Ik ben Bompapatje
Ik ben een man en woon in Wilrijk/Antwerpen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bier, amateurtoneel en schrijfselen.
Ik heb mezelf voorgenomen om gezond en volledig bij mijn verstand 120 jaar te worden
Hier se, hier se een bezoeker se.....
Welkom in mijn nederige blog...
Iets drinken?... Als je een biertje wenst, klik dan even op de foto onder de datum en kies maar... keuze genoeg. Gezondheid!
09-12-2013
dank u wel, Bompapatje
"Dank u wel, Bompapatje" zei de kleine man, nadat ik hem op z'n potje had gezet. Zo lief... en zo hartverwarmend... "dank u wel, Bompapatje." Eerst moet je zo'n kind overtuigen en volgt er bijna altijd de ontkenning, want hij moet géén pipi doen! Je dringt aan, want het is duidelijk van wel, maar de kleine man wil absoluut verder spelen. Blijven aandringen helpt niet... en dus wordt hij, hevig tegenspartelend, toch op het potje gezet. Net op tijd... "Zie je wel! 't Was bijna in je broekje hé! Mama en papa zouden dat echt niet leuk gevonden hebben hoor!" probeer je nog enigzins boos te klinken. En dan... dan zie je die gelukzalige glimlach in het ventje z'n ogen als hij zegt: "dank u wel, Bompapatje."
Een dikke knuffel volgt.... Zalig toch, hoe zo'n klein mensje op je gemoed kan spelen.
Soms lacht het leven je stralend toe... maar soms loopt alles volkomen mis... soms gaat het vrolijk zoals het hoort... en soms gebeuren er onaangename dingen.
Veel keuzes zijn er niet...
we moeten er wel doorheen.... want het leven is ons voorbestemd...
en kunnen dus niet anders.
Het onverwachte lijdzaam aanvaarden...
het noodlot eervol dragen... en pijnlijk afscheid nemen... van wie of wat we niet graag missen. Je wil je eigenheid behouden... altijd en overal jezelf blijven... niets valt je te verwijten... want niets menselijk is je vreemd. Enkel berusten en verdragen... negatief naar positief... met opgeheven hoofd... immer hoopvol naar de toekomst kijken. Want soms... heel soms... is het geluk juist heel gewoon en alledaags.
Ik weet niet zeker of je het gemerkt hebt, maar de laatste tijd zit ik niet helemaal lekker in mijn vel. Ik ben vandaag ook bij de dokter geweest en die heeft niks kunnen vinden... dus ben ik net doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar hebben ze me onderzocht. ik moet de resultaten nog afwachten, maar de dokter verwacht dat ik last heb van Cenosillicafobie...het is wat moeilijk uit te leggen, maar anders moet je het even op internet opzoeken...
Ik hoop dat ik op jullie steun kan rekenen, want het is nog niet bekend hoe lang dit zal gaan duren.
De problematiek rond Zwarte Piet dooft eindelijk stilaan uit. Van de V.N. mag de Sint dan toch nog komen... mét Zwarte Piet om de kindjes blij te maken met pakjes en met snoep.
Nu wordt het stilletjes tijd om over een kerstboodschap te denken. Wat zal het dit jaar worden? Weer een voorgekauwde spreuk?... na lang googelen een gedicht of zo?... of iets persoonlijk?... met een boodschap... of liever zonder?... gewoon iets lief? Wensen we trouwens wel echt alle mensen vrede en gezondheid toe?... waarschijnlijk wel... natuurlijk wel... toch?
In deze moeilijke en woelige tijden van hongersnood, rampen, oorlog en opstand
verliest een mens de moed wel eens en wordt gevoelig voor kwetsende taal van haat en racisme, het xenofobe onbegrip... voor ongevoeligheid om het leed van zoveel anderen. En 'dat' maakt het zo moeilijk om de juiste woorden te vinden... want we willen niet de les gaan spellen of iemand heel hard kwetsen maar zeker ook niet koud en onverschillig zijn.
