Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
13-03-2013
Geduld....
De pups in Dalfsen doen het goed. Ze
zijn al aan de brokjes, vertelt hun bazin Corrie. En ze vinden het heerlijk.
Of ik Storm wel kon herkennen. vroeg ze. Nou.. ik weet zeker dat het de
rechtse helemaal vooraan is bij het diner! Nog even geduld!
En na de brokjes wordt er flink
geslapen. Storm heeft een lekker plekje gevonden en ligt met z'n kopje op de
schouder van z'n zusje die er breeduit bij ligt. Uitgeteld!
Lotje, het Drentse flessenlam dat ik naar buurvrouw Anja had gebracht, bleek
de stiff lamb disease te hebben en kon niet meer staan of lopen. Dokter Harrie
wist raad en met een spuit in het nekvel en eentje mee voor over vier dagen
gingen we weer naar Anja. Precies na 5 dagen was het zover. Ik kreeg deze foto
toegestuurd 'van Lotje': Kijk Hetty, ik kan weer lopen!
Charlie en Leone Eggink met dochter Charlette, kleindochter Amanda l. en
Jacob, de zoon van Leroy.
In iedere familie is er wel eentje, iemand die
bezig is om de familiegeheimen te bewaren of de stamboom van zijn of haar
familie op te stellen. Een zoon van nichtje Josien, Harry Bruger doet het voor
zijn familie, de Middelkoops en de Egginks. Joop Groot Nuelend is bezig met de
familiefotos en ik vind het leuk om herinneringen op te halen. Maar ook bij
onze Amerikaanse familie, de nazaten van oom Herman Eggink, is er eentje die in
de familie stamboom gedoken is. Vorige week benaderde Amanda Sadler me om
volledige namen, geboorte- huwelijk- en sterfdata bij elkaar te krijgen van de
familie Eggink op de Boskamp. Ik wist niet alles, wel heb ik de volledige namen
en geboortedata van de 10 kinderen Eggink uit het trouwboekje van opa en opoe
Eggink, maar voor meer benaderde ik Ineke Sigger, Erna Bloemendaal en Dinie
Voortman. Dat schoot op. Voor tante Mies heeft Erna tante Jantje nog benaderd.
Dus Amanda, je hebt je Nederlandse familie bezig gehouden. Succes met je
stamboom!
Het zou gemakkelijk worden dit jaar. De belastingdienst had alles al vooraf
voor je ingevuld zeiden ze in de brief. Wij laten het altijd invullen door,
onze langzamerhand goede vriend geworden, Harnold. Gistermorgen togen wij dus
naar hotel ten Cate waar hij in deze voor hem drukke tijd zitting heeft.
Hotel te Cate is vorig jaar helemaal op gepimpt door de Toyisten. Het is nu
een in het oog springend hotel geworden, waar in het verleden Tom Woodgate
logeerde als hij bij Holvrieka kwam inspecteren. De Toyisten hadden al de gasbol
onder handen genomen wat een vrolijk accent geeft aan ons mooie Emmen. En niet
alleen het uiterlijk van hotel ten Cate valt op. Binnen is het ook allemaal
Toyist. Wel vrolijk. Wim las me tijdens het wachten nog voor uit het grote
boek der Toyisten. Het is een vaste club kunstenaars die zich onderscheiden door
allemaal een eigen masker te dragen tijdens het werk, zeg maar net als de Hells
Angels te herkennen aan hun outfit. Er zijn ook al verschillende kamers in
Toyistenstijl en in de receptie hing een schilderij en stond een gitaar in de
vitrine die er ook kleurrijk uit zag. Zo te zien werden er veel vormen van
kinderspeelgoed in verwerkt en enkel de kleuren rood, geel en blauw gebruikt.
Daar kun je natuurlijk alles mee mengen. Ook de persoonlijke auto van eigenaar
ten Cate is geheel in de kleurige stijl gespoten. Toen was het onze beurt.
Ik had nog wel de hypotheek- en jaaropgaven gepakt en wat giften op een
rijtje gezet. Ineens bleek de Digide code van Wim niet meer te kloppen.
