De afgelopen dagen hadden we prachtig weer en dan wordt er toch heel veel … NIKS gedaan. En zo was het extra pijnlijk om te zien dat de spelers van Antwerp ook niet echt wakker waren, vooral in de tweede helft. En zo moeten we nog een week wachten om landskampioen te worden. Jaja, ik blijf er in geloven maar makkelijk zal het niet worden. Gewoon uitgaan van de eigen kracht en kwaliteiten en niet focussen op wat de andere ploegen doen !!!

Ondanks het gelijkspel trokken we zondagavond toch de stad in om met de familie iets te gaan eten bij Caramba. Altijd even lekker daar en deze keer kregen we ook nog goed nieuws. Normaal gezien zouden ze deze week aan hun laatste dagen bezig zijn omdat er ingrijpende bouwwerken (studentenkoten op de bovenste verdiepingen + extra ingang) zouden plaatsvinden en ze daardoor definitief zouden sluiten. Gelukkig zijn die plannen al voor minstens twee jaar uitgesteld en kunnen we voorlopig blijven genieten van de heerlijke keuken.

Op de tram kwamen we de kokkin/dienster van ons favoriete restaurant Fratelli tegen. Die zaak was deze winter geheel onverwacht gesloten en we wisten niet waarom. Nu hoorden we dat het uitbatende echtpaar uit elkaar is. Kan gebeuren maar wel een gemis in de buurt. Ook slecht nieuws hoorden we van café Den Dremmel hier achter de hoek van de camping. Die uitbater is vorige week gestorven, afwachten wat er nu met het café gaat gebeuren.

Vandaag zijn we nog eens in beweging gekomen en hebben een toertje van ongeveer 10 km gewandeld waarbij 16 caches gevonden werden.

De crematie van de (ex-) echtgenoot van Carina was al een tijdje achter de rug. Gisteren werd zijn as toevertrouwd aan de Schelde. Als je zelf ooit met een overlijden geconfronteerd wordt of je wil je eigen afscheid al een beetje voorbereiden, hou dit alternatief dan achter de hand. Aan de Gerlachekaai in Antwerpen kan je zelf een uur kiezen en met een code alles regelen. Je kan zoiets uiteraard ook overlaten aan de begrafenisondernemer. Meer info kan je vinden op https://uitvaartpro.be/hoe-gaat-het-te-water-laten-in-de-schelde-in-zijn-werk-in-antwerpen/  Ik vond dit in ieder geval een mooie en serene oplossing.

Na de uitstrooiing reden we naar de camping in de hoop om een beetje in de zon te kunnen zitten maar het bleef frisjes. Ook vandaag duurde het tot ver na de middag om alles een beetje op te warmen. Toen de zon dan uiteindelijk toch door de wolken priemde, zette ik mijn stoeltje buiten en … moest na een kwartier onder een dekentje liggen om niet te bevriezen. Intussen kreeg ik wel een prettig bericht : inkomticket gewonnen voor Live is Live festival einde juni, met oa dEUS, Grace Jones en Suede.

Gisterenmiddag kon misschien de basis gelegd worden om landskampioen te worden. Helaas was Club Brugge te sterk en wonnen ze verdiend met 2-0. Daar word ik dan toch een beetje depressief van maar gelukkig konden we daarna nog terecht bij Brasspartij in het Harmoniepark. Zoals de vorige jaren volop ambiance en swingende brass bands, ook Carina en de mama vonden het plezant. Dan met de tram naar Deurne om iets te eten bij Anoot.

Vandaag moesten Carina en dochter Jessy naar de notaris om een dossier rond het overlijden te openen en dat verliep allemaal heel constructief. Weer geen details hierover maar één ding is wel duidelijk : Vadertje Staat probeert zijn zakken op alle manieren te vullen, soms op een ronduit schandalige manier.

Terwijl de twee dames bij de notaris zaten, reed ik met de auto naar de kaaien in Antwerpen om te kijken waar precies de as van de overleden echtgenoot uitgestrooid kan/mag worden. Daarna had ik nog de tijd om in de buurt van de Zuiderdokken enkele caches te zoeken. ‘s Middags reden we naar de camping om te genieten van de rust.