Ach... we zullen ook dit jaar, zoals elk jaar, weer op ons gevoel afgaan en iedereen een zalig Kerstfeest en vreugdevol gelukkig nieuwjaar wensen zoals we het al altijd welgemeend hebben gedaan.
We zoeken nu het juiste kaartje... maar moeten nog de woorden vinden.
In een Amerikaanse cisterciënzerabdij wordt onder het goedkeurende oog
van paters uit Chimay de laatste hand gelegd aan een nieuwe trappist. Dat
schrijft De Tijd. Het wordt het eerste trappistenbier buiten Europa.
In Spencer, een dorpje in Massachussetts op een uurtje rijden van
Boston, staat al ruim 60 jaar een abdij van de cisterciënzerorde. De paters op
de abdij produceren al een hele hoop producten, waaronder confituur, maar zijn
nu een heuse brouwerij aan het uitbouwen. De Amerikaanse paters krijgen
daarvoor hulp en bijstand van hun Belgische collega's uit Chimay.
Het bier dat de paters uit Spencer gaan produceren zou het keurmerk
"Authentic Trappist Product" krijgen. Dat heeft François de Harenne,
de woordvoerder van de Internationale Vereniging Trappist die over het
trappistenerfgoed waakt, bevestigd aan De Tijd. Het bier zou een
alcoholpercentage van 6,5 procent hebben en wordt omschreven als licht van
kleur met een gouden rand, robuust, met een fruitig accent, een droge afdronk
en een licht bittere hopsmaak.
Het is nog niet exact duidelijk wanneer het gerstenat precies op de
markt komt. Wellicht zal het goedje in België niet gemakkelijk te krijgen zijn.
Trappist? De abdij in Spencer wordt de negende cisterciënzerabdij die het
authentieke trappistenbier produceert. Zes daarvan liggen in België: Westmalle,
Westvleteren (kleine foto), Chimay, Rochefort, Orval en Achel. In Nederland is
er een abdij (La trappe) en sinds vorig jaar wordt er ook trappist gebrouwen in
Oostenrijk (Stift Engelszell).
Binnenkort komt er daar overigens nog een tiende trappistenbrouwerij
bij. In het Nederlandse Zundert wordt in de abdij Maria Toevlucht gewerkt aan
een trappistenbier. Mogelijk daalt het aantal binnen enkele jaren opnieuw tot
negen omdat de brouwerij in het Limburgse Achel met een opvolgingsprobleem
kampt.
Trappistenbier moet aan uiterst strenge voorwaarden voldoen om lid te
worden van het exclusieve bierclubje. Zo moet het bier gebrouwen worden binnen
de muren van de abdij, door de paters zelf of onder hun supervisie. Daarnaast
moet het brouwen een activiteit zijn die ondergeschikt is aan het monastieke
leven en mag het niet dienen om winst te maken, maar om de paters in
levensonderhoud te voorzien.
Na het afschaffen van heel wat tradities die cultuur- of geloofs-gebonden zijn, het verbieden of bemoeilijken van nogal wat traditionele gebruiken, het verbod op traditionele klederdrachten, het moeilijk aanvaarden van homorelaties, het uitwijzen van vluchtelingen, de onverschilligheid om hongersnood, natuurrampen, oorlogen en opstanden, de intolerantie voor andersgelovigen, anderstaligen, anders gekleurden en vreemde culturen, het eeuwig onbegrip naar dak- en werklozen, het neerkijken op marginalen en mensen met beperkingen, het willen besparen op ouderen en terminaal zieken, blijkt vandaag de dag het gezeur over de 'Zwarte Piet' het voornaamste onderwerp van ons klein Nederlandstalige volkje te zijn; alsof wij het alleen recht hebben op cultuur, tradities en welstand... Laat de VN, of wie dan ook, zich niet bemoeien; maar maak van Zwarte Piet a.u.b. ook geen moslim, want niet alle zwarten zijn moslim... en zeker niet als ze Piet heten.