Bovendien stonden wel de verschillende bankrekeningen op een rijtje maar zonder
de bedragen erachter. En dat had hij nu al bij heel wat klanten meegemaakt. Om
een lang verhaal kort te maken: we mogen de rest komen brengen
Zonet kwam Loeder binnen en wilde meteen op het warme veilige plekje naast de
pc. Ik heb daar een warm dekentje liggen voor de liefhebber. Maar toevallig had
Suze het plekje al ingenomen. Het werd een heel spektakel. Loeder vond dat het
haar beurt was. Je kunt je er beter niet mee bemoeien. Suze moest het onderspit
delven en vertrok. Toch gaat het wel eens anders en zitten ze er een poosje
met z'n beiden, maar als je je slaapje wilt doen moet er één het veld
ruimen.
En daar zit je dan met een leeg huis. Wim was naar de Cantorij
en aansluitend FC Emmen. En dan gaat het vanzelf op zoek naar pups. Daar hebben
we intussen toch Marktplaats.nl voor? Ik twijfelde tussen een boerenfox of toch
weer een bordercollie. In boerenfoxen zit jacht, het zijn terriërs, maar ooit
was mijn eerste hondje Trixie er een. Zou ik toch..? Mark belde s avonds hoe
het gegaan was met Tessa en verslikte zich bijna toen hij hoorde van de
zoektocht boerenfox. Dat leek hem niks Doe nou maar gewoon een border collie.
Maar wat je ook besluit het is allemaal goed, voegde hij er wel aan toe. In
het noorden en oosten van het land was praktisch niks te vinden, wel in het
zuiden en Zeeland en België. Veel fokkers met meerdere soorten honden,
broodfokkers. En toch melden ze dat de hondjes in huiselijke kring opgroeien.
Ineens zag ik een nieuwe advertentie: bordercolliepups in Dalfsen. Dat wekte
mijn belangstelling. Het leek vertrouwd en ik mailde. Om een lang verhaal kort
te maken: vanmiddag zijn we gaan kijken en hebben meteen Storm uitgezocht, een
mooi reutje. Er waren twee reutjes, maar met deze kreeg ik meteen contact. Het
bleek het lievelingetje van de bazin. Ik kon me het helemaal indenken. Ik had
indertijd ook een zwak voor Scotty waar ik het boekje over schreef: Ik ben
Scotty. Ze waren me ook allemaal even lief, de een was ondernemend, de ander
grappig, een derde lief. Maar Scotty had dat speciale wat bazin Corry voelde met
Storm. En zo is t gekomen .
Daar stonden we dan bij dokter Harrie, ik
met een Drents flessenlam in de armen en Wim met Tessa. Lotje, het flessenlam
kon niet meer staan, laat staan lopen. Wij gooiden het al op de spagaten die ze
maakte door uit te glijden op het parket. Maar dokter Harrie zette haar op de
pootjes en wist het meteen, de Stiff lamb disease, een tekort aan selenium. Met
een spuit in haar nekje en een extra spuit voor over vier dagen konden we haar
weer meenemen. Voor Tessa werd het haar laatste uitje. Ze sliep heel rustig in.
We brachten Lotje weer terug naar Anja en Tessa hebben we een mooi plekje
gegeven achter de rododendrons naast Floris, de hond van Robin. We hadden al
een tijdje plannen om een nieuwe pup aan te schaffen. Toch hebben we gewacht
omdat we het Tessa, die toch al zo in de war was, niet aan wilden doen. Samen
met Mark en Jennifer hebben we het zo lang het mogelijk was geprobeerd om haar
een goed leven te geven. Door extra injecties en oppeppers werd ze lichamelijk
wat sterker, maar ze was zo in de war dat dit toch de beste oplossing
was.
