Dag Ja vorige week woensdag had ik een afspraak bij neus keel en oor arts, om te kijken waar die hevige draaiingen vandaan kwamen, die ik nu toch al verschillende keren gehad had. Mijn man heeft mij gevoerd, en gelukkig maar, rijden zou geen probleem geweest zijn, maar wel het feit dat ik er alleen niet zou binnen geraakt zijn, hij heeft wel zijn auto op de binnenkoer gezet, daar mag je normaal niet staan, maar vorige keer hebben we onze auto daar ook gezet, met mijn gehandicaptenkaart achter de ruit, en niemand heeft iets gezegd. Het is daar wel veel veranderd, gemoderniseerd laten we zeggen, maar ik zou mij dus niet kunnen laten inschrijven want ze waren zo slim geweest van daar een trap te voorzien, dus nu kon het, mijn man was mee. Ik moest dus gelukkig niet lang wachten, en na de anamnese, waardoor de dokter assistent besliste dat het waarschijnlijk geen ziekte van meniere was, omdat ik niet de juiste symptomen had, gelukkig zou ik zeggen, moest er een gehooronderzoek gebeuren, dus je kent dat wel, dan krijg je zo'n hoofdtelefoon op, en dan moet je telkens je een piep hoort ja zeggen, dus dat verliep goed, de persoon die de test afnam zei wel dat mijn gehoor rechts iets minder goed was dan links maar meer kon ze niet zeggen, dan moest ik gaan voor een evenwichtonderzoek, dit is tegenwoordig wel anders dan vroeger, ik heb er zelf nog veel afgenomen als ik in Blankenberge in het ziekenhuis werkte, ik deed dan mee de consultaties met een neus keel en oorarts, maar dan werden die testen afgenomen terwiijl de patienten op een speciale stoel zaten en wij moesten dan electroden plakken op verschillende plaatsen op het hoofd, en dan moesten we die stoel laten draaien en het toestel gaf dan aan hoe de patient reageerde, we moesten ook water in hun oren spuiten, om een nystagmus op te wekken. Nu moest ik op een onderzoekstafel liggen, ze zetten zo'n soort bril op met een oog vrij, dan spoten ze dus water in mijn oren, eerst rechts en dan links, eerst warm dan koud, het deed wel raar, vooral in het begin was het toch wel een beetje pijnlijk, maar naar het einde toe werd je dit gewoon. Na dit onderzoek vroeg ik wat het verdict was, maar ze kon dit niet zeggen, volgens de onderzoekster werkten de beide evenwichtsorganen hetzelfde, maar meer kon ze niet zeggen, dus ik moest een afspraak maken met de prof. dus dat wordt pas 28 maart dat ik ga weten wat er nu eindelijk aan de hand is. De volgende dag moest ik van mijn man de huisdokter laten komen, volgens hem moest de oorzaak gezocht worden in mijn bloeddruk, en was die waarschijnlijk veel te hoog. Maar mijn bloeddruk is altijd aan de lage kant, maar om van zijn gezaag af te zijn heb ik hem maar laten komen, ik moest toch enkele briefjes voor medicatie hebben, maar mijn bloeddruk was 11 over 8, perfect dus, ik vroeg aan de huisdokter wat hij er van dacht, ik zou een evenwichtsonderzoek laten doen zei hij, dus daar scoorde ik dan weer. Ik zeg ja de uitslag ga je maar weten als we bij de prof geweest zijn. Dus nog even geduld . Gelukkig heb ik het tot hier niet meer gehad. Groetjes
Dag Ja mijn man moest van middag naar een etentje met twee van zijn vorige collega's, waar hij in het verleden nog een paar firma's succesvol heeft mee opgestart, en hij had ze al zo lang meer gezien dus hij nodigde hun beiden uit voor een etentje in Brussel. Hij kwam hem tonen om zeker te zijn dat ik zou goedkeuren wat hij aanhad, hij had dus een zwarte broek aan en een mooi wit hemdje, en een mooie beige vest op, ik zeg het is nog niet zo warm is zou toch maar een pull aandoen als ik van u was, ok, het werd zijn zwart pulletje met v hals, hij is dan naar boven getrokken daar is hij een ander hemd gaan aandoen want hij zag dit hemd niet zo graag, dus ook een wit hemd maar met een laag aan de hals dat bruin was, dus zegt hij die zwarte pull gaat daar niet op, dus hij doet zijn bruine pull aan met v hals, dan zegt hij, nee ik zou liever een pull met een hoge coll aandoen, dus hij doet alles terug uit en doet zijn beige pull met hoge coll aan, en dan daar zijn beige vest, ik zeg maar jongen dat gaat nu toch niet, doe toch een andere pull aan een die tenminste een beetje opgeeft, dan heeft hij toch maar zijn licht blauwe pull met hoge coll aangedaan en zijn beige vest en zo is dan uiteindelijk vertrokken, natuurlijk zijn stoeferke is ook een paar malen verwisseld afhangend van hetgeen hij onderaan aan had. Dan zeggen ze van de vrouwen dat ze veel tijd nodig hebben om zich klaar te maken, amai mijne frak, dit was toch wel een koers met hindernissen. Eind goed al goed. Groetjes
Dag Ze had beloofd dat ze een raklettemachine zou meebrengen, enfin ze had beloofd dat ze dit in de loop van de week eens zou binnenbrengen, want mijn man was maar aan t'zagen dat hij eens raklette wilde klaar maken maar hij had geen machine en wist dus ook niet hoe hij dit moest flixen, dus zegt mijn werkvrouw ik heb zo'n machine staan en als je wilt dan mag je dit eens lenen. Dus ik dacht ja ze heeft dit machine mee, maar nee dat was ze vergeten, ze had iets anders mee, ze had vorig jaar beloofd dat ze voor mijn man zijn 70 ste verjaardag een papier versnipperaar zou kopen, maar mijn man zijn verjaardag was op 4 november, en er kwam geen versnipperaar, ik durfde er natuurlijk ook niets over zeggen, dus ze had vandaag een papierversnipperaar mee, voor zijn verjaardag, niettegenstaande die ondertussen toch al wel 4 maand gepasseerd was, ik had een hele hoop bankuittreksels klaar liggen, reeds van vorig jaar, dus nu kon ik ze eindelijk versnipperen, dus dat ging heel lekker, het papier was allemaal in confetti versnipperd, mijn man zou het deze namiddag ook gebruiken, maar natuurlijk voor hem ging het waarschijnlijk niet vlug genoeg, en achter een tijdje was heel de boel verstopt en het toestel blokkeerde. Ik heb dan met een engelengeduld al de kleine stukjes er zoveel mogelijk uitgeplukt met een tangetje dat in mijn nageletui zat, en het marcheert toch terug. Ze is dan nog het raclettemachine nog gaan halen naar huis, mijn man had al kaas en vlees meegebracht om eens uit te proberen, we gaan dit morgen eens avonturen. En ja mijn expresso machine laat het weer afweten, gisteren had mijn man er s'morgens water bijgevuld in het reservoir, maar hij bleef de boodschap geven dat er geen water in was, dus ik haal het waterreservoir er uit en er komt een klein zwart blokje mee uit de machine, ik heb gezocht met een pillamp waar dit blokje was losgekomen maar vond het niet, mijn man zegt ik doe dit machine niet meer terug, het is nu wel geweest, want na de drie reparaties in de firma komt er dus nog altijd water uit, niettegenstaande we er 130 voor betaald hebben is er dus niets veranderd, dus mijn werkvrouw heeft het machine weggebracht naar de winkel nadat ik gebeld had, ik hoop wel dat ze het niet terug moeten sturen naar de fabriek want ik weet niet of ik dit zal laten gebeuren, ik denk dat het tijd wordt voor een nieuw machine, het is ver mijn verjaardag, ik zal dan nog eens proberen aan mijn jongens om een nieuw machine voor mijn verjaardag, enfin ik hoop dat het niet nodig is en dat ze het in de winkel kunnen in orde bren Want ik wilde eigelijk een nieuw fotoprintertje vragen voor mijn verjaardag die heeft het ook begeven, en het laten vermaken kost meer dan een nieuw. Groetjes