Ach mensen a.u.b. zeur toch niet zo en maak van 'Zwarte Piet' gewoon terug de schoorsteenveger; de originele 'helper' van de Sint (die trouwens al lang geen echte Sint meer is) en hou het feest gewoon leuk voor de kinderen!
Misschien kan de vrouwenbeweging ook nog in opstand komen, want waarom moeten de Sint en Piet absoluut mannen zijn?...
Och... wie weet... misschien hebben die twee al jaren een relatie...
Ik geef toe, dat ik hier en daar ook wel mijn bedenkingen heb, maar als PAT (Progressief-Alternatief-Tolerant) ben ik ervan overtuigd dat heel wat ellende, onbegrip en de daaruit voortvloeiende onverdraagzaamheid kan voorkomen worden door dialoog, compromis en vooral respect voor elkaar.
Traditie is en blijft een waardevol iets in elke cultuur en godsdienst... vroeger, nu en in de toekomst!... Iets dat koste wat het kost zo goed en zo kwaad mogelijk moet bewaard worden, zonder te kwetsen en zonder de waarheid geweld aan te doen.
honden en katten... wat kippen en konijnen... en in m'n nieuwe leven is het er toch nog van gekomen.
De hond mijn trouwe vriend... de katten... 't zijn schatten, maar 't blijven katten... zelfs twee kippen ... haja!... Bompapatje's boerderij.
Daar kwamen nog drie konijnen bij... eerst de kleine Samuel en later ook de Vlaamse reuzen...
Geertrui en Hannelore... zij deden er zelfs nog zeven kleintjes bij...
De kleine pagadders konden echt niet langer blijven... maar maakten iemand anders blij... Geertui en Hannelore zijn goed gezond... heb ik toen gedacht.
Helaas... 'de' ziekte... die vreselijke konijnenziekte... Geertrui en Hannelore... slaap zacht...
Al enkele dagen merk ik in de buurt, vanop m'n werkplaats in de stad, een heuse 'vodde-man' of beter gezegd 'oud-ijzerman' . Oude aftandse damesfiets met een al even gammele en zelf in elkaar geknutselde, met plastic zakken overdekte, aanhangwagen...
Alles wat de man kan gebruiken en eventueel nog een klein beetje geld kan opbrengen, verzamelt en sorteert hij in z'n kar... Uit vuilbakken... afvalcontainers... bouwafval... niets laat hij ongeroerd...
Rustig parkeert hij eerst zijn vehikel langs de kant en begint dan geconcentreerd en voorzichtig z'n waar bij elkaar te zoeken...
Een beeld uit ver vervlogen tijden...
Ik!?... ik ken het nog vaag van uit mijn vroege kinderjaren... maar ik zie hoe de hedendaagse mensen kijken... nee!... ze gapen... naar dit in deze tijd én stad toch wel erg uitzonderlijk tafereel...
't ja... lachen doen ze ook... niet bergijpend... mogelijk zich zelfs niet eens afvragend hoe zo'n mens er toe komt... hoe hij in deze situatie is terecht gekomen... men vindt het gewoon RAAR!... Je merkt ook dat ze de man 'vies' vinden... en stinken... zeker weten!
Ik voeg bij dit schrijfseltje geen foto van de man; uit respect voor de mens en het (ook voor mij onbekende) verhaal achter dit beeld.
Eén ding moet je hem alvast meegeven... Hij gaat 'niet' bij de pakken zitten en profiteren van onze welvaartsstaat; zoals men van sommigen nogal eens durft beweren...
En wees er maar van overtuigd dat het zwaarder werken is dan je zou vermoeden...
Die zware fiets met aanhangwagen, volgeladen met oudijzer enzo, in beweging krijgen en houden... en dan opnieuw parkeren en vertrekken... laverend tussen het drukke stadsverkeer.
Thuis (waar of wat dat dan ook mag zijn) alles weer uitladen en sorteren... stapelen en hopelijk verkocht krijgen om toch 'iets' te kunnen verdienen...
