons tous les deux nous donner un bouquet, Coquilles et bourdons exigent que l'on troque; Cet échange affermit l'amitié réciproque, Et cela vaut mieux qu'un œillet.
Dat een pelgrim bij terugkomst niet wordt herkend door de mensen thuis, is een geliefd thema in middeleeuwse pelgrimsverhalen. Waarschijnlijk wil de legende daarmee aanduiden, dat de pelgrim door zijn bedevaart een ander mens is geworden; hij is op Christus gaan lijken. Dat wordt uitgedrukt door de omstandigheid dat de mensen van vroeger de teruggekeerde pelgrim niet meer herkennen: hij beantwoordt niet meer aan het oude beeld, dat zijn nog hebben; de pelgrim is een nieuwe mens geworden.
Betrouw geen pelgrim met een baard Die met een schooikroes geld vergaart Al beed'lend langs de wegen sjokt En met een deerne samenhokt.
Priez pour nous à Compostelle - Barret et Gurgand - 1977.
Par milliers, par millions, le besace à l'épaule et le bourdon au poing, ils quittaient les cités, les chateaux, les villages, et prenaient le chemin de Compostelle. Gens de toutes sortes et tous pays, ils partaient, le coeur brulant, faire leur salut au bout des terres d'Occident, là où la mer un jour avait livré de corps de l'apotre Jacques.
Ik had het eerst niet in de gaten, en opeens zàg ik het spoor dat jij voor mij hebt nagelaten.
Mon père .
Assis dans un vieux fauteuil Recouvert d'un plaid usé, Il rêve de son passé, En attendant le sommeil.
La fumée d'un cigare Flottant au-dessus de lui, D'une auréole, pare, Sa tête grise, de nuit.
Vêtu d'un pantalon gris, Chemise de flanelle Sous le tablier bleu sali. Sa casquette est belle.
Il sait déjà que demain, Sera le grand jour pour lui. Mais il ne regrette rien, Et partira seul sans bruit .
***
La mort .
Le jour où tu viendras, A l'aube d'un matin, Me tendre les bras Me chercher par la main, Entre comme moi Par le fond du jardin.
Tu essuyeras tes pieds Sur le grand paillasson, Pour ne pas marquer Tes pas dans le salon, Et n'oublie pas d'ôter Ton noir capuchon.
La table sera mise Et le vin bien chambré, Quand tu sera assise Nous pourrons le goûter, Avant que je ne suive Ton ombre décharnée .
Mais si tu préfères Par surprise me faucher, Au début de l'hiver Ou au soir d'un été, Pousse la barrière Elle n'est jamais fermée.
Avant de m'emporter, De rendre ma valise, Laisse-moi griffonner Une dernière poésie Où je ferai chanter La beauté de la vie.
Ce n'est pas ce matin Que je quitterai le port, Puisque de mes mains J'ai caressé si fort Ses lèvres de satin Que je t'oublie, la mort.
+++
SEUL SUR LE CHEMIN .
J'ai traversé des villes, J'ai longé des cours d'eau J'ai rencontré des îles J'ai cotoyé le beau !
Tout au long du voyage Rien ne m'a retenu Même pas un signe de croix Tracé d'une main tremblante.
Le vent, la mer, la pluie M'ont façonné le coeur. Je suis leur propre image, Immuable douleur.
Je fais signe aux oiseaux, Seuls amis de ce monde, Qui m'entraînent dans une ronde A m'en crever la peau.
J'ai traversé des coeurs, J'ai rencontré des bras, J'ai caressé des fleurs, J'en ai ceuilli pour toi.
TENNIS DE TABLE MESATENISTA PING PANG QIU TISCHTENNIS TABLE TENNIS
photos courtesy ITTF
乒乓球 Stolni tenis Tenis Stolowy
ITTF TABLE TENNIS Classement mondial 26 - 08 - 2012 World Ranking Weltrangliste Ranking Mundial Värlen Rangordning Classifica Mondiale MESSIEURS : 1. ZHANG Jike - CHN 2. MA Long - CHN 3. XU Xin - CHN 4. WANG Hao - CHN 5. MIZUTANI Jun - JPN 6. MA Lin - CHN 7. BOLL Timo - GER 8. CHUANG Chih-Yuan - TPE 9. OVTCHAROV Dim - GER 10. WANG Liqin - CHN 11. JOO Se Hyuk - KOR 12. OH Sang Eun - KOR
-- DAMES : 1. DING Ning - CHN 2. LI Xiaoxia - CHN 3. LIU Shiwen - CHN 4. GUO Yan - CHN 5. ISHIKAWA Kasu - JPN 6. FUKUHARA Ai - JPN 7. FENG Tianwei - SIN 8. KIM Kyung - KOR 9. GUO Yue - CHN 10. WANG Yuegu - SIN 11. WU Yang - CHN 12. TIE Yana - HKG
De noodklok belt slechts éénmaal Komt weldra de ultieme speeltijd Ademen voor de laatste maal Gelukkig geen haat noch nijd Toch af en toe een flater Een zorg is dit voor later Lopen van os naar ezel Toch af en toe een flater Niet knikkers tellen, wel het spel Lopen van os naar ezel Dagelijks goed aan de kost Niet knikkers tellen, wel het spel Verwachtingen zelden ingelost Dagelijks goed aan de kost De beste blijft mijn moeder Verwachtingen zelden ingelost Water is het kostelijkste voeder De beste blijft mijn moeder Om bestwil een toontje lager zingen Water is het kostelijkste voeder Op zoek naar de diepte der dingen Om bestwil een toontje lager zingen Komt het varksken met de lange snuit Op zoek naar de diepte der dingen Nu is dit pantoumeke bijna uit Komt het varksken met de lange snuit Ademen voor de laatste maal Nu is dit pantoumeke bijna uit De noodklok belt slechts éénmaal.
Tibertyn. ***
Kleine mensenhand strooit op winterse dag kruimels voor de mus.
Schelpen op het strand die worden door de branding voor ons kind gebracht.
Molens in de wind draaien, draaien, en draaien in het vlakke land.
Kerstman in de straat borstelt met grote bezem sneeuw weg van de stoep.
De dode takken breken af bij felle wind van de avondstorm.
Kreten in de nacht van kikkers in de vijver lokken de reiger.
Hulpeloos jong lam verloren tussen struiken waar de wolf vertoeft.
De werkzame bij zoekt in de roze bloesems lekker naar honing.
