Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
27-07-2010
Arme jongen...
Ik heb een goede kennis die me vertelde dat ze echt niet kan koken. Ze is verder heel creatief met de kwast en naald en draad, maar koken nee dat is nooit haar hobby geworden. Het was zelfs zo dat ze toen haar man naar hun dochter in Australië was ze zelfs zo de bruine bonen uit het blik lepelde. Waarom ze zelf niet meeging weet ik niet meer, maar een leuk mens is het.. geweldig.
Vandaag keek ik toevallig naar herhalingen van Showroom. Wat was dat een leuke serie bijzondere mensen. Daan Modderman kwam voorbij met zn paarden en zwart houten lijkkoets. Maar er kwam ook ene Sue Berk in beeld, een oude dame die prachtige wandkleden maakte, maar verder niks kon. Dat hoefde vroeger in de betere kringen niet, zei ze. Toen ze uiteindelijk haat toekomstige echtgenoot Schout bij Nacht Berk tegen kwam was het voor beiden liefde op het eerste gezicht. Dikke Berk werd hij door velen genoemd, maar Sue vond hem geweldig met zijn volle figuur. Toen hij haar hand kwam vragen aan haar vader- dat ging toen nog zo- barstte haar moeder in huilen uit terwijl ze zei:Arme jongen, ze kan niks! Maar Berk vond dat een uitdaging. Die had de pest aan die moeders die hun dochter ophemelden met : Annetje kan zo mooi piano spelen. Ik denk dat Sue geluk had dat ze inderdaad niets hoefde te doen aan huishouden. Maar toen de oorlog uitbrak ging haar dikke Berk met de Heemskerck prinses Juliana naar Canada brengen en kwam 5 jaar lang niet thuis. Toen er in Nederland geen eten meer was ging Sue op de fiets met haar dochter naar de boeren waar ze zich nuttig maakte met naaien. Zo kwam ze die tijd door. Nee koken doet ze nog steeds niet en de rest ook niet . Toen de mensen van de NCRV er waren voor het interview vroeg ze of ze ook iets aan haar tv konden doen. Ze waren immers van de tv. Het beeld was zo slecht. Ze maakten de glazen voorkant van de tv goed schoon en klaar was Sue. Er bleek een dikke laag stof en koffie spetters op te zitten. En zo was het overal in haar huis. Na de uitzending van Showroom werd ze natuurlijk steeds herkend en er kwamen mensen die graag haar onderkomen wilden zien. Ze zette gewoon de deur open zodat iedereen in en uit kon lopen. Het ging wel erg ver. Je zou met Joh. Kievit kunnen spreken in de Avonturen van Dik Trom: en een bijzonder mens en dat is het
En zo kwam het dat ik even aan mijn goede kennis moest denken die het geluk heeft dat haar man van koken houdt.
Wat vind je het leukste om in Emmen te gaan kijken?, vraag ik Agnes, onze logé, gisteren. Dat is snel duidelijk kledingwinkels en dan het liefst in de buurt van Cool Cat. Dat is blijkbaar haar favoriete shop. Nou, zeg ik. ik denk dat Wim daar dan even buiten blijft. Ik herinner me vorige keren als ik voor kinderen op zoek was naar iets hips. Er is daar nl altijd muziek! En duidelijk popmuziek en vaak een beetje hard. Dit keer viel het mee.. zachte discomuziek en warempel Wim verschijnt even later ook. Agnes valt op kleurtjes en op glitter. Het kost geen moeite om daar iets in te vinden. Gelijk met ons loopt een slanke jonge vrouw met haar Canadese herder naar binnen die haar op de voet volgt zonder lijn. Ze wil iets passen en wijst naar de grond en zegt alleen maar :Down. De hond gaat keurig voor haar hokje liggen. Als ik haar een complimentje maak met haar goed opgevoede hond, lacht ze en zegt alleen :Dat moet ook wel. Agnes merkt op:"Dat zou Queeny ook wel doen." We zijn op tijd weer thuis beladen met spullen voor de barbecue en we gaan bezig met de voorbereidingen. Gerhard en Judith gaan a.s week ook op vakantie en dat moet gevierd worden. Robin komt al wat eerder en maait het gras om het huis. Dat is zijn klusje geworden. Handig zon grote kleinzoon die ook nog eens niet ver weg woont. En het werd gezellig. Tja . Mark, Jennifer en Eva waren er wel niet bij, maar je kunt soms niet alles hebben. Met Rick èn Agnes erbij was het een gezellig clubje. En nu maar hopen op mooi weer voor deze vakantiegangers, want die gaan naar het Leekstermeer.
