Dinsdagmiddag heb ik een zestal kilometers gewandeld om een paar lab caches te zoeken en in de late namiddag ging ik – verrassing ! - naar de Gentse Feesten voor alweer een avondje in het Baudelopark. De avond begon met een dansinitiatie balfolk en daarna konden de beentjes losgegooid worden tijdens het optreden van Hot Griselda. Tussendoor ging ik aan Sint-Jacobs naar de Skyblasters kijken, altijd ambiance ! Om 22u45 kwamen de mannen van Beat Bouet Trio op het grote podium van Baudelo en al snel werd het publiek ingepakt met hun mix van hiphop en folk. De set was compleet anders dan die van de avond voordien en de dansvloer stond snel vol. Vooral het moulinette-accrocher-polka gedeelte is altijd hilarisch en vooral pure chaos. Daarna nog wat blijven hangen en met de nachtbus naar Lochristi.

En dan de dag erna … je voelt dan toch dat je geen 20 meer bent. Vooral omdat ik het fantastische plan had om vroeg in het ziekenhuis te zijn voor een bloedafname. Dat ging allemaal vlot en daarna reed ik verder naar Antwerpen om Carina te verrassen met een bezoekje. Echt lang blijven kon niet want ‘s avonds werd ik opnieuw verwacht op de Feesten. Eerst ging ik even kijken naar het Jonge Wolven podium waar Jess need Strong Boy flink indruk maakte. Denk aan een vroege Vive la Fëte, maar dan in het Duits. Vervolgens werd ik weer verwacht om foto’s te nemen van de dansinitiatie met daarna een optreden van Cardboard Cabin en een volle dansvloer.

Vandaag was platte rust gepland maar ik ben in de buurt toch eens naar de solden gaan kijken, gelukkig voor de portemonnee was er niets te vinden. Toen de wolken toch wel heel donker van kleur werden, haastte ik me snel naar mijn tijdelijke thuis.

Sinds vrijdag is de mama ontslagen uit het ziekenhuis maar heeft thuis natuurlijk hulp nodig. Ik ben dus in mijn eentje naar Lochristi gereden en zaterdag was voor mij de eerste dag van de Gentse Feesten. Tegen 19u was ik aanwezig in het Baudelo park, daar is naar jaarlijkse gewoonte regelmatig een deel voorbehouden aan “de boomballers”. Eerst zoals het hoort een initiatie voor de beginners en dan live muziek. Terwijl overal in het park danslessen werden gegeven werd ik toch afgeleid door Steve, een stevige band die in het kader van “Jonge Wolven” flink stond te rammen.

Ondertussen was het tijd voor live muziek op het hoofdpodium : Floris and the Flames. Vorige week op Na Fir Bolg hadden we ze in de verte gehoord, klonk goed maar het was toen te warm om een vin te verroeren. Een herkansing in Gent dus … en wat voor één ! Ze hadden hun repertoire een folktintje gegeven en toch bleef je covers van oa Led Zeppelin, Queen en the Beatles herkennen. Ook eigenwijze versies van Bach en Paganini schuwden ze niet, knappe muzikanten en hun plaats op het Boombalfestival eind augustus zeker waard.

Gisteren zondag was het rustdag, zo moet dat op de dag des Heren. Vandaag had ik wel graag enkele caches gezocht maar dat plan werd gedwarsboomd door regenbuitjes verspreid over de hele dag.

Deze avond trok ik toch naar het centrum van Gent om daar op het Walter De Buckplein het optreden van Beat Bouet Trio mee te pikken. Daar hadden ze de ondankbare taak om de dag te openen voor een bijna leeg plein. Nooit gemakkelijk, zeker niet wanneer het aanwezige publiek absoluut niet weet wat het kan verwachten. Een tovercirkel met tien dansers, het is weer wat anders. Ik heb ze alvast verwittigd dat het morgenavond in het Baudelopark heel wat anders zal zijn qua drukte en aantal dansers.

