Dag Ik dacht dat hij nooit meer zou komen, maar toch, sinds een goeie week zitten we toch serieus in de winter, en wat voor een winter, wij beleven dus een record in negatieve temperaturen, maar sneeuw is er nog niet zoveel gevallen, ik zelf voel gelukkig niet zo veel van de kou want ik kom momenteel niet buiten, ik had vandaag naar Leuven gemoeten maar ik heb de afspraak toch even uitgesteld, nu gaat ze door op 22 februari rond ongeveer dezelfde tijd als deze week dus dat valt mee, ik denk dat we daartegen het ergste wel gehad zullen hebben wat kou en sneeuw betreft, want als het nu nog een beetje bijsneeuwt is het toch echt wel te gevaarlijk en ze zeggen toch als je niet dringend buiten moet zijn blijf dan binnen, ik heb wel geluk dat mijn man mijn boodschappen kan doen, en nu met zijn winterbanden is het toch makkelijker om in de sneeuw te rijden zegt hij, vorig jaar was het wat anders, het was dan veel vroeger, dan hadden wij de winter al gehad voor nieuwjaar en nu is hij maar begonnen eind januari, vorig jaar had het natuurlijk vrij veel gesneeuwd en raakte hij zelfs met zijn auto niet vooraan, bij ons gaat het dus een beetje bergop om naar voor te rijden en dat lukt hem dus niet in de sneeuw, hij heeft de garagist moeten laten komen om hem te depanneren en dan is zijn auto enkele dagen vooraan blijven staan omdat hij hem niet meer binnen kreeg, toen had hij nog geen winterbanden, hij zegt toch dat dit een heel groot verschil is. Mijn werkvrouw is zaterdag weer niet geweest, ze belde op om 9 uur om te zeggen dat ze op weg was naar mij, maar dat ze is teruggedraaid omdat ze het te gevaarlijk was, ze zou deze week komen, maar wist nog niet welke dag, ze zou nog bellen, ik ben eens benieuwd, dus ik heb mijn was nog maar eens zelf gedaan, maar ik vind dit niet erg, gelukkig heb ik mijn man om mij te helpen, om de mand naar beneden en nadien terug naar boven te brengen. Het is weer wat te doen voor die elfstedentocht, ik ben eens benieuwd of hij nog eens zal kunnen doorgaan, het is ondertussen toch al 15 jaar geleden, vanavond zouden ze beslissen voor eventueel zaterdag of zondag, want volgende week spreken ze al van lichte dooi, dus het is nu of nooit. Groetjes
Dag Het is nu al de derde keer dat ik een berichtje begin en telkens wordt het afgebroken, gisteren had mijn computer zoveel problemen dat ik hem twee maal moest heropstarten, en ja ik had al veel geschreven, en alles was weg. Nu wil ik het toch afmaken, dinsdag ben ik terug bij de prof geweest voor mijn schouders, hij heeft mij terug een inspuiting gegeven in mijn linker schouder, het was nog maar gebeurd vlak voor kerstmis maar die inspuitingen hadden geen enkel resultaat, toen heeft hij ook mijn rechter schouder ingespoten, hier zijn al de pezen afgescheurd, en is het gewricht volledig kapot, heel het schoudergewricht moet vervangen worden, maar dat kan ik mij niet permitteren, ik voel mij daar toch nog iets te jong voor, en door de band is die pijn wel min of meer draaglijk, maar links is er een rotatorcufscheur, één maar en die bezorgt mij zo verschrikkelijk veel last dat het niet mooi meer is, s'nachts kan ik er niet van slapen, ik slaap op mijn linker kant dus moet ik er op liggen, en dat is zo pijnlijk, soms draai ik mijn dan op mijn rug met een dik kussen onder mijn arm, maar op mijn rug kan ik niet slapen, dus dat is het ook niet, dus nog maar eens een inspuiting, de hoeveelste dit al is kan ik bij benadering niet zeggen, maar het zijn er al verschrikkelijk veel, vroeger voor ik aan mijn rechter schouder voor de eerste maal geopereerd ben zei de dokter mij dat je nooit meer dan drie inspuitingen met cortisone mocht hebben want dat dat niet goed was voor het gewricht, ik heb er toen toch al 15 gehad voor mijn eerste operatie, dit was in 1994, sindsdien heb ik al zoveel inspuitingen gehad, in 2005 is mijn rechter schouder terug geopereerd, maar dit heeft dus niet lang geduurd of alles was weer naar de vaantjes, dus een operatie aan mijn linker schouder is geen optie, ik kan vanuit mijn rolstoel dus niets meer doen als ik met mijn linker schouder in een verband zit en er niets mag mee doen, dus vergeet het.Nu spreekt de dokter van een zenuwblok, hij ging overleggen met de dokter van de pijnkliniek en mijn geval uit de doeken doen, ik heb al een afspraak gekregen bij die dokter op 13 februari ik ben eens benieuwd wat deze zal voorstellen, ik hoop alleen maar dat ze de pijn een beetje kan doen verminderen, zodanig dat mijn leven toch een beetje aangenamer wordt, ik heb al miserie genoeg dat het probleem van mijn schouders mij toch iets te veel wordt. Ik wacht af. Groetjes
Dag Ja eindelijk na bijna vier weken is ze dan toch terug gekomen na haar operatie aan haar oogleden, en ze zag er goed uit, haar ogen zien er duidelijk veel beter uit, normaal mocht ze van de dokter nog niet komen werken, ze moest het nog een tijdje rustig aan doen, maar ze is toch maar gekomen omdat ze weet dat ik anders in de problemen zou zitten, ze ging het kalm aan doen zei ze, en daar was ik het uiteraard volkomen mee eens, ze vind het raar dat ze geen terugbetaling krijgt van de mutualiteit, maar ja het is een schoonheidsoperatie, daar voor betaalt de mutualiteit uiteraard niets terug, eigenlijk is dit nogal wiedes, alhoewel ze er wel last van begon te krijgen, maar ja als de dokter niet zegt dat het geen schoonheidsoperatie is dan krijgt je niets terug, alhoewel ik moet zeggen dat de prijs die ze moet betalen nog heel goed meevalt, ik was blij dat ik haar zag, want het mocht hier toch wel eens gekuist worden, het ruikt weer fris en dat is toch wel belangrijk vind ik, niet dat het nu zo viuil was, want tenslotte er lopen hier geen kinderen rond, alhoewel de kleinkinderen hier ondertussen wel geweest zijn, maar ze hebben het relatief proper gehouden, enkel mijn salontafel die zag er nog al uit als ze weg waren, maar mijn man heeft mij geholpen om ze toen toch wat proper te maken, huisdieren heb ik ook niet meer. Na ons prutske heb ik nog niet veel zin gehad om nog een huisdier in huis te nemen, ik ga toch nog een tijdje wachten voor ik terug begin met een kat, mijn man wilt liever een hond hebben, maar daar moet ik niet van weten, misschien zou dit niet slecht zijn voor hem, dan is hij verplicht om er mee te gaan wandelen, en heeft hij toch ook beweging in de buitenlucht, hij fietst wel, maar nu in de winter is dit op zijn hometrainer en in de living, terwijl hij zijn krant leest of naar tv kijkt s'morgens, maar hij heeft toch beweging en als je diabetes hebt is dat toch wel belangrijk. Van één ding ben ik niet zo content over mijn werkvrouw, en dat is de was, ik weet niet hoe het komt maar als zij de was doet, is alles zo verschrikkelijk verrimpeld, en zijn er nog altijd vuile plekken op mijn keukenhanddoeken, het geen bij mij zelf dus nooit zo is, maar ja ik plooi mijn was ook altijd een beetje als ik het uit de droogkas haar en zij haalt alles er tegelijk uit en dan zit dit natuurlijk allemaal door elkaar. Maar ja dat moet ik er dan maar bijnemen, ik ben toch content dat ik ze heb, want ze is ook naar het containerpark geweest, we hadden een grote stapel kranten klaar liggen, mijn man was vorige keer weer te laat om het buiten te zetten als ze rond kwamen om het op te halen, maar daar zit zij toch allemaal niet mee, ze had zelfs bloemetjes mee voor mij, als dat niet lief is weet ik het ook niet meer. Groetjes
