Vanmiddag zong Wim met de Eemslander Shanty's in het Veenpark. Samen met Frans, Susan en vriendin Sally genoten we van de muziek èn het gebeuren er omheen.

In deze zomer is ds Jan de Korte in de weer met muziek. Vaak is hij betrokken bij het schilderen n.a.v. een tekst of een gebeurtenis binnen het kerkelijk jaar, maar nu is het dus MUZIEK. Hij is zelfs op blokfluitles gegaan.
Vandaag was er een speciale kerkdienst gewijd aan muziek. We hoorden een fragment van Monsters of Grace van Philip Glass en teksten van de mysticus Rumi. En warempel het deed me wat. Dat heb ik niet gauw. Vorige week waren het meen ik fuga’s van Bach, maar waar Fred van Gera helemaal in trance is als hij Bach hoort en Ben en Diny ontroerd naar een opera kijken en luisteren, doet klassieke muziek me niet veel. Ben en Niesje zingen bij Jubilate Deo, een prachtig zingend gemengd koor in Hattem. Toen ik echter de Krönungsmesse van Mozart hoorde… had ik het niet meer. Ja echt ik heb het al vaak geprobeerd sinds ik op de MMS naar Peter en de Wolf luisterde en de kabbelende beekjes probeerde te ontdekken. Ik hoorde wel van alles, maar ik kon er niet warm van worden.
Als ik echter de kinderliedjes van vroeger zing of hoor dan schiet ik vol. Het karretje dat op de zandweg reed. De maan scheen helder de weg was breed enz. Het roodborstje tikt tegen ’t venstertje aan…. Dan zit ik weer bij opoe op schoot! Zo ook met sommige Engelse Hymnen. Ik luister wel graag naar zo’n Engels koor.
De Eemslander Shanty’s hebben een paar nummers waar ik de rillingen van over de rug krijg, maar nu omdat ik ze zo mooi vind en Valerius heeft me ontroerd tijdens een Bevrijdingsconcert en in de Kathedraal in Podznan. Je ziet… ik ben wel warm te krijgen, maar de tekst is voor mij no 1. Die moet me wat doen.
Na de kerkdienst vanmorgen werd er door verschillende mensen orgel, dwarsfluit en blokfluit gespeeld.
Jan de Korte leidde het optreden van hem met Eva- hooguit 8 jaar- in met de woorden:” Eva en ik zitten bij elkaar op blokfluitles. En we kunnen al 4 noten spelen”. Ze deden het voor. “Maar voor het liedje Au clair de la lune hebben we er maar drie nodig”. Het werd gespeeld en ze kregen ons allemaal aan het zingen. Zie dat vind ìk nou mooi!

10-08-2009 om 12:25 geschreven door hetty  

De bench staat weer klaar. Het touw zit aan het deurtje en gaat over de schutting naar het terras. Zo kunnen we ongezien toeslaan wanneer de broertjes haan er in gaan. Of misschien vader haan met een paar van z’n hennetjes. Het jongere spul, dat we al te pakken hebben, loopt nu allemaal bij buurman Jans in het hok, maar wij hebben er nog veel te veel, vooral als straks de 9 kuikens groot zijn. Jans is niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen- de haantjes weerden zich nogal toen ze uit de bench gehaald werden- hij heeft wat schrammen op z’n arm.
Het terras hebben we gelukkig wel weer voor onszelf. Het erf is groot genoeg om lekker rond te scharrelen.
Vanmorgen had Wim weer voer gestrooid in de bench. Even later is het een drukte van belang in en om de bench. Door de ramen van het kleine kamertje kunnen we alles goed volgen. Maar wat zien we? De kloek en alle 8 kuikens doen zich te goed aan het ochtendmaal. De rest blijft op afstand, want ze weten dat ze niet zo dicht bij de kuikens moeten komen, want dan ken je zo’n kriel niet weer. “Zullen we deze dan maar vangen”, doet Wim een poging. Dat lijkt me niks. Ik zie het al gebeuren… een woedende kriel in de bench en de kuikens vliegen aan alle kanten er uit. Die paniek moeten we maar niet. Wanneer moeder en kroost uitgegeten zijn komt de andere kloek met het ene kuiken er in. En daarna…?? Niks meer. De broertjes haan niet en ook de haan met de hennen niet. Zouden ze toch meer meegekregen hebben van de vorige vangst dan we denken?

09-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De boerderij van de fam. Wielens, bijna 150 jaar oud. Ik mocht hem schilderen voor Jans' 60e verjaardag.




Ani informeerde hoe het tussen de hanebalken afliep. Nou.... vooruit....

