Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
Tijdens de boottocht 's avonds was het indrukwekkend om Parijs vanaf de Seine in de avondzon te zien. Hier zijn we dan op de heenweg om het Ile de France en de eerste foto van deze Parijsserie is op de terugweg genomen. We zaten op de punt van de boot. Er stonden alleen een paar vervelende Japanners voor ons met hun camera's, maar Diny wist ze met een glimlach, maar met een dwingend handje, naar de kant te krijgen.
Overal jongelui aan de kant, genietend van de avondzon
Toen Robin en Eva hier woensdagmiddag waren probeerde ik het uit. Wat zien jullie het eerst en ja hoor... Eva zag de man het eerst en Robin de vrouw.
Bij het Louvre
Een vroege Picasso
Bij de Eiffeltoren
Montmartre. We hebben een leuk silhouet van ons allebei laten maken. Knap hoe treffend dat kan.
We zijn er weer. Stijve benen van al het lopen. M'n hoofd vol met mooie plaatjes, gelukkig ook op foto's. Als je me vraagt wat de meeste indruk maakte de afgelopen dagen is dat natuurlijk veel te veel om op te noemen, maar toch is dit wat me altijd bij zal blijven. De ondergaande zon boven de Seine met de Eiffeltoren in de verte en de Notre Dame op de voorgrond tijdens onze boottocht 's avonds. Nee jullie krijgen geen verslag van wat er allemaal te zien is. Daar heb je boekjes voor. Maar ik denk dat er regelmatig een flits Parijs door m'n stukjes zal gaan. We hebben veel bijgeleerd, Diny en ik. Waar ben je precies en hoe werkt de metro. Hoe kom je precies op de plek waar je zijn moet. Je stapt bv uit op het metrostation Bagnolet omdat je in het hotel Campanile Bagnolet moet zijn. Blijkt die toch een metrostation verder te zijn. We hadden natuurlijk alle waarschuwingen van Ben en Wim meegekregen vanwege agressieve praktijken van sommige groepen jongens, maar we hebben maar één keer meegemaakt dat die vervelend waren. Diny duwde flink van zich af , ik ging stoer rechtop lopen en ze bonden in. We hebben meer leuke spontane reacties meegemaakt.. De Franse dames in de kerkdienst in de Sacre Coeur die ons de vrede van Christus toewensten, een Parijzenaar die ons fotografeerde toen we op het Montmartre aan onze lunch zaten, de jonge ober die ons in de watten legde, een jongen die ons belangeloos door een poortje van de metro hielp toen we ons de laatste dag vergist hadden en onze kaartjes op waren en er alleen met de visa betaald kon worden. Hij hielp ons met zijn abonnement allebei er door en bracht ons zelfs naar het goede perron van de RER. Er zijn overal engeltjes, zelfs in Parijs.
Op de terugweg met de boot op de Seine.
Dit is ook Parijs. Tja als er dieren aan te pas komen zijn wij verkocht. Op de eerste dag bij de eerste brug richting Notre Dame kwamen we dit tegen. Wat later een jongere man met een heel nest zogende pups, maar toen waren we al wat gehard. Toch kan ik niet wennen aan al die bedelende mensen.
Foi foi wat woont jullie toch een ende vot, zei Diny toen ze voor het eerst naar Emmen kwam voor mijn 40e verjaardag. Tja Waar je werk is is je vaderland, is zon uitdrukking die voor ons opgaat. Nu zijn we dan niet meer aan Emmen gebonden wat werk betreft, maar onze jongens wonen hier en we wonen naar onze zin. Wat wil je nog meer. Dat ende vot blif een ende vot. Daarom gaan we regelmatig met de caravan naar de Achterhoek en zoals nu: de zusjes gaan stappen. Straks (donderdag 18 u) ga ik met de trein naar Zutphen waar Diny me afhaalt en morgenvroeg vertrekken we naar Parijs. Dus .. tot maandagavond zul je waarschijnlijk niks van me horen of er moet in het hotel een internetverbinding zijn. Ach nee ik denk dat ik ook maar vier dagen vrijaf neem van de website. Dag ..!
En wie hier dan de lammeren doet.... en de hond, de katten en de kippen? Drie keer raden!
Suze houdt logeerhond Bonnie goed in de gaten, die wel heel nieuwsgierig dichtbij komt.