En morgen weer opnieuw... in weer en wind... gewoon geworden aan die priemende en spottende blikken achter z'n rug...
immuun inmiddels aan het onbegrip van zijn medemensen.
Waarschijnlijk... nee!... ik ben er zelfs van overtuigd... voelt hij zich een beter mens dan al die (al dan niet echte) daklozen die, in dezelfde buurt, van parkeermeter naar parkeermeter wandelen, op zoek naar enkele achtergebleven centjes...
zeker en vast voelt hij zich beter dan de bedelaars overal in de stad...
want 'hij' verdient zijn pover kostje met z'n eigen handen, zweet, bloed en tranen.
Nee, mij zal je niet horen spotten of zien lachen...
Voor mij is dit een verhaal van een 'mens', verlaten door 'God en klein Pierke', die zich hoe dan ook 'trots' staande houdt...
Het moet niet altijd van mezelf zijn. Dit schrijfsletje is van mijn 12 jarige kleindochter.
Een ode aan mijn liefste potlood.
Lief potlood, De lijnen die ik teken laten de hele wereld zien hoe ik me voel. Niemand weet zo goed als jij wat ik bedoel. Jij weet hoe ik ben en wat ik teken. Soms kan ik mijn gevoelens niet uitspreken, dan neem ik jou en teken het. Ook al kan je niets zeggen en kan je geen vriend zijn , wanneer ik jou heb dan voel ik mij fijn.
Deze ode komt van mij, Eliene. Jij bent mijn lievelingsvoorwerp en iedereen mag het weten."
Staat de toekomst van de trappist Achel op het spel?
Het vertrek van de broeder-brouwer leidt tot ongerustheid bij bierliefhebbers. De smaak van de trappist zou daardoor kunnen veranderen of het bier zou het label trappist kunnen verliezen. De burgemeester van Hamont-Achel probeert te sussen.
De trappist Achel wordt gebrouwen door de monnikengemeenschap in de Achelse Kluis of de Sint-Benedictusabdij, op de grens tussen de Belgische provincie Limburg en de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Momenteel verblijven er nog maar een vijftal broeders in de Achelse Kluis. Nieuwe kandidaten lijken zich niet meer aan te bieden. Het vertrek van de broeder-brouwer, Jules, die garant staat voor de smaak en kwaliteit van het bier, maakt bierliefhebbers daarom extra ongerust. Zij vrezen dat de smaak van het bier zou kunnen veranderen of het bier het label trappist zou kunnen verliezen. Bieren die niet door broeders worden gebrouwen, mogen geen trappist genoemd worden.
In feite heeft Achel niets meer te betekenen.
Broeder Jules
In een gesprek met radio 2 Limburg zegt broeder Jules dat hij moest vertrekken uit de Achelse Kluis. Hij is erg teleurgesteld over de gang van zaken: "Ik zou mijn broeders liever verder geholpen hebben, ook al was het misschien een hopeloze zaak."
"In feite heeft Achel niets meer te betekenen", zegt broeder Jules scherp. "We zijn een annex van Westmalle, het is een feit dat ze ons beletten om meer te brouwen. Wat wij op een jaar brouwen, brouwen zij in een week."
De burgemeester van Hamont-Achel, Theo Schuurmans, beseft dat het beste scenario zou zijn dat het historische monnikenklooster behouden zou blijven. Maar iedereen weet dat dat op dit moment moeilijk is, zei hij aan Radio 2 Limburg. Nieuwe roepingen zijn er amper en dus is het stadsbestuur al volop bezig met de voorbereidingen voor een overname van het brouwproces. We zijn met de voorbereidingen bezig, zodanig dat als de broeders er niet meer zijn, wij het brouwen van het bier geruisloos zouden kunnen overnemen.
Het bier zal dus niet verdwijnen, lijkt de burgemeester de bierliefhebbers te willen sussen. Maar als er geen broeders meer zijn en de stad de brouwerij overneemt, verliest de Achel wel de titel van trappist.
