Toen we zondag bij Simba in Sint-Job een ijsje gingen eten zagen we dat er kermis was in het dorp en die trok duidelijk veel volk. De laatste dagen was Carina veel onderweg met haar dochter om allerlei zaken af te handelen. Al snel bleek dat met de dood van haar ex het verhaal niet afgehandeld is. Integendeel, dan begint de miserie pas. Ik dacht dat er ooit (of nu nog ?) een minister of staatssecretaris voor vereenvoudiging van administratieve zaken bestond. Wel, die mens heeft grandioos gefaald in zijn opzet. Ze zijn overal even vriendelijk maar Kafka loert altijd wel ergens achter het hoekje. Ik ga hier niet detail treden maar het komt er op neer dat ook Carina haar rekeningen geblokkeerd worden terwijl er nog allerlei dingen moeten betaald worden. Dat gebeurt omdat zij wettelijk nog altijd getrouwd was. Voor de rest ga ik niet veel schrijven over deze historie, gewoon omdat jullie er eigenlijk geen zaken mee hebben .

Gisteren ben ik in mijn eentje wat gaan rondwandelen en daarbij een Adventure Lab cache in de buurt van het Centraal Station opgelost. Zo heb ik toch een beetje afleiding en beweging.

Vanmorgen kreeg ik telefoon van Nancy, haar zus Liliane is overleden. Maai mei niet is de slogan deze maand, maar de man met de zeis is toch wel erg actief.

Vandaag ben ik met Carina de kleding van haar overleden echtgenoot gaan opruimen : alles in zakken gedaan en naar “de collectie” gebracht. Daar kan je alle kleding, beddengoed, schoenen enz kwijt in de hoop dat het bij iemand terechtkomt die het goed kan gebruiken.

Omdat er na al de voorbije regendagen een mooi weekend voorspeld werd, reden we naar de camping in Sint-Job. Het was van januari geleden dat we nog in de caravan waren en dan is het altijd even afwachten. Nergens een lek, tent niet ingezakt, geen schimmel in de kast ? Alles okee en dan de ultieme zoektocht naar muizen of hun achtergelaten sporen. Bleek dat ze toch weer bepaalde plekken van de voortent hadden uitgekozen om een feestje te houden. Gelukkig niks kapotgebeten en met een stofzuigbeurt en flink wat javel blijft er niks meer over. Na de werkzaamheden een beetje gezellig buiten zitten was er niet bij want we kregen een flink onweer te verduren. En dan iets waar we al weken naar uitkeken : sandwichkes met kip-curry, vleessla, krabsla, pepersalami enz.

Normaal was gepland om zondag 14 mei te vertrekken om dan vijf dagen onderweg te zijn. Helaas loopt niet altijd alles zoals gepland. Eergisteren dinsdag nog vóór 8u kreeg Carina telefoon van dochter Jessy om te melden dat haar papa en tegelijkertijd de ex van Carina overleden was. Echt een grote verrassing was het niet want hij sukkelde al een tijdje met zijn gezondheid maar toch hoop je altijd dat alles nog wel goed zal komen.

Carina op het vliegtuig zetten en zelf zondag vertrekken zoals gepland en gereserveerd, was een optie maar na een beetje overleggen werd besloten dat we zo snel mogelijk samen met de auto zouden vertrekken naar België. Tijdens het inpakken werd ik nog gestoken door een wesp, de laatste keer was zo lang geleden dat ik niet meer wist hoe pijnlijk het is. Het duurde nog enkele uren voor we klaar waren en rond 12u30 vertrokken we om ‘s avonds om 20u aan te komen in Narbonne voor een overnachting. We reden de snelweg af en stapten het IBIS Budget hotel binnen met de vraag of ze nog een kamer vrij hadden. Ja, de laatste – een beetje geluk hebben mag ook.

Gisteren vertrokken we om 7u30 om het laatste stuk af te leggen, nog eens 1150 km te gaan. Net als gisteren verliep alles perfect en stonden de files allemaal in de andere richting. Om 20u stapten we binnen bij schoonmama Yum en het eerste wat we deden was een pakje friet gaan halen bij het Draakske.

Vandaag werd vooral gevuld met overleggen hoe wat waar en wanneer moet gebeuren.