Is dit brood voor mij? Wim kijkt wat verbouwereerd. Er zit niks op. Meteen zie ik Suze onder de stoel zich om de bek likken. Jammer de bacon is in de kattenmaag verdwenen. Ze gaat nu op de leuning zitten en smeekt om een stukje kaas. Dat heb je als je dieren om je heen wilt hebben. Ik heb het parket ook al schoongemaakt nadat Tessa met vieze poten toch even in de voorkamer geweest is. We hebben gelukkig gemakkelijke vloeren, maar hoe komt het toch dat ik maar steeds aan dat huishouden van Jan Steen moet denken? Ach ik voel me er goed bij. Je moet het hekje ook niet open laten en het brood niet open en bloot op tafel laten staan. En je moet een kat niet voeren, want dan komen ze steeds terug. Hun eten krijgen ze in de schuur, maar als ze binnen een graantje mee kunnen pikken zullen ze het niet laten. Met Suze kan ik praten zonder wat te zeggen en ze snapt mij ook precies. Queeny had pas een houten paddestoeltje te pakken. Zo dun je meteen je overbodige prullaria uit. Ik dacht dat bijten na een jaar over was met puppies, maar nee Queeny is al twee. Wim ziet ook de gezelligheid van dieren om zich heen al hoefde dat voor hem eigenlijk niet. Wanneer hij zn middagslaapje doet op de bank, nestelt Suze zich lekker in zijn knieholtes. Ik moet stiekem nog denken aan die kat van Sieny toen we nog aan de Kuifmees woonden. Die wilde hij beslist niet in onze tuin. Dan greep hij hem en liep met grote passen naar de deur bij Sieny en André. Sieny zag hem dan al langs komen en pakte de kat maar meteen aan. Ach een mens kan veranderen . toch?
Zo nu weet ik weer hoe Emmen er uit ziet in de vakantie. Vandaag zijn Jannie Knol met Corrie , Sieko en Nienke uit Uithuizen bij ons op bezoek. Wim heeft weer even flink uitgepakt met zn specialiteit: de enige echte Van der Kolk- nassi. En na het bijpraten, de boel verkennen, de lammeren bewonderen en Tessa knuffelen hebben ze wel zin om te gaan winkelen in Emmen. Dat kan. Wim zet ons af en wij zien heel wat winkels van binnen. Nienke kan al gauw slagen, maar met Sieko is het andere koek. Deze Sieko? Nee. Deze dan leuk shirt toch ? Nee! Welke kleuren vind je wel leuk? Alleen zwart en wit. We ontdekken een zwart shirt met witte opdruk. Dat kan er mee door. Deze broek dan Sieko? Nee. Deze dan? Nee. Hij is in elk geval wel duidelijk. Er zijn tot onze verrassing wel speciale meidenwinkels, maar er is veel minder kleding voor jongens. Het valt niet mee. Hij is net te jong voor de kleine herenmaat en bij de jongensmode blijft het ook lastig. Tja, . zei Corrie, hij is ook nog net tussen zwien en big in. Bij H en M had Sieko uiteindelijk toch een witte broek gezien, die eerst ook met Nee werd afgekeurd, maar hoe verder we komen er is toch nergens een broek te krijgen die mooier is. Nee eigenlijk is deze broek het toch helemaal. Uiteindelijk gaat hij vlak voor we opgehaald worden toch voor die broek èn die is er nog bij H en M. Lucky boy! Wim haalt ons weer op en we komen thuis weer bij met koffie en fris. Al met al een gezellige dag waarbij de vriendschapsbanden weer aangehaald zijn. Zo lopen straks twee Groninger kinderen in Emmer kleding door Uithuizen. En . Corrie zag onze bonte top-ram Bram en wie weet heeft hun vriend Henkie straks wel oren naar zon mooie bonte ram. Ha!
Gaan we nog weer naar Johan? Ik heb vakantie. Robin die heeft wel zin om te helpen op de Boomgaard. De caravan staat nog ingepakt onder de hoes, Wim moet steeds zingen en we hebben 2x per dag de lammeren te voeren. Kamperen zit er deze maand nog niet in, maar een dagje met de trein die kant op kan toch ook. Zo reizen Robin en ik eerst naar Zutphen, waar Diny of Ben ons af zouden halen. We zitten daar al een heel tijdje te wachten bij de parkeerplaats. Dan blijkt dat Ben bij de ingang van het station alle mensen die in en uitgaan aan een onderzoek onderwerpt. Net als hij weg wil gaan ziet hij ineens Robin staan. Zo kwam alles nog op zijn pootjes terecht. Ik dacht dat je een andere kleur haar had zegt hij net als Diny. Nee bij mij doet de natuur zijn werk en mijn haar is lichter- lees grijzer- aan het worden. Na de macaroni brengt Diny ons naar de Boomgaard en zo komt Robin toch nog aan zn trekken. Hij krijgt een rode overal aan en er gaat gevoerd worden. Die avond krijgen we de echte Joke Eggink nassi. Ze kan concurreren met Wim. We hebben niet te klagen vandaag. Dan komt het moment van het melken. Robin geniet en staat klaar met de spuit en weet nog precies alle handelingen in de melkstal. Komt wel goed uit, want Johan is geblesseerd. Aan het eind van zn voetbalcarrière heeft hij zn enkelbanden gescheurd, verrekt of de enkel verstuikt, want naar een dokter gaan is bij hem niet aan de orde. Nee Joanne moest hem intapen, maar die verwees hem naar een fysiotherapeut. Nee, ook dat werd afgewezen. Hij loopt immers al weer! Om 8 uur brengt Johan ons weg en zijn we op station Vorden en via Zutphen en Zwolle en alles wat daar tussen ligt gaan we weer naar Emmen. Robin kan nu per trein het hele land door. Hij weet hoe alles werkt! De volgende keer gaat Eva ook mee.
