Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
18-06-2008
Ik zie een geest....
Ooooo ik zie een geest. We zien ineens Gerald lopen in de tuin bij Susan. " En dat kan toch niet. Die zit nog in Zuid Frankrijk". Wim en ik zitten net bij haar aan de koffie, want haar Bonnie komt over een paar weken logeren! De vorige keer dat ze bij ons logeerde was Scott er nog. Ach wat waren die twee het met elkaar eens. Vooral rustig aan doen. Alleen als ze een stok zag of één van de katten. Dan kwam er ineens leven in de Bonnie-brouwerij. Ze is ook al dertien en gelukkig nog goed gezond. Ze krijgt wel tabletjes voor de gewrichten. Ja Bonnie wordt in de watten gelegd en dat gaan wij straks ook doen. Wie even hiernaast en onder kijkt zal Bonnie daar ook tegen komen. We noemen haar: De lachende hond! Ja . Gerald is weer terug. Hij is een week eerder terug gekomen dan gepland. In Zuid Frankrijk was het nl slecht toen het hier steeds mooi was. Hoe zou het Dick en Anda vergaan op hun mooie stekje met uitzicht op de Middellandse Zee. Dat is daar vlakbij. Ook onderweg naar Nederland? Gerald lijkt erg tevreden over hun tuin. Binnenkort komt hij ook bij ons kijken of we zijn adviezen opgevolgd hebben. Zelf zijn we erg blij met hoe de tuin er nu uitziet. Vooral het extra stukje gazon voor het huis op de plek van de oude sering in een stukje wildernis. Het geeft meer rust. Ik ga er toch maar gauw hier en daar met de schoffel door voordat Gerald komt.
Nou ik heb me ook niet verveeld, meldt Wim als ik s avonds in de stoel plof.. Buurman Jans kwam s morgens al op tijd om Amber en Sara te bekappen. Amber was de gemakkelijkste. Die wordt ook verzorgd door Eva. Sara wil wel geborsteld maar krijg je niet aan het lopen. Jans is nogal direct. Hij zegt:Pootjeen grijpt de pony bij de poot. Wim houdt haar verder in bedwang. Maar bij Sara was het even anders. Die vocht er tegen en Wim zit nu met een door het touw verbrande plek op zn arm. Tja die Shetlanders hè! Sara is een dochter van Kitty die bij Jans en Geesje loopt...ook niet zo'n makke. "'t Is net als bij Saddam Hoessein", zegt Jans. "De vader deugt niet en z'n zoon evenmin"! s Middags is het andere koek. Wim gaat met Gerhard en een stel 10-jarigen naar het Planetron in Dwingeloo. Robins verjaardag moet nog gevierd worden met een stel klasgenootjes. Hij heeft het geweten! Man..o..man... ,ik wist niet dat daar zoveel geluid in zat in die jongens, zegt Wim. Maar ze vinden het allemaal geweldig. Ach...hij is ook niks meer gewend. Gerhards 5e verjaardag herinner ik me nog heel goed. Dat was in december met slecht weer. Het zou een pannenkoekenfeest worden. We begonnen altijd met de taart met kaarsjes. Terwijl die kaarsjes brandden vertelde ik dan een verhaal. Het was heel gezellig tijdens het eten en drinken en uitpakken van de cadeautjes. Toen waren ze al wel heel lang stil geweest vonden ze blijkbaar. De spelletjes boeiden ze maar even en toen wilden ze alleen maar donderjagen. Ken je dat? Wim kwam precies op tijd thuis want pannenkoeken bakken èn de ploeg vermaken bleek onmogelijk. Tijdens de film in het Planetron afgelopen zaterdag zijn de boys rustig, maar in de hal later moeten ze zich gewoon ook even laten gaan. Wims oren tuiten er nog van.
