|
Verwarrend en chaotisch
hoe je in stroomversnellingen drijft
je wil je vasthouden aan struiken
langs de oever waar je aanspoelt
maar ook dat zou je nog lossen
door de rampspoed der dingen
de golfslag van het wilde water
dat dwingt om te zwemmen
of kopje onder te gaan.
Waar blijft dan het poëtisch moment
wanneer je vecht tegen de wereld en zijn kuren
in mijn hoofd nog de overlevingsdrang
dat we verder doen
en een lange neus maken
tegen alle nukken
ondanks een partijtje snotteren.
Poëzie is de medecijn die k wil distilleren
lepel per lepel.
Daarom brouw ik ze elke dag.
Ingrid Lenaerts
|