Boris mag van Johan mee in de melkstal. Hij zorgt ervoor dat de koeien doorlopen bij het verlaten van de melkstal. Een echte hond van de baas!
Nee vervelen doet Robin zich niet. Afgelopen zaterdag was het dan wel een lange treinreis, maar er was onderweg zoveel te zien. Op de terugweg tussen Vorden en Zutphen zag hij zelfs een paar reeën lopen. Vandaag heeft hij de verticuteermachine in elkaar gezet en kunstmest gezaaid. Er waren nl flinke buien op de buienradar te zien. Daarna ging hij maaien, dit alles op de voet gevolgd door Tessa. Suze in de buurt vindt hij minder, hij herinnert zich denk ik nog de moederpoes die in zn broek èn benen hing toen ze jongen had. Robin liep naar het werkkamertje en kwam Suze in de deuropening tegen. Die dacht waarschijnlijk dat Robin het op haar kittens voorzien had. Nee Robin verveelt zich niet. Behalve zaterdag toen we op de rand bij de parkeerplaatsen bij het station in Zutphen op Ben zaten te wachten die op zijn beurt vóór het station stond. Onze gesprekken kwamen even later op al die ouders die hun vakanties en uitjes helemaal op hun kinderen gericht hebben onder het motto: als de kinderen zich vermaken hebben wij het ook leuk. Nee Ben en Diny deden dat anders, zeiden ze. Die gingen gewoon de dingen doen waar ze zelf zin in hadden en de jongens gingen gewoon mee. Die hoorde je er ook niet over. Sterker nog . Die zoeken nu nog dezelfde plekken op. Wanneer vroeger één van hen meldde dat hij zich verveelde was het standaardrecept: Ga wat doen! Eén van de ondernemingen van Ben was om met de drie jongens ergens bij de Vordense beek te gaan slapen omdat er heel vroeg in de morgen bijzondere dieren te zien zouden zijn. Ik weet niet meer of het nu uilen, reeën of een otter geweest zijn, maar ik vind het wel uniek. Nu is Ben wel eentje die vroeg opstaat. Wanneer we vroeger wel eens met de caravan bij hen stonden werden Lientje en Lotje met hun lammeren al vroeg naar een andere wei gebracht en hoorde je hem rammelen met de brokjes. Dan wilden ze wel mee. Ik zei toen nog wel eens :I-j liekt vader Jacob wel met zien kudde.Maar die hebben ze allang niet meer. Ze houden het nu bij Jippe, Joep, Josca èn het enorme paard Vera.
Frank en Tim zijn er. Frank mag Bram even iets extra geven.
Nee van Koninginnedag hebben we niet veel meegekregen. We waren amper in Hattem of het nieuws meldde het vreselijk drama dat zich in Apeldoorn afspeelde. In Hattem werd van alles georganiseerd, van de aubade s morgens tot een wedloop in de loop van de middag, maar het plezier was er af. Ben moest natuurlijk wel steeds even kijken, maar wij togen rustig op huis aan na ons bezoekje aan moeder in De Bongerd. Vanmorgen had Wim een nieuwe taktiek verzonnen bij de schapenstal. We wilden nu de beide grootste lammeren de fles geven, want op de Sprayfo bak staat dat je de melkgift moet gaan afbouwen. Een week lang 2x 500 ml per dag en daarna 1 x 500 ml per dag. Bram was het daar al niet mee eens en blèèrde er wat af. Met die lambar, die emmer, slurpte hij waarschijnlijk veel meer naar binnen en dan valt het tegen wanneer je op rantsoen gaat. Vanmorgen dus zet Wim even die lambar van zich af op een omgekeerde waterbak en laat de lammeren alvast uit de stal. Hij wil de groten van de kleineren even scheiden. Maar Bram neemt meteen een sprint, duikt op de lambar af en gaat met het hele zaakje al op de grond. Weg melk. Terwijl ik nieuwe melk ga halen roept Wim achter me aan:Nu heeft hij de speen van de fles ook al losgetrokken. Tja ik wou lammeren . Ik heb ze dus! Gisteravond bekeken we de video van de uitzending ter ere van Pieter die 70 werd en zagen het hertje dat ze aan de fles hadden en die zo achter hem aan de trap op liep. Het is dat we een vreemde trap hebben, maar Bram zou hetzelfde doen. Gek dat de anderen dat niet doen. Die lopen weer achter Bram aan.
