Stijve stilte in grijs
deze dagen lijken doods
de zon blijft veraf
verzonken in waterellende
verveling graaft een diepe put
de echo klinkt hol
alsof de tijd loodzwaar
blijft hangen
voor eeuwen.

Ingrid Lenaerts

Zij danst de Oosterse vlam
uit haar brandend verlangen
heupwiegend breekt ze de stilte
gooit zich in het avontuur
sensitief en sensueeel

spuwt het vuur door het spinrag
van de Arabische nacht
zwoel en zwaar lonkt ze naar
de man die niet bestaat
maar die ze er neerzet
als was hij van vlees en bloed

Zij danst in koper en kristal
haar liefde uit het lijf
die nu zweeft tussen de sterren
van het licht in  een blauwe nacht.

Ingrid Lenaerts