|
Ik zit hier nog pal voor de rode draad
die de helling afloopt naar de bron
bron van vloeibaar goud herinneringen
toen we nog op blote voeten
de morgen inliepen het huis uit
in afwachting van de grote gebeurtenis
het mysterie dat zich open baren
de klokken van Rome onderweg
voor de eierworp voor honderden kinderen
ik had zo'n klok toch eens willen aaien
ik wou meevliegen maar ...
Het was het tarten der zenuwen
de vele vragen wanneer hoe en hoeveel
zou er gedeponeerd worden ?
Maar de klokken bleven uit
geen gevleugelde klepeldragers
ze kwamen altijd 's nachts
tot mijn grote spijt
Ingrid Lenaerts
|