Queeny vermaakt zich prima, zei ik nog tegen Mark toen hij even belde vanaf hun vakantieadresje in Zuid Frankrijk.. Zij ligt nog niet bij het hek op je te wachten zoals hij dat op doordeweekse dagen wel eens doet wanneer het wat laat wordt voor je haar komt halen. De andere dieren zijn levendiger nu het iets koeler is geworden en zeg nou zelf. Iedereen is actiever. We lopen nu weer naar het bos met Tessa en Queeny. De kip met kuikens zie je weer overal scharrelen. De katten zie je meer en de honden liggen niet meer voor pampus. Die waren s middags ook het liefst in huis languit op de stenen vloer. Gisteren was het wel een héél actieve dag voor Tessa en Queeny want de buurjongetjes Frank en Tim kwamen. Hand in hand kwamen ze aangelopen. Moeder Anja keek ze na en ik wachtte ze weer op bij de hoek van de Bargerweg/ Schoolpad. Mark had voldoende speeltjes voor Queeny achter het hek gedumpt voor ze vertrokken en één zwartwitte bal is favoriet. Ik weet niet wie er het meest moe was de honden of de jongens. Zo te zien waren het Tessa en Queeny die liepen om het hardst. Daar hadden we de rest van de dag geen hond meer aan. Nou ja . Agnes dan. Die is altijd blij als ze honden, katten of de ponys ziet. In eens zie ik Queeny weer voor het raam op een poef liggen kijken, de ogen gericht op het hek. Het is half 6. Zou die tijd er toch ingebakken zitten, de tijd dat Mark meestal komt. Nog 8 nachtjes slapen Queeny! Agnes ontfermt zich over haar en leidt haar af. Komt helemaal goed!
Ben en Riet samen met Wim bij de discuswerper in de tuinen van de Wiersse.
Wanneer ik Wim met veel respect hoor praten over ene Titia zou ik toch denken dat het een statige vrouw zal zijn. Een beetje adellijk type zal ik maar zeggen. Bovendien is ze de drijvende kracht achter de Voedselbank. Toen ik haar deze winter zag bij een bijeenkomst bleek het een gewone vrouw te zijn met een alledaags uiterlijk maar wel met een bijzondere uitstraling. Bij een naam alleen kun je blijkbaar niet een goed beeld krijgen. Ik ken ook een paar Jantjes, die bijzondere gaven hebben. Of Jannies. Soms vindt iemand zijn of haar naam niet passend en wordt een Wilma zomaar Berber. Of Marijke Christina of zoals in onze familie een Marry die Marijke wil zijn. Ik ben nog uit de generatie dat iedereen vernoemd werd. Dat veranderde in de jaren 60 en 70. Toen kwamen de Franse en Engelse namen in. Oom Paul, de vader van Niesje, had het niet zo op de nieuwere generatie met de buitenlandse namen. Hij had een goed lopende textiel- en beddenzaak en kreeg wel eens ouders met kinderen in die winkel die bijzonder onopgevoed op de bedden sprongen. De meestalmoeders riepen ze dan voorzichtig tot de orde: Monique niet op de bedden springen ! Chantal ga eens weg bij die gordijnen .! Isabel blijf met je vingers van die lakens af! Maar luisteren? Ho maar. Wat had hij de pest aan die vrijgevochten kinderen met hun buitenlandse namen. Nu zie je weer een teruggang naar eenvoudige vaak Hollandse namen. Emma, Eva, Kim, Vera, Tim, Tom, Bas en Daan Vorige week vertelde Riet dat ze in hun C1000 supermarkt niet afwachtte tot de ouders hun kinderen in het gareel hadden. Ze greep gewoon zon racemonster bij de arm en kneep er eens flink in. Daar kreeg ze eens de opmerking van zon meisje:Mijn vader is hier ook hoor! Net of Riet daar bang voor moest zijn. Ik ken er gelukkig ook een paar andere. In de vakantie op de camping in Mechelen liep een jongetje voor me uit en zag een meneer die liep te sjouwen met visspullen. Die liet zn net vallen. Het jongetje schoot er op af en gaf de meneer netjes zijn net weer aan. En buurjongetje Frank deelt alles wat hij krijgt met je. Ik had hem vanmiddag een schaaltje chips gegeven. Je mag er ook wel wat pakken, hoor, zei hij. Je kunt nooit vroeg genoeg met opvoeden beginnen.
