De Vlaamse media stonden er bol van de laatste dagen. "Allesverslindende killerwesp opgedoken in Vlaanderen". De waarheid is iets genuanceerder (zoals meestal trouwens). De "killerwesp" in kwestie is de Aziatische hoornaar, een beestje dat normaal voorkomt in de uitlopers van de Himalaya. Hoe is dat beest hier dan terechtgekomen? Heel simpel, een lift gekregen. In 2004 werd een koningin die zich verscholen had in een scheepslading keramiek ingevoerd in Z-Frankrijk. Daar werd een nieuwe kolonie gesticht en toen ging het heel snel. Gaandeweg rukten de Aziatische hoornaars naar het noorden op. Het was slechts een kwestie van tijd tot ze naar hier zouden komen. In 2011 werd de eerste gevonden in België (tegen de Franse grens). In september 2017 werd dan de eerste gevonden in Vlaanderen en enkele dagen later in Zeeland (NL). De Aziatische hoornaar jaagt op o.a. honingbijen (net zoals de Europese). Het verschil is dat de Aziatische soort de bijen actief gaat opzoeken in hun nestkast en zo de hele kolonie kan uitmoorden tot wanhoop van de imkers. De Europese soort is er altijd al geweest en jaagt ook op bijen, en wespen, maar dan meestal op het terrein zelf. Onze bijen hebben een afweertactiek ontwikkeld om een Europese hoornaar die toch een nest wil binnendringen te liquideren, Ze kruipen er met 1000 tegelijk op en rond zodat de hoornaar oververhit geraakt en sterft van de warmte.
Wist je dat onze Europese hoornaar zelfs nog groter is dan de Aziatische? Je kan ze ook herkennen aan de kleur, de Europese is hoofdzakelijk roodbruin, de Aziatische zwart gekleurd (zie foto's). Onze Europese hoornaar is zelfs nuttig daar ze ook op wespen jagen die we liever niet zien. De kans op een steek is klein, ze zijn weinig agressief tenzij je per toeval net in hun vliegroute staat. Voor ons mensen is er ook weinig risico met de Aziatische soort. Er is nog een (kleinere) soort die o.a. in Japan voor komt die wel agressief kan zijn maar die is in Europa nog niet gezien.
De kans dat je er nu nog eentje tegenkomt wordt met de dag kleiner, alle hoornaars sterven tegen de winter, alleen de koningin overleeft in haar nest en sticht in het voorjaar een nieuwe kolonie. Begin dus niet als een gek te meppen als je een hoornaar ziet en als je vermoedt dat het een Aziaat is geef dit dan bvb door op de site "waarnemingen.be" of "waarnemingen.nl" (liefst met foto).
Op de foto's een Aziatische (boven) en een Europese hoornaar (onder)
Dat was het eerste dat in mij opkwam toen ik deze rosse schoonheid enkele dagen geleden tegenkwam in de tuin. Deze rosse koningin, want dat is ze, is een boomhommel. Zingen doet ze niet, enkel een beetje zoemen. Dansen wel, van bloempje naar bloempje ondertussen genietend van de laatste zomerzon. Die andere rosse, Annifrid Lyngstad van Abba, zong 40 jaar geleden reeds over de “Dancing Queen”. Dit is al de tweede hommelkoningin die mij met een bezoekje vereert na de koningin van de steenhommel zo’n kleine twee weken geleden. En nu zit dat Abba liedje weer gans de week in mijn hoofd.
De "drone" op de onderste foto is een toevallig voorbijvliegende libel (een blauwe glazenmaker) die gisteren nog even van het mooie weer kwam genieten. 't Zal vandaag iets minder het geval zijn vrees ik.
Gisteren werd mijn tuin vereerd met een bezoek van de “Queen”. Niet dat oude besje uit Brexitland, daar was mijn security niet op voorbereid. Wel een zwarte schoonheid met rood achterwerk ( ik weet het, zo spreek je niet over een koningin). Maar het betreft hier dan wel de koningin van de steenhommel. Wat hare Majesteit ertoe gedreven heeft een uitstapje te maken weet ik ook niet. Normaal houdt zij zich bezig met te zorgen dat er nageslacht geboren wordt. Zoals het een echte koningin betaamt heeft ze een gans gevolg van “nannies” om voor de kindjes te zorgen. Nu was mevrouw alleen op uitstap. Misschien op verkenning om een nieuw koninkrijk te stichten of gewoon een uitje omdat het mooi weer was? In ieder geval, het was weer eens iets anders. Zou ik nu het predicaat “koninklijk” mogen gebruiken als ik het over de tuin heb? Of is dat er over?
Neen, ik heb geen last van de warmte ! Toch is dit mijn favoriete wesp. Deze duikt niet op mijn wijn- of bierglas als ik op het terras zit, niet dat het daar nu het weer voor is, maar dat is weer een ander probleem. Dit is een solitaire wesp, ze zit ergens stilletjes te wachten op een passerende vlieg, geeft deze een steek waardoor de vlieg verlamd wordt en zuigt ze dan leeg, smakelijk! Maar ik ben wel van een vlieg af. Deze opruimer behoort tot de familie van de graafwespen en noemt heel toepasselijk "gewone vliegendoder". In dezelfde familie zitten ook nog wantsendoders, sprinkhaandoders, bijendoders, en ga zo maar door. Zo blijft alles min of meer binnen de perken bij moeder natuur, zolang wij ons er niet te veel mee bemoeien natuurlijk. 't Zit toch allemaal knap ineen, je moet er maar opkomen!