Nog even over de uitvinding van Wim:
Dat was toch even anders…. dan we dachten. De ventilator deed het in de laagste stand zo goed dat het net was of je in de koele wind fietste. We doken meteen onder ons dunne zomerdekbedje. Ik kreeg al beelden van keelpijn en oorontsteking. Dus Wim knipte het ding al gauw uit. Vanmorgen ging die om 6 uur weer aan op de tijdklok en Wim kreeg het zelfs wat koud onder onze dunne zomerdeken. Nu heeft hij de plek aan de balk veranderd, wat verder naar het voeteneind….. en we zullen zien vanavond. En nu….? 30º C in de schaduw.

Vrijdag--Onze buurtjes Jans en Geesje zijn druk met hooien èn het opknappen van de opkamer, de kamer van Jans. Er moet een hele nieuwe vloer in. Dat moet vandaag nog gebeuren. Morgen gaat de vloerbedekking er in en nieuw behang op de muur. Dit alles moet klaar zijn voor buurvrouw Wolterdina weer thuis komt dinsdag. Ze knapt goed op maar mag voorlopig nog niets doen. Dat wordt wat! “Wi-j kunt eur noe nog niet gebruken hier”, zei Geesje vanmorgen.
‘Wat ette wie-j vandage”, vroeg Jans even later aan Geesje. ”Hetzelfde als gisteren “, antwoordde die gevat. Jans komt niet weer bij. Gisteren hebben ze nl vanwege de drukte èn de warmte het warm eten overgeslagen.
Het is altijd lachen met die man. Maar ook met recht: een goede buur!
Gelukkig hebben ze Geert voor de vloerbedekking en het behangen. Geert is de postbode, een vriend van de familie, die vroeger in de woningstoffeer-branche zat. Elke keer als hij onze postronde heeft gaat hij even bij de buurvrouw op de koffie. Een tijdje geleden vond ik bij Kringloop Het Goed een koffiekop met de naam Geert er op. Die bracht ik gelijk naar de buurvrouw. De keer erop kregen we de post in de bus met het opschrift: De koffie smaakt nergens zo lekker als uit een Geert-kopje. Groeten van Wolterdina en Geert.

08-08-2009 om 18:10 geschreven door hetty  

Het begint warempel al aardig intiem te worden met de slaapkamer erbij. Maar ja.... je moet maar zo denken: Je mag- bijna- alles van me weten... behalve m'n pincode...




Het was me vandaag het dagje wel. Wie me een beetje kent weet dat ik geen fan van deze warmte ben. Ik wil me wel niet laten kennen en probeer gewoon de dag door te komen. Vandaag gaan we samen op de fiets het dorp in, ja zo noemen we dat hier nog. Emmen heeft dan wel stadsallures maar we gaan nog steeds gewoon ”het dorp” in. We beginnen op het Gemeentehuis. We wilden eindelijk wel eens weten hoever het met de plannen voor onze directe omgeving…lees: de toekomstige wegverdubbeling is. De man achter het informatieloket blijkt meteen te weten welke plek we bedoelen. Hij is er n.b. zelf jaren geleden hier tegenover aan het Steeggie geboren. Dat huis is er allang niet meer, maar het praat wel makkelijker. Hij belt voor ons naar twee mensen die er meer van moeten weten, de één is out of town en de ander is op vakantie en wie krijgt hij wel aan de lijn? De broer van buurman Jans: Harrie. Die werkt nl ook op het Gemeentehuis. Het was wel lachen.
We nemen het er nog maar even van. We lunchen bij de Lelie en gaan even bij buurvrouw Wolterdina op bezoek die nog tijdelijk in de Zuidermarke bivakkeert.
Dan wil Wim nog even naar de Gamma… even kijken naar een soort ventilator voor boven ons bed. Maar ja we hebben niet veel ruimte tussen de hanebalken. Die ventilatoren zijn te breed en iets te laag. Je wilt als je onverwacht overeind komt toch ook geen klap van zo’n wentelwiek krijgen. Nee… vlug op huis aan.
Ik ben intussen oververhit. Wim verdwijnt even later naar Jans en komt thuis en verdwijnt naar boven. Ik hoor wat gepruts zo in de verte en wat later word ik geroepen. Ik kom boven en zie wat die uitvinder heeft bedacht. Hij heeft een kleine ventilator tegen de zijkant van zo’n balk geïnstalleerd. Dat moeten we meteen even uitproberen natuurlijk. Een heerlijk zacht briesje zal ons vannacht snel in laten slapen.
Ik hou jullie op de hoogte.

07-08-2009 om 15:19 geschreven door hetty  

Een keer anders als anders, maar..... er staan wel weer dieren op.