Mijn expresso machine is na herstel niets verbeterd
Dag Ja je leest het goed, mijn expressomachine is 14 dagen naar de fabriek geweest van philips voor herstel, omdat er nog altijd water uitkomt ergens onderaan, ik weet niet waar, reeds van bij aanvang, nu is hij terug maar aan het probleem is dus niets veranderd, ttz. het probleem heeft zich verplaatst, er komt enorm veel water uit, maar nu loopt het in het opvangbakje vooraan, dus enkele keren per dag moet ik dit leeg maken of anders loopt het over, niettegenstaande ik er altijd een tasje onderzet opdat het bakje niet zou vol lopen, maar dit is dus geen avance, want het loopt er zo uit, dit heb ik vandaag ontdekt, deze morgen liep het dus over, ik begrijp hier niets van , mijn man heeft gebeld naar de firma, om het te melden, want ze hebben er wel 130 voor aangerekend, hetgeen we ondertussen al betaald hebben, dus we mogen hem terug binnen doen, en dan zouden ze kijken wat ze zouden doen, ofwel vermaken of ons een schadevergoeding toekennen, maar daarmee heb ik geen nieuw expresso machine, dus morgen doet hij het terug binnen en dan zien we wel wat er van komt, het is net 2 jaar oud, dus waarborg is verlopen, ik denk tegenwoordig dat ze electrische toestellen niet meer maken om te herstellen maar om direct een nieuw te kopen. Ook de verdeler van mijn rolstoel heeft gisteren al terug gebeld, dat ze onze brief gekregen hadden, en ze stellen het heel anders voor dan het is gebeurd, nu beweerd hij dat ze vroegen om de wieltjes te vervangen omdat ze een beetje versleten waren, maar ze stelden mij gewoon voor een voldongen feit, de wieltjes waren al vervangen, en de motor, ja dat moet een fabrieksfout geweest zijn, en de krak in het plastiek van de joystick, ja daar heb ik ergens mee tegen gereden, ik kan mij dat niet herinneren, en ook daar moet dit toch tegen kunnen, mijn man vroeg om een officieel antwoord, en hij ging het voorleggen aan de bazen, ik ben nu eens benieuwd wat hier uit de bus zal komen. Groetjes
Dag Ja het is ondertussen al meer dan drie maanden dat hij terug naar de firma is, dit hou je toch niet voor mogelijk, op 8 oktober hebben ze hem meegenomen na dat ze voor de tweede keer geprobeerd hadden bij mij thuis om hem te herprogrammeren, hetgeen dus weer niet lukte. Na een tijdje, omdat ik niets van hun hoorde, heb zelf gebeld om te horen hoe het zat met mijn rolstoel, toen vertelde men mij dat ze de voorste wieltjes vervangen hadden, die waren versleten, komaan zeg na 8 maanden, mijn oude rolstoe is ondertussen meer dan 7 jaar oud en die zijn nog steeds niet vervangen. Als ik vroeg hoe het met het herprogrammeren zat, ha nee dat was nog niet gedaan, dus nog even geduld. De volgende keer dat ik belde vertelde men mij dat ze de motor vervangen hadden, als ik vroeg waarom, omdat er een raar geluid in was, ja dat wist ik, dat had ik zelf ook vermeldl, en ja er is een barst in de joystick, ja dat wist ik ook, maar hoe die er in kwam, wist ik niet, enfin ze zouden proberen om het plastiekje te vervangen, maar dan moesten ze overal rondbellen, in de hoop dat ze het zouden vinden, zoniet moeten ze heel de joystick vervangen, maar of dat nog onder de waarborg nog kon, dat konden ze niet beloven, ja kom zeg, en als ik dan vroeg hoeveel dit kon bedragen, ja dat wisten ze niet van buiten, maar dat is toch wel een serieus bedrag, ondertussen ben ik verplicht geweest om de batterij van mijn oude rolstoel te laten vervangen, elke nacht opladen, dus s'morgens een volle batterij, maar tegen een uur of 5 was die batterij al bijna helemaal leeg, dus ik kon er nog onmogelijk mee naar buiten, want dan raakte ik niet meer terug, en vermits ik niet wist hoelang mijn andere rolstoel nog zou wegblijven was ik wel verplicht om die te laten vernieuwen, ik hoop alleen dat het Vlaams fonds dit nog wilt betalen, want ondertussen heb ik zogezegd wel een nieuwe rolstoel. Als ik laatste keer vroeg of hij al geherprogrammeerd is, zeiden ze mij dat ze dit bij mij thuis zouden doen, ja nu begrijp ik er niets meer van . Mijn man zegt dat kan toch niet meer zijn, dus hij heeft voor mij een brief opgesteld voor de firma, dat wij met hun manier van werken absoluut niet akkoord kunnen gaan, en dat we een nieuwe rolstoel eisen, want als je van bij aanvang al zoveel problemen hebt belooft dit toch niet veel goeds, dus de brief wordt zowel aangetekend als gewoon met de post verstuurd, ik ben eens benieuwd wat hun reactie zal zijn . Maar zeg nu zelf, op een jaar tijd dat hij in "mijn bezit"is is die ondertussen al een derde terug in de firma. Het is toch nu 6 weken geleden dat ik nog nieuws gehad heb, en dan heb ik nog zelf gebeld, maar nu bel ik niet meer zelf, ik wacht af wat ze nu gaan doen. Groetjes
Dag Vorige week werd ze geopereerd aan haar oogleden, ze vielen zowat over haar ogen en ze begon er serieus last van te krijgen. Ik heb haar in het begin van de week opgebeld om te vragen hoe het was, en ze vertelde me dat ze nooit nog iets zou laten doen onder lokale vedoving, halverwege de operatie was de verdoving uigewerkt en de dokter vond dat ze niet meer kon bijgeven dat dit niet goed was, dus van dat moment heeft ze dus alles levendig meegemaakt, en het deed vreselijk veel pijn vertelde ze mij, na de operatie waren haar ogen heel erg gezwollen en zag alles blauw, nu vandaag moest ze gaan om haar draadjes te laten uitdoen, ik vroeg of het resultaat al beter was of voordien, en ze vond dus van wel, nu was de pijn ook al veel beter, maar ze kon maar ten vroegste volgende week terugkomen, ze zou nog bellen welke dag, ik hoop dat ze komt, ze is ondertussen al 23 jaar bij ons en ik zou ze toch niet willen missen, ik kan wel mijn was doen en mijn strijk, alles een beetje afkuisen gaat ook nog, maar de vloer doen dat is natuurlijk een ander paar mouwen. Ik zeg wel de was doe ik zelf, maar mijn man moet natuurlijk de mand naar beneden dragen, en als de was gedaan is ook terug naar boven brengen, hulp heb ik natuurlijk altijd nodig, maar op deze manier lukt het mij nog net, ik ben eens benieuwd wanneer ze echt zal terug komen, want ik mis haar toch. Deze namiddag ben ik naar de kno. arts geweest, er zat weer een stop in mijn rechter oor, dit heb ik al redelijk veel gehad, en dan hoor ik ook niet meer langs de rechter kant, en moet mijn man toch dikwijls het zelfde zeggen voor ik het verstaan heb, nu schrik ik dat alles zo veel lawaai maakt, dus het is toch echt wel een groot verschil horen aan een kant of horen aan beide kanten, enfin ik ben content dat dat toch weer in orde is. Voor de rest zal ik nog een beetje meer geduld moeten hebben. Groetjes
