|
Waar blijft onze stroming in het lentebloed?
Herbronnen wij niet bij een elke nieuwe lente.?
Ik wil de lucht met jonge kleuren behangen
vol blije gezichten lachend naar de zon
Het woord van vrede en vriendschap bestendigen
niet als theoreticus maar als mens van vlees en bloed
in het bos ontluikend groen bewonderen
op het land paardenbloemen en madeliefjes influisteren
dat ik ze mooi en aandoenlijk vind in hun bloei
de mildheid van de zon omtovert drama tot spel
in de wind woorden als herboren uit jonge verhalen
de schrijver de lezer in harmonie van hun bestaan
Ingrid Lenaerts
|