Zondag zijn we samen naar de camping gereden en maandag nam Carina de bus terug naar Deurne. Ik bleef in Sint-Job slapen want dinsdag was ik (oorspronkelijk wij) afgesproken om samen met Wilma en Leo in de buurt een grote reeks caches af te werken. Om 10u vertrokken we met de fiets en rond 16u vonden we het genoeg geweest en besloten we – na ruim 70 gevonden caches – de rest op een andere keer te doen. Het was een mooi toertje met veel afwisseling en op twee na werd alles gevonden. Gisteren heb ik dan ook de camping verlaten want om 17u moest ik in Borsbeek zijn voor vier nieuwe banden. Het belooft een dure maand te worden …

En we eindigen met goed nieuws : Yum, de mama van Carina, zal morgen waarschijnlijk naar huis mogen. Ze alleen laten zal niet lukken want er een moet een zeer strak tempo aangehouden worden met spuiten en pilletjes. Carina blijft dus bij de mama en ik vertrek dan in mijn eentje (snik) naar Lochristi om daar het huis te bewaken, de schapen eten te geven en hopelijk mooie en droge Gentse Feesten mee te pikken.

Zo, het eerste echte festivalweekend zit erop en ook al was het voor ons een ingekorte editie : het was heel plezant ! Vrijdag bleef Carina in Deurne zodat ze haar mama kon bezoeken en ik vertrok naar Vorselaar voor het Na Fir Bolg festival. Met de mama gaat het trouwens bijna miraculeus veel beter en misschien mag ze volgende week zelfs naar huis.

Vrijdag dus in mijn eentje naar de Kempen waar ik de vaste kliek ontmoette. De eerste groepen hoorden we vanop een afstand, het was veel te gezellig op de camping en bovendien stond er niks onmisbaar op het podium. Het hele programma was dit jaar niet zo aantrekkelijk dan der vorige jaren. Toch is dit altijd de perfecte opener van het seizoen. Pas tegen 20u30 gingen we de eerste groep bekijken : 10cc ! Wat moesten we daar van verwachten ? Een bende oude mannen die nog snel een centje komen bijverdienen om hun karige pensioentje aan te vullen ? Nee, het tegendeel was waar – ook al blijft er van de originele bezetting alleen Graham Gouldman over. Alle hits passeerden de revue en dat zijn er veeeeeeeel ! De band was stevig en funky en vooral de zang met de vele hoge noten was zeer zuiver. Voltreffer ! Daarna was het tijd voor Laïs, recent gereduceerd tot twee zangeressen en bijgestaan door een aantal steengoede muzikanten die hun sporen al in verschillende groepen verdiend hebben. Plaats om te dansen was er aan het podium niet maar spontaan vormden zich groepjes dansende mensen, over het hele terrein verspreid.

Op het grote podium kregen we nog Faun, één van de vele Duitse pagan bands maar niks om te onthouden als je niet echt fan bent van het genre. Afgesloten werd er met Et Encore, altijd goed voor een feestje.

Gisteren ging Carina dus wel mee en rond 11u waren we op de camping. In de namiddag kwam de organisatie waarschuwen voor een naderend onweer maar meer dan een klein buitje kregen we niet te verwerken.

Door de warmte werd er de eerste uren niet veel bewogen en alhoewel er al vanalles te beleven was vanaf 13u was het al 19u toen we naar de Dinky Toys gingen kijken : een aantal eigen hits, aangevuld met enkele covers – het publiek lustte er wel pap van. En dan de Gipsy Kings, beter kan je met deze zwoele temperaturen niet programmeren. Met zijn tienen op het podium en een tropisch sfeertje, iedereen tevreden …

Green Crow Collective was een en al energie, zwevend tussen punk en ja, wat eigenlijk … In de gaten houden, staan volgend jaar volgens mij op grotere festivals.

