Lang heeft mijn verblijf op de camping niet geduurd. Maandagavond rond 21u kreeg ik telefoon van schoonzoon Rachid dat Yum (Carina’s mama) die middag met spoed geopereerd was. Ondanks het uitdrukkelijke “bevel” op de camping te blijven ben ik toch maar snel de auto ingestapt en naar Deurne gereden. Intussen zijn we weer een aantal dagen verder en gaat het veel beter met haar.

Deze middag vertrek ik naar Vorselaar voor het Na Fir Bolg festival. De vaste kliek is daar gisteren al neergestreken en normaal zou onze tent daar ook al op de camping staan maar door de omstandigheden zal het dit jaar anders zijn. Ik vertrek vandaag dus in mijn eentje en kom deze nacht terug naar Deurne slapen. Morgen, als er geen rare dingen gebeuren, gaat Carina wel mee. Zo kunnen we ons samen toch nog een dagje amuseren en is zijn de driedaagse tickets niet helemaal voor niks gekocht.

Eindelijk heb ik Carina kunnen overtuigen om een bezoekje aan de mama over te slaan zodat we een dagje naar de camping konden. Er werd afgesproken dat er zeker iemand anders de mama gezelschap zou houden terwijl wij van een vrije dag konden genieten. Dat was wel nodig want na een stuk gevallen kopje en een geiser die niet werkt was Carina behoorlijk over haar toeren. Bij elke telefoon verstijft ze van schrik want je weet nooit wie het is en of er goed of slecht nieuws te verwachten is. Het etentje op de camping liet haar dat alles even vergeten ook al werden we met een ander probleem geconfronteerd … Terwijl Carina onder de douche stond probeerde een of ander perverse vent haar onder de deur met zijn telefoon te filmen. We hebben het gemeld aan de receptie én bij de politie maar veel kunnen die ook niet doen. Carina zelf heeft gezworen dat hij het pak rammel van zijn leven krijgt als ze hem tegenkomt want zijn smoel staat in haar geheugen gegrift.

Gisterenavond zijn we ook nog op de camping blijven slapen, dan zaten we deze ochtend al aan de goede kant van Antwerpen om de auto naar de garage in Kapellen te rijden voor een jaarlijks onderhoud. We gingen tijdens de wachttijd enkele caches zoeken en toen nam Carina de bus naar huis. Ik ben terug naar de camping gereden om van de buitenlucht te genieten.

De voorbije dagen verliepen telkens ongeveer hetzelfde. Lang slapen, naar de winkel gaan maar ook onbenullige maar noodzakelijke zaken als het abonnement van De Lijn vernieuwen. In de namiddag gaat Carina op bezoek bij haar mama en terwijl maak ik een wandeling in de hoop nog enkele caches te scoren. Tegen 19u30, als het bezoekuur voorbij is, zorg ik er dan voor dat er eten op tafel staat.

Vandaag mocht ik de hele dag alleen buiten  en om 13u zat ik op de tram naar Linkeroever. Een aantal weken geleden had ik een inkomticket gewonnen voor het live is live festival. Je kon toen overal kaarten winnen, wat voor mij betekende dat de voorverkoop niet echt vlot liep. De affiche was mooi en de prijzen redelijk, daar kon het niet aan liggen. Toen ik van de tram stapte waren de parkings nog bijna helemaal leeg en ook de festivalweide en bijhorende VIP-tribune gaven een desolate indruk. De enkele honderden aanwezigen vielen niet meteen op want iedereen kroop bijeen in de schaduw gevende tenten of onder de bomen.

Eerste groep was the Hickey Underworld, het enigste wat ik daarvan wist is dat het geen filmtitel van Spielberg is. Toch een goed optreden en dan afwachten wat de Whispering Sons, die ik wel een beetje ken, er van zouden bakken. Dat sloeg een beetje tegen, ik had het een beetje duisterder verwacht. Ik herkende invloeden van Virgin Prunes, Joy Division en Doors maar toch was het niet genoeg. Néomí was perfect om een middagdutje te ondersteunen maar niet meer dan dat.