Drie van de reacties op Facebook naar aanleiding van onze 48e trouwdag
lieten flitsen van herinneringen voorbij komen. -Hannie was ooit een van
mijn eerste leerlingen aan de van Heemstraschool en zal bij ons huwelijk
onderaan de trap bij het stadhuis van Hattem gestaan hebben met een van de
bogen. Op de receptie was ze er zeker ook bij en laatst vertelde ze met Aly nog
dat ze me uit het raam zag hangen als Wim weer eens terugkwam van een reis. Wim
herinnert zich er nog van dat tijdens de receptie alle kinderen mij de hand
kwamen schudden en dat hij alle cadeautjes en tekeningen aan mocht
pakken. -Neef Wilhelm was mèt zijn broer Jan, broer Ben en vriend Albert, één
van de gangmakers op het feest s avonds bij Hotel de Boer en droeg het vaandel
met de welluidende speciale titel WIMHETTY. Jan sloeg de enorme trom zo hard dat
het vlies knapte. Ben droeg een baby doll en Albert was verkleed als een
hoogzwangere vrouw. Het was me het stelletje ongeregeld wel. -Ook Sjennie
stuurde een felicitatie. Wanneer ik aan onze grote dag denk, komt meteen de
gedachte boven aan het verdriet voor haar van het toen onverwacht overlijden van haar moeder. Ze was toen al
getrouwd met Jaap jr en oom Jaap en Tante Riek Harwig kwamen daardoor niet naar
Hattem om ons huwelijk mee te maken. Zo blijven altijd de
herinneringen.
Het werd een intiem feestje, alleen met onze kinderen en kleinkinderen. Robin en Eva kennen hier de weg en zaten al snel met een Master Mind tussen hen in. Na de koffie verkassen we naar de kota en zoals altijd geeft dat wat extras. Met een vuur in het midden en een hapje en een drankje komen de gesprekken goed op gang. Rick heeft zich flink gestoten. Op zn werk in de plantsoenen gaan ze op gezette tijden de keet in om koffie te drinken. Op de een of andere manier is hij voorover geschoten tussen kachel en stoel en kwam met zn rechterkaak vervelend terecht. Nu heeft hij links een opgezet gezicht èn kiespijn. Raar! Maar als je denkt dat hij het even aan de huisarts wilt laten zien, heb je het mis. Hij heeft het internet al afgestruind, weet alle spieren te zitten en weet zeker dat het niets ernstigs kan zijn, alleen gekneusd. Gisteren heb ik het kruidenzalfje van de smeerwortel er maar opgesmeerd. Kijken of dat verzacht. Verder moet hij het maar met een paar paracetamolletjes redden voor de nacht. Vorige zomer brak Robin zn neus bij het voetballen, maar dacht dat het een kneuzing was. Toen zijn neus in de maanden erop wat scheef ging staan bleek het gebroken te zijn geweest en verkeerd aangegroeid. Dat is dus 2 weken geleden rechtgezet, een hele ingreep. Vandaag mag hij voor het eerst weer naar school, 6 weken lang geen contactsporten! Maar ook dat verandert Rick zn mening niet! Zonet was Mark hier even. "Heb je dat potje met zalf nog', vroeg hij. 'Ik heb een kloof in de vinger en gisteren smeerde ik er ook even van dat smeerwortelspul op en dat hielp! Of heeft Rick het al in de buze?' Zo af en toe laat hij horen dat hij een paar woordjes Drents kent. Het zal Susan deugd doen dat haar smeersel het zo goed doet.
Gefeliciteerd met je trouwdag, zegt Wim terwijl hij licht kreunend
overeind komt. Zegt de ene kneus tegen de ander, antwoord ik. Hij begint op te
knappen maar s morgens valt het eerst tegen. En ik had het vrijdag meteen niet
willen zeggen, maar toen ik na Wim zn blessure aan het takken opruimen ging,
had ik een beetje dom gedaan. Ik wou een armvol lauriertakken achter de
rododendrons neerleggen om zo een wal aan de binnenkant te maken. Dat was nog
wel slim bedacht vond ik zelf, maar tijdens het klauteren over een stapel losse
stenen viel ik wat ongelukkig op dezelfde bil als afgelopen maandag. En ik was
nog herstellende van een val tijdens het Nordic walken in een gladde berm. Je
kunt nagaan dat ik me meteen 10 jaar ouder voel. Het veranderde vanmorgen wel
even toen ik een mooi bloemstuk in een glazen pul op tafel zag staan. Er kwam
een kleine attentie bij als herinnering aan het bruidsboeket, nu 48 jaar
geleden: één witte fresia. Met de overvloed aan gesnoeide takken is het
helemaal goed gekomen. Mark kwam gisteren spontaan langs, pakte de boel op twee
aanhangers en bracht het naar de wal buiten ons erf, scheelt weer iets tegen het
geluid vanaf de weg. Zo is alles opgeruimd voor de kinderen komen. We zijn er
klaar voor: een hapje en een drankje èn een flinke pan soep.