Dag Ja het is gelukt, ik heb mijn electronische rolstoe terug, ze hebben hem deze middag gebracht, en geloof het of niet maar hij is dus geherprogrammeerd, dat is de reden dat ze hem op 8 oktober 2011 hebbeb meegenomen omdat ze het na twee pogingen bij mij thuis er niet ingeslaagd waren om hem te herprogrammeren, maar ondertussen is er dus een nieuwe motor ingestoken, zijn er nieuwe wieltjes vooraan geplaats en is er een nieuwe joystick geplaatst. Gelukkig moet ik er niets voor betalen en hebben ze het kunnen onderbrengen onder de garantie, het zou er nog moeten aan mankeren, een stoel die nog maar zes maanden oud was en die meer dan 9.000 heeft gekost. Het doet wel raar, ik zal hem toch moeten gewoon worden, hij is toch wel lomp, en ik heb last met de voetssteunen, die slepen constant tegen de voorste wielen aan, dus moet ik die elke keer verhogen maar dan komt mijn zit en armsteunen ook hoger, en dat is een beetje ambetant, dus ik zal hem echt moeten leren gebruiken, maar ja hij is zo lang weggeweest, hij is zo lang weg geweest als dat ik er mee gereden heb. Ik zit ook een heel stuk hoger, en als ik met mijn benen onder tafel wil moet ik hem weer lager zetten, ook om aan mijn computer te zitten. Ondertussen heb ik vernomen dat de kindjes terug thuis zijn, ze zijn een week met hun mama naar Slowakije geweest om te gaan skien, Quido en Yoshka kunnen het al goed naar het schijnt maar de tweeling durfden niet, nu gaan ze dus terug naar school, mijn zoon is ze gisteren gaan afhalen van school, anders had hij het waarschijnlijk niet geweten. Natuurlijk als de drieling verjaart dat is op 2 april, vermoed ik dat ze hier zullen zijn, want mijn zoon moet ze veertien dagen bijhouden met het paasverlof, dus dat wordt wel een beetje moeilijk, hij moet tenslotte gaan werken, want hij moet dus het geld verdienen voor hun allemaal, de mama die gaat niet werken dus van haar komt er niets, dus ik vermoed dat hij zal vragen of ze naar hier mogen komen, liever niet, want ik kan er niet voor zorgen, maar mijn man zegt dan ik ben er toch ook, maar als ze één dag hier geweest zijn is hij al pompaf, dus wat zal dat dan zijn als ze een week hier zouden zijn, ik mag er niet aan denken. Groetjes
Dag Ja ik schrok mij wel een hoedje als ik vanmorgen wakker werd, ik hoorde mijn radio bijna niet, ik dacht hoe kan dit nu, ik heb die toch niet stiller gezet, en als ik met mijn rolstoel reed hoorde ik hem niet, ik zeg dat is iets raar, ik kwam dan in de keuken en zette daar mijn radio aan, en ik verstond niet wat ze zegden, ik dacht maar hoe kan dit nu, ik heb altijd goed gehoord, ik heb wel pas een periode achter de rug dat mijn rechter oor verstopt was, maar daar was pas een stop van oorsmeer uitgehaald door de kno arts, dus dat kan het ook niet zijn, het verbeterde wel lichtjes in de loop van de voormiddag, maar toch niet normaal. Ik heb dan opgezocht naar de ziekte van meniere, en ja elke keer na een aanval van duizeligheid kan het gehoor achteruit gaan, ik dacht nee dat is toch niet waar, dat heb ik toch niet, ik heb niet meer zo'n zware aanval zoals die zaterdag meer gehad, wel nog enkele pogingen tot duizeligheid, met een beetje misselijk voelen, maar niet meer zo erg, gelukkig, ik heb dan maar direct een afspraak gevraagd met Sint Rafael ziekenhuis, want daar is die dienst in Leuven gevestigd, zij kennen mij daar al want ze hebben al verschillende malen mijn rechter oor moeten ontstoppen, maar verder nog niets, ik denk dat ze nu wel meer onderzoeken zullen doen, om te kijken wat er echt aan de hand is, ik vrees dat het meniere is, maar ik hoop uit de grond van mijn hart dat het niet zo is, ik heb nog geen miserie genoeg dat ik dat ook nog zou moeten hebben. Woensdag heb ik al een afspraak in Leuven, ik ben echt benieuwd wat ze zullen zeggen. Van de pijn kliniek krijg ik ook maar geen telefoon, ze gingen mij opbellen om een opname te organiseren, om eens al mijn medicatie te optimaliseren, en een zenuwstop doen voor mijn schouders en mijn rug maar ik krijg maar geen telefoon,. De firma voor mijn rolstoel hebben ook gebeld en vrijdag zouden ze eindelijk mijn rolstoel terug brengen, die is al in de firma van 8 oktober om te herprogrammeren, maar ze hebben allerlei andere dingen gedaan buiten het herprogrammeren, nieuwe voorste wieltjes opgezet die zouden versleten zijn, na 8 maand??, een nieuwe motor, een nieuw afdekglaasje voor de joystick want dat was gebarsten, daar heb ik het langst moeten op wachten, ze hebben dit overal moeten gaan zoeken, opdat ze de joystick niet helemaal zouden moeten vervangen. Dus dat is ondertussen 6 maand dat die rolstoel weg is, daardoor heb ik nieuwe batterijen moeten kopen voor mijn oude rolstoel, het geen normaal niet zou nodig geweest zijn. Enfin ik hoop dat hij nu in orde is, een nieuwe wilden ze dus niet geven, maar als er van in het begin al van alles moet vervangen worden dan denk je toch dat dit niet normaal is. Groetjes