De nieuwe verkeersregels voor 'alle' weggebruikers
1) Vergeet de oude ingewikkelde verkeersregels. 2) Er telt maar één veiligheid... je eigen veiligheid. 3) Zet je verstand op nul. 4) Hou je blik op oneindig (oogkleppen zijn niet verplicht, maar kunnen helpen). 5) Rem zo min mogelijk. 6) Slalom overal tussendoor. 7) Bel, toeter en/of foeter naar alles en iedereen die je weg belemmert. 8) Wees hoffelijk en laat het aarzelen, vertragen en/of stoppen altijd over aan de anderen. 9) Wijk nooit af van het princiepe van het recht op de persoonlijke verplaatsing. 10) Negeer alle gevaar-, gebod- en verbodtekens en/ of andere hindernissen.
11) Gun jezelf overal en altijd voorrang. 12) Geniet onderweg van de feestelijk groene, oranje en rode sfeerverlichtingen en de mooie wegmarkeringen.
13) Sluit de rit altijd af met een innig gebed tot de verkeersgoden, uit dank voor de behouden aankomst en uit eerbied voor de slachtoffers op de weg.
Vorige woensdag...
we zaten nog aan tafel na 't avondeten; mijn vrouwke, mijn kinderen,
kleinkinderen, mn schoondochter en ik
Uiteraard kwam mn
feestje ter sprake en het feit dat ik 60 word... en natuurlijk ging dat gepaard
met de nodige anekdotes over vroeger en de vergelijkingen met vandaag...
Het deed mij heel
veel plezier om de kinderlijke verwondering te zien bij de kinderen, en vooral
bij de twee kleindochters....
Diezelfde kinderlijke
verwondering die ik zelf altijd heb gehad en nog steeds bij mezelf terugvind.
De anekdotes en
vergelijkingen volgenden elkaar op en voor we het wisten was het al veel te
laat geworden.... Zo spijtig!
Ik bleef nadien met het gelukzalige gevoel zitten dat ik behoor tot de de
laatsten van de 'Stijn Streuvels generaties'
Die kinderen die
nog buiten konden en mochten spelen
Ver weg en uit het
oog en de controle van de volwassenen...
Die jongeren die
nog kattenkwaad konden uitspoken zonder daarvoor een gas boete te krijgen...
Een lap rond ons
oren ja en 't was uitgepraat!
Maar ook mijn jeugdjaren zijn vernieuwend en boeiend geweest...
The Golden years
de Flower Power... de nooit eerder geziene evolutie...
Enfin het gevoel
dat wij de toekomst in onze handen hadden.... dat wij de wereld konden veranderen en verbeteren.
Ik heb die jaren
in elk geval zéér intens beleefd...
met altijd
diezelfde kinderlijke fantasie, enthousiasme en verwondering.
Ik ben er van
overtuigd dat de jeugd van vandaag ook een geweldige tijd tegemoet gaat...
anders... maar zeker zo boeiend als onze tijd...
De poorten naar de
ruimte staan open...
De strijd om de
multiculturele samenleving is volop aan de gang...
De wetenschap
staat gelukkig nog altijd niet stil...
Hopelijk beleven
zij die toekomst met evenveel enthousiasme en verwondering als ik dat altijd
gedaan heb en zal blijven doen. Het kind in mij
wil hoe dan ook de volgende 60 jaar nog meemaken en vooral beleven...
Ik hoop iedereen niet alleen de volgende jaren weer te zien, maar ook op m'n feestje in
2073 in goede gezondheid en bij volle verstand...
Regen en modder konden den oude nu eens niet tegen houden sé! Uitslag over 9 km: 2565ste op de 5700 deelnemers in een tijd van 56'10" én... 'k heb dan ook nog eens heel veel 'snotneuzen' voorbij gestoken Bovendien was ik ook nogeens 23ste van de 49 vertrekkende 60 jarigen. Ja... ik mag wel zeggen dat het een succes is geweest.