Het was weer een ouderwets gezellig dagje: onze jaarlijkse Galeriedag. Ellen organiseert dat elk jaar voor haar cursisten en wij zijn daar blij mee. Ons eerste doel is Galerie Lauswolt in Olterterp bij Drachten. We krijgen een rondleiding door de eigenaar. Hij vertelt dat er tegenwoordig meer vraag naar figuratief werk is dan vroeger en dat hij straks met een aantal schilderijen naar een grote galeriedag gaat in Utrecht. Dat kost hem wel 25000. Hij neemt o.a. ook een Helmantel mee. We zien hier heel uiteenlopend werk van o.a. Yaffa Wainer, Doet Boersma en Gerriet Postma. Deze laatste heeft zichzelf ontwikkeld tot een wereldberoemde abstracte schilder. In een film laat hij zien hoe hij werkt. Dan gaan we richting Heerenveen naar het Landgoed Zofier. Hier is een galerie in een oude origineel gehouden boerderij en er is een beeldentuin. We zitten een tijd ook lekker in het zonnetje. Ook de beelden tuin La Lanka in Wijnje is de moeite waard. Er zijn hier meer komische beelden. Meer lachen dus! We gaan lekker even Drachten in voor we ons op het terras neerlaten van het voormalig gemeentehuis van Drachten. Sam doet nog een poging de hele groep bij elkaar te laten zitten, maar de stoere Fries wil zn extra stoel niet afgeven. Nu heet het het Smelnehûs waar je inderdaad lekker kunt eten. Het wordt een bijzonder gezellige afsluiting. We zijn pas tegen 11 uur weer bij onze eigen galerie Helderrood.
Interesse in dierenportretten? Neem een kijkje op www.hettysite.nl
Als ik het goed heb begrepen heeft de Canadese familie ook de live uitzending van de wedstrijd Nederland - Frankrijk gezien. Die zaten 's middags al voor de buis, want het is daar 8 uur vroeger. Wijzelf zaten bij Mark en Jennifer. Onderweg zagen we de versierde straten en huizen en partytenten. Eva en Mark waren geheel in stijl zoals het hoort, beiden met oranje pet. Bij ieder doelpunt rende Eva met oranje wuppiespet met Queeny naar buiten om een rondedansje te maken. Hun buurmeisje deed hetzelfde geheel in oranje gehuld en met een oranje paraplu. Het was me wat. Bij elk doelpunt was het vreugde gebrul niet van de lucht. Zelfs bij het tegendoelpunt rende Eva naar buiten. Wij roepen van: "Nee... Eva dit is de andere partij". Maar ik deed nou gewoon m'n beide duimen naar beneden hoor"! Ik moest even weer aan Ger denken. Ooit - zo'n 20 jaar geleden- fietste buurman Ger in zijn enthousiasme als een gek de Rietlanden rond in een oranje bloes van z'n dochter, een oranje emmer op z'n hoofd en een knal oranje plumeau in z'n hand. Ik kan er niks aan doen... ik vind het geweldig als ze winnen.... maar....... ik kan me er niet over opwinden. Saai hè? Misschien moet ik maar een glaasje wijn proberen tijdens de wedstrijd.
Waar is die zwarte hoge hoed, vroeg ik vanmorgen aan onze schoorsteenveger. Kor Fidder komt trouw ieder jaar om onze schoorsteen na te kijken en te vegen, want een houtkachel èn een rieten dak .! Dan moet je dubbel voorzichtig zijn. Hij is geheel in t zwart gekleed zoals je van een schoorsteenveger verwacht. Alleen heb ik van die fantasieën van zon mooie zwarte hoge hoed. Nou . Weet je wat hij als antwoord gaf? Dan zou het alleen maar duurder worden! Ha! Een paar jaar geleden kwam onze oude schoorsteenveger Kemperman nog, maar die is nu aan zn pensioen toe. Nee . Kor Fidder is een waardig opvolger. Hij werkt nauwkeurig, zuigt alle stofjes op, en vraagt niet te veel. Bovendien geeft hij goed advies. Dit jaar hadden we van alle soorten hout gestookt, waarschijnlijk niet droog genoeg. En dat kon hij zien. Hij had wel even tijd om koffie met ons mee te drinken. Jullie wonen op net zon mooie plek als je zoon in Sleen, merkte hij op. Laten we hopen dat de gemeente de verdubbeling van de weg naast ons aan de overkant plant. We hebben dat in elk geval al voorgesteld. Het zou jammer zijn als dit plekje zou verdwijnen. Dan zwaaien we hem uit tot volgend jaar en hij wil met zn mooie auto wel even voor me poseren. Toch vind ik dat zon hoed hem best zou staan!.... Niet?