Dag Mijn man had deze morgen gezegd dat we deze namiddag naar de Carrefour zouden gaan, ik vond dit goed, want het was toch al een hele tijd geleden dat we daar geweest waren en we moesten toch het een en ander in voorraad gaan halen. Maar rond de middag werd ik weer zo duizelig en begon te zweten, en ik werd weer zo misselijk, en ik weet dus niet hoe dit komt. Ik zeg tegen mijn man zo kan ik niet mee naar de carrefour, ik kan mijn hoofd niet draaien of ik moet gaan braken, zou dit toch iets zijn aan mijn evenwichtsorgaan in mijn oor, toch geen ziekte van Meniere, spaar mij er van, ik zal toch eens de dokter moeten laten komen, want zo kan het echt niet verder, dus hebben we het uitstapje maar uitgesteld tot morgen, naar de carrefour mag ik mee met hem, het is dan net of we in verlof zijn, in het buitenland gaan wij ook altijd naar de carrefour, en van daar dat gevoel van een beetje in verlof te voelen. Als hij naar delhaize of naar de colruyt gaan mag ik nooit mee, enkel maar naar de carrefour. Ik ging vandaag normaal gezien zelf naar het dorp rijden, wan mijn batterij wordt wel opgeladen maar ik moet er toch regelmatig mee rijden heeft de garagist mij verteld, dus de batterij was inderdaad naar de knoppen en hij heeft er nog maar eens een nieuwe ingestoken voor de zoveelste keer. Maar ik moet eerlijk zijn nu stond hij lang stil, maar dat is mijn man zijn schuld hij doe altijd de boodschappen en heb ik geen reden meer om nog te rijden, en als ik naar het ziekenhuis of zo moet voert hij mij ook, maar vanaf nu ga ik dus terug zelf rijden, rijden is geen probleem, enkel in en uit de auto komen wel, en dan moet ik ook elke keer mijn rolstoel uithalen en dat is natuurlijk niet zo simpel. Groetjes
Dag Ik moest dus vandaag naar Pellenberg, ik dacht eindelijk kan ik zelf nog eens rijden, maar dat was natuurlijk zonder mijn batterij gerekend, de laatste keer, ongeveer een jaar geleden dat ik een nieuwe batterij heb laten insteken, heb ik terzelfdertijd ook een batterijoplader gekocht, mijn garagist had mij dit aangeraden, omdat mijn auto dikwijls een tijdje stil staat zonder dat er mee gereden wordt, en hij dan regelmatig moet komen om hem terug in gang te krijgen, vond ik dat dus ook de beste oplossing, ik wist zelfs niet dat dit bestond. Enfin de vorige keren dat ik wilde rijden had ik dus nooit problemen, maar deze morgen was het anders, ik sluit dus de oplader af, en wil vertrekken maar hij geeft dus een heel raar geluid en slaagt niet aan, ja daar zat ik in mijn auto, blijven zitten had natuurlijk geen zin, ik moest naar Pellenberg, dus uit de auto en maar roepen naar mijn echtgenoot, die moest hem nog kleden, gelukkig was ik goed op tijd, dat hij nog wel even tijd had om zich klaar te maken, ik had die afspraak gemaakt omdat ik volgens de prof, de dokter moest zien van de revalidatie, maar ik heb ze niet gezien, de assistent wist mij doodleuk te vertellen dat ze van de pijn in de nek en de rug weinig of niets afwist, had ik dat geweten had ik al veel vroeger een afspraak kunnen krijgen voor mijn prothesen, en had ik waarschijnlijk nu al nieuwe gehad. Enfin we waren dus goed op tijd en hadden gelukkig ook niet lang moeten wachten, het enige wat ze gedaan hebben, was de maat nemen voor een nieuwe liner, en dat zal een paar weken duren voor die binnen is en dan pas kunnen ze de maat nemen voor nieuwe prothesen, dus alles bij elkaar zal ik toch een week of zes geduld moeten hebben voor ik nieuwe heb. Als ik thuis kwam heb ik dan gebeld naar Touring, vermits ik daar lid ben, binnen het uur zouden ze iets van zich laten horen, en binnen het half uur was de technieker al ter plaatse, hij wist direct wat er aan de hand was, het was dus de batterij, hij heeft mijn auto terug in gang gekregen, we hebben hem ongeveer een uur laten draaien in de garage met de poort open natuurlijk, ik heb dan naar mijn garagist gebeld, maar hij was niet thuis, het zou nog zo een half uur duren voor hij terug was, ik ben dan een tourtje gaan doen met mijn auto, ik dacht waarom niet eerst naar de carwasch, maar als ik daar stond te wachten vond ik dit misschien niet zo'n goed idee, ik heb dan nog eens gebeld naar mijn garagist, maar hij zegde je moet niet naar hier komen, ik zal er een ander batterij bij u thuis komen insteken , want uw batterij moet eerst 8 uur afkoelen voor ik hem kan testen of hij nog goed is, of kapot. Maar hij had een beetje moeite want hij voelde zich ziek, maar hij zou toch proberen om te komen, omdat ik morgen naar Gasthuisberg moet, maar het is al avond en hij is nog niet geweest, ik vrees het ergste, enfin we zullen wel zien, en anders moet ik die afsraak maar proberen te verplaatsen, reeds voor de tweede keer. Groetjes
Dag Dinsdag ben ik dan eindelijk op consultatie kunnen gaan bij de dokter van de pijnkliniek, de prof van mijn schouders had gezegd dat de dokter van de pijnkliniek een zenuwblok zou moeten doen aan mijn schouder om de pijn toch een beetje onder controle te krijgen, vermits ik als ik mij laat opereren niets meer kan doen, moeten ze maar op die manier proberen er iets aan te doen, om mij het leven toch een beetje aangenamer te maken, de prof. zou dit eerst met dr. k. bespreken en dan zou ze dit met mij afspreken wat er gedaan kan worden, tijdens een consultatie. We moesten daar zo lang wachten eer het mijn toer was, uiteindelijk kwam er een assistent mij roepen en mijn man zegde hem, ik vind dat je je moet excuseren bij mijn vrouw dat we zolang hebben moeten wachten, mijn man zegde dit om te lachen maar die assistent hem dit kwalijk, die kon daar dus niet mee lachen en zei ik moet mij helemaal niet excuseren, mijn man nam dit dus ook verkeerd op, en uiteindelijk is hij vertrokken met slaande deuren en liet mij alleen bij de assistent, ik probeerde nog de toestand te vergoelijken maar het was te laat, mijn man was weg en daar zat ik, ik heb hem dan maar geexcuseerd dat hij dit niet meende, maar dat we toch wel lang hadden zitten wachten, hij zei daarop dat hij daar ook niet kon aan verhelpen, dat de consultaties wat uitgelopen waren, voor de rest was hij heel vriendelijk tegen mij. Na de situatie uigelegd te hebben, hij had zelfs mijn émail er bij gehaald die ik toch al wel enkele weken voordien had geschreven, dan haalde hij er de dokter zelf bij, en die vond dat het beter was dat ik werd opgenomen om te voorkomen dat ik constant op en neer naar Pellenberg zou moeten voor verschillende behandelingen, zowel voor mijn rug als voor mijn schouders, en ook om mijn medicatie eens op punt te stellen, maar ze vond dat ik eerst naar Dr. K. moest, dat is dus volgende week, maar dan was zij in verlof, dus de opname zou gepland worden voor begin maart. Dinsdag moet ik dus terug naar Pellenberg vooral voor mijn prothesen, ik mocht al van vorig jaar nieuwe prothesen hebben, maar ze zijn vergeten mij te verwittigen, dus nu eindelijk kan ik er voor gaan, ik hoop dat ze van de eerste keer de maat zullen nemen, zodanig dat ik ze vlug heb, want deze zijn ondertussen wel te groot geworden en ze doen mij enorm pijn, en dat is niet de bedoeling he. Groetjes