Dag Ja wat ik gisteren meemaakte wil ik toch niet nog een keer meemaken, ik had mij na het eten in de zetel gezet, lijk trouwens elke avond en ik wilde kijken naar een film maar ik viel constant in slaap, wat moeite ik ook deed om wakker te blijven, het lukte mij niet, dus ik gaf er dan uiteindelijk maar aan toe, plots schoot mijn man recht, en zei ik ga naar mijn bed, ik vroeg hoe laat het was, hij zei dat het half elf was, ik zeg dat is het moment voor mijn clementinetjes op te eten, elke avond rond dezelfde tijd eet ik die, dus ik schuif over in mijn rolstoel, maar alles begon te draaien, en draaien, ik weet niet wat ik had, en ik begon weer te zweten, en werd opeens misselijk, die misselijkheid beterde even maar het draaien bleef duren, ik heb mijn clementintjes toch opgegeten maar het werd er niet beter op, ik ging dan maar terug naar mijn zetel maar alles bleef draaien en ik werd weer misselijk, ik zeg nee ik moet zo vlug mogelijk naar mijn bed in de hoop dat het voorbij gaat, dus ik rijd naar mijn slaapkamer, mijn man was nog naar de tv aan het kijken, ik zeg hem ik voel mij niet goed, ik weet niet wat het is maar het is niet goed, dus ik heb al bibberend en enorm duizelig mij voorbereid voor mijn bed en ben er gaan inliggen, vast overtuigd dat ik tegen de morgen zou dood zijn, zo rot voelde ik mij, ik ben heel stil blijven liggen en ben uiteidelijk toch in slaap gevallen, en was blij dat ik deze morgen toch wakker werd, en de duizeligheid was verdwenen, het is niet de eerste keer dat ik dit meemaakte, een paar weken geleden heb ik dit ook al eens gehad op een avond, maar toen dacht ik dat ik teveel gegeten had en dat dit de oorzaak was, dat kan ik van deze keer zeker niet zeggen, ik heb een beetje schapenragout gegeten dat nog in de vriezer zat en dan nog een half boterhammetje met honig. Ik zal toch de huisdokter eens moeten laten komen, maar ja die zal toch ook niet zo maar kunnen zeggen wat de oorzaak is, heb ik nu te hoge of te lage bloeddruk, ik weet het niet, te hoge dat zou mij zeer verwonderen want ik heb gewoonlijk een heel lage bloeddruk rond de 10 of zo, ik weet het niet maar ik kan alleen maar zeggen dat het zeer beangstigend was en ik het niet graag nog eens zou meemaken, is er iemand die dit ook al eens heeft meegemaakt laat het mij dan aub weten, en vooral wat hiervan de oorzaak is. Wat ik nog wilde zeggen, mijn nieuwe rolstoe is nog altijd in de firma om nagekeken te worden, dat is ondertussen meer dan drie maanden dat hij weg is, ik bel zelf niet meer, dat heb ik al teveel gedaan zij moeten mij zelf maar laten weten als hij klaar is. Groetjes
Dag Zoals ik al heb aangekondigd zijn de vier kleinkindjes hier komen logeren, gelukkig was hun papa er bij, want alleen de vier kindjes zag ik toch niet zo goed zitten, want vanuit een rolstoel is dit allemaal toch niet zo evident, dinsdag avond rond een uur of 7 waren ze hier, ze waren zo moe, dus hebben we ze zeer wat eten gegeven en mijn zoon heeft ze dan in hun bed gestoken,mijn man is nog een verhaaltje gaan vertellen, Quido mocht dan nog even naar beneden komen om een beetje televisie te kijken, en dan ook naar bed. Enfin ik vergeet het nog, mijn man was in de dag naar Kinderplaneet geweest om voor alle vier een nieuwe pyama te gaan kopen, mijn zoon had graag pyamatjes van Woody, hij zou die dan niet meegeven naar hun huis maar in het appartement aan zee houden waar hij dus voorlopig verblijft, ik moet wel zeggen goedkoop zijn die natuurlijk niet he, maar voor de kinderen en de kleinkinderen alleen maar het beste he, dit was dus voor alle vier hun nieuwjaar van ons, die van Quido en van yoshka waren ok, maar die van de tweeling waren te groot, niettegenstaande het een drieling is scheelt Yoshka toch duidelijk in grootte met de andere twee, maar dat is dan ook een eeneiige tweeling he, ik zeg altijd gelukkig dat Archie een rood vlekje op zijn kaak heeft of ik zou ze niet uit elkaar kennen. Enfin hij moest dit maar de volgende dag gaan verwisselen, de nacht is verlopen zonder problemen. De woensdag zijn ze naar Plopsa Land indoor in Hasselt geweest, ze zijn rond 10u30 vertrokken en pas rond 6u30 s'avonds teruggekomen, en ze hebben zich volgens de papa fantastisch geamuseerd, dus veel hebben wij ze niet gezien, ik had dan schapenragout klaargemaakt tegen ze terug kwamen, ik had zoveel gemaakt dat de pot, het was mijn grootste pot, na het bijvoegen van de bonen in tomatensaus, met het deksel op te doen, de pot overliep, dan heb ik maar een deel in een andere pot overgeschept, en het probleem was verholpen. Ze hebben heel goed gegeten, een paar vroegen zelfs een tweede maal, dan nog een puddingske en na een verhaaltje terug hun bed in, oh ja mijn man had die pyamatjes dus verwisseld van een maat 6 naar een maat 4 en nu waren ze goed, zelfs nog ietsje te groot, maar dat mag wel he, kleiner kunt je toch niet nemen ze worden reeds 5 jaar in april. Ik heb een foto bijgezet met hun nieuwe pyama van moody. De volgende dag zijn ze wel hier gebleven, ze hebben een beetje naar tv gekeken, mooie tekeningen gemaakt, die moest ik dan mooi inpakken om te geven aan hun mama, als ze terug thuis kwam, naar het schijnt was ze voor een week in Afrika, met haar vriendin, waar in Afrika weet ik niet, en mijn zoon is niet meer geinteresseerd in wat ze doet, dus ja dan weet ik het ook niet meer. Ik hoop dat de situatie gauw opgehelderd is en dat er een uitkomst is, want mijn zoon heeft een week verlof moeten nemen om voor zijn kinderen te zorgen, dat kan hij natuurlijk niet volhouden op die manier. Enfin ze zullen het wel oplossen, zonder dat ik mij er mee gaan bemoeien. Groetjes