Heb je nou het gevoel dat je straks naar huis gaat of juist dat je weer weggaat, vroeg ik Tonny vandaag. Henry en Tonny zijn al ruim drie weken weer in Nederland en gaan volgende week weer terug naar Dickson Alberta Canada. We gaan weer naar huis, antwoordt Tonny. Ze hebben zich daar echt gesetteld, lekker dichtbij Gera, Fred en de kinderen. Arend en Amakka komen morgen. Die verkopen vandaag een soort jus dorange met iets er in op de Vrijmarkt in Amsterdam, allemaal voor het goede doel, voor een familielid van een vriendin in Afrika die geopereerd moet worden, maar daar geen geld voor heeft. Vandaag waren we gezellig bij elkaar op het terras tussen de bloeiende blauwe regen en clematis montana achter hun oude huis aan de Zuidwal, met Ben en Nies èn Rick. We werden verwend met veel hapjes en een drankje. Zo gauw ze volgende week weg zijn is hun huis al weer verhuurd voor een langere periode aan Duitse ingenieurs die aan de nieuwe spoorweg werken. Henry heeft een bijna fotografisch geheugen. Wanneer zijn moeder vroeger een nieuwe pan boven op het rek had staan en Henry kwam binnen was het eerste wat hij zei:Nieuw pannegie? Nu hij niet meer van die heel belangrijke zaken hoeft te onthouden vergeet hij nog wel eens het een en ander. Deze week betrapte hij zich er op dat hij twee afspreken had vergeten. En dat was niet de eerste keer. Tja, zei hij, Ik heb zoiets als Alzheimer light. Ik vergeet wel wat, maar ik herinner het me wel dat ik het vergeten ben. We brengen wat later de planten naar de Bongerd die ik voor moeders verjaardag gekocht had en toen vergeten was mee te nemen. Ik dacht dat Wim zei dat ze al in de auto stonden, maar hij beweert dat dat ècht niet waar kan zijn. Ook Alzheimer light of worden we doof?
Het is me wat! Heb je vijf kippen en daar zitten er nu drie van te broeden. Waar die anderen hun eieren laten is me een raadsel. Pas zag ik een kip lopen met een geel rond iets in de bek. Toen ik er achteraan ging, bleek het een kapot ei te zijn. Gekke kip! Verder is er alarm geslagen door buurvrouw Anja omdat er steenmarters gesignaleerd zijn. Die nestelen bij hen onder het dak. Mooi is dat en ze zijn nog beschermd ook. Toen we pas s avonds de lammeren melk brachten in de stal hoorde ik een vreemd geritsel op het dak van de stal en ik dacht meteen aan die steenmarters. Wim ging zoeken met de zaklamp, maar ja . dan zie je niks meer. We blijven alert. Wim heeft er richting Barger-oosterveld wel een zien lopen op het fietspad. Laat ie daar maar blijven. Een van de nestkasten hangt verkeerd, te dicht bij de takken. Ik denk dat Suze en Loedertje er regelmatig eieren uithalen, want de eierbasten liggen er onder. De grote visser komt nu ook dagelijks langs bij de vijver. Soms blijven we doodstil zitten om te zien hoe hij tot de aanval overgaat, maar als wij zitten te kijken ziet hij al gauw wat bewegen en is hij weg De lelietjes van dalen breiden zich mooi uit. Volgens vriend Romke woekeren ze en ja hoor ze komen zelfs tussen de terrastegels naar boven. In de tuin bij het keetje komen duizenden papavers, riddersporen, o.i kers en natuurlijk veel onkruiden boven. Dat wordt wieden, wil er iets van terecht komen. Ik las pas over mensen die een 9000m² grote tuin hebben en daar echt van genoten. Die hadden echter ook al geleerd hoe ze daarmee om konden gaan zonder in de stress te schieten:Je kunt haneklauw maar beter mooi vinden, was een uitdrukking die ik met genoegen las. Op één plek vechten inderdaad de lelietjes van dalen, de haneklauw en de klimop met elkaar om te zien wie er wint. Ik hoop op gelijk spel!
De Grote - of Pancratiuskerk in Emmen De toren is uit de 12e of 13e eeuw. De kerk zelf is in het midden van de 19e eeuw gebouwd. Toch was er al in 780 sprake van een houten kerk in Emmen. Die brandde even na 1200 af bij een aanval van de Twentenaren die de slag bij Ane kwamen wreken.
