Ik zag geen meester op het land
geen helling in de zon  op de terrassen 
de weg liep droog op zijn borst 
aan de rand, alleen de viersprong

van kiezen of delen  geven of nemen 
hij koos ik deelde het lot ongewild
hij nam de maan op schoot 
ik gaf mijn naam op als verleden 

heden een toekomst als spiraal
Hij daalde neer langs zoveel lijnen 
onthouiden van aarde de harde kluiten
de zweer al ploegde hij ze om en om.

het verweer van dag tot dag , ik kwam
thuis te traagom de diepe pijn
dan alleen maar zot en bot te vieren
de eeuwige afstand in mijn handen.

Ingrid Lenaerts

Uit Vikingskoorts 1996