Dag Ja ik ben blij dat alles weer voorbij is, ik haat die dagen van Kerstmis en Nieuwjaar, ik denk niet dat ik de enige ben, maar het is voorbij laat ons het daar bij houden. Niettegenstaande wil ik toch wel aan iedereen een gelukkig en vooral gezond nieuw jaar toewensen, en vooral veel liefde. Wij hebben van eind naar nieuw in Frankrijk doorgebracht, vorig jaar waren we in Napels, wij zijn liefst niet thuis met die dagen, dus vorige week woensdag zijn we vertrokken met de wagen, richting Parijs, we hebben een paar prachtige dagen in Parijs doorgebracht. We logeerden in de Meridien, mijn man had als naar gewoonte alles geregeld met het hotel om een aangepaste kamer te hebben, ik bedoel met een aangepaste badkamer, en ik moet zeggen het was redelijk goed, het toilet was verhoogd, en er was één grote bar langs de muur aan het toilet, maar enkel een beetje laag, dus om recht te staan was hij te laag maar als ik overschoof van mijn rolstoel was het goed, wij hadden ook twee handvatten mee, en gelukkig de handvat pakte op de muur, want dat is natuurlijk niet zo evident, de muur moet heel glad zijn, vb op een geverfde muur of met papier gaat dit niet, maar nu plakte hij stevig vast en ik kon mij er zeer goed aan optrekken, dus so far so good. We hebben dan een grote wandeling gedaan van het hotel naar de Champs Eliséé, maar mijn man had een beetje problemen met mijn rolstoel hij reed niet zo goed, achteraf hebben we ontdekt dat het lintje van mijn rugzak die achteraan mijn rolstoel hing tussen het wiel zat en dat hield natuurlijk tegen, daardoor en natuurlijk doordat hij nog van heel de dag nog niets fatsoenlijk gegeten had, voelde hij zich niet goed, hij heeft suikerziekte, hij voelde zich erg duizelig, dus gelukkig had hiij enkele droge koekjes mee, en als hij die op had voelde hij zich toch wat beter. Er was verschrikkelijk veel volk op de Champs Eliséé, wij hebben dan een tijdje op een terras gezeten die lekker verwarmd was en waar je natuurlijk mocht roken. De volgende dag hebben wij een taxi genomen om naar een paar galerijen te gaan, zoals de galerie Royale, en het Louvre, maar daar stond ook zo verschrikkelijk veel volk aan te schuiven dat we het niet zagen zitten om er ooit binnen te raken, maar we zagen daar zo'n persoon met een oranje hesje, dus één van die gardisten, en mijn man zei tegen hem we zouden naar het Louvre willen maar we weten niet hoe, venez avec moi, zei hij, wij hadden dus prioriteit, hij heeft ons overal binnen en door geleid, we moesten niets betalen, zelfs bij de Mona Lisa, er stonden rijen dik mensen achter zo'n draad te kijken naar het schilderij, en ik mocht voor de draad komen om foto's te nemen, een rolstoel geeft weinig voordelen maar soms toch wel, en dit was er één van. Overal werden we begeleid en mochten we als eerste door, dat was wel leuk. Na het Louvre wilden we nog naar de gallerie Lafaette, een beetje shopping gaan doen, na dat we eerst ergens op een terrasje hadden gezeten en een typische franse ajuinsoep hadden gegeten, maar de afstand viel wel een beetje tegen, het was verder dan we gedacht hadden, ook daar was er enorm veel volk, ik moest alleen enkele parfumerieartikelen hebben, we hebben daar wel een beetje tijd verloren, normaal zijn de liften bedoelt voor mensen met een rolstoel of moeders met een bugy met een baby, maar iedereen nam de lift, dus wij stonden beneden te wachten op de lift, hij is tot vier maal toe tot beneden geweest, maar de deuren gingen zelfs niet open, de lift zat elke keer vol met valide mensen en wij bleven daar maar staan, tot mijn man iemand van het personeel aansprak en die ons geholpen hebben naar een andere lift en dan uiteindelijk lukte het wel om boven te raken, we hebben dan een taxi terug genomen naar het hotel, want het was toch te grote afstand om dit te voet te doen. De volgende dag zijn we dan vertrokken uit Parijs richting Reims, we hadden daar een paar dagen gereserveert, we kenden het hotel van de vorige keer dat we in Frankrijk waren, dan hadden we daar al een paar dagen en nachten gelogeerd, en we wisten dat ze daar een heel goede keuken hebben, met twee sterren, dus als we twee avonden een diner namen met oud op nieuw inbegrepen kregen we een dag extra. De afstand bedraagt maar een paar honderd kilometer, dus in een paar uur waren we al ter plaatse. Het hotel noemt "L'assiette champignoise "We wisten wat we konden verwachten en dat de badkamer dus redelijk goed was aangepast, het was daar dat de eigenaar vertelde dat hij niet wist hoe hij dit moest aanpakken, omdat er geen algemene richtlijnen bestaan voor een hotel hoe ze een kamer voor mindervaliden moeten inrichten om naar wens te zijn, enfin ik had het hem kunnen zeggen maar het was dus al te laat. De kamers waren al ingericht. Mijn man is dan in de namiddag nog champagne gaan halen, hij had het adres opgeschreven van waar we ze vorige keer gehaald hadden, en de jongste zoon had die het liefste, gelukkig waren er nog 6 flessen van 2002, dus heeft hij ook 6 flessen van 2004 meegebracht, ik heb rustig in mijn kamer zitten lezen, mijn boek Milenium deel 1 is bijna uit. S'avonds zijn we dus in het restaurant van het hotel gaan eten, het was weer zo fijn als we ons herinnerden van vorige keer, maar ik heb niet veel genomen want ik had toch niet veel honger. Ik had al in 6 dagen niet naar het toilet kunnen gaan, en al van alles voor gedaan, mijn man zegt ik ga naar een apotheker en ga voor jou iets vragen want dit is niet normaal meer, ja dat wist ik ook wel, dus hij kwam af met microlax en pilletjes waar ik er 6 per dag mocht van nemen, ik heb direct een microlax opgestoken, zonder resultaat, dan nog een, en die dag nog 6 pillen, maar naar het toilet kon ik niet, ik heb nog moeten wachten tot na middernacht van oud op nieuw, na de diner, die fantastisch goed was, en waarvan elk gerecht geprepareerd was met truffels, lukte het wel. We hebben nog wel een bezoek gebracht aan de kathedraal van Reims, met oudejaarsdag. Op zondag zijn we dan maar naar huis gereden, we dachten eerst nog te blijven tot maandag maar uiteindelijk vonden we het toch best om naar huis te rijden, we hebben het gehad en het was prachtig, meer moet dat niet zijn. We hebben onderweg maar 1 maal moeten stoppen voor het toilet en om iets te drinken, en natuurlijk ook om te tanken, en voor de rest is alles perfect verlopen, want de volgende dag zou mijn zoon komen met de vier kindjes voor een paar dagen, en dan zal het voor ons niet zo rustig zijn, maar dat is mijn volgende berichtje. Ik voeg een foto bij, getrokken aan het Louvre in Parijs, met in de verte de Arc de Triomphe. Groetjes