De laatste band gisteren was Vive la Fête en ook al blijven de meningen binnen onze festivalbende verdeeld : ik blijf fan. Ik herinner mij nog perfect de eerste keer dat ik ze zag, intussen 25 jaar geleden. Ergens in een hoekje van De Singel tijdens het jaarlijkse evenement “De nachten”, een allegaartje van schrijvers, dichters, muzikanten enz speelden Danny en Els toen één van hun eerste concerten en ik was meteen verkocht.

Terug op de camping werd er nog wat nagepraat en werd er weer wat om te eten op tafel getoverd. We willen trouwens iedereen bedanken voor het lekkere eten, snoep, snacks, cava, cocktails enz !

Vandaag laten we aan ons voorbij gaan : zo kan Carina opnieuw op bezoek bij Yum en hoef ik de “Ketnetterige” familiezondag, inclusief Natalia, niet mee te maken.

Lang heeft mijn verblijf op de camping niet geduurd. Maandagavond rond 21u kreeg ik telefoon van schoonzoon Rachid dat Yum (Carina’s mama) die middag met spoed geopereerd was. Ondanks het uitdrukkelijke “bevel” op de camping te blijven ben ik toch maar snel de auto ingestapt en naar Deurne gereden. Intussen zijn we weer een aantal dagen verder en gaat het veel beter met haar.

Deze middag vertrek ik naar Vorselaar voor het Na Fir Bolg festival. De vaste kliek is daar gisteren al neergestreken en normaal zou onze tent daar ook al op de camping staan maar door de omstandigheden zal het dit jaar anders zijn. Ik vertrek vandaag dus in mijn eentje en kom deze nacht terug naar Deurne slapen. Morgen, als er geen rare dingen gebeuren, gaat Carina wel mee. Zo kunnen we ons samen toch nog een dagje amuseren en is zijn de driedaagse tickets niet helemaal voor niks gekocht.

Eindelijk heb ik Carina kunnen overtuigen om een bezoekje aan de mama over te slaan zodat we een dagje naar de camping konden. Er werd afgesproken dat er zeker iemand anders de mama gezelschap zou houden terwijl wij van een vrije dag konden genieten. Dat was wel nodig want na een stuk gevallen kopje en een geiser die niet werkt was Carina behoorlijk over haar toeren. Bij elke telefoon verstijft ze van schrik want je weet nooit wie het is en of er goed of slecht nieuws te verwachten is. Het etentje op de camping liet haar dat alles even vergeten ook al werden we met een ander probleem geconfronteerd … Terwijl Carina onder de douche stond probeerde een of ander perverse vent haar onder de deur met zijn telefoon te filmen. We hebben het gemeld aan de receptie én bij de politie maar veel kunnen die ook niet doen. Carina zelf heeft gezworen dat hij het pak rammel van zijn leven krijgt als ze hem tegenkomt want zijn smoel staat in haar geheugen gegrift.

Gisterenavond zijn we ook nog op de camping blijven slapen, dan zaten we deze ochtend al aan de goede kant van Antwerpen om de auto naar de garage in Kapellen te rijden voor een jaarlijks onderhoud. We gingen tijdens de wachttijd enkele caches zoeken en toen nam Carina de bus naar huis. Ik ben terug naar de camping gereden om van de buitenlucht te genieten.

De voorbije dagen verliepen telkens ongeveer hetzelfde. Lang slapen, naar de winkel gaan maar ook onbenullige maar noodzakelijke zaken als het abonnement van De Lijn vernieuwen. In de namiddag gaat Carina op bezoek bij haar mama en terwijl maak ik een wandeling in de hoop nog enkele caches te scoren. Tegen 19u30, als het bezoekuur voorbij is, zorg ik er dan voor dat er eten op tafel staat.