En dan de eerste verrassing : Belle and Sebastian, die ik alleen ken van de hit “Funny little frog”. Een negenkoppige Schotse band die alleen maar vrolijkheid uitstraalde, super ! Hop, naar het kleine podium om een stukje Hydrogen Sea mee te pikken – viel wel mee maar niet voor langer dan een kwartiertje.

Suede dan, met Brett Anderson als ADHD-er van dienst, en een resem hits uit de jaren 90. Optreden dat een beetje gefnuikt werd door stem- en/of geluidsproblemen maar dat werd dan weer goedgemaakt door een rondje crowdsurfen. Achter het hoekje kreeg Admiral Freebee zonder veel moeite de hele weide vol, dubbel en dik verdiend !

Terug naar het hoofdpodium voor dEUS, voor de eerste keer kwamen de schaduwzoekers in het daglicht. Ook de frontstage ruimte begon nu vol te lopen. Vroeger kon je in die zones alleen binnen als papa, broer, nonkel of buurman op het podium stond en jij op de gastenlijst. Nu kan je jezelf VIP noemen als je extra betaalt, hetzelfde telde overigens voor de zittribune. De groep stond nog maar net op het podium en een deel van de lichtconstructie begaf het, gelukkig zonder gekwetsten. Tom Barman en de zijnen deden wat ze moesten doen en we kregen een geslaagde mix van nieuwe en oude nummers.

Het podium was al een half uur klaar voor de afsluiter maar het bleef donker tot 23u20 en door de luidsprekers “Ladies en Gentlemen : Grace Jones” klonk. Het werd een show zoals verwacht en daarmee wil ik zeker niet negatief klinken. De ene hit na de andere passeerde en regelmatig werd er van outfit gewisseld, zoals het een echte ster betaamt. Haar pakjes waren soms echt indrukwekkend en de begeleidende band was stevig. Miss Jones ging ook de confrontatie met het publiek aan en schudde uitvoerig handjes. Een waardige top-of-the-bill en ik hoop dat dit festival een blijver wordt. Trouwens ook nog een pluim voor het aantal eetkraampjes, de tijd dat je de keuze had uit een hamburger of een braadworst is duidelijk helemaal voorbij !

Vandaag viel uiteen in twee stukken. Eerst gingen Carina en ik naar Borgerrio om daar wat over de braderij te slenteren en onderweg konden we zo van de parade genieten. Altijd een vrolijk – en vooral lawaaierig – schouwspel dat ik niet graag mis.

Daarna ging Carina naar het ziekenhuis om bij haar mama te zitten. Ik zocht nog enkele lab caches in Borgerhout en nam dan de tram naar de Konijnenwei op Antwerpen-Zuid. Daar werd het Asia Festival georganiseerd met als gastland de Filipijnen. Eerst vier euro betalen en dan kiezen uit de vele kraampjes om iets te eten. De muziek op de achtergrond gaf, samen met de zomerse temperatuur, alles een exotische uitstraling. Tegen 19u kwam Carina ook naar daar en konden we onze culinaire ontdekkingstocht beginnen.

Intussen ligt Yum, de mama van Carina al enkele dagen in het ziekenhuis. We “logeren” dus nog altijd in Deurne, ons officiële thuisadres overigens. Dat is gemakkelijker want slechts enkele minuten van AZ Monica verwijderd. Carina gaat zoveel ze kan op bezoek en als mijn neus leeg gepeuterd is, probeer ik dan terwijl wat te wandelen en af en toe een cache te zoeken.

Gisteren had ik een afspraak bij de dermatoloog op ‘t Eilandje en daar hang ik altijd graag een beetje rond. Met het vernieuwde Steen heb ik mij nog altijd niet helemaal verzoend maar het blijft natuurlijk een fotogeniek geheel. 