Rick in zijn woonkamer, genomen door Sabine die iedere week een uurtje komt. 'Zo sta je zelf ook eens op de foto', had ze gezegd. Je kunt aan de inhoud van de kast wel zien wat zijn hobby is.
Niet neulen je hebt ook rechten. Ik weet het van mn voorman. Kijk maar eens op consuwijzer.nl. Rick hoorde van Wim zn mobiel die een veel te vaag beeld geeft. Je kunt bijna niets meer lezen. Meteen toen we afgelopen maandag terug kwamen uit Linde is Wim naar de Kpn geweest met dat ding, maar zonder de aankoopbon wilden ze niets doen. "Hebt u hem laten vallen?", vroegen ze nog. Eenmaal thuis doorzochten we het laatje waar hij in moest zitten, maar noppes. We hebben onder de hand alle laden en eventuele plekken in huis al doorzocht. Wel is er het complete doosje met gebruiksaanwijzing en al, maar geen bon. Nee Rick zou het er niet bij laten zitten. Gewoon er mee terug naar die zaak. Ze moeten goede spullen leveren. Je moet net zo lang blijven tot ze een oplossing voor je hebben. Dat zou ik tenminste doen. Ja als Rick ergens voor gaat dan ben je voorlopig niet van hem af. En als het niet lukt . Papa kan dat zeker niet . Dan ga ik wel. Rick is in een goede bui. Hij had gistermiddag hitteverlof tenminste samen met de baas, ieder de helft aan uren. Toen ze eergisteren pas om half drie met die boodschap kwamen, had Rick daar geen zin in. Hij hoefde nog maar een half uur. Terwijl de rest ogenblikkelijk aftaaide bleef hij aan het werk zonde om een halve middag van zn vrije tijd in te leveren. Hij heeft ook weinig last van de warmte en heeft zelfs nog een jas aan als hij komt. Hij is het helemaal met Opa Bijenhof eens: Wat goed is veur de kou is ok goed veur de hette. Toch is hij blij met z'n airco die de kamer lekker koel houdt met dit weer.
Weer thuis. We hebben een speciaal rek voor de E-bikes aangeschaft. Die kunnen meer dragen.
De honden racen naar het hek... er komt bezoek. Gerhard verschijnt, helemaal lopend met zijn hond Ziva. Goed voor de hond èn voor hem. En zo zien we elkaar nog eens. Queeny en Ziva zijn echte speelmaatjes, gaan ook beiden naar de behendigheidstraining met hun baasjes, maar Tessa kijkt gewoon de andere kant op. Die vindt dat gespring om zich heen helemaal niks. We zijn terug op onze basis en hebben net Ben en Niesje, onze zeer gewaardeerde oppas, uitgezwaaid.Het huis was helemaal spic en span en Niesje kookte een heerlijke maaltijd. Ik was net op tijd terug om vanmorgen mee te helpen met het inrichten van de nieuwe expositie, dit keer van Jannie Siebring, in de Schepershof. Niesje ging mee op de fiets en kon dit ook eens meemaken. En... het hangt er mooi! Jannie is tevreden en wij ook. Ze schildert in verschillende technieken: aquarel, acryl en krijt. Ik wist niet dat je met krijt ook zo helder kon werken. De middag brengen we door onder de bomen bij de kota... languit. Best vol te houden...