Even speciaal voor Jannie en Corrie in UIthuizen... Josca met haar
baas.
Joke was jarig en wij togen naar de Achterhoek. Zo zie je elkaar
nog eens en praat weer bij. De nieuwste ontwikkelingen worden onder de loep
genomen. Henk en Anneke hebben groot nieuws. In de zomer zullen ze opa en oma
worden. Yvonne en Jorrit verwachten hun eerste kindje. Wat mooi om naar uit te
kijken. Ben en Diny zijn onderhand ons vaste adres voor de nacht geworden en
ook daar wordt nog nagepraat. Vanmorgen na de koffie gaan we weer naar het
noorden, ons thuis sinds 30 jaar, niet te geloven! Ben staat al klaar om met de
honden zn uurtje beweging te nemen. Josca loopt strak naast hem en Jippe ja
Jippe kiest vaak zn eigen pad. Soms ziet hij die pas terug als hij weer thuis
is. Wanneer we bij Luttenberg zijn gaat onze auto vanzelf naar rechts om te
zien of Ben en Riet thuis zijn. En dat zijn ze! Ook daar zijn we blij om elkaar
terug te zien en delen lief en leed van de laatste maanden. We halen Tessa op
bij Jennifer in Sleen en gaan daarna meteen bij buurvrouw Wielens op
verjaarsbezoek. Ze kan het niet laten, zo kwiek als een hoentje loopt ze heen en
weer en dat op haar 87e. Maar dochter Willy zorgt voor alles. Eenmaal thuis
komt onze schapenman Rob hooi voor zn schapen brengen en belooft de nieuwe
ooien die binnenkort te brengen die bij ons komen om af te lammeren. En dan belt
Gerald.. om te zeggen dat hij ons morgen met de tuin komt helpen. Zeg niet
dat het leven van een gepensioneerde saai is!
De kennismaking verliep goed. Krieltje had eerst het nest van lam Lotte al
bezet, maar vloog eruit toen we het lam er aankwam. Hier de kennismaking buiten
het nest. Anja stuurde vanmorgen meteen deze foto. Je ziet wel dat Anja ook
voor puur natuur gaat!
En dit keer komt het goed. Een levendig ding, een
grappig snoetje en binnen een dag loopt ze als een hondje achter me aan. Anja en
de jongens zijn meteen al wezen kijken. Haar telefoonnummer heb ik ook al
doorgegeven aan de schaapherder. Wim is al met haar meegeweest naar de Welkoop
om flesjes en melkpoeder te halen, plus een zakje biest wanneer een lam dat niet
gehad heeft. Het is een ooitje en ik besef dat we haar niet aan kunnen
houden in de herfst. Het leek me ineens echt een lam voor Anja. Toen ik het haar
voorstelde .was het natuurlijk meteen goed en toen Alle het hoorde begon die al
een groot hok te timmeren, met kijkgaatjes, om in de kamer te kunnen zetten de
eerste tijd. Gisteravond brachten we het weg. Nu hebben ze dan, naast de beide
ponys, Laura de hond, de binnen- en buitenkatten, de kippen, de witte pauwen en
de geitjes, een echt origineel Drents heidelammetje.
Na het debacle van de beide fleslammetjes vorige week had ik eigenlijk mn
buik vol van de zorg voor aftakelende lammeren. Zo sneu wanneer je zo je best
doet om ze in leven te houden, maar wanneer het toch niet lukt. Beiden zijn
achter de rododendrons begraven. Wim ruimde het nest op dat naast de open haard
in elkaar was gezet. We hadden daarna een rustig weekend. Tot we, net voor we in
de auto wilden stappen om een paar gekopieerde cds bij Rick op te halen,
telefoon kregen. De herder van het Veenpark. Hoe is het met de lammeren?, was
zijn eerste vraag. Ik moest hem vertellen over de trieste afloop: eentje te lang
onderkoeld en de ander waarschijnlijk een vernauwing bij de maag. Ik heb er
weer een voor je, zei hij, een hele sterke. Die liep bij alle ooien langs om
proberen te drinken en ik heb verder niemand om ze heen te brengen. Mijn hart
ging meteen sneller kloppen. Toch weer één Wim zag ik zijn hoofd al schudden en
hoorde een diep zuchten Oh fijn, zei ik, breng hem maar. Ik probeer het wel.