‘s Middags wandelde ik door Deurne-Zuid, daar heb ik vroeger nog een tijdje gewoond. Tijdens het zoeken naar lab caches kwam ik voorbij mijn oude adres en er ligt daar zelfs een “struikelsteen” voor de deur. Google maar even om te weten waarover het gaat. De school waar ik naast woonde is helemaal plat gegooid en op de Arenaweide, waar we destijds betoogden om de bouw van woningen in dat stukje groen tegen te houden, staat het nu vol huizen. Ik zou er zelfs willen wonen, het ziet er gezellig uit. En dan de Arenahal zelf, daar heb ik ooit nog artiesten als Lou Reed, AC/DC en Chic zien optreden. Bovendien moest ik daar begin jaren 80 van de vorige eeuw elke dag zijn voor mijn stempeltje als werkloze.

Ik wandelde ook nog verder richting Park Groot Schijn en toen ik bijna het rond punt van Wommelgem naderde was het tijd om terug te gaan naar het ziekenhuis waar het bezoekuur bijna voorbij was.

Zaterdag moesten we lichtjes tegen onze zin ons huisje in Sunparks Oostduinkerke achterlaten. Als je het hele jaar in een caravan woont, is zelfs het simpelste huisje grote luxe. Onderweg planden we een tussenstop bij de familie in Lochristi en werden we zachtjes aangemaand om te blijven voor een BBQ. Net op het moment dat we eraan begonnen, vielen de eerste druppels na meer dan een maand in België. Geen paniek, enkele minuten later was het alweer droog. Zondag reden we naar Antwerpen en voorlopig zijn we nog niet op de camping in Sint-Job geraakt. De mama van Carina (bij iedereen bekend als Yum) sukkelt een beetje met haar gezondheid en dus blijven we hier wat hangen.

Gisteren de verjaardag van Carina en een uitstapje met de kusttram naar De Panne. De hele dag was de zon weer van de partij en toch is het nergens echt druk. We pikken één virtuele cache mee aan het standbeeld van Leopold I en vleien ons neer op eer terrasje en bestellen een bordje kaas en salami. De portie is echt reuzengroot, lunchen is niet meer nodig.

Deze avond gingen we weer iets eten in het Grand Café maar echt grote honger hadden we nog altijd niet. Toch moesten we absoluut de garnaalkroketten van ‘t Werftje uit Zeebrugge proberen. En ze waren lekker !

Vandaag gingen we naar de markt in Nieuwpoort en slenterden daarna nog enkele uurtjes in en rond het centrum en langs de havengeul. Natuurlijk mocht een terrasje ook niet ontbreken.

Gisteren hebben we eerst een rondje gewandeld om caches te zoeken in de buurt van de zee. Vrijwel alles werd gevonden en er waren mooie creaties bij. ‘s Middags gingen we zwemmen en ook al zie je hier regelmatig grote groepen jongeren rondlopen, toch is het overal vrij rustig. Tussendoor gingen we langs de receptie om te klagen over onze koelkast. Het woord “koel” kan je gerust weglaten want koeler dan 15 graden wordt het niet. Het diepvriesgedeelte blijft rond de nul graden zweven en dus leggen we de bederfbare dingen daar maar in. Tot de temperatuur dan weer zakt tot -5°en alles vastvriest … We sturen vanavond nog een technieker, dat gelooft toch niemand. En inderdaad : er kwam niemand ! Intussen laten we het niet aan ons hart komen en zijn we al vaste klant bij het Grand Café. Lekker eten en supervriendelijke bediening.

