Herinnering

Ik zal het nooit meer zien

die licht gezwinde glimp van lentebloesem

in het ruisen van de linten in je haar

de vouwen van je jurk, je mouwen.

Zoals de avondzon verdween je,

al te snel, vergrijzend in de schaduw

van een vruchteloos gekoesterde

herinnering.

14/4/2013

14-04-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Zo lang

Word ik ooit het trekken moe

als het voorjaar in het noorden wenkt ?

Ach, waar moet ik naartoe

als de zon geen warmte schenkt ?

Of blijf ik voortaan waar mijn schaduw krimpt,

verschrompelt in de middagzon,

waar de routine stilvalt en niet schimpt:

'Werk af wat jij destijds begon.'

Zo lang ik eten kan en praten

verlaat ik wat mij koesterend omgeeft,

en word ik beter in het achterlaten

van alles waarvoor ik zo lang

heb geleefd.

4/4/2013

04-04-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Als aandenken voor Jeanine De Cock, mama van onze schoonzoon Tom;
begrafenis te Lierde om 10 uur op paaszaterdag

Afscheid

Je laat ons slapeloze nachten,

nachten zonder sterren achter.

Ik mis je, want ik had je nodig,

andre mensen maakte jij steeds overbodig.

Pijn was erg als die pijn van een ander was,

de jouwe kwam geen enkel mens van pas.

Je diende
tot je krachten je begaven,

tot er niemand aan je bron
zijn dorst kwam laven,

tot je niet meer doen kon
wat je had beloofd,

tot je wenend onze sterren hebt gedoofd.




27/3/2013

27-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Zopas vernomen dat de moeder van onze schoonzoon
op 60jarige leeftijd onverwacht overleden is.
We keren terug naar België en dit blog zal even stilliggen.
Dank voor uw begrip.

Crisis

Palmbladeren hangen lusteloos omlaag, langsheen de stam

die ze bewonderd en gevoed heeft.

Hun schaduwen prijken niet langer zelfstandig op de rambla,

maar versmelten vormeloos onder de voetstappen

van een naamloze menigte wandelende vluchtelingen,

ver weg van wat mensen die het beter zouden moeten weten

doodleuk crisis noemen.

De vruchten vallen machteloos zonder na te denken

omlaag, omdat er geen werkbaar alternatief is.

Verwondering is doodgeboren sinds de tuinman

niet meer weent als de wind gaat liggen

maar klaagt over procenten.

24/3/2013

24-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Albatros

Met vermoeide vleugels zweef ik

boven de nevels van een klamme oceaan

op zoek naar land aan de wazige einder,

soms oplichtend onder een twijfelende zon,

een glimp van Eden, een sprankel hoop,

dankbaar voor elke stuwing van inversie.

Als warme liefde mijn vlucht ondersteunt

en me leert dat je slechts kan leiden

wanneer er gewillige volgers zijn,

zo blijf ik streven tot ik de zonsondergang

niet opnieuw kan bewonderen.

20/3/2013

20-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Hemel

Als je vreest voor je leven, dan kijk je naar mij,

wanneer de wanhoop je rede uitgeschakeld heeft,

als de wetenschap je geen uitkomst biedt,

of je liefde botst op de rotsen van onverschilligheid.

Als het regent, of als je de zon zoekt in mijn armen,

als de pijnen van het leven jouw hart hebben verzwakt,

als je vluchten wilt ver weg van al je problemen,

dan speur je naar mijn oneindige onverklaarbaarheid.

IJdelheid, trots en hovaardij zijn als de overmoed

van een trotse pauw die pronkt naar een tijger,

die je minacht om je honger naar verklaringen

berekenbaar en bewijsbaar, taboeloos behalve

voor mij.

18/3/2013

18-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Muren tussen mensen

Mensen tussen muren

halen geld uit de muren,

broodjes uit de muren

drinken uit de muren.

Kunnen mensen leven zonder muren ?

Ik wil verder leven zonder muren,

zonder brood en wijn

die uitsluitend via muren te verkrijgen zijn.

17/3/2013

17-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Winterstuipen

De lente kruipt zachtjes naar het noorden,

vogels snellen 't voorjaar veel te snel voorbij,

geconfronteerd met winterrochels

die streng polaire stuipen trekken

over 't ontwakend nevelland.

Opgespaarde kerstsneeuw dekt de daken

verzekerd van een lang bestaan

door krimpende thermometers,

wachtend op wat zon.