Het werk wacht… nou ja werk…? Vrijetijdsbesteding misschien. Er moeten een paar honden geschilderd worden, een boerderij en een spreuk op die dikke schijf beukenboom van campingbaas Johan. Het is een knoepert van een schijf, op de kop getikt bij de achterbuurjongens, door Johan de Besselboys genoemd. Hij was bijna niet te tillen en Wim heeft hem in de studio op tafel gelegd en…. Johan ik kan je meedelen dat hij klaar is. De spreuk plus versiering staat er op. Laat je maar verrassen.
De Achterhoekse spreuk: Wat ’n geluk veur oe en veur ons da-j d’r bunt, komt naast de info te staan, want ophangen… zal moeilijk gaan.
De boerderij staat nog in haar eerste fase, maar m’n laatste schilderij waar ik bij Ellen mee bezig was is bijna klaar. Toch weer anders dan anders. Hij hangt een tijdje gewoon in de kamer om te zien of er nog iets veranderd moet worden. Tja…. Vrijetijdsbesteding of hobby of werk…eigenlijk is er geen verschil.

06-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De pubers.

Eigenlijk zou ik op ons erf het liefste de natuur z’n gang laten gaan, maar alleen brandnetels en verwilderde kippen is ook niet alles. Vooral die kippen hebben het hier nogal voor het zeggen. Na het laatste legsel hebben we 1 grote haan, 5 hennetjes waarvan er steeds 2 met kuikens lopen en ééntje op z’n nest zit te broeden, een koppeltje van 4 en een koppeltje van 6 grotere kuikens, pubers zal ik maar zeggen. Sinds vorige week loopt er dus weer een kloek met 8 kuikens en één met 1 kuiken. En dan hebben we het nog niet over de broertjes haan. Als je goed geteld hebt zijn het er bij elkaar… 27. En daarvan krijgen we 1, hooguit twee eitjes per dag! Het groepje van 6 was het brutaalste. Die stonden ’s morgens al bij de deur te wachten en die ene met de uitgegroeide snavel dook telkens de gang in om z’n eigen portie te pakken. Ach ik genoot er ook van en Wim, hoewel af en toe foeterend, ook.
Maar nu is het zover. Dit kan niet meer. Ze hebben zelfs het terras ingepikt en als wij er niet zitten dan zit dit zestal op de tafel en stoelen.
Het moest er van komen…..
De hondenbench wordt klaargezet, deurtje open met een touw er aan, de kippen worden een dag niet gevoerd en ’s avonds zit het hele groepje van zes er tegelijk in. Wim brengt ze meteen naar buurman Jans… 3 haantjes en 3 hennetjes. Ze hebben geluk. Ze gaan allemaal het kippenhok in als het donker is. Dan heb je de minste consternatie en worden ze gewoon geaccepteerd.
Toen waren er nog….

Zonet keek Wim even naar buiten naar de bench..... en fluistert:"D'r zit 'r weer vier in......gauw".... Hebbes!

06-08-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

De drie Timmertjes, net als bij ons vroeger...

“Mag ik wel bij je komen”? Aan het stemmetje hoor ik dat het Frank van de buren is, van Alle en Anja. Hij heeft nog vakantie en heeft zin om even langs te komen. Hij is al 6 en begint over een paar weken in groep 3. Als hij even later bij het hek aankomt met z’n fiets heeft Tessa dat allang gemeld en we gaan eerst maar eens met wat drinken lekker bij de lammeren op de schommelbank zitten.
Tim wou ook mee,vertelt Frank. Hij had z’n fietsje al gepakt en stond al bij hun hek. Maar ja die is pas 2,5. Anja zal later komen met Tim.
Frank is muzikaal en ontdekt het keyboard van Rick dat bij ons staat. Wim wilde er al mee oefenen, maar daar is nog niets van gekomen. Frank weet een melodietje te vinden en hij mag proberen op het ritme mee te spelen. Eerst met klappen en dan met tikken van de voet en dan op het keyboard. Ja… ritmegevoel heeft hij wel.
Anja komt wat later op de middag met Tim. Ze weten het speelgoed al te vinden in het kleine halletje. Tim is gek op motoren net als vader Alle. Er zit nog van alles in de speelgoedkist van onze jongens, het meeste meer dan 35 jaar oud.
Zelf hebben ze een kleine caravan op hun erf staan om in te spelen. "Vanavond ga ik met papa in de caravan slapen", vertrouwt Frank me toe. "Dat is ècht vakantie".
Gelukkig is Anja’s mond weer rustig na een paar behandelingen bij de tandarts. Ik leef met haar mee. Eindelijk zit ook mijn prothese ook helemaal goed en ben ik blij dat ik van dat eeuwige ontstoken tandvlees af ben..
En binnenkort…? Gaan we barbecuen bij Alle en Anja!