29-4-2009-----Vanavond is het weer zover. Valerius verzorgt samen met de Harmonie Laus Deo een optreden in de Grote Kerk: Het Oranjeconcert. Wim heeft zn oranje strikje al klaar liggen. Vorig jaar hadden ze in mei het Bevrijdingsconcert met Jan Vayne en waren Berdena, Curtis en Ben en Diny van de partij. Vanavond gaat Susan mee. Die kerk is overigens helemaal niet groot, heeft wel een mooie toren en is al behoorlijk oud. En zoveel ouds hebben we niet meer in Emmen. Alle mooie oude gebouwen zijn bijna weg gesloopt en vervangen door nieuwbouw, vooral veel seniorenflats. Emmen is blijkbaar gewild bij het oudere publiek. Er is zelfs een ouderensoos: De Cocon. Die organiseert heel wat. We zijn er één keer wezen kijken, Wim had er bij de Bowls en Valerius over gehoord. Trekt mij helemaal niet. Bovendien wordt er in het autovrije centrum rond gesjeesd met scootmobiels, dat wil je niet weten. Nu vind ik het prima dat die dingen er zijn en wanneer ik die nodig mocht hebben ben ik er vast heel blij mee. Maar het is net als met de moeders met buggys, ze denken dat ze overal voorrang hebben. Je kunt er overigens ook een behoorlijke snelheid mee ontwikkelen. Deas man kan bij wijze van spreken zo meedoen met behendigheidswedstrijden. Als die bij ons de kerk uitrijdt is hij de deur uit voordat je je hebt kunnen omdraaien en dan heeft hij minstens twee bochten met smalle doorgangen gehad. Maar vanavond . Het Oranjeconcert met aan het eind een glaasje oranjebitter.
D E G R O T E K E R K V A N E M M E N
O GROTE KERK ZO MOOI AJ BINT, WIJ BINT JE AOLMAOL GOED GEZIND. UMDAJ OES BOEIT, WAT KUN WIJ AANS, IJ BINT OP ZUNDAG OEZE MOOISTE KAANS. JE HOGE TOREN, JE MOOIE VORM, MET JE BELEEF WIJ ELKE STORM. AL BIN IJ GROUW, TOCH VUUL WIJ OES BINNENIN JE GROTE RUIMTE THOES! ZING WIJ BIJ T ORGEL T HOOGSTE LIED, DAN IS VERGETEN ZORG EN STRIED! ANDACHTIG LUSTERN NAOR DE PREEK, GEF OES WEER MOED VEUR DE HIELE WEEK! DAN VEUL WIJ BIJ T VERLAOTEN VAN DE KARK OES VEUR DE TIED DIE KOMP WEER STARK! DAW JE BEHOLN WILT, BEGREP TOCH IEDER MENS! VEUR LANGE TIED, DAT IS DE HOOGSTE WENS!!
En ze zongen als lijsters. We misten Jan Vayne natuurlijk met z'n lange haar, want onze pianist van deze avond Jan Lenselink mist het haar, maar is wel een virtuoos op de piano. Daniel hield zijn mannen met vaste hand onder controle. Het is lang geleden dat ik 's avonds een kroeg in dook, maar Henriette, de dirigente van de Eemslander Shanty's, was ook present en moest natuurlijk nog even bijpraten met Daniel. Wim had voorgesteld om haar na het concert terug te brengen naar de parkeerplaats bij het spoor. Dus wij gingen mee naar de Markant om wat te drinken en wat later weer terug tussen de stands voor Koninginnedag door laverend. Mooie avond, mede dankzij de Harmonie Laus Deo en het gezelschap van Susan.
Met de Shanty's naar Lohne en met Rick in de stal...
Hier staat oma mooi op. Rick is op mijn nieuwe fototoestel aan het kijken wat er allemaal opstaat. Hij ontdekt deze foto waarop oma lachend staat en vindt dat die maar op de site moet. Vooruit dan maar. Hij is vanmiddag net als de meeste zondagen om 4 uur present. Hij bekijkt het gras en de rest van de tuin met een kritische blik en als hij hoort dat Wim tijd te kort komt pakt hij de kleine maaier en maakt de stukken om het huis netjes en laat de narcissen mooi staan. Wim is vandaag met de Shantys naar Lohne in Duitsland en ik heb een rustig dagje. Vanmorgen heb ik in mijn eentje de lammeren gevoederd. De melk zat me hoog in de kleren en de spetters kwamen tot op de bril. Ik klemde de emmer stevig met de benen vast, maar toch wanneer die grootste vier er op af stormen moet je eerst wel heel stevig zitten. Daarna probeerde ik een kleine zwarte de fles te geven. De andere kleine kon niet langer wachten en vond ook een speen aan de lambar. Vanavond deed Rick de beide kleinen. Hij moest wel lachen om dat hele stel en als hij lacht dan lacht hij met zn hele lichaam. Donderdag op Koninginnedag gaat hij mee naar Hattem, want Henry en Tonny zijn er nu nog en nodigden ons uit nu ze er nog zijn. Vroeger stond ik daar op 30 april met mijn klas op de markt te zingen. Een echte happening. De burgemeester las dan het telegram voor dat namens Hattem naar de koningin verstuurd werd. En dan na het Wilhelmus gingen we aan de spelletjes. Ik ben benieuwd wat Hattem tegenwoordig te bieden heeft
Nog even een blik op een van de schilderijen van Erik Zwezerijnen. Hij schildert er iedere dag minstens één. En een dag in de week besteedt hij aan "netwerken". Tja... zijn werk moet ook aan het publiek getoond. Ik krijg het idee dat de zaken goed gaan. Hij had b.v ook een plek op de miljonairsbeurs. Ze hebben twee teckels en die gaan steeds met hem mee. Bovendien is het een bijzonder aardige man met een natuurlijke uitstraling.