Deze voormiddag vertrokken we in Sint-Job om Jessy en Rayan op te pikken in Antwerpen. Daarna reden we naar De Schorre in Boom voor Theater aan Twater, een groot evenement met tal van (straat)artiesten. Vorig jaar werd dit, na jaren aan de Kaai, voor de eerste keer op deze locatie georganiseerd. Het gehele provinciaal domein werd toen gebruikt en dat zorgde ervoor dat je flink moest stappen in een poging zoveel mogelijk te zien. Nu was de ingang een heel stuk verplaatst en was alles veel compacter. Op zich niet erg maar we vonden het aanbod gewoon ook veel minder. Ook de acts op zich waren van lager niveau dan vorig jaar, al hebben we goed kunnen lachen en was het nog altijd gezellig om erbij te zijn. Het Luminarium vond ik echt heel knap en indrukwekkend.  De grootste fout vond ik het “gat” tussen de voorlaatste act en de finale : ruim een uur. Dat vonden we een beetje lang en omdat het ook frisser werd zijn we dan maar naar Antwerpen gereden.

Gisteren in de voormiddag werd via de pc en een aantal gevonden klantennummers en paswoorden een flinke sprong voorwaarts gemaakt. Bij “de collectie” vingen we dan weer bot. We waren al enkele keren over en weer gelopen om zakken vol kleding af te geven maar bepaald moment werd gezegd dat we moesten stoppen omdat we te veel brachten en de doorgang blokkeerden. Volgende week nieuwe poging wagen.

Intussen zijn we terug op de camping en daar zorgde Staf voor een nieuwe gasslang. Gelukkig zijn er altijd hulpvaardige mensen die een sukkelaar met twee linkerhanden uit de nood kunnen helpen.

Toen we zondag bij Simba in Sint-Job een ijsje gingen eten zagen we dat er kermis was in het dorp en die trok duidelijk veel volk. De laatste dagen was Carina veel onderweg met haar dochter om allerlei zaken af te handelen. Al snel bleek dat met de dood van haar ex het verhaal niet afgehandeld is. Integendeel, dan begint de miserie pas. Ik dacht dat er ooit (of nu nog ?) een minister of staatssecretaris voor vereenvoudiging van administratieve zaken bestond. Wel, die mens heeft grandioos gefaald in zijn opzet. Ze zijn overal even vriendelijk maar Kafka loert altijd wel ergens achter het hoekje. Ik ga hier niet detail treden maar het komt er op neer dat ook Carina haar rekeningen geblokkeerd worden terwijl er nog allerlei dingen moeten betaald worden. Dat gebeurt omdat zij wettelijk nog altijd getrouwd was. Voor de rest ga ik niet veel schrijven over deze historie, gewoon omdat jullie er eigenlijk geen zaken mee hebben .

Gisteren ben ik in mijn eentje wat gaan rondwandelen en daarbij een Adventure Lab cache in de buurt van het Centraal Station opgelost. Zo heb ik toch een beetje afleiding en beweging.

Vanmorgen kreeg ik telefoon van Nancy, haar zus Liliane is overleden. Maai mei niet is de slogan deze maand, maar de man met de zeis is toch wel erg actief.

Vandaag ben ik met Carina de kleding van haar overleden echtgenoot gaan opruimen : alles in zakken gedaan en naar “de collectie” gebracht. Daar kan je alle kleding, beddengoed, schoenen enz kwijt in de hoop dat het bij iemand terechtkomt die het goed kan gebruiken.

Omdat er na al de voorbije regendagen een mooi weekend voorspeld werd, reden we naar de camping in Sint-Job. Het was van januari geleden dat we nog in de caravan waren en dan is het altijd even afwachten. Nergens een lek, tent niet ingezakt, geen schimmel in de kast ? Alles okee en dan de ultieme zoektocht naar muizen of hun achtergelaten sporen. Bleek dat ze toch weer bepaalde plekken van de voortent hadden uitgekozen om een feestje te houden. Gelukkig niks kapotgebeten en met een stofzuigbeurt en flink wat javel blijft er niks meer over. Na de werkzaamheden een beetje gezellig buiten zitten was er niet bij want we kregen een flink onweer te verduren. En dan iets waar we al weken naar uitkeken : sandwichkes met kip-curry, vleessla, krabsla, pepersalami enz.

Normaal was gepland om zondag 14 mei te vertrekken om dan vijf dagen onderweg te zijn. Helaas loopt niet altijd alles zoals gepland. Eergisteren dinsdag nog vóór 8u kreeg Carina telefoon van dochter Jessy om te melden dat haar papa en tegelijkertijd de ex van Carina overleden was. Echt een grote verrassing was het niet want hij sukkelde al een tijdje met zijn gezondheid maar toch hoop je altijd dat alles nog wel goed zal komen.