05-08-2009 om 10:20 geschreven door hetty  

Wij hebben een kapschuur. De vorige bewoner heeft hem gezet. Het is een kapschuur naar Drents model. Hij is dus niet groot, zelfs aan de lage kant. Tot onze spijt kan de caravan er niet eens onder. Die staat nu ’s winters onder een winterhoes. Maar verder staat er heel wat in…. De auto, de aanhangwagen, kruiwagen, tuinspullen enz.
Een jaar of 10 geleden schaften Gerhard en Judith zich een vouwwagen aan, een echte Holtkamper. Ja dan kun je er op wachten…: “Kan die vouwwagen van ons wel bij jullie onder de kapschuur staan”? Wim begon al wat tegen te sputteren want waar moeten we onze spullen laten die we op die plek hadden staan. Hij hield de boot voorzichtig wat af… hij moest er over denken hoe hij alles anders zou inpakken.
Wat later hoefde dat niet meer, want de vouwwagen stond er al, nu al zo’n jaar of 10 – 2 weken in de zomer.
En natuurlijk kan het best. We leggen gewoon de matrasjes van de stoelen en de dekkleden er bovenop. Zo is die ook nog beschermd tegen het stof.
Deze zomer zagen we de Holtkamper weer in volle gloria op Camping De Boomgaard. Nee ze zijn helemaal niet jaloers op al die caravans. Dit is tenminste echt kamperen”, zegt Judith als we als afscheid even bij ze komen zitten in de voortent.
Gerhard bracht hem gisteren weer terug en samen met Wim schuift hij hem op z’n plek. Vandaag begint het lieve leven weer voor Gerhard.
Het scheelt dat het met computers is...

04-08-2009 om 09:27 geschreven door hetty  

Het is zover. Rick is aan een flink stel nieuwe broeken toe. En aan de kapper. “Ik heb de knop maar omgedraaid”, zoals hij zegt.
Deze week is eerst z’n haar er af gegaan. Hij dreigde nog even met een tondeuse, maar uiteindelijk is het een mooi gedekt kapsel geworden. We zitten samen bij Mickey waar we meestal verzamelen voor het winkelen begint en een kop koffie onze energie op peil moet brengen. We staan net op het punt om op te stappen als boer Siebring met zijn Annie er aan komt stappen, een tasje van Bristol onder de arm. Hij heeft z’n broek al èn goedkoop, voor de helft. Annie zit maar naar Rick te kijken. Is dat Rick? Rick die ik zo vaak een kop koffie heb ingeschonken? Niet te geloven! Siebring was Rick z’n stage-boer op de LAS en heeft hem geweldig opgevangen indertijd.- nu al 24 jaar terug.
Siebring is nu 86 en loopt met stok: “‘t Is gebeurd met hazen vangen”, zo meldt hij. Hij heeft een doof been overgehouden na een val. “Mag ik nog wel naar de tuin”, had hij de neuroloog gevraagd. “Zoveel als je wilt”, had die geantwoord. Hij heeft nog 7 stukken volkstuin en moet er niet aan denken om achter de geraniums te zitten. Annie trouwens ook niet. We halen wat herinneringen op en ik heb het idee dat het hele terras meegeniet van ons geanimeerd gesprek.
Maar dan is het zover. Òp naar C en A dit keer. Rick past zonder morren twee broeken aan. In één keer goed. Met drie broeken en twee T-shirts gaan we op huis aan. Nou ja…Rick natuurlijk eerst naar Jans en Geesje waar hij met hoerageroep ontvangen wordt. “Zo mag ie-j nog eens ankommen. Zo krieg ie-j nog es verkering” is niet van de lucht.

Als afsluiting van hun broekenstrooptocht nemen Henk en Annie een ijsje en komen even bij ons zitten. Wij moeten nog beginnen. Toen Rick stage bij hem liep ging hij vaak tegen kerst op hazenjacht. Een erg leuk gezin met toen 6 al -bijna- volwassen kinderen.
De boerderij is verkocht vanwege de aanleg van de Rietplas en Parc Sandur en zoon Willem woont nu met zijn gezin in Canada en boert daar succesvol.
Als hij niet in zijn volkstuinen is schrijft Siebring onder de naam Geert Hanken gedichten en verhalen uit het leven gegrepen in het Drents. Hij gaat er mee naar zorgcentra om ze voor te lezen. Ik heb er al eerder over geschreven, toen hij met zijn verhalen en gedichten exposeerde in de Voorhof.