Eerst en vooral nog een verhaaltje over de blog. Vrijdag kwam bloggen.be na een week afwezigheid weer online. Toch blijf ik onze verhaaltjes hier publiceren, dat lijkt me iets betrouwbaarder.

Gisteren zakten we af naar de “Fiestas de la Creueta” in Alfaz. Veel volk op de been voor deze jaarlijkse feesten en net zoals vorig jaar was er paella voorzien voor 600 personen. Live muziek en veel te hard knallend vuurwerk hoort er natuurlijk ook bij. Een dag later heb ik nog last van mijn rechteroor. Patrick nodigde ons uit in het verkiezingslokaal van de PSOE/PSPV om iets te drinken en zo leerden we ook weer nieuwe mensen kennen.

Deze nacht werden we wakker gemaakt door een regenbui en tot de middag bleef de lucht er dreigend uitzien. Toch reden we naar Benidorm. Aan het Parque de Elche was er een middeleeuwse markt en zo konden we meteen ook de grote beelden van Jaume Plensa bekijken die aan het Castillo staan. Uiteraard werd er ook een tussenstop voorzien om een terrasje te doen.  We gingen naar Refuel, daar had Carina een tijdje geleden lekkere witte sangria gedronken. Was weer even lekker maar een dienster die geen Spaans verstaat/praat - ik vind het niet kunnen ...

Daarna werd koers gezet naar café Panaché waar we behalve lekker eten ook een fantastische voetbalwedstrijd voorgeschoteld kregen. Het spektakel eindigde met een verdiende overwinning van Antwerp en zo staan we nu eindelijk op de eerste plaats. Het blijft wel spannend, voorlopig zijn er nog drie ploegen die kampioen kunnen spelen.

Binnen twee maanden zou hij zijn 13^e verjaardag vieren maar helaas … Enkele dagen geleden had Nancy (mijn ex) mij al op de hoogte gebracht van de slechte gezondheidstoestand van Macho, onze toy poedel. Vandaag heeft ze hem laten inslapen, zijn nieren wilden niet meer meewerken. Macho, voluit Macho Hercules Calimero Spekuloos Tobaz de Pexina, was een altijd vrolijk hondje en is nooit kwaad geweest op wie of wat dan ook. Doorheen de jaren evolueerde hij van pekzwart naar grijs maar hij bleef altijd even lief. Ik zit terwijl ik dit schrijf met tranen in mijn ogen maar voor Nancy is het veel erger, Macho was vanaf dag 1 haar beste vriendje.

Maandagavond heb ik iets gedaan wat ik nog nooit gedaan heb : naar de finale van het WK Snooker gekeken. Ik ken helemaal niks van het spelletje maar de laatste dagen kon je er moeilijk aan ontsnappen. Was best spannend, maar hoe zenuwslopend moet dat zijn voor een speler die gewoon een uur op zijn stoeltje moet blijven zitten terwijl de andere keer op keer wint en je zelfs geen kans krijgt om je te verdedigen … niks voor mij ! Ik zou de scheidsrechter ook al snel om een gele kaart vragen wegens tijd rekken. Maar in ieder geval : chapeau Brecel !

Gisteren zijn we onze pa gaan ophalen in Benidorm. Geheel volgens het schema had Reizen Lauwers hem daar afgezet om 14u30 en de reis was zeer goed meegevallen. Nog even een terrasje, langs de supermarkt en dan naar huis om nog wat in de zon te zitten.

Vanmiddag gingen we naar de “groezelige Chinees” Dong Ying. Groezelig omdat de draperieën niet veel kleur meer hebben, er nooit klanten zitten en ze dan ook het licht maar uitlaten, er geen muziek speelt, de gevel wel eens zou opgefrist mag worden enz. Toch riskeerden we hier enkele maanden geleden ons leven en … dat viel goed mee ! Intussen hebben we ook al andere mensen kunnen overhalen om hier te eten en die waren ook enthousiast. Vandaag gingen we dan samen met Lea en Roger van de VVB, we hadden hen dat beloofd vóór we zouden vertrekken. Eerst nog even in hun tuin rondgehangen om hun uitgebreide cactuscollectie te bewonderen en dan lekker gegeten met gezellige mensen, wat wil je nog meer ?

