Hij heeft zoveel  mee om van te houden
zij weet niet of iedereen dit  ook meent
niet haar zorg
maar zij vindt hem  uitzonderlijk boven alles
en vraag je haar naar haar waarom
blijft het antwoord schuldig

dan zegt ze ik weet het zelf niet
ze verdwaalt in zijn ogen
als het meest groene bos ter wereld
er zijn is al een feest zonder meer
dan zwemt ze in die blauwe zee
laat zich drijven bij rijlen en zeilen
op het timbre van zijn sonore stem
dat klinkt als een het leven in concert
Ze wil hem bij de hand en op schoot
Hij heeft zoveel mee om van te houden
wil dat hij dit weet
hier en nu.

Ingrid Lenaerts

In water werd ik indringend anders
op de drijfzijde van het leven
licht en lucht waren me minder zwaar
al was het maar de illusie die borrelde
in mijn hoofd vol spinrag gesponnen zorgen

Dat hek rondom mij
Dat heb ik niet geplaatst
Vergeet het maar me hier zo te zien
Ik ben meer dan het keurslijf
Dat men mij wou aanmeten
Men wou mij vaag en volgzaam

Onopgemerkt
Als eentje dat het midden houdt
Tussen het kleine genoegen
En de alledaagse sleur
Maar brak ik uit mijn voegen
Cement verpulverde tot het gruis

In de wind die mij vervoerde
Tot ver boven de grenzen
nog altijd niet geland

Zo vrij als een vogel in de lucht
Heb ik dat hek bekakt
Zonder enige spijt.

Ingrid Lenaerts

Ledenpoppen op rijen
ze dragen allen wisselende feestkledij
zwartwit combinatie gele rode uitdaging
hoeplerokken en vlindermouwen
corsages en in extenso  plooien
hoeden met boomgaarden  er bovenop
paraplu en wandelstok
kousen doorschijnend verleidelijk

de tentoonstelling overrompelt
de verbaasde bezoeker.

Ingrid Lenaerts

Vanop de scène
achter de schermen
tussen de vele decors laveert
het theaterspook
de geest van het stuk
de zoon van de mythe
de stemmen van de zang 
de voeten van de dans
de operaziel

zij kijken de schouwburg in
de open muil van het publiek
 dat  grillig weegt en waagt
applaudiseert of veroordeelt
vanuit de zaal dat fluidum
waarmee theater valt of staat.

Ingrid Lenaerts

Je naam
je goede naam
daar bouw je zelf aan
als een groot mooi  huis met heel veel kamers
dat je koestert
om het behoud
 wat je dierbaar is

een kwade naam
die de roddel nog versterkt
in de zwarte stegen der  dagen
is een  pestbuil
die immer verder kruipt
 tot ze barst

Zo draagt  het woord van de moraalridder
zijn boodschap uit
toch inspirerend om af en toe
eens te luisteren.

Ingrid Lenaerts

Sissend schot gaat de lucht in
Duisternis breekt in stralen
schichten vuurwerk hemelwaarts
dan een sterrenregen
helle kleuren uit een toverstaf
van een lichtfee
de stad baadt in het licht
dan is weer alles duister
volkomen
tot de volgende knal
in het rookgordijn.

Ingrid Lenaerts

Volmaakt is het woord
dat ver buiten mezelf ligt
dat mij niet uitdaagt
dat ik ook onbeschaamd
in de ogen durf te kijken
het groeit niet in mijn tuin
het zit niet in mijn handen
het is me gewoonweg vreemd
omdat wij niet verwant zijn
leg ik het naast me neer
en laat het aan anderen over
deze status te bereiken
Aan al wie deze betrachtingen nastreeft
wens ik veel succes
ik zal jullie nooit assisiteren 

Ingrid Lenaerts

Ik hou er niet van
op mijn bord
krijg er kippenvel bij
krijg er koude rillingen van

denkend aan al die ganzen
die zomaar eten opgeduwd krijgen
door hun strot gewurgd
om vette levertjes te hebben
de laatse weken van hun leven
in enge hokken
vol kommer en kwel.

van dierenleed gesproken
ik word er onwel van
bij de gedachte
 
uit "Kerst en een beetje commercie"

Naast een kribbeleegte
wachtend op de geboorte
van de Heiland

Maria reeds aanwezig
in een experimentele vorm
de geplooide koperdraad
haar algehele wezen
van eenvoud en toewijding

Jozef in massieve houten gedaante
gepolijst van top tot teen
staat verkrampt bij de kribbe
wacht er met staf en reistas
os en ezel in plastic
schreeuwerig rood en groen
boven hen barok engeltjes
die het wonder uitbazuinen

Van modernisme gesproken
in de stad gezien
met een aardig prijskaartje.

Ingrid Lenaerts

Uit  "Kerst en een beetje commercie"

Op de fiets
 ingeduffeld tot hart en ziel
bestand tegen kou
en ijzige wind
trapt hij met volle kracht
als een noeste werker
op zijn pedalen
 ziet het landschap
uitgekleed

op de kale akkers
kraaien die het wintervet zoeken
krassend als bezemheksen
in de lucht
ziet het water
rimpelend op de stroom
platanen grijzer en schuwer dan ooit
trapt en trapt
tot de herberg van Marie
waar hem het schuimend bier wacht.

Ingrid Lenaerts

 

eeuwig groen
naadbossen waar de schakering niet vergaat

die  seizoenen trotseert
in haar beslotenheid

waar stilte tussen de stammen zweeft
als een goede fee

uit onze wensdromen
eeuwig groene takken
 
zoals wij ze in onze beelspraak
stapelen

als het beeld van jeugdige sterkte
er middenin voelen wij ons geborgen
 
behouden voor het spookbeeld
van een sombere winter

met schraal licht
die wij willen vergeten

Ingrid Lenaerts