Uit haar gedachten vloeit de schaduwzijde
van de nederlaag die ze hardleers verbijt
geen krimp zou ze het wijf gunnen
waarop ze wacht uit puur pestplezier
de triomf van de echo van het  het kwaad
en bijgeloof dat ze dacht te verdrijven

De nagel in de paaskaars zou haar behoeden
voor de duivelskinderen die wij waren
zonder horens en bokkenpoten

maar met de glimlach van  engeltjes des doods
De barricades over de vluchtweg  gïinstalleerd
ontkomen zouden we niet bij dagen
genadeloos spiesde  ze ons aan haar scherpe tong 
van  vervloeking.

We werden haar passieve bezit als mens-automaten
dansend op elk bevel dat ze uitbraakte
Er was geen ontkomen aan voor elk addergebroed.

Ingrid Lenaerts