Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
Wat een gedachte toch! Een gedicht te schrijven overdag, een gedicht zonder gezag en zonder gezicht.
Zomaar een gedicht dat dichter bij de dichter draagt, die nadacht en de dichtste gedachte van het dichtsel heeft bedacht.
Maar onverwacht dat dichten ongenadig dag zegt
Of vaarwel
Als emotie meer en meer het meeste uit de meester weet te toveren en hem overmeestert, meesterlijk meetbaar gemeend en doordacht zonder macht en zonder gewicht zo licht
Dromen mogen nimmer dromen blijven, zelfs al zijn ze stout en heel vermetel. Wensen moeten in ons hart beklijven en ons sleuren, weg uit onze zetel.
Zelfs al lijkt de ladder eindeloos, en al wenkt berusting zonder schroom, ook al blijkt de weerstand schaamteloos, we blijven koppig trouw aan onze droom!
Er zijn rovers die met wapens dreigen, die vol afgunst ons de weg versperren, en ons al te graag zullen doen zwijgen, maar niets kunnen lezen in de sterren.
Zoek me, kindje, zoek me snel, zoek maar, kijk maar overal, kijk maar uit, je vindt me wel, ik weet dat je me vinden zal, pak me, kindje, pak me gauw, ik verstop me naast de kast en loop nog even weg van jou. Ren me na en pak me vast!
Dan voel ik sterke kleine handjes:
'Ik heb je, opa, roep je luid. Ik zie je lachend witte tandjes: 'Nog een keertje!' kraai je uit.
'Nog één keer, maar kijk niet,
Niet gaan zoeken eer ik klop! Want het mag niet dat je ziet waar ik mij opnieuw verstop
Je lijkt niet op je broer en dus wellicht wat op je vader. Je hoort het zeggen, maar begrijpt het niet.
Zoals een ei niet snapt waarom een mens haar weghaalt bij de kloek heb jij het recht op eigen wegen en dimensies die echt nergens hoeven op te lijken Als het maar vectoren zijn van je eigen denken van je eigen voelen
Ik hou zo van je broer en straks misschien nog stiekem meer Van die baby broer van hem
Al vind ik dat zoiets niet kan Omdat ik toch zo graag Jullie beider opa ben
Dit is het tweede luik van het vorige gedicht. Als de dood niet het levensdoel is, dan is het leven zelf belangrijker dan het eindpunt ervan. Zo zijn liefde en vriendschap in het dagelijkse leven de top van elke dag, zonder dat je daarvoor een berg hoeft te beklimmen.
Top zonder berg
Indien het nu eens zo zou zijn dat het echt niet om het winnen gaat? En, al is die kans dan nog zo klein, niemand geeft nog om de aankomstlijn alsof het enkel om het meedoen gaat.
Indien we 't leven zouden zien als iets wat echt alleen om liefde gaat en, ook om vriendschap bovendien, dieper, echter dan de dag voordien zodat dan niemand over sterven praat.
Het leven is werken naar de dood toe, niet naar een doel dat men zich vooropgesteld heeft, dus is dat doel eigenlijk onbestaande
Berg zonder top
Soms heb ik het gevoel dat jarenlang op rollen fietsen mij zo moe gemaakt heeft dat ik duizel en ontgoocheld in de touwen hang en me afvraag: waarvoor heb ik nu geleefd?
Soms heb ik het gevoel dat ik jaren op een dolle paardenmolen heb genoten van de wind in mijn al te jonge haren maar in het wilde draaien lam zat opgesloten.
Soms heb ik het gevoel dat heel mijn leven Ik steeds hoger in de masten ben geklommen om naar een illusionaire verre top te streven denkend: was ik toen niet beter weggezwommen?
Gisteren ontving ik twee overlijdensberichten: een 49 jaar oude nicht van mijn vrouw, en de weduwe van een oom van me. Veel slecht nieuws op één dag. Het stemt tot nadenken over het leven: (zien) verschijnen en (zien) verdwijnen. Begrafenis op zelfde dag... alsof het nog niet erg genoeg is.
Verdwenen verschijning
Dorre bladeren bijeengewaaid in een hoek van de tuin, opgeveegd en vergeten waar de bladeren verdwijnen Geven licht en ruimte aan de bodem onder de kruin waaronder onverhoeds weer scheutjes verschijnen
Sinds de allerjongste jaren in mijn jachtige jeugd zag ik tal van vrienden en familieleden verschijnen Hun aanwezigheid en gezelschap was een vreugd maar een na een zijn ze kansloos aan 't verdwijnen
Het zijn als trekvogels die je verheugen door hun vlucht voor ze aan de horizon nagenoeg spoorloos verdwijnen Of als wolken die onze blikken vangen in de lucht en dreigend of troostend aan de einder verschijnen
Waarom moest ik al die namen, talen, woorden leren, en gaandeweg in zoveel mensenlevens verschijnen Waarvan ik er evenveel kende om nooit terug te keren eer het mijn beurt is om uit hun bestaan te verdwijnen?
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
