De toverhazelaars (Hamamelis x intermedia) die wij kennen zijn meestal kruisingen tussen de Japanse (H. japonica) en de Chinese (H. mollis) soort. Deze 2 soorten werden voor het eerst met mekaar gekruisd in 1935. Sindsdien zijn er honderden cultivars op de markt gebracht. In België werden door Robert en Jelena de Belder in het arboretum van Kalmthout veel nieuwe cultivars ontwikkeld. Er woedde een strijd tussen de kwekers om de eerste roodbloemige Hamamelis te ontwikkelen. Veel cultivars worden bovendien geënt op de onderstam van de Amerikaanse H. om sneller te groeien.
De toverhazelaar heeft graag wat zon maar halfschaduw wordt ook goed verdragen. Geef ze wel ruimte want de struik groeit vooral in de breedte. Het hoogtepunt van de bloei is nu (januari-februari) maar in december kan je de eerste bloempjes al terugvinden. Die bloempjes zijn perfect aangepast aan wintercondities. Bij vorst krullen ze om en zien eruit als slappe dweiltjes, na het einde van een vorstperiode staan ze vrolijk terug te schitteren !
Je kan er ongeveer een maand lang van genieten. Heerlijk toch !
We hebben ze nog niet veel gezien, ons gouden bolletje dat alles wat vrolijker maakt. Volgens ons KMI heeft de zon gedurende heel de maand januari nog maar een tiental uurtjes geschenen. Een goeie reden dus om met het fototoestel naar buiten te spurten als ze, zoals enkele dagen geleden, dan toch eens even kwam piepen.
De tuin wordt ineens veel kleurrijker en zelfs de vogeltjes beginnen allerlei serenades te kwelen. Een voorbode van een vroege lente ? Ik durf het te hopen. Nog een weekje en januari is voorbij. We hebben al een uurtje daglicht gewonnen sinds de donkere kerstdagen. We zijn op de goede weg zouden politici zeggen. Alleen heb ik meer vertrouwen in de natuur dan in de politiek !
Nadat de Sundavilla (Mandevilla) al heel de zomer het terras aan de tuinvijver in vuur en vlam gezet heeft met z'n knalrode bloemen gaat deze tropische plant ook nu nog in de veranda vrolijk door met bloeien. De laatste weken zijn er wel duidelijk minder bloemen maar stoppen doet hij nog niet. Aan de temperatuur zal het niet liggen, momenteel is het daar zo'n 15° en als het vriest zoal een paar dagen geleden wordt dat rond de 12°. Waarschijnlijk is er nu gewoon onvoldoende daglicht beschikbaar, het zijn de kortste dagen en het is bovendien ook al redelijk somber geweest de laatste weken. Als de bloei binnenkort helemaal gedaan is kan je de plant wat gaan bijsnoeien. Ze vormen anders een onhandelbaar kluwen van lange scheuten. Als het in mei of juni voldoende warm weer is kan de plant terug naar buiten. Doe dit niet te vroeg en kijk vooral naar de nachttemperatuur, die is belangrijk, liefst niet onder de 10° ! Dan krijgen ze van mij ook verse potgrond met extra voeding en elke week wat vloeibare meststof.Het zal dan nog tot juli duren voor de eerste bloemen zich zullen tonen maar dan is het weer terug feest tot lang voorbij Kerstmis !
Terwijl het grootste deel van Vlaanderen gisteren al even wit was geworden zaten wij hier 's namiddags nog steeds te wachten op de eerste sneeuwvlok. Rond halfvier was het dan zover, de eerste vlokjes. Tegen dat het donker werd lag er al zeker 2mm van het witte spul.
Rond zeven uur gisterenavond was het nog steeds lichtjes aan het sneeuwen. Ik denk niet dat het rekord van dikste sneeuwtapijt ooit in het gedrang is gekomen. Er lag toen zo'n centimetertje, net genoeg om de Berners het idee te geven dat ze op vakantie in hun vaderland waren. Ze werden allebei zo gek als een deur. De jongste wou alles meteen opeten en de oudste maakte de vreemdste bokkensprongen die ik ze ooit heb zien doen. Dat waren er dan toch minstens twee die blij waren met het winterprikje. Met mezelf erbij drie want ik heb toch, zij het met moeite, de sfeer kunnen vastleggen.
Helaas was deze morgen al een deel terug weg, een troosteloze natte smurrie heeft het overgenomen van het maagdelijke witte tapijtje !
Het roodborstje kent iedereen wel. Wat minder bekend is is dat er winter en zomerroodborstjes zijn. De roodborstjes die je hier 's zomers in de tuin ziet trekken in het najaar naar het zuiden. Enkele weken later komen dan roodborstjes uit Scandinavië hier bij ons overwinteren. Dat maakt dat je hier heel het jaar roodborstjes ziet maar niet steeds dezelfde!
Roodborstjes zien er schattig uit maar eigenlijk zijn ze dat niet. Het zijn verstokte vrijgezellen die onderling constant ruziën over de grenzen van hun territorium. Enkel in de paartijd zoeken de mannetjes naar een geschikt vrouwtje.