Een overwinning van Antwerp misschien ? En dat gebeurde ook tijdens onze eerste wedstrijd in de champions’ play-off ging Union thuis de boot in tegen een – vooral in de eerste helft – oppermachtig RAFC.

Vorige woensdag zijn we voor de eerste keer eindelijk bij Kekx in La Cala iets gaan eten, samen met enkele VVB-ers : lekkere tomaat-garnaal ! De dag erna iets eten bij camping Almafra, eergisteren na de markt iets eten bij Albeniz in gezelschap van Guus en Gerda en zaterdagmiddag BBQ bij Robert en Annick. Het lijkt wel alsof ons leven beheerst wordt door eten en dat is ook zo.

Gisteren was er echter iets anders belangrijker, je kan het al raden : voetbal ! Iets voor 13u zaten we bij bar-café Panaché in Benidorm om de bekerfinale KVM-RAFC op groot scherm te zien. Anderhalf uur op voorhand zat alles al flink vol maar wij hadden uiteraard ons vast tafeltje gereserveerd. Naast ons zat een tafel met een tiental ambiancebeesten die speciaal voor de wedstrijd enkele dagen naar Benidorm waren gekomen. De sfeer was dan ook meteen super ! De match zelf was niet echt van hoog niveau maar na het affluiten mocht rood-wit de beker in de hoogte steken. De tweede keer in drie jaar tijd ! Nu nog een beetje dromen over een eerste plaats in de Champions Play Offs.

Voor de mensen die hier geheel toevallig terechtkomen, wil ik even schetsen waar het over gaat. Ongeveer 300 jaar geleden had ik een website (mobielehonden) waar ik op zoek ging naar hondvriendelijke campings en na een tijdje kwam daar een blog bij. Omdat we al een tijdje “hondenloos” door het leven gaan, besloot ik enkele jaren geleden te beginnen met een nieuwe blog onder de naam “het vervolg”. De hosting van die blog werd veel te duur en als noodoplossing stapte ik terug over naar de oude blog op bloggen.be. Enkele dagen geleden werden alle blogs daar onbereikbaar en dus zocht ik een alternatief zonder een handleiding van 3000 pagina’s.

Zo kwam ik al snel terecht bij seniorennet, een vertrouwde omgeving die qua structuur bijna identiek is aan de vorige. Hier ga ik verder onder de naam “het vervolg”. Het zal hier vooral gaan over onze dagelijkse beslommeringen en bescheiden avontuurtjes.

Om niet helemaal “leeg” te beginnen, heb ik hier intussen een aantal berichten van de voorbije blogmaanden gepost, weliswaar zonder foto’s. De volgende weken/maanden/jaren zal er hier regelmatig iets verschijnen, als ik er zin in heb.

Ik weet het, het lettertype is nogal groot op een computerscherm maar enkel op deze manier blijft het ook leesbaar op een slimme telefoon.

Man called Otto, onderhoudende film met Tom Hanks als “grumpy old man”, een beetje voorspelbaar verhaaltje maar toch aangenaam voor een avondje televisie.

Kastanjemanden was dan weer een Scandinavische mini-serie zoals we die van de noorderlingen gewoon zijn, met goede verhaallijnen. 

Waar is Elke Wevers was dan weer een tegenvaller en niet meer dan een uitgerekte aflevering van Opsporing verzocht. 

En dan … het verhaal van Vlaanderen. Een reeks waar ze weken de opiniestukken in kranten en tijdschriften mee vulden en waarover elke expert een mening heeft. Wel, ik ben geen expert. Ik heb geen buitengewone interesse in de ijstijd, weet niet veel te vertellen over de vroege middeleeuwen, ook de eerste wereldoorlog is ver weg en lang geleden en de Vlaamse zaak kan mij gestolen worden. Ik voel mij dan ook niet geroepen om hier in het openbaar een mening over te hebben, wat niet betekent dat ik die niet heb. Ik vond dit interessant en onderhoudend en niet meer dan dat.

Minx was weer iets helemaal anders en speelt zich af in de jaren 70 van de vorige eeuw.  Joyce wil een tijdschrift met blote mannen lanceren in een wereld die vooral geïnteresseerd is in tijdschriften met blote vrouwen.