Enkele dagen geleden schrok ik me een bult toen ik plotseling een superwesp van ongeveer 3 cm groot zag passeren. Hij (of zij) bromde vervaarlijk tijdens zijn vlucht door de tuin. Met zijn rosse kop en zwart-geel achterlijf zag hij er een beetje uit als een prioritair voertuig (genre M.U.G.), zo eentje waarvoor je automatisch een stap opzij doet. Het bleek een hoornaar te zijn. De grootste vertegenwoordiger van de wespenfamilie in onze contreien. Wat opzoekwerk bracht aan het licht dat je met dit heerschap best geen ruzie zoekt maar anderzijds ook dat dit meestal eigenlijk de brave goedzak uit de familie is. Normaal gezien gaan ze ons nooit zelf aanvallen, in tegenstelling met hun neefjes de gewone wespen die soms wel een kort lontje hebben. Ze komen ook niet op onze drankjes af die op de terrastafel staan. Ze zijn zelfs best nog nuttig want ze jagen op insecten waaronder o.a. ook de gewone wespen. Eens ze die gevangen en gestoken hebben (in de vlucht), vermalen ze hun prooi om er hun larven mee te voeden. Die larven op hun beurt produceren suikers waarmee de volwassen hoornaar zich voedt. Er is ook nog een Aziatisch neefje in de familie die (gelukkig slechts) sporadisch bij ons aan te treffen is want deze rooft ganse bijennesten leeg tot wanhoop van de imkers. Maar deze ga ik dus niet platkloppen zolang hij tenminste netjes buiten in de tuin blijft.
Geen plantje deze keer maar wel een vliegende voorbijganger. Ondanks wat zijn naam doet vermoeden worden hier gelukkig geen paarden gebeten. Deze libel, want daar gaat het over, komt aan zijn naam omdat deze soort dikwijls op jacht gaat naar insecten die zich ophouden bij paarden of andere dieren. Het lijkt of ze de paarden aanvallen terwijl ze in werkelijkheid een aantal plaagdieren van deze edele viervoeters weghouden.
De paardenbijter of Aeshna mixta komt voor in grote delen van Europa, maar niet in Ierland, Schotland, Midden- Scandinavië en de zuidelijke Balkan. De soort komt behalve in Europa ook voor in Klein Azië, de Kaukasus en het gebied rond de Kaspische Zee, oostwaarts tot China en Japan. Deze soort is eveneens aanwezig in Noord- Afrika (Marokko tot Tunesië). De paardenbijter komt regelmatig op bezoek bij tuinvijvers en wordt ook ver van het water waargenomen.
Voor Bernerhof is dit de tiende libellensoort die deze zomer wordt waargenomen, en ik heb nog andere soorten gezien, ik moet ze alleen nog africhten om te willen poseren voor de lens.
Zo’n lieveheersbeestje ziet er eigenlijk wel best schattig uit op het eerste zicht. Schatjes zijn het echter alles behalve. Het zijn vraatzuchtige rovertjes die zich, gelukkig voor ons, gespecialiseerd hebben in bladluizen. De larven van deze lieverdjes zijn wat dat betreft nog erger. Het schatje op de foto is een Aziatisch lieveheersbeestje, hier ooit in de jaren negentig doelbewust ingevoerd werden om in de serres (“kassen” voor onze Ned. vrienden) van tuinbouwers de bladluizen te lijf te gaan. Ze voerden hun opdracht feilloos uit maar toen ging het mis : er ontsnapten er een aantal de vrije natuur in. Behalve bladluizen eten ze ook heel graag de larven van onze inlandse lieveheersbeestjes waardoor deze laatsten nu in de minderheid aan het komen zijn. Ze worden ook teruggevonden op druiven in wijngaarden waar ze de smaak van de druiven verpesten zodat de wijn die hiervan gemaakt wordt waardeloos is. Men denkt er nu aan om vleugelloze lieveheersbeestjes te gaan inzetten in de tuinbouw, afwachten maar of het ditmaal wel goed gaat.
Dit beestje passeerde vanochtend vroeg voor de lens van de fotocamera. Kon het eerst niet goed thuisbrengen maar het is een vrouwelijke buxusmot ! De foto is niet 100% vanwege wat weinig licht. Op internet vind je betere foto's (meestal van mannelijke exemplaren) maar deze heeft voor mij een emotionele waarde. Deze mevrouw haar kroost heeft mijn buxushaag helemaal kaalgevreten!
Deze namiddag een achtste libellensoort tegengekomen rond de tuinvijver.
Als je weet dat er in heel België ongeveer 70 soorten voorkomen vind ik dat ze met die 8 hier redelijk goed vertegenwoordigd zijn. Temeer daar ik er eigenlijk pas een maand geleden mee begonnen ben om er specifiek op te letten.
De (voorlopig) laatste in het lijstje is de koraaljuffer.
Met het mooie weer van gisteren nog enkele vliegende bezoekers gespot boven en rond de vijver. Van boven naar onder een Houtpantserjuffer en een Lantaarntje. Met de regen van vandaag was er veel minder activiteit te bespeuren !
Deze waterjuffers fladderen rond zoals vlinders. Ze leven in een klein groepje aan de rand van een stromend beekje vlakbij. Af en toe komt er eentje op verkenning aan de vijver.
Vermoedelijk zijn het weidebeekjuffers die redelijk zeldzaam zijn in Vlaanderen (ze hebben zuiver stromend water nodig).
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