Dag Ja gisteren had ik het terug, ik zat rond de middag aan mijn computer en opeens overvalt mij een verschrikkelijke aanval van duizeligheid, ik mocht niet kijken naast mij of op kijken of alles begon te draaien en ik voelde mij zo misselijk als wat, ik kon niets meer doen, ik moest mijn ogen dicht doen of alles draaide lijk dat ik in een draaimolen zat, ik werd zo misselijk en begon te zweten, en kreeg enorme hartkloppingen, het duurde en bleef duren, uiteindelijk ben ik even op mijn bed gaan liggen maar ik kon het er niet lang volhouden want het was er veel te koud, mijn man was al komen kijken, hij zegt je moet de dokter laten komen, maar ja het was zaterdag dan roep je zomaar geen dokter als het niet dringend nodig is, ik ze het zal wel passeren net zoals de vorige keren, het was nu al de derde keer dat ik dit meemaakte, plots moest ik dan ook gaan over geven, ik voelde mij zo mottig, ik weet echt niet wat hier aan de hand is, maar goed kan dit toch niet zijn, het heeft toch wel geduurd tot bijna avond, het begon al donker te worden, mijn werkvrouw was daar, ja vorige week was ze dus weer niet geweest, door de slechte staat van de weg, ze vond het dus te gevaarlijk, maar nu was ze er dus wel, s'morgens was dan mijn tooster in pan gevallen, en in de late namiddag is ze dan terug gekomen en had ze een nieuwe tooster mee, dat is al voor je verjaardag zei ze mij, niettegenstaande dit nog 6 weken te vroeg is, maar ik heb het dankbaar aanvaard, we hebben dan samen nog de lakens geplooid, gelukkig was het dan al beter, deze morgen heeft ze al gebeld om te vragen hoe het was, ze maakte zich toch echt wel zorgen. Groetjes
Dag Ik dacht dat hij nooit meer zou komen, maar toch, sinds een goeie week zitten we toch serieus in de winter, en wat voor een winter, wij beleven dus een record in negatieve temperaturen, maar sneeuw is er nog niet zoveel gevallen, ik zelf voel gelukkig niet zo veel van de kou want ik kom momenteel niet buiten, ik had vandaag naar Leuven gemoeten maar ik heb de afspraak toch even uitgesteld, nu gaat ze door op 22 februari rond ongeveer dezelfde tijd als deze week dus dat valt mee, ik denk dat we daartegen het ergste wel gehad zullen hebben wat kou en sneeuw betreft, want als het nu nog een beetje bijsneeuwt is het toch echt wel te gevaarlijk en ze zeggen toch als je niet dringend buiten moet zijn blijf dan binnen, ik heb wel geluk dat mijn man mijn boodschappen kan doen, en nu met zijn winterbanden is het toch makkelijker om in de sneeuw te rijden zegt hij, vorig jaar was het wat anders, het was dan veel vroeger, dan hadden wij de winter al gehad voor nieuwjaar en nu is hij maar begonnen eind januari, vorig jaar had het natuurlijk vrij veel gesneeuwd en raakte hij zelfs met zijn auto niet vooraan, bij ons gaat het dus een beetje bergop om naar voor te rijden en dat lukt hem dus niet in de sneeuw, hij heeft de garagist moeten laten komen om hem te depanneren en dan is zijn auto enkele dagen vooraan blijven staan omdat hij hem niet meer binnen kreeg, toen had hij nog geen winterbanden, hij zegt toch dat dit een heel groot verschil is. Mijn werkvrouw is zaterdag weer niet geweest, ze belde op om 9 uur om te zeggen dat ze op weg was naar mij, maar dat ze is teruggedraaid omdat ze het te gevaarlijk was, ze zou deze week komen, maar wist nog niet welke dag, ze zou nog bellen, ik ben eens benieuwd, dus ik heb mijn was nog maar eens zelf gedaan, maar ik vind dit niet erg, gelukkig heb ik mijn man om mij te helpen, om de mand naar beneden en nadien terug naar boven te brengen. Het is weer wat te doen voor die elfstedentocht, ik ben eens benieuwd of hij nog eens zal kunnen doorgaan, het is ondertussen toch al 15 jaar geleden, vanavond zouden ze beslissen voor eventueel zaterdag of zondag, want volgende week spreken ze al van lichte dooi, dus het is nu of nooit. Groetjes
Dag Het is nu al de derde keer dat ik een berichtje begin en telkens wordt het afgebroken, gisteren had mijn computer zoveel problemen dat ik hem twee maal moest heropstarten, en ja ik had al veel geschreven, en alles was weg. Nu wil ik het toch afmaken, dinsdag ben ik terug bij de prof geweest voor mijn schouders, hij heeft mij terug een inspuiting gegeven in mijn linker schouder, het was nog maar gebeurd vlak voor kerstmis maar die inspuitingen hadden geen enkel resultaat, toen heeft hij ook mijn rechter schouder ingespoten, hier zijn al de pezen afgescheurd, en is het gewricht volledig kapot, heel het schoudergewricht moet vervangen worden, maar dat kan ik mij niet permitteren, ik voel mij daar toch nog iets te jong voor, en door de band is die pijn wel min of meer draaglijk, maar links is er een rotatorcufscheur, één maar en die bezorgt mij zo verschrikkelijk veel last dat het niet mooi meer is, s'nachts kan ik er niet van slapen, ik slaap op mijn linker kant dus moet ik er op liggen, en dat is zo pijnlijk, soms draai ik mijn dan op mijn rug met een dik kussen onder mijn arm, maar op mijn rug kan ik niet slapen, dus dat is het ook niet, dus nog maar eens een inspuiting, de hoeveelste dit al is kan ik bij benadering niet zeggen, maar het zijn er al verschrikkelijk veel, vroeger voor ik aan mijn rechter schouder voor de eerste maal geopereerd ben zei de dokter mij dat je nooit meer dan drie inspuitingen met cortisone mocht hebben want dat dat niet goed was voor het gewricht, ik heb er toen toch al 15 gehad voor mijn eerste operatie, dit was in 1994, sindsdien heb ik al zoveel inspuitingen gehad, in 2005 is mijn rechter schouder terug geopereerd, maar dit heeft dus niet lang geduurd of alles was weer naar de vaantjes, dus een operatie aan mijn linker schouder is geen optie, ik kan vanuit mijn rolstoel dus niets meer doen als ik met mijn linker schouder in een verband zit en er niets mag mee doen, dus vergeet het.Nu spreekt de dokter van een zenuwblok, hij ging overleggen met de dokter van de pijnkliniek en mijn geval uit de doeken doen, ik heb al een afspraak gekregen bij die dokter op 13 februari ik ben eens benieuwd wat deze zal voorstellen, ik hoop alleen maar dat ze de pijn een beetje kan doen verminderen, zodanig dat mijn leven toch een beetje aangenamer wordt, ik heb al miserie genoeg dat het probleem van mijn schouders mij toch iets te veel wordt. Ik wacht af. Groetjes