03-08-2009 om 18:58 geschreven door hetty  

Regelmatig moet ik even op Wim Harwig’s:” Too Old to Die Young” kijken. Iedere week is er wel wat nieuws te zien en ik wist dat jongste dochter Rea na 9 maanden van omzwervingen door Indonesië, Australië, de Fiji’s èn Woofen in Nieuw Zeeland weer thuis zou komen. Nou en òf moeder Marjan blij was!! Wim legde het vast. Hij was natuurlijk net zo blij maar ja… dat blijft dan buiten beeld.
Bovendien zie ik dat neef Johan’s 70e verjaardag niet zomaar aan de familie voorbij is gegaan. Nee ook niet alleen een bezoekje, maar een echte party met Wim, Marjan, Jes èn de hele familie van Hennie.
De foto’s zijn veelzeggend op de website van Wim. Die moet je zelf maar gaan zien op www.harwig.wordpress.com. Met beeld van de authentieke Achterhoeker die tevreden het schouwspel dat wereld heet beziet eindigt een leuk en heel gewoon stukje familievideo met Johan en de kleinkinderen van Hennie en Evert als middelpunt.
Natuurlijk werd er ook een familiefoto gemaakt. De eerste maakte Wim en iedereen gaat er even voor staan. Helemaal goed. Maar dan maakt Marjan er één met Wim naast broer Johan en het is net of er iets veranderd is. Wim zegt wat tegen Johan en het hele groepje ontspant en zelfs Mo hoort er bij. Mooi om te zien!

02-08-2009 om 16:42 geschreven door hetty  

De Adelaarshoek in Hattem

Hattem heeft veel van die steegjes en wanneer het vroeger eens flink gesneeuwd had was het ook daar dikke pret. Ze rolden een sneeuwbal door de straten en stegen tot hij zo groot was dat ze niet verder konden en toevallig rolden ze hem dan precies bij iemand pal voor de deur. Daar zochten ze wel iemand voor uit waar ze succes bij hadden. Hoe kwaaier hoe mooier en dan om de hoek staan wachten.
Piet komt ook altijd ter sprake omdat die zoveel lef had. De jongens waren met sneeuwballen bezig en Piet had er bijna ééntje klaar, als er een man langsloopt. “Heb niet et lef da’j em gooit…dan krieg ik oe… Heb niet et lef. Dan zwaait ‘r wat” enz. Tot hij bijna de hoek om is. Op het allerlaatste moment, hij moet nog net één stap zetten, gooit Piet hem van afstand een dikke sneeuwbal precies achter in de nek. De jongens er natuurlijk snel vandoor.
Gerard van Ben en Nies wordt vaak met Piet vergeleken,… ook veel vrienden… en vaak de hort op. Hij had eens vriend Bedwin mee mogen nemen naar de camping in Dwingeloo en de regen kwam met bakken uit de hemel. Ze waren in het toiletgebouw toen er een man aan kwam met een paraplu die zich ging douchen. Die zette de paraplu in de hoek en ging het douchehok in. Je voelt hem natuurlijk al aankomen. Die beide kornuiten wachten even tot de man ongeveer in z’n blootje zal staan en voeren dan een soort toneelstukje op.
“Hee… zie je dat… een paraplu… dat is handig”. “Nee die is van mien”, klinkt al uit het hokje, maar de deugnieten doen net of ze niks horen. “Foei wat regent het… toch makkelijk dat de campingbaas voor een paraplu zorgt”. “Hee…”, wordt er nu vanuit het hok geschreeuwd… “die is van mien…. A-j d’r maor afblieft”.
“Echt service hier… kom Bedwin, we hebben er geluk mee… komen wij tenminste droog bij de tent.” Ondertussen komt de stoom al uit het douchehok en niet alleen van het hete water. G… ver de g ver… as jullie et lef hebt… ik kriege jullie wel.
Natuurlijk zijn de twee zonder paraplu vertrokken en komen hikkend van het lachen bij hun tent aan.

01-08-2009 om 11:10 geschreven door hetty  

De Diekpoorte, toen vanzelf nog zonder auto's.
Alleen de burgemeester, dokter van Haeringen en de notaris hadden in die tijd een auto in Hattem.

