|
Niemand
Niemand snoeit de takken van mijn bomen,
muizen knagen aan mijn knutseldozen.
Dagenlang zal niemand hierheen komen
en geen mens bewondert nog mijn rozen.
Muziek van vroeger stopt verstikt in stof,
de films zijn rustig stroef en zoek geraakt.
Ze flitsten weg en klonken tergend dof:
geen mens hier die zich daar nog druk om maakt!
De plannen van mijn huis zijn muf vergeeld.
De schema's van mijn boeken zijn gewist.
Mijn poëzie is door anderen gerecycleerd,
Geen mens die al die oude spullen mist.
Plots is hier een nieuw verhaal begonnen
Waaiend in de wind doorheen mijn bomen.
Niemand weet wat ik hier heb gewonnen
en waarom ik hier ooit eens ben gekomen
De tijd bespot gevoelens en gedachten
De wilde wind die told' ermee in 't rond
Er rest geen pijn die je kan verzachten
ik lig hier zonder zorgen in de grond.
18/2/2010
|
.
.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