Dag Ja eindelijk na bijna vier weken is ze dan toch terug gekomen na haar operatie aan haar oogleden, en ze zag er goed uit, haar ogen zien er duidelijk veel beter uit, normaal mocht ze van de dokter nog niet komen werken, ze moest het nog een tijdje rustig aan doen, maar ze is toch maar gekomen omdat ze weet dat ik anders in de problemen zou zitten, ze ging het kalm aan doen zei ze, en daar was ik het uiteraard volkomen mee eens, ze vind het raar dat ze geen terugbetaling krijgt van de mutualiteit, maar ja het is een schoonheidsoperatie, daar voor betaalt de mutualiteit uiteraard niets terug, eigenlijk is dit nogal wiedes, alhoewel ze er wel last van begon te krijgen, maar ja als de dokter niet zegt dat het geen schoonheidsoperatie is dan krijgt je niets terug, alhoewel ik moet zeggen dat de prijs die ze moet betalen nog heel goed meevalt, ik was blij dat ik haar zag, want het mocht hier toch wel eens gekuist worden, het ruikt weer fris en dat is toch wel belangrijk vind ik, niet dat het nu zo viuil was, want tenslotte er lopen hier geen kinderen rond, alhoewel de kleinkinderen hier ondertussen wel geweest zijn, maar ze hebben het relatief proper gehouden, enkel mijn salontafel die zag er nog al uit als ze weg waren, maar mijn man heeft mij geholpen om ze toen toch wat proper te maken, huisdieren heb ik ook niet meer. Na ons prutske heb ik nog niet veel zin gehad om nog een huisdier in huis te nemen, ik ga toch nog een tijdje wachten voor ik terug begin met een kat, mijn man wilt liever een hond hebben, maar daar moet ik niet van weten, misschien zou dit niet slecht zijn voor hem, dan is hij verplicht om er mee te gaan wandelen, en heeft hij toch ook beweging in de buitenlucht, hij fietst wel, maar nu in de winter is dit op zijn hometrainer en in de living, terwijl hij zijn krant leest of naar tv kijkt s'morgens, maar hij heeft toch beweging en als je diabetes hebt is dat toch wel belangrijk. Van één ding ben ik niet zo content over mijn werkvrouw, en dat is de was, ik weet niet hoe het komt maar als zij de was doet, is alles zo verschrikkelijk verrimpeld, en zijn er nog altijd vuile plekken op mijn keukenhanddoeken, het geen bij mij zelf dus nooit zo is, maar ja ik plooi mijn was ook altijd een beetje als ik het uit de droogkas haar en zij haalt alles er tegelijk uit en dan zit dit natuurlijk allemaal door elkaar. Maar ja dat moet ik er dan maar bijnemen, ik ben toch content dat ik ze heb, want ze is ook naar het containerpark geweest, we hadden een grote stapel kranten klaar liggen, mijn man was vorige keer weer te laat om het buiten te zetten als ze rond kwamen om het op te halen, maar daar zit zij toch allemaal niet mee, ze had zelfs bloemetjes mee voor mij, als dat niet lief is weet ik het ook niet meer. Groetjes
Mijn expresso machine is na herstel niets verbeterd
Dag Ja je leest het goed, mijn expressomachine is 14 dagen naar de fabriek geweest van philips voor herstel, omdat er nog altijd water uitkomt ergens onderaan, ik weet niet waar, reeds van bij aanvang, nu is hij terug maar aan het probleem is dus niets veranderd, ttz. het probleem heeft zich verplaatst, er komt enorm veel water uit, maar nu loopt het in het opvangbakje vooraan, dus enkele keren per dag moet ik dit leeg maken of anders loopt het over, niettegenstaande ik er altijd een tasje onderzet opdat het bakje niet zou vol lopen, maar dit is dus geen avance, want het loopt er zo uit, dit heb ik vandaag ontdekt, deze morgen liep het dus over, ik begrijp hier niets van , mijn man heeft gebeld naar de firma, om het te melden, want ze hebben er wel 130 voor aangerekend, hetgeen we ondertussen al betaald hebben, dus we mogen hem terug binnen doen, en dan zouden ze kijken wat ze zouden doen, ofwel vermaken of ons een schadevergoeding toekennen, maar daarmee heb ik geen nieuw expresso machine, dus morgen doet hij het terug binnen en dan zien we wel wat er van komt, het is net 2 jaar oud, dus waarborg is verlopen, ik denk tegenwoordig dat ze electrische toestellen niet meer maken om te herstellen maar om direct een nieuw te kopen. Ook de verdeler van mijn rolstoel heeft gisteren al terug gebeld, dat ze onze brief gekregen hadden, en ze stellen het heel anders voor dan het is gebeurd, nu beweerd hij dat ze vroegen om de wieltjes te vervangen omdat ze een beetje versleten waren, maar ze stelden mij gewoon voor een voldongen feit, de wieltjes waren al vervangen, en de motor, ja dat moet een fabrieksfout geweest zijn, en de krak in het plastiek van de joystick, ja daar heb ik ergens mee tegen gereden, ik kan mij dat niet herinneren, en ook daar moet dit toch tegen kunnen, mijn man vroeg om een officieel antwoord, en hij ging het voorleggen aan de bazen, ik ben nu eens benieuwd wat hier uit de bus zal komen. Groetjes
Dag Ja het is ondertussen al meer dan drie maanden dat hij terug naar de firma is, dit hou je toch niet voor mogelijk, op 8 oktober hebben ze hem meegenomen na dat ze voor de tweede keer geprobeerd hadden bij mij thuis om hem te herprogrammeren, hetgeen dus weer niet lukte. Na een tijdje, omdat ik niets van hun hoorde, heb zelf gebeld om te horen hoe het zat met mijn rolstoel, toen vertelde men mij dat ze de voorste wieltjes vervangen hadden, die waren versleten, komaan zeg na 8 maanden, mijn oude rolstoe is ondertussen meer dan 7 jaar oud en die zijn nog steeds niet vervangen. Als ik vroeg hoe het met het herprogrammeren zat, ha nee dat was nog niet gedaan, dus nog even geduld. De volgende keer dat ik belde vertelde men mij dat ze de motor vervangen hadden, als ik vroeg waarom, omdat er een raar geluid in was, ja dat wist ik, dat had ik zelf ook vermeldl, en ja er is een barst in de joystick, ja dat wist ik ook, maar hoe die er in kwam, wist ik niet, enfin ze zouden proberen om het plastiekje te vervangen, maar dan moesten ze overal rondbellen, in de hoop dat ze het zouden vinden, zoniet moeten ze heel de joystick vervangen, maar of dat nog onder de waarborg nog kon, dat konden ze niet beloven, ja kom zeg, en als ik dan vroeg hoeveel dit kon bedragen, ja dat wisten ze niet van buiten, maar dat is toch wel een serieus bedrag, ondertussen ben ik verplicht geweest om de batterij van mijn oude rolstoel te laten vervangen, elke nacht opladen, dus s'morgens een volle batterij, maar tegen een uur of 5 was die batterij al bijna helemaal leeg, dus ik kon er nog onmogelijk mee naar buiten, want dan raakte ik niet meer terug, en vermits ik niet wist hoelang mijn andere rolstoel nog zou wegblijven was ik wel verplicht om die te laten vernieuwen, ik hoop alleen dat het Vlaams fonds dit nog wilt betalen, want ondertussen heb ik zogezegd wel een nieuwe rolstoel. Als ik laatste keer vroeg of hij al geherprogrammeerd is, zeiden ze mij dat ze dit bij mij thuis zouden doen, ja nu begrijp ik er niets meer van . Mijn man zegt dat kan toch niet meer zijn, dus hij heeft voor mij een brief opgesteld voor de firma, dat wij met hun manier van werken absoluut niet akkoord kunnen gaan, en dat we een nieuwe rolstoel eisen, want als je van bij aanvang al zoveel problemen hebt belooft dit toch niet veel goeds, dus de brief wordt zowel aangetekend als gewoon met de post verstuurd, ik ben eens benieuwd wat hun reactie zal zijn . Maar zeg nu zelf, op een jaar tijd dat hij in "mijn bezit"is is die ondertussen al een derde terug in de firma. Het is toch nu 6 weken geleden dat ik nog nieuws gehad heb, en dan heb ik nog zelf gebeld, maar nu bel ik niet meer zelf, ik wacht af wat ze nu gaan doen. Groetjes