15/3/2013 

15-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Eigen haardvuur

Drink  je kopje thee toch eer die afkoelt en goed is om vlug weg te gooien,

ga met me mee naar zee zodat we zand in malkanders ogen strooien.

Proef eens van die nieuwe kaas waarvan je nooit iets hebt vernomen,

doe wat je nu nog kan behalve 't realiseren van te oude dromen.

Kus me op mijn lippen eer ze die van jou niet langer kunnen voelen,

koop nu eindelijk de sofa waar je naar verlangt, verbrand die stoelen.

Zeg me niet waarom je al die jaren sinds ons huwelijk van me houdt,

Vertel me liever hoe je elke dag voor mij weer vuur maakt zonder hout    

11/3/2013

11-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Avondschemering # 65

Ik belde je vanmorgen

en je zei me dat het nog geen ochtend was.

Ik verzweeg  mijn zorgen,

'k  Zou wachten tot het voor jou ochtend was.

Ik schreef je een lange brief,

in de hoop dat je hem op een mooie dag zou lezen.

Ik schreef: ik heb je o zo lief.

Maar je leefde veel te hectisch om mijn brief te lezen.

Ik zend je nu een mail,

een uurtje voordat onverbiddelijk de laatste avond valt.

Het grijpt me naar de keel

dat jij zelfs nu niet ziet hoe je leven is verknald.

 7/3/2013

07-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Argeloos

Ademloos bewonder ik het versmelten van je adem

met de mist van deze late maartse winterochtend,

roekeloos ploften mijn woorden in de broze plas

die je hartslag trillend spiegelden doorheen je emoties.

Sprakeloos zwollen de tranen achter de leden
van je kijkers, gericht op vergane dromen.

Bodemloos verdriet welde op in je stem,

stuurloos stokkend zonder enig zweem van verweer

ondanks spijt over al mijn  liefdeloze verwijten,

machteloos getuigend van mijn eindeloos  verlangen.

Argeloos bewonder ik je vastberaden stappen

die me achterlaten, verweesd en radeloos.

3/3/2013

03-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Argwaan

Morgen wordt verzekerd door de argwaan van vandaag:

de zoen die ik van je  krijg maar die ik ook niet vraag,

de blik die je naar me richt vanuit privaat domein,

waar zoals gewoonlijk mysterieuze verrassingen zijn.

Argwaan overheerst de keuzes die ik steeds moet maken:

angst voor al het lieve geld dat ik kan kwijt geraken.

De argwaan jegens argwaan moet me komen redden

eer ik je liefde voor 't slijk der aarde zou verwedden.  

 1/3/2013

01-03-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Overal hier

 Schuif eens op,

er is nog ruimte in de kosmos.

Naast dat zwarte gat van die verdwaalde melkweg:

een bord met STOP,

wetenschappelijk hypothetisch omdat ik het zelf zeg.

Laat de axioma's los

en schuif eens op,

want daar is hier als je daar bent.

En nergens is nooit wat je goed kent:

overal  waar je toeven kan of toch iets verder.

Schaapje,  graas eens wat dichter bij je herder

en schuif die omheining op.

25/2/2013

25-02-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Meegezogen in de draaikolk van de klok

die tikt

en rondjes draait als in een bodemloze wok

maar stikt.

Zo slanken de kalenderblaadjes hevig af,

te snel,

Terwijl de jaren galopperen na de draf

Jawel,

alsof z' uiteindelijk seconden zijn geworden

zo kort.

ik Zie geen mensen, lees geen aanplakborden

Het wordt

Hels ongrijpbaar hoe toch schraal ongrijpbaar

De tijd

mij naar dat naderend eind totaal onaaibaar

23-02-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Hoogtepunt # 42
  

Ik dacht nooit dat jij de Eiffeltoren kon vergeten,

met haar spots die stilte priemen door de duisternis,

opdat de hoogste hemel ooit zou weten

hoe monotoon beneden ’t saaie suizen is.

Ik dacht nooit dat jij de boetieken zou negeren

met hun dreunen, glitter en hun flashy kleuren,

die halsstarrig de passanten provoceren

en ze lokken met gestold vernis en open deuren.

Ik dacht nooit dat jij de Seine zou verwensen,

jij leek mij niet emotioneel en veel te wijs

om net als ik en miljoenen andere mensen

een hekel te hebben aan iets aparts zoals Parijs.