Dag Ja we kunnen er niet onderuit onze vier kleinkindjes komen hier logeren, de tweede week van de kerstvakantie heeft mijn zoon de kindjes in co ouderschap, maar hij moet natuurlijk naar de bureau, hij moet dus werken, hij kan niet elke dag de kindjes meenemen naar de bureau, je kan dit een keer doen maar dat komt dus niet goed. Ik heb al tegen mijn man gezegd dat ik niet kan zorgen voor alle vier de kindjes, ze zijn nog te klein, 3 van 4 jaar en 1 van 8 jaar, daar kan je nog niets aan vragen, die moet je de hele dag begeleiden, die kan je dus geen second alleen laten, ik kan met moeite voor mij zelf zorgen en dan nog voor 4 relatief kleine kindjes, ik zie dat niet zitten, maar mijn man zegt ik ben hier toch, maar ik weet als ze één dag hier geweest zijn dan is hij al kapot, wat zou hij dan een hele week voor ze kunnen zorgen, ik weet het niet hoor. Je wilt ze toch alles geven wat ze nodig hebben, en ik zie dit niet zitten. Een paar dagen zou misschien nog gaan maar zeker geen hele week, enfin we zien wel hoe het uitdraait, ik heb mijn gedacht gezegd, het is niet dat ik het niet wil, maar ik weet gewoon dat ik het niet kan. Wij gaan eerst een paar dagen weg, naar Frankrijk, waar we vorige keer geweest zijn in Reims, om oud op nieuwjaar te vieren in dat hotel waar we vorige keer zo verschrikkelijk lekker gegeten hebben, en als je oudjaar bij hun viert mag je twee dagen logeren en moet je maar één dag betalen, dus dat is toch lekker meegenomen, en dat hotel was ok, de badkamer was vrij goed aangepast, ik had één probleempje het licht boven de lavabo was een beetje donker, ik hoop dat ze dat ondertussen hebben aangepast, er is één baar aan het toilet maar op de goede hoogte en het toilet is verhoogd, we hadden nog wel een baar meegebracht hij paste er op maar hij viel er telkens terug af, ik denk dat de muur niet effen genoeg was. Mijn zoon heeft de kindjes toch hun sinterklaas kunnen geven, het was al wel de 11 de december maar ja beter laat dan nooit, op die dag is hij de kinderen gaan halen thuis en s"morgens heeft hij dan sinterklaas laten komen, ik zal er een foto van bij doen als ze er waren op zijn sinterklaas. Joshka begint een beetje problemen te geven, telkens hij naar zijn papa moet, dan steekt hij zich weg en begint hij te huilen, zijn mama zal er ook niets aan doen om het proces te vergemakkelijken denk ik, integendeel, hoe moeilijker hoe liever dat ze het zal hebben, ik hoop dat ze al gauw een deftige oplossing gevonden hebben voor de kinderen, want tenslotte bij een echtscheiding zijn het toch altijd de kinderen die er onder lijden. Natuurlijk is het geen uitzondering dat ze scheiden, er zijn er al zoveel hun voor gegaan en er zullen er nog zo veel hun volgen, voor mij is dit natuurlijk nieuw want in ons familie ken ik nog niemand die gescheiden is, dus dit is wel even wennen. Groetjes
Dag Vrijdag middag als ik naar het toilet moest, trek ik toch wel mijn prothese kapot zeker, om te kunnen gaan zitten moet ik mijn prothese lostrekken, vermits dat die blokkeert aan de knie om te kunnen rechtstaan, nu trek ik toch wel dat stukje hout eraf waardoor ik ze kan los trekken, dan heb ik alles geprobeerd om dit toch te kunnen oplossen zodanig dat ik terug kon gaan zitten, maar dat lukte niet, dus het enig mogelijke was ze af doen en bellen naar Pellenberg om te vragen of ik mocht komen om ze te vermaken, gelukkig dat mocht, dus mijn man heeft mij dan weggebracht en ze hebben het vrij vlot kunnen maken zodanig dat ik weer gered was. Terwijl ik moest wachten ben ik naar de pijnkliniek geweest , het is ondertussen een week of vier geleden dat de dokter van daar mij heeft opgebeld dat ze een voorschriftje ging opsturen met de richtlijnen voor een bepaald medicament dat ik zou moeten nemen, ik verstond ze al moeilijk want het is een engelse, ze spreekt wel nederlands maar met een verschrikkelijk accent, enfin ik heb enorm moeite om haar te verstaan, ze heeft er mij zelfs twee maal voor opgebeld met dezelfde boodschap maar het voorschrift kwam maar niet, ik heb zelf ondertussen al een paar maal gebeld, maar telkens was ze er niet maar zouden ze het haar vragen, dus tot op de dag van vandaag had ik nog steeds niets gekregen, ze zeiden nu dat ze in een bespreking was maar dat we maar eventjes moesten wachten en dat ze het dan zou in orde brengen, dus dat is dan uiteindelijk gelukt, en nu heb ik het briefje meegekregen met de nodige richtlijnen, ik heb het nog niet gaan halen bij de apothekert, ik wil dat eerst eens vragen aan mijn huisdokter die moet maandag toch komen want ik heb bijna niets meer van medicatie dus het wordt tijd dat hij alles komt voorschrijven en dan zien we wel. Ik heb eens opgezocht op internet wat soort medicament het eigenlijk is dat ze mij heeft voorgeschreven, en er zijn weer zoveel kans op bijwerkingen, waar voor te vrezen is dat het niet mooi meer is. Enfin ik hoop dat ik er tegen kan, want anders zie ik het toch niet zo goed zitten . Groetjes
Dag Het was al wel een week te laat, maar vorige zondag had mijn zoon de kinderen niet, dus is hij met alle vier reeds zaterdag afgekomen, hebben ze hier allemaal geslapen opdat we gisteren de verjaar dag van de oudste konden vieren, mijn man had gezegd we zullen schapenragout klaarmaken, dan hebben ze allemaal eten en kan de andere zoon en schoondochter ook komen. Quido is op 20 november 8 jaar oud geworden, mijn man had voor hem samen met zijn papa een nieuwe fiets gekocht, zo een soort montenbike, want hij vond dat zijn fiets niet meer voldeed, dus er moest een nieuwe komen, die heeft hij in de loop van de week al gekregen, vorige zaterdag had hij zijn verjaardag mogen vieren met zijn vriendjes van de school, ik geloof dat er zo'n 10 op afgekomen zijn, dus nu werd het bij ons gevierd, mijn andere zoon had hem een nieuw spelletje gekocht voor zijn nintendo, en van mijn schoonzus, mijn man zijn zus heeft hij een auto gekregen met afstandsbediening, ja zij konden er niet bij zijn want die zijn gisteren vertrokken naar Florida voor een maand, wij zijn uitgenodigd, maar mijn man heeft geen tijd om te gaan, hij heeft te veel werk met zijn Beagle trading, er moeten teveel zendingen vertrekken en dat moet hij toch onder controle houden. Aanvankelijk was het ik die niet wilde gaan omdat ik bang ben van Florida, en vooral van de vele orkanen die daar voorkomen, maar ze hebben mij allemaal proberen te overtuigen dat dit zeker niet het seizoen is voor tornado's en orkanen, maar ze kunnen mij toch niet goed overtuigen, enfin we gaan nu toch niet, ik heb juist naar de foto's gekeken van het appartement waar ze gaan logeren, en ik moet zeggen dat het wel de moeite is, het is er gewoon prachtig, vlak aan de oceaan, met een prachtig zicht erop. En de kamers zien er gewoon schitterend uit. Maar het zal dus voor een volgende keer zijn. Het is toch wel serieus druk geweest het weekend met die vier kindjes, en mijn huis is dan natuurlijk een slagveld maar dat is onvermijdelijk. Ze moeten toch kunnen spelen. De schapenragout vonden ze allemaal heel lekker, ik heb mijn twee zonen