Malavita, met Robert de Niro in de hoofdrol van een - wat anders - maffiafilm.  Plezant om nog eens terug te zien.

Telkens er slechts een half uurtje tijd is om nog iets te zien, kijken we allebei graag naar oude afleveringen van Roseanne, intussen zitten we bij seizoen drie, nog zeven te gaan.

Vrijdag waren we afgesproken in het restaurant van camping Almafra voor de fish & chips aanbieding. Deze keer in gezelschap van Guus en Gerda, die vroeger ook met de camper bij ons in de tuin stonden maar nu een huisje huren op een camping in de buurt. Het werd een gezellig weerzien en na het eten kregen we er nog een optreden van Joe King bovenop. Even dacht ik te ontsnappen maar nee hoor : om mij te pesten kreeg ik toch nog een versie van Sweet Caroline te verwerken.

Gisteren gingen we naar de Panaché voor een overdreven groot bord spaghetti en natuurlijk ook om de laatste speeldag van de reguliere voetbalcompetitie mee te pikken. RAFC deed wat het moest doen, maar ook niet meer dan dat. De grote verrassing was AA Gent dat op de slotdag kostbare punten liet liggen en daardoor speelt Club Brugge in de champions play off mee voor de titel. KV Mechelen won op het veld van Anderlecht en bewees daarmee dat Antwerp volgende week de beker van België niet zonder slag of stoot zal winnen.

Intussen belooft het hier weer zeer warm te worden. Goed voor onze pa want die zit nog altijd in het regenachtige België en heeft nu eindelijk vervoer gevonden om terug in Spanje te geraken. Met het vliegtuig vanuit Antwerpen is stilaan onbetaalbaar geworden – minstens 250 euro enkele reis - en dus komt hij volgende week naar hier op de oude manier : met de bus van Lauwers !

Gisteren gingen we bij Belgomar eten en deze avond deden we dat bij La Livi, allebei alweer een schot in de roos. En tussendoor ? We hebben voor het eerst in lange tijd een FTF (first to find) gescoord ! Er was in Benidorm een nieuwe cache gelegd aan de InTempo wolkenkrabber en het toeval wou dat we vandaag toch van plan waren die richting uit te gaan. De cache werd snel gevonden en onze naam stond eerst in het logboekje.

En dan was het tijd voor de rest : een wandeling langs het Poniente strand. Al enkele maanden staan daar sculpturen van de Belgische kunstenaar Arne Quinze opgesteld en die worden binnenkort verwijderd. Ook de zwanen van de Koreaanse artiest Hung Yi staan daar nog altijd.

Het weekend was afwisselend en lang want we rekenen er vandaag maandag ook nog bij. Het begon al zaterdag toen er aan het sportcentrum van Alfaz een gezellige namiddag werd georganiseerd. Hapjes, flamenco dansen en live muziek onder een stralende zon – meer moet dat niet zijn.

Gisteren zondag gingen we eerst naar de markt in Albir maar veel hebben we niet gezien. We kwamen zoveel bekende mensen tegen dat we ons al moesten haasten om op tijd in het Eucaliptus park te geraken. Daar zetten verschillende organisaties zich in om honden ter adoptie aan te bieden en dat gaat gepaard met allerlei nevenactiviteiten. Er liep wel een en ander rond op vier poten met wie we vriendjes zouden willen zijn maar op zo’n moment moet je van je hart een steen maken. Een hond past momenteel echt niet in ons leven, maar misschien ooit …

En toen : “Eddy – EDDY – EDDY ! ! !”, Walter van de VVB stond aan de overkant van de straat te roepen en vroeg ons om iets te komen drinken in het café-restaurant waar ze zaten. Omdat we niets meer gepland hadden de rest van de dag, werd er ook iets om te eten besteld en zo hadden we samen met Walter en Frieda een zeer gezellige namiddag. Good old times, een adresje om te onthouden !