Vandaag mocht ik de hele dag alleen buiten  en om 13u zat ik op de tram naar Linkeroever. Een aantal weken geleden had ik een inkomticket gewonnen voor het live is live festival. Je kon toen overal kaarten winnen, wat voor mij betekende dat de voorverkoop niet echt vlot liep. De affiche was mooi en de prijzen redelijk, daar kon het niet aan liggen. Toen ik van de tram stapte waren de parkings nog bijna helemaal leeg en ook de festivalweide en bijhorende VIP-tribune gaven een desolate indruk. De enkele honderden aanwezigen vielen niet meteen op want iedereen kroop bijeen in de schaduw gevende tenten of onder de bomen.

Eerste groep was the Hickey Underworld, het enigste wat ik daarvan wist is dat het geen filmtitel van Spielberg is. Toch een goed optreden en dan afwachten wat de Whispering Sons, die ik wel een beetje ken, er van zouden bakken. Dat sloeg een beetje tegen, ik had het een beetje duisterder verwacht. Ik herkende invloeden van Virgin Prunes, Joy Division en Doors maar toch was het niet genoeg. Néomí was perfect om een middagdutje te ondersteunen maar niet meer dan dat.

En dan de eerste verrassing : Belle and Sebastian, die ik alleen ken van de hit “Funny little frog”. Een negenkoppige Schotse band die alleen maar vrolijkheid uitstraalde, super ! Hop, naar het kleine podium om een stukje Hydrogen Sea mee te pikken – viel wel mee maar niet voor langer dan een kwartiertje.

Suede dan, met Brett Anderson als ADHD-er van dienst, en een resem hits uit de jaren 90. Optreden dat een beetje gefnuikt werd door stem- en/of geluidsproblemen maar dat werd dan weer goedgemaakt door een rondje crowdsurfen. Achter het hoekje kreeg Admiral Freebee zonder veel moeite de hele weide vol, dubbel en dik verdiend !

Terug naar het hoofdpodium voor dEUS, voor de eerste keer kwamen de schaduwzoekers in het daglicht. Ook de frontstage ruimte begon nu vol te lopen. Vroeger kon je in die zones alleen binnen als papa, broer, nonkel of buurman op het podium stond en jij op de gastenlijst. Nu kan je jezelf VIP noemen als je extra betaalt, hetzelfde telde overigens voor de zittribune. De groep stond nog maar net op het podium en een deel van de lichtconstructie begaf het, gelukkig zonder gekwetsten. Tom Barman en de zijnen deden wat ze moesten doen en we kregen een geslaagde mix van nieuwe en oude nummers.

Het podium was al een half uur klaar voor de afsluiter maar het bleef donker tot 23u20 en door de luidsprekers “Ladies en Gentlemen : Grace Jones” klonk. Het werd een show zoals verwacht en daarmee wil ik zeker niet negatief klinken. De ene hit na de andere passeerde en regelmatig werd er van outfit gewisseld, zoals het een echte ster betaamt. Haar pakjes waren soms echt indrukwekkend en de begeleidende band was stevig. Miss Jones ging ook de confrontatie met het publiek aan en schudde uitvoerig handjes. Een waardige top-of-the-bill en ik hoop dat dit festival een blijver wordt. Trouwens ook nog een pluim voor het aantal eetkraampjes, de tijd dat je de keuze had uit een hamburger of een braadworst is duidelijk helemaal voorbij !

Vandaag viel uiteen in twee stukken. Eerst gingen Carina en ik naar Borgerrio om daar wat over de braderij te slenteren en onderweg konden we zo van de parade genieten. Altijd een vrolijk – en vooral lawaaierig – schouwspel dat ik niet graag mis.

Daarna ging Carina naar het ziekenhuis om bij haar mama te zitten. Ik zocht nog enkele lab caches in Borgerhout en nam dan de tram naar de Konijnenwei op Antwerpen-Zuid. Daar werd het Asia Festival georganiseerd met als gastland de Filipijnen. Eerst vier euro betalen en dan kiezen uit de vele kraampjes om iets te eten. De muziek op de achtergrond gaf, samen met de zomerse temperatuur, alles een exotische uitstraling. Tegen 19u kwam Carina ook naar daar en konden we onze culinaire ontdekkingstocht beginnen.