The country with the biggest population in the world, the People's Republic of China, regards this sport as the most important.”
De pelgrim.
Hij is op de weg alleen al weet hij nog niet waarheen maar ergens stond geschreven dat hij die richting moest gaan en aarzelt hij soms even langs de eindeloze baan terwijl hij in zijn hart voelt dat velen eerder gingen mijmerend over dingen terwijl een windje afkoelt .
Verder dan Rome loopt de weg.
Ervaringen van een pelgrim.
03-05-2008
Philippe Noiret
Tijdens de jaren tachtig werd ik aanzien als een dubbelganger van Philippe Noiret. Eerst kon ik dat niet geloven, tot ik eens een hoed opzette, een lange bleke regenjas aantrok, een sigaartje tussen de lippen nam en enkele grimassen maakte voor de spiegel. Sedert die dag moest ikaanvaarden dat het wel zo was. Dit was niet lachwekkend.Ik kon er mee leven.
DE ACTEUR PHILIPPENOIRET.
Philippe Noiretheeft in theater, film, cabaret, en ook op de radio prestaties gebracht die van hem een topper in zijn vak maakten. Hij werd gelauwerd met Oscars en met La Légion dHonneur. Deze acteur had een Belgische moeder. Zijn vader was verkoper van mannenkledij. Te Rijsel, in de meest Vlaamse stad van Frankrijk, werd hij geboren. Door vaders beroep moest hij vaak verhuizen en zo kon de jonge Philippe nooit goed zijn op school. Wel werd daar ontdekt dat hij een prachtige stem had. Bij Les Petits Chanteurs à la Croix de Bois enin de toneelgroep van zijn college ontwaakte de toekomstige acteur.Met een kameraad schuimt hij eerst de cabarets af van Parijs. Op het podium als komiek drijft hij de spot met alles en nog wat. Zondagnamiddag met de radio in een luie zetel maaktvanhem eenbekende Fransman. Hij kan weldra solliciteren bij hetnationaal theater te Parijs waar hij groeide van rol tot rol. Gedurende de fifties heeft hij gespeeld in wel veertigklassieke stukken van Molière, Corneille, Shakespeare,Hugo,Brecht, Claudel,e.a. .
Als kanjer uit het theater maakt hij in 1956plots een sprong naar de filmwereldvoor La Pointe Courte vanAgnes Varda . Dit is de eerstefilm van La Nouvelle Vague. Noiret is een beetje te dik om jeune premier te spelen. Maar omwille van zijn nonchalance, van zijn vleugje humor en van zijn elegance, aanvaarden grote actrices hem graag als medespeler. Hij komt op het witte doek naast godinnen als Romy Schneider, Simone Signoreten Catherine Deneuve.Philippe Noiretscoorde hoog inongeveer 125 films .
Enkele titels van deze films :
ALEXANDRE LE BIENHEUREUX-ZAZIE DANS LE METRO-LA GRANDE BOUFFE- LHORLOGER DE SAINT PAUL-LE VIEUX FUSIL-NUOVO CINEMA PARADISO -IL DESERTE DEI TARTARI -IL POSTINO-COUP DE TORCHON-LES RIPOUX -LE ROI DE PARIS-QUE LA FETE COMMENCE -
Het verhaal van Que la Fête commence uit 1975 'speeltzich aftijdens de periode tussen Louis XIVen Louis XV,tussen22 en30jaar verder in de tijd na de eerste Slag van Neerwindendie in de geschiedenis staat gebeiteldop29 juli 1693.
Voor Philippe Noiret waren liefde, vriendschap, genegenheidzeer belangrijk.Hij werkte hard om er als acteur te komen,en nog meer om vijftig jaar lang één van de meest populaire topacteurs te blijven.Gedurende 44 jaren was hij getrouwd met de actrice Monique Chaumette.Zij hadden één dochter Fréderique en twee kleinkinderen , Deborah en Samuel.. Hij hield van honden en van paarden.Hij rookte iedere dag van zijn leven twee sigaren. Hij woonde in een landhuis te Montréal (Frankrijk)ten Westen van Carcassonne. Van hem zijn de woorden : Het leven is een enkele reis ; de reis is kort, laten wijdan maar onze wegafleggen in eerste klasse enmet zijnprachtige stem zei hij ook nog eens dit : Het opperste geluk ervaar ik wanneer ik met mijn kont goed ben gezeten op mijnpaard, met mijn neus in de ochtendfrisheid , met in de verte de besneeuwde toppen van de Pyreneeën, en met mijn labrador die glimlacht en zijn tong laat hangen .
Deze charismatische figuur uit de international filmwereld werd begraven inLe Cimetière de Montparnassete Parijs. Hij rust er naastJean Poiret, een ander groot acteur, en naast vele artiesten en vrienden .Hij stierf op 23 november 2006.
Je me souviens de nos leçons dhistoire. Enseignée à partir du manuel transmis délève à élève, lhistoire nationale et internationale nous était donnée à pleines cuillères, entre lalgèbre, la gymnastique, le latin, et bien dautres branches nécessaires à notre éducation de bon chrétien. En 1962-63 javais hérité dun livre déjà utilisé par C. Bouvier lannée précédente. Quarante ans plus tard ce livre doccasion avait toujours sa placedans le désordre de mon bureau. A présent que internet, bibliothèques, revues, cercles dhistoire,voyages, musées, idées de sagesse,me sont accessibles, étudier lhistoire est devenu mon plaisir.
Sur les routes de Hesbaye tant de choses se sont passées. Certains de ces chemins et sentiers, qui nous amenaient au collège, avaient déjà été tracés par les premiers agriculteurs dil y a cinq mille ans ou par les Romains. Ils ont servi en temps de paix pour aller au travail, au marché, à la fête, à léglise, en pèlerinage, et quelques fois aussi ils ont servi en temps incertains au passage dhommes armés. Ainsi , le 28 juillet 1693 les forces militaires de Louis XIV avaient quitté leurs campements situés les jours précédents à Vinalmont et sur les bords de la Mehaigne. En silence et en sourdine elles montaient vers le centre de la Hesbaye. Infanterie, cavalerie, artillerie, remplissaient nos routes. Le Roy Soleil avait donné les moyens à 90 unités à pied et 200 cents unités à chevalpour un combat contre ceux qui sopposaient à sa puissance. En ce même jour Guillaume III avait trouvé à Neerwinden une bonne position : colline, prairies, champs, routes profondes, cours deau et haies daubépine.