Vandaag waren we uitgenodigd om de 51^e verjaardag van Jerry (café Panaché) te vieren en dat was de moeite ! Zeer lekkere BBQ, toffe sfeer, goede DJ en super live muziek van Steve Tielens en vooral Rafa Raposo & Nacho. Van Tielens wist ik dat hij bestaat, meer niet. Blijkt het een soort Sam Gooris te zijn die veel ambiance kan brengen en best wel grappig is. Rafa is iemand die al jaren meedraait in het muziekcircuit van Benidorm en Nacho hadden we enkele weken geleden leren kennen op een VVB-woensdag en daar waren we toen zeer enthousiast over. En nu dus Rafa de supergitarist en Nacho met de goede stem en de sexy moves samen, gewoonweg fantastisch ! Zelfs op het voetpad werd er gedanst.

Het mooie weer blijft maar duren en de broodnodige regen wil niet komen. Ook al is de officiële temperatuur zelden hoger dan 19 tot 22 graden, in de zon is het soms bijna niet uit te houden.

Vrijdag duurde het een hele tijd voor we beslisten wat er zou gegeten worden. De keuze viel op La Livi, dat was weer even geleden en daar is het altijd lekker.

Zaterdag gingen we in de namiddag naar La Nucía waar voor de zesde keer Garage Rules werd georganiseerd, een mengelmoes van tattoo shops, vintage cars en bikes, rockabilly muziek en dat allemaal gratis ! Daarna reden we naar Albir om nog een stukje te wandelen langs de zee. Van wandelen krijg je dorst en dat kan soms een probleem zijn : bij Brew Rock alleen nog een tafeltje in de schaduw. Bij Nola hadden ze duidelijk geen zin om de klanten te bedienen en zo kwamen we terecht bij d’Origen Coffee Roasters. En daar kregen we dan weer honger van. Kathmandu nog eens proberen, dat is ook weer een hele tijd geleden. We hadden geluk (moet je tegenwoordig overal hebben) want er was nog één tafeltje vrij en dit is toch niet echt een kleine zaak. De kleurige gerechten smaken altijd en de bediening is er super vriendelijk.

Zondagmiddag was het weer tijd voor voetbal in café Panaché. In tegenstelling tot de vorige wedstrijden zat het deze keer goed vol en een aantal (voor ons) onbekenden zorgden voor extra sfeer. De menu na de match smaakte ons en tegelijkertijd namen we ons voor om de volgende dagen een beetje minder uit eten te gaan.

Vandaag reden we naar Finestrat om enkele winkels binnen te lopen voor wat extra verlichting in onzen hof en we kochten meteen ook een parasol, die zal de volgende weken nog van pas komen.

Vandaag samen met Rob en Letty naar Calp(e). Gelukkig kozen we voor de trein want de grote wegen hier in de buurt zaten een groot deel van de dag muurvast door het vele verkeer in verband met de Semana Santa. Het verkeer van de AP7 stond een bepaald moment vast van Calp(e) tot Benidorm en auto’s werden verplicht langs de N332 gestuurd om de snelweg te ontlasten.

Onze opdracht vandaag : een rondje met 10 caches zoeken en vinden + hier en daar nog een extraatje meepikken. Dat lukte allemaal vrij goed, slechts twee caches werden niet gevonden en in totaal werd er 15 km gewandeld. Halverwege was er een onderbreking om iets te eten en de flamingo’s poseerden gewillig voor de fotograaf.

Gisteren zijn we gaan lunchen bij Almafra en zo konden we meteen daarna onze pa en Angelina naar Alicante Airport brengen. Rond 15u30 stapten ze de vertrekhal binnen en zo hadden wij nog enkele uren op overschot om een aantal caches daar in de buurt te zoeken. Sinds enkele maanden ligt daar een rondje met 25 caches + bonus in de Sierra de los Colmenares. Om ze allemaal te zoeken was er niet genoeg tijd maar de helft hebben we toch kunnen afvinken. In het terug naar huis rijden belandden we verdomme in een file. Zeker 3 km tegen 40km/u gereden Ik vrees dat het binnenkort in België heel wat erger zal zijn.

Vandaag was het weer platte rust in het zonneke. Om te eten hadden we nog niets bedacht maar rond de middag kwam Letty vragen of we zin hadden in zelfgemaakte soep voor deze avond. Wat denk je ???