Intussen ligt Yum, de mama van Carina al enkele dagen in het ziekenhuis. We “logeren” dus nog altijd in Deurne, ons officiële thuisadres overigens. Dat is gemakkelijker want slechts enkele minuten van AZ Monica verwijderd. Carina gaat zoveel ze kan op bezoek en als mijn neus leeg gepeuterd is, probeer ik dan terwijl wat te wandelen en af en toe een cache te zoeken.

Gisteren had ik een afspraak bij de dermatoloog op ‘t Eilandje en daar hang ik altijd graag een beetje rond. Met het vernieuwde Steen heb ik mij nog altijd niet helemaal verzoend maar het blijft natuurlijk een fotogeniek geheel. 

‘s Middags wandelde ik door Deurne-Zuid, daar heb ik vroeger nog een tijdje gewoond. Tijdens het zoeken naar lab caches kwam ik voorbij mijn oude adres en er ligt daar zelfs een “struikelsteen” voor de deur. Google maar even om te weten waarover het gaat. De school waar ik naast woonde is helemaal plat gegooid en op de Arenaweide, waar we destijds betoogden om de bouw van woningen in dat stukje groen tegen te houden, staat het nu vol huizen. Ik zou er zelfs willen wonen, het ziet er gezellig uit. En dan de Arenahal zelf, daar heb ik ooit nog artiesten als Lou Reed, AC/DC en Chic zien optreden. Bovendien moest ik daar begin jaren 80 van de vorige eeuw elke dag zijn voor mijn stempeltje als werkloze.

Ik wandelde ook nog verder richting Park Groot Schijn en toen ik bijna het rond punt van Wommelgem naderde was het tijd om terug te gaan naar het ziekenhuis waar het bezoekuur bijna voorbij was.

Zaterdag moesten we lichtjes tegen onze zin ons huisje in Sunparks Oostduinkerke achterlaten. Als je het hele jaar in een caravan woont, is zelfs het simpelste huisje grote luxe. Onderweg planden we een tussenstop bij de familie in Lochristi en werden we zachtjes aangemaand om te blijven voor een BBQ. Net op het moment dat we eraan begonnen, vielen de eerste druppels na meer dan een maand in België. Geen paniek, enkele minuten later was het alweer droog. Zondag reden we naar Antwerpen en voorlopig zijn we nog niet op de camping in Sint-Job geraakt. De mama van Carina (bij iedereen bekend als Yum) sukkelt een beetje met haar gezondheid en dus blijven we hier wat hangen.

Gisteren de verjaardag van Carina en een uitstapje met de kusttram naar De Panne. De hele dag was de zon weer van de partij en toch is het nergens echt druk. We pikken één virtuele cache mee aan het standbeeld van Leopold I en vleien ons neer op eer terrasje en bestellen een bordje kaas en salami. De portie is echt reuzengroot, lunchen is niet meer nodig.

Deze avond gingen we weer iets eten in het Grand Café maar echt grote honger hadden we nog altijd niet. Toch moesten we absoluut de garnaalkroketten van ‘t Werftje uit Zeebrugge proberen. En ze waren lekker !

Vandaag gingen we naar de markt in Nieuwpoort en slenterden daarna nog enkele uurtjes in en rond het centrum en langs de havengeul. Natuurlijk mocht een terrasje ook niet ontbreken.