nog elk een paar porties meegegeven en we hebben nog over voor ons zelf, het was dan ook een heel grote pot dat ik had klaargemaakt. Nadien hebben we dan natuurlijk een grote taart aagesneden met 8 kaarsjes op en gelukkige verjaardag Quido. Voor de kindjes vertrokken hebben ze dan nog een rozijneboke gegeten met confituur, zodanig dat niet meer moesten eten als ze thuiskwamen, yoska was niet zo lekker, hij was al hangerig als hij zaterdag toekwam, en gisteren deed hij dan ook niets dan hoesten, ik heb dan eens zijn temperatuur genomen, hij had toch wel 39,1 graden koorts, mijn zoon is dan naar een apotheker moeten gaan om iets te halen tegen de koorts want ik had niets voor kinderen in huis, ze heeft hem dan perdolan voor kinderen meegegeven in siroop, ik denk niet dat hij naar school zal kunnen, maar volgens mij was hij zaterdag al ziek als hij van zijn mama kwam. Mijn zoon wilt nu dat wij de tweede week van de kerst vakantie de kinderen voor een week bij ons nemen, omdat hij moet werken, maar dat zie ik toch niet goed zitten, ik kan met moeite voor mijn eigen zorgen, en vier kinderen is toch niet niets he, ze zijn dan nog zo klein, enfin we zien wel wat er van komt. Groetjes
Dag Ja maar nu kom ik wel serieus in de problemen, ik rijd ondertussen al meer dan een maand terug met mijn oude rolstoel, waar ik ondertussen reeds bijna 7 jaar mee rijd, niettegenstaande ik om de vijf jaar recht heb op een nieuwe electronische rolstoel, gisteravond keek ik naar mijn joystick en ik schrok mij een hoedje, die stond nog op één streepje en dit stond te flikkeren, dus mijn batterij was plat, je moet dan weten dat die elke dag opgeladen wordt, heel de nacht ligt die aan de oplader, ik rijd er alleen maar mee binnen van de ene plaats naar de andere, en toch was die batterij plat, abnormaal. Normaal gezien is die rolstoel natuurlijk afgeschreven, maar natuurlijk door de problemen met mijn nieuwe rolstoel ben ik verplicht om hem terug te gebruiken, met al de gevolgen van dien. Dus nu ben ik verplicht om nog een nieuwe batterij te laten plaatsen in die oude rolstoel, ik moet toch met iets kunnen rijden, maar ja dat kost enorm veel geld, en ik ben niet van plan om dit zelf nog op te hoesten, maar voor Ortec is er blijkbaar geen problemm, dat zetten ze op de rekening van mijn Salsa, voor het Vlaams Fonds, natuurlijk met het feit dat mijn geld dat voorzien is voor de nieuwe rolstoel zo met een heel deel zal verminderd worden, enfin ik maak er mij niet al te veel zorgen over, we zien wel, morgen komen ze de nieuwe batterijen plaatsen, want mijn Salsa rolstoel zal wel nog een tijdje uit de circulatie zijn, want het stuk dat ze nodig hebben moet van Nieuw Zeeland komen, dus dat is niet bij de deur, en ze wilden eerst mijn roltoel zo terug brengen maar daar ben ik natuurlijk niets mee vooruit, hij moet toch vermaakt worden, en ik moet toch een nieuwe batterij hebben, in geval die oude rolstoel in de toekomst nog zou nodig hebben. Nu vandaag moet ik zeggen dat het precies iets beter is, normaal is het rond deze tijd dat mijn batterij al half leeg is, maar dat is hetzelfde als dat je naar de tandarts moet, en in de wachtzaal is je tandpijn over, dus nu lijkt de batterij niet zo vlug af te gaan als gisteren, nu weet ik het ook niet meer, enfin morgen komen ze toch een nieuwe plaatsen , dan ben ik toch gerust. Groetjes
Dag Zondag hebben we eindelijk mijn ventje zijn verjaardag gevierd, samen met de waarming up van mijn zoon zijn huis. Mijn andere zoon was er ook met zijn vriendin, mijn man zijn zus en haar man, en wij dan natuurlijk. Ze hadden een lekker diner besteld met fazant. Wij hadden voor mij zoon en schoondochter een stel gekocht voor zijn open haard, het moest iets modern zijn, want zijn haard is ook modern, dus we hebben zo'n stel gekocht in inoxidabel, mooi maar eenvoudig, hij was er toch heel content mee. Eerst natuurlijk kregen we een lekker glas champagne, mijn man had een paar flesen meegenomen die we nog in Frankrijk gaan halen zijn, en enkele appertizers, dus dat was al een goed begin, mijn zoon en vriendin moesten met zijn zus en schoonbroer natuurlijk van de kust komen, dus die hadden er al een hele trip opzitten, gewoonlijk zijn wij het die het verst moeten rijden, nu waren de zaken eens omgedraaid, en moesten wij het kortste eind rijden. Hij had ook lekkere oesters en gerookte zalm als voorgerecht, dan een witloofsoep, en dan fasant met witloof en appeltjes en rode besjes, met de aangepaste wijnen. Mijn man had vissoep gemaakt, alhoewel ze gezegd hadden dat dit niet nodig was, kon hij het toch niet laten, maar we hebben er toch een deel voor hun daar gelaten, en de rest terug mee naar huis genomen. Het was heel goed verzorgt, na de hoofdschotel kreeg mijn man zijn verjaardagspakje, de zonen hadden hem een ipad beloofd, dus hij kreeg een pakje en wat zat daar in een "ipad", maar dan wel letterlijk, een groene kikker in vorm van rugzak met i opgeschreven, natuurlijk was het dat niet dat hij wilde, maar lang moest hij niet wachten want daar kwam dan zijn echte ipad op de proppen, bij telenet was er al de installatie van een WIFI besteld, dat zijn ze dinsdag komen doen, want anders kon hij er uiteraard niets mee aanvangen, dus hij kon nu op internet, maar zijn émail en TV lukte nog niet, dan is de zoon op een middag eens gekomen, en heeft hem zo weg wijs gemaakt voor de tv, nu nog voor het émail verkeer, daarvoor moest hij naar een winkel in Mechelen, waar de zoon eerst geweest was, maar hij kon de ipad daar niet kopen, zodanig dat hij het toch langs internet heeft moeten bestellen, maar in die winkel hebben ze hem wel goed geholpen, hij heeft dan wel een abonnement moeten nemen voor hulp van een 75 , maar als hij problemen moest hebben kan hij naar de winkel bellen of er naar toe gaan, dus dat is dan wel handig, nu was hij aan het proberen om allerlei proeven te doen voor zijn geheugen van Albert Einstein, en vanavond wilt hij in zijn bed kijken naar het voetbal op zijn ipad. Het is natuurlijk wel handig als hij in het buitenland is, hij moet dan natuurlijk opletten dat hij een speciale code intikt, zodanig dat de rekening niet reikt tot het plafond, wan als je niet oplet is het toch wel verschrikkelijk duur, vooral in het buitenland, maar dat weet hij ondertussen, en hij zal hem wel niet laten verrassen. Zo heeft hij toch weer een nieuw speelgoedje bij. We hebben daar toch een zeer gezellige namiddag gehad, spijtig dat het weer niet zo meeviel, er was spijtig genoeg geen zon, dus op terras zitten zat er niet direct in, maar dat is dan voor de volgende keer. Groetjes