Trek eens een sprintje”, riep Mark naar Ben toen hij hem gistermiddag zag.
. Tja… lopen gaat goed, maar zo’n sprintje…? Dat zal nog wel even duren. Niesje heeft het er maar druk mee om Ben ’s morgens in de kleren te krijgen en in de gaten te houden zodat hij nog geen verboden bewegingen maakt, maar ze houdt zich goed. Ze is door alle stress en drukte al een kilo of 6 afgevallen en je ziet het.
Zo gauw Ben bij ons op de praatstoel zit gaat het al snel op z’n Hattems over een kabeltien en een motorregien. “Bie-j ons in Hattem löp d’r ene, al op leaftied, met zon kuifje met stekkeltjes en zon niejerwetse brille met van die breje zwatte ziedkanten. Gien gezichte! ’t Is net éne van de Zwaore Jongens uut de Donald Duck”.
Hij vertelt over “Dina de Profetes”, ( weer één van die bijnamen uit het Hattemse) die in de kerktent op de Leemkule voorgaat net als de bekende Arie van der Veer die altijd tijdens zijn vakantie in Heerde een preekbeurt voor zijn rekening neemt.
Natuurlijk komt hun gezamenlijke jeugd voorbij. Ben doet verslag over het rondje op de step :”Wie-j deuen wie ‘t snelste dat rundtien kon maken… ie- wet wel, onder de Diekpoorte deur, de Kleine Grachte af, steegie in en bi-j de melkboer langs. Nee wie-j hadden nog gien hallozie met secondeteller. Wie-j tellen gewoon : een en twintig , twee en twintig…..En dat zu-j net zien… net toen ik met de kop op ’t stuur onder de Diekpoorte deur gung, leep door net de buurvrouwe met van dee wieje rokken, klederdracht nog, met in iedere hand een flesse melk. Ik zage eur agee niet en ree eur van achter precies tussen de bene. Pats, beide flessen kapot en een hoop geschreeuw . Zie-j kent mien vaste niet, dache ik. D’r bunt hier wel meer kinder. En ik grepe mien stuur en ging d’r vandeur umme mien rundtien af te maken. Maor toen ik thuus kwam in de Gasthuusstege ston buurvrouw al bie-j mien moe eur verhaal te doen”, zuchtte Ben.

Ik ben vanmiddag Emmen in geweest om o.a. m'n paspoort op te halen. Het mag misschien raar klinken, maar ik heb vaak aan de Zware Jongens uit de Donald Duck moeten denken, vooral wanneer er bij zo'n bril met brede zwarte zijkanten een stekeltjeskuif hoorde. Ben z'n schuld! Helemaal toen ik bij Bakker Bart ging zitten om koffie te drinken. Dan zie je de één na de ander voorbij komen. Die brede zwarte zijkanten aan een bril zijn blijkbaar heel modern.

31-07-2009 om 17:58 geschreven door hetty  

Niesje praat even bij met Tonny.




Het was even rekenen om te weten wanneer we Henry het beste kunnen bellen. Hoeveel tijd is het vroeger in Canada. We hoeven hem op zijn verjaardag ook niet uit bed te bellen. Rick zou het meteen weten natuurlijk.
Na een leuk uitje naar het centrum van Emmen, een kop koffie bij Bertje, de favoriete pleisterplaats van Ben en Niesje tijdens de oppasvakanties, en een rondje winkelcentrum zitten we op het terras thuis met een een glas wijn en fris in aanslag om op Henry's gezondheid te klinken. En dan bellen we! Ja... hij is al wakker en we krijgen allemaal hem en Tonny aan de lijn. Het wordt vast gezellig daar. Vanmiddag komen Fred en Gera en de kids en vanavond nog weer andere kennissen.
Proost!

30-07-2009 om 09:28 geschreven door hetty  

28 juli 2009-- Henry viert z'n verjaardag in Canada. Hartelijk gefeliciteerd en een fijne dag gewenst met elkaar!

Verrassing…. Daar komt gisteren ineens een grote bestelbus het erf op rijden. Geen idee wie dat kan zijn. We hebben niks besteld, maar dan komt neef Wouter naar buiten. Zijn laatste opdracht had hij in Ter Apel en ja…. dan kan hij er niet meer omheen. Dat is toch wel erg dicht bij ons. Nee ik kom niet mee eten, mien moe hef et etten ok klaor.. Diny dus. Wouter gaat naadloos over van Nederlands naar Achterhoeks.
Wim is net het overschot van de barbecue van gisteren aan het braden. Dan kan het niet anders of hij schuift aan en wanneer hij de Stracciatella yoghurt voorgezet krijgt denkt hij niet maar aan zijn moe."Daor zit toch van die stukjes chocola in?"
En morgen? “Ik heb ‘et hier wel ezien”, zei Ben, je weet wel… de enige echte vanuit Hattem, gisteravond voor de telefoon. Volgens mij begint hij ongedurig te worden. Hij loopt wel weer als een kievit, maar nog geen trap op en af. Dus dat is nog beneden slapen. Bovendien zijn er veel van de kinderen en kennissen op vakantie. Dus…? Straks komen Ben en Niesje onze kant op. Kunnen we samen een borrel drinken op Henry’s gezondheid, want die is vandaag jarig… nee nog net geen AOW!