Ik dacht nooit dat het jou eens zou berouwen

en je mij die rechtuit rare revelatie zelfs niet gunt

om alles wat fataal verleden wordt te aanschouwen

met mij samen, hoog vanop het torenpunt .

13/2/2013

13-02-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Verborgen schroom

Was je gewoon vergeten

dat ik eerst moest leren vliegen

eer ik naar je haven zwemmen kon?

Kon je niet meer lezen

wat ik die nacht in je hart geschreven heb

met de beweging van mijn wimpers op je huid?

Wou je soms niet horen

Hoe de klokken van het belfort luiden

Als de wereld kreunen gaat in wind en regen?

Mocht je dan niet buiten

Kijken hoe de verre vluchten

Lijnen trekken door de wolken van mijn lust?

Had je willen proeven

Van de laatste appel uit mijn tuin

Een jaar te lang gekoesterd en te warm gehouden?

Durf je nog te dromen

Van de kleuren in de regenboog

Die treuren tot de zon verlegen ondergaat ?

 11/2/2013

11-02-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Verzuchting

Er was ergens een brug over 't diepe water

maar de mist van de jaren onttrok die aan onze ogen.

Dus wandelden wij elk op onze oever tot de zon in het lover lonkte

spottend met de poppen en de soldaatjes,

weggemoffeld op een vergeten zolder.

Soms was er aan de overkant de schaduw van een schim

bevallig in de stengels van het wijkende riet

of de flits van een druppel dauw op een halm geroerd

(door de vingers van je zoekende handen)

ontsnapt aan de snelle passen van je tocht door de dampende plassen.

Als ooit de schaduw van de twijgen de avondschemering verslindt

zal het water rimpelen door het vallen van de traan

Die ik bewaarde voor het ogenblik dat het lijkt alsof de wade van de maan

Het woud van al mijn dromen toedekt

en jij je ogen sluit.

10/2/2013

10-02-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Weer een gemiste kans

Kindjes wenen want het spelen is taboe,

kindjes schreeuwen want de mama schreeuwt

en 's avonds is de mama altijd moe.

Kindjes blijven kindjes overdag op school,

op straat met vriendjes samen of samen in 't gezin

al raken ze zelfs daar al op de dool.

Grote mensen ruilen steeds van rol:

Vader moeder baas bediende wolven in de kudde,

zij die rollen mixen slaan op hol.

Kindjes worden ooit eens grote mensen,

switchen rollen van de mode naar het oud model

en leven verder met hun oude wensen.

30/1/2013

30-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Futuristisch verleden

Herinneringen aan de dingen
die niet ik en niemand anders dan hij ooit heeft gekend,

strategieën vol magie met nostalgie
naar de dame die door hem eens werd verwend,

toekomstvisies voor realisaties binnen organisaties
die nooit zijn gerealiseerd,

Ervaringen met vergissingen die grootse verwezenlijkingen
hebben gesaboteerd,

Handigheden uit 't verleden die zonder reden
door niemand zijn overgenomen:

Ze zijn zoals woorden, rijmen en akkoorden,
verloren alhoewel velen ze hoorden,

zoals situaties innig teder zonder complicaties

waar je zelden durft van dromen,

spoorloos verzwonden door de aanval van Magere Hein
op de levenskoorden.

Hoe koel is het gevoel dat elk doel in mijn denken
afsterft samen met mijn spieren,

die onverwacht op een dag 't gelag betalen

van alle planten, mensen en dieren.

Hoe warm is mij de wetenschap dat de blijde boodschap
eeuwig voort blijft leven,

zodat wij naar alles wat voorbij en ver verleden is
met hart en ziel gaan streven.

19/1/2013

19-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet echt winter






Zoals elke sneeuwvlok harder neerploft dan alle vlokken ooit voorheen,

zo klautert iedere belevenis van voorbije jaren

met meer moeite naar de afdeling beeld en geluid van mijn bewuste ik.

Het witte laken van alle nieuwe dagen

dekt dagelijks wat dwingender ’t landschap van mijn leven

tot slechts de toppen van onheil en opwinding,

de kammen van streven en strijden,

de hoogten van welzijn en wanhoop

weerstaan aan witte wervelwinden,

die dalen van pijn en falen onttrekken aan de film die niet ten einde is.

15/1/2013

15-01-2013 om 00:00 geschreven door Frankie