Komt vast goed. Even later kwam de auto, het lam in een oude krant. Het kopje
keek er nieuwsgierig boven uit. En Wim? Die had intussen de staanders voor het
nest al weer staan. Het bedje was snel gespreid en even later klokte dit nieuwe
lam al 100 ml melk naar binnen. Samen staan we te kijken als de kleine zich
tevreden in een hoekje nestelt. 'Mooi spul toch?', vraag ik Wim. 'Ie praot
goed', zegt hij, maar ik zie aan z'n gezicht dat hij het best leuk vindt.
Zomaar weer eens een verslag van de wedstrijd van Gerhard z'n clubje, waarin
ook Robin voetbalt. Nou ja... nu even niet vanwege de operatie aan de neus. Op
mijn verzoek stuurt hij de mail van zijn team ook naar ons zodat we geheel op de
hoogte blijven van het reilen en zeilen van dit team dat voor een groot deel al
vanaf de E-tjes samen voetbalt. En hij doet het op een manier waar ik warm van
word.... of is dat de trots van een moeder?
Terugblik Erica C2 DZOH
C4 uitslag 2 3
De wedstrijd begon een dikke 30 minuten later (de
tegenstander die voor ons aan voetbalde waren hun shirts vergeten L) vandaar
daar dat trainer Rieks op zijn gemakje nog eens de opstelling kon
doornemen. --We hadden deze keer de Grote Waffel in de selectie zitten
(Thomas), kritiek op de trainer. --Tevens hadden we de Vrolijke Flierefluiter
(Leon) die rustig 7 minuten na het afgesproken tijdstip kwam
aanhobbelen. --Casper was grieperig en kwam daardoor dynamiet te
kort. --Tevens waren Dyon & Matheus ziek waardoor 16 5 = 11 de
opstelling weer zeer snel gemaakt was.
De 1ste helft voetbalden we tegen
een zeer ijskoude poolwind in. Erica nam vanaf de eerste minuut de regie in
handen en zetten 100% druk op onze achterhoede, Erica waarvan een B-elftal was
opgeheven voetbalde met 3 dispensatie spelers uit dat elftal waardoor de
krachten verhoudingen redelijk in ons nadeel doorsloegen.
Daan Peters
voetbalde de eerste 10 minuten te ver naar voren waardoor zijn directe
tegenstander er keer op keer op snelheid overheen wist te gaan, deze maakte na
een minuut 10 de gouden voorzet waardoor de mee opgekomen middenvelder van Erica
met een bekeken lob onze keeper Jefta wist te verschalken.
We waren
Kevin al na een minuut of 12 kwijt een terugkerende liesblessure zorgde voor
zijn uitschakeling, Leon nam zijn plek over
Daarna werden de stijve
spieren echt losgegooid en gooide DZOH er een paar strakke combinatie tegenaan,
Leon vloog aan de rechter kant over zijn tegenstander heen en aan de linkerkant
ging Robin dwars door zijn tegenstrever heen. (trainer hij is 2 x zo groot als
mij wat moet ik doen, antwoord trainer Erica: euh). Een sterk middenstuk zorgde
ervoor dat een gouden combinatie tussen Daan en Ton doeltreffend werd afgerond
en we stonden weer gelijk, de aantrekkende (snoeikoude wind) was in het voordeel
van Erica en in het laatste kwart van de 1ste helft wist de mee opgekomen
laatste man van Erica 3 verdedigers van ons het bos in te sturen waarna met een
sublieme voetactie ook Jefta de verkeerde hoek werd ingestuurd.
In de 2de
helft bleek de veldkeuze door aanvoerder Mike (1ste helft tegen de wind in en de
2de helft met de wind in de rug) de juiste was. Casper werd ingebracht als
linker middenvelder en Thomas (sterke invalbeurt) voetbalde links voorin en
aanval na aanval golde op het doel van Erica af en het was maar even en het was
gelijk. Erica gooide alle energie in de strijd en ze kwamen dichtbij, zeer
dichtbij en combinatie over vele schijven bracht uiteindelijk hun spits in
stelling maar bleek bij zijn 2de doelpoging toch buitenspel te staan waardoor de
treffer werd geannuleerd.