Dag Ik begrijp er niets meer van, mijn nieuwe rolstoel die ik tenslotten nog maar heb van ergens begin dit jaar is ondertussen al bijna vier weken weg om hem te herprogrammeren. Hiervoor zijn ze al twee maal bij mij thuis geweest, en telkens is dit mislukt, dus hebben ze hem meegenomen om dit bij hun te doen, ondertussen hebben ze al een nieuwe motor gestoken, ik vroeg waarom een nieuwe motor, omdat er dus een geluid in zat als ik er mee reed dat niet normaal was, ze hebben ook al de voorste wieltjes vervangen want ze vonden die afgesleten, op nog geen zeven maanden, mijn oude rolstoel heb ik bijna 7 jaar mee gereden en die voorste wieltjes zijn nog nooit vervangen, er is ook een barst in het schermpje van de joistick, dus ik moet daar ergens mee tegen gezeten hebben, nu gaan ze zoeken of ze zo'n plastiekje kunnen vinden om dat te vervangen, vinden ze dit niet moeten ze heel de joistick vervangen en dat kost natuurlijk wel een beetje geld, hoeveel weet ik niet, maar ik hoop dat ik dat niet moet betalen en dat ik dit kan doorzenden naar het Vlaams Fonds, die motor is het enige dat ze onder de waarborg kunnen nemen zeggen ze, ik ben toch eens benieuwd. Ik vraag mij toch af hoe lang het allemaal nog zal duren, ze hebben wel gezegd dat het nog wel een paar weken in beslag zal nemen, voor mij is het ok, ik heb mijn oude rolstoel nog, ik wist niet dat die nog zo goed van pas zou komen, maar je ziet wel dat je nooit iets te vroeg moogt afschrijven, voor je zeker weet of alles in orde is, ja en het toppunt van al, waar hij uiteindelijk voor werd meegenomen zullen ze dan toch nog bij mij thuis moeten doen, ik begrijp er niets meer van. Groetjes
Dag Mijn ventje is ondertussen verjaart op 4 november, maar ik heb nog geen stukje kunne schrijven hierover. Ik heb niet zo graag dat hij verjaart want een paar maanden later volg ik dan, hij is dus 70 jaar geworden, en vermits wij maar een paar maanden schelen, wel van een ander jaar wordt ik in maart dus ook 70, en dat heb ik niet zo graag, alles gaat veel te rap, de weken vliegen voorbij alsof het niets is, en de jaren volgen elkaar zo vlot op dat je de tel zou kwijt raken, zijn verjaardag hebben we nog niet gevierd dit wordt gedaan op 13 november, bij mijn jonste zoon, en terzelfdertijd gaat bij mijn zoon de houswarming door, want sedert hij in zijn nieuwe huis is ingetrokken, is dat nog niet ingewijd, ze hebben dit al wel gedaan met hun vrienden vorige zondag, maar nog niet met de familie, dus op 13 november wordt dit samen gedaan, zij zouden voor een etentje zorgen, wij moesten aan niets denken. Op 4 november had mijn man wel oesters meegebracht, om toch een beetje zijn verjaardag onder ons te vieren, ik lust ook graag oesters, maar de dokter was s'middags nog geweest omdat mijn verkoudheid blijft aanslepen, en ik een enorme zware hoest behoud, dus hij heeft dan nog maar een kuur voorgeschreven met zwaardere antibiotica, maar een uur na dat ik een genomen had, voelde ik mij enorm misselijk en moest ik overgeven, dus dat is mij twee maal overkomen, ik heb dan s'avonds teruggebeld naar hem, en hij zou de volgende dag een voorschrift voor een ander medicament in de bus steken, wan deze die hij eerst had voorgeschreven mag ik dus niet meer nemen. En natuurlijk oesters heb ik dan ook niet gegeten, maar mijn man vond hij dit niet erg, hij heeft ze in twee dagen maar zelf opgegeten, en ze waren heel goed zij hij. Dus nu heb ik een ander medicament en ik moet zeggen dat het wel effect heeft, mijn hoest is al veel verbeterd, misschien komt het nog wel goed. Groetjes
Dag Zoals elk jaar zijn we zondag, lijk de meeste mensen denk ik naar het kerkhof geweest, naar Blankenberge, wij gaan altijd naar het kerkhof voor het graf van mijn schoonouders te gaan bezoeken, nooit gaan we naar het kerkhof waar mijn ouders liggen, dat is zo gegroeid, elk jaar is dit een traditie, en daar wordt dus niet van afgeweken. Onze zoon is ons komen ophalen zodanig dat we maar met een auto moesten rijden, het spaart natuurlijk brandstof, en we moesten toch dezelfde richting uit, Om 10 uur is hij ons komen halen, we hadden afgesproken dat we om 12 uur daar aan het kerkhof zouden zijn, mijn oudste zoon stond al te wachten met zijn vier kindjes, zijn vrouw was er niet bij, want spijtig genoeg zij willen gaan scheiden, ik begrijp er niets van maar ja het is hun beslissing en daar kan ik natuurlijk niet tussen komen, het is natuurlijk de mode, er zijn tegenwoordig niet veel getrouwde koppels die nog samen blijven, ik vind het natuurlijk heel erg voor de kindjes, nu is alles nog zo onzeker, mijn zoon woont voor het ogenblik in een appartement aan de kust, terwijl zijn vrouw met de kinderen in hun nieuwe huis zit, enfin hij had dus dat weekend voor vier dagen de kinderen onder zijn hoede, en zijn vrouw wilt dus niet als hij de kinderen heeft dat hij dan in het huis verblijft, hij moet dan weg. Enfin ik hoop dat ze gauw een overeenkomst bereiken zodanig dat iedereen content is. Na het kerkhof zij we dan naar het appartement van mijn schoonzus geweest, we hebben daar samen wat soep en broodjes gegeten, het was gezellig, de kindjes waren wel wat druk, maar ja houd eens vier kindjes van bijna 8 en drie van 4 jaar stil, dat kan dus niet, mijn zoon zou ze nadien terug naar huis brengen, hij vertelde achteraf dat zijn "ex"vrouw zelfs niet thuis was, hij heeft natuurlijk moeten wachten tot ze thuis was. Ik wil er nog niet teveel over kwijt, omdat ik er mij niet zo goed bij voel, maar dat is mijn probleem. Groetjes
Dag Ja gisteren moest hij een paar boodschappen doen, zoals elke dag trouwens, na een tijdje komt hij thuis, hij zegt is mijn telefoon hier, ik zeg ik weet niet ik heb hem nog niet gezien, dus ik bel om te horen of ik hem eventueel hoor bellen, dat moet ik regelmatig doen, want regelmatig vind hij zijn telefoon niet, maar direkt vingen wij hem dan terug, maar nu hoorden we niets, alles afgezocht, maar niets te vinden. Ik zeg maar had je hem als je wegging, hij wist het niet meer, maar dacht van wel, dus hij is dan terug gegaan naar de winkels waar hij geweest was, onderandere de krantenwinkel, maar die was al gesloten en hij moest dus wachten tot halftwee, en de carre four in Tremelo. Maar daar hadden ze niets gevonden, hij heeft dan toch maar zijn naam en adres en telefoonnummer opgegeven, je weet maar nooit dat er nog eerlijke mensen zijn op de wereld, en nu maar hopen, maar hij zag het dus niet zitten, waarschijnlijk is die uit zijn zak gevallen en heeft iemand die opgeraapt, en ja wie kan nu geen telefoon gebruieken. Hij heeft dan onmiddellijk gebeld naar Proximus om zijn nummer e blokkeren, moest hem iemand vinden dan kunnen zij op zijn kosten toch niet meer bellen. Hij is dan maar naar de winkel