Zoals je ziet: op www.korfidder.nl is alle informatie over: schoorstenen, schoorsteenbranden, open haarden, stoken enz. te vinden.
dec. 2007 De afgelopen 7 weken hebben we in Nw Zeeland 2 kerken bezocht, alleen om te bekijken en de sfeer te proeven.The Church of the Good Shepherd bij Lake Tekapo maakte de meeste indruk...helemaal puur en stil. Bovendien keek je vanuit de kerkbanken zo naar buiten over het meer... zo prachtig! In Christchurch bezochten we de Cathedral. Daar stond een levensgrote kerstboom met heel veel pakjes eronder voor het misdeelde kind. En er was minder rust met dat plein met al die mensen ervoor. Een paar van onze groep zagen daar een grootvader met kleinkind een pakje brengen en zo hun bijdrage leveren aan het "omzien naar elkaar". Nu zijn we in 3 dagen 3 x naar een kerkdienst geweest. Ik moet zeggen dat er in de Voorhof veel creatieve mensen aan het werk zijn geweest om Jesaja t/m De geboorte van Christus een gezicht te geven. Jan de Korte gaf ons mee dat je je "kerstmomenten" moet gebruiken. Hij gaf als voorbeeld het moment in de film The Queen, waarin Elisabeth een bosje hyacinthen aangereikt krijgt door een meisje, wanneer ze de bloemen met briefjes -ook minder vleiende- bekijkt bij het hek van het paleis na de onverwacht overlijden van Diana. Ook in de Leeuwerik in de Rietlanden werd het visuele aspect niet vergeten. In schilderijen werd uitgebeeld hoe de schilders(essen) kerst beleven. Er zat zelfs een spiegeltje in de liturgie geplakt. De dominee zelf had volgens mij z'n kaptafel gesloopt en het bovenstuk met spiegel eerst verdekt opgesteld om op het juiste moment te laten zien dat de spiegel een schoonmaakbeurt nodig had en ging die eigenhandig te lijf met Glassex en een doek. Het ging hem niet erg handig af en kreeg de opmerking:"U kunt beter dominee blijven!" De bedoeling was dat de spiegel van je ziel ook regelmatig schoongemaakt moet worden en van o.a. vooroordelen ontdaan.
Op het plein voor de Cathedral in Christchurch
Het uitzicht over het Lake Tekapo vanuit de Church of the good Shepherd.
26-12 '07 Robin heeft me het familiespel Levensweg geleerd. Heel geduldig legde hij me stap voor stap uit hoe het werkt. Het is de tijd van de spelletjes zo in deze tijd van het jaar. Het was me opgevallen dat Eva gegroeid was in onze vakantie, maar toen ik de lange benen zag van Robin is hij ook langer geworden. En wat was het gezellig om hem een paar dagen voor onszelf te hebben! Vandaag was het Family Day in de Achterhoek. Ben en Johans verjaardag deden we op één dag! Sascha, de kleindochter van Ben en Diny was ook al 1 jaar geworden. Met schitterende ogen vertelde Diny over de vorderingen van Sascha.... Ja inderdaad... alle oma's zijn hetzelfde wanneer ze het over de kleinkinderen hebben. En... we vertelden natuurlijk uitgebreid over onze belevenissen in Nieuw Zeeland, de reis van ons leven! Volgens Ben kun je net zo goed een grandioze vakantie in Rundumhausen, Frankrijk of Brabant hebben. Daar heeft hij helemaal gelijk in, maar deze reis was toch een topper eerste klas! Bij Johan en Joke hebben we de nieuwe recreatieruimte in wording bekeken. Dat wordt een gezellige boel op hun nieuwe Vekabo- boerderijcamping straks ...aanrechtblokje, magnetron, televisie, internet. Mooi! Met de versgebakken nieuwjaarsrolletjes van Diny in de tas gaan we weer op huis aan, want....... Boer zoekt Vrouw, je weet wel...mijn favoriete programma, komt op de tv!! Ach wat mis ik Boer zoekt Vrouw: Gerko! Jammer! Maar wie weet...vindt hij tussen zijn brieven zelf precies de goeie!