Woensdagnamiddag waren we aanwezig bij de laatste bijeenkomst van de VVB dit seizoen. Er werd uitgebreid officieel afscheid genomen van Anita, die voorzitter is geweest gedurende vier jaar. Zij heeft uit eigen beweging haar functie neergelegd en wordt opgevolgd door Daniël. De animatie werd verzorgd door Danny Hoens, bekend van een of ander makelaarsprogramma op teevee maar ook als kunstenaar en entertainer/zanger. Naar gewoonte werd het seizoen afgesloten met Amigos para siempre, vrienden voor altijd. En nu aftellen tot oktober …

Gisteren vrijdag wandelden we nog eens over de markt van Alfaz en zoals gewoonlijk is dat een afleidingsmanoeuvre om een terrasje mee te pikken bij Albeniz. Van een tapa krijg je honger en dus bleven we meteen maar iets eten. ‘s Avonds gingen we naar de Panaché waar we mee de 0-2 overwinning van Antwerp op Waregem konden vieren.

Vandaag stond de Día Internacional in La Nucía in de agenda genoteerd en rond 11u waren we ter plaatse. De vorige jaren werden dit soort activiteiten allemaal geannuleerd door je weet wel welk virus en dus werd er extra uitgekeken naar een nieuwe editie. Voor de pandemie was Alfaz het kleine broertje van La Nucía maar nu zijn ze aan elkaar gewaagd met misschien zelfs een kleine voorsprong voor Alfaz. Het evenement van vandaag vond buiten plaats terwijl dat vroeger in een grote sporthal was en dat maakte het toch minder gezellig. Onze pa en Angelina waren ook aanwezig en we wilden iets gaan eten bij Oasis maar helaas : niet gereserveerd, geen plaats – niet echt een verrassing.

Een druk weekend achter de rug maar af en toe mag dat wel. Het begon zaterdag al in de voormiddag met een eerste bezoek aan de Benidorm Tattoo Convention. De laatste keer dateerde al van 2019 en daarna werd door COVID de pauzeknop ingedrukt. Deze editie, nummer vier, ging door in hotel Melia en aan de kassa werd ik al meteen onthaald als “de fotograaf”. Dat heeft zo zijn voordelen want behalve ikzelf mochten ook Carina en Robert gratis binnen.

We liepen een uurtje rond en trokken daarna naar het Parque de l’Aigüera aan het gemeentehuis van Benidorm. Daar werd voor de eerste keer de Sureste Bike Week in combinatie met de American Cars Meeting georganiseerd en ook hier konden we met ons BTC armbandje gratis binnen. Het park is perfect voor dit soort evenementen en onze mond viel al snel open van verbazing. Harley Davidsons heb ik al in alle kleuren en uitvoeringen gezien maar de auto’s ! Ik heb nog nooit in mijn leven zo veel Mustangs, Corvettes, Camaro’s enz bij elkaar gezien. Er waren enkele originele exemplaren bij maar aan de meeste was flink gesleuteld. Mooi om te zien maar niet echt geschikt om sneller dan stapvoets een verkeersdrempel over te rijden.

Om 17u vertrok een parade door de stad en dat was behoorlijk indrukwekkend. Wat ook opviel was de zeer grote delegatie van Hell’s Angels, Calamity Janne en Satudarah. Mensen die toevallig in de buurt waren voelden zich duidelijk niet op hun gemak.

Na de aanslag op onze trommelvliezen reed Robert ons terug naar hotel Melia waar we de vorderingen konden aanschouwen in vergelijking met de voormiddag.

Met een korte tussenstop bij The Church om iets te eten (geen lasagne meer op de kaart !!!) gingen we naar camping Almafra voor een benefietavond ten voordele van Animal Rainbow Rescue. De zaal zat afgeladen vol en we konden genieten van een fantastisch optreden van Resurrection, een speciaal voor deze gelegenheid samengestelde rockband. Zelden zo’n goede coverband gezien : Sex Pistols, Steppenwolf, Undertones, Green Day – allemaal passeerden ze de revue.

Gisteren begonnen we de dag heel sportief. We namen de fiets naar Albir om daar de deelnemers van de 10 miles aan te moedigen. 16 kilometers lopen met als keerpunt de vuurtoren, je moet het maar doen ! Na al die inspanningen was het tijd om te rusten en dat deden we dan ook. Onze middagrust duurde zelfs nog iets langer dan gepland want een optreden van Mr Motown Jonathan Hawkins was geannuleerd.