La Ligue dAugsbourgavec 50.000 hommes avait décidé dy faire face à la France, forte de 75.000 hommes. Le lendemain se déroulerait la plus sanglante des batailles de ce siècle-là, une journée de folie et dhorreur.PUGNAADNERWINDAM .
Le Prince dOrange (Gulielmus III Dei gratia Britannorum rex) qui était égalementroi dAngleterre, sopposait à Louis XIV (Ludovicus Magnus Rex Christianissimus). Ces grands se faisaient la guerre (1688 - 1697) sur terre et sur mer, conflit appelé Guerre de Succession du Palatinat. Cela sest terminé après épuisement des combattants. Le Premier Traité des Barrières ramena un peu la paix. Toutefois la Hollande pouvait placer des garnisons à Nieuport, Ostende, Courtrai, Mons, Ath, Charleroi, Namur, Luxembourg. Rapidement ( 1700- 1713) suivrait la Guerre de Succession dEspagne dont une des batailles sest déroulée le 23 mai 1706à Ramillies,douze années plus tard.
A un tir et demi de canon de leurs ennemis, les forces françaises firent halte. A louest des murailles de Landen les hommes de Guillaume III dressaient des barricades sur 3 km. En une nuit trois villages furent rapidement transformés en forteresses, et dès la première clarté débuta La Première Bataille de Neerwinden. Les canons de lartillerie des alliés étaient très efficaces jusquà ce que les dragonsde la Maison du Roy étaient appelés aux combat.
Messieurs, souvenez-vous de lhonneur de la France cria le Henri de Montmorency, Maréchal de Luxembourg, en envoyant 28.000 hommes dans un troisième assaut, des dragons qui étaient des mousquetaires très mobiles à cheval pouvant aussi livrer combat à terre car aux canons de leurs fusils ils montaient la baïonnette de Vauban, une arme nouvelle. A cette bataille aussi ont participé au moins quarante mille chevaux et mulets. Après lheure du thé les généraux de Guillaume III décidèrent dincendier les champs et fermes où les gens diciavaient cultivé le froment et lorge depuis le néolithique.
Après les orages des jours précédents, le grand soleil était revenu en ce 29 juillet 1693.Une chaleur lourde, la fumée des incendies, les énormes pertes subies,mettaient les combattants dans un enfer indescriptible. Le Prince donna le signal pour un repli tactique, mais dans un désordre complet, ses troupes prirent la fuite vers Namur et Louvain. Surtout sur les bords et dans la Petite Gete la mort frappait les moins forts, les maladroits, les malchanceux. Les français ont crié victoire. Leur Maréchal se prit pour un Dieu. Il a griffonné un message quau galop, le Comte dArtagnan a porté au Roi de France. Mais, après un tel massacre, il ny avait pas de vainqueur. Pendant un siècle dailleurs, le déroulement et le résultat de cette bataille ont été sujets de discussion dans de nombreuses académies militaires. Cest probablement pourquoile18 mars 1793au même endroit aurait lieu la Seconde Bataille de Neerwinden , le match retour. En 1693 les pertes en vies humaines et en chevaux dépassèrent toute raison. Selon les sources elles se chiffrèrent entre 27000 et 30000 morts, 20000 blessés,et plus de 10000 cadavres danimaux. Pourtant cette Bataille navait duré que douze heures.
Guillaume III dOrange de la très riche République des Sept Provinces et dAngleterre, qui sétait replié près de Vilvorde. Afin de retrouver la discipline dans son armée, il fit fusiller neuf soldats tirés au sort pour manque de courage,engagea des recrues pour recomposer ses régiments, et déjà au 15 août il organisa à Bruxelles un grand défilé militaire pour prouver quil était invaincu. Le Maréchal de Luxembourg quitta la Hesbayevia Waremme dès les premiers jours daoût, car il ny avait ni à manger ni à boire, et grand danger dinfection il y avait dans les habitations devenues inhabitables. Unité après unité, après avoir touché leur solde, et après pillage total des maisons, des granges, des champs et du couvent dHélecine, ils sont retournés doù ils venaient. Certains parmi eux ont été reçus comme des héros à Paris où les drapeaux pris aux alliés étaient exposés au parvis de la cathédrale de Notre Dame.
Sont restés sur place des militaires sans cocarde ni uniforme et des prêtres, cuisiniers, charrons, cordonniers, et autres, qui comme entrepreneurs, débarrasseurs ou journaliers, avaient du travail. Parfois leurs noms de famille ont été transmis jusquà nous. Il fallait déshabiller et déchausser les cadavres à enterrer. La valeur du matériel abandonné était énorme : canons, munition, mousquets, baïonnettes, cuirs, couvertures, selles, charriots, tentes, vidanges. Il fallait amputer, désinfecter, laver, confesser, et tant de victimes encore, hommes et chevaux,mouraient seuls dans la douleur durant les jours suivants. Ceux qui étaient devenus fous à cause des atrocités vécues ou de leur fièvre, traînaient sur nos routes. Ils parlaient toutes les langues, ils nétaient daucune nation car mercenaires, ils venaient de tous les horizons. Il fallait garder les prisonniers, rapatrier les invalides et parfois les cercueils, soccuper des chevaux sacrifiés, blessés, ou errant sans cavalier dans nos plaines. Des milliers de mouches et même des loups et des chiens sauvages, étaient attirés par les odeurs. Le danger dune épidémie était omniprésent. On peut retrouver que les villes de Huy et de Namuravaient absorbé 4000 blesséset 1500 prisonniers, et que sur le territoire dAvernas avait été rassemblée une montagne de souliers, de vêtements, et de matériel militaire ayant appartenu aux morts et aux fuyards.
Lété suivant Lord Perth revint visiter la région afin dy retrouver les têtes de mort et des fantômes qui la nuit donnent la chair de poule. Maisà sa surprise, dans son récit de voyage ilmarquerait quil avait été émerveillépar la beauté de la campagne où le vol des hirondelles lavait enchanté et dans laquelle jusquà lhorizon la couleur rouge des coquelicotsressemblaità du sang .En douze mois la nature faisait déjà oublier ce qui sétait passé.