Hierna gaat het naar Galerie Marten Randa in Winschoten. In de beeldentuin is het goed toeven en ook deze kunstenaar neemt de moeite om ons te vertellen waarom en hoe z'n schilderijen tot stand komen. Hij schildert vanuit een bepaald gevoel en geeft dat weer in kleuren. Tiny is helemaal onder de indruk. Dit is precies wat zij ook steeds doet, zoals zij schildert. Dat belooft wat!
De dag besluiten we met een gezellig en lekker etentje in Winschoten. Voor herhaling vatbaar. Dank je Ellen!
Het is weer zover. Vandaag gaan we met een grote groep mee op de galeriedag die Ellen ook dit jaar weer voor ons organiseert. Marijke wordt onze chauffeuse in haar nieuwe van alle gemakken voorziene Skoda mèt grote bagageruimte die ze alvast heeft om al haar toekomstige schilderijen in te vervoeren. Ons eerste bezoek is aan Erik Zwezerijnen die in Buinerveen in een echt kerkje woont met daarachter een paradijselijke tuin met allemaal hoekjes. Het wordt een geweldige ontvangst met koffie en veel uitleg èn aandacht. Hij schildert heel vrij en timmert aardig aan de weg. Zijn werk hangt in gallery's over de hele wereld. We eten in de tuin en gaan na die tijd verder naar Midwolda naar Maya Wildevuur. Wat een mooie plek op deze Ennemaborgh van het Groninger Landschap. Maya is op dit moment op cruise met haar man, maar we worden door haar gastvrouw uiterst attent ontvangen. Ook alweer een dame, deze Maya, die aardig aan de weg timmert en een behoorlijke productie heeft. Ooit op mijn allereerste galeriedag met Ellen gingen we naar Ootmarsum: Ton Schulte, De twee gezusters en ook naar Maya Wildevuur die toen een expositie in een galerie had. De klaprozen kwamen je al van verre tegen. Werd je wel vrolijk van. Op dat moment ging mijn mobiele telefoon. Wim meldde dat Betsie een veulen had gekregen, een mooi getekend merrieveulen. We noemden haar Maya. Ook nu in haar eigen galerie in Midwolda zijn haar klaprozen èn haar waterlelies alom aanwezig. Ik ben er geen fan van. Voor ze op reis ging had ze er nog snel vier met klaprozen gemaakt omdat er vraag naar is. En ze weet van prijzen! Haar beschilderde doodskist staat klaar net als die van haar man en als je de tekst leest op die kist wordt haar uitvaart straks meer iets dat lijkt op een feestje. Zoiets van: Vier het leven... van verdriet ga je dood. Er hangen een aantal mooie kleine werkjes, maar ook grote indrukwekkende schilderijen. Ach die Maya...
Romke grijpt af en toe in met de snoeischaar zoals hier om de klimop een halt toe te roepen in deze boom.
Wim is vandaag vooral veel de hort op. Auto naar de garage brengen, pacemakercontrole en aansluitend naar de markt. Vanmiddag naar de bowls en vanavond is zijn favoriete clubje FC Emmen bezig met een thuiswedstrijd en als echte fan moet je daar nu een keer bij zijn. Ik ben benieuwd hoe hij straks thuiskomt. Wanneer het niet om aan te zien is gaat hij wel eens wat eerder naar huis om ogenblikkelijk op de tv te kijken hoe het afgelopen is. En o wee als hij toch een doelpunt gemist heeft. Het is vandaag niet echt mijn dag. Ik kreeg vanmorgen na de ochtendceremonie met de lammeren eerst de geest. Er moest gestoft, geveegd en gezogen worden en bovendien werd het tijd om de ruwe natuurstenen plavuizen een schrobbeurt te geven. Ook het terras was niet meer om aan te zien met alle troep van de bomen en stof van het boerenland. Ik kan best veel zien liggen, maar nu werd het te gortig. Terwijl ik aan het eind van de middag bij de wei in een luie stoel lag ik bij te komen las ik in de nieuwe Plus een stukje waar ik weer van opknapte. Bij ons worden andere planten als onkruid gezien dan in andere landen. Is bij ons het zevenblad, door mij toch altijd haneklauw genoemd, de grootste pestkop, in de USA zien ze die als een handige bodembedekker die de rest van het onkruid tegenhoudt. Brrrr! En mijn geliefde sterke vrouwenmantel wordt daar weer gezien als onkruid. Je raadt misschien al wie dit soort columns schrijft .? Ja.. mijn grote tuinvriend Romke van der Kaa. Hij vindt ook het slaapmutsje een onkruid omdat die overal de kop op steekt doordat die zich zo kan uitzaaien, laat de luizen op de rozen zitten voor de koolmezen en de slakken mogen bij hem rustig snoepen van de hosta's. Laat ik die slaapmutsjes nou overal lekker laten staan, omdat ik die zo mooi vind. Die is tenminste gemakkelijker uit te trekken dan die haneklauw. Hij vindt verder dat die woekerplanten bij andere woekeraars moeten staan zodat ze elkaar in evenwicht kunnen houden. Daar is natuurlijk wat voor te zeggen. Een combinatie van de straatvechters boshyacinth, vingerhoedskruid, klimop en salomonszegel, die elkaar in evenwicht houden, vindt hij een voorbeeld van the survival of the fittest. Ook de sterke tuingeranium Ann Folkard en het robuuste kattekruid zijn aan elkaar gewaagd. Maar wij als tuinbezitters moeten soms wel de vrede durven bewaren door in te grijpen met snoeischaar of schoffel . Een gewapende vrede!