"Ie kunt vanmiddag toch wel blieven?" Op weg naar huis gaan we even bij Ben en Diny langs. Het is net als bij mama vroeger. Ze wil je gewoon nog niet weg hebben. Maar ja.... het is goed geweest. We worden nog even verwend met soep en een broodje. Dan komen Berend en José de caravan weer terug brengen. Olaf was in Thüringen ziek geworden en daarom zijn ze wat eerder terug gekomen. Wat hadden ze het heet gehad. Volgens mij komen ze ook tot de slotsom dat je soms net zo goed in de buurt kunt blijven en dan is een middagje aan de Molendijk nooit weg. En dan zitten we 's avonds met Ben en Niesje bij ons kampvuurtje en hopen dat in Canada straks nog vaker te doen. Ben en Wim... je hebt er geen kind aan. Die zijn aan het uitplussen hoe de tv die in Zuid Limburg niet aan de praat was te krijgen, in elkaar steekt. Eerst blijkt er een aan en uitknopje op te zitten die we niet konden vinden Ha! En dan wordt het zoeken met de zenders. Alles kunnen ze krijgen behalve Nederland 1, 2 en 3. Misschien heeft Rick straks in het weekend nog wat te doen.
Denk maar aan een kateker", had de van oorsprong Engelse landheer de Catacre tegen de mensen op zijn landgoed de Wiersse gezegd, wist Ben gisteravond te vertellen. Kateker is de Achterhoekse benaming voor een eekhoorn. Diny had ons al verteld:"De Wiersse hef marn een open dag. Daor mo'j es hengaon... echt de muujte weerd." En dat deden we gisteren. Al waren de rhododendrons nu uitgebloeid, de landschapstuin, moes- en bloementuin waren prachtig. De rozentuin deed er nog een schepje boven op. En een kop koffie in het koetshuis na die tijd deed de rest. Echt prachtig. We hadden er al een mooi tochtje per fiets van gemaakt. Ben en Riet hadden nogal bekijks met hun vouwfietsen mèt elektrische ondersteuning. Ze hadden ze al zo kunnen verkopen. Deze fietsen zijn zo nl niet in de handel, maar de electra is er later op gezet. Ze vliegen soms vooruit omdat de fietsen zelf zo licht zijn. Volgens mij kunnen ze er wel 100 km mee fietsen voor ze weer opgeladen moeten worden. Na onze verplichte middagtuk hebben we gezellig gebarbecued en tot onze verrassing kwamen ineens Ben en Diny aan. Dat werd dus een avondje met z'n allen incusief Johan en Joke en Ben en Riet vóór de caravan ... ouderwets gezellig. En nu...? Inpakken en op de koffie bij Joke en dan weer op huus an. We willen onze trouwe oppas ook nog een paar dagen meemaken. Och... het leven is zo gek nog niet....
Het nieuwe onderkomen van Johan en Joke... nog even geduld.
Toen Robin voor het eerst met ons meeging naar de camping bij Johan en Joke leerden we hem eerst het refrein van het Achterhoekse lied van de Grolsche Hofzangers: D'n Achterhook, Achterhook is de streek van mien hart, Veur mien bu-j de parel van heel Gelderland. Hij zong het achter in de auto uit volle borst mee. Hier ligt het blad van de Achterhoekse VVV voor me: Effe Uutblaoz'n en ik vind een weerbericht: 't Weerwief weet 't weer van vandage. Zee zeg: Ak nat bin dan règ'nt! Ak slinger dan weit! A-j mien neet zeet is 't duuster. Ak dreuge bin is 't goed weer! Ak een schimme bin dan dampt 't! Ak begiezelt bin dan vrust 't! Ak warm bin schient de zunne! Ak nog witter bin dan sneejt! A't volle maone is vuul ik mien 't beste! en ak van al dat hang'n verkollen bin ewodden.. Dan he'k een druppel an de neuze...!