‘s Avonds gingen we opnieuw naar hotel Melia om daar de afgewerkte kunstwerken van de Convention te bekijken. Sommige masochisten lagen al drie dagen in een stoel of op een bed te wachten op het finale prikje en anderen lieten op het laatste nippertje nog hun eerste piepklein tekeningetje op een verborgen plaatsje zetten.

Tegen 20u, met ruim een uur vertraging, was het dan tijd voor de prijsuitreiking. Grote back pieces, sleeves, black&grey – verschillende categorieën werden nog eens grondig bekeken en de winnaars kregen een trofee mee naar huis.

Vandaag platte rust in het zonneke, even onderbroken door een bezoekje aan onze pa en winkelen bij Consum.

Na de VVB-verkiezingen gingen we eten bij Belgomar en donderdag konden we eindelijk trakteren voor het werk (extra dak over voortent) dat was uitgevoerd enkele weken geleden. Robert en Annick kozen voor de Real Wok in Finestrat. Niet echt gezellig om te zitten maar wel gigantisch veel keuze en alles zag er vers uit. Onnodig om te zeggen dat er te veel gegeten werd …

Gisteren was het te warm om in de zon te blijven zitten maar in de namiddag werd het toch weer een stuk frisser. Dan maar met de fiets naar de supermarkt en zonnemelk gekocht want de voorspellingen zien er warm uit. Intussen kan ik ook meedelen wanneer we hier vertrekken want de hotels voor onderweg zijn geboekt. Zondag 14 mei vertrekken we hier en op hemelvaartdag 18 mei zijn we in België. Op het gemakske dus !

Wel grappig : zaterdag gingen we iets eten met onze pa vanwege “vaderkesdag” en dezelfde dag vierden de Britten mother’s day. Raar volkje.

Vandaag was het weer tijd voor de VVB-namiddag, deze keer met een totaal afwijkend programma. Geen optreden, geen bingo maar voorzittersverkiezingen. Carina en ik, en met ons vele anderen, willen gewoon dat de club blijft bestaan en wie voorzitter is, is van minder belang. Toch werd het nog een spannende strijd en toen de winnaar bekend werd gemaakt, was duidelijk niet iedereen daar gelukkig mee. Ik kan mij met iedereen verzoenen maar bleef toch achter met een ongemakkelijk gevoel. We zullen zien hoe het in de toekomst verder gaat maar vermoedelijk zal er niet veel veranderen.

Een daguitstap met de VVB, dat betekent meestal onmenselijk vroeg opstaan maar dat was vandaag anders. Twee redenen : als we in noordelijke richting rijden zijn wij in Albir de laatste opstappers én we reden naar Denia, amper 60 km rijden.

In deze periode vinden hier (en andere steden in de buurt) de jaarlijkse fallas plaats. Met dit feest wordt de komst van de lente gevierd en dat gaat gepaard met een veelvoud aan activiteiten. Eerst en vooral zijn er de beelden van soms ruim meer dan tien meter hoog, echte kunstwerken die over de hele stad verspreid staan. Soms gewoon verbazend mooi, soms een aanklacht tegen de maatschappij – je zou het een beetje kunnen vergelijken met het carnaval van Aalst in België. Uiteraard verloopt dit alles met veel lawaai met vuurwerk en voetzoekers. De parades in traditionele kledij, muziekgroepen en bloemenofferandes maken het geheel compleet. Op de laatste avond/nacht worden de beelden in brand gestoken en daarmee worden alle slechte dingen van het voorbije jaar symbolisch achtergelaten.

Het centrum van dit alles is de stad Valencia maar daar is het enorm druk. Denia is een mooi alternatief, helaas hadden we veeeeeeel te weinig tijd om de 12 fallas die hier staan allemaal te zien. Met een andere dagindeling hadden we veel meer kunnen ontdekken. Om 13u werden we in hotel Port Denia verwacht voor een lekker buffet en daarna reden we nog langs Cabo San Antonio. Of de buschauffeur daar blij mee was wil ik betwijfelen, de weg is daar onder normale omstandigheden al redelijk smal en nu waren ze er ook nog aan de weg aan het werken. Ik zou als chauffeur al in mijn broek schijten maar Emilio bracht ons weer veilig waar we moesten zijn en we konden genieten van een mooi uitzicht.