Ben geeft oma haar favoriete drankje, terwijl ze met Piet aan de telefoon praat.
Op 23 april 2004 zijn Paul Sietse en Annemarie getrouwd... Ja precies op Oma's 91e verjaardag. Haar 90e verjaardag had ze nog in haar huis aan de Dorpsweg kunnen vieren en toen werd de aankondiging van het huwelijk van Paul Sietse en Annemarie al gedaan. Een paar jaar hebben we haar verjaardag met de hele familie met aanhang in de Ossenstal gevierd en nu... op de 96e verjaardag hebben we dat als haar kinderen samen met haar gevierd met een etentje bij de Gelderkamp. Het klonk als een klok. Tijdens het aperitiefje belt Piet vanuit Frankrijk om te kunnen feliciteren en er op deze manier toch even bij te kunnen zijn. Piet heeft trombose aan z'n been en kan voorlopig nog niet ver autorijden. Maar het is erg fijn dat Henry en Tonny er bij zijn. We eten heerlijk en bij moeder zit de stemming er ook goed in, al vraagt ze zich af en toe af waarom we hier zo gezellig bij elkaar zijn. Voldaan taaien we om half 9 weer af. Henry gaat naar z'n door hem indertijd opgerichte schietclub Het St Annagilde om nu officieel en definitief afscheid te nemen. We raden hem aan om niet mee te schieten. Tonny heeft een rustig avondje en kan even met de beentjes omhoog. Ben en Niesje gaan nog even met een bloemetje naar Paulus en Annemarie en wij gaan naar huis..... Bram en consorten wachten op ons.
"Wat zut die Wim dr netjes uut, wat steet dat pak em goed, zei buurvrouw Wolterdina toen ze hem zag bij de uitvoering van de Crucifixion. Ik denk dat ze hem daarvoor nog nooit in een kostuum gezien heeft. Wim heeft er een aversie tegen tegen die nette pakken net als tegen een uniform. Ik heb hem ooit één keer in zijn uniform van de koopvaardij gezien. Toen deed hij hem bij zijn moeder thuis even voor me aan, nog voor we trouwden. En er kwam meteen een opmerking achteraan:Je moet niet denken dat ik in uniform trouw! En ook dat uniform stond hem geweldig. Ik had niet genoeg overredingskracht of misschien maakte het me niks uit, maar hij trouwde in een net zwart pak mèt streepjesbroek. Kan altijd van pas komen werd er van zon trouwpak gezegd. Als je een kind laat dopen of als ouderling. Wim .? Die heeft hem nooit meer aan gehad. Mijn trouwjurk deed tenminste nog dienst als hemeltje voor de wieg bij Gerhard en Rick en bovendien had ik uit de rest een mooi doopjurkje genaaid. Nee die Wim hield het verder bij een combinatie dwz een colbertjasje, het liefste van Harris tweed, en een bijpassende broek. Nu kreeg hij bij Stork in Hengelo werk in de Kwaliteitsdienst waarbij hij er steeds gekleed moest uitzien mèt stropdas en al. Voor al die inspecteurs die hij moest ontvangen moest hij wat over hebben. Hij ging overstag, zij het met tegenzin. De tijden veranderden, maar toen hij bij Holvrieka-Ido in Emmen ging werken was het, om in gelijke termen te blijven, van hetzelfde laken een pak, maar iets minder streng. Hij hing daar zn colbertjasje mèt stropdas aan een hangertje achter zich aan de kast en wanneer er inspecteurs op bezoek kwamen die gevoelig voor stijl waren . Nou dan deed hij snel een greep naar die hanger. Toen hij stopte met werken bij Holvrieka heeft hij me bezworen dat hij geen kostuum meer draagt tenzij nou ja Gerhard en Judiths trouwerij. Hiervoor hebben we zelfs een nieuw donkergroen kostuum gekocht bij Schomaker, zijn favoriete shop. En mooi dat het hem stond! Vorig jaar trouwden Jaap en Mirjam en kwam dit pak weer te voorschijn. Stond hem opnieuw heel goed. Buurvrouw Wolterdina zou zeggen: . Zie boven!