Vandaag … opnieuw naar de receptie met dus hetzelfde probleem. Ah, ja – ik zie dat Erik dat gisteren genoteerd heeft maar er is geen gevolg aan gegeven. Ik zal het nu als dringend doorsturen en vandaag wordt de koelkast zeker gerepareerd of vervangen, intussen geef ik u als compensatie 3 bonnen van 12,50 euro om te spenderen in de winkel of de horeca van het park. Daar word ik blij van en toen we deze namiddag ”thuis” kwamen, hadden we een werkende koelkast. Waar we minder blij van werden vandaag was de reeks caches die we wilden loggen. Tien caches en slechts één gevonden, de laatste drie hebben we zelfs niet meer geprobeerd.

Wat doet een mens zoal tijdens een hittegolf ? Niks, of toch zeker niks overbodig en wij zijn niet van plan om daar veel verandering in te brengen. Tot deze middag want toen reden we naar een iets koeler gebied op de landkaart : de Belgische kust, meer bepaald Oostduinkerke en om helemaal juist te zijn SunParks tegen de grens met Nieuwpoort. Hier blijven we tot zaterdag en dat vooral ter gelegenheid van Carina’s verjaardag binnen enkele dagen.

Bij aankomst konden we ons al meteen ergeren : Francais or English ? Nederlands aub. Waarna de rest van de uitleg volgde in schabouwelijk Engels. Ons huisje beviel ons al vanaf de eerste indruk : twee slaapkamers, privé sauna enz. Het Grand Café werd op basis van de drankjes en hapjes ook meteen goedgekeurd, hier komen we zeker nog een keer eten.

Het weekend duurde deze keer wat langer dan anders. Gisteren stond immers de officiële huldiging van kampioenenploeg én bekerwinnaar RAFC op het programma. Al uren op voorhand braakten de metrostellen de supporters uit en de hele binnenstad liep in rood-witte kledij rond. Ik wandelde eerst naar het Steen waar de ploeg met de boot arriveerde en daar kon ik de spelers in de bus zien stappen. Daarna was het duwen en wringen om nog ergens te geraken. De Grote Markt was overvol, op bepaalde plekken raakte je er niet meer op maar ook niet af. Wat een sfeer ! ! ! Ik denk dat er vandaag nog velen een dagje extra recup hebben genomen. 

Wat een weekend ! Mooi weer en enkele keren door het park gewandeld om caches te zoeken. Tussendoor ook mijn nieuwe horloge een beetje getest. Veel te veel mogelijkheden ! In de namiddag reden we naar Shangrila Acoustics, een gezellig evenement dat elk jaar georganiseerd wordt ten voordele van straatkinderen in Kathmandu (Nepal). Goede muziek, lekker eten en altijd een goede gelegenheid om enkele vrienden te ontmoeten.

Vandaag kregen we telefoon van Rudi en Anneliese met de vraag of we zin hadden in een BBQ. Dat moeten ze maar één keer vragen ! Veel tijd om te blijven hangen was er niet want we gingen met z’n allen naar “Den Chup” in Sint-Job om naar de laatste speeldagen van het voetbalseizoen te gaan kijken. Vorige week was de teleurstelling groot na het gelijkspel tegen Union en dat moest nu rechtgezet worden want nu was het de laatste kans om de kampioenstitel te halen. En dat gebeurde ook, en op wat voor manier !!??? Hitchcock had zelf geen beter en spannender scenario kunnen bedenken. Een tijdje ging Racing Genk met de titel lopen, dan weer Union maar het was Antwerp dat met de prijs ging lopen ! Na 66 jaar eindelijk terug landskampioen en dit jaar pakten we ook al de beker. Fantastisch seizoen ! Morgen naar de huldiging op de Grote Markt, ik voorspel een wit-rode mensenzee ...

Eergisteren was Carina in de stad afgesproken met een vriendin. Ik reed mee met de bus zodat ik enkele caches kon zoeken terwijl zij gezellig konden kletsen. Tegen het einde van de middag spraken we af in de Griekse Taverne waar we veel te veel eten bestelden. De porties zijn daar echt overdreven groot.