Gisteren hebben we eerst een rondje gewandeld om caches te zoeken in de buurt van de zee. Vrijwel alles werd gevonden en er waren mooie creaties bij. ‘s Middags gingen we zwemmen en ook al zie je hier regelmatig grote groepen jongeren rondlopen, toch is het overal vrij rustig. Tussendoor gingen we langs de receptie om te klagen over onze koelkast. Het woord “koel” kan je gerust weglaten want koeler dan 15 graden wordt het niet. Het diepvriesgedeelte blijft rond de nul graden zweven en dus leggen we de bederfbare dingen daar maar in. Tot de temperatuur dan weer zakt tot -5°en alles vastvriest … We sturen vanavond nog een technieker, dat gelooft toch niemand. En inderdaad : er kwam niemand ! Intussen laten we het niet aan ons hart komen en zijn we al vaste klant bij het Grand Café. Lekker eten en supervriendelijke bediening.

Vandaag … opnieuw naar de receptie met dus hetzelfde probleem. Ah, ja – ik zie dat Erik dat gisteren genoteerd heeft maar er is geen gevolg aan gegeven. Ik zal het nu als dringend doorsturen en vandaag wordt de koelkast zeker gerepareerd of vervangen, intussen geef ik u als compensatie 3 bonnen van 12,50 euro om te spenderen in de winkel of de horeca van het park. Daar word ik blij van en toen we deze namiddag ”thuis” kwamen, hadden we een werkende koelkast. Waar we minder blij van werden vandaag was de reeks caches die we wilden loggen. Tien caches en slechts één gevonden, de laatste drie hebben we zelfs niet meer geprobeerd.

Wat doet een mens zoal tijdens een hittegolf ? Niks, of toch zeker niks overbodig en wij zijn niet van plan om daar veel verandering in te brengen. Tot deze middag want toen reden we naar een iets koeler gebied op de landkaart : de Belgische kust, meer bepaald Oostduinkerke en om helemaal juist te zijn SunParks tegen de grens met Nieuwpoort. Hier blijven we tot zaterdag en dat vooral ter gelegenheid van Carina’s verjaardag binnen enkele dagen.

Bij aankomst konden we ons al meteen ergeren : Francais or English ? Nederlands aub. Waarna de rest van de uitleg volgde in schabouwelijk Engels. Ons huisje beviel ons al vanaf de eerste indruk : twee slaapkamers, privé sauna enz. Het Grand Café werd op basis van de drankjes en hapjes ook meteen goedgekeurd, hier komen we zeker nog een keer eten.

Het weekend duurde deze keer wat langer dan anders. Gisteren stond immers de officiële huldiging van kampioenenploeg én bekerwinnaar RAFC op het programma. Al uren op voorhand braakten de metrostellen de supporters uit en de hele binnenstad liep in rood-witte kledij rond. Ik wandelde eerst naar het Steen waar de ploeg met de boot arriveerde en daar kon ik de spelers in de bus zien stappen. Daarna was het duwen en wringen om nog ergens te geraken. De Grote Markt was overvol, op bepaalde plekken raakte je er niet meer op maar ook niet af. Wat een sfeer ! ! ! Ik denk dat er vandaag nog velen een dagje extra recup hebben genomen. 

Wat een weekend ! Mooi weer en enkele keren door het park gewandeld om caches te zoeken. Tussendoor ook mijn nieuwe horloge een beetje getest. Veel te veel mogelijkheden ! In de namiddag reden we naar Shangrila Acoustics, een gezellig evenement dat elk jaar georganiseerd wordt ten voordele van straatkinderen in Kathmandu (Nepal). Goede muziek, lekker eten en altijd een goede gelegenheid om enkele vrienden te ontmoeten.

Vandaag kregen we telefoon van Rudi en Anneliese met de vraag of we zin hadden in een BBQ. Dat moeten ze maar één keer vragen ! Veel tijd om te blijven hangen was er niet want we gingen met z’n allen naar “Den Chup” in Sint-Job om naar de laatste speeldagen van het voetbalseizoen te gaan kijken. Vorige week was de teleurstelling groot na het gelijkspel tegen Union en dat moest nu rechtgezet worden want nu was het de laatste kans om de kampioenstitel te halen. En dat gebeurde ook, en op wat voor manier !!??? Hitchcock had zelf geen beter en spannender scenario kunnen bedenken. Een tijdje ging Racing Genk met de titel lopen, dan weer Union maar het was Antwerp dat met de prijs ging lopen ! Na 66 jaar eindelijk terug landskampioen en dit jaar pakten we ook al de beker. Fantastisch seizoen ! Morgen naar de huldiging op de Grote Markt, ik voorspel een wit-rode mensenzee ...

