|
De leeuwenmoed in mij rust onder de doornbomen uit
de moed zinkt me niet meer in de schoenen
het schrale lam ligt gedwee aan mijn voeten
Ik ben het luisterend oor in dagen
oevers in het land waar de cactussen prikken
waar de droogte brokstukken maakt
de aarde verzandt en men smacht om water
Liefste van gisteren en voor morgen
laat ons samen sterk de roofvogels verjagen
die al zoveel buit uit het verleden naar hun nest sleepten
die de toekomst uit onze ogen niet zullen prikken.
Dat een goede wens als kleine prins ons mag begeleiden
als een droom tussen dag en nacht
Ingrid Lenaerts
|