Bang zijn ze zeker niet; het zijn nieuwsgierige schepseltjes die bijna op je tenen komen staan als je in de tuin wat wil opruimen. Tegen het raam zijn ze nog niet komen tikken, da's enkel zo in kinderliedjes!
Nieskruid is de (oudere) Nederlandse naam voor Helleborus. Ik ken geen tuinplant die zo lang bloeit als de Helleborus. Soms beginnen ze er al mee einde november en ze stoppen niet voor april-mei.
Ze staan graag op een beschaduwd plekje. De grondsoort op zich is niet zo belangrijk mits deze maar voldoende vruchtbaar is. Natte voeten vinden ze echter niet zo leuk. Hier groeien ze op zandgrond die is aangerijkt met bladeren (liefst niet teveel eikenblad want dat ontbindt veel te traag). Om dat composteren van het blad te versnellen ga ik in het najaar met de grasmaaier over het gazon. Deze fijngemalen (berken)blaadjes strooi ik tussen de planten in de schaduwborders Twee vliegen in één slag, het gazon krijgt licht en lucht en dit verhakselde blad ontbindt veel sneller dan anders het geval zou zijn. En het houdt nog onkruid tegen ook!
Na een paar vorstdagen hangen de bloemen er bij als natte dweilen. Geen probleem echter voor onze Helleborus, eens de vorst voorbij is veren ze recht en zie je er niks meer van. Het schijnt de planten niet te deren.
Helleborus heb je in alle formaten en kleuren. Als je hier je gading niet vindt ben je volgens mij een moeilijke mens!
Gisteren in de vroege voormiddag deed het zonnetje nog een schuchtere poging om door te breken maar helaas werd de mist steeds dikker en dikker en won het pleit. Dat resulteerde de hele dag in negatieve temperaturen, verder dan -0.5°C zijn we hier niet geraakt. Het leverde wel mooie plaatjes op zoals je hieronder kan zien. De mist zette een dun laagje rijp af op alles en nog wat.
De nevel wil niet verdwijnen, integendeel! Daarom voor één keer een fotootje van het internet met een bloeiende viburnum tinus. Bijna zo mooi als die van mij!
Oh ja, de buurman is eindelijk de ravage van zijn omgewaaide spar komen opruimen. Na 14 dagen niks te vroeg lijkt me. Straks de schade aan mijn Fatsia eens in detail gaan bekijken. Diep terugsnoeien misschien na de vorstperiode? Iemand suggesties ?
Viburnum tinus is een echte winterbloeier. De struik is sowieso wintergroen maar heeft als bonus een massa kleine welruikende witte bloempjes in het putteke van de winter. Dit jaar is onze Viburnum er extra vroeg blij. Ik wou dat ik je kon laten genieten van de reuk maar deze service wordt voorlopig nog niet gegeven door Seniorennet.
Tegenwoordig zijn er ook cultivars met roze bloempjes maar ik prefereer de originele witte bloempjes. Zet Viburnum tinus ergens op een plekje beschermd tegen de schrale NO wind, lifst in de halfschaduw. Eens gesetteld heb je er geen omziens meer naar en krijg je elk jaar meer en meer bloei.
De foto is een beetje mistig maar dat was het hier deze morgen dan ook. Tot -3° is het kwik onderuit gegaan maar straks krijgen we eindelijk wat zon en kan het nog een mooie dag worden ! Misschien het moment om met de honden een frisse winterwandeling te maken ?
Herinner je je nog die warme dagen in augustus en september? Daarr kunnen we nu alleen maar van wegdromen. De droogte van toen pakken we er wel bij ! Maar nog even geduld, er wordt aan gewerkt. Al merk je er nog niet veel van, de dagen zijn al aan het lengen. Tegen eind januari hebben we al bijna een uur gewonnen ! Nog effe volhouden.
Na een aantal jaren waarbij het niet zo goed ging met de huismus zijn onze kleine vriendjes aan een come-back bezig. Met de kruimeltjes van de onbijttafel zijn ze al dik tevreden en hadden ze een nieuwjaarsbuffetje om de dag te beginnen. Het zijn gezellige druktemakers zodat hun bezoekjes nooit onopgemerkt blijven !
Ik kijk zelden achterom. Alleen op 31 december lijkt het me enigzins gepast om het toch even te doen.
Het was me het jaartje wel. Een winter hebben we niet of nauwelijks gehad afgelopen jaar. De lente had dan weer zomerse allures en was bovendien kurkdroog. In mei moesten we de sproeier reeds bovenhalen. Juli was een maand om snel te vergeten qua zonneschijn en vanaf het einde van die maand werd het heet, heter, heetst met temperaturen tot tegen de 40°. En dat voor het tweede jaar op rij. Veel van onze tuinplantjes waren hier niet zo blij mee. En ondanks veel extra water stond het gazon er maar belabberd bij. De emelten van de langpootmug beleefden gouden tijden met die droogte en smulden zich te pletter aan de wortels van het moegeplaagde gras.