Cycliste-pèlerin de grands chemins je me suis arrêté plus de cent fois dans des endroits intéressants que par modestie je ne citerai pas. Près de Landen, ville frontière souvent détruite par les malheurs de lhistoire, il y a depuis 1780 une chapelle. Voilà un lieu pour réfléchir sur la vie et sur la mort, dire une prière, faire le chemin de croix, respirer un peu, simplement manger un fruit ou un bout de pain avec du sirop, lors dun tour à bicyclette. Déjà citée au seizième siècle, à cette chapelle le vendredi-saint les fermiers venaient y prier et chercher une plaque de gazon quils transféraient à leur domicile. Cétait dans lespoir de mourir dignement et sans souffrance. Ce site bucolique se trouve à un carrefour de cinq chemins appelé sur les anciens plans de cadastre carrefour de lhomme mort .
La Chapelle de la Sainte Croix.(monument protégéAR 27/10/1982 ) estlà..
L histoireest un immense jardin.Quel plaisir dy bêcher un peu à mon âge.
Wilfried Journée.
Avril 2008 -Ancien du Collège.
dédié àRP Martin Hoeven ,
prieurdes Pères Croisiers de Hannut,
fondateur du Foyer Culturel du Collège Ste Croix
qui jadis (1975) sétait beaucoup intéressé au même sujet.
Binnenkort wil Wilfried hier info brengen over hoe frieten het best zijn.
Voorlopig zijn we nog altijd in de knettergekke wielermaand april 2008 en blijft wielrennen en fietsen een hoofdonderwerp op deze blog , ook al kwam er kritiek van ene Sophie Lintermans. Deze ex-Huldenbergse , ex-Connecticuterse, verblijft thans op een hooggeschoold studentenkot te Leuven. Zij zou volgens wat wordt beweerd de Ronde van Vlaanderen voor dames kunnen winnen , maar zij verkiest fysica, biologie, antropologie, technologie, strategie van de multinationals, genetica, natuurbeheer, ... en laat zich liever per motorcycle rondrijden dan zelf op pedalen te stoempen. Kunnen wij haar dat kwalijk nemen ? Wij wensen haar geluk in de studie en in de liefde. Zijn mag van ons doctor honoris causa ( pas op Sophie voor ... in cauda venenum ...) van vele universiteiten worden en zij mag ook bouwen aan een groot gezin.
Om trouw te zijn aan mezelf volgt hier nu mijn pronostiek voor komende zondag in de derde topklassieker van deze maand Luik- Bastenaken- Luik. Nu ga ik tot vijf namen.
1. Thomas DEKKER 2. Davide REBELLIN 3. Damiano CUNEGO 4. Cadel EVANS 5. Philippe GILBERT
Zimmermann I wrote .. Robert Allen or Arthur-August ?
Zimmermann
SPECIAL CITATION PULITZER PRICE 2008.
Bob Dylan For his profound impact on popular music and American culture, marked by lyrical compositions of extraordinary poetic power.
Mention spéciale du Pulitzer pour Bob Dylan .
Wat kan ik hier nog toevoegen over Bob Dylan. Er zijn viaGoogleongeveer twintig miljoen itemsop internet te vinden over dezezeergrotefiguur.Even surfen dus. In 2006,na jaren van stilte, verscheen hij plots weer in de belangstelling .Van detoenverschenenCDvan hem werden op één week tijd 192.000 exemplaren verkocht.Nukreeg hij een bijzonder eerbetuiging.Voor iemandvan mijn leeftijd is het goed te voelendat onze idolen uit de sixties nog steeds meetellen. De echte naam van singer/songwriter Bob Dylan, de man met gitaar en harmonica, is altijdRobert Allen Zimmermanngeweest. Graag wil ik het hier hebben over een andere "Zim" die ik altijd heb bewonderd en die wat vergeten wordt, ook in de drukke wielermaand van april 2008. Ik schreef eens deze bijdrage voorwww.dewielersite.net over volgende wielerkampioen:
Artur August Zimmermann was één van de eerste renners die rijk werd door het wielrennen. Zimmermann was een Amerikaanse pistier ook wel 'Zimmy' genoemd of beter 'de vliegende Amerikaan'. Hij kon de tweehonderd meter rijden op 12 seconden. In het begin van jaren 1900 kwam hij naar Europa en de Vliegende Amerikaan vroeg 25 duizend frank en een som van 1250 frank voor elke deelname aan een manifestatie, een percentage op het geïnde geld (en dat kon oplopen tot 30%), met een garantie van 25 duizend frank om het inkomensverlies te compenseren om diverse redenen. Het succes van Zimmermann was enorm: in enkele wedstrijden waren er zo'n 45 duizend toeschouwers. (Antonio Giancane)
Zimmermann was de enige blanke Amerikaan die tegen de zwarte sprintkoning "Major" Taylor wilde koersen. Hij was zelfs bereid om Taylor met raad en daad bij te staan, iets wat in het racistische Amerika van die dagen eerder een unicum mag genoemd worden. (X)
In de context van de sociale, culturele en economische situaties van het laatste decennium van de negentiende eeuw staat de boomlange Amerikaan Arthur-August Zimmermanaan de top van de zowat 600 profs die toen in Noord America de wielersport gedurende een aantal jaren zeer belangrijk maakten.Op een kleine versnelling verhoogde hij geleidelijk de cirkelvormige beweging van zijn benen tot op een fenomenaal toerental van bijna 200 per minuut. Op die manier won hij eerst als amateur en vanaf 1894 als betaald sportman een totaal van ongeveer duizend koersen, meestal op wielerbanen en over korte afstand. Hij koerste op Hoge Bi, op Star (= klein wiel vooraan, groot wiel achteraan) en op zijn beroemde Raleigh tweewieler. Het zinloze van de in 1893 geldende reglementering omtrent het statuut van de amateur is duidelijk in het volgende. De wereldkampioen (de grote Zim)won in 1893 101 van de 110 nummers waarin hij startte. Volgens de 'New-York Times' won hij toen 29 fietsen, meerdere paarden met tuig en kar, een half dozijn piano's, een huis, allerlei meubelstukken, dertig horloges, zilveren schalen, medailles en juwelen om een winkel te openen. Maar de man kon die dingen niet verkopen (alleen wegschenken aan zijn vrienden) omdat eens dat hij geld in zijn hand nam, dan was hij foutief bezig en kon hij geschorst worden. Na zijn topjaren als sportman, bouwde A.A.Zimmerman zelf fietsen, in de A.A.Manufacturing Company in Freehold New Jersey.(Wilfried Journée)
Het geheim van deze Vliegende Yankee was dat hij reeds besefte dat sneller op klein verzet fietsen ( in zijn geval met stangen van 15,875 cm en 17 X 7 = 5m33 ) mits voldoende training een beter resultaat kon brengen dan zwaardere langzamere pedaalstoten. Een eeuw later deed Lance Armstrong hetzelfde op de weg.
