Mijn moeder kan ik niet meer zoeken
ze is als sinds vijftig jaar aan de overkant
uit mijn leven verdwenen langzaam maar zeker
ziekte dwong haar uit deze wereld
ze verloor het gevecht voor bestaan
amper zevenendertig jaar
Ik vind haar gedachtenis op een kerkhof
ver van hier tussen de hoge populieren
waar zij rust onder een sobere steen
Altijd is zij mijn grote voorbeeld geweest
in woord en daad als een spiegel
die de levensweg van een ver bestaan decodeert
In tal van gedichten vind ik haar weer
als een prinses die mijn dromen leefbaar maakt
ook onder de bloeiende kerselaar op foto
die mij in het geheugen gegrift is
in de brieven die ze naliet
toen we als jonge kinderen
op bivak gingen in de bossen.
Ik draag mijn moeder waar ik ga of sta.
Ingrid Lenaerts
|