Illustratief voor de wedstrijd was het winnende
doelpunt van DZOH C4, na een gouden voorzet werd de bal uiteindelijk door Thomas
en een andere aanvaller van DZOH samen met 3 verdedigers van Erica over de
doellijn gedrukt.
Erica was in een krachtpatsers wedstrijd aan stukjes
gespeeld en had niet meer de kracht om in de laatste 10 minuten de middellijn
over te steken om een schot af te vuren op onze goalie. Met ander woorden
helemaal DOOOOOOOOD, samen overigens met Ton, die op de MID-MID nu ook weet wat
de term met de handrem voetballen betekent.
Zaterdags zit er altijd een Wonen en Co-onderdeel in het Dagblad van het
Noorden. Dat lees ik altijd het eerst terwijl Wim het landelijk nieuws
doorleest. Er staan vaak leuke tips in over een bijzondere inrichting van een
bepaald huis. Dit keer was er iets te vinden over een huis dat compleet
ingericht was met tweedehands spullen. Het had wel iets, vond ik. Er was ook een
stuk bij over het organiseren van het opruimen van je huis: de 4 Os:
overdenken, organiseren, opruimen en onderhouden. Maar.. ik werd geraakt door
een soort woonwinkel in een oude boerderij Binnen en Buiten in Borger met
allemaal meubels en ander spul van meest natuurlijke materialen. En dat moest ik
zien. Dus wij togen naar Borger: echt een winkel voor Jennifer, zagen we meteen.
Ik denk dat ook Pamela hier wel ideeën op kan doen. Leuke stoelen, oude tafels,
krukken van ruw hout met schapen- of koeien- of hertenvacht er op. En natuurlijk
allerlei leuke ideeën voor cadeautjes. We vertelden de eigenaar dat we zijn
winkel in de krant hadden zien staan. Hij zei: Hebben jullie ook het stukje
over organiseren van de bijkeuken gelezen? Dat bleek zijn vrouw te zijn die
zich daarvoor aangemeld had. Duncan Wijting die indertijd ook die mooie foto van
mij met pup Queeny maakte, had ook hier de fotos gemaakt. En toen de fotograaf dit pand
zag met die mooie natuurlijke woonwinkel erbij, vroeg hij of hij dat er niet
even bij mocht doen voor de krant. Zo kreeg deze man mooi gratis reclame voor zijn
woonwinkel! We komen beslist nog eens terug, want ze hadden mooie krukken met
schapenhuid! Ik weet alleen niet waar ik die neer zou moeten zetten .
Wim de Groot is de geestelijk verzorger van het Scheperziekenhuis en af en
toe schrijft hij over zijn ervaringen in ons Kerkblad Op Weg. Hij vertelde over
een vrouw die te horen had gekregen dat ze ongeneeslijk ziek was en de
verpleging had haar op de geestelijk verzorger van dit ziekenhuis attent
gemaakt.Toen ze haar emotionele verhaal had gedaan en hij naar woorden
zocht verscheen er een regenboog. Kent u dat verhaal uit de bijbel?, vroeg hij
haar. Dat kende ze en ze deelden samen dat het een teken was dat God Noach niet
in de steek zou laten En haar dus ook niet. Daarna vertelde ze dat er nog één
ding was dat ze nog wilde afmaken. Tien jaar geleden was haar man ergens op de
Veluwe onwel geworden en overleden. De sneeuw had hem bedekt en pas weken later
werd hij gevonden. Ze had hem niet eens meer mogen zien. Ze had ook nog nooit de
plek gezien waar het was gebeurd. Er was ook niemand die met haar mee kon.