Dag Vorige week werd ze geopereerd aan haar oogleden, ze vielen zowat over haar ogen en ze begon er serieus last van te krijgen. Ik heb haar in het begin van de week opgebeld om te vragen hoe het was, en ze vertelde me dat ze nooit nog iets zou laten doen onder lokale vedoving, halverwege de operatie was de verdoving uigewerkt en de dokter vond dat ze niet meer kon bijgeven dat dit niet goed was, dus van dat moment heeft ze dus alles levendig meegemaakt, en het deed vreselijk veel pijn vertelde ze mij, na de operatie waren haar ogen heel erg gezwollen en zag alles blauw, nu vandaag moest ze gaan om haar draadjes te laten uitdoen, ik vroeg of het resultaat al beter was of voordien, en ze vond dus van wel, nu was de pijn ook al veel beter, maar ze kon maar ten vroegste volgende week terugkomen, ze zou nog bellen welke dag, ik hoop dat ze komt, ze is ondertussen al 23 jaar bij ons en ik zou ze toch niet willen missen, ik kan wel mijn was doen en mijn strijk, alles een beetje afkuisen gaat ook nog, maar de vloer doen dat is natuurlijk een ander paar mouwen. Ik zeg wel de was doe ik zelf, maar mijn man moet natuurlijk de mand naar beneden dragen, en als de was gedaan is ook terug naar boven brengen, hulp heb ik natuurlijk altijd nodig, maar op deze manier lukt het mij nog net, ik ben eens benieuwd wanneer ze echt zal terug komen, want ik mis haar toch. Deze namiddag ben ik naar de kno. arts geweest, er zat weer een stop in mijn rechter oor, dit heb ik al redelijk veel gehad, en dan hoor ik ook niet meer langs de rechter kant, en moet mijn man toch dikwijls het zelfde zeggen voor ik het verstaan heb, nu schrik ik dat alles zo veel lawaai maakt, dus het is toch echt wel een groot verschil horen aan een kant of horen aan beide kanten, enfin ik ben content dat dat toch weer in orde is. Voor de rest zal ik nog een beetje meer geduld moeten hebben. Groetjes
Dag Ja wat ik gisteren meemaakte wil ik toch niet nog een keer meemaken, ik had mij na het eten in de zetel gezet, lijk trouwens elke avond en ik wilde kijken naar een film maar ik viel constant in slaap, wat moeite ik ook deed om wakker te blijven, het lukte mij niet, dus ik gaf er dan uiteindelijk maar aan toe, plots schoot mijn man recht, en zei ik ga naar mijn bed, ik vroeg hoe laat het was, hij zei dat het half elf was, ik zeg dat is het moment voor mijn clementinetjes op te eten, elke avond rond dezelfde tijd eet ik die, dus ik schuif over in mijn rolstoel, maar alles begon te draaien, en draaien, ik weet niet wat ik had, en ik begon weer te zweten, en werd opeens misselijk, die misselijkheid beterde even maar het draaien bleef duren, ik heb mijn clementintjes toch opgegeten maar het werd er niet beter op, ik ging dan maar terug naar mijn zetel maar alles bleef draaien en ik werd weer misselijk, ik zeg nee ik moet zo vlug mogelijk naar mijn bed in de hoop dat het voorbij gaat, dus ik rijd naar mijn slaapkamer, mijn man was nog naar de tv aan het kijken, ik zeg hem ik voel mij niet goed, ik weet niet wat het is maar het is niet goed, dus ik heb al bibberend en enorm duizelig mij voorbereid voor mijn bed en ben er gaan inliggen, vast overtuigd dat ik tegen de morgen zou dood zijn, zo rot voelde ik mij, ik ben heel stil blijven liggen en ben uiteidelijk toch in slaap gevallen, en was blij dat ik deze morgen toch wakker werd, en de duizeligheid was verdwenen, het is niet de eerste keer dat ik dit meemaakte, een paar weken geleden heb ik dit ook al eens gehad op een avond, maar toen dacht ik dat ik teveel gegeten had en dat dit de oorzaak was, dat kan ik van deze keer zeker niet zeggen, ik heb een beetje schapenragout gegeten dat nog in de vriezer zat en dan nog een half boterhammetje met honig. Ik zal toch de huisdokter eens moeten laten komen, maar ja die zal toch ook niet zo maar kunnen zeggen wat de oorzaak is, heb ik nu te hoge of te lage bloeddruk, ik weet het niet, te hoge dat zou mij zeer verwonderen want ik heb gewoonlijk een heel lage bloeddruk rond de 10 of zo, ik weet het niet maar ik kan alleen maar zeggen dat het zeer beangstigend was en ik het niet graag nog eens zou meemaken, is er iemand die dit ook al eens heeft meegemaakt laat het mij dan aub weten, en vooral wat hiervan de oorzaak is. Wat ik nog wilde zeggen, mijn nieuwe rolstoe is nog altijd in de firma om nagekeken te worden, dat is ondertussen meer dan drie maanden dat hij weg is, ik bel zelf niet meer, dat heb ik al teveel gedaan zij moeten mij zelf maar laten weten als hij klaar is. Groetjes
Dag Zoals ik al heb aangekondigd zijn de vier kleinkindjes hier komen logeren, gelukkig was hun papa er bij, want alleen de vier kindjes zag ik toch niet zo goed zitten, want vanuit een rolstoel is dit allemaal toch niet zo evident, dinsdag avond rond een uur of 7 waren ze hier, ze waren zo moe, dus hebben we ze zeer wat eten gegeven en mijn zoon heeft ze dan in hun bed gestoken,mijn man is nog een verhaaltje gaan vertellen, Quido mocht dan nog even naar beneden komen om een beetje televisie te kijken, en dan ook naar bed. Enfin ik vergeet het nog, mijn man was in de dag naar Kinderplaneet geweest om voor alle vier een nieuwe pyama te gaan kopen, mijn zoon had graag pyamatjes van Woody, hij zou die dan niet meegeven naar hun huis maar in het appartement aan zee houden waar hij dus voorlopig verblijft, ik moet wel zeggen goedkoop zijn die natuurlijk niet he, maar voor de kinderen en de kleinkinderen alleen maar het beste he, dit was dus voor alle vier hun nieuwjaar van ons, die van Quido en van yoshka waren ok, maar die van de tweeling waren te groot, niettegenstaande het een drieling is scheelt Yoshka toch duidelijk in grootte met de andere twee, maar dat is dan ook een eeneiige tweeling he, ik zeg altijd gelukkig dat Archie een rood vlekje op zijn kaak heeft of ik zou ze niet uit elkaar kennen. Enfin hij moest dit maar de volgende dag gaan verwisselen, de nacht is verlopen zonder problemen. De woensdag zijn ze naar Plopsa Land indoor in Hasselt geweest, ze zijn rond 10u30 vertrokken en pas rond 6u30 s'avonds teruggekomen, en ze hebben