Mist over het ven
De verdamping kronkelt krols
Het water bibbert


Ingrid Lenaerts

Hier ben ik thuis in klare dagen
onder de regenbogen
weerspiegelend licht
waarneming op zijn vreemdst

woorden van verwondering
zweven als veertjes in mijn hofd
zag jou weer en begreep
hoe ontwapenend je glimlachte
en ik stil werd in je schaduw.


Ingrid Lenaerts

Bedanken maakt blijheid wakker
in het kleine en in het grote moment
een greep in de bloemenmand
een zacht gebaar met zilveren schaduw
een vogel naar de vrijheid
de zon op je rug met het milde woord
dat de wind je brengt.
Het is allemaal om te koesteren
in de binnenkamers van een leven.

Ingrid Lenaerts

In de dakgoot groeit
in stilte een paardenbloem
overschouwt  de straat

Ze vraagt niets niemand
geniet met volle teugen 
zon in overvloed

Ingrid Lenaerts 

Varen niet laten
te water over zeeën
tot je er thuis bent

Ingrid Lenaerts

Je behoort tot de de dans van het leven
onuitsprekelijke verwondering beslaat me
als nieuwe hoeven onder een paard
het vuur dat knettert van onderhuidse warmte

Draag me zonder voorwaarde 
over de bruggen van zware dagen 
als een pluim aan je toverhoed 

dat ik je vergezel hier en nu 
altijd als een begeerde en onmisbare
ik wuif je toe en je ziet me niet 
ik vraag je en ik moet geen antwoord
ooit behoor ik ook  tot de dans van leven. 

Ingrid Lenaerts

Een muurgedicht schreit
zijn wilde eenzaamheid uit
vraagt ieders aandacht

Ingrid Lenaerts

Een verre zon straalt
heel veraf  ijzige kou
ik wil slechts warmte

Ingrid Lenaerts

Bij de oude eik
dwarrelen weer blaren neer
Tapijt van stilte

Ingrid Lenaerts

Eksters vliegen snel
ze scheren langs de bermen
In zwart wit contrast

Ingrid Lenaerts

Het kan in elke tuin gebeuren
zo gewoon en alledaags
de wapperende was  aan de draad
de lakens die als spoken draaien
om hun eigen as
de rustige taal van een bloem die bloeit
die ons niet vertelt wat ze denkt
dat wij denken dat de bloem
alleen maar bloeien moet
en als bij toeval de roos dan geurt
ons bedwelmend vervoert
zijn wij de bloem verschuldigd
haar zoet parfum

Dat zij ons prikt
en liefde symboliseert
zoals wij haar toedragen 
het rode verlangen.

Het kan in elke tuin gebeuren/

Ingrid Lenaerts

 

Ruiker veldbloemen
het volle leven in kleur
een overgave

Ingrid Lenaerts

Zomer kwijnt hier weg
zijn lauwe zon en regen
maken ons intriest

Ingrid Lenaerts

Het deemstert al vroeg
in de steegjes van de stad
het licht versmalt tot repen
ondergaande zon
de straatlantaarn werpt
dansende schaduwen op een muur
zoals avond onder nauwe ramen glipt.


Een zwerfhond blaft naar een kat
voelt zich bedreigd
door een rivale
die eveneens de vuilisbak inspecteert.
de overgordijnen sluiten
verbergen realileit en ellende
in de al te kleine woningen.
van zwarte rand-armoede.


Ingrid Lenaerts

een woord voorbij
de eenzaamheid
ligt nooit meer
eeuwige stilte
leegte 
een deel daarvan 
neemt de tijd mee
die aazelend dwaalt
wanneer je nog praten kan.
zonder angst
een beetje vriendschap.

Ingrid Lenaerts