Vandaag zijn er jarigen! Allereerst is onze neef Jos jarig. Ik zie hem nog voor me tijdens de sinterklaasviering op de Boomgaard. Rode kleur van inspanning, emotie of het hele gedoe met al die familie over de vloer. Of terwijl hij zich verstopte achter de benen van vader Johan toen Joanne geboren was. Nou dat eenkennige is er helemaal af! Van harte Jos en natuurlijk ook Margo en de hele familie! Dan is ons aller tante Jo jarig! Die wordt nu al 95 als ik me niet vergis. Ik denk dat ze het druk genoeg krijgt vandaag want de familie breidt zich nog steeds uit met achterkleinkinderen. Een hele fijne dag gewenst! Ik vond een foto uit die goede oude tijd en die zet ik dit keer maar bij deze dag! Andere jaren was tante Hermien ook onder de jarigen, maar ook nu blijft ze in gedachten, al is ze er niet meer in levenden lijve, erbij. Toen Gerke en Wim 40 jaar getrouwd waren in 1995 was ze er nog, hoewel niet erg fit meer en stond er in het Vordense dorpsblad Contact een heel artikel over haar herinneringen aan de oorlog. En vertellen kon ze die "tante Mien", zoals we haar noemden. Soms bel ik Gerke op zon dag, maar die pakt vandaag de telefoon niet aan. Zijn ze er even op uit met dit mooie weer of zijn ze samen naar de Achterhoek? Wanneer we vroeger in de zomer in Vorden en omgeving waren werd het steeds een rondje langs de nog levende ooms en tantes, maar nu komt er soms een rondje kerkhof bij. Ach en wat herinneringen ophalen mag toch De mooie hebben de overhand.
't Is maar goed dat ik een zuster heb die de boel in de gaten houdt. Diny meldde net dat ik toch wel wat in de war ben met de verjaardagen. Tante Jo is de 17e jarig! Het zij zo. De felicitaties blijven hetzelfde. Diny bedankt!
zaterdag--Al een paar dagen heb ik de lammeren al niet genoemd. Ik keek n.l. even terug en kwam wel erg veel lam tegen. Maar het gaat nu de goede kant op met ons beestenspul. De antibiotica is op en ze drinken goed. Overdag kunnen ze lekker naar buiten dankzij het mooie weer. Zo bouwen ze ook weerstand op. Ze hoeven ook niet meer zo vaak de fles. De grootsten nog 2 x per dag en de anderen 3 x. Rick kon mooi even meehelpen. Die heeft er gevoel voor. Hij kreeg de kleine zwarte zelfs aan de lammerenbar terwijl die bij mij alleen uit de fles wilde drinken. Rick heeft ook Tessa helemaal onder controle. Als hij wil dat Tessa strak naast hem blijft zitten dan doet Tessa dat gewoon. Dan kijkt ze niet eens meer opzij. Als ik dat wil zit ze wel even maar als er iets anders is dat er gebeuren moet de kippen of de lammeren oppassen dan is ze meteen weg. Maar bij Rick niet. Tessa blijft zitten zoals Rick dat wil. En vindt dat blijkbaar prima. Hij had in het onderwijs moeten gaan . die Rick! We zijn ook maar weer eens het dorp in geweest. Ja als we hier naar Emmen gaan heet dat nog "het dorp". De gemeente doet haar best om Emmen stadsallures te geven, maar iedereen praat alleen maar over het dorp. Sinds de bouw van een nieuwe flat met seniorenappartementen afgelast is zitten we met een enorme bouwput midden in het dorp. Het is geen gezicht. Nu gaan ze de parkeergarage eronder in elk geval afmaken. We zaten na de boodschappen weer eens gezellig aan de cappuccino bij de Heeren van Boerland. Het autovrije centrum van Emmen was gezellig druk vanmiddag, maar een stad..... nee dat zal het niet worden
Aanvallen!
Rick krijgt die kleine zwarte ook aan de lammerenbar
De twee van de drieling: kruising Texelaar/ Bleu du Maine
Nog even rondstruinen
Hier kun je lekker zitten en genieten van zon, cappuccino en alles wat voorbij komt!
Vorig jaar waren we in Antwerpen.
Het is me wat! Heb je vijf kippen en daar zitten er nu drie van te broeden. Waar die anderen hun eieren laten is me een raadsel. Pas zag ik een kip lopen met een geel rond iets in de bek. Toen ik er achteraan ging, bleek het een kapot ei te zijn. Gekke kip! 
De Grote - of Pancratiuskerk in Emmen
Nog even een blik op een van de schilderijen van Erik Zwezerijnen. Hij schildert er iedere dag minstens één. En een dag in de week besteedt hij aan "netwerken". Tja... zijn werk moet ook aan het publiek getoond. Ik krijg het idee dat de zaken goed gaan. Hij had b.v ook een plek op de miljonairsbeurs.
zaterdag--Al een paar dagen heb ik de lammeren al niet genoemd. Ik keek n.l. even terug en kwam wel erg veel lam tegen. 