Daarop bood Wim de Groot aan om met haar mee te gaan, als zij de weg maar
aanwees. Ze straalde. Zo gezegd zo gedaan. Op een middag reden ze naar Ermelo
waar zij een bos bloemen kocht en ze gingen richting de plek. Maar ze wist niet
precies waar het was. Toen kwam er een boswachter aan. Die kon zich het bizarre
voorval nog wel herinneren en wist precies de plek aan te wijzen. Het heeft zo
moeten zijn. Was het een engel? Ze legde de bloemen op de plek en samen baden ze
het Onze Vader. Ze werden stil en, geloof het of niet: aan de hemel verscheen
een regenboog! Een knipoog van God. Daar bleef het niet bij. Enkele maanden
later overleed ze en omdat ze niet bij een kerk aangesloten was, had ze hem
gevraagd haar uitvaart te leiden en natuurlijk wilde hij dat. De uitvaart was in
Ermelo want ze wilde bij haar man begraven worden. Het verhaal van Noach werd
gelezen en stiekem hoopte hij dat God opnieuw een knipoog wilde geven. Het was
triest begrafenisweer, het regende. En tegelijk begon ineens de zon te schijnen.
En, geloof het of niet: er verscheen een regenboog! Hij kreeg er kippenvel van.
Heel duidelijk, met zijn prachtige kleuren. En het was niet één regenboog, maar
nog één er omheen! Een dubbele regenboog, en die zijn erg zeldzaam. Een teken
van troost, zo besloot Wim de Groot, een geschenk uit de hemel. Een knipoog van
God.
Het is vandaag 21 februari. Vroeger vierden we op deze dag de verjaardag
van opa Bijenhof. De hele familie Bijenhof/ Aartsen/ Harwig kwam dan langs op de
Boomgaard. Tegenwoordig vieren we de huwelijksdag van Gerhard en Judith, ook
de moeite waard. Vandaag precies 16 jaar geleden was het net zo koud als
vandaag. We werden uitgenodigd om dit heuglijke feit mee te vieren met een hapje
en een drankje. Gerhard was al vroeg thuis. Judiths ouders, Jan en Edith, kwamen
ook en met elkaar hadden we een paar heel gezellige uurtjes. Robin herstelt
gelukkig prima. Als hij die witte kap niet op zn neus moest hebben zou je niet
zeggen dat hij geopereerd is. Door een klap op zn neus bij een voetbaltraining
was zijn neus gebroken en niet goed meer aangegroeid. Dat is nu verholpen. Hij
moet in elk geval twee weken thuis blijven. Nu heeft hij elke dag bezoek, in
elk geval al van zijn grote vriend Sjoerd die dezelfde interesse heeft..... de
pc. Bovendien is het nu schoolvakantie.
De beide opa's vermaken zich met een app met vogelgeluiden op de Ipad.
Met de lammeren is iets. Ze worden ook niet voor niets in de steek
gelaten. De natuur is soms hard. De kleine die de herder eerst bracht is
waarschijnlijk te erg onderkoeld geweest. Ondanks de kruiken en de rode lamp
verzwakte ze tot ze gistermorgen geen kracht meer had. s Avond tegen 6 uur was
het over. Met nummer twee is het weer anders. Ik heb toch al heel wat lammeren
aan de fles gekregen, maar bij deze komt er meteen melk in de luchtpijp. Dat is
me een geproest en gehijg. Ik heb alle technieken van fles geven al geprobeerd.
Terwijl ik vanavond naar de Passagevrouwen was voor een lezing over het Drents
landschap, zou Wim de honneurs waarnemen. Ik had nog even de stille hoop dat hij
het zou redden met dit kleine Drentje. Ie doet et maor, zei hij toen ik thuis
kwam. Hee dut niks as proesen en stönnen. Tja . Ik probeer het zolang het kan,
nu met een andere speen, maar ik begin te twijfelen. 's Middags kwam Anja met
de jongens natuurlijk kijken. De jongens werden meteen geconfronteerd met het
kleintje dat geen kans had en rustig in een handdoek lag weg te slapen. Gelukkig
is de andere nog steeds levendig. Afwachten dus Maar Anja merkte op: Als de
herder er meer heeft, mag hij ze ook wel bij mij brengen. Zij hebben op de deel
nog een warme stal over èn een rode lamp. Bovendien kunnen ze later zo bij hen
zo samen met de geitjes in de ren.