Carina op het vliegtuig zetten en zelf zondag vertrekken zoals gepland en gereserveerd, was een optie maar na een beetje overleggen werd besloten dat we zo snel mogelijk samen met de auto zouden vertrekken naar België. Tijdens het inpakken werd ik nog gestoken door een wesp, de laatste keer was zo lang geleden dat ik niet meer wist hoe pijnlijk het is. Het duurde nog enkele uren voor we klaar waren en rond 12u30 vertrokken we om ‘s avonds om 20u aan te komen in Narbonne voor een overnachting. We reden de snelweg af en stapten het IBIS Budget hotel binnen met de vraag of ze nog een kamer vrij hadden. Ja, de laatste – een beetje geluk hebben mag ook.

Gisteren vertrokken we om 7u30 om het laatste stuk af te leggen, nog eens 1150 km te gaan. Net als gisteren verliep alles perfect en stonden de files allemaal in de andere richting. Om 20u stapten we binnen bij schoonmama Yum en het eerste wat we deden was een pakje friet gaan halen bij het Draakske.

Vandaag werd vooral gevuld met overleggen hoe wat waar en wanneer moet gebeuren.

Eerst en vooral nog een verhaaltje over de blog. Vrijdag kwam bloggen.be na een week afwezigheid weer online. Toch blijf ik onze verhaaltjes hier publiceren, dat lijkt me iets betrouwbaarder.

Gisteren zakten we af naar de “Fiestas de la Creueta” in Alfaz. Veel volk op de been voor deze jaarlijkse feesten en net zoals vorig jaar was er paella voorzien voor 600 personen. Live muziek en veel te hard knallend vuurwerk hoort er natuurlijk ook bij. Een dag later heb ik nog last van mijn rechteroor. Patrick nodigde ons uit in het verkiezingslokaal van de PSOE/PSPV om iets te drinken en zo leerden we ook weer nieuwe mensen kennen.

Deze nacht werden we wakker gemaakt door een regenbui en tot de middag bleef de lucht er dreigend uitzien. Toch reden we naar Benidorm. Aan het Parque de Elche was er een middeleeuwse markt en zo konden we meteen ook de grote beelden van Jaume Plensa bekijken die aan het Castillo staan. Uiteraard werd er ook een tussenstop voorzien om een terrasje te doen.  We gingen naar Refuel, daar had Carina een tijdje geleden lekkere witte sangria gedronken. Was weer even lekker maar een dienster die geen Spaans verstaat/praat - ik vind het niet kunnen ...

Daarna werd koers gezet naar café Panaché waar we behalve lekker eten ook een fantastische voetbalwedstrijd voorgeschoteld kregen. Het spektakel eindigde met een verdiende overwinning van Antwerp en zo staan we nu eindelijk op de eerste plaats. Het blijft wel spannend, voorlopig zijn er nog drie ploegen die kampioen kunnen spelen.

Binnen twee maanden zou hij zijn 13^e verjaardag vieren maar helaas … Enkele dagen geleden had Nancy (mijn ex) mij al op de hoogte gebracht van de slechte gezondheidstoestand van Macho, onze toy poedel. Vandaag heeft ze hem laten inslapen, zijn nieren wilden niet meer meewerken. Macho, voluit Macho Hercules Calimero Spekuloos Tobaz de Pexina, was een altijd vrolijk hondje en is nooit kwaad geweest op wie of wat dan ook. Doorheen de jaren evolueerde hij van pekzwart naar grijs maar hij bleef altijd even lief. Ik zit terwijl ik dit schrijf met tranen in mijn ogen maar voor Nancy is het veel erger, Macho was vanaf dag 1 haar beste vriendje.

Maandagavond heb ik iets gedaan wat ik nog nooit gedaan heb : naar de finale van het WK Snooker gekeken. Ik ken helemaal niks van het spelletje maar de laatste dagen kon je er moeilijk aan ontsnappen. Was best spannend, maar hoe zenuwslopend moet dat zijn voor een speler die gewoon een uur op zijn stoeltje moet blijven zitten terwijl de andere keer op keer wint en je zelfs geen kans krijgt om je te verdedigen … niks voor mij ! Ik zou de scheidsrechter ook al snel om een gele kaart vragen wegens tijd rekken. Maar in ieder geval : chapeau Brecel !