Gisteren was het spektakel in de straat waar we officieel wonen : brand enkele huizen verder, vier mensen in levensgevaar. De bewoners mogen voorlopig niet naar binnen en alles is verzegeld.

De afgelopen dagen hadden we prachtig weer en dan wordt er toch heel veel … NIKS gedaan. En zo was het extra pijnlijk om te zien dat de spelers van Antwerp ook niet echt wakker waren, vooral in de tweede helft. En zo moeten we nog een week wachten om landskampioen te worden. Jaja, ik blijf er in geloven maar makkelijk zal het niet worden. Gewoon uitgaan van de eigen kracht en kwaliteiten en niet focussen op wat de andere ploegen doen !!!

Ondanks het gelijkspel trokken we zondagavond toch de stad in om met de familie iets te gaan eten bij Caramba. Altijd even lekker daar en deze keer kregen we ook nog goed nieuws. Normaal gezien zouden ze deze week aan hun laatste dagen bezig zijn omdat er ingrijpende bouwwerken (studentenkoten op de bovenste verdiepingen + extra ingang) zouden plaatsvinden en ze daardoor definitief zouden sluiten. Gelukkig zijn die plannen al voor minstens twee jaar uitgesteld en kunnen we voorlopig blijven genieten van de heerlijke keuken.

Op de tram kwamen we de kokkin/dienster van ons favoriete restaurant Fratelli tegen. Die zaak was deze winter geheel onverwacht gesloten en we wisten niet waarom. Nu hoorden we dat het uitbatende echtpaar uit elkaar is. Kan gebeuren maar wel een gemis in de buurt. Ook slecht nieuws hoorden we van café Den Dremmel hier achter de hoek van de camping. Die uitbater is vorige week gestorven, afwachten wat er nu met het café gaat gebeuren.

Vandaag zijn we nog eens in beweging gekomen en hebben een toertje van ongeveer 10 km gewandeld waarbij 16 caches gevonden werden.

De crematie van de (ex-) echtgenoot van Carina was al een tijdje achter de rug. Gisteren werd zijn as toevertrouwd aan de Schelde. Als je zelf ooit met een overlijden geconfronteerd wordt of je wil je eigen afscheid al een beetje voorbereiden, hou dit alternatief dan achter de hand. Aan de Gerlachekaai in Antwerpen kan je zelf een uur kiezen en met een code alles regelen. Je kan zoiets uiteraard ook overlaten aan de begrafenisondernemer. Meer info kan je vinden op https://uitvaartpro.be/hoe-gaat-het-te-water-laten-in-de-schelde-in-zijn-werk-in-antwerpen/  Ik vond dit in ieder geval een mooie en serene oplossing.

Na de uitstrooiing reden we naar de camping in de hoop om een beetje in de zon te kunnen zitten maar het bleef frisjes. Ook vandaag duurde het tot ver na de middag om alles een beetje op te warmen. Toen de zon dan uiteindelijk toch door de wolken priemde, zette ik mijn stoeltje buiten en … moest na een kwartier onder een dekentje liggen om niet te bevriezen. Intussen kreeg ik wel een prettig bericht : inkomticket gewonnen voor Live is Live festival einde juni, met oa dEUS, Grace Jones en Suede.

Gisterenmiddag kon misschien de basis gelegd worden om landskampioen te worden. Helaas was Club Brugge te sterk en wonnen ze verdiend met 2-0. Daar word ik dan toch een beetje depressief van maar gelukkig konden we daarna nog terecht bij Brasspartij in het Harmoniepark. Zoals de vorige jaren volop ambiance en swingende brass bands, ook Carina en de mama vonden het plezant. Dan met de tram naar Deurne om iets te eten bij Anoot.

Vandaag moesten Carina en dochter Jessy naar de notaris om een dossier rond het overlijden te openen en dat verliep allemaal heel constructief. Weer geen details hierover maar één ding is wel duidelijk : Vadertje Staat probeert zijn zakken op alle manieren te vullen, soms op een ronduit schandalige manier.