De zeer lange kerel die deze Arthur-August was , muntte ook uit door zij elegante verschijning van perfect gentleman.
Egenlijk was hij een kerel zoals mannen van nu die ik ken, en ik denk aan Hans Lintermans, Johan Frison, en Victor Pennings, mannen van méér dan 1 meter 90 die aan het velo'ke ook veel eer bewijzen.
Terwijl ik zo aan het fietsen was , dacht ik bij mezelf ' Ik ga eens schrijven naar dat kleine meisje van mij' . Natuurlijk doe ik dat in het mooiste schrift dat ik heb, en niet in een gekribbel als dat van je zus. Als ik terug thuis kom, moet gij mij eens alle stouterikkerijen vertellen die mama en Anne hebben gedaan terwijl ik weg was. Zelf ben ik hier in Schotland altijd braaf geweest. Zorg ook dat Bibi eten en drinken krijgt. Vandaag is het opeens kouder geworden en dus fiets ik maar in mijn lange broek. Juist ben ik voorbij gekomen aan een heel mooie speeltuin. Volgend jaar zullen we met de hele familie eens naar Schotland reizen en dan gaan we daar zeker binnen. Nu ben ik bollekens aan het eten. Zij noemen dat hier 'fried mushrooms' en het zijn kampernoelies gebakken in frietenvet. Er is een lekkere tartare saus bij. Kinderen noemen ze hier 'childeren' en meisjes 'girls' , maar om die woorden uit te spreken moet je de mond bijna toehouden en de klanken door je neus blazen. De Schotse zon scheen gisteren zo fel dat mijn armen en benen bruin zijn geworden. Ik ben naar boven op een hoge berg gefietst. Het was moeilijk bergop, doch altijd doorheen mooie bossen, langs een rivier, nabij een ' loch ' . Dit laatste is een meer, een groot water. Er was daar veel wind en de surfers maakten er pret op hun zeilplanken.. Ik ben daar blijven kijken. Voor 10 £ kon zo een plank worden gehuurd, alsook de speciale kledij en een reddingsvestje. Dat maakt 640 franken in ons geld. Toen ik uit die winderige omgeving kwam naar mijn fiets, ontdekte ik dat er geen wind meer in mijn voorste band was. Ik herstelde , maar vond geen gaatje in mijn binnenband.. Toen zag ik dat wat verder een klein meisje en haar moeder stil aan het lachen waren. Die deugnieten hadden mijn fietsband afgelaten ! Dit is een mooie reis . De dagen gaan zo rap voorbij, dat ik nog niet meer weet welke dag het wel is. Zo schreef ik bovenaan deze brief dat het maandag 25/6 is, maar nu besef ik pas dat het al dinsdag 26/6 is, want dat staat op de rekening die ik nu moet betalen in restaurant 'Little Chef' waar ik aan het eten was. Het was hier geen Mac Donald, maar veel beter. Nu sta ik klaar om te rijden naar het grote meer Lochness, waar zoals alle Schotten beweren er een groot monster zwemt. Met mijn mes zal ik proberen een stukje van de staart van dat monster af te snijden en voor U mee te brengen.. Wees altijd lief en braaf. Ga - na 'Kwidam' - direct slapen en maak geen ruzie met je grote lieve zus. Vele kussen van papa.
Ik heb mijn eindwerk aan de universiteit gemaakt overDe Blauwe Vogel .Ken je die?
Zij schiet deze pijl af naar mij,terwijl haar twee blauwe kijkers ernstig naar me toekomen.
Alhoewel er twee lichtjes in mijn kop aanslaan op dat moment, krijg ik toch een injectie van schaamte, plots al die leraars vervloekend die me lessen gaven van Taal en Schrijvers, maar die amper de naam Maeterlinckhadden genoemd, onze enige landgenoot die eens de Nobelprijs voor literatuur had gekregen. Gelukkig ben ik af een toe een invaller bij een Quizploeg die zich zelden hoog kan klasseren, maar door het bier enmet wat geluk tochkan scoren op moeilijke vragen . Maurice Maeterlinck schuif ik door naar haar leuk gekruld oortje, tussen de discomuziek en het geroezemoes van geanimeerde gesprekken . In ons Onderwijs krijgt deze kunstenaar niet de plaats die hij verdient. Hij werd nooit goed begrepen en verbleef ook te veel in Parijs .
Wij komen uit een kleine stad waar er een reisagentschap is met de naamDe Blauwe Vogel.De gewone man wordt via deze organisatie met autobussen gebracht naar Parijs, naar Lourdes( ik maak een groot kruisteken) of naar de Bourgogne (glou, glou, glou ).
Natasja glimlacht, herkent Frankrijk, en voor mijn antwoord krijg ik een goed punt.
Ik neem een slok van mijn koud drankje , brrrr Siberisch fris zijn die ijsblokjes !
Wij zitten in de Bar Intourist,boven op de open dakverdieping vanhetHotel Samarkandte Samarkand, wij de overlevenden na een zware dag. Met acht volkstoeristen, vergezeld en in het oog gehouden door twee vrouwelijke gidsen, zijn wij de onvermoeibare, de sterke Belgen. De andere twaalf van onze groep verdwenen, met pijnlijke voeten of met buikkramp, stiekem naar hun kamer. Onder onze schoenen, vuil van het stof van de steppen van Centraal Azië, rust een stevig Sovjetgebouw. De wijde hemel staat vol met sterren. Wij voelen ons schitterend, vijftig meter hoog. Daar beneden, op de pleinen en in de lanen, zien wij lichtjes van de reeds slapende stratenwaar af en toe nog een taxi of een late autobus zich beweegt. Rust heerst over deze befaamde halte.Deze stad was reeds een bekende oase vooraleer er bij ons steden bestonden. Het oude legendarische Marakanda was zo machtig dat het gedurende drie jaren kon weerstaan aan de belegering van Iskander(Alexander de Grote).
Duizeligmakendhemels is het hier . Niets van dat gewriemel, van die te vele neonlampen, uit onze steden bij nacht.De lauwe avondwindkomt van over vlakten waar hij het zand heeft afgekoeld.De geuren van planten en bomen, van dieren en van mensen, vermengd met wat rook uit het houtskoolvuur, geven ons langzaam nieuwe krachten. De krekels zijn er weer, zoals elke avond, en ook de nachtvlindertjes en de vliegjes. Marcelkocht een fles wodka
Frans enArlettezorgden voor rode wijn uit Armenië. Dat ging allemaal vlot met enkele U.S. dollars, eigenlijk bestemd voor gebruik in tussen New-York en San Francisco, maar die inhet Oezbekistan van toenzeer veelwaarde hadden.