Eergisteren was Carina in de stad afgesproken met een vriendin. Ik reed mee met de bus zodat ik enkele caches kon zoeken terwijl zij gezellig konden kletsen. Tegen het einde van de middag spraken we af in de Griekse Taverne waar we veel te veel eten bestelden. De porties zijn daar echt overdreven groot.

Gisteren was het spektakel in de straat waar we officieel wonen : brand enkele huizen verder, vier mensen in levensgevaar. De bewoners mogen voorlopig niet naar binnen en alles is verzegeld.

De afgelopen dagen hadden we prachtig weer en dan wordt er toch heel veel … NIKS gedaan. En zo was het extra pijnlijk om te zien dat de spelers van Antwerp ook niet echt wakker waren, vooral in de tweede helft. En zo moeten we nog een week wachten om landskampioen te worden. Jaja, ik blijf er in geloven maar makkelijk zal het niet worden. Gewoon uitgaan van de eigen kracht en kwaliteiten en niet focussen op wat de andere ploegen doen !!!

Ondanks het gelijkspel trokken we zondagavond toch de stad in om met de familie iets te gaan eten bij Caramba. Altijd even lekker daar en deze keer kregen we ook nog goed nieuws. Normaal gezien zouden ze deze week aan hun laatste dagen bezig zijn omdat er ingrijpende bouwwerken (studentenkoten op de bovenste verdiepingen + extra ingang) zouden plaatsvinden en ze daardoor definitief zouden sluiten. Gelukkig zijn die plannen al voor minstens twee jaar uitgesteld en kunnen we voorlopig blijven genieten van de heerlijke keuken.

Op de tram kwamen we de kokkin/dienster van ons favoriete restaurant Fratelli tegen. Die zaak was deze winter geheel onverwacht gesloten en we wisten niet waarom. Nu hoorden we dat het uitbatende echtpaar uit elkaar is. Kan gebeuren maar wel een gemis in de buurt. Ook slecht nieuws hoorden we van café Den Dremmel hier achter de hoek van de camping. Die uitbater is vorige week gestorven, afwachten wat er nu met het café gaat gebeuren.

Vandaag zijn we nog eens in beweging gekomen en hebben een toertje van ongeveer 10 km gewandeld waarbij 16 caches gevonden werden.

De crematie van de (ex-) echtgenoot van Carina was al een tijdje achter de rug. Gisteren werd zijn as toevertrouwd aan de Schelde. Als je zelf ooit met een overlijden geconfronteerd wordt of je wil je eigen afscheid al een beetje voorbereiden, hou dit alternatief dan achter de hand. Aan de Gerlachekaai in Antwerpen kan je zelf een uur kiezen en met een code alles regelen. Je kan zoiets uiteraard ook overlaten aan de begrafenisondernemer. Meer info kan je vinden op https://uitvaartpro.be/hoe-gaat-het-te-water-laten-in-de-schelde-in-zijn-werk-in-antwerpen/  Ik vond dit in ieder geval een mooie en serene oplossing.

Na de uitstrooiing reden we naar de camping in de hoop om een beetje in de zon te kunnen zitten maar het bleef frisjes. Ook vandaag duurde het tot ver na de middag om alles een beetje op te warmen. Toen de zon dan uiteindelijk toch door de wolken priemde, zette ik mijn stoeltje buiten en … moest na een kwartier onder een dekentje liggen om niet te bevriezen. Intussen kreeg ik wel een prettig bericht : inkomticket gewonnen voor Live is Live festival einde juni, met oa dEUS, Grace Jones en Suede.