zich volgens de papa fantastisch geamuseerd, dus veel hebben wij ze niet gezien, ik had dan schapenragout klaargemaakt tegen ze terug kwamen, ik had zoveel gemaakt dat de pot, het was mijn grootste pot, na het bijvoegen van de bonen in tomatensaus, met het deksel op te doen, de pot overliep, dan heb ik maar een deel in een andere pot overgeschept, en het probleem was verholpen. Ze hebben heel goed gegeten, een paar vroegen zelfs een tweede maal, dan nog een puddingske en na een verhaaltje terug hun bed in, oh ja mijn man had die pyamatjes dus verwisseld van een maat 6 naar een maat 4 en nu waren ze goed, zelfs nog ietsje te groot, maar dat mag wel he, kleiner kunt je toch niet nemen ze worden reeds 5 jaar in april. Ik heb een foto bijgezet met hun nieuwe pyama van moody. De volgende dag zijn ze wel hier gebleven, ze hebben een beetje naar tv gekeken, mooie tekeningen gemaakt, die moest ik dan mooi inpakken om te geven aan hun mama, als ze terug thuis kwam, naar het schijnt was ze voor een week in Afrika, met haar vriendin, waar in Afrika weet ik niet, en mijn zoon is niet meer geinteresseerd in wat ze doet, dus ja dan weet ik het ook niet meer. Ik hoop dat de situatie gauw opgehelderd is en dat er een uitkomst is, want mijn zoon heeft een week verlof moeten nemen om voor zijn kinderen te zorgen, dat kan hij natuurlijk niet volhouden op die manier. Enfin ze zullen het wel oplossen, zonder dat ik mij er mee gaan bemoeien. Groetjes
Dag Ja ik ben blij dat alles weer voorbij is, ik haat die dagen van Kerstmis en Nieuwjaar, ik denk niet dat ik de enige ben, maar het is voorbij laat ons het daar bij houden. Niettegenstaande wil ik toch wel aan iedereen een gelukkig en vooral gezond nieuw jaar toewensen, en vooral veel liefde. Wij hebben van eind naar nieuw in Frankrijk doorgebracht, vorig jaar waren we in Napels, wij zijn liefst niet thuis met die dagen, dus vorige week woensdag zijn we vertrokken met de wagen, richting Parijs, we hebben een paar prachtige dagen in Parijs doorgebracht. We logeerden in de Meridien, mijn man had als naar gewoonte alles geregeld met het hotel om een aangepaste kamer te hebben, ik bedoel met een aangepaste badkamer, en ik moet zeggen het was redelijk goed, het toilet was verhoogd, en er was één grote bar langs de muur aan het toilet, maar enkel een beetje laag, dus om recht te staan was hij te laag maar als ik overschoof van mijn rolstoel was het goed, wij hadden ook twee handvatten mee, en gelukkig de handvat pakte op de muur, want dat is natuurlijk niet zo evident, de muur moet heel glad zijn, vb op een geverfde muur of met papier gaat dit niet, maar nu plakte hij stevig vast en ik kon mij er zeer goed aan optrekken, dus so far so good. We hebben dan een grote wandeling gedaan van het hotel naar de Champs Eliséé, maar mijn man had een beetje problemen met mijn rolstoel hij reed niet zo goed, achteraf hebben we ontdekt dat het lintje van mijn rugzak die achteraan mijn rolstoel hing tussen het wiel zat en dat hield natuurlijk tegen, daardoor en natuurlijk doordat hij nog van heel de dag nog niets fatsoenlijk gegeten had, voelde hij zich niet goed, hij heeft suikerziekte, hij voelde zich erg duizelig, dus gelukkig had hiij enkele droge koekjes mee, en als hij die op had voelde hij zich toch wat beter. Er was verschrikkelijk veel volk op de Champs Eliséé, wij hebben dan een tijdje op een terras gezeten die lekker verwarmd was en waar je natuurlijk mocht roken. De volgende dag hebben wij een taxi genomen om naar een paar galerijen te gaan, zoals de galerie Royale, en het Louvre, maar daar stond ook zo verschrikkelijk veel volk aan te schuiven dat we het niet zagen zitten om er ooit binnen te raken, maar we zagen daar zo'n persoon met een oranje hesje, dus één van die gardisten, en mijn man zei tegen hem we zouden naar het Louvre willen maar we weten niet hoe, venez avec moi, zei hij, wij hadden dus prioriteit, hij heeft ons overal binnen en door geleid, we moesten niets betalen, zelfs bij de Mona Lisa, er stonden rijen dik mensen achter zo'n draad te kijken naar het schilderij, en ik mocht voor de draad komen om foto's te nemen, een rolstoel geeft weinig voordelen maar soms toch wel, en dit was er één van. Overal werden we begeleid en mochten we als eerste door, dat was wel leuk. Na het Louvre wilden we nog naar de gallerie Lafaette, een beetje shopping gaan doen, na dat we eerst ergens op een terrasje hadden gezeten en een typische franse ajuinsoep hadden gegeten, maar de afstand viel wel een beetje tegen, het was verder dan we gedacht hadden, ook daar was er enorm veel volk, ik moest alleen enkele parfumerieartikelen hebben, we hebben daar wel een beetje tijd verloren, normaal zijn de liften bedoelt voor mensen met een rolstoel of moeders met een bugy met een baby, maar iedereen nam de lift, dus wij stonden beneden te wachten op de lift, hij is tot vier maal toe tot beneden geweest, maar de deuren gingen zelfs niet open, de lift zat elke keer vol met valide mensen en wij bleven daar maar staan, tot mijn man iemand van het personeel aansprak en die ons geholpen hebben naar een andere lift en dan uiteindelijk lukte het wel om boven te raken, we hebben dan een taxi terug genomen naar het hotel, want het was toch te grote afstand om dit te voet te doen. De volgende dag zijn we dan vertrokken uit Parijs richting Reims, we hadden daar een paar dagen gereserveert, we kenden het hotel van de vorige keer dat we in Frankrijk waren, dan hadden we daar al een paar dagen en nachten gelogeerd, en we wisten dat ze daar een heel goede keuken hebben, met twee sterren, dus als we twee avonden een diner namen met oud op nieuw inbegrepen kregen we een dag extra. De afstand bedraagt maar een paar honderd kilometer, dus in een paar uur waren we al ter plaatse. Het hotel noemt "L'assiette champignoise "We wisten wat we konden verwachten en dat de badkamer dus redelijk goed was aangepast, het was daar dat de eigenaar vertelde dat hij niet wist hoe hij dit moest aanpakken, omdat er geen algemene richtlijnen bestaan voor een hotel hoe ze een kamer voor mindervaliden moeten inrichten om naar wens te zijn, enfin ik had het hem kunnen zeggen maar het was dus al te laat. De kamers waren al ingericht. Mijn man is dan in de namiddag nog champagne gaan halen, hij had het adres opgeschreven van waar we ze vorige keer gehaald hadden, en de jongste zoon had die het liefste, gelukkig waren er nog 6 flessen van 2002, dus heeft hij ook 6 flessen van 2004 meegebracht, ik heb rustig in mijn kamer zitten