"Wat een paradijsje... wat een paradijsje", zegt Riet als we bij Ben en Diny het erf op rijden. En het weer was mooi en het bleef mooi. We fietsen een prachtig rondje Linde, Vorden, Almen, Eefde, Warnsveld en weer via Vorden naar Linde. Het geeft iets extra's als je zo'n gezellige tussenstop kunt inplannen als bij Ben en Diny. "Dee kump zeker bie-j jullie vandan", merkt Ben op als ze Josca zien. Hij herinnert zich onze bordercollies toen ze bij ons in Emmen waren. Ze zijn zelf geen honden gewend en Jippe en Josca vragen alle aandacht van Ben, beetje teveel zelfs zodat ze even tot de orde geroepen worden. Wat later staan we bij de sluis om te lijken naar het schutten van een enorme rijnaak uit Gent die maar net in de sluis past. In Vorden nemen we het er nog even van. We zoeken het terrasje bij de Rotonde op. We herinneren ons de tijd dat cafetaria de Rotonde gebouwd werd. Dat woord kenden we in Vorden nog niet en wanneer oom Wim ging uitleggen hoe je iemand in Vorden moest vinden zei hij dan:"O daor gao-j in Vodden bie-j de Rotronde linksaf". We zeggen het af en toe nog steeds. Onze dag besluiten we bij Johan en Joke onder de veranda, want Henk en Anneke komen ook en we bewonderen samen de bouw van het nieuwe huis van Johan en Joke. In een woord prachtig. We moeten nu nog via een laddertje naar de bovenverdieping, maar zoals het er nu uitziet zal eind september begonnen kunnen worden met het inrichten.
"Ze zekt wel es tegen ons:"Waorumme gaot jullie toch zo vake weg a'j zo mooi woont? Dat dee ik toch nooit!" Ben en Riet uit Luttenberg staan alweer een dagje naast ons met hun camper. "Ach", zegt Riet dan:"As jullie dan thuus blieft is et ok niet zo druk op de weg." Ze houden gewoon van reizen. Nu ze hun bedrijf niet meer hebben is er gelegenheid genoeg en daar maken ze met hun camper dankbaar gebruik van. Wat is het gezellig om elkaar weer terug te zien. Tijdens onze reis door Nieuw Zeeland trokken we veel met elkaar op en na die tijd zien we elkaar zo nu en dan. We hebben de Stoppelhaene in Raalte al met hen meegemaakt en al een paar keer op camping De Boomgaard met hen gekampeerd. We delen alle wel en wee. Vandaag gaan we er op de fiets op uit. De route via Almen heeft Diny al uit de doeken gedaan. Als het weer zo blijft teken ik er voor.
En nu...? We zijn weer terug op De Boomgaard en hebben weer bijgepraat met Johan en Joke. Hun nieuwe huis schiet lekker op. De fa Ruiterkamp doet haar best om eind september klaar te zijn. Het wordt prachtig. En natuurlijk zijn we ook al bij Ben en Diny geweest. Wouter heeft het filmpje van Ben z'n afscheid klaar. Ben kan terugzien op een feestelijke maand. Nu komt de rust.Nou ja rust..... Ze hebben geboekt. De reis van en naar Minneapolis met Iceland Air is een feit. Ze zullen nog een tussenlanding maken op IJsland. Ze verheugen zich op dit volgend evenement. Ze gaan Curtis en Berdena terugzien en met hen een trip maken. Luella en Harold en de rest van de familie Eggink in Sibley, allemaal nakomelingen van uncle Herman, zullen er beslist ook deel van uitmaken. Opnieuw wordt het een reisje in de voetsporen van opa Eggink en dankzij de drang van ome Herman om boer te willen worden in de USA. Maar zo lang als opa's reis zal het niet worden. Ik schat een week of drie. In diezelfde tijd zullen wij in Canada zijn. En dan komen Diny en ik op het idee om er een middagje van te maken. Wim trekt zich terug voor z'n boek en hand- en spandiensten bij Johan en wij trekken samen op uit. Altijd goed.