gegaan voor een nieuwe telefoon want hij kan die dus niet missen, maar hij moest een dag wachten om hem te activeren voor hij hem kon gebruiken, dus hij kon hem nog niet meebrengen. Nu s'avonds rond 6u30 bellen ze van de carre four dat ze zijn telefoon gevonden hadden, hij lag op de parking en inderdaad een eerlijke vinder heeft hem in het magazijn binnen gebracht, dus hij was uit het zakje gevallen terwijl hij uit zijn auto stapte, het is zo'n zakje dat van boven open is, niets waard dus, hij heeft dit direct weggegooid, hij heeft nog wel een ander met een tiret maar hij vond het eerder niet, maar nu wel, dus heb ik maar gebeld naar de electriekwinkel dat hij zijn nieuwe telefoon niet nodig had, en gelukkig vonden ze dit geen probleem, hij moest natuurlijk ook terug bellen naar Proximus om zijn telefoon terug te activeren, die deden een beetje moeilijk, je moet daar natuurlijk allerlei nummertjes doorlopen voor je aan de juiste persoon kunt geraken maar gelukkig is dat allemaal in orde gekomen. Dus weer een akefietje die goed is afgelopen, mijn man was er toch efkens niet goed van, want niemand verliest graag zijn gerief dat hij nodig heeft, hij was ook enorm nerveus, maar gelukkig nu is alles terug in orde, en kan hij weer op zijn twee oren slpapen. Groetjes
Dag Een week of 6 geleden kreeg ik pijn in mijn rug ter hoogte van de catheter die daar geplaatst is om het vocht dat in de grote cyste zit die in het ruggenmergkanaal zit af te leiden naar de buik, en heel het verloop van de catheter doet enorm veel pijn, in Pellenberg hebben ze dan geconstateerd dat de kracht in mijn benen op twee jaar met 2 punten was afgenomen, van 4op5 nu naar 2op5, dus dat is wel een groot verschil, ze hebben dan ook gekeken naar mijn rug, en er zit daar een dikte en als je daar op drukt doet dit dus enorm veel pijn, er is toen een ct scan genomen, en men vond dat ik zo vlug mogelijk naar neurochirurgie moest gaan, op 31 augustus was ik daar geweest, maar volgens de dokter die ik toen gezien heb was er niet echt iets aan de hand. Dan heeft de dokter van de pijnkliniek naar mijn rug gekeken omdat ik dus bleef klagen, en volgens de foto's vond zij dat daar iets zat, zij dacht aan een cyste, ik heb dan gemaild naar een andere prof van neurochirurgie en alles uitgelegd, en ik ben daar dus gisteren bij geweest, die heeft mij onderzocht en inderdaad geconstateerd dat ik nog weinig kracht heb in mijn benen, hij zegt er zit daar inderdaad een cyste maar ik zou daar voorlopig niets aan doen, of het moest zijn dat ze natuurlijk veel groter wordt en meer problemen veroorzaakt, dus voorlopig mag ik gerust zijn, ik was al bang dat er eventueel een tumor zou zitten maar het is gelukkig maar een cyste, die uiteraard niets te maken heeft met die andere cyste van in het ruggenmergkanaal, deze zit er buiten. Maar nu ben ik min of meer gerust gesteld, de kracht in mijn benen zal wel niet meer verbeteren als je weet dat die grote cyste het ruggenmerg volledig platdrukt tegen de wand, die cyste wegnemen heeft natuurlijk geen zin, want dit is in het verleden al twee maal gebeurd en elke keer stond ze er op een week terug, dus dat is verloren moeite. Ik zal daar moeten mee verder leven, en kan alleen maar hopen dat het verlies van kracht niet te snel gaat. Groetjes
Dag Ja hij is al terug van Kenia, vorige maandag is hij met mijn zoon van hieruit om 4u30 vertrokken, mijn zoon was hier blijven slapen natuurlijk, de vlucht was om 7 uur naar Zurich, en dan van daar naar Nairobi, zodanig dat ze s'avonds rond 6 uur onze tijd ter plaatse zouden zijn, dan te bedenken dat er maximaal twee uur verschil is met ons, ttz. 2 uur later dan bij ons, zal het daar rond 20 uur geweest zijn. Om 21 uur heeft hij gebeld dat ze veilig in het hotel waren toegekomen. Ze hadden een goede reis gehad, moe waren ze wel, maar nu konden ze gaan slapen, eerst nog een beetje eten en dan komt dit wel goed. Op dinsdag moesten ze in de namiddag vertrekken naar Eldoret, met een binnnenlandse vlucht, want de volgende dag moesten ze de fabriek bezoeken, en het contract tekenen met de bazen van het leger. Hij heeft mij een paar keer gebeld van Kenia, en éénmaal gesmst, dit laatste kan hij nog niet lang, hij wilde dit nooit doen, hij had dit niet nodig vond hij, maar hij moest het toch eens voor iets hebben ik heb het hem dan getoond, en nu doet hij het vlot, hij zegt ik wist niet dat dit zo simpel was, zo zie je maar. De volgende dag moesten ze terug in Nairobi zijn voor de banken, alles is goed verlopen, en de vrijdagavond zijn ze terug vertrokken naar Zaventem, ik dacht dat ze terug kwamen langs Zurich dus ik had gekeken op teletext hoe laat hun vliegtuig zou landen, en van Zurich zou dit om 9u10 zijn, maar ineens hoor ik de voordeur open gaan en hij was er al, zij waren dus rechtstreeks van Nairobi naar Brussel gereisd zonder omweg, ze zijn zelfs in bissnesklas afgekomen, dus ze hebben wel een beetje kunnen slapen, en maar goed ook want mijn zoon moest nog naar de kust rijden en dan nog een zware vergadering voorzitten op zaterdag, dus ik hoop dat hij toch een beetje uitgerust was. Mijn man zegt ook dat hij daar mensen zonder benen op de grond heeft zien kruipen, dus zonder rolstoel of niets, ja dan hebben wij het hier toch nog heel wat beter dan daar. En mogen we blij zijn dat we in Belgie wonen en niet in Afrika. Ik zat dus heel de week alleen, maar alles is goed verlopen, op woensdag is mijn werkvrouw eindelijk komen kuisen, dit was ondertussen een maand geleden, dus het was wel even nodig, mijn was en strijk kan ik met enige moeite zelf doen, maar de kuis zie ik toch niet zitten, zij was eerst een paar weken op verlof geweest naar Turkije, en vorige week woensdag, de dag dat ze normaal ging komen kreeg ik een sms dat ze nog maar pas was terug gekomen en dat ze zaterdag zou komen, de zaterdagmorgen kreeg ik dan telefoon dat ze zich niet goed voelde, en ja dus ze kon dan ook niet komen, en dan is ze toch woensdag erop gekomen. Op vrijdagavond is mijn zoon en schoondochter hier geweest, dan hebben we samen gekookt en samen lekker gegeten, het is toch plezanter dan hier alleen te moeten zitten, maar ik heb mijn plan getrokken, enkel had ik een verschrikkelijke verkoudheid, al van de week voordien als mijn kleinkindjes hier geweest waren, eentje had een verkoudheid en ja ik twee dagen later ook, ik wilde wachten met de dokter te bellen tot mijn man thuis was, want hij moest bij hem bloed nemen om zijn suiker te controleren en daarom heb ik gewacht niettegenstaande ik het wel lastig had, gepaard met een zeer zware hoest, dus nu neem ik anitibiotica en zal het gauw wel beteren, we leven op hoop. Groetjes
Dag
Dag