29-07-2009 om 17:30 geschreven door hetty  

Hun vakantie voor ’t volgend jaar is al weer besproken. Vandaag zijn Dick en Anda een dagje over uit Apeldoorn en Mark en Jennifer komen langs om Tessa terug te brengen en bij te praten. Hun twee weken in Les Issambres in het huisje van Dick en Anda is hen zo goed bevallen dat ze graag terugkomen. Eva moest zelfs huilen toen ze afscheid van haar nieuwe vriendinnetjes moest nemen.
Het is weer ouderwets bijpraten en ze bespreken met ons de route die ze in september gaan nemen in Canada wanneer ze met een camper gaan rondtoeren. Wordt beslist een mooie ervaring. Vancouver Island niet overslaan! En ook de stad Vancouver vonden wij echt de moeite waard. Ik zag Anda stiekem rillen toen we het over Bear Country hadden in het Wells Grey Parc. Daar mag je iedere namiddag bij de ranger vertellen waar je die dag een beer gezien hebt. Er komt een speld op die plek op de kaart.
Toen wij er 12 jaar geleden op een camping in Jasper waren midden in het bos kwam een ranger langs en vroeg: "Did you see a black bear"? Nee dat hadden we niet. Meteen ontwaren we er één achter onze caravan. De ranger en de jongelui er achteraan. Gera drukte zelfs Tom die toen een maand of 10 was bij Tonny in de armen en ging mee. De ranger joeg hem met schoten weg. Je moet daar echt geen etenswaren buiten laten liggen en als je ’s nachts wakker wordt omdat een elk (- groot edelhert-) zich aan het schuren is aan je caravan moet je ook niet gek opkijken. Canada vonden wij geweldig. Het beren belletje omdoen Anda als je gaat wandelen! Dan zie je géén beer.
Het is dit keer eens prachtig weer als ze er zijn en we gaan maar eens aan de barbecue. Rick komt ook nog eens kijken. Mooie dag samen, de krenten in de pap!

28-07-2009 om 21:37 geschreven door hetty  

Ach... je bewaart toch wat...

Ik zie nog steeds die mooie totaal lege zolderverdieping van Jorrit en Ivonne voor me. “Ik hou van opgeruimd”, zei Ivonne, “net als mijn vader. Je moet alleen niet op zijn werkkamer komen”.
Je zou het benauwd krijgen als je onze zichtbare en onzichtbare opbergplaatsen ziet. Wat ik allemaal niet bewaard heb. Gedichtenbundels en werkstukken van school, een sappan die ik pas één keer gebruikt heb, potjes en vazen in alle soorten en maten. Altijd handig denk je dan. Tuinboeken, kookboeken, dieetboeken, romans, naslagwerken, oude boeken en zeg nou zelf een boek als Sip Su van Nienke van Hichtum van 80 jaar geleden, een boek nog van vader Hein, doe je toch niet weg. Er gingen al wel heel wat boeken mee naar Piet en Marry in Frankrijk, en de Jaap en Gerdientje -serie waarmee ik zelf nog het lezen geleerd heb ging naar Mark en Jennifer omdat de planken van hun bibliotheek nog niet helemaal gevuld waren en ook wat naar de Kringloop. Dia’s, dvd’s, plakboeken fotomateriaal, video’s geven ons leven weer. Wanneer de kinderen alles nog eens zouden moeten uitzoeken…..
Ik zal het niet over kleding hebben. Diny heeft me net bezworen dat ze me helpt uitzoeken. Zakken vol kleding zijn al afgevoerd en alles wat over is ligt boven in de achterkamer keurig op kleur gesorteerd. Op de schuurzolder hangt o a de trouwjurk van mama. Tante Jantje wist pas nog te vertellen dat die van donkerblauw kant was. Och voor mij heeft alles zijn waarde.
Toch werd er bij iedere verhuizing al grondig opgeruimd. Toen we naar de Kuifmees vertrokken hebben Wim en de jongens de laatste bus vol spullen die opgeslagen stonden in de schuur aan de Laan van de Marel compleet verbrand. Dat was feest voor die pyromanen van mij.
Nu wonen we al 15 jaar aan het Schoolpad. Het huis begint al op een uitdragerij te lijken, zij het gesorteerd.
Straks….. als we…. misschien….. over een paar jaar….. toch eens gaan verkassen…..
wordt het een karwei. Ik wil ook wel zo’n mooie lege bovenverdieping.