Gisteren zijn we onze pa gaan ophalen in Benidorm. Geheel volgens het schema had Reizen Lauwers hem daar afgezet om 14u30 en de reis was zeer goed meegevallen. Nog even een terrasje, langs de supermarkt en dan naar huis om nog wat in de zon te zitten.

Vanmiddag gingen we naar de “groezelige Chinees” Dong Ying. Groezelig omdat de draperieën niet veel kleur meer hebben, er nooit klanten zitten en ze dan ook het licht maar uitlaten, er geen muziek speelt, de gevel wel eens zou opgefrist mag worden enz. Toch riskeerden we hier enkele maanden geleden ons leven en … dat viel goed mee ! Intussen hebben we ook al andere mensen kunnen overhalen om hier te eten en die waren ook enthousiast. Vandaag gingen we dan samen met Lea en Roger van de VVB, we hadden hen dat beloofd vóór we zouden vertrekken. Eerst nog even in hun tuin rondgehangen om hun uitgebreide cactuscollectie te bewonderen en dan lekker gegeten met gezellige mensen, wat wil je nog meer ?

Een overwinning van Antwerp misschien ? En dat gebeurde ook tijdens onze eerste wedstrijd in de champions’ play-off ging Union thuis de boot in tegen een – vooral in de eerste helft – oppermachtig RAFC.

Vorige woensdag zijn we voor de eerste keer eindelijk bij Kekx in La Cala iets gaan eten, samen met enkele VVB-ers : lekkere tomaat-garnaal ! De dag erna iets eten bij camping Almafra, eergisteren na de markt iets eten bij Albeniz in gezelschap van Guus en Gerda en zaterdagmiddag BBQ bij Robert en Annick. Het lijkt wel alsof ons leven beheerst wordt door eten en dat is ook zo.

Gisteren was er echter iets anders belangrijker, je kan het al raden : voetbal ! Iets voor 13u zaten we bij bar-café Panaché in Benidorm om de bekerfinale KVM-RAFC op groot scherm te zien. Anderhalf uur op voorhand zat alles al flink vol maar wij hadden uiteraard ons vast tafeltje gereserveerd. Naast ons zat een tafel met een tiental ambiancebeesten die speciaal voor de wedstrijd enkele dagen naar Benidorm waren gekomen. De sfeer was dan ook meteen super ! De match zelf was niet echt van hoog niveau maar na het affluiten mocht rood-wit de beker in de hoogte steken. De tweede keer in drie jaar tijd ! Nu nog een beetje dromen over een eerste plaats in de Champions Play Offs.

Voor de mensen die hier geheel toevallig terechtkomen, wil ik even schetsen waar het over gaat. Ongeveer 300 jaar geleden had ik een website (mobielehonden) waar ik op zoek ging naar hondvriendelijke campings en na een tijdje kwam daar een blog bij. Omdat we al een tijdje “hondenloos” door het leven gaan, besloot ik enkele jaren geleden te beginnen met een nieuwe blog onder de naam “het vervolg”. De hosting van die blog werd veel te duur en als noodoplossing stapte ik terug over naar de oude blog op bloggen.be. Enkele dagen geleden werden alle blogs daar onbereikbaar en dus zocht ik een alternatief zonder een handleiding van 3000 pagina’s.

Zo kwam ik al snel terecht bij seniorennet, een vertrouwde omgeving die qua structuur bijna identiek is aan de vorige. Hier ga ik verder onder de naam “het vervolg”. Het zal hier vooral gaan over onze dagelijkse beslommeringen en bescheiden avontuurtjes.

Om niet helemaal “leeg” te beginnen, heb ik hier intussen een aantal berichten van de voorbije blogmaanden gepost, weliswaar zonder foto’s. De volgende weken/maanden/jaren zal er hier regelmatig iets verschijnen, als ik er zin in heb.

Ik weet het, het lettertype is nogal groot op een computerscherm maar enkel op deze manier blijft het ook leesbaar op een slimme telefoon.

Man called Otto, onderhoudende film met Tom Hanks als “grumpy old man”, een beetje voorspelbaar verhaaltje maar toch aangenaam voor een avondje televisie.

Kastanjemanden was dan weer een Scandinavische mini-serie zoals we die van de noorderlingen gewoon zijn, met goede verhaallijnen. 

Waar is Elke Wevers was dan weer een tegenvaller en niet meer dan een uitgerekte aflevering van Opsporing verzocht. 