We hadden nòg een dag in Zuid Limburg. De herinneringen kwamen boven bij Wim. Op 15 jarige leeftijd was hij met vrienden naar Valkenburg gefietst met tent en aanverwante artikelen achterop. Ze vroegen wat stro bij een boer om op te kunnen slapen. Ieder dag schilden ze een pan vol aardappelen die ze zonder problemen naar binnen werkten. En natuurlijk werd het drielandenpunt bij Vaals bezocht. Er waren toen gewoon drie stenen bij elkaar gelegd als baken. Dus nu na 55 jaar gingen we eens kijken bij dat beroemde punt. Nou ik kan je zeggen dat het er anders uitzag dan Wim zich herinnerde. Het ene restaurant na het andere, een uitkijktoren met lift, vlaggen en allerlei borden met opschriften èn... allemaal mensen... jong en oud. Tja... in 55 jaar kan er heel wat veranderen. Het toerisme heeft toegeslagen en het blijft een mooi plekje in Nederland. En dan heb ik het ook nog niet over Valkenburg zelf gehad. De Hoofdstraat is een aaneenschakeling van terrasjes. Nee ook dat kon Wim zich niet meer zo herinneren. Ja de ruine en de Cauberg waar hij met die bepakking tegenop fietste naar de camping. Maar dat hebben we nu maar niet meer herontdekt. Het was nog steeds heet en de rest van de middag bracht ik door in de schaduw van de caravan met de ventilator in de deuropening om iets verkoeling te brengen. Wel heb ik een boek gelezen dat ik niet weer weg kon leggen voor ik het uit had. Door Anda al een paar keer aangeraden en geleend van Niesje heb ik ademloos gelezen. Nu is Wim er mee bezig. En Anda had gelijk. Iedereen zou het moeten doornemen: Haar naam was Sarah. Een aanrader!
Een top- entertainer deze André. We hebben genoten van het begin tot het eind. Hoewel we prachtige plaatsen in het voorste vak hebben, kan ik niet zeggen dat je meer ziet dan op de tv, maar om hier eens echt bij te zijn en de sfeer te proeven is gewoon eenmalig. Een nieuwe ster, uit Zuid Afrika meegebracht zingt een prachtig Ave Maria. En dan komt iets waar ik erg op gehoopt heb: een Zuid Afrikaans kinderkoor uit Bloemfontein en daarna een kinderorkestje uit Houtbay. De African Dream komt daarna. Wat een stemmen en wat een sfeer. De walsen van Strauss... ja daar reken je op... ook mooi, maar deze echt Afrikaanse oerstemmen spanden de kroon Ik denk dat de kinderen na hun optredens in Maastricht weer terug zullen gaan naar Zuid Afrika en wat ben ik blij dat we hier bij kunnen zijn.
Dit wordt Wim z'n dag. Het is te heet om lang in Maastricht rond te hangen, maar we kunnen het niet langer uithouden en om half vier zijn we toch gearriveerd bij het MECC waar we genoeg parkeerplek vinden en we met de bus naar het centrum gaan. Genoeg tijd om rond te struinen, ergens heel feestelijk te eten tussen heel veel André Rieu fans en dan is het zover. Tegen half 9 worden we door een soort Abeltjes- liftboys in rode pakjes- naar onze plaatsen gebracht en we genietn al van alles om ons heen. iedereen heeft er zin in. Een doedelzak band doet de ronde en een minuut of 5 voor de aanvang staat ineens André met zijn gevolg te wachten tot het tijd is en dan begint het feest, want dat werd het.
Arme Wim... nou ja... denkt hij alles voor elkaar te hebben. We zijn op tijd op de camping De Geulhof in Mechelen, pootjes uit, koffiepot aan en Wim maakt alles klaar voor de wedstrijd van die avond. Nieuwe tv uitgepakt, digitenne geinstalleerd en alle stekkers gecontroleerd. Laat die tv het nou niet doen. Kan zo terug naar de Gamma. Wim is echter niet voor één gat te vangen en gaat samen met de buurtjes naar een Mechelens café waar ze de avond staande hebben doorgebracht. Over de wedstrijd hoef ik verder niet veel woorden vuil te maken. In de verte hoorde ik aan de geluiden dat het niet naar wens ging. Bij thuiskomst hebben we er maar een glas wijn op gedronken terwijl onze campingburen met venijnige halen alle oranje van hun huis op wielen verwijderden.
