Je zag de avond op zijn knieƫn kruipen als een boeteling die clementie vroeg de wind was gaan liggen het werd vredig stil bij het deemsteren tussen de takken fladderde af en toe een vogel
je dacht dat er iets zou gaan gebeuren een of andere woudgeest die zou verschijnen die het vuur zou aansteken in de holte van de oude eik die je zijn warmte zou toevertrouwen die zou zeggen morgen wordt het anders
maar het bleef onbewogen bij de eik de avond ging onder in de oceaan van de iele nacht die naar adem snakte morgen zou er niets gebeuren
tenzij de sleur en slenter van elke dag die zich als een boa rond je hals zette. Een andere keer wellicht dan wordt het beter Zo wordt het wellicht ook eens
Ingrid Lenaerts
|