En dan … het verhaal van Vlaanderen. Een reeks waar ze weken de opiniestukken in kranten en tijdschriften mee vulden en waarover elke expert een mening heeft. Wel, ik ben geen expert. Ik heb geen buitengewone interesse in de ijstijd, weet niet veel te vertellen over de vroege middeleeuwen, ook de eerste wereldoorlog is ver weg en lang geleden en de Vlaamse zaak kan mij gestolen worden. Ik voel mij dan ook niet geroepen om hier in het openbaar een mening over te hebben, wat niet betekent dat ik die niet heb. Ik vond dit interessant en onderhoudend en niet meer dan dat.

Minx was weer iets helemaal anders en speelt zich af in de jaren 70 van de vorige eeuw.  Joyce wil een tijdschrift met blote mannen lanceren in een wereld die vooral geïnteresseerd is in tijdschriften met blote vrouwen.

Malavita, met Robert de Niro in de hoofdrol van een - wat anders - maffiafilm.  Plezant om nog eens terug te zien.

Telkens er slechts een half uurtje tijd is om nog iets te zien, kijken we allebei graag naar oude afleveringen van Roseanne, intussen zitten we bij seizoen drie, nog zeven te gaan.

Vrijdag waren we afgesproken in het restaurant van camping Almafra voor de fish & chips aanbieding. Deze keer in gezelschap van Guus en Gerda, die vroeger ook met de camper bij ons in de tuin stonden maar nu een huisje huren op een camping in de buurt. Het werd een gezellig weerzien en na het eten kregen we er nog een optreden van Joe King bovenop. Even dacht ik te ontsnappen maar nee hoor : om mij te pesten kreeg ik toch nog een versie van Sweet Caroline te verwerken.

Gisteren gingen we naar de Panaché voor een overdreven groot bord spaghetti en natuurlijk ook om de laatste speeldag van de reguliere voetbalcompetitie mee te pikken. RAFC deed wat het moest doen, maar ook niet meer dan dat. De grote verrassing was AA Gent dat op de slotdag kostbare punten liet liggen en daardoor speelt Club Brugge in de champions play off mee voor de titel. KV Mechelen won op het veld van Anderlecht en bewees daarmee dat Antwerp volgende week de beker van België niet zonder slag of stoot zal winnen.

Intussen belooft het hier weer zeer warm te worden. Goed voor onze pa want die zit nog altijd in het regenachtige België en heeft nu eindelijk vervoer gevonden om terug in Spanje te geraken. Met het vliegtuig vanuit Antwerpen is stilaan onbetaalbaar geworden – minstens 250 euro enkele reis - en dus komt hij volgende week naar hier op de oude manier : met de bus van Lauwers !

Gisteren gingen we bij Belgomar eten en deze avond deden we dat bij La Livi, allebei alweer een schot in de roos. En tussendoor ? We hebben voor het eerst in lange tijd een FTF (first to find) gescoord ! Er was in Benidorm een nieuwe cache gelegd aan de InTempo wolkenkrabber en het toeval wou dat we vandaag toch van plan waren die richting uit te gaan. De cache werd snel gevonden en onze naam stond eerst in het logboekje.

En dan was het tijd voor de rest : een wandeling langs het Poniente strand. Al enkele maanden staan daar sculpturen van de Belgische kunstenaar Arne Quinze opgesteld en die worden binnenkort verwijderd. Ook de zwanen van de Koreaanse artiest Hung Yi staan daar nog altijd.

Het weekend was afwisselend en lang want we rekenen er vandaag maandag ook nog bij. Het begon al zaterdag toen er aan het sportcentrum van Alfaz een gezellige namiddag werd georganiseerd. Hapjes, flamenco dansen en live muziek onder een stralende zon – meer moet dat niet zijn.

Gisteren zondag gingen we eerst naar de markt in Albir maar veel hebben we niet gezien. We kwamen zoveel bekende mensen tegen dat we ons al moesten haasten om op tijd in het Eucaliptus park te geraken. Daar zetten verschillende organisaties zich in om honden ter adoptie aan te bieden en dat gaat gepaard met allerlei nevenactiviteiten. Er liep wel een en ander rond op vier poten met wie we vriendjes zouden willen zijn maar op zo’n moment moet je van je hart een steen maken. Een hond past momenteel echt niet in ons leven, maar misschien ooit …

En toen : “Eddy – EDDY – EDDY ! ! !”, Walter van de VVB stond aan de overkant van de straat te roepen en vroeg ons om iets te komen drinken in het café-restaurant waar ze zaten. Omdat we niets meer gepland hadden de rest van de dag, werd er ook iets om te eten besteld en zo hadden we samen met Walter en Frieda een zeer gezellige namiddag. Good old times, een adresje om te onthouden !