"Hoe bevalt het u hier?", vroeg ik gisteravond aan een ouder echtpaar tegenover ons. "Geweldig", was hun reactie,"zo'n mooie camping. Ze hebben zelfs de Zoover Award gekregen. En zo'n attente campingbaas en zo'n leuke vrouw." Toen ik een beetje glimmend vertelde dat Johan mijn broer is, voegde hij er aan toe:"Dan heb je een hele leuke broer". Ja dat wisten we al. Humor heeft hij wel, hoewel Henk daar ook zijn portie van heeft meegekregen. Ik ging net even bij ze langs om dag te zeggen want we vertrekken zo weer naar ons volgende adres. Tja... hij had zich goed voorbereid die Wim. Nieuwe tv gekocht. Digitenne en aanverwante dingen ingepakt. Wil hij gisteren de boel installeren... heeft hij de smartcard thuis laten liggen... je kunt wel zeggen: het kleinste onderdeel. Gisteravond zat hij dus met een stel mede-voetballiefhebbers in de recreatieruimte. Was ook leuk. Maar vanavond hoeft hij dus niet een restaurant te zoeken in Mechelen... dankzij Johan. Zonet drukte die me de smartcard in de hand die hij Wim beloofd had met een: "Ik mot 'm wel weer hebben". Je vraagt je af hoe ik kan internetten zonder laptop? Camping De Boomgaard heeft gratis gebruik van internet in zijn recreatieruimte. Zegt het voort....
ps. Mark en Jennifer zijn zonder files en andere narigheid aangekomen in Les Issambres. Je kunt wel raden wat Mark het eerst deed: tv uitproberen.
Vanaf vandaag zullen de columns onregelmatiger en waarschijnlijk korter of helemaal niet zijn. Vanmiddag gaan we weer richting Boomgaard en morgen door naar Mechelen in Zuid Limburg.. Maandag is de grote dag. We gaan naar het Vrijthof in Maastricht naar André Rieu. Wim heeft voor zn 70e verjaardag in januari die kaartjes van ons samen gekregen en nu is het dan zover. Mark en Jennifer zijn met Eva op weg naar Zuid Frankrijk naar Les Issambres 3 weken zelfs en dat tijdens het drukste weekend van het jaar. Ik heb ze het adres van Piet en Marry in de Morvan plus telefoonnummer meegegeven, want je weet het niet .je weet het niet... Wat zal ik blij zijn als ze over zijn.. Moeders hè! Die voorbereidingen is me ook wat:Mam ik durf het bijna niet te vragen maar kun je je laptop misschien een paar weken missen? Pap de Tom tom van ons is geloof ik opgeblazen mogen we die van jullie mee? En hebben jullie misschien een kaart van Frankrijk? Ik duik de vakantiehoek in en zoek wat spulletjes bij elkaar. Pech onderweg in alle talen, doorgaande routekaaren .. Vannacht om 3 uur zijn ze vertrokken. Gelukkig rijden ze om de beurt en met een airco in de auto drijf je er ook van het zweten niet uit. Ik ben blij dat Gerhard en Judith hier in de buurt blijven. Als ik me niet vergis wordt het bij hen het Lauwersmeer. Ook lekker . en voor ons in elk geval rustiger. En hier..? Vanmiddag komt Rick hier de honneurs waarnemen en blijft tot Ben en Niesje morgen komen. En voor hen begint hier hun vakantie. Hun favoriete terras Bertje heeft fijne schaduwplekken en zicht op het publiek dat uit de dierentuin komt. Dat wordt genieten .