Reeds om negentien uur hadden we gegeten.: koude soep, plat brood, omelet, salade, kaas.Nu is het dicht bij middernacht en wij wachten op spiesen met stukken lamsvlees en lekkere ajuin. Onze oeverloze honger naar alles wat deze stad biedt, zullen wij op deze manier proberen in te tomen. Ikzelf had dollars verzameld voor debalalaikaspeelster, een jonge dame die opvielomdat zij zo vlak vooraan was, dat zij zelfs geen kin had..Ookvoor de glimlach van de saxofonist was er nog genoeg . Zij aten en dronken ook vrolijk met ons meevolgens plaatselijk gebruik. Daarom zouden deze muzikanten onbeperkt blijven verder spelentot wij in slaap vielen.
De nacht is zoveel mooier dan de lange hete dag in het zonlicht.Hij zet aan tot de liefde, tot de zo nodige lafenis, en tot het schrijven van schone sprookjes en gedichten.Het was een dag in ons leven geweest die ons zoveel kans had geboden op geluk.
We zijn nu intens bezig met verbroederingen tussen Oost en West. Voor onze Oezbeekse broers en zusters, en voor alle dames en heren van tot hiertoe nog ongekende nationaliteit, kwaliteit en moraliteit, zijn wij niet koel. De danspassen zijn langzaam en de gevoelens teder, onze glimlach is breed, de gesprekkenzijn divers enzeker nietpervers .
- Ken jijTyl Uylenspiegel de grote revolutionair ?zo vraagt iemand me , vervolgend met Ik werkte een tijd geleden samen met Sergeï Botjarov, onze staatskineast, die een film maakte overTyl Uylenspiegel uit Vlaanderen.Heb je die film al gezien?
- Neen, ik heb er over gelezen, over die nieuwe film. Ikken het boek van Charles Decoster. Wacht even ik drink nog wat, en ik dan zeg luid het volgende : Au mois de mai lorsquenFlandrefleurissait l aubépine,à DammenaquitTyl lefils de Claes, le charbonnier,et de la belle Soetkin... hetgeen de eerste zin is van dat boek.
Wanneerereen slowkomtvraag ikonze gids ten dans, ook al is ze zo klein envederlicht.
- Ikzelf zou je graag iets teruggeven en eens je gids zijn, bij ons in Vlaanderen. Aan jou Natasja,zou ik Brugge laten zien en het schone Damme van Uylenspiegel, en dit zou voor mij een eer en een genoegen zijn. Wij zullen er de grote Lamme Goedzakpannenkoeken eten, met suiker, aardbeienconfituur, en dubbele grote bol vanille-ijs. Omwille van onze vriendschap, zullen we witbier drinkentot wijpiepelzatworden, en op zijnRussisch gooien we dan in het land van Uylenspiegelde lege glazen kapot!.
De kleine blonde antwoordt :Dat zal wel nooit kunnen gebeuren, het is toch zo heel ver voor mij enjij gaatme daar te dik maken,met al je plannen !
Uiterlijk koel, administratief correct,begaafden zelfs een weinig geleerd, goed in haar vak, was onze Intourist gids Natasja gedurende die avond.ViaMaeterlinck en Decoster, mocht ik even doordringen in haar wereld, gevuld met taal en litteratuur, en vertalingen van hetFrans naar het Russisch. Doch, het is nooit wat geworden.Zij kende dat prachtige chanson vanGilbert Bécaud niet, met die Nathalie van xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />XML:NAMESPACE PREFIX = ST1 />la Place Rouge. .
Op het kruispunt van vele wegen ligt een Parel van de Islam, het Rome van het Oosten.
O,Samarkand,zie ik je ooitterug , bij dag ofbij nacht,indit levenoflater?
Het zou evenwel verkeerd zijn te denken dat die uren gevuld met wodka, muziek, smakelijk vlees, vers brood, en goed gezelschap, het hoogtepunt was van onze groepsreis van toen.
Op 28 juni van 1978 stond ik gedurende lange tijd in de grafkelder van de Timouriden uit de 14de en 15de eeuw. Dat is het wat ik van die reis nooit zal vergeten.
Doorheen mijn brein, doorheen mijn lichaam, straalde een felle energie. Die kwam van de zon, maar ook van iets dat onverklaarbaar was, in een ruimte met bovennatuurlijke aanwezigheid, tussen muren, vloeren, plafonds, versierd met goud, azuurblauw,geometrische en grafische tekeningen. Daar stond ik toen in de Gour-Emir, tussen islamitische architectuur behorende tot het werelderfgoed, een gebouw dat niet opvalt door grote afmetingen, doch dat een juweel is, op mensenmaatgemaakt,voor de eeuwige rust van grote en wijze mannen uit het Oosten.
In dat mausoleum ligt Tamerlan, de grote veroveraar. Maar ook zijn kleinzoon Oulougbek,geleerde en filosoof, rust er samen met nog meer familieleden, plus hun geestelijke leiders. In het oude mausoleum van deze Stad verloren tussen de windstreken, liggen de beenderen en schedels van deze grote emirsreeds eeuwenlang . Over leven en dood, over gras, water en goud,over mens, paard en kameel, over al wat kwam, groeide en ging, zelfs over goed en kwaad, tussen de Zwarte Zeeende Indus hebben zij beslist.
Tamerlan, Timoer de Kreupele, of Amir Timur, die van 1370 tot 1404 elke veldslag won omdat hij de vertegenwoordiger van Allah was die de gerechtigheid terugbracht waar zij was verloren geraakt. Deze Timoer, staat bekend als een van de meest vermaarde en meedogenloze veroveraars uit de wereldgeschiedenis.Hij beweerde een afstammeling te zijn van Djengis Khan, en al was dat misschien niet waar, toch is hij enkel te vergelijken met deze Mongoolseleider. Timoerwas een militair geniedie metzijn ruiters, die handig waren met boog en pijl, gedurende een periode van vijfendertig jareniedere tegenstand overwon . Transoxanië, Afghanistan, Iran, Mesopotanië, Armenië, Georgië, Rusland, Litouwen, India, Syrië en Turkije veroverden deze Turkmeense-Mongoolse mannen op hun paarden.Zij verwoestten Bagdad en Delhi,maakten tientallen steden met de grond gelijk.De manschappen, die diverse talen spraken,hadden geen medelijden met de overwonnen tegenstrevers. Zij onthoofden meestal de verliezers en bouwden piramides met hun koppen. Rijkdommen,jonge vrouwen, kinderen, ambachtslui, kunstenaars, leraars, sleepten zij mee naar hun hoofdstadSamarkand , die toen de rijkste plaats op deze aarde werd.