De een is gek op teckels, een ander zweert bij Duitse staandes, een
retriever of een Friese stabij. Bij weer een ander is het de Duitse herder of
zoals bij ons de Bordercollie die favoriet is. Hoewel . ons geweldigste
familiehondje, kleine Laska, was een bastaard. Maar er zat al wel een kwart
colliebloed in. Dan heb je nog de typische kattenmensen. Van elk soort hebben
wij ze in de naaste familie. Ik heb geen idee hoe het komt, maar zoals degene
die me kennen het al weten, ik heb iets met schapen. Op de Boomgaard heb ik
nooit een schaap gezien, vooruit wel Heidi en Mickey, de beide geiten, daar was
ik dol op. De laatste was mijn troost toen ik probeerde de Duitse literatuur
voor mijn examen van de MMS er in te krijgen. Toen ik echter wakker werd uit
mijn, door vermoeidheid veroorzaakte, middagslaapje in de geitenstal, was het
hele literatuurdeel uit het schrift gevreten. Het bleek achteraf geen probleem.
Ik heb altijd van literatuur gehouden en tot aan de dag van vandaag kan ik het
Loreleylied van Heinrich Heine uit mn hoofd. Maar door een foto van tante
Hermien weet ik dat we op de Haar wel schapen en lammeren hadden. Ook hier in
de omgeving is het bekend en weten ze me te vinden. De man die ons wel eens
hielp met de ponys werkt in het Veenpark en had mijn telefoonnummer aan de
schaapherder van de kudde Drentse heideschapen daar gegeven. Vanmorgen belde de
herder en vroeg of hij me een verstoten lam kon brengen. Natuurlijk mocht hij
dat. Ik had nog poedermelk van vorig jaar staan. Wim zuchtte een keer maar
binnen een kwartier was het hok in de keuken weer klaar. Het arme ding was
behoorlijk onderkoeld en we hebben er eerst maar eens warme flesjes naast gelegd
onder een dekentje. Maar toen even later herder Kievit weer aan het hek stond
met een tweede, werd de rode lamp er boven gehangen. Ik hoefde me vandaag dus
niet te vervelen. Beide lammeren drinken nu, maar of ze het halen? Van de eerste
ben ik niet zeker.
Nummer één gaat het niet redden, te lang onderkoeld
geweest denk ik.
Lente op de Zuidpool- Sé van Weert. glasmozaïek op polyester/glasvezel/
kiln-formed elementen 10.000
Het werd inderdaad een rustig dagje. We
mogen graag op ons gemak nog een opgenomen aflevering van Inspector Frost
kijken. Bovendien was er het WK schaatsen op de tv. Maar tussendoor maakten we
een uitstapje naar t Fabriek, de tot expositieruimte omgebouwde melkfabriek in
Noordbarge. Het Centrum voor Beeldende Kunst Emmen die vroeger haar ruimte in
het Bruggebouw had is hier nu gevestigd. Vorig jaar hadden we met de cursisten
van Ellen een gezamenlijke succesvolle expo. Nu lieten 33 Emmer kunstenaars hun
zeer uiteenlopend werk zien. Ja ook Ellen had er twee prachtige werken hangen.
Verder ben ik erg gecharmeerd van het werk van Sini Haitel. En natuurlijk stal
de prachtige pinguin de show. De Expo van deze Emmer kunstenaars is geopend
van 2 februari t/m 21 april. Dus . Wie in de buurt is moet echt eens gaan
kijken. En na die tijd voor een kop koffie en een praatje bij ons
aankomen. Geopend wo t/m zo 13.00 17.00 uur Ermerweg 88b 7812 BG
Emmen www.cbkemmen.nl
Inderdaad is Ellen Kroeze's schilderstijl helder en figuratief. Ze trekt
alles net even uit het verband en plaatst voorwerpen in een andere omgeving
waardoor het vervreemdend werkt. Dit heeft te maken met het verhaal dat ze
vertellen wil.
Een prachtig Abstract van Sini Haitel- zonder titel.
Schilderen is
voor haar hoe het leven zich aandient....
Ellen Kroeze schildert helder en figuratief. Haar vrije werk combineert ze
met het maken van portretten in opdracht, afgestemd op de speciale wensen van de
opdrachtgever. Deze beide schilderijen tonen hun dochter Babet.
Lente op de Zuidpool- Sé van Weert.