Terwijl de twee dames bij de notaris zaten, reed ik met de auto naar de kaaien in Antwerpen om te kijken waar precies de as van de overleden echtgenoot uitgestrooid kan/mag worden. Daarna had ik nog de tijd om in de buurt van de Zuiderdokken enkele caches te zoeken. ‘s Middags reden we naar de camping om te genieten van de rust.

Deze voormiddag vertrokken we in Sint-Job om Jessy en Rayan op te pikken in Antwerpen. Daarna reden we naar De Schorre in Boom voor Theater aan Twater, een groot evenement met tal van (straat)artiesten. Vorig jaar werd dit, na jaren aan de Kaai, voor de eerste keer op deze locatie georganiseerd. Het gehele provinciaal domein werd toen gebruikt en dat zorgde ervoor dat je flink moest stappen in een poging zoveel mogelijk te zien. Nu was de ingang een heel stuk verplaatst en was alles veel compacter. Op zich niet erg maar we vonden het aanbod gewoon ook veel minder. Ook de acts op zich waren van lager niveau dan vorig jaar, al hebben we goed kunnen lachen en was het nog altijd gezellig om erbij te zijn. Het Luminarium vond ik echt heel knap en indrukwekkend.  De grootste fout vond ik het “gat” tussen de voorlaatste act en de finale : ruim een uur. Dat vonden we een beetje lang en omdat het ook frisser werd zijn we dan maar naar Antwerpen gereden.

Gisteren in de voormiddag werd via de pc en een aantal gevonden klantennummers en paswoorden een flinke sprong voorwaarts gemaakt. Bij “de collectie” vingen we dan weer bot. We waren al enkele keren over en weer gelopen om zakken vol kleding af te geven maar bepaald moment werd gezegd dat we moesten stoppen omdat we te veel brachten en de doorgang blokkeerden. Volgende week nieuwe poging wagen.

Intussen zijn we terug op de camping en daar zorgde Staf voor een nieuwe gasslang. Gelukkig zijn er altijd hulpvaardige mensen die een sukkelaar met twee linkerhanden uit de nood kunnen helpen.

Toen we zondag bij Simba in Sint-Job een ijsje gingen eten zagen we dat er kermis was in het dorp en die trok duidelijk veel volk. De laatste dagen was Carina veel onderweg met haar dochter om allerlei zaken af te handelen. Al snel bleek dat met de dood van haar ex het verhaal niet afgehandeld is. Integendeel, dan begint de miserie pas. Ik dacht dat er ooit (of nu nog ?) een minister of staatssecretaris voor vereenvoudiging van administratieve zaken bestond. Wel, die mens heeft grandioos gefaald in zijn opzet. Ze zijn overal even vriendelijk maar Kafka loert altijd wel ergens achter het hoekje. Ik ga hier niet detail treden maar het komt er op neer dat ook Carina haar rekeningen geblokkeerd worden terwijl er nog allerlei dingen moeten betaald worden. Dat gebeurt omdat zij wettelijk nog altijd getrouwd was. Voor de rest ga ik niet veel schrijven over deze historie, gewoon omdat jullie er eigenlijk geen zaken mee hebben .

Gisteren ben ik in mijn eentje wat gaan rondwandelen en daarbij een Adventure Lab cache in de buurt van het Centraal Station opgelost. Zo heb ik toch een beetje afleiding en beweging.

Vanmorgen kreeg ik telefoon van Nancy, haar zus Liliane is overleden. Maai mei niet is de slogan deze maand, maar de man met de zeis is toch wel erg actief.

Vandaag ben ik met Carina de kleding van haar overleden echtgenoot gaan opruimen : alles in zakken gedaan en naar “de collectie” gebracht. Daar kan je alle kleding, beddengoed, schoenen enz kwijt in de hoop dat het bij iemand terechtkomt die het goed kan gebruiken.