Op ouderdom gekomen vertrok Timoer de Kreupele nog met200.000 ruiters om China te veroveren, maar onderweg overleed hij (1404) . In alle stilte werd zijn lichaam terug naar Samarkand gebracht waar hij onder een steen van zwarte jade werd begraven.
Zijnwereldrijk werd toen wat later verdeeld en verbrokkeld tussen zijn vele erfgenamen.
Als een grote meloen staat de dakkoepel op het zware achthoekige bouwsel, een samengaan van kracht en verfijning. Vonken van de oude glorie spattenrond door de inslag van het felle zonlicht dat binnenglipt en zich verdeelt in alle kleuren van de regenboog. De schaduwen op de blanke muur aan de overzijdetekenen de belangrijke wiskundige formules af die de ene grote emir lief had, alsook de namenvan de steden die de andere grote emir veroverde. Dit is het echte bewijs, geschreven door het zonnelicht, dat alles wat Natasja ons vertelde waar is. Tamerlan is geen fictieve held en zijn belangrijkstenakomeling Oulougbek wasgeen magiër uit een sprookje. Hun stoffelijk overschotten liggen daar werkelijk in hetGur-Emir. Het verwarrend licht komend door het verfijnd snijwerk in de stenen, bevestigt de grootheid van deze supermannen die zegevierden over zovele volkeren, over de oneindigheid van de steppen, over de dwaasheid en de onwetendheid. Zoals hun legende ook blijft verder vertellen, langs de Zijderoute, doken zij en hun manschappen, onder de lakens met de mooiste vrouwen van deze wereld , zonder ooit hun laarzen uit te trekken. De prachtigekinderen die zo werden verwekt, zijn de stamouders van de Oezbeken van vandaag, die bekend zijn als mensen met gezond verstand .
Zeer zelden werd een volksleider zo gehaat en vervloekt, en ook zo geliefd en bewonderd als Tamerlan . Er bestaat ook geen andere historische figuur die zo vol van contradicties was. Hij heeft zoveel verwoest, volkeren uitgemoord,en tochwas hij ook een groot organisator, bouwheer, reiziger, ontwikkelaar, en beschermer van kunst, wetenschap, geloof , en krachtig groeit zijn naam verder als voorvader van een natie met grote toekomst : Oezbekistan.
Ik schaam me echt dat ik vier dagen geleden nog niet eens hun namen kende.Timur Lenk ?Oulougbek?In demeestevan onze geschiedenisboekjes staan zij niet eens. Dit is niet eerlijk, want dezeTimur LenkenOulougbek zijn van geweldig groot kaliber, te vergelijkenmetNapoléon Bonaparte,Keizer KarelenLeonardo da Vinci!
Wat kom ik toch maar uit een piep klein en verdeeld land uit Westen van Europa !.
Ik besef hier onze tekorten, en ook de beperktheid van mijn opvoeding, religie en cultuur, van mijn ras, van mijn jeugd . Bij dit sta ik stil, terwijl de zachte woestijnwind mijn neus prikkelt en mijn tranen droogt .
Zou het kunnen dat deze plaats, die te ver van het Westen ligt, te ver van het Zuiden, te ver van het Noorden, te ver nog van het Oosten, zou het kunnen,dathet precies hier is , op de weg naar China, dathet centrum van deplaneetAarde ligt en altijd heeft gelegen ?
Samarkand . Gour- Emir1978 . Doorbewonderingeneerbied kon ik niet meer bewegen .
Dit is helemaal nieuw voor mij. Ik hoop dat het wat wordt. Mijn blog zal vooral in de Vlaamse taal zich ontwikkelen, doch il faudra accepter des quantités importantes en langue française. Bovendien is ook het Engels me niet vreemd , noch heb ik een allergie aan alle andere talen en dialecten. Maar we zullen het netjes houden, zonder fouten, gewoon eenvoudig, leuk en goed.. Er worden hier ook geen leugens verteld, of geen opzettelijk onwaarheden om U , beste lezer, in het ootje te nemen. Vele stukjes waren al in het verleden geschreven. Ik borstel ze nu weer bijeen, haal ze uit de wanorde van onze zolder, uit volgepropte kasten, tussen oud papier . Het is tijd om wat orde te brengen. Het is goed en gezellig met mijn zware vingers op het azerty te tokkelen op een kreatieve wijze.of creatieve (ja, zo moet het volgens het groene boekje) wijze, en als het Groot Nederlands Dictee me wijst op fouten , gelieve me dan niet naar de hoek van de klas te sturen als domkop.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Quand on partait de bon matin Quand on partait sur les chemins A bicyclette Nous étions quelques bons copains Y avait Fernand y avait Firmin Y avait Francis et Sébastien Et puis Paulette
On était tous amoureux d'elle On se sentait pousser des ailes A bicyclette Sur les petits chemins de terre On a souvent vécu l'enfer Pour ne pas mettre pied à terre Devant Paulette Faut dire qu'elle y mettait du cœur C'était la fille du facteur A bicyclette Et depuis qu'elle avait huit ans Elle avait fait en le suivant Tous les chemins environnants A bicyclette
NATHALIE.