vrijdagmiddag--Ik kan me niet herinneren dat het ooit zo heet is geweest hier. Zonet was het nog 35 C in de schaduw. We gingen vanmorgen al vroeg naar de markt. Ik ging wat kleren terugbrengen die ik gisteren in een opwelling gekocht had. Maar natuurlijk niet eerst gepast het was toen ook al zo warm. Toen ik ze gisteravond hier uitprobeerde helemaal mis. Het ene was te wijd, het andere stond me voor geen meter en een derde was te nauw. Ik had het ook niet gepast, verontschuldig ik me bij de verkoopster. Het is nog voor tienen en ze zegt:Hoeveel mensen ik al vanmorgen hier heb gehad met hetzelfde .? We pakken maar even een terrasje om wat te drinken en ik besef dat het centrum van Emmen toch wel wat heeft. Het is een echt brinkdorp met een plein en een kerk in het midden en dan met zon gezellige markt. Even later gaan we samen nog even op zoek naar badstof voor een saunahemd voor Wim. Wanneer hij na een saunagang even bij wil komen is zn gewone badjas wat dik en lang. Nee Wim wil weer net zon badstoffen hes als in Hengelo, een Abraham hemd noemden we die toen. Gewoon een stuk badstof dubbel nemen en een gat er in knippen voor het hoofd en een mooi sexy split van voren. Dan stik je de zijkanten een stuk in en werk je de halsopening netjes af. Och... hee was t- er toen zo wies met. We ontdekken badstof in allerlei kleuren: wit, rose, hemelsblauw en lentegroen. Hij kiest voor groen.Val ik tenminste een betje op, meldt hij de verkoper. Nou niet a-j dr met in t grös gaot liggen, antwoordde deze ad rem. Op de terug weg komen we op de fiets bij buurvrouw Wolterdina langs en willen haar even gedag zeggen voor we naar Limburg vertrekken. We komen daar zo maar niet weg en even later zitten we aan de soep heerlijk met dit warme weer. En trouwens waar vind je nog zon buurvrouw?
Een doorkijkje bij Ben en Diny.
We hadden nòg een dag in Zuid Limburg. De herinneringen kwamen boven bij Wim. Op 15 jarige leeftijd was hij met vrienden naar Valkenburg gefietst met tent en aanverwante artikelen achterop. Ze vroegen wat stro bij een boer om op te kunnen slapen. Ieder dag schilden ze een pan vol aardappelen die ze zonder problemen naar binnen werkten. En natuurlijk werd het drielandenpunt bij Vaals bezocht. Er waren toen gewoon drie stenen bij elkaar gelegd als baken.
Een top- entertainer deze André. We hebben genoten van het begin tot het eind. Hoewel we prachtige plaatsen in het voorste vak hebben, kan ik niet zeggen dat je meer ziet dan op de tv, maar om hier eens echt bij te zijn en de sfeer te proeven is gewoon eenmalig. Een nieuwe ster, uit Zuid Afrika meegebracht zingt een prachtig Ave Maria. En dan komt iets waar ik erg op gehoopt heb: een Zuid Afrikaans kinderkoor uit Bloemfontein en daarna een kinderorkestje uit Houtbay. De African Dream komt daarna. Wat een stemmen en wat een sfeer. De walsen van Strauss... ja daar reken je op... ook mooi, maar deze echt Afrikaanse oerstemmen spanden de kroon Ik denk dat de kinderen na hun optredens in Maastricht weer terug zullen gaan naar Zuid Afrika en wat ben ik blij dat we hier bij kunnen zijn.
Dit wordt Wim z'n dag. Het is te heet om lang in Maastricht rond te hangen, maar we kunnen het niet langer uithouden en om half vier zijn we toch gearriveerd bij het MECC waar we genoeg parkeerplek vinden en we met de bus naar het centrum gaan. Genoeg tijd om rond te struinen, ergens heel feestelijk te eten tussen heel veel André Rieu fans en dan is het zover. Tegen half 9 worden we door een soort Abeltjes- liftboys in rode pakjes- naar onze plaatsen gebracht en we genietn al van alles om ons heen. iedereen heeft er zin in. Een doedelzak band doet de ronde en een minuut of 5 voor de aanvang staat ineens André met zijn gevolg te wachten tot het tijd is en dan begint het feest, want dat werd het.
Onze favoriete plek op camping de Boomgaard.
Dan stik je de zijkanten een stuk in en werk je de halsopening netjes af. Och... hee was t- er toen zo wies met. 
