Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
21-11-2008
Geef meer slag aan de weerslag van de neerslag
Weerslag
Het regent op het kerkhof omdat de zon er niet mag schijnen. In literatuur en leesstof moet het licht daar verdwijnen.
Toch regent het en dat stemt mij blij gemoed, als het regent, en die regen bloemen wenen doet.
Geen cliché even oud en groot, en geen cliché is zo versleten als dat van tranen in de regen, druppels op de letters van mijn naam vergeten, van mijn naam zo oud en dood.
Het blijft regenen, het giet. Het blijft regenen, je ziet niet dat niemand op het kerkhof ziet dat ik geniet.
Als de regen met bakken neervalt, en de droefheid van de daken spoelt, of het onweer door de bergen knalt, raken al mijn vingers onderkoeld.
Als de zon over de toppen sluipt, erg moeizaam een cumulus verdrijft, en mijn schaduw te voorschijn kruipt, dat is wanneer mijn hand verstijft.
Als jij dan over mijn schouder kijkt, en vol blijdschap mijn tekst aanschouwt, zacht over mijn klamme handen strijkt, worden mijn tranen al minder koud.
Het waren je ogen die mijn hart vervoerden, en die ik getekend heb op mijn kamermuur. Ze keken naar mijn studieboeken en loerden naar mijn jeugdig verlangen en mijn jongensvuur.
Het waren je ogen die mijn leven stuurden over de puinhopen van zo vele dromen, over de horizonten waarheen we tuurden, om samen naar onze eigen roes te stomen.
Het waren je ogen die me deden wenen, van geluk, na een leven lang lachend zweten. Je ogen zijn onze mooiste edelstenen, wier rijkdom geen enkel ander mens kan meten.
Mijn absurde afschuw voor alles wat op moord gelijkt
De macht van de ladder
Als je me vraagt of ik soms die mug gezien heb, en als je wilt dat ik de boom vel voor je keukenraam, dan voel ik me schuldig, want de wet leerde me respect voor het leven.
En als je wilt dat al mijn zonen zouden leven, en mijn dochters zouden baren zonder pijn, en mijn wereld zou groeien zonder hormonen:
Dan wens ik alleen dat ik nooit had geweten had gegeten had gewenst dat ik meer wist, meer kon, meer deed dan Kaïn ooit deed voor Abel.
Janus is de Romeinse god van begin en einde, van de 'doorgang'. Hij heeft dus twee gezichten. Ianua betekent poort, een woord dat ik vaak als symbool gebruik. Januari is de eerste maand, overgang van verleden naar toekomst.
Janus
Zie je Janus? Zie je Janus op de muur? Janus ziet ons van op de muur en hij volgt ons van op de muur.
Over de muur voorbij Janus. Ken je Janus? Ben je Janus? Je bent de Janus niet van op de muur, maar in alle opzichten heb je lijk Janus twee gezichten.
Janus ziet beide kanten van de muur! Maar voor jou ontbreekt het vuur van Janus op de muur.
Je spreekt voor Janus van de muur maar ontkent de muur en veinst het vuur.
Ook oudstrijders en weerstanders van de tweede wereldoorlog worden terecht nog heden ten dage gehuldigd, en wij moeten hun offers nooit vergeten...
Trauma van mijn opa
Met de brancard hadden we vanonder het moordend vuur ontelbare makkers gered en krijsend hierheen gebracht. Vele dagen zonder slaap onder het zwaar geschut hadden mij ondermijnd en ten slotte neergeveld.
Mijn vriend, je was bij mij toen ik gisteren ging liggen in de bunker in de nacht, en ik hoorde je adem.
Toen de zoveelste obusknal me wekte uit mijn rust tastte ik naast me naar je hand en vond alleen maar bloed.
Een opengereten buik van een onbekend soldaat, die men had neergelegd op de plaats waar jij sliep.
Mijn vriend had ik nog steeds. Ik heb het goddank overleefd en over de gruwel naverteld in naam van de gesneuvelden.
Je vraagt me te bewijzen dat de muur bestaat en dat aan de overkant een tuin is zoals hier.
Je vraagt me te bewijzen dat er een deur bestaat die je binnenlaat in een tuin zoals hier.
Je vraagt me te bewijzen dat er een sleutel is om aan de overkant te leven zoals hier.
Je enigma is het onze, en mijn trauma is dat geen axioma me redt uit dit dilemma.
Je kiest maar: tussen de bedding en de oever, tussen het spoor en de berm, tussen de netels en de roos, tussen de branding en de rots, tussen de kade en de baai, tussen de traphal en de lift, tussen de file en het moeras, tussen de keuze en het gemak!
Je kiest maar
Ik vraag je te bewijzen dat je moedig kiezen kan tussen wat je zeker bent en datgene wat je hoopt.
Bij het beste eten hoort een saus. Wie daarbij nog een wijntje drinkt, verstaat de onvolprezen kracht van een aanmoediging of een applaus, een uitgestoken hand als je zinkt; een knipoogje als jet niet verwacht.
En als ik weer het ravijn in glijd, sneller dan de traan op mijn wang, wend ik mijn blik naar t hemelblauw, en vergeet ik al mijn dwaze spijt. Nu ben ik helemaal niet zo bang. En dat komt alleen door jou, o vrouw!
De klok tikt zolang die andere niet luidt voor jou
Klokken
Mijn kleinzoon is gefascineerd door het tikken van de klok, al loopt hij lang nog niet alleen, het tellen heeft hij niet geleerd, maar het luiden van de klok animeert de peuter als geen één.
Mijn moeder heeft al lang verleerd nog te lachen naar de klok, want ook zij is niet goed te been. Jaren lang heeft ze zich verweerd tegen de wil van de klok die ooit eens luidt voor iedereen.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