La place Rouge était vide Devant moi marchait Nathalie Il avait un joli nom, mon guide Nathalie... La place Rouge était blanche La neige faisait un tapis Et je suivais par ce froid dimanche Nathalie... Elle parlait en phrases sobres De la révolution d'octobre Je pensais déjà Qu'après le tombeau de Lénine On irait au café Pouchkine Boire un chocolat... La place Rouge était vide Je lui pris son bras, elle a souri Il avait des cheveux blonds, mon guide Nathalie... Nathalie Dans sa chambre à l'université Une bande d'étudiants L'attendait impatiemment On a ri, on a beaucoup parlé Ils voulaient tout savoir, Nathalie traduisait Moscou, les plaines d'Ukraine Et les Champs-Élysées On a tout mélangé et on a chanté Et puis ils ont débouché En riant à l'avance Du champagne de France Et on a dansé... La, la la... Et quand la chambre fut vide Tous les amis étaient partis Je suis resté seul avec mon guide Nathalie... Plus question de phrases sobres Ni de révolution d'octobre On n'en était plus là Fini le tombeau de Lénine Le chocolat de chez Pouchkine C'était loin déjà... Que ma vie me semble vide Mais je sais qu'un jour à Paris C'est moi qui lui servirai de guide Nathalie... Nathalie
Marianne de ma jeunesse Ton manoir se dressait Sur la pauvre richesses De mon rêve enchanté
Les sapins sous le vent Sifflent un air étrange Où les voix se mélangent De nains et de géants
Marianne de ma jeunesse Tu as ressuscité Des démons des princesses Qui dans moi sommeillaient
Car ton nom fait partie Marianne de ma jeunesse Du dérisoire livre Où tout enfant voudrait vivre
Marianne de ma jeunesse Nos deux ombres enfuies Se donnèrent promesse Par-delà leurs joies et leur vie
Marianne de ma jeunesse J'ai serré sur mon cœur Presque avec maladresse Ton mouchoir de pluie et de pleurs
Il avait poussé par hasard Dans notre cour sans le savoir Comme un aveugle dans le noir Mon arbre Il était si petit Que c'était mon ami Car j'étais tout petit Comme lui J'attendais de lui le printemps Avec deux ou trois fleurs d'argent Un peu de vert, un peu de blanc Mon arbre Et ma vie s'accrochait A cet arbre léger Qui grandissait Comme je grandissais
Chanson de GILBERT BECAUD
Quand tu n'es pas là Tous les oiseaux du monde Quand tu n'es pas là S'arrètent de chanter Et se mettent à pleurer Larmes de pluie au ciel d'été Quand tu n'es pas là Le silence qui gronde Me donne si froid Qu'un jour ensolleillé Me fait presque pleurer Larmes d'ennui malgré l'été La ville fait de grâces La lune des grimaces Qui me laissent sans joie Les cantiques d'églises Malgré tout ce qu'ils disent Me font perdre la foi Quand tu n'es pas là Tous les oiseaux du monde La nuit sur mon toit Viennent se rassembler Et pour me consoler Chantent tout bas ' Elle reviendra ' Quand tu reviendras De l'autre bout du monde Quand tu reviendras Les oiseaux dans le ciel Pourront battre des ailes Chanter de joie Lorsque tu reviendras !
Le Pianiste de Varsovie Gilbert Bécaud
Je ne sais pas pourquoi Cette mélodie me fait penser à Chopin Je l`aime bien, Chopin Je jouais bien Chopin Chez moi à Varsovie Où j`ai grandi à l`ombre A l`ombre de la gloire de Chopin Je ne sais pas pourquoi Cette mélodie me fait penser à Varsovie Une place peuplée de pigeons Une vieille demeure avec pignon Un escalier en colimaçon Et tout en haut mon professeur Plus de sentiment Plus de mouvement Plus d`envolée Bien bien plus léger Joue mon garçon avec ton coeur Me disait-il pendant des heures Premier concert devant le noir Je suis seul avec mon piano Et ça finit par des bravos Des bravos, j`en cueille par millions A tous les coins de l`horizon Des pas qui claquent Des murs qui craquent Des pas qui foulent Des murs qui croulent Pourquoi? Des yeux qui pleurent Des mains qui meurent Des pas qui chassent Des pas qui glacent Pourquoi Le ciel est-il si loin de nous? Je ne sais pas pourquoi Mais tout cela me fait penser à Varsovie Une place peuplée de pigeons Une vieille demeure avec pignon Un escalier en colimaçon Et tout en haut mon professeur
What does not destroy us makes us stronger.
Rondvraag / Poll
Wie wordt wereldkampioen 2012 bij de profs ?
À la claire fontaine
M'en allant promener, J'ai trouvé l'eau si belle, Que je m'y suis baignée.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
Sous les feuilles d'un chêne Je me suis fait sécher, Sur la plus haute branche, Un rossignol chantait.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
Chante, rossignol, chante, Toi qui as le coeur gai, Tu as le coeur a rire, Moi, je l'ai à pleurer.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
J'ai perdu mon ami Sans l'avoir mérité, Pour un bouquet de roses, Que je lui refusai.
Il y a longtemps que je t'aime Jamais je ne t'oublierai.
Je voudrais que la rose Fût encore au rosier, Et que mon doux ami Fût encore à m'aimer
Turning and turning, the world goes on We can't change it, my friend Let us go riding now through the days Together to the end Till the end
Les bicyclettes de Belsize Carry us side by side And hand in hand, we will ride Over Belsize Turn your magical eyes Round and around Looking at all we found Carry us through the skies Les bicyclettes de Belsize
Spinning and spinning, the dreams I know Rolling on through my head Let us enjoy them before they go Come the dawn, they all are dead Yes, they're dead
Les bicyclettes de Belsize Carry us side by side And hand in hand, we will ride Over Belsize Turn your magical eyes Round and around Looking at all we found Carry us through the skies Les bicyclettes de Belsize
Julia Tulkens .
Hebben wij elkaar gevonden in dit land van klei en mist waar tussen hemel en aarde ons leven wordt uitgewist ?
Ben ik nog schaduw, ben ik al licht, of is d'oneindigheid mijn aangezicht ?
Treed ik in wolken of in hemelgrond ? Er ruist een hooglied aan mijn lichte mond. In uw omarming hoe ik rijzend ril ... Mijn haren wuiven en de tijd valt stil .
Julia Tulkens.
SONNET POUR HELENE
Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle, Assise auprès du feu, dévidant et filant, Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant : Papoum me célébrait du temps que j’étais belle.
Lors, vous n’aurez servante oyant telle nouvelle, Déjà sous le labeur à demi sommeillant, Qui au bruit de mon nom ne s’aille réveillant, Bénissant votre nom de louange immortelle.
Je serai sous la terre et fantôme sans os : Par les ombres myrteux je prendrai mon repos : Vous serez au foyer une vieille accroupie,
Regrettant mon amour et votre fier dédain. Vivez, si m’en croyez, n’attendez à demain : Cueillez dès aujourd’hui les roses de la vie.
Regretting my love, and regretting your disdain. Heed me, and live for now: this time won’t come again. Come, pluck now — today — life’s so quickly-fading rose.
Ik ben Journée Wilfried , en gebruik soms ook wel de schuilnaam PAPOUM.