Ze zit mee te fluiten wanneer we de huiskamer in het zorgcentrum in gaan om moeder van der Kolk op te halen. Er staat mooie muziek op. De meesten zitten wat te dutten, maar moeder fluit... Ja de familie is muzikaal en dat zullen ze waarschijnlijk van de "de Bruintjes" hebben geërfd. Alle 4 jongens van der Kolk zingen of spelen bij koren. Piet speelde zelfs jarenlang in een Brass Band en geeft, nu ze in Frankrijk wonen, zelfs nog les. Wanneer moeder zich wat verveelt ..fluit ze.Toen we aan 't eind van de middag afscheid namen zong ze nog even: Houd er de moed maar In! Bij onze eigen jongens is dat wat afgezakt, maar dat zal wel aan mijn genen liggen. Ze houden wel van muziek, Rick zelfs hééél veel, maar ze houden het op downloaden of naar een concert gaan. Mijn vader Hendrik Jan was muzikaal en dat hele Egginksgezin met z'n 10 kinderen zong bij het orgel. Toen ik 8 jaar was moest ik ook maar op orgelles, want het orgel van Hendrik Jan stond er immers nog. Ik was de oudste en leek op hem.....zeiden ze. Iedere week ging ik dus naar het dorp om samen met Willy ten Broeke orgelles bij haar thuis te krijgen. Ik kan er kort over zijn: het was geen succes! Dhr Vente kwam er speciaal voor uit Zutphen en toen na een paar jaar aanmodderen mama door had dat het met mij niks werd heeft Diny mij daar vervangen. Dat ging heel wat beter. Diny heeft vaak met Kerst geoefend met de 4 buurvrouwen: mama, tante Jantje Lettink, tante Toos Momberg en tante Aaltje Breukink. Die vormden met z'n vieren een uniek kwartet bij het kerstfeest van de Vrouwenvereniging van Linde. Nu zingt Diny met Ben in een koor in Eefde en zijn beiden helemaal gek op opera. Maar ik??? Ik zing graag, maar niet verplicht. Ik luister met plezier naar cabaret , Ede Staal en andere luisterliedjes, soms naar countrymuziek of gospels. Het ligt een beetje aan m'n stemming. Gisteravond was er een ode aan Robert Long op de tv: A la Longue en dat ontroerde me!
21-12 '07 Dit was ons uitzicht vanmorgen. Winter in Emmen! We gaan onze pony's ophalen bij buurman Jans. We knopen de ponykar achter de auto en zetten hem zo bij Jans en Geesje op het erf dat de beide jongedames er zo in kunnen. Met Sara is er geen enkel probleem. Die voer je een stukje brood en je pakt het halter, je klikt het touw er aan en dan even vastzetten! Maar Amber is een ander typje. Die houdt het voor gezien. Wim grijpt één keer mis ...ja en dan is het gebeurd. Ze herinnert zich vast nog dat ze door de wei gesleept is nadat ze uitgebroken waren. Geesje moet er aan te pas komen met een emmertje haver...en verdraaid... die krijgt het voor elkaar. De kar in is geen probleem en bij ons er weer uit is dan een fluitje van een cent. Nu lopen ze tevreden aan het hooi te knabbelen en even later rennen ze samen de wei weer door of ze nooit weggeweest zijn. Die Jans is me anders een mooie. Wim vraagt wat hij hebben moet voor bijna 7 weken zorg voor 2 pony's. "Per week 20 euro is toch niet te veel?.... 120 euro dan!" Wim moet even pinnen. "Ik breng het je vanmiddag nog", zegt die. Wanneer Wim een paar uur later komt afrekenen zegt Jans: "Geintje!... Ik wil er geen geld voor hebben. Doe maar een fles Coebergh!...." Volgende week komen ze een avondje buurten! Een goede buur is..........nooit weg!
Ze moesten wel lachen, Mark en Jennifer, toen we uit de trein stapten. Wim had z'n overhemd gewoon open staan en een dun zomerjasje had hij nog over z'n arm. Koud ...ach dat viel wel mee. We hadden de hitte van Singapore nog in ons lijf! Nu is het héél anders en lopen we met dikke truien aan èn een sjaal om. Verder is het wel wennen. Ja het is fijn om weer thuis te zijn, maar ik kan nog niet op gang komen. Er is hier nog niets kerstigs te bekennen in huis, maar dat gaat vandaag veranderen. Vanmorgen werden we wakker en daar was dat mooie winterse sfeertje. Ik weet niet of dat in het hele land zo is, maar hier is ons uitzicht prachtig met al die witte rijp aan de bomen. En ik verheug me op morgenavond. "Boer zoekt Vrouw" komt op de tv. En ik weet nog niet eens hoe het onze Gerko vergaan is. Rick zou het vorige week opnemen, maar die zat toen in Hattem. Hij had daar de primeur voor de Emmense familie om te gaan kraamschudden bij pasgeboren nichtje Floor.