lezen, mijn boek Milenium deel 1 is bijna uit. S'avonds zijn we dus in het restaurant van het hotel gaan eten, het was weer zo fijn als we ons herinnerden van vorige keer, maar ik heb niet veel genomen want ik had toch niet veel honger. Ik had al in 6 dagen niet naar het toilet kunnen gaan, en al van alles voor gedaan, mijn man zegt ik ga naar een apotheker en ga voor jou iets vragen want dit is niet normaal meer, ja dat wist ik ook wel, dus hij kwam af met microlax en pilletjes waar ik er 6 per dag mocht van nemen, ik heb direct een microlax opgestoken, zonder resultaat, dan nog een, en die dag nog 6 pillen, maar naar het toilet kon ik niet, ik heb nog moeten wachten tot na middernacht van oud op nieuw, na de diner, die fantastisch goed was, en waarvan elk gerecht geprepareerd was met truffels, lukte het wel. We hebben nog wel een bezoek gebracht aan de kathedraal van Reims, met oudejaarsdag. Op zondag zijn we dan maar naar huis gereden, we dachten eerst nog te blijven tot maandag maar uiteindelijk vonden we het toch best om naar huis te rijden, we hebben het gehad en het was prachtig, meer moet dat niet zijn. We hebben onderweg maar 1 maal moeten stoppen voor het toilet en om iets te drinken, en natuurlijk ook om te tanken, en voor de rest is alles perfect verlopen, want de volgende dag zou mijn zoon komen met de vier kindjes voor een paar dagen, en dan zal het voor ons niet zo rustig zijn, maar dat is mijn volgende berichtje. Ik voeg een foto bij, getrokken aan het Louvre in Parijs, met in de verte de Arc de Triomphe. Groetjes
Dag Ja we kunnen er niet onderuit onze vier kleinkindjes komen hier logeren, de tweede week van de kerstvakantie heeft mijn zoon de kindjes in co ouderschap, maar hij moet natuurlijk naar de bureau, hij moet dus werken, hij kan niet elke dag de kindjes meenemen naar de bureau, je kan dit een keer doen maar dat komt dus niet goed. Ik heb al tegen mijn man gezegd dat ik niet kan zorgen voor alle vier de kindjes, ze zijn nog te klein, 3 van 4 jaar en 1 van 8 jaar, daar kan je nog niets aan vragen, die moet je de hele dag begeleiden, die kan je dus geen second alleen laten, ik kan met moeite voor mij zelf zorgen en dan nog voor 4 relatief kleine kindjes, ik zie dat niet zitten, maar mijn man zegt ik ben hier toch, maar ik weet als ze één dag hier geweest zijn dan is hij al kapot, wat zou hij dan een hele week voor ze kunnen zorgen, ik weet het niet hoor. Je wilt ze toch alles geven wat ze nodig hebben, en ik zie dit niet zitten. Een paar dagen zou misschien nog gaan maar zeker geen hele week, enfin we zien wel hoe het uitdraait, ik heb mijn gedacht gezegd, het is niet dat ik het niet wil, maar ik weet gewoon dat ik het niet kan. Wij gaan eerst een paar dagen weg, naar Frankrijk, waar we vorige keer geweest zijn in Reims, om oud op nieuwjaar te vieren in dat hotel waar we vorige keer zo verschrikkelijk lekker gegeten hebben, en als je oudjaar bij hun viert mag je twee dagen logeren en moet je maar één dag betalen, dus dat is toch lekker meegenomen, en dat hotel was ok, de badkamer was vrij goed aangepast, ik had één probleempje het licht boven de lavabo was een beetje donker, ik hoop dat ze dat ondertussen hebben aangepast, er is één baar aan het toilet maar op de goede hoogte en het toilet is verhoogd, we hadden nog wel een baar meegebracht hij paste er op maar hij viel er telkens terug af, ik denk dat de muur niet effen genoeg was. Mijn zoon heeft de kindjes toch hun sinterklaas kunnen geven, het was al wel de 11 de december maar ja beter laat dan nooit, op die dag is hij de kinderen gaan halen thuis en s"morgens heeft hij dan sinterklaas laten komen, ik zal er een foto van bij doen als ze er waren op zijn sinterklaas. Joshka begint een beetje problemen te geven, telkens hij naar zijn papa moet, dan steekt hij zich weg en begint hij te huilen, zijn mama zal er ook niets aan doen om het proces te vergemakkelijken denk ik, integendeel, hoe moeilijker hoe liever dat ze het zal hebben, ik hoop dat ze al gauw een deftige oplossing gevonden hebben voor de kinderen, want tenslotte bij een echtscheiding zijn het toch altijd de kinderen die er onder lijden. Natuurlijk is het geen uitzondering dat ze scheiden, er zijn er al zoveel hun voor gegaan en er zullen er nog zo veel hun volgen, voor mij is dit natuurlijk nieuw want in ons familie ken ik nog niemand die gescheiden is, dus dit is wel even wennen. Groetjes
Dag Vrijdag middag als ik naar het toilet moest, trek ik toch wel mijn prothese kapot zeker, om te kunnen gaan zitten moet ik mijn prothese lostrekken, vermits dat die blokkeert aan de knie om te kunnen rechtstaan, nu trek ik toch wel dat stukje hout eraf waardoor ik ze kan los trekken, dan heb ik alles geprobeerd om dit toch te kunnen oplossen zodanig dat ik terug kon gaan zitten, maar dat lukte niet, dus het enig mogelijke was ze af doen en bellen naar Pellenberg om te vragen of ik mocht komen om ze te vermaken, gelukkig dat mocht, dus mijn man heeft mij dan weggebracht en ze hebben het vrij vlot kunnen maken zodanig dat ik weer gered was. Terwijl ik moest wachten ben ik naar de pijnkliniek geweest , het is ondertussen een week of vier geleden dat de dokter van daar mij heeft opgebeld dat ze een voorschriftje ging opsturen met de richtlijnen voor een bepaald medicament dat ik zou moeten nemen, ik verstond ze al moeilijk want het is een engelse, ze spreekt wel nederlands maar met een verschrikkelijk accent, enfin ik heb enorm moeite om haar te verstaan, ze heeft er mij zelfs twee maal voor opgebeld met dezelfde boodschap maar het voorschrift kwam maar niet, ik heb zelf ondertussen al een paar maal gebeld, maar telkens was ze er niet maar zouden ze het haar vragen, dus tot op de dag van vandaag had ik nog steeds niets gekregen, ze zeiden nu dat ze in een bespreking was maar dat we maar eventjes moesten wachten en dat ze het dan zou in orde brengen, dus dat is dan uiteindelijk gelukt, en nu heb ik het briefje meegekregen met de nodige richtlijnen, ik heb het nog niet gaan halen bij de apothekert, ik wil dat eerst eens vragen aan mijn huisdokter die moet maandag toch komen want ik heb bijna niets meer van medicatie dus het wordt tijd dat hij alles komt voorschrijven en dan zien we wel. Ik heb eens opgezocht op internet wat soort medicament het eigenlijk is dat ze mij heeft voorgeschreven, en er zijn weer zoveel kans op bijwerkingen, waar voor te vrezen is dat het niet mooi meer is. Enfin ik hoop dat ik er tegen kan, want anders zie ik het toch niet zo goed zitten . Groetjes
Dag
Dag