Vandaag waren we uitgenodigd om de 51^e verjaardag van Jerry (café Panaché) te vieren en dat was de moeite ! Zeer lekkere BBQ, toffe sfeer, goede DJ en super live muziek van Steve Tielens en vooral Rafa Raposo & Nacho. Van Tielens wist ik dat hij bestaat, meer niet. Blijkt het een soort Sam Gooris te zijn die veel ambiance kan brengen en best wel grappig is. Rafa is iemand die al jaren meedraait in het muziekcircuit van Benidorm en Nacho hadden we enkele weken geleden leren kennen op een VVB-woensdag en daar waren we toen zeer enthousiast over. En nu dus Rafa de supergitarist en Nacho met de goede stem en de sexy moves samen, gewoonweg fantastisch ! Zelfs op het voetpad werd er gedanst.

Het mooie weer blijft maar duren en de broodnodige regen wil niet komen. Ook al is de officiële temperatuur zelden hoger dan 19 tot 22 graden, in de zon is het soms bijna niet uit te houden.

Vrijdag duurde het een hele tijd voor we beslisten wat er zou gegeten worden. De keuze viel op La Livi, dat was weer even geleden en daar is het altijd lekker.

Zaterdag gingen we in de namiddag naar La Nucía waar voor de zesde keer Garage Rules werd georganiseerd, een mengelmoes van tattoo shops, vintage cars en bikes, rockabilly muziek en dat allemaal gratis ! Daarna reden we naar Albir om nog een stukje te wandelen langs de zee. Van wandelen krijg je dorst en dat kan soms een probleem zijn : bij Brew Rock alleen nog een tafeltje in de schaduw. Bij Nola hadden ze duidelijk geen zin om de klanten te bedienen en zo kwamen we terecht bij d’Origen Coffee Roasters. En daar kregen we dan weer honger van. Kathmandu nog eens proberen, dat is ook weer een hele tijd geleden. We hadden geluk (moet je tegenwoordig overal hebben) want er was nog één tafeltje vrij en dit is toch niet echt een kleine zaak. De kleurige gerechten smaken altijd en de bediening is er super vriendelijk.

Zondagmiddag was het weer tijd voor voetbal in café Panaché. In tegenstelling tot de vorige wedstrijden zat het deze keer goed vol en een aantal (voor ons) onbekenden zorgden voor extra sfeer. De menu na de match smaakte ons en tegelijkertijd namen we ons voor om de volgende dagen een beetje minder uit eten te gaan.

Vandaag reden we naar Finestrat om enkele winkels binnen te lopen voor wat extra verlichting in onzen hof en we kochten meteen ook een parasol, die zal de volgende weken nog van pas komen.

Vandaag samen met Rob en Letty naar Calp(e). Gelukkig kozen we voor de trein want de grote wegen hier in de buurt zaten een groot deel van de dag muurvast door het vele verkeer in verband met de Semana Santa. Het verkeer van de AP7 stond een bepaald moment vast van Calp(e) tot Benidorm en auto’s werden verplicht langs de N332 gestuurd om de snelweg te ontlasten.

Onze opdracht vandaag : een rondje met 10 caches zoeken en vinden + hier en daar nog een extraatje meepikken. Dat lukte allemaal vrij goed, slechts twee caches werden niet gevonden en in totaal werd er 15 km gewandeld. Halverwege was er een onderbreking om iets te eten en de flamingo’s poseerden gewillig voor de fotograaf.

Gisteren zijn we gaan lunchen bij Almafra en zo konden we meteen daarna onze pa en Angelina naar Alicante Airport brengen. Rond 15u30 stapten ze de vertrekhal binnen en zo hadden wij nog enkele uren op overschot om een aantal caches daar in de buurt te zoeken. Sinds enkele maanden ligt daar een rondje met 25 caches + bonus in de Sierra de los Colmenares. Om ze allemaal te zoeken was er niet genoeg tijd maar de helft hebben we toch kunnen afvinken. In het terug naar huis rijden belandden we verdomme in een file. Zeker 3 km tegen 40km/u gereden Ik vrees dat het binnenkort in België heel wat erger zal zijn.

Vandaag was het weer platte rust in het zonneke. Om te eten hadden we nog niets bedacht maar rond de middag kwam Letty vragen of we zin hadden in zelfgemaakte soep voor deze avond. Wat denk je ???