En dan werd 2020 bovendien geteisterd door een klein vies virusje. Ik hoop dat je er niet al te veel last van gehad hebt en dat de gezondheid ok is. We prijzen ons gelukkig een tuin te hebben want de voorbije lock-downs op een klein appartementje doorbrengen lijkt me helemaal niks.
Ik stel voor 2020 snel uit ons geheugen te schrappen en naar 2021 te kijken, de tuin doet dat ook al. Kijk maar naar de knoppen van Camelia, Rododendron & Co. Helleborus en Mahonia konden al helemaal niet meer wachten en zijn er nu al aan begonnen.
En wij beginnen er morgen aan. Ik wens jullie allemaal een spetterend jaar - niet alleen op tuingebied - en een goede gezondheid! Tot volgend jaar !
Storm Bella is uitgeraasd maar heeft hier wel sporen nagelaten. Een spar van de buren, al effe dood, is afgeknakt en heeft zich "sierlijk" pal bovenop mijn Fatsia japonica neergelegd. Dat de fatsia hier niet heelhuids is uitgekomen spreekt voor zich. Van de 5 of 6 hoofdtakken zijn er maar 2 die weinig of geen schade hebben opgelopen. Onze Fatsia stond hier zo'n 5-6 jaar en was ondertussen meer dan 2 meter hoog geworden.
Het ergerlijke aan heel de zaak is dat ik buurman deze zomer nog had gevraagd iets aan die boom te doen. Zijn spar was waarschijnlijk aangetast door de letterzetter, een kevertje dat lelijk huis houdt onder de naaldbomen en was al meer dan een jaar naar de eeuwige jachtvelden. Ik heb hier zelf ook dennen en sparren staan die gelukkig nog niet zijn aangetast, maar dus ik was al even vragende partij om iets aan dit probleem te doen. En dit zijn dan de gevolgen als je er geen aandacht aan schenkt ! Nu kunnen de discussies gaan beginnen, leuk is anders !
Gisteren zag ik deze merel in de tuin zitten. Niks speciaal dacht ik eerst tot ik zag dat deze mannetjes merel een zwarte snavel had i.p.v. de klassieke geel gekleurde. Daar moest ik het fijne van weten. Na niet zo lang zoeken vond ik de oplossing. Het betreft hier een jonge merel die het afgelopen jaar uit het ei gekropen is. Het gele snaveltje komt pas volgend voorjaar tevoorschijn. Het is hoopgevend dat er een jongere generatie merels klaarstaat want de merelpopulatie is de laatste jaren fel uitgedund door een gemeen virusje. Maar zijn de Kerstdagen niet de periode van hoop ?
De foto is niet 100% scherp want genomen door het raam en dan heeft de autofocus het moeilijk!
Bedenking : zouden vogels ook zeeziek kunnen worden als ze voor de storm schuilen in zo'n heen en weer wiegende boom ?
"t Is amper winter en de lente komt al voorzichtig piepen. Gisteren heb ik het eerste geopend bloemetje op mijn toverhazelaar gespot. En er zullen er nog honderden volgen. Dit jaar zijn ze er extra vroeg bij. Daar zullen de temperaturen van 13-14° ook wel voor iets tussenzitten. Dat het regent zal onze toverhazelaar een zorg zijn. Elk jaar als ik deze bloemetjes zie word ik daar blij van. Gewoonlijk is dat zo begin januari, nu enkele weken vroeger. Vorst deert de bloemetjes absoluut niet, ze hangen dan slap als een dweil om na de vorst terug op te veren alsof er niks gebeurd was.
Als je heel veel Hamamelis (zo heet ie officieel) wil zien moet je zo de tweede helft van januari eens een uitstapje maken naar het arboretum in Kalmthout (B). Daar kan je Coronaproof genieten van tientallen verschillende soorten, de ene al mooier dan de andere. Ik denk dat ik er ook nog eens op af ga. Het treintje stopt er net voor de ingang, makkelijker kan niet ! En wat is er leuker dan op een zonnige vriesdag te genieten van de bloemen en de buitenlucht. De geur krijg je er gratis bij !
Nog niet zo lang geleden was Kerstmis een familiefeest bij uitstek. Onze moderne commercie heeft er een superfeestweek van gemaakt. Niet alleen Kerstmis zelf maar ook Kerstavond, tweede kerstdag, derde kerstdag, oudjaar, nieuwjaar, driekoningen, verloren maandag, ... . Alles moet gevierd worden. Dit jaar zal het anders zijn, willens nillens ! Terug een ouderwetse Kerst, in je eigenste 'bubbel". Dat kan toch best gezellig zijn ? Een hapje en een glaasje. Je hoeft zelfs voor geen Bob te zorgen dit jaar. Wat zou onze federale politie met al die sleutelhangers gaan doen die ze anders uitdelen tijdens die Bob campagnes ?
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
