Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
23-09-2009
Op reis
Voortdurend onderweg
Van de liefde van papa naar die van mijn mama, van de doeken naar de pot van het huis naar het kot.
Van de spelletjes op straat naar de dancing s avonds laat. Van Thomas naar vriendin An, van Sofietje naar vriend Jan
Van de eigen knusse kluis naar het zelf gekozen huis van lang zoeken naar vinden van vrij zijn naar zich binden
Van de woning oud en stijf naar het buitenverblijf. vanuit Brussel naar Parijs van roekeloos naar soms wijs
Van de crisis na tien jaar naar het spelen met gevaar van gezond naar wel eens ziek van het bed naar de kliniek
Van de snelheid van de jeugd naar de grootouders hun vreugd, van sport doen naar bekijken van vechten naar bezwijken
Dit zijn de reflecties van een terminale mens, van wie aangenomen wordt door zijn omgeving dat hij door zijn ziekte (Alzheimer bvb) niet meer kan reageren op wat om hem heen gebeurt. Maar in feite is dat slechts schijn. Dat is de tragiek: beseffen dat het einde nadert en zich niet kunnen uiten.
Herfsttrilogie van plant, dier en mens
Waarom moeten deze bladeren mij verlaten? Mij achterlatend, wanhopig onthutst, ontbloot van mijn nageslacht, dat wegwaait door de straten en van mijn feestdos, fluwelen groen en bordeauxrood...
Waarom hebben toch mijn kinderen mij verlaten, mij achterlatend in het nest van het voorjaar, trekken zij weg, zonder nog ooit met mij te praten en wagen het donker avontuur van het najaar...
Waarom moeten mijn krachten mij lafweg verlaten, mij achterlatend, contactloos en zonder dromen, zonder mensen die me steeds meer zonder antwoord laten want ik wil niet uit mijn zomer te voorschijn komen.
Als je ooit vindt dat je gelukkig bent en je afvraagt wat je nog verder drijft, als je die enige ware liefde kent en je twijfelt of dat wel eeuwig blijft,
Als je tevreden bent met je bestaan en je kunt je wensen relativeren zonder door de hel te moeten gaan of anderen te schaden of kleineren,
Als je ware vriendschap op prijs stelt en je nadenkt over wat je nog mist, dan is er angst die de dagen aftelt ooit te ontdekken wat je nooit wist.
Als dan die angst je ongelukkig maakt zo bang om ooit alles te verliezen, dank dan degene die over je waakt, voor elke dag dat je nog kan kiezen
De Tramontane is een schrale harde noordenwind, die van over de Pyreneeën het zuid-westen van Frankrijk dagenlang kan teisteren
Tramontane
't Stof striemt de lange rijen gedrade rijpe druiventronken klimmend op de flanken van de Languedoc.
De Pyreneeën storten hete stevige stoten uitgedroogde lucht omlaag naar de meren en de zee.
Vormeloze keien groeien uit de grond omhoog, omklauwd door de diepe wortelranken, peilend naar vocht, zo zeldzaam in de Corbières, waar niets wijkt of buigt, tot de schrale Tramontane voor de zon bezwijkt.
Toen reed ik weg, voor een zomerse reis. Toen dacht ik aan jou en aan wat je me zei. Toen kwam de vale man met de scherpe zeis. Toen was je de volgende in zijn lange rij.
Hoe vaak zei je me: 'Het is nu tijd!' en dacht ik: 'Tijd speelt geen enkele rol !' Ik liep recht naar jou en kreeg toen spijt. Het maakte me tegelijk bang en dol.
Toch liep je me nog gelijk voorbij en zuchtte ik om de weer gemiste kans, stond dus opnieuw achteraan in de rij: Zo kreeg je me totaal uit mijn balans.
Want de tijd vreet aan elk goed gevoel en doodt de verlangens van het vlees. Zo stuift ze uiteen: stoffig en koel, en roep ik je hierheen, verlamd en hees.
Had jij ooit een blackout in september, versuft door eenzaamheid en honger? Was jij ooit een zwaluw in december, alweer ouder, en nooit meer jonger?
Was je dan opeens je adres vergeten of liep je je eigen zoon voorbij, en vergat je urenlang te eten? Maakte een niemendal je blij, tot je op een donderdag verdwaalde en je foto verscheen op het scherm? Was het een reis die je betaalde om te vluchten aan pijn en gekerm?
Word je dan een honingbij in mei of een ooievaar in oktober? Vlieg maar mee, dan hoor je er bij: de winter wordt weer fris en sober.
Kindergelach toeterde door mijn ogen, de roos begon te geuren en de dauw gleed in de kelk.
Waar wacht de merrie? Ik weet niet of ze op haver wacht. Ergens is ze verscholen in mijn gisteren.
Ze neuriet een wiegenlied over de koelte van de ochtend en de zwoelte van een roes die me troost tussen de kille muren, waar de smart bevriest in witte kegels, wijzend naar de paarse lucht.
Ja, er is een kind dat schreit, en dat hoor ik echt.
Mijn droom is gezadeld, en galoppeert verder in de bossen van één donker glas wijn.
Maar waarheen: weiger ik te raden sinds de rozen geuren.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