Dus ik loop de NIGHT run... in een FEEËRIEK decor... op VRIJDAG DE 13de ... met het nummer 6999 ofte ZES NEGERS... omgedraaid (9666) is dat THE NUMBER OF THE BEAST...
En dat voor de ALLEREERSTE loopwedstrijd van mijn leven!!.... Het nummer 6999 is bovendien het VOORLAATSTE startnummer...
Als dat maar goed komt...
Alhoewel... ik heb zo 't gevoel dat ik dit al eens eerder heb meegemaakt....In 1953 als het spermatozoïdeke Ros Patrickske met zijn sproeten... Maar ik denk niet dat ik dit keer - nu zo'n goede 60 jaar later - nog eens kan winnen van die paar duizend anderen.
"Het loketpersoneel in Menen, vlakbij de grens met zowel
Wallonië als Frankrijk, mag vanaf volgend jaar alleen nog maar Nederlands
praten tegen klanten aan de balie. Als dat niet lukt moet gebarentaal soelaas
bieden."
ARM.... ARM VLAANDEREN anno 2013!!! ... Ik heb hier echt geen andere woorden
voor, want dit kan ik, en velen met mij, met de beste wil van de wereld niet
begrijpen!...
Ongeacht de houding van nogal wat anderstaligen, zijn wij generaties lang trots
geweest meertalig te (mogen en kunnen) zijn... Het maakte ons Vlamingen geliefd
en gerespecteerd over heel de wereld...
Het gaf ons bovendien het imago van een intelligent, vredelievend en vooral
gastvrij volk.
Deze beslissing getuigt, niets meer of minder, van een onverdraagzame dictatuur
van taalfanatici tegen een meertalige en multiculturele muliticulturele maatschappij en zal het (voorlopig
nog altijd) 'Nederlandstalig België' alleen maar heel onsympathiek maken bij
alle weldenkende, beschaafde landgenoten en de (nog) niet (voldoende)
Nederlands sprekende medemensen in binnen- en buitenland.... En 'dat' zijn er
nog altijd een massa meer dan dat handjevol fanatieke 'Flaminganten'... En daar gaat het dus nu juist over hé...Altijd al
stonden wij, als Vlamingen, op dat gebied 'boven' alle anderstaligen. We
waren daar zelfs heel soepel in en werden er wereldwijd voor geprezen en
gerespecteerd (lees er anders de culturele, politieke en diplomatieke
geschiedenis van Vlaanderen maar eens op na). Door zulke idiote maatregelen verlagen we ons nu tot
het niveau van die volkeren die niet verder komen dan hun eigen taalgebied....
en hoe groot is ocharmen dat Nederlandstalige grondgebied? Je kan bovendien toch onmogelijk verwachten dat pas
gearriveerde buitenlanders (zoals toeristen, migranten en asielzoekers) onmiddellijk
en voldoende Nederlands kunnen praten en verstaan... Alhoewel ook ik moet toegeven dat onze Frans- en
Duitstalige landgenoten nog heel wat stimulans nodig hebben om Nederlands te
(durven of willen) spreken, merk ik op dat meer en meer Vlamingen op hun beurt
weigeren Frans te praten; en dit louter uit een Flamingantische reflex....
Spijtig!... Natuurlijk heeft elk landsdeel zijn eigen voertaal,
maar het 'verbieden' om mensen te helpen in hun eigen taal, getuigt van een
dictatoriaal en nationalistisch fanatisme. Taal moet een verrijking zijn, geen armoede.
Ik ben Bompapatje
Het vertrek van de broeder-brouwer leidt tot ongerustheid bij bierliefhebbers. De smaak van de trappist zou daardoor kunnen veranderen of het bier zou het label trappist kunnen verliezen. De burgemeester van Hamont-Achel probeert te sussen. 
Bompapatje's bierindex van bestaande en verdwenen bieren 