28-07-2009 om 00:00 geschreven door hetty  

"Heur ie-j wat ik heure”, vraag ik Wim vanmorgen. Ik geef net het witte kippetje met de te lange snavel een kom gemengd graan. ‘Ach dat is gewoon een kippe’. En even later:”Dat zal toch niet waor wean….”. Er scharrelt inderdaad een kip onder de struiken, maar niet alleen. Met dat geklok lokt ze dapper haar 9 kleine kuikentjes met zich mee om overal de zaadjes te pikken die op ons erf genoeg te vinden zijn. We hadden de laatste weken niet eens een kip gemist. Even later ontdekken we nog een kloek maar deze met één klein donsballetje. Wim is telkens ontzet als hij er weer wat ontdekt, terwijl ik het iedere keer weer een beleving vind. Hij is van de leeuwen en beren. “Wat mo-w toch met al dee kippen. ’t Bunt vaste weer allemaole hanen”. Ik kom dan al niet meer bij. “Buurman Jans toch?” “Ja ja en wie kan ze vangen”? En hij foetert nog even door, maar intussen zie ik dat hij dit nieuwe leven toch ook kan waarderen.
Het is maar goed dat de grote hondenbench nog onder de kapschuur staat. We weten nu immers hoe we de hanen, en eventueel een kippetje, moeten vangen!
Het was donker toen we vannacht thuiskwamen en een beetje kaal zonder Tessa. Die logeert nog bij Mark en Jennifer. Alleen de katten meldden zich meteen. Maar vanmorgen racen de lammeren alsof we nooit weg zijn geweest naar het hek en de pony’s staan op een rijtje op hun stuk brood te wachten.

27-07-2009 om 20:09 geschreven door hetty  

Vandaag sloten we een paar fijne dagen af in de Achterhoek. We hebben het enige echte Hollandse weer meegemaakt op camping De Boomgaard: donder, bliksem, stortregen, maar ook prachtige zon. Lekker afwisselend. Het werd in de namiddag gevierd samen met Gerhard, Judith en Robin èn onze vrienden van het "oostblok" Ben en Riet uit Luttenberg. Samen met hen vormden we eind 2007 de camperequipes in Nieuw Zeeland die uit het oostelijk deel van Nederland kwamen. We houden steeds contact en delen sindsdien lief en leed.
Samen gingen we dus aan de pannenkoek bij Pannekoekenrestaurant De Heikamp in Ruurlo. Het moest wel niet te laat gebeuren want Robin wilde natuurlijk om zes uur weer paraat zijn in de melkstal.
En na de inpakkerij ging het in file naar Lochem waar nichtje Ivonne en haar Jorrit een avondje hadden georganiseerd voor de ooms en tantes van de Egginkstak. Samen met Joke en Diny hadden we een paar mooie kuipplanten op de kop getikt voor buiten, geschikt voor een modern jong stel. Ja we hebben ons ingeleefd! Ik meen dat dit soort plant kangaroepootje heet. Een mooi strak en modern huis met nog een zolder zonder bewaarspullen. Lekker om met een schone lei te beginnen. Een prachtige fotoschilderij van Istrië hangt daar boven de bank te pronken. Heel smaakvol gedaan allemaal. Nu maar hopen dat ze ook eens naar het noorden komen.
Monique kwam ook even langs als een soort wervelwind. Ook leuk.
Nu zijn we weer op honk, nog zonder hond, maar mèt Loedertje en Suze. Die stonden ons met opgeheven staarten op te wachten.

26-07-2009 om 10:27 geschreven door hetty  

De bekende Pieterpad wandelroute loopt dwars door Linde. Het begint bij Pieterburen in Noord- Groningen en loopt helemaal naar de St Pietersberg in Zuid-Limburg. Het is een prachtig deel van de route die ook door het Vordense bos loopt. Er zijn al heel wat wandelaars neergestreken op camping De Boomgaard om te overnachten en goed uit te rusten. Gistermiddag kwam er een stel op de camping aan met twee honden en de man had een papegaai op de schouder. De honden hadden wat weg van Mo van Wim en Marjan, alleen een slag kleiner. Het stel had twee tentjes bij zich en ze sliepen ieder met een hond in zo'n tentje. Ze hadden natuurlijk heel wat bekijks. Gisteren waren ze van omgeving Lochem naar hier gelopen en vandaag ging het met volle bepakking verder naar Zelhem. De honden droegen hun eigen eten en drinken. Ze proberen deze vakantie tot Venlo te komen. Boris keek het vertrekkende stel met Argusogen na. Hij vond geloof ik dat we wel erg veel belangstelling hadden voor deze indringers.
Ik hoor de melkmachine alweer en Robin is dè hulp voor Johan deze dagen. Gerhard en Judith mogen overdag van alles bedenken wanneer hij maar om zes uur z'n eten heeft gehad en naar de melkstal kan sprinten.

25-07-2009 om 19:03 geschreven door hetty  

24-07-2009 om 17:53 geschreven door hetty