Partir ...c'est mourir un peu. Eindelijk zijn we dan aan het eind van een schitterende vakantie gekomen. Tot onze verrassing staan Frans en Rietje ons op te wachten.Ze moesten een paar dagen eerder naar huis omdat een goede vriend overleden was. Maar nu zijn ze er toch om afscheid te nemen en ons een goede kerst te wensen! Daarna verzamelen we ons in Aankomsthal 3. Zo raar... dat je naar huis gaat en elkaar waarschijnlijk toch niet vaak meer zult tegenkomen. Het afscheid is hartverwarmend. In april zal er een reünie zijn en dat maakt het gemakkelijk. Gerard van Nunen van de ANWB staat er glimlachend naar te kijken. "Ik zie dat jullie het heel leuk gehad hebben", zegt hij. Dit zie ik lang niet altijd. Vaak willen de mensen zo snel mogelijk naar huis! Dan gaan we richting trein met Ben en Riet èn een enorme hoeveelheid bagage. We zullen tot Zwolle samen reizen. Onze trein vertrekt om kwart over acht. Handig wanneer je een kortingskaart hebt. De trein blijkt eerst nogal vol in de eerste klas, maar na de volgende halte zitten we dan toch samen in één coupé met alle bagage om en boven ons uitgestald. Vlak voor Amersfoort komt de conducteur. Die schiet in de lach wanneer hij ons midden tussen die verzameling koffers en tassen ziet zitten. "Ik kan zien dat jullie op vakantie geweest zijn", zegt hij. We geven de kaartjes en Wim gaat op zoek naar de kortingskaart. "Dat heeft geen zin", zegt hij dan. "Jullie zijn te vroeg, het is nog geen 9 uur!" Ik schrik ervan en denk aan Niesje die een dikke boete kreeg toen die een keer 5 minuten te vroeg vertrokken was. Maar deze conducteur ziet onze verbouwereerde gezichten en zegt: "Ik zal jullie vakantie niet bederven. Maar doe het niet weer!" Ik kan hem wel zoenen! Dan is het zover. Ook afscheid van Ben en Riet, maar met de afspraak dat die tenminste in januari al komen bijpraten
Frans en Lya van Dongen, ons fantastisch reisleiders-echtpaar
Nu mag het dan. Iedereen is er aan toe. Het was geweldig, het was adembenemend mooi, maar nu naar huis. De bus met vriend Mike geeft ons nog een rondrit door de stad in Kerstsfeer. Dat maak je niet vaak mee....zo mooi! We proberen foto's te maken maar doordat het avond is lukt dat niet erg vanuit een rijdende bus. Dan zijn we op het vliegveld ...inchecken ...douane ...controle..en dan is het zover. De vlucht van 12,5 uur naar Amsterdam kan beginnen. In tegenstelling tot de vlucht van Christchurch naar Singapore hebben we nu weinig last van turbulentie. We worden door de mooie stewardessen en stewards in de watten gelegd, slapen, eten, lezen, videootje enz. Wim slaapt onder z'n dekentje. Dick( ja die...) komt langs en stopt hem nog eens lekker in. "Zo doen ze dat straks ook in het bejaardentehuis", zegt hij. Het is net of deze vlucht sneller gaat...of zou het komen omdat je naar huis gaat?
Ik heb van m'n leven nog niet zo'n luxe ontbijt gehad. Warm, koud, ham and eggs, alle broodjes die je maar verzinnen kunt, net als alle soorten vruchten en yoghurt en ijs. Maar je kunt maar één ontbijtje op. Om half 11 leveren we onze bagage in op de kamer van Fred en Janny. Die blijft de hele dag nog beschikbaar en.... we gaan op pad. We nemen zo'n hop on hop off bus en bezoeken tempels en shopjes klein èn groot. Overal stappen we even uit. Orchard Street is helemaal in Kerstsfeer net als heel Singapore. Maar wat is het warm. We vluchten overal maar naar binnen waar airco is. Nee dit is niet mijn stad! Wat een mensen overal. Little India moeten we toch even zien. Het is een soort markt, maar dan overdekt en heel gezellig, maar het is niet uit te houden van de hitte. Het modernere winkelcentrum ernaast staat half leeg. Dat willen de mensen blijkbaar toch niet. We besluiten vlakbij ons hotel een eettentje op te zoeken....een eettentje??? Het zijn er wel 20 bij elkaar. Ben is helemaal in de wolken dat we een compleet maal krijgen voor 4 euro. De mannen bestellen gelijk een tweede en Riet en ik een hele grote portie fruit! Voldaan komen we terug bij ons hotel. Bij Fred en Janny komen we weer bij en knappen ons wat op. Nu zijn we dan echt aan het eind van de reis!
De Hindoetempel
Bij de melkmeisjes ontmoeten we Jan en Greet en Bart en Annemiek. Natuurlijk moeten onze boys ook even op de gevoelige plaat
Chinatown
De kerstboom in een winkelcentrum in Orchard Street
Afscheid van Nieuw Zeeland, maar vriend Mike wacht ons op in Singapore.
Nu zijn we dan in regenachtig Singapore na een vlucht met nogal wat turbulentie. Niks voor mij, maar ik denk aan Andas adviezen; Niet bij het raam, lezen of gezellig met iemand kletsen. Zelf denk ik er nog maar bij: net doen of je in een bus zit, maar dat is met turbulentie niet aan de orde. Het lijkt wel het gebonk van die snelle boot naar de walvissen! Onze vriend Mike staat ons weer op te wachten op het vliegveld en brengt ons met de bus naar ons hotel. De grapjas vertelt dat hij ons naar Het Conrad Centennial Hotel zal brengen, een beetje vies hotel echt smerig. Dat geloof je natuurlijk niet, maar dat het zon luxe hotel zou zijn hadden we niet verwacht. Lange witte badjassen hangen klaar in de luxe badkamer, drie luxe stoelen, een groooot bed. Ik geloof dat het wel 40 verdiepingen heeft. Lang genieten we er wel niet van. Na het ontbijt morgenvroeg moeten we om half 11 van de kamer af en hebben we een dag voor onszelf in Singapore. Die avond gaan we nog wel even de Fountain of Wealth bewonderen. Water betekent hier geld. Prachtig!
Op het vliegveld van Christchurch is alles al in Kerst sfeer. Even nog een fofo samen met Riet.
In Singapore in het hotel was het ook één en al kerst. Dit was de enorme berenkerstboom. Let maar eens op de man er achter!
Wat een geweldige hulp hier in bloggenland. Ik snapte maar niet waarom mijn middenstuk met tekst veel te breed was. Ik mailde toen naar André. Ik had nl zijn blog ontdekt en gezien dat hij wel hééél veel ervaring heeft met alles wat met websites en pc's te maken heeft. Hij bekeek mijn blog even en had gelijk door dat de foto's die ik er op zette veel te groot waren. Ik heb ze verkleind en.... het probleem is verleden tijd. Met dank aan André oftewel Waasland informeert. Ook dhr Swakke van het seniorennet reageerde met dezelfde oplossing. Ook daarvoor dank!
Wie.. oo...wie weet hoe ik dit brede beeld weer smaller krijg???
De laatste dag in Christchurch was wat dubbel: poetsen, inpakken en nog genieten van de warme dag. Die avond hebben we onze afscheidsavond. Er was al heel geheimzinnig over gedaan, maar 's middags konden de mannen zich niet meer inhouden en zongen onder de douche het hele repertoire zowat. Maar wat geeft het. Het was een geweldige avond. Greet praatte de avond aan elkaar. Martien deed het woord namens ons en dat deed hij met verve, vooral toen hij de kreten van de vrouwen tijdens de eerste dagen in de campers memoreerde, omdat die het allemaal zo eng vonden. En dat terwijl Frans ons gemakkelijke rustige wegen in Nw Zeeland had beloofd. Annemiek had voor onze beide echtparen begeleiders een quiz in elkaar gezet en wij mochten helpen! Het werd een gelijke stand en beide stellen kregen, heel toepasselijk, een sleutelhanger met een kiwi er aan. Het mannenkoor deed het goed. Ben, Wim Dick en Joop zetten hun beste beentje voor en zongen als lijsters. Martien begeleidde ze met z'n mondorgel. Bij het afscheidslied over Nw Zeeland werd het zelfs nog wat emotioneel. Met ons ingezamelde papiergeld hadden Betsy en Ans een paar prachtige boeketten gemaakt. Aan het eind kwam Frans zelf aan de beurt. Hij had blijkbaar ook met ons een bijzondere vakantie beleefd. We kregen van onze trouwe begeleiders een ècht Nw Zeelands fotoboek als aandenken! Tot slot deed Piet een oproep voor een reunie bij hem thuis in Ridderkerk. Wij zijn heeel benieuwd!
Het Mannenkoor deed het goed!
Een Kiwi als sleutelhanger als aandenken. Lya en Jannie onze gastvrouwen deze reis kregen een boeket van kunstig gemaakte bloemen van Nieuw Zeelandse dollars. Betsy en Ans hadden dat gemaakt. Knap! Raar hoor zo'n laatste avond. Maar.... er komt dus een reünie!
Jammer dat Frans en Rietje vandaag moesten vertrekken, terug naar Nederland. Een goede vriend is overleden. Het is niet anders. Het Happy Hour vandaag is heel bijzonder. Het is de laatste keer en alle restjes moeten opgemaakt. Lya, Janny, Riet, Adrienne en Annemiek maken er een gezellige hapjestafel van. Verder worden er pannenkoeken gebakken. Ook Henk mengt zich in de strijd en bakt er lustig op los. Adrienne bedient de stroop en tekent je naam hiermee op de pannenkoek. De camperopstapjes die we gekocht hebben aan het begin van de zwerftocht kunnen we weer verpatsen aan United Campervan. Ja die Frans en Fred krijgen heel wat voor elkaar! Nog één dag hier en dan.... Morgen hebben we onze afscheidsavond. Singapore lokt nog wel, maar dan ben je toch al op weg naar huis...
Onze fantastische reisleider Frans neemt even het woord.
Help..... Wie kan me uitleggen hoe ik dit blog weer in goede verhouding krijg.... Help!
Dit zal een dagje Christchurch worden. Met Ben en Riet stappen we op de bus naar het centrum. Ik wil nu Art zien. En er is Art en zijn ook ook Crafts. Er is alles wat leuk is op zon vrije dag. Het Art Centre heeft veel te bieden. Met Riet struin ik lekker rond: wol, schelpen, hout, schilderijen, kleding. Bij de kathedraal is een band liederen aan het spelen, poppenkast en ook daar is een kunstmarkt. Binnen staat een kerstboom met de wereld aan pakjes eronder. Die zijn deze morgen gebracht door de mensen voor de misdeelde kinderen. Wat ook belangrijk is, is het weer dat weer helemaal de ouwe is stralend dus. Tot verrassing van Riet koopt Ben zich een hoed een leren hoed. Ja wichter, opa Ben ziet er heel mooi mee uit! Na het mailtje uit Raalte beginnen ze volgens mij ook wel een beetje naar huis te verlangen. We nemen nog even een fish and chips en eten die op een bankje op het plein op. De meeuwen hebben door dat er misschien wat te halen valt en fladderen agressief op ons af. De herinnering aan The Birds van Alfred Hitchkock doet me in de benen vliegen naar een andere plek. Een half uur later mis ik mn fototasje met batterijen en chips! Laat die nu door een eerlijke vindster bij het politiebureautje op het plein afgegeven zijn. Soms moet je ook wel mazzel hebben!
--Veel arts en crafts --onze beide mannen Ben en Wim wachten trouw als Riet en ik weer wat ontdekt hebben --Dick als bedelaar -- Deze Schot had veel bekijks --en natuurlijk zo'n standbeeld --de kathedraal
Om precies 9 uur staat de bus voor en begint onze dag met een busrit van 160 km naar Kaikoura. Daar hebben we even tijd om wat te eten en rond te kijken. Dan gaat het gebeuren. Dick en Anda zijn hier 2 jaar terug ook al geweest. Dick mee op de boot en Anda bleef waarschijnlijk even shoppen en theedrinken. Toen we aan boord zaten en wegvoeren was dat ook wel even schrikken, want de zee was behoorlijk ruw. Wat een gebonk net een hoge schommel met schokken. De organisatie was perfect en er werden zelfs aanwijzingen gegeven hoe met misselijkheid om te gaan. Er werd om ons heen behoorlijk gekotst, maar ik geloof niemand van onze groep. Degene die daar bang voor waren, waren al in Christchurch gebleven. De vrouwelijke kapitein en haar mensen vonden een stuk of 3 walvissen en we zagen ze spuiten, zwemmen en weer duiken. De belangrijke foto ven de staart van de walvis bij zon duik is maar bij een paar gelukt. Ik weet in elk geval bij Bart en Annemiek en Henk en Aagje. Wij hebben alleen wat minder spectaculaire, maar de beelden staan op onze persoonlijke memorystick, zullen we maar zeggen. Het was een eenmalige belevenis, maar ik weet niet of ik het ooit weer ga doen met zulk weer, want Riet en ik waren toch behoorlijk misselijk. Terug op weg naar Christchurch besef ik dat dit ons laatste ritje door dit prachtige land is, want de komende dagen staan in het teken van de stad Christchurch, afscheidsavond, schoonmaken en inpakken! Maar eerst krijgen we nog een buffet aangeboden door de ANWB en nemen we het er nog maar even van! Het buffet is heerlijk. We zijn hier regelmatig mee verwend. Dat wordt straks nog afzien!
De laatste foto met de staart is van Marijke-- eerlijk is eerlijk!
In Tips voor Trips wordt het Antarctisch Centrum nog aanbevolen en omdat we toch zoveel mogelijk uit deze reis willen halen gaan we dit ook nog bezoeken. Het is een mooie aanvulling op wat we op Zuidpool-, pinguin- en walvisgebied tot nu toe meegemaakt hebben. Hier is oa een ruimte als Zuidpool ingericht en om de zoveel uur laten ze er een ijzige poolstorm op los. Iedereen moet dan speciale schoenen en een jack aan en dan mogen ze 10 minuten ervaren hoe de Zuidpool aanvoelt. Er is een shelter waar je even kunt schuilen. Er zijn ook een aantal kleine blauwe pinguins, het soort dat we in Oamaru aan land zagen komen. Eén had er een soort paarse slofjes aan. Gek gezicht! Wim en ik zijn het er helemaal over eens: in de vrije natuur zoals in Oamura en Dunedin is het zóveel mooier om de pinguins te zien! Er is een verhaal van de Maories over een pinguin en een albatros die ruzie had over wie de beste vleugels zou krijgen. De Tana Mahuta -god van het woud- loste het op door de albatros vleugels te geven waardoor hij het beste in de lucht kon vliegen. De pinguin kreeg de beste vleugels om pijlsnel door het water te kunnen schieten. Nu vlug naar de camping in Christchurch. Deze krijgt van ons zo 4 sterren. Het sanitair is supermodern .wasmachines, drogers , fohn enz. Alleen de plekken halen het niet bij camping De Boomgaard en ook het uitzicht is er niet. Wel wireless internet! We gaan ons voorbereiden op de grote excursie morgen naar Kaikaura, waar we walvissen gaan spotten!
Wie nu nieuwsgierig is geworden naar de Vekabo Camping van de familie Eggink moet maar eens op www.campingboomgaard.nl kijken!
Ooooo
ik zie een geest. We zien ineens Gerald lopen in de tuin bij Susan. " En dat kan toch niet. Die zit nog in Zuid Frankrijk". Wim en ik zitten net bij haar aan de koffie, want haar Bonnie komt over een paar weken logeren! De vorige keer dat ze bij ons logeerde was Scott er nog. Ach
wat waren die twee het met elkaar eens. Vooral rustig aan doen. Alleen als ze een stok zag of één van de katten. Dan kwam er ineens leven in de Bonnie-brouwerij. Ze is ook al dertien en gelukkig nog goed gezond. Ze krijgt wel tabletjes voor de gewrichten. Ja Bonnie wordt in de watten gelegd en dat gaan wij straks ook doen. Wie even hiernaast en onder kijkt zal Bonnie daar ook tegen komen. We noemen haar: De lachende hond!
Als ik het goed heb begrepen heeft de Canadese familie ook de live uitzending van de wedstrijd Nederland - Frankrijk gezien. Die zaten 's middags al voor de buis, want het is daar 8 uur vroeger.
dec. 2007 De afgelopen 7 weken hebben we in Nw Zeeland 2 kerken bezocht, alleen om te bekijken en de sfeer te proeven.The Church of the Good Shepherd bij Lake Tekapo maakte de meeste indruk...helemaal puur en stil. Bovendien keek je vanuit de kerkbanken zo naar buiten